ΣΜΤ: Ο Αγώνας για την Υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας συνεχίζεται!

ΣΜΤ: Ο Αγώνας για την Υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας συνεχίζεται!

Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών (ΣΜΤ) συναντήθηκε την Τετάρτη 14/2/2024 με τους εργοδοτικούς φορείς (1), προκειμένου να συζητήσουν την πρόταση του σωματείου για την υπογραφή της Συλλογικής Σύμβαση Εργασίας (ΣΣΕ). Η συζήτηση στηρίχθηκε στην πρόταση ΣΣΕ του ΣΜΤ, όπως αυτή ψηφίστηκε από το σώμα των μελών του σωματείου. Οι εργοδοτικοί φορείς, παρέδωσαν στην επιτροπή του σωματείου την αντι πρότασή τους, η οποία δεν ωφελεί τον κλάδο σε καμία περίπτωση. Ωστόσο, είναι ξεκάθαρο πλέον ότι υπό την πίεση του σωματείου, οι σύνδεσμοι των εργοδοτών αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να συζητήσουν την υπογραφή της νέας ΣΣΕ, και η συμμετοχή πλέον στο ΣΜΤ των μηχανικών- μελετητών/τριων, αποκτά πλέον μεγαλύτερη βαρύτητα προκειμένου να επιτευχθεί η υπογραφεί μια σύμβαση που να συμφέρει τον κλάδο.

Αντιπρόταση με 15 χρόνια καθυστέρηση

Ειδικότερα, από μεριάς μας, αποτιμάται θετικά ότι μετά από 15 χρόνια παρουσιάζεται μία αντιπρόταση από τους εργοδοτικούς φορείς. Η πιο πρόσφατη προσπάθεια του Σωματείου για υπογραφή ΣΣΕ ξεκινά το Νοέμβριο του 2022, όταν ψηφίστηκε το σχέδιο ΣΣΕ από τη Συνέλευση του ΣΜΤ, ενώ στο τέλος του 2023 το σχέδιο μοιράστηκε και στους εργοδοτικούς φορείς. Επομένως, το κάλεσμα των εργοδοτικών φορέων αποκτά χαρακτηριστικά εκκίνησης μιας προσπάθειας συνεχούς και αυξανόμενης πίεσης για την υπαρκτή δυνατότητα υπογραφής ΣΣΕ.

Ποσοτικά συμπεράσματα

Στην συνάντηση με τους εργοδότες, η συζήτηση επικεντρώθηκε κυρίως στη δική τους πρόταση. Έγινε φανερό ότι η μη αναγνώριση στη σύμβαση όσων εργάζονται με “μπλοκάκι” αποτελεί για το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών κόκκινη γραμμή στη διαπραγμάτευση. Το βασικό επιχείρημα των εργοδοτικών φορέων ήταν ότι τα μπλοκάκια είναι “επιλογή των εργαζόμενων”, προσπερνώντας τα αντεπιχειρηματά του ΣΜΤ για μειωμένη σύνταξη αυτών των συναδέλφων σε σχέση με όσους εργάζονται ως μισθωτοί, αλλά και για τις δικαστικές αποφάσεις που αναγνωρίζουν ήδη αυτούς του συναδέλφους ως εργαζόμενους με μισθωτή σχέση εργασίας, κάτι που επιμένουμε πως θα πρέπει να ενσωματωθεί στη ΣΣΕ και όχι να λύνεται στα δικαστήρια.

Σχετικά με το ύψος των καθαρών απολαβών που προτείνουν οι εργοδοτικοί φορείς, οι δυνάμεις του σωματείου επέμειναν πως δεν έχουν καν ληφθεί υπόψη σε αυτή ούτε ο πληθωρισμός, ούτε η σημερινή κατάσταση του κλάδου και τα αυξανόμενα κέρδη των επιχειρήσεων. Η μόνη απόκριση στην πίεσή του σωματείου ήταν πως τα ποσά αυτά αποτελούν μια πρώτη προσέγγιση και, δεδομένης της ετήσιας ισχύος της ΣΣΕ, η πρότασή τους μπορεί να επαναπροσδιοριστεί (ακόμα κι αν έχει αυξηθεί ο κατώτατος μισθός).

Με βάση τα παραπάνω, συνοπτικά, προκύπτεί ότι η πρόταση των εργοδοτικών φορέων (2) είναι:

Σχετικά με τις ποινικές, διοικητικές, αστικές και λοιπές διώξεις που αντιμετωπίζουν οι Διπλωματούχοι Μηχανικοί της Δημόσιας Διοίκησης

Σχετικά με τις ποινικές, διοικητικές, αστικές και λοιπές διώξεις που αντιμετωπίζουν οι Διπλωματούχοι Μηχανικοί της Δημόσιας Διοίκησης 

 

Κύριε Υπουργέ

Η ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ αποτελεί την Ομοσπονδία που εκπροσωπεί το σύνολο των Διπλωματούχων Μηχανικών οι οποίοι υπηρετούν στη Δημόσια Διοίκηση (Υπουργεία, ΝΠΔΔ, ΟΤΑ Α’ και Β’ βαθμού) με σημαντική συμβολή στα επαγγελματικά, εργασιακά και επιστημονικά θέματα του κλάδου των Διπλωματούχων Μηχανικών της Δημόσιας Διοίκησης. Απευθυνόμαστε σε εσάς με αφορμή τις αλλαγές στις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας που έχετε εξαγγείλει θα θέλαμε να σας παραθέσουμε τις προτάσεις μας που αφορούν στον κλάδο των Διπλωματούχων Μηχανικών που εργάζονται στο δημόσιο τομέα.

Είμαστε ένας κλάδος του Δημοσίου που αποτελούμε βασικό μοχλό της ανάπτυξης της Xώρας, δυστυχώς όμως με υποστελέχωση στα όρια πλέον της επικινδυνότητας, με ευθύνες ανάθεσης πολλών παράλληλων καθηκόντων, χωρίς τεχνικές και επιστημονικές υποδομές, με μόνιμη απειλή για εναντίον μας καταγγελίες και πολιτικό εκφοβισμό, με μία δαιδαλώδη νομοθεσία που αλλάζει συνεχώς και τέλος με αποδοχές που δεν αρμόζουν σε έναν κλάδο με όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά.

Τα θέματα του Υπουργείου Δικαιοσύνης τα αντιμετωπίζουμε είτε σε συνδυασμό με τις αρμοδιότητες άλλων Υπουργείων είτε ξεχωριστά μέσω ποινικών, διοικητικών, αστικών ή πειθαρχικών διώξεών.

Ο κλάδος των διπλωματούχων μηχανικών αντιμετωπίζει πλήθος προδικαστικών αιτημάτων στο πλαίσιο άσκησης των υπηρεσιακών καθηκόντων του. Οι Μηχανικοί Δημοσίου υπογράφουν πλήθος διοικητικών πράξεων (Εκδόσεις οικοδομικών Αδειών, Εκθέσεις Αυτοψιών αυθαιρέτων και επικίνδυνων κατασκευών, Οριοθετήσεις ρεμάτων, Εγκρίσεις πολεοδομικών σχεδίων, Πρωτόκολλα παραλαβής εργασιών, Λογαριασμούς έργων και μελετών, Πράξεις κατακύρωσης διαγωνισμών, Επιβλέψεις έργων, Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και λοιπά), με μεγάλες επιπτώσεις στο περιβάλλον, στο δημόσιο συμφέρον, στην ασφάλεια των υποδομών αλλά και στο δημόσιο χρήμα. Για το λόγο αυτό βρίσκονται υπό τη διαρκή απειλή ποινικών και πειθαρχικών ελέγχων. 

Κύριε Υπουργέ

Αν μελετήσετε τις περισσότερες υποθέσεις με αντικείμενο τις ποινικές διώξεις Μηχανικών, θα παρατηρήσετε ότι το κοινό στοιχείο είναι η επιφανειακή αντιμετώπισή τους χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η ιεραρχία κατανομής ευθυνών, που όπως γνωρίζετε ξεκινάει από την Διοίκηση κάθε Φορέα. Από τη στιγμή που η υπόθεση θα παραπεμφθεί στο ακροατήριο είτε ως πλημμέλημα είτε ως κακούργημα υπάρχει μεγάλη δυσκολία κατανόησης τεχνικών εννοιών από τους παράγοντες της δίκης.

Θεωρούμε ότι ο σκοπός του Υπουργείου Δικαιοσύνης δεν είναι η αντιμετώπιση των προβλημάτων της καθημερινότητας των πολιτών να γίνεται αποκλειστικά με αυστηροποίηση των ποινών και με τιμωρητικές διαδικασίες. Πιστεύουμε ότι το Υπουργείο σας και η Δικαιοσύνη έχουν την υποχρέωση να αντιμετωπίζουν τις υποθέσεις, αποδίδοντας, από τη μια, ευθύνες και τιμωρώντας τους πραγματικά ευθυνόμενους αλλά από την άλλη, έχουν επίσης την υποχρέωση να ανοίγουν τον δρόμο ώστε να αντιμετωπίζονται ουσιαστικά τα προβλήματα των πολιτών από την Πολιτεία. Δηλαδή, αν ο Νόμος περιορίζεται στην τιμωρία και μόνο, δεν θα βοηθήσει ούτε τον πολίτη ούτε το Κράτος.

Με βάση τα παραπάνω σας παρουσιάζουμε τους προβληματισμούς και τις προτάσεις μας:

1.   Στο πλαίσιο της αύξησης του ρυθμού απονομής δικαιοσύνης πιστεύουμε ότι πρέπει να ενισχυθεί η προκαταρκτική διαδικασία μελέτης των υποθέσεων με ουσιαστική εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών ώστε να μην οδηγούνται στο ακροατήριο με τόση ευκολία, όπως μέχρι σήμερα βλέπουμε να γίνονται. Παρατηρούμε ότι δεκάδες υποθέσεις συναδέλφων οδηγούνται ενώπιον Δικαστηρίων, οι συνάδελφοι ταλαιπωρούνται, χαρακτηριζόμενοι ως «επίορκοι», ενώ κατά την ακροαματική διαδικασία αθωώνονται με συνοπτικές διαδικασίες. Τούτο θα μπορούσε να προβλεφθεί σε προγενέστερο στάδιο, ενώπιον της Εισαγγελίας.

2.   Από τη στιγμή που μια υπόθεση θα παραπεμφθεί στο ακροατήριο είτε ως πλημμέλημα είτε ως κακούργημα υπάρχει μεγάλη δυσκολία διαχείρισης των τεχνικών εννοιών του κλάδου μας, στον περιορισμένο χρόνο διάρκειας μιας δίκης, πόσο δε μάλλον από μια περιορισμένη σύνθεση Δικαστηρίου, όπως σε ένα μονομελές. Από την εμπειρία μας, στις παραστάσεις μας στα Δικαστήρια, παρατηρήσαμε ότι η διαδικασία κατανόησης του αντικειμένου του Μηχανικού απασχόλησε πολύ ώρα τους δικαστές ακόμα και τα τριμελή ή πενταμελή προεδρεία.

3.   Πολλές υποθέσεις καταλήγουν σε πρωτόδικη καταδίκη του Μηχανικού ενώ δεν έχει αποσαφηνιστεί απόλυτα σε ποιον ανήκει η αρμοδιότητα και η ευθύνη. Ως παράδειγμα σας αναφέρουμε ότι ακόμα και μετά την καταδίκη κάποιου Μηχανικού για «λακκούβα», όπου και όταν ο δρόμος δεν ανήκει στον Φορέα όπου εργάζεται το Μηχανικός, η «λακκούβα» θα παραμείνει στο οδόστρωμα ακόμα και μετά την εκδίκαση στο δεύτερο βαθμό της υπόθεσης, αφού η πραγματικά ευθυνόμενη Υπηρεσία δεν διώχθηκε. Η ίδια κατάληξη μπορεί να υπάρξει ορισμένες φορές και εξαιτίας του γεγονότος ότι την ευθύνη λήψης της απόφασης έγκρισης της δαπάνης για την αποκατάσταση της «λακκούβας», δεν την έχει ο Μηχανικός αλλά η Διοίκηση του Φορέα στον οποίο απασχολείται. Επομένως μία απλή αυστηροποίηση των διατάξεων ή μία συντόμευση της διαδικασίας απονομής δικαιοσύνης δεν θα λύσει ουσιαστικά τα προβλήματα καθώς δεν θα μετριαστούν οι αιτίες που τα προκαλούν, οι οποίες είναι περισσότερο σύνθετες.

4.   Γεγονός είναι ότι από την προκαταρκτική εξέταση που διεξάγει η Αστυνομία μέχρι τη στιγμή που θα ολοκληρωθεί η συμπλήρωση της ποινικής δικογραφίας στον εισαγγελέα, ειδικά για τα πλημμελήματα, ο χρόνος είναι πολύ σύντομος και δεν υπάρχει επιμελής ανάγνωση των στοιχείων. Τούτο έχει ως αποτέλεσμα, πάνω από το 90% των υποθέσεων που αφορούν Μηχανικούς (αυτό, από δικά μας στοιχεία) να οδηγούνται στην έδρα με πολύ μεγάλη ευκολία. Τέλος, ο χρόνος που χρειάζεται για να εισαχθεί μία υπόθεση στο πρόγραμμα εκδίκασης υποθέσεων, στο ποινικό Δικαστήριο, είναι ανησυχητικά μεγάλος με αποτέλεσμα η υπόθεση να κινδυνεύει να παραγραφεί και αναγκαστικά να εξετάζεται εν τάχει. Σε αυτό το σημείο να επισημάνουμε ότι συμφωνούμε με τη μείωση του αριθμού των αναβολών αρκεί να μην είναι εις βάρος του χρόνου εξέτασης της υπόθεσης.

Εν κατακλείδι,

μετά από πολλά χρόνια έρευνας και συζητήσεων στον κλάδο μας έχουμε καταλήξει ότι η μόνη λύση, που άπτεται των αρμοδιοτήτων του Υπουργείου Δικαιοσύνης, και θα μπορούσατε να βοηθήσετε προς την κατεύθυνση αυτή, είναι η δημιουργία ενός Θεσμικού Οργάνου που θα απασχολείται με την «Τεχνική Δικαιοσύνη» και θα λειτουργεί σε προκαταρκτικό στάδιο. Αυτό το Όργανο μπορεί να αποτελείται από Μηχανικούς και Νομικούς που θα γνωρίζουν καλά την Νομοθεσία των Δημοσίων Έργων, Περιβάλλοντος, Πολεοδομίας-Χωροταξίας και Δημοσίας Διοίκησης ώστε να έχει τη δυνατότητα εξάντλησης της εξέτασης των πτυχών της κάθε υπόθεσης και να βοηθάει στην απόδοση της Δικαιοσύνης, γρήγορα και αποτελεσματικά.

Κατά την άποψή μας, συμπληρώνοντας το παρόν Νομοσχέδιο με τις προτάσεις μας θα συνεισφέρετε στην καλύτερη λειτουργία του δημοσίου τομέα και στην ουσιαστική προστασία των πολιτών.

Χάνουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη 400.000 ελεύθεροι επαγγελματίες

Χάνουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη 400.000 ελεύθεροι επαγγελματίες

Του Παναγιώτη Ράγγου* Οικονομολόγος

ΕΦΚΑ: 400.000 ασφαλισμένοι έχουν δημιουργήσει ληξιπρόθεσμες οφειλές και αν δεν τις εξοφλήσουν εντός του τρέχοντος μήνα, ή αν δεν τις εντάξουν στην πάγια ρύθμιση κινδυνεύουν να χάσουν την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, λόγω οφειλών. Μήπως θα έπρεπε να τρέξει μια νέα γενναία ρύθμιση;



Το 40% των μη μισθωτών ασφαλισμένων, δηλαδή περίπου 500.000 ελεύθεροι επαγγελματίες, αυτοαπασχολούμενοι και αγρότες, δεν καταβάλλουν εμπρόθεσμα τις τρέχουσες ασφαλιστικές εισφορές, δημιουργώντας ακόμα μεγαλύτερη πίεση στον ΕΦΚΑ.

Τα στοιχεία που έχουν στη διάθεσή τους οι αρμόδιες υπηρεσίες των υπουργείων Οικονομικών και Εργασίας, δείχνουν ότι οι 400.000 εξ αυτών έχουν δημιουργήσει ληξιπρόθεσμες οφειλές και, αν δεν τις εξοφλήσουν εντός του τρέχοντος μήνα, ή αν δεν τις εντάξουν στην πάγια ρύθμιση των 24 δόσεων αποπληρωμής, κινδυνεύουν να χάσουν την ασφαλιστική ικανότητα. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα υποστούν αντίστοιχη απώλεια στο δικαίωμα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, η οποία θα μπορεί να παρασχεθεί μόνο μέσα από τα δημόσια νοσοκομεία.

Στο πλαίσιο αυτό, κορυφαίες πηγές του υπουργείου Εργασίας εκφράζουν την εκτίμηση ότι η προεργασία που έπρεπε να πραγματοποιηθεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες έχει ολοκληρωθεί και τώρα έρχεται η στιγμή της λήψης των οριστικών αποφάσεων. «Θα επιστρέψουμε σε κανονικότητα», εκτιμούν οι ίδιες πηγές, θεωρώντας ότι μπαίνει τέλος από την 1η Μαρτίου στην ανοχή που υπήρξε την τελευταία διετία και έδινε το δικαίωμα στους μη μισθωτούς ασφαλισμένους, ακόμα και με χρέη προς τον ΕΦΚΑ, να καταβάλλουν μόνο τις εισφορές υγείας για να συνεχίσουν να έχουν ασφαλιστική ικανότητα. Οι τελικές αποφάσεις βέβαια θα ληφθούν από την κυβέρνηση, σε κορυφαίο επίπεδο, δηλαδή από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη.

Τα δύο βασικά σενάρια

Οι εισηγήσεις που έχουν γίνει έως τώρα θέλουν η σχετική απόφαση να επικεντρώνεται ανάμεσα σε δύο σενάρια:

ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ: Οι μισθοί των Δημοσίων Υπαλλήλων Μηχανικών στο 40% των αντίστοιχων στην Ευρώπη

 

Δελτίο Τύπου - Οι μισθοί των Δημοσίων Υπαλλήλων Μηχανικών στο 40% των αντίστοιχων στην Ευρώπη  

 

    Το ΔΣ της ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ πρόσφατα, με τεκμηριωμένα στοιχεία, έδειξε το κύμα φυγής από τις Δημόσιες Τεχνικές Υπηρεσίες, αλλά και τα τεράστια προβλήματα που ανακύπτον και θα γενικευθούν από τη συνεχιζόμενη υποστελέχωση των Δημόσιων Τεχνικών Υπηρεσιών. Συγκεκριμένα:

    Η προστασία του Περιβάλλοντος, επιβάλει την εγρήγορση της Πολιτείας για τη στελέχωση και ορθή λειτουργία, όλων των αρμόδιων ελεγκτικών υπηρεσιών (ΥΔΟΜ , Υπηρεσίες Περιβάλλοντος κλπ).

    Αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη ένα πάρα πολύ μεγάλο πρόγραμμα εκτέλεσης Δημοσίων Έργων και Μελετών από όλα τα επίπεδα Δημόσιας Διοίκησης (Υπουργεία, Περιφέρειες, Δήμοι) που απαιτεί αυξημένη εποπτεία για τη διασφάλιση του Δημοσίου συμφέροντος.

    Οι γερασμένες και ασυντήρητες υφιστάμενες Υποδομές (Δημόσια κτίρια, γέφυρες, οδικοί άξονες κλπ), βρίσκονται σε οριακό σημείο και απαιτούνται επειγόντως έλεγχοι (προσεισμικοί και άλλοι), μελέτες και έργα αποκατάστασης, όπου απαιτείται ώστε να διασφαλιστεί η Δημόσια Ασφάλεια και να μη γίνουμε μάρτυρες νέων τραγωδιών, όπως στα Τέμπη.

    Η πύκνωση των «φυσικών καταστροφών» απαιτεί συνολικό και κεντρικό σχεδιασμό για την αντισεισμική προστασία, τον αντιπλημμυρικό σχεδιασμό, την Πολιτική προστασία, στελεχωμένη από τους κατάλληλους επιστήμονες.

Από την άλλη όμως, όπως έχουμε αναδείξει :

    Περίπου το 40% των επιτυχόντων πρόσφατων διαγωνισμών του ΑΣΕΠ για θέσεις Μηχανικών, δήλωσε παραίτηση.

    Το 61% των υπηρετούντων στο Δημόσιο Διπλωματούχων Μηχανικών είναι άνω των 51 ετών, ενώ ελάχιστοι είναι οι νεότεροι Μηχανικοί.

    Στον πρόσφατο γραπτό διαγωνισμό του ΑΣΕΠ οι προσφερόμενες θέσεις είναι περισσότερες από τους επιτυχόντες στους κρίσιμους κλάδους των Μηχανικών και θα μείνουν ακάλυπτες.

Η πλήρης αποδόμηση του νομοσχεδίου για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, από την Μαρία Καραμανώφ, Αντιπρόεδρο του ΣτΕ ε.τ.

 Η πλήρης αποδόμηση του νομοσχεδίου για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και το καλύτερο νομικό κείμενο που δημοσιεύθηκε για την αντισυνταγματικότητα από την Μαρία Καραμανώφ, Αντιπρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας ε.τ. 

Απλό μάθημα μάθημα ελληνικών: «το ρήμα «απαγορεύω» και το επίρρημα «αποκλειστικά» δεν είναι δεκτικά ερμηνείας»!. 

«Το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια γεννά ένα ζήτημα πολύ σοβαρότερο και από το ίδιο το μέλλον της Ανώτατης Παιδείας στην Ελλάδα. Διακυβεύει το μέλλον όχι απλώς του Κράτους Δικαίου αλλά της έννοιας του Δικαίου αυτής καθ’ εαυτήν. Γιατί η στοιχειώδης ανθρώπινη επικοινωνία, πολλώ δε μάλλον οι κανόνες Δικαίου, προϋποθέτουν μια ελάχιστη αντίληψη για το τι σημαίνουν οι λέξεις, είτε πρόκειται για απλές καθημερινές λέξεις είτε για έννοιες νομικές. 

Ναι, τα πάντα ρει και το νερό στο ποτάμι δεν είναι ποτέ το ίδιο, μας λέει ο Ηράκλειτος. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η λέξη “ποτάμι” μπορεί για κάποιον να υποδηλώνει και το βουνό και για κάποιον άλλο και τη θάλασσα. Έτσι και το Δίκαιο, για να διασφαλίσει την εξέλιξη και προσαρμογή του στις μεταβαλλόμενες κοινωνικές συνθήκες διαθέτει μεθόδους ερμηνείας: συσταλτική, διασταλτική, συνδυαστική, τελεολογική. Όλες όμως έχουν ως όριο τη σημειολογία. 

Οι λέξεις και η έννοιά τους έχουν μεγάλη σημασία για το Δίκαιο, γιατί αλλιώς δεν θα μιλούσαμε για υποχρεωτικούς κανόνες ρύθμισης της συμπεριφοράς αλλά για ενδεικτικές συμβουλές και ευγενικές υποδείξεις. Ακόμα μεγαλύτερη όμως σημασία έχουν οι λέξεις στο επίπεδο του Συντάγματος, γιατί αυτό καθορίζει με ποια διαδικασία παράγεται και τι όρια έχει το κοινό δίκαιο. Τρεις είναι οι ασφαλιστικές δικλείδες που προβλέπει το Σύνταγμα για να πετύχει τη χρυσή τομή ανάμεσα στο απαραβίαστο του Δημοκρατικού πολιτεύματος και των θεμελιωδών δικαιωμάτων που κατοχυρώνει, τη σταθερότητα και ασφάλεια της έννομης τάξης και την ευέλικτη προσαρμογή του σε διαρκώς μεταβαλλόμενα δεδομένα. 

Η πρώτη είναι οι λεγόμενες αόριστες νομικές έννοιες (ισότητα, κοινωνική αλληλεγγύη, χρηστά ήθη, κατάχρηση δικαιώματος κ.λπ.) που επιτρέπουν στο νομοθέτη, υπό τον έλεγχο πάντοτε των δικαστηρίων, να προσαρμόζει το περιεχόμενό τους στις σύγχρονες ανάγκες και αντιλήψεις. 

Οι αόριστες νομικές έννοιες έχουν και αυτές τα ερμηνευτικά τους όρια. Από κει πέρα, αν μια συνταγματική διάταξη αποδειχθεί στην πορεία ξεπερασμένη και απρόσφορη, προβλέπεται η δεύτερη ασφαλιστική δικλείδα της συνταγματικής αναθεώρησης, με συγκεκριμένες τυπικές διαδικασίες και αυξημένες κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες που αντικατοπτρίζουν μια ευρύτερη πολιτική και κοινωνική συναίνεση. 

Η τρίτη και σπουδαιότερη δικλείδα είναι οι διατάξεις που το ίδιο το Σύνταγμα ορίζει ως ανεπίδεκτες αναθεώρησης. Είναι αυτές που καθορίζουν το πολίτευμα και τις θεμελιώδεις αξίες που αποτελούν τον πυρήνα του (μορφή του πολιτεύματος και άρθ. 2 παρ. 1, άρθ. 4 παρ. 1, 4 και 7, άρθ. 5 παρ. 1 και 3, άρθ. 13 παρ. 1 και άρθρο 26). Χάρη σε αυτές μπορούμε να είμαστε ήσυχοι ότι δεν θα μας ανακοινωθεί ένα πρωί ότι για κάποιους λόγους, σοβαρούς έστω, το πολίτευμα έχει μεταβληθεί από προεδρευόμενη σε προεδρική ή βασιλευόμενη Δημοκρατία, οι λειτουργίες του κράτους δεν είναι τρεις αλλά πέντε ή δύο, η απόλαυση των πολιτικών και ατομικών δικαιωμάτων εξαρτάται από τις θρησκευτικές μας πεποιθήσεις και οι Έλληνες δεν είναι απολύτως ίσοι απέναντι του νόμου. 

Πώς εφαρμόζονται όλα αυτά στην περίπτωση του άρθρου 16 του Συντάγματος; Από το 1975 μέχρι σήμερα η παροχή της ανώτατης εκπαίδευσης αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση (άρθ. 16 παρ. 5), η απαγόρευση της ίδρυσης ανωτάτων σχολών από ιδιώτες (άρθ. 16 παρ. 8) και η ιδιότητα του δημοσίου λειτουργού για τους Καθηγητές ΑΕΙ (άρθ. 16 παρ. 6) είχε για όλους, δικαστές, νομικούς, καθηγητές, πολιτικούς και απλούς πολίτες την ίδια ακριβώς έννοια. Μπορεί κάποιοι να διαφωνούν με τη σκοπιμότητα της ρύθμισης, όλοι όμως γνώριζαν και εξακολουθούν να γνωρίζουν ότι το ρήμα «απαγορεύω» και το επίρρημα «αποκλειστικά» δεν είναι δεκτικά ερμηνείας. Η συγκεκριμένη μορφή κρατικής οργάνωσης που χαρακτηρίζεται «νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου» δεν μπορεί να υποδηλώνει ούτε κρατικά ιδρύματα ούτε κρατικές επιχειρήσεις ούτε κρατικά μη κερδοσκοπικά νομικά πρόσωπα, πολλώ δε μάλλον τα αντίστοιχα ιδιωτικά. Ο όρος δημόσιος λειτουργός δεν μπορεί να ερμηνευθεί ότι αναφέρεται και σε δημόσιους ή ιδιωτικούς υπαλλήλους, συμβασιούχους, ελεύθερους επαγγελματίες ή επιχειρηματίες. Μοναδική συνταγματική οδός για να αλλάξουν όλα αυτά είναι η διαδικασία της αναθεώρησης. Στο πλαίσιο της διαδικασίας αυτής και μόνο είναι δυνατόν να ανοίξει η συζήτηση, να αντιπαρατεθούν τα εκατέρωθεν επιχειρήματα και να δοκιμαστεί η αντοχή τους. 

Η συζήτηση για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια που έχει ανοίξει από τον κοινό και όχι τον αναθεωρητικό νομοθέτη έχει ως έρεισμα μια πρωτοφανή στα νομικά χρονικά ερμηνευτική προσέγγιση. Υπολαμβάνει ότι το νόημα τόσο των απλών λέξεων όσο και των νομικών εννοιών είναι απολύτως σχετικό και δεν έχει αντικειμενικά όρια, ότι η σημασία και ερμηνεία τους είναι θέμα υποκειμενικής πεποίθησης και βουλητικής επιλογής. Άποψη ενδιαφέρουσα ίσως στον τομέα της ψυχολογίας ή της μεταφυσικής, εξαιρετικά επικίνδυνη όμως για το Δίκαιο και τη νομική επιστήμη. Αν γίνει δεκτή η άποψη αυτή, η διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης ουσιαστικά καταργείται ως περιττή, αφού οι συνταγματικές διατάξεις θα προσλαμβάνουν το επιθυμητό κατά περίπτωση περιεχόμενο με τη μέθοδο της διασκευής τους διά της ερμηνείας. Και το χειρότερο, δεν θα υπάρχει κανένα εμπόδιο να επεκταθεί η τακτική αυτή και στις ανεπίδεκτες αναθεώρησης διατάξεις του Συντάγματος, αρκεί να θεωρηθεί ότι το απαιτεί το δημόσιο συμφέρον και οι έκτακτες περιστάσεις. 

Με πολύ απλά λόγια, γιατί περαιτέρω νομική επιχειρηματολογία δεν αξίζει τον κόπο. Η αναθεώρηση ενέχει εξ ορισμού πολιτικό ρίσκο και αβεβαιότητα ως προς το αποτέλεσμα γιατί αυτός ακριβώς είναι ο σκοπός της. Πρόκειται για την κρισιμότερη θεσμική διαδικασία στο πλαίσιο του Κράτους Δικαίου και δεν μπορεί να επιχειρείται ελαφρά τη καρδία ούτε βέβαια να παρακάμπτεται με απλό νόμο. Και εννοείται ότι ο ρόλος της είναι να προηγείται και να υπαγορεύει τις ρυθμίσεις του κοινού νομοθέτη και όχι να έπεται και να υπαγορεύεται από τα τετελεσμένα γεγονότα που δημιουργούνται από συνειδητά αντισυνταγματικές νομοθετικές επιλογές.» 

Αθήνα, 12/2/2024

Μαρία Καραμανώφ

Αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας ε.τ.

Ιδιωτικά Πανεπιστήμια: Αντισυνταγματικό το νομοσχέδιο υποστηρίζουν οκτώ συνταγματολόγοι

Ιδιωτικά Πανεπιστήμια: Αντισυνταγματικό το νομοσχέδιο υποστηρίζουν οκτώ συνταγματολόγοι

Άποψη του κτηρίου του Εθνικού Καποδιστρικού Πανεπιστημίου Αθηνών. ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Παντελής Σαίτας

Τι αναφέρουν στην επιστολή τους και ποια είναι η λύση που προτείνουν.

Την αντίθεσή τους σχετικά με την συνταγματικότητα του νομοσχεδίου για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων εξέφρασαν με επιστολή τους οκτώ καθηγητές συνταγματικού δικαίου. Σε αυτή διαχωρίζουν τη θέση τους από τους υπόλοιπους συναδέλφους τους που έχουν τοποθετηθεί μέχρι τώρα επί του θέματος.

Τονίζουν δε ότι «στο άρθρο 16 του Συντάγματος προβλέπεται ρητά ότι η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση, ότι οι καθηγητές τους είναι δημόσιοι λειτουργοί και ότι η σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες απαγορεύεται».

Σε άλλο σημείο της επιστολής τους επισημαίνουν ότι «για την λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων, κερδοσκοπικών ή μη, απαιτείται συνταγματική αναθεώρηση.»

Τέλος αναφέρουν ότι «σε τριάμισι χρόνια από τώρα είναι δυνατόν να έχει ολοκληρωθεί η συνταγματική αναθεώρηση, οπότε το ζήτημα της λειτουργίας ιδιωτικών πανεπιστημίων θα μπορούσε να τεθεί ευχερώς στην ορθή συνταγματική του βάση».

Το περιεχόμενο της επιστολής

«Με αφορμή ορισμένες γνωμοδοτήσεις και τοποθετήσεις συναδέλφων, που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας, έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι η πλειονότητα των καθηγητών συνταγματικού Δικαίου τάσσεται αναφανδόν υπέρ της συνταγματικότητας των κυβερνητικών σχεδίων για την λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων στη χώρα μας. Αισθανόμαστε λοιπόν την ανάγκη να δηλώσουμε ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει.

Στο άρθρο 16 του Συντάγματος προβλέπεται ρητά ότι η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση, ότι οι καθηγητές τους είναι δημόσιοι λειτουργοί και ότι η σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες απαγορεύεται. Κατά τη γνώμη μας η ρητή αυτή απαγόρευση δεν μπορεί να παρακαμφθεί με βάση μία σύμφωνη με το ευρωπαϊκό ενωσιακό δίκαιο ερμηνεία του Συντάγματος. Άλλωστε η Ελλάδα ούτε έχει καταδικασθεί ποτέ από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για παραβίαση του ενωσιακού δικαίου εξαιτίας της απαγόρευσης λειτουργίας ιδιωτικών πανεπιστημίων, ούτε καν έχει παραπεμφθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο Δικαστήριο. Συνεπώς για την λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων, κερδοσκοπικών ή μη, απαιτείται συνταγματική αναθεώρηση.

Διευκρινίζουμε ότι η τοποθέτησή μας απέναντι στην ως άνω αντίθετη προς το Σύνταγμα ερμηνεία δεν οφείλεται σε πολιτική αντίθεσή μας ως προς τη λειτουργία ιδιωτικών Πανεπιστημίων, επί της οποίας καθένας από εμάς διατηρεί τη προσωπική του άποψη υπέρ ή κατά, αλλά στην υποχρέωσή μας να προασπίσουμε την τήρηση του Συντάγματος. Άλλωστε, σε τριάμισι χρόνια από τώρα είναι δυνατόν να έχει ολοκληρωθεί η συνταγματική αναθεώρηση, οπότε το ζήτημα της λειτουργίας ιδιωτικών πανεπιστημίων θα μπορούσε να τεθεί ευχερώς στην ορθή συνταγματική του βάση».

Ποιοι υπογράφουν την επιστολήΑλκιβιάδης Δερβιτσιώτης, Καθηγητής ΔΠΘ

Γιάννης Δρόσος, Ομ. Καθηγητής ΕΚΠΑ

Ακρίτας Καϊδατζής, Αναπλ. Καθηγητής ΑΠΘ

Ιφιγένεια Καμτσίδου, Αναπλ. Καθηγήτρια ΑΠΘ

Ξενοφών Κοντιάδης, Καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου

Παναγιώτης Μαντζούφας, Καθηγητής ΑΠΘ

Γιώργος Σωτηρέλης, Καθηγητής ΕΚΠΑ

Κώστας Χρυσόγονος, Καθηγητής ΑΠΘ

AΛEΞHΣ MHTPOΠOYΛOΣ (KAΘHΓHTHΣ-ΠPOEΔPOΣ ENYΠEKK): AΠAΓOPEYETAI AΠOΛYTΩΣ H IΔPYΣH MH KPATIKΩN ΠANEΠIΣTHMIΩN!!!!

3 ημέρες πριν 

A

AΠOΦAΣH-KOΛAΦOΣ AΠO TO ΣτE ΛIΓO ΠPIN TH ΨHΦIΣH TOY ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΓIA TA IΔIΩTIKA ΠANEΠIΣTHMIA!

ME THN AΠOΦAΣH 922/2023 TO ΣYMBOYΛIO EΠIKPATEIAΣ AΠOΦANΘHKE KATA ΛEΞH OTI “H ANΩTATH EKΠAIΔEYΣH ΠAPEXETAI ΣTHN EΛΛAΔA AΠOKΛEIΣTIKΩΣ AΠO IΔPYMATA ΠOY AΠOTEΛOYN N.Π.Δ.Δ., ΠΛHPΩΣ AYTOΔIOIKOYMENA. AΠAΓOPEYETAI ΔE AΠOΛYTΩΣ H ΣYΣTAΣH ΣXOΛΩN ANΩTATHΣ EKΠAIΔEYΣHΣ AΠO IΔIΩTEΣ, AΣXETΩΣ TOY ΠPOOPIΣMOY Ή TOY XAPAKTHPA TΩN ΣXOΛΩN AYTΩN”.

H AΠOΦAΣH 922/2023 EINAI H TEΛEYTAIA TOY ANΩTATOY ΔIKAΣTHPIOY ΠOY AΣXOΛHΘHKE ME THN EPMHNEIA TOY APΘPOY 16 TOY ΣYNTAΓMATOΣ.

IΔOY H ΣKEΨH 7 THΣ IΣTOPIKHΣ AΠOΦAΣHΣ ΚΑΙ OΛOKΛHPH H ΥΠ’ΑΡΙΘ. 922/2023 ΑΠΟΦΑΣΗ TOY ΣTE ΠOY ANATPEΠEI TOYΣ ΣXEΔIAΣMOYΣ THΣ KYBEPNHΣHΣ AΛΛA KAI AΛΛΩN ΠOY ΣTHPIZOYN THN AΠOKOINΩNIKOΠOIHΣH THΣ ΠAIΔEIAΣ.

“7. Επειδή, στο άρθρο 16 του Συντάγματος ορίζονται τα εξής: «1. Η τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες … 2. Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους … 4. Όλοι οι Έλληνες έχουν δικαίωμα δωρεάν παιδείας, σε όλες τις βαθμίδες της, στα κρατικά εκπαιδευτήρια … 5. Η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση. Τα ιδρύματα αυτά τελούν υπό την εποπτεία του Κράτους … 6. Οι καθηγητές των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων είναι δημόσιοι λειτουργοί … 7. Η επαγγελματική και κάθε άλλη ειδική εκπαίδευση παρέχεται από το Κράτος και με σχολές ανώτερης βαθμίδας για χρονικό διάστημα όχι μεγαλύτερο από τρία χρόνια, όπως προβλέπεται ειδικότερα από τον νόμο, που ορίζει και τα επαγγελματικά δικαιώματα όσων αποφοιτούν από τις σχολές αυτές. 8. Νόμος ορίζει τις προϋποθέσεις και τους όρους χορήγησης άδειας για την ίδρυση και λειτουργία εκπαιδευτηρίων που δεν ανήκουν στο Κράτος, τα σχετικά με την εποπτεία που ασκείται πάνω σ’ αυτά, καθώς και την υπηρεσιακή κατάσταση του διδακτικού προσωπικού τους. Η σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες απαγορεύεται». Από τις ανωτέρω διατάξεις συνάγονται τα ακόλουθα: Η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται στην Ελλάδα αποκλειστικώς από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, πλήρως αυτοδιοικούμενα, απαγορεύεται δε απολύτως η σύσταση σχολών ανώτατης εκπαίδευσης από ιδιώτες, ασχέτως του προορισμού ή του χαρακτήρα των σχολών αυτών (Σ.τ.Ε. 1318/2009, 547/2008 επταμ. κ.ά.). Ως προς την επαγγελματική και κάθε άλλη ειδική εκπαίδευση, που αποσκοπεί στη μετάδοση ειδικών γνώσεων και εμπειριών, κατάλληλων για την άσκηση ορισμένου επαγγέλματος, και, αντιστοίχως, στη δημιουργία στελεχών απαραίτητων για τη λειτουργία της σύγχρονης οικονομίας, ο συντακτικός νομοθέτης, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τόσο την ιδιαίτερη φύση και αποστολή της εκπαιδεύσεως αυτής, όσο και την συνεχώς αυξανόμενη σπουδαιότητά της στη σύγχρονη ζωή, όρισε στην παράγραφο 7 ότι η επαγγελματική και κάθε άλλη ειδική εκπαίδευση, κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, παρέχεται, κατ’ αρχήν, από το Κράτος, σε όλες τις βαθμίδες της, ώστε να ικανοποιείται, και κατά το μέρος τούτο, το προβλεπόμενο στην παράγραφο 4 κοινωνικό δικαίωμα στην εκπαίδευση·καθιέρωσε δε, ιδιαίτερο καθεστώς για τις σχολές της εν λόγω κατηγορίας, ορίζοντας ότι η επαγγελματική εκπαίδευση μπορεί να παρέχεται και με σχολές ανώτερης βαθμίδας, για χρονικό διάστημα όχι μεγαλύτερο από τα τρία έτη, και ότι ο νόμος καθορίζει τα δικαιώματα των αποφοίτων των σχολών αυτών.

Από την ανωτέρω διάταξη δεν συνάγεται, όμως, ότι επιβάλλεται η παροχή της ανωτέρω εκπαίδευσης αποκλειστικώς από το Κράτος. Συνεπώς, ως προς την επαγγελματική ή άλλη ειδική εκπαίδευση, ναι μεν δεν κατοχυρώνεται συνταγματικώς ατομικό δικαίωμα των ιδιωτών να ιδρύουν εκπαιδευτήρια αυτής της κατηγορίας, αλλά το Σύνταγμα δεν απαγορεύει την ίδρυσή τους και από ιδιώτες. Η δυνατότητα των ιδιωτών να ιδρύουν εκπαιδευτήρια επαγγελματικής ή άλλης ειδικής εκπαιδεύσεως αποτελεί αντικείμενο ρυθμίσεως, με κανόνες δικαίου που θέτει ο κοινός νομοθέτης, ο οποίος μπορεί να επιτρέψει ή και να απαγορεύσει την ίδρυση και λειτουργία τους από ιδιώτες, μετά από εκτίμηση της επάρκειας των αντίστοιχων δημοσίων σχολών να καλύψουν τις εκπαιδευτικές ανάγκες, εν όψει και των κατευθύνσεων και αναγκών της εθνικής οικονομίας, των γενικότερων επιπτώσεων από τη λειτουργία τέτοιων ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων, καθώς και όλων των συναφών παραγόντων (βλ. Σ.τ.Ε. 1318/2009, 547/2008 επταμ., 211/2006 κ.ά.).

Τέλος, κατά το Σύνταγμα, η ανώτατη εκπαίδευση και η ανώτερη επαγγελματική ή άλλη ειδική εκπαίδευση διακρίνονται μεταξύ τους, ως προς την αποστολή και την οργάνωση. Βασική αποστολή των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων είναι η καλλιέργεια της επιστήμης, που αναλύεται σε έρευνα και διδασκαλία. Αντιθέτως, η προβλεπόμενη στην παράγραφο 7 επαγγελματική εκπαίδευση, η οποία παρέχεται και από σχολές ανώτερης βαθμίδας, αποσκοπεί, σύμφωνα με τα ήδη εκτεθέντα, στη μετάδοση ειδικών γνώσεων και εμπειριών, κατάλληλων για την άσκηση ορισμένου επαγγέλματος. Διαφορετική είναι και η οργανωτική διάρθρωση, αφού η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικώς σε ιδρύματα, υπό τη μορφή νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου, με πλήρη αυτοδιοίκηση και από καθηγητές που απολαύουν ειδικών εγγυήσεων, κατά την παράγραφο 6, ενώ ως προς τις σχολές που παρέχουν επαγγελματική εκπαίδευση, ακόμη και ανώτερης βαθμίδας, δεν προβλέπεται αντίστοιχη συνταγματική κατοχύρωση της νομικής μορφής τους και του υπηρεσιακού καθεστώτος του διδακτικού προσωπικού τους.

Παραλλήλως, ο συντακτικός νομοθέτης ενισχύει την διαφοροποίηση των δύο αυτών οργανωτικών σχημάτων, με τον περιορισμό της διάρκειας των σπουδών της ανώτερης επαγγελματικής εκπαίδευσης σε τρία έτη. Ο διαχωρισμός των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων από τις σχολές επαγγελματικής εκπαιδεύσεως ανώτερης βαθμίδας δεν δύναται ούτε να ματαιωθεί αμέσως από τον κοινό νομοθέτη, με την εξίσωσή τους, ούτε και να καταστρατηγηθεί εμμέσως, με την παράταση του χρόνου σπουδών στις σχολές επαγγελματικής εκπαίδευσης ανώτερης βαθμίδας πέραν της συνταγματικώς οριζόμενης τριετίας και την ταυτόχρονη αλλοίωση του προγράμματος σπουδών, ώστε να μην παρέχεται σε αυτές η κατά το Σύνταγμα επαγγελματική ή άλλη ειδική εκπαίδευση, αλλά εκπαίδευση προσομοιάζουσα προς την παρεχόμενη από τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύµατα (Σ.τ.Ε. 678/2005 Ολομ., 1958/2000 Ολομ.). Θα συνιστούσε δε συνταγματικώς ανεπίτρεπτη καταστρατήγηση, μεταξύ άλλων, ο καθορισμός των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων σχολών που δεν εντάσσονται στην ανώτατη εκπαίδευση, αλλά στην μεταδευτεροβάθμια επαγγελματική ή άλλη ειδική εκπαίδευση, την δυνάμενη, υπό προϋποθέσεις, να παρέχεται και από ιδιώτες, σύμφωνα με τα εκτεθέντα ανωτέρω, κατά πλήρη εξομοίωση προς τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, οι οποίοι δραστηριοποιούνται στον ίδιο επαγγελματικό τομέα. Και τούτο διότι η εξομοίωση αυτή θα καθιστούσε τους χορηγούμενους από τους φορείς της μεταδευτεροβάθμιας επαγγελματικής εκπαίδευσης τίτλους ουσιαστικώς ισοδύναμους προς τους χορηγούμενους από σχολές ανώτατης βαθμίδας και θα αναιρούσε έτσι την προβλεπόμενη στο Σύνταγμα ως άνω διάκριση, καθώς και την απαγόρευση ιδρύσεως σχολών ανώτατης εκπαίδευσης από ιδιώτες (πρβ. Σ.τ.Ε. 678/2005 Ολομ. κ.ά.).“.

922-2023-ΣτΕΛήψη

Διαβάστε περισσότερα εδώ: https://enypekk.gr/2024/02/09/alexhs-mhtpopoylos-kathhghths-ppoedpos-enypekk-apagopeyetai-apolytos-h-idpysh-mh-kpatikon-panepisthmion

Λεφτά για τους παραχωρησιούχους υπάρχουν...

Πληρώσαμε 91,6 εκατ. για διόδια που δεν έγιναν

Αποζημιώσεις σε Νέα Οδό για τους πλευρικούς σταθμούς σε Βαρυμπόμπη, Αγιο Στέφανο και τον μετωπικό στην έξοδο Χαλκίδας

Γιώργος Λιάλιος07.02.2024 • 13:01

Κοινοποίηση

0 ΣχόλιαΣχόλια

Ανοιχτό αφήνει το υπουργείο Υποδομών το ενδεχόμενο κατασκευής των πλευρικών διοδίων σε Βαρυμπόμπη και Αγιο Στέφανο, καθώς και των μετωπικών διοδίων στην έξοδο προς Χαλκίδα, αλλά μόνο εφόσον δημιουργηθούν «υβριδικά» διόδια.

Οπως προκύπτει, το υπουργείο έχει ήδη καταβάλλει σε αποζημιώσεις στη Νέα Οδό 91,6 εκατ. ευρώ για τη μη λειτουργία των τριών σταθμών. Το «πάγωμα» των τριών σταθμών αποφασίστηκε το 2017 με μυστική συμφωνία ανάμεσα στον παραχωρησιούχο και το Δημόσιο, η οποία ανανεώθηκε το 2021 έως το τέλος του 2024.

Η συμφωνία του 2017 με τον παραχωρησιούχο ανανεώθηκε το 2021 και ισχύει έως τα τέλη του 2024.

Τα ενδιαφέροντα στοιχεία έρχονται στο φως από την απάντηση του υπουργείου Υποδομών σε ερώτηση που κατέθεσαν στη Βουλή βουλευτές του ΚΚΕ. Πιο συγκεκριμένα, όσον αφορά την ανακατασκευή της γέφυρας, «στον βασικό σχεδιασμό του έργου προβλέπεται η ανακατασκευή του τεχνικού (γέφυρα Βαρυμπόμπης) με διεύρυνση του πλάτους της υφιστάμενης γέφυρας με εξυπηρέτηση των κινήσεων αυτής, καθώς και αναμόρφωση του κόμβου Βαρυμπόμπης. Η έναρξη και ολοκλήρωση των εργασιών είναι στον άμεσο σχεδιασμό του υπουργείου Υποδομών», αναφέρει έγγραφο της αρμόδιας υπηρεσίας του υπουργείου (Ειδική Υπηρεσία Δημοσίων Εργων με σύμβαση παραχώρησης). Οπως διευκρινίζει, οι εργασίες μπορούν να ξεκινήσουν μετά την ενημέρωση των κατοίκων και την εφαρμογή κυκλοφοριακών μέτρων.