Ξανά «Ποδονίφτης» και ας ήταν κρυμμένος τόσο καιρό…

Ένα νέο (από τα παλιά) περιοδικό για τη Νέα Ιωνία και όχι μόνο

http://podoniftis-press.blogspot.gr

«Ποδονίφτης», όπως λέμε ρέμα, ποτάμι, όπως λέμε έντυπο, δηλαδή εφημερίδα. 

Ξανά λοιπόν από την αρχή, μετά από σιωπή χρόνων που ο «Ποδονίφτης» κοιμόταν κάτω από τη γη, κάτω από την άσφαλτο.

Τότε,το 2005,εκείνη η πρώτη ομάδα, αποφάσισε να βγάλει ένα εφημεριδάκι για να παρέμβει στη γειτονιά. 
Ήταν μια δύσκολη απόφαση, ωστόσο υπήρχε έμπνευση και ενθουσιασμός.

Συζητήσαμε αρκετά για τα «βαφτίσια». Η πρώτη ιδέα που έπεσε στο τραπέζι της συνάντησης ήταν «Τροχονόμος», σήμα κατατεθέν του κέντρου του κέντρου της παλιάς Νέας Ιωνίας. Απορρίφθηκε…
Έπεσαν και άλλες ιδέες, πιο πολιτικές. Έχει περάσει καιρός και ειλικρινά δεν θυμάμαι ποιος ήταν ο νονός του «Ποδονίφτη». Ίσως το ίδιο το ποτάμι, που το 1994 μας θύμισε ότι είναι ακόμα εδώ, αγριεμένο, ορμητικό, περήφανο, ανυπάκουο. Τότε που ξέσπασε σα θεριό.
Μας άρεσε το όνομα, τελικά, μας άρεσαν οι συμβολισμοί, το παιχνίδι ανάμεσα στη φύση και τον άνθρωπο, στην πολιτική και την κοινωνία, την αριστερά και την οικολογία. Μας άρεσε που έντεκα χρόνια μετά την καταστροφή, φέραμε στην επιφάνεια το χαμένο Ποδονίφτη.

Και γράφαμε τότε: «Ποδονίφτης, δρόμος νερού και όχι των αυτοκινήτων». Και γράφαμε, επίσης, για την αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ, που τότε έκανε τα πρώτα του βήματα. Που να φανταζόμασταν ότι κάποια χρόνια μετά θα διεκδικούσε βάσιμα τη διακυβέρνηση της χώρας…

Ο «Ποδονίφτης», τότε είχε άποψη και τη διατύπωνε, πολλές φορές κόντρα στο ρεύμα. Γι αυτό και ενόχλησε. Ήταν ένα τοπικό έντυπο, έντυπο της γειτονιάς μας, εντούτοις η ματιά του ήταν ολική. Από το γενικό στο τοπικό και αντίστροφα.
Σήμερα, με μια άλλη ομάδα κατά πολύ μεγαλύτερη, δίνουμε συνέχεια. Θα μοιάζει με εκείνο τον «Ποδονίφτη»; Δεν ξέρω. Για ένα είμαι σίγουρη. 

Ο Ποδονίφτης θα συνεχίσει να είναι ορμητικός και ανυπάκουος όσα μπάζα και αν ρίξουν πάνω του.