Σχεδόν μηδενικές δαπάνες για την πολιτική προστασία!

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

AP Photo/Petros Giannakouris

Αποκαλυπτική ακτινογραφία της αξιοποίησης του Ταμείου Ανάκαμψης από το «Παρατηρητήριο» του Ινστιτούτου «ΕΝΑ»

Σχεδόν μηδενικές δαπάνες για την πολιτική προστασία!

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ 28.07.23 14:57

Γιάννης Κιμπουρόπουλος

5 δισ. διαθέσιμοι πόροι λιμνάζουν στους ειδικούς λογαριασμούς της ΤτΕ • Αγνωστο πώς θα επιτευχθεί ο στόχος για απορρόφηση κονδυλίων 3,6 δισ. μέχρι το τέλος του χρόνου, από τον οποίο εξαρτάται απόλυτα η επίτευξη για αύξηση του ΑΕΠ πάνω από 2%, όπως προσδοκά η κυβέρνηση.

Μόλις το 6% των συνολικών πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης ύψους 30,5 δισ. ευρώ είχαν πραγματικά απορροφηθεί και καταλήξει στους τελικούς δικαιούχους μέχρι το τέλος του Ιουνίου, τρία ολόκληρα χρόνια από την έγκριση του ελληνικού Σχεδίου, του περίφημου «Ελλάδα 2.0». Αυτό είναι το σημαντικότερο και άκρως ανησυχητικό εύρημα του τελευταίου Focus Report του «Παρατηρητηρίου Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτκότητας και ΕΣΠΑ», το οποίο λειτουργεί στο πλαίσιο του Ινστιτούτου Εναλλακτικών Πολιτικών ΕΝΑ» (ολόκληρη η έκθεση θα αναρτηθεί στο enainstitute.org).

Αυτό το ισχνό 6% της πραγματικής απορρόφησης (και 20% λογιστικής απορρόφησης) αντιστοιχεί σε μόλις 2 δισ. πραγματικών πληρωμών, έναντι 4 δισ. λογιστικών πληρωμών και 11 δισ. διαθέσιμων πόρων, δηλαδή επιδοτήσεων και δανείων που έχει ήδη εισπράξει η ελληνική κυβέρνηση από το καλοκαίρι του 2021 μέχρι σήμερα. Αυτό σημαίνει ότι πόροι 5 δισ. ευρώ που έχουν εκταμιευτεί λιμνάζουν στον ειδικό λογαριασμό της ΤτΕ ή των τραπεζών οι οποίες έχουν αναλάβει την αξιολόγηση των επιχειρηματικών επενδυτικών σχεδίων που διεκδικούν τα φθηνά δάνεια του Ταμείου.

ΣτΕ: Φρένο σε δύο ξενοδοχεία στο Αρχαιολογικό Μουσείο

ΣτΕ: Φρένο σε δύο ξενοδοχεία στο Αρχαιολογικό Μουσείο

Το ΣτΕ έκανε δεκτή την προσφυγή της ΕΛΛΕΤ και 23 πολιτών

3' 15" χρόνος ανάγνωσης

Aεροφωτογραφία του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου. Ακριβώς απέναντί του, επί της Πατησίων, σχεδιάζεται να κτιστούν δύο ξενοδοχεία, δέκα και εννέα ορόφων. Οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν ότι αλλοιώνεται ο χαρακτήρας της περιοχής ως ζώνης γενικής κατοικίας. [SHUTTERSTOCK]

Γιώργος Λιάλιος27.07.2023 • 08:43

Την προσωρινή αναστολή των οικοδομικών εργασιών για την κατασκευή δύο νέων ξενοδοχείων στην οδό Πατησίων, απέναντι από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, αποφάσισε το Συμβούλιο της Επικρατείας. Κατά των οικοδομικών αδειών τους έχουν προσφύγει η Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού (ΕΛΛΕΤ) και 23 πολίτες, υποστηρίζοντας ότι τόσο οι σημειακές τροποποιήσεις του σχεδίου πόλης όσο και το ανώτατο ύψος που επετράπη (32 έναντι 24 μέτρων) και ο συντελεστής δόμησης θα οδηγήσουν σε υπέρμετρη πολεοδομική επιβάρυνση της περιοχής.

Η υπόθεση αφορά τα κτίρια δύο ξενοδοχείων: μία δεκαώροφη μονάδα τριών αστέρων στη συμβολή των οδών Πατησίων και Μάρνη (εκεί όπου βρισκόταν το θέατρο Αθήναιον, το οποίο έχει κατεδαφιστεί) και μία εννεαώροφη μονάδα τεσσάρων αστέρων, στη συμβολή των οδών Ηπείρου και 3ης Σεπτεμβρίου. Τα δύο κτίρια βρίσκονται στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο, απέναντι από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Το 2019, η τότε ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος (Γιώργος Σταθάκης) είχε εγκρίνει τη σημειακή τροποποίηση του σχεδίου πόλης του Δήμου Αθηναίων, μετατρέποντας τις χρήσεις γης από γενική κατοικία σε πολεοδομικό κέντρο. Με τον τρόπο αυτό παρακάμφθηκε ο περιορισμός του ανώτατου αριθμού των (150) κλινών που ίσχυε στην περιοχή, δίνοντας την ευκαιρία να ανεγερθούν δύο μεγάλα ξενοδοχεία.

Μετά τη «φωτογραφική» αυτή ρύθμιση, οι εξελίξεις «έτρεξαν» με γρήγορους ρυθμούς. Τον Μάρτιο του 2020 το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων εξέτασε την αρχιτεκτονική μελέτη της δεκαώροφης μονάδας και γνωμοδότησε θετικά, ενώ ακολούθησε τον Ιανουάριο του 2021 η έγκρισή της με απόφαση της υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη. Ακολούθησε η θετική γνωμοδότηση του Συμβουλίου Αρχιτεκτονικής Κεντρικού Τομέα Αθηνών τον Ιούλιο και τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς εκδόθηκε η οικοδομική άδεια από την υπηρεσία δόμησης του Δήμου Αθηναίων.

Παράλληλα, τον Μάιο του 2021 ξεκίνησε η διαδικασία αναθεώρησης της οικοδομικής άδειας, η οποία είχε εκδοθεί το 2017 για όμορο οικόπεδο, στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο. Το Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής γνωμοδότησε θετικά και ακολούθησε η αναθεώρηση της οικοδομικής άδειας (για την ανέγερση εννεαώφορου ξενοδοχείου) τον Νοέμβριο του 2021. Αξίζει να σημειωθεί ότι και τα δύο κτίρια θα ανήκουν στη γαλλική αλυσίδα ξενοδοχείων Boissée Finances, η οποία σκοπεύει να δημιουργήσει «οικονομικά» ξενοδοχεία (budget hotels) σε συνεργασία με την Accor και τα σήματά της Ibis Budget και Ibis Styles (βλ. «Κ» 28.1.22).

«Φωτογραφική» ρύθμιση

Οι αντιρρήσεις, που είχαν εκφραστεί και την περίοδο της «φωτογραφικής» ρύθμισης του ΥΠΕΝ, δεν άργησαν να καταλήξουν στη δικαστική οδό. Στις αρχές Ιουλίου προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας η ΕΛΛΕΤ και 23 πολίτες, ζητώντας να ακυρωθούν οι δύο οικοδομικές άδειες. Προχθές το Ε΄ τμήμα του ΣτΕ εξέδωσε προσωρινή διαταγή, με την οποία αναστέλλει τις οικοδομικές εργασίες για την κατασκευή των δύο κτιρίων μέχρι να εξεταστεί το αίτημα «παγώματος» των εργασιών από την Επιτροπή Αναστολών του ανωτάτου δικαστηρίου. Γιατί ζήτησαν οι προσφεύγοντες να ακυρωθούν οι οικοδομικές άδειες των δύο ξενοδοχείων; Σύμφωνα με την προσφυγή τους, τα δύο κτίρια θα έχουν ύψος 32 και 31,55 μέτρα αντιστοίχως, όταν το ανώτατο ύψος στην περιοχή βάσει διατάγματος του 1955 είναι τα 24 μέτρα, ο συντελεστής δόμησής τους είναι 4,8 και 4,2 αντιστοίχως, έναντι 3,7 (μέσος συντελεστής του Δήμου Αθηναίων), και οι κλίνες τους 637 και 258, έναντι 150 (που ήταν το ανώτατο όριο πριν τροποποιηθούν οι χρήσεις γης στο συγκεκριμένο οικοδομικό τετράγωνο).

Οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν ότι οι δύο οικοδομικές άδειες παραβιάζουν το πολεοδομικό κεκτημένο για την εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων, αλλοιώνοντας τον χαρακτήρα της περιοχής ως ζώνης γενικής κατοικίας. Παράλληλα, σημαντική θέση στην προσφυγή έχει η υπέρβαση του μέγιστου επιτρεπόμενου ύψους, ζήτημα που έφερε η ΕΛΛΕΤ στο ΣτΕ και με την υπόθεση του ξενοδοχείου Coco-Μat και οδήγησε στην έκδοση ειδικού προεδρικού διατάγματος για την περιοχή Κουκακίου – Μακρυγιάννη (να σημειωθεί ότι το ΣτΕ είχε κρίνει ότι το διάταγμα του 1955 βρίσκεται ακόμη σε ισχύ και υπερισχύει του Νέου Οικοδομικού Κανονισμού – ΝΟΚ). Περαιτέρω, φέρνει στο ανώτατο δικαστήριο ακόμη μία «προβληματική» πτυχή του ΝΟΚ, που δεν έχει κριθεί έως τώρα: τη μη προσμέτρηση στον συντελεστή δόμησης των υπόγειων και κοινόχρηστων χώρων του κτιρίου, μια ρύθμιση-δώρο στους εργολάβους, αφού οδήγησε σταδιακά στο «ψήλωμα» υφιστάμενων και νέων κτιρίων σε όλη την Αθήνα.

ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ: Αίτημα Συνάντησης για το συνυπολογισμό του χρόνου Αορίστου Υπηρεσίας ως συντάξιμη υπηρεσία Δημοσίου

 

Θέμα : Αίτημα Συνάντησης για το συνυπολογισμό του χρόνου Αορίστου Υπηρεσίας ως συντάξιμη υπηρεσία Δημοσίου

 

Με έκπληξη διαπιστώνουμε τώρα, που ξεκίνησε η έκδοση συνταξιοδοτικών αποφάσεων με συνυπολογισμό της προβλεπόμενης στο άρθρο 17 παρ. 4 του ν. 4387/2016 προσαύξησης για τον παράλληλο χρόνο ασφάλισης, ότι ο χρόνος απασχόλησης των συναδέλφων μας Μηχανικών στο Δημόσιο, τους ΟΤΑ και τα λοιπά ΝΠΔΔ με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου προ του διορισμού τους, δεν λαμβάνεται υπόψη ως συντάξιμη υπηρεσία Δημοσίου. Μάλιστα οι ανωτέρω εσφαλμένες παραδοχές υλοποιούνται ακόμα και σε συναδέλφους μας για τους οποίους πάντως η «πρώτη» απόφαση συνταξιοδότησης (ήτοι η απόφαση που είχε εκδοθεί από την αρμόδια υπηρεσία συντάξεων Δημοσίου του ΕΦΚΑ λαμβάνοντας υπόψη το λοιπό, πλην του παράλληλου, χρόνο ασφάλισης στους φορείς κύριας σύνταξης) είχε ορθά και νόμιμα λάβει υπόψη της κατά τον υπολογισμό του ανταποδοτικού μέρους της σύνταξης ΚΑΙ την υπηρεσία που είχε παρασχεθεί στο Δημόσιο με τα ανωτέρω χαρακτηριστικά ως συντάξιμη υπηρεσία Δημοσίου, προσμετρούμενη κανονικά στο λοιπό διαδοχικό χρόνο για όλες τι έννομες συνέπειες.

Η προσμέτρηση του έως 31-12-1992 χρόνου απασχόλησης με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου στο Δημόσιο – ΟΤΑ και ΝΠΔΔ στη λοιπή συντάξιμη υπηρεσία του Δημοσίου πάγια εφαρμοζόταν από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Φορέα, λόγω του ότι πάντως έως 31-12-1992 δεν είχε θεσπιστεί η υποχρέωση των απασχολούμενων στο Δημόσιο να καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές. Όλες ανεξαιρέτως οι συνταξιοδοτικές πράξεις που έχουν εκδοθεί έως 12-5-2016 έχουν εφαρμόσει με τον ως άνω περιγραφόμενο τρόπο τις σχετικές προβλέψεις του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων και όλοι οι συνάδελφοί μας έχουν συνταξιοδοτηθεί από το πρ. Δημόσιο με την προσμέτρηση και του ως άνω χρόνου ασφάλισης. Ούτε η έκδοση του ν. 4387/2016 ούτε οι μεταγενέστερες τροποποιήσεις του έχουν επηρεάσει τις σχετικές προβλέψεις του Κώδικα καθότι ουδόλως έχουν εν γένει θιγεί οι καταστατικές διατάξεις των πρ. φορέων ως προς το χρόνο ασφάλισης και τις προϋποθέσεις θεμελίωσης.

Ως εκ τούτου, ζητάμε άμεσα, το συντομότερο δυνατόν, μία συνάντηση προκειμένου να μας εκθέσετε πού στηρίζετε την ως άνω άκρως βλαπτική για τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα των μελών μας θέση, δεδομένου ότι το γεγονός αυτό επιδρά αρνητικά στον κανονισμό του ύψους της δικαιούμενης συνταξιοδοτικής παροχής και πάντως παραβιάζει γεγενημένα περιουσιακά δικαιώματα.

ΕΜΔΥΔΑΣ Αττικής: Ψήφισμα για το Κτήμα Δρακόπουλου

Ε.Μ.Δ.Υ.Δ.Α.Σ. ΑΤΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗ  ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ  ΔΗΜΟΣΙΩΝ  ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ  ΔΙΠΛΩΜΑΤΟΥΧΩΝ  ΑΝΩΤΑΤΩΝ  ΣΧΟΛΩΝ

ΠΑΝΟΡΜΟΥ 2, 11523 ΑΘΗΝΑ

ΤΗΛ:210 64.64.282  FAX:210 64.61.296  e-mail: emdydasattikis@tee.gr URL: www.emdydas-attikis.gr

                                                                                 Αθήνα, 24 Ιουλίου 2023

Αρ.Πρωτ.:5294                                            

Ψήφισμα για το κτήμα Δρακόπουλου

Το ΔΣ της ΕΜΔΥΔΑΣ Αττικής εκφράζει τη συμπαράσταση του στις διεκδικήσεις των κατοίκων των Άνω Πατησίων για τη σωτηρία και την ανάδειξη του κτήματος Δρακόπουλου. Συντάσσεται με τα αιτήματα τους για:

– Χαρακτηρισμό όλου του κληροδοτήματος ως χώρο Κοινόχρηστου Πράσινου: Επαναφορά σε ισχύ του ρυμοτομικού του ‘81 που καταπατήθηκε από την επιβολή όρων δόμησης στο κτήμα.

– Συντήρηση και καθαρισμό του από την υπηρεσία πρασίνου του Δήμου: Εδώ και χρόνια οι κάτοικοι προσπαθούν να συντηρήσουν το πράσινο και ο Δήμος αντί να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του κόβει το νερό του πάρκου.

– Προστασία όλων των Δέντρων, όχι στις κοπές που προβλέπει το σχέδιο ανάπλασης.

– Αναστήλωση των Διατηρητέων – Διατήρηση της Ιστορικής Μνήμης: Τα εναπομείναντα χαρακτηρισμένα κτίρια από το ΥΠΠΟΑ είναι εκτός μελέτης, ενώ αποτελούν τοπόσημα της περιοχής των Πατησίων με μεγάλη ιστορική και αισθητική αξία και κινδυνεύουν με οριστική κατάρρευση, λόγω χρόνιας εγκατάλειψης τους

– Ακύρωση της οκταετούς σύμβασης μεταξύ Δήμου και Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού γιατί είναι επιζήμια για το πάρκο και τους κατοίκους, παραχωρεί μόλις για 8 χρόνια το πάρκο στο Δήμο, με κίνδυνο αυτό μετά να επιστρέψει ανακαινισμένο και έτοιμο προς οικοδόμηση από τον Ερυθρό Σταυρό ή άλλον. Απαλλοτρίωση του χώρου από το Δήμο ή απόκτηση της κυριότητας του με χρησικτησία μια και ο Δήμος το αξιοποιεί ως πάρκο από το 1987.

– Οι αναπλάσεις δε γίνονται με ΜΑΤ και αδιαφανείς διαδικασίες, αλλά με διάλογο και σεβασμό στις τοπικές κοινωνίες.

Είμαστε στο πλευρό των κατοίκων και της νεολαίας της περιοχής που ψάχνουν μια ανάσα ξενοιασιάς σε έναν από τους τελευταίους ελεύθερους χώρους πρασίνου μέσα σε μια πυκνοκατοικημένη γειτονιά. Το πάρκο και κάθε τέτοιος χώρος αποτελεί συνδετικό κρίκο της κάθε γειτονιάς, σημείο συνάντησης των ανθρώπων της όλων των ηλικιών, χώρος επικοινωνίας των γονιών και παιχνιδιού για τα παιδιά μας.

Οι Διπλωματούχοι Μηχανικοί έχοντας διαχρονική ευαισθησία σε θέματα προστασίας του Περιβάλλοντος και των ελεύθερων Δημόσιων χώρων, στηρίζουμε τις αντίστοιχες διεκδικήσεις και παλεύουμε μαζί με τους κατοίκους για έργα που να προστατεύουν την δημόσια πρόσβαση σε ποιοτικούς ελεύθερους χώρους με σύγχρονες υποδομές και διασφάλιση του Δημοσίου Συμφέροντος.

Η ιερότητα τοπίων και τόπων

ΤΕΧΝΕΣ

Λαδοπαστέλ σε χαρτί ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ 25.07.2023, 14:45

Η ιερότητα τοπίων και τόπων

Τάσης Παπαϊωάννου*

Η γη δεν είναι πλέον ο «επίγειος παράδεισος», αλλά οικόπεδο προς εκμετάλλευση: έγινε νταμάρι, αυθαίρετο σε δάση και αιγιαλούς, τόπος ανέγερσης γιγάντιων βιομηχανικών και ξενοδοχειακών μονάδων, χώρος εναπόθεσης σκουπιδιών. Τόποι μαγικοί, μοναδικής σπανιότητας, συρρικνώνονται, καταστρέφονται, μολύνονται ανεπανόρθωτα, θυσιάζονται στον βωμό μιας κακώς νοούμενης ανάπτυξης - το άλλο όνομα της λεηλασίας και της υποβάθμισης.

Συλλογίζομαι συχνά το πόσο εύστοχα οι αρχαίοι Ελληνες διάλεξαν τα μέρη όπου έχτισαν τους ναούς τους. Επέλεξαν με ζηλευτή αίσθηση, ακρίβεια και γνώση τα ωραιότερα –δίχως υπερβολή- τοπία της χώρας μας, ορθώνοντας εκεί τις κολόνες για μια Αθηνά, έναν Ποσειδώνα ή έναν Απόλλωνα. Στην κορφή κάποιου βράχου, δίπλα στην ακροθαλασσιά, στο φρύδι ενός γκρεμού. Μαρμάρινες κολόνες που στέκουν εδώ και χιλιετίες ακόμη όρθιες, να συμβολίζουν την ιερότητα των μοναδικών αυτών τοπίων, αφού ο ναός, όπως αναφέρει ο Κώστας Παπαϊωάννου, «είναι ουσιαστικά μια κατοικία, όπως δηλώνει και το όνομά του. Είναι η κατοικία της θεότητας»(1). Εκτίμησαν, όσο κανείς, την ιδιαιτερότητα του τόπου τους, σεβάστηκαν τη φύση μέσα στην οποία τους έλαχε να ζουν, πρόσεξαν κάθε σημείο της γης, αποδίδοντάς του θεϊκές ιδιότητες.

Κάθε φορά που επισκεπτόμαστε έναν αρχαιολογικό χώρο, αντικρίζουμε περικαλλείς ναούς οι οποίοι, εκτός από την ανυπέρβλητη ομορφιά τους, μας εντυπωσιάζουν και για την τολμηρή σχέση αντίστιξης της μορφής τους με το φυσικό περιβάλλον. Θαυμάζουμε τις τοποθεσίες που διάλεξαν για να υμνήσουν το υπερβατικό, αυτό που πίστευαν ότι υπήρχε πέρα και έξω από τον ορατό κόσμο που τους περιτριγύριζε. Οι ναοί χτίζονταν προκειμένου να αναδείξουν την ιερότητα των μυστικών αρχέγονων τοπίων, αφού οι θεοί κατοικούσαν ήδη εκεί. «Η τοποθεσία είναι από μόνη της ιερή, πριν να χτιστεί ο ναός, ενσαρκώνοντας ολόκληρη τη θεότητα ως αναγνωρισμένη φυσική δύναμη»(2) σημειώνει εύστοχα ο ιστορικός Βίνσεντ Σκάλι. Η αρχιτεκτονική έφτασε στο απόγειό της κι έγινε σύμβολο ως η «γλυπτική ενσάρκωση της παρουσίας και της προσωπικότητας του θεού». Σαν να ξεπήδησε αποκλειστικά μέσα απ’ αυτήν τη γη, προορισμένη να χτιστεί μόνο εκεί, να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι από το σώμα της.

Συνειδητοποίησαν, πρώτοι εκείνοι, πως ετούτος ο τόπος είχε το δικό του μέτρο που διέφερε από άλλους τόπους. Ηταν ήδη ένας «αρχιτεκτονημένος τόπος», με τη δική του κάθε φορά κλίμακα, τη δική του ισορροπία κι αυτό που όφειλαν να κάνουν ήταν να ακολουθήσουν τον κανόνα που αυτός υποδείκνυε, συμπληρώνοντας στην ουσία αυτό που η φύση είχε δημιουργήσει. Το χτίσμα εξέφραζε, μέσω της γεωμετρίας, την εκλογικευμένη τάξη της δομής του στον χώρο. «Μέσα στις γωνιές του έχει κάτι το αποφασιστικό. Κανένα στολίδι, παρά μόνο η χτισιά του» όπως έλεγε σε μια συζήτησή μας ο καλός μου φίλος, ποιητής Νίκος Παναγιωτόπουλος.

Εδώ δεν είχες να αναμετρηθείς με την απόλυτη οριζοντιότητα του τοπίου, όπως στην έρημο της Αιγύπτου ή στις αχανείς επίπεδες ζούγκλες της Κεντρικής Αμερικής. Δεν ήταν ανάγκη να χτίσεις πυραμίδες που τρυπούν τον ουρανό και να δημιουργήσεις υπερμεγέθη τοπόσημα, σ’ ένα έδαφος ουδέτερο δίχως εξάρσεις, εκεί που το μάτι χάνονταν στα βάθη ενός ομοιόμορφου ορίζοντα που εκμηδένιζε τα πάντα. Εδώ υπήρχαν οι κορυφογραμμές των βουνών, άλλες κοντά, άλλες μακρύτερα, κι άλλες που αχνοφαίνονταν στο βάθος του ορίζοντα και σε έκαναν να προσανατολίζεσαι με ευκολία• να μετράς το μικρό και το μεγάλο, το χαμηλό και το ψηλό. Ακόμη κι η θάλασσα ήταν φιλική, γεμάτη από νησιά ολόγυρα που επέτρεπαν στο βλέμμα να περνά και να ταξιδεύει εύκολα από το ένα στο άλλο. Η αρχιτεκτονική ήρθε να ενταχθεί φυσιολογικά σ’ αυτό που προϋπήρχε, σ’ ένα περιβάλλον που τιμωρούσε τις υπερβολές και περιφρονούσε το πομπώδες.

Αρχαίες πόλεις κατρακυλάνε στις πλαγιές κάποιου βουνού, άλλες χτισμένες δίπλα στο κύμα κι άλλες να απλώνονται πάνω σε πανέμορφες πεδιάδες. Ακροπόλεις σκαρφαλωμένες σε απρόσιτα σημεία στρατηγικής σημασίας, περιτριγυρισμένες από θεόρατα τείχη, να ελέγχουν από ψηλά κάθε κίνηση. Οπου και να ταξιδέψεις στη χώρα μας, ηπειρωτική ή νησιωτική, αλλά και ολόγυρα στη Μεσόγειο, θα συναντήσεις ερείπια, πέτρες λαξευμένες, σπασμένες κολόνες, διάσπαρτα σπόλια, να σου θυμίζουν πως τούτος ο τόπος κατοικήθηκε από συγκλονιστικούς πολιτισμούς στο παρελθόν.

Κι όσα τοπία παρέμειναν απροσπέλαστα από εκείνους τους μακρινούς αρχαίους πολιτισμούς, ήρθαν αργότερα οι Βυζαντινοί να τα προσέξουν και να χτίσουν κι εκείνοι εκεί τις δικές τους εκκλησίες, για να υμνήσουν με τη σειρά τους και με τον δικό τους τρόπο την ιερότητα της ίδιας γης. Μοναστήρια αποτραβηγμένα από την κοσμική ζωή χαμένα στις ερημιές: άλλα να κρέμονται στην κυριολεξία στο χείλος της αβύσσου, άλλα να βρίσκονται κολλημένα σαν στρείδια πάνω σε κατακόρυφους κοφτερούς βράχους κι άλλα ν’ αγναντεύουν από ψηλές βουνοκορφές μακριά τον ορίζοντα.

Σήμερα, τα τοπία των θεών κατοικούνται φυσικά μόνο από τους ανθρώπους. Απώλεσαν εδώ και χρόνια τη σημασία που τους απέδιδαν -ως τόποι ιεροί και άβατοι- στο μακρινό παρελθόν και απέκτησαν υλική μόνο αξία. Ηταν ίσως τότε η κρίσιμη στιγμή που ο άνθρωπος διέρρηξε οριστικά τη ζωοποιό σχέση του με τη Φύση, θεωρώντας πως δεν είναι αξεχώριστο κομμάτι της, αλλά πως μπορεί να ζει και έξω απ’ αυτήν, ως το ιδιαίτερο εκείνο πλάσμα της που μπορεί να την ορίζει και να τη διαφεντεύει.

Η γη δεν είναι πλέον ο «επίγειος παράδεισος», αλλά οικόπεδο προς εκμετάλλευση: έγινε νταμάρι, αυθαίρετο σε δάση και αιγιαλούς, τόπος ανέγερσης γιγάντιων βιομηχανικών και ξενοδοχειακών μονάδων, χώρος εναπόθεσης σκουπιδιών. Τόποι μαγικοί, μοναδικής σπανιότητας, συρρικνώνονται, καταστρέφονται, μολύνονται ανεπανόρθωτα, θυσιάζονται στον βωμό μιας κακώς νοούμενης ανάπτυξης - το άλλο όνομα της λεηλασίας και της υποβάθμισης. Συμπεριφερόμαστε στη γη ως βάρβαροι κατακτητές, δημιουργώντας ολοένα και περισσότερο, αβίωτα και ανοίκεια περιβάλλοντα, λησμονώντας ότι κάποιοι τόποι θα έπρεπε να μένουν εσαεί ανέγγιχτοι από τα χέρια των ανθρώπων.

Οι τόποι είναι αυτοί που ιστορούν τη ζωή των ανθρώπων. Πάνω τους έχουν αφήσει τα σημάδια της παρουσίας τους, μάρτυρες και μνημοσύνη της ύπαρξής τους• σαν τα χτίσματα ν’ απόκτησαν κι αυτά λαλιά και θέλουν να διηγηθούν την ιστορία τους. Η αρχιτεκτονική απόμεινε έτσι να μοιρολογάει, μέσα από τα σπαράγματά της, την πραγματική ιερότητα τοπίων και τόπων: αυτή της θνητότητας της ανθρώπινης ζωής.

1. Κώστας Παπαϊωάννου, Τέχνη και πολιτισμός στην αρχαία Ελλάδα, Εναλλακτικές εκδόσεις, Αθήνα 2009

2. Vincent Scully, The Earth, the Temple and the Gods, Yale University, 1962

* Αρχιτέκτων-ομότιμος καθηγητής Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ

ΠΡ.Ε.Σ.Α. - Για το έγκλημα στη γέφυρα της Πάτρας

ΓΙΑ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΗ ΓΕΦΥΡΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ / ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡ.Ε.Σ.Α.

ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΥΠΟΔΟΜΩΝ & ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΠΟΛΙΤΩΝ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΕΣΑ 24.07.2023

Η κατάρρευση ενός τμήματος της γέφυρας στον κόμβο Κ1 της Περιμετρικής Πατρών πάνω από την οδό Διοδώρου στην κατεύθυνση Πάτρα-Πύργος, την Κυριακή 23 Ιουλίου 2023, είχε ως τραγικό απολογισμό ένα νεκρό και αρκετούς σοβαρά τραυματίες. Τα θύματα ήταν εργαζόμενοι που εργάζονταν πάνω στη γέφυρα τη στιγμή της κατάρρευσης, αλλά και πολίτες της περιοχής που βρίσκονταν κάτω από τη γέφυρα και εγκλωβίστηκαν κάτω από τόνους σκυροδέματος.

Είναι προφανές από τις πρώτες μαρτυρίες για το περιστατικό, ότι υπήρξαν αφενός τεχνικές αστοχίες και αφετέρου δεν τηρήθηκαν τα απαιτούμενα μέτρα ασφαλείας που θα έπρεπε να έχουν εφαρμοστεί. Παραθέτουμε ορισμένα εύλογα ερωτήματα:

Οι εργασίες κατεδάφισης του καταστρώματος της γέφυρας, οι οποίες γίνονταν στα πλαίσια του έργου αποκατάστασης της στατικής επάρκειας της γέφυρας, πραγματοποιήθηκαν σύμφωνα με τις τεχνικές προδιαγραφές (ΕΤΕΠ 1501-15-01-03-00) των αντίστοιχων εργασιών?

Είναι οφθαλμοφανές πως τα οχήματα έργου και οι εργαζόμενοι, τεχνικοί και χειριστές, έχουν καταρρεύσει μαζί με το κατάστρωμα της γέφυρας. Είτε η κατεδάφιση έγινε από τις εργασίες οχημάτων έργου, είτε η κατεδάφιση προκλήθηκε από άλλη αιτία, υπάρχουν δεδομένα ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΣΤΟΧΙΕΣ για τις οποίες πρέπει να γίνουν έρευνες στο πεδίο για τις ευθύνες του εργολάβου εργασιών και του επιβλέποντος του έργου. Η παρουσία του επιβλέποντος στο έργο, η πραγματοποίηση εργασιών μόνο από εξειδικευμένο εργατοτεχνικό προσωπικό και η έδραση των οχημάτων έργου εκτός κατεδαφιζόμενης περιοχής θα έπρεπε να είναι προαπαιτούμενα πριν την εκτέλεση οποιασδήποτε εργασίας στο πεδίο.

Ο αποκλεισμός της κυκλοφορίας πεζών και οχημάτων της υποκείμενης οδού Διόδωρου ήταν επαρκής ?

Από ότι φαίνεται δεν υπήρχε ούτε εργοταξιακή περίφραξη στο χώρο κατεδάφισης, ούτε φύλαξη του ευρύτερου χώρου εργασιών για απαγόρευση εισόδου πεζών. Υπήρξε μονάχα η σχετική ανακοίνωση από την ΟΛΥΜΠΙΑ ΟΔΟ και ελλιπής σήμανση για τον αποκλεισμό κυκλοφορίας οχημάτων κάτω από τη γέφυρα.

Οι εργασίες στο συγκεκριμένο εργοτάξιο είχαν σχετική άδεια να γίνουν ημέρα Κυριακή, σε ακραίες θερμοκρασιακές συνθήκες με πάνω από 40 βαθμούς Κελσίου ?

Σε μια περίοδο που έχει εκδοθεί συμπληρωματικά η σχετική Υπουργική Απόφαση από το υπουργείο εργασίας για την "Υποχρεωτική παύση εργασιών κατά τη διάρκεια του καιρικού φαινομένου - καύσωνα με την ονομασία ΚΛΕΩΝ" σύμφωνα με την οποία "καθίσταται υποχρεωτική η παύση εργασιών κατά το χρονικό διάστημα 12.00’ - 17.00’ σε χειρωνακτικές εργασίες που εκτελούνται σε εξωτερικό χώρο, ενδεικτικά αναφερόμενες, εργασίες σε τεχνικά και οικοδομικά έργα, εργοτάξια​".

Είναι άραγε τυχαίο πως τα εργατικά ατυχήματα στους χώρους εργασίας τεχνικού αντικειμένου (εργοτάξια, εργοστάσια κ.α.) έχουν αυξηθεί δραματικά το τελευταίο διάστημα ως αποτέλεσμα της αυξανόμενης έντασης εργασίας για την αύξηση της κερδοφορίας των εργοδοτών εταιρειών, της έλλειψης μέσων και μέτρων ατομικής προστασίας του εργαζόμενου προσωπικού και την ανυπαρξία ελέγχων από κρατικούς μηχανισμούς για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίες.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΓΕΦΥΡΩΝ

Τα έργα στο σημείο εκτελεί η παραχωρησιούχος ΟΛΥΜΠΙΑ ΟΔΟΣ ΑΕ, βάσει της από 16 Μαΐου 2019 συμφωνίας για τον καθορισμό των ενισχύσεων και παρεμβάσεων στα υφιστάμενα τεχνικά των τμημάτων Ελευσίνα-Κόρινθος και Ευρείας Παράκαμψης Πατρών μεταξύ του Ελληνικού ∆ηµοσίου και του Παραχωρησιούχου σε τμήματα που έχουν στο παρελθόν κατασκευαστεί από το ελληνικό Δημόσιο. Αντικείμενο των έργων αφορά μεταξύ άλλων στην επισκευή των δίδυμων γεφυρών (Β01) του ποταμού Χάραδρου στην Ευρεία Παράκαμψη Πατρών, λόγω σοβαρών βλαβών και προβλημάτων στατικής επάρκειας. Το 2021 εγκρίθηκε από το υπουργείο ΥΠΟΜΕ η δέσμευση ποσού με ΦΠΑ 6.517.287,49 ευρώ για την επισκευή των γεφυρών επί της Περιμετρικής και τις εργασίες επιβλέπει ο Ανεξάρτητος Μηχανικός του έργου.

Πρόκειται για το πρώτο τμήμα της μεγάλης Περιμετρικής της Πάτρας μήκους 1 χλμ. που είχε ολοκληρωθεί στις αρχές του 2000 και περιελάμβανε και τις δίδυμες γέφυρες του ποταμού Χάραδρου. Αφορά πιο συγκεκριμένα δύο γέφυρες στην αρχή της Παράκαμψης των Πατρών, μήκους 167 μέτρων και 169 μέτρων αντίστοιχα για κάθε κλάδο κυκλοφορίας, οι οποίες χρήζουν άμεσης επέμβασης για την αποκατάσταση της στατικής λειτουργίας τους. Εκεί έχουν διαπιστωθεί ύστερα από Τεχνική Έκθεση Αξιολόγησης σοβαρές βλάβες, όπως θραύση σκυροδέματος, ρωγμές μεγάλου ανοίγματος, αποδιοργανωμένα και αποχωρισμένα τεμάχια σκυροδέματος, ράβδοι οπλισμού που έχουν αστοχήσει, κ.ά. Η εργολαβία τότε με αρχικό αντικείμενο 12 εκατ.ευρώ έχει ήδη επιδικαστεί ποσό άνω των 25 εκατ.ευρώ ενώ διεκδικούνται επιπλέον ποσά που με τους τόκους εκτιμάται ότι το συνολικό κόστος μπορεί να εκτιναχθεί στα 70 εκατ.ευρώ.

ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΑ ΚΕΡΔΗ / ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΙΣ ΖΗΜΙΕΣ

Τις εργασίες κατεδάφισης της γέφυρας στο κόμβο Κ1 εκτελούσε η εταιρεία ΑΒΑΞ ΑΕ. Η ανακοίνωση της εταιρείας για το τραγικό περιστατικό μόνο οργή προκαλεί. Δεν μας εξηγεί πότε ακριβώς υποτίθεται είχαν σταματήσει οι εργασίες και πως τελικά κατέρρευσε η γέφυρα αφού είχαν σταματήσει οι εργασίες? Την ασφάλεια των ανθρώπων που βρίσκονται σε εργοταξιακό χώρο, την ευθύνη περίφραξης και φύλαξης του χώρου εργασιών σε ποιον προσπαθούν να τη μεταφέρουν? Στους φτωχοδιάβολους της κοινωνίας που προσπαθούν να βγάλουν λίγα χρήματα από την πώληση σιδηρικών υλικών, τους οποίους εκμεταλλεύονται οι εργολάβοι για να τους κάνουν τσάμπα τη δουλειά? Γιατί τελικά οι εταιρείες δεν κάνουν μόνες τους τη διαλογή υλικών κατεδάφισης, δεν κερδίζουν αρκετά από τις εργολαβικές τους συμβάσεις? Στην περίπτωση αυτή πρόκειται μάλιστα για έναν από τους 5 βασικούς μετόχους της Εταιρείας Παραχώρησης ΟΛΥΜΠΙΑ ΟΔΟΣ Α.Ε. (VINCI 29.9% / ΑΒΑΞ 19,1% / HOCHTIEF 17% / ΑΚΤΩΡ 17% / ΤΕΡΝΑ 17% ).

Τόσο οι κάτοικοι της περιοχής της Πάτρας, όσο και οι επισκέπτες που περνούν από αυτή, γνωρίζουν τα διαχρονικά προβλήματα και του κινδύνους που ελλοχεύουν στο πολύπαθο εθνικό οδικό δίκτυο της περιοχής. Η εκάστοτε κεντρική κυβέρνηση, οι τοπικές περιφέρειες, οι παραχωρησιούχοι και οι μεγαλοεργολάβοι έχουν μετατρέψει ένα βασικό κοινωνικό αγαθό για σύγχρονες και ασφαλείς μεταφορές σε ένα κερδοφόρο παιχνίδι για τους ίδιους, μεταφέροντας τις ζημιές, οικονομικές και άλλες, στους πολίτες.

Ιδιωτικοποιήσεις βασικών δημόσιων υποδομών, παραχωρήσεις λειτουργίας επικερδών υπηρεσιών, απευθείας αναθέσεις έργων, αμαρτωλές συμβάσεις με δυσμενείς όρους για το δημόσιο συμφέρον, ανυπαρξία επιβλέψεων και ελεγκτικών μηχανισμών. Είναι η ίδια πολιτική που εφαρμόζεται σε όλα τα πεδία των μεγάλων υποδομών (οδικών αξόνων, συγκοινωνιών, ενέργειας κ.α.) αλλά και της προστασίας έναντι φυσικών καταστροφών (αντισεισμική θωράκιση, αντιπλημμυρική και αντιπυρική προστασία κ.α.).

Το εγκληματικό περιστατικό με την κατάρρευση της γέφυρας στην Πάτρα, δεν πρέπει να συγκαλυφθεί. Είναι συνέχεια στα εγκλήματα με τη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη, τις φονικές πυρκαγιές στη Ρόδο, στην Αττική, στην Εύβοια κ.α., τις καταστροφικές πλημμύρες στην Αττική, στην Εύβοια κ.α. Οι ευθύνες βαραίνουν κυρίως την κεντρική εξουσία και την κυβέρνηση της ΝΔ που έχει αφήσει την κοινωνία απροστάτευτη απέναντι στις φυσικές καταστροφές και τους εργαζόμενους απροστάτευτους απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία.

Απέναντι στο δόγμα της ατομικής ευθύνης και της πολιτικής του «πάμε και όπου βγει»:

Ø Συμμετέχουμε στις απεργίες και τις κινητοποιήσεις των σωματείων εργαζομένων και άλλων συλλογικών φορέων για το εργοδοτικό έγκλημα στην Πάτρα

Ø Συμμετέχουμε στις συγκεντρώσεις σωματείων, επαγγελματικών συλλόγων, και συλλογικών φορέων ενάντια στο διαχρονικό περιβαλλοντικό έγκλημα στην Αθήνα και αλλού

Ø Καλούμε το νέο ΔΣ του ΣΠΜΕ να πάρει άμεσα θέση για το ζήτημα

ΠΡωτοβουλία Ενωτικής Συσπείρωσης Αριστεράς

Πολιτικών Μηχανικών Σ.Π.Μ.Ε.

ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ: Στάση Εργασίας για το Μισθολόγιο, Τετάρτη 26/7, Συγκέντρωση στο Υπ. Οικ.

 

Στάση Εργασίας για το Μισθολόγιο, Τετάρτη 26/7, Συγκέντρωση στο Υπ. Οικ.

 

          Συνάδελφοι/σες

          Το Νομοσχέδιο με τίτλο: «Ενίσχυση του εισοδήματος των μισθωτών, των νέων και της οικογένειας», το οποίο περιλαμβάνει τις εξαγγελθείσες μισθολογικές αυξήσεις για το Δημόσιο, κατατέθηκε προς ψήφιση. Όπως αναδείξαμε με την από 21/6/2023 ανακοίνωση μας αποδείχθηκε «άνθρακες ο θησαυρός». Η κυβέρνηση, αντί ουσιαστικών αυξήσεων χορηγεί σε όλους τους εργαζόμενους στο Δημόσιο μια αύξηση 70€ ακαθάριστα, το οποίο μετά την αφαίρεση των κρατήσεων διαμορφώνεται στο καθαρό ποσό των 40 έως 50€ μηνιαίως. Συνεχίζει μάλιστα και εντείνει τις διαιρέσεις και το χάσμα μεταξύ «Ειδικών» και «Ενιαίου» Μισθολογίου. Πιο συγκεκριμένα:

Α.       Η οριζόντια αύξηση των 70 € μεικτά ανά υπάλληλο – όπως αποδεικνύεται και με τους σχετικούς πίνακες που αναρτήσαμε – οδηγεί σε μεικτές αυξήσεις από 3% έως 5-6% και οριακά σε ελάχιστες περιπτώσεις 10%, πολύ κάτω από τον πληθωρισμό (2,3% για το 2020, 5,1% για το 2021, 9,6% για το 2022, 4,6% μέχρι στιγμής για το 2023, άγνωστο πόσο για το 2024). Το εισόδημα μας δηλαδή θα συνεχίζει να εξανεμίζεται. Ακόμα και στις πιο «ευνοημένες» περιπτώσεις (με 2 παιδιά και θέση ευθύνης) οι αυξήσεις είναι 6 έως και 9% πάλι κάτω από τον πληθωρισμό. Οι δε αυξήσεις στις καθαρές αποδοχές είναι ακόμα μικρότερες γιατί σημαντικό μέρος της αύξησης εξανεμίζεται από την αλλαγή φορολογικής κλίμακας. Και όλα αυτά αφού έχει προηγηθεί από το 2011 μια συνολική μείωση ετήσιων αποδοχών που για τους Διπλωματούχους Μηχανικούς μεσοσταθμικά υπερέβη το 50%.

Β.       Το εξαφανισμένο μισθολογικό Κλιμάκιο 2016-2017 του Ν.4354/15 εξακολουθεί να αγνοείται, κατατάσσοντας όλους – πλην νέων – σε ένα κλιμάκιο χαμηλότερο από αυτό που μας αναλογεί. Ενδεικτικά για την κατηγορία ΠΕ, αυτό είναι 60 € περίπου. Εξακολουθεί να αγνοείται και ο 13^ος – 14^ος μισθός. Ο δε κατώτατος μισθός σε Δημόσιο (850 € σε 12μηνη βάση) παραμένει κατώτερος αυτού του ιδιωτικού τομέα (780 σε 14μηνη βάση)!

Γ.       Οι αυξήσεις στη χιλιομετρική αποζημίωση (0,20 €/χλμ από 0,15€/χλμ) και το κόστος διανυκτέρευσης είναι πολύ πίσω από όσα διεκδικήσαμε μαζί με τις Ομοσπονδίες του Δημοσίου για την αποζημίωση των εκτός γραφείου μετακινήσεων

Δ.       Οι αυξήσεις στα επιδόματα θέσης ευθύνης, όσο δε συνοδεύονται από την πραγματική διενέργεια κρίσεων μέσω προκήρυξης, εντείνουν το διαιρετικό κλίμα εντός των Υπηρεσιών σε βάρος της εύρυθμης λειτουργίας τους.

Ε.       Θα έπρεπε να υπάρχει κατάργηση επιτέλους και της μη ανταποδοτικής Εισφοράς Αλληλεγγύης 2% «υπέρ Ανεργίας» (αρθ.38, παρ.2αΝ.3986/2011), όπως έγινε και με την αντίστοιχη του 1%.

ΣΤ.     Το επίδομα των τέκνων – που ορθώς αυξάνεται – σε καμία περίπτωση δεν επαρκεί για να καλύψει τις σύγχρονες ανάγκες των οικογενειών για μόρφωση, αναψυχή, πολιτισμό, αθλητισμό κλπ.

Ζ.       Οι αυξήσεις στα «Ειδικά Μισθολόγια» είναι συγκριτικά μεγαλύτερες, οδηγώντας σε πρόσθετες αδικίες, χωρίς καμία ουσιαστική αιτιολόγηση. Γιατί αδυνατούμε να καταλάβουμε πως μπορεί να αμείβονται μέσω «Ειδικών Μισθολογίων» περίπου 200.000 Υπάλληλοι (Ένστολοι, Πανεπιστημιακοί, Γιατροί, Δικαστικοί), αλλά δε μπορεί να κατοχυρωθεί επιτέλους ένα Κλαδικό Μισθολόγιο για τους Διπλωματούχους Μηχανικούς τη στιγμή που:

·        Είναι Υποχρεωτικά εγγεγραμμένοι σε Επιμελητήριο και διαθέτουν την Επαγγελματική τους Υπογραφή αποκλειστικά στην Υπηρεσία τους 

·        Έχουν – από την άσκηση των καθηκόντων τους – αυξημένη ποινική αλλά και αστική ευθύνη, μεγαλύτερη από κάθε άλλο Υπάλληλο

·        Είναι απόφοιτοι Πενταετών Σπουδών, το οποίο αναγνωριζόταν μισθολογικά μέχρι το 2011

·        Στην πλειοψηφία τους κατέχουν Integrated Master, λόγω των σπουδών αυτών

·        Η παραγωγικότητα της εργασίας τους είναι αυξημένη για το λόγο αυτό προτιμούνται σε πλήθος θέσεων και πέρα από το αντικείμενο τους

·        Η συνεισφορά τους μέσω του Συστήματος Παραγωγής Δημοσίων Έργων, αλλά και των Ελεγκτικών Μηχανισμών, είναι πολλαπλασιαστική για το Κοινωνικό Σύνολο, το Δημόσιο Συμφέρον και το Περιβάλλον

Ως ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ, καταθέσαμε εγκαίρως τις δίκαιες διεκδικήσεις μας, οι οποίες και προφανώς δεν καλύπτονται από το υπό συζήτηση Νομοσχέδιο. Ως εκ τούτου είμαστε υποχρεωμένοι να συνεχίσουμε τους αγώνες μας για πραγματικές αυξήσεις που να ανταποκρίνονται τόσο στο αυξημένο κόστος ζωής, όσο και στα σύνθετα καθήκοντα που έχουμε αναλάβει ως εργαζόμενοι επιστήμονες. Η ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ ανακοινώνει την συμμετοχή της στην Πανελλαδική Στάση Εργασίας που προκήρυξε η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. για την ΤΕΤΑΡΤΗ 26 ΙΟΥΛΙΟΥ 2023 (ημέρα ψήφισης του Νομοσχεδίου για τους νέους μισθούς στο Δημόσιο), από τις 11:00 το πρωί μέχρι τη λήξη του ωραρίου, και καλεί όλους τους Μηχανικούς να συμμετάσχουν μαζικά και ενωτικά στην Συγκέντρωση Διαμαρτυρίας που θα πραγματοποιηθεί την ίδια ημέρα, στις 11:30 το πρωί, στο Υπουργείο Οικονομικών (Νίκης 5-7).

Α. Δημιουργία Κλαδικού Μισθολογίου που να αποτυπώνει τις ιδιαιτερότητες του κλάδου μας (αυξημένες ποινικές ευθύνες, υποχρεωτική εγγραφή σε Επαγγελματικό Επιμελητήριο και αποκλειστική χρήση των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων από το Δημόσιο, Πενταετείς σπουδές κλπ). Να θεσμοθετηθεί ξανά το πρόσθετο Κλιμάκιο για τις Πενταετείς σπουδές, ως ένα πρώτο βήμα σε αυτή την κατεύθυνση, όπως σε όλα τα προγενέστερα Μισθολόγια.

Β. . Επαναφορά κλαδικού επιδόματος, κατ’ αντιστοιχία του παλιού 7ο/οο

Γ. Μισθολογική Αναγνώριση των Integrated Master σύμφωνα με τις προτάσεις μας.

Δ. Να προσμετρηθεί κανονικά ο εργασιακός χρόνος της διετίας 2016- 2017 στη μισθολογική ωρίμανση, που αυθαίρετα η προηγούμενη κυβέρνηση με το Ν.4354/15 έχει καταργήσει. Να προστεθεί επιτέλους το Μισθολογικό κλιμάκιο που μας αφαιρέθηκε.

Ε. Να αντιμετωπιστεί το θέμα με το αυξημένο κόστος των Εκτός Έδρας μετακινήσεων

ΣΤ. Να αποδοθεί πλήρης μισθολογική αναγνώριση της προϋπηρεσίας εκτός δημοσίου που αναγνωρίσθηκε με το Π.Δ. 69/16

Ζ. Η πρόσφατη πρόβλεψη του Ν.4940/2022 για την αναστολή της περικοπής της προσωπικής διαφοράς κατά την αλλαγή Μισθολογικών Κλιμακίων διεκδικούμε να επεκταθεί από 1/1/2022.

Η. Να γίνει αποδεκτή η πρόσφατη απόφαση του Β' Τμήματος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (Αριθμός Γνωμοδότησης 187/2020) για την αποζημίωση απόλυσης ΙΔΑΧ Μηχανικών.

Θ. Αποζημίωση για τη συμμετοχή σε Επιτροπές Δημοσίων Συμβάσεων και Συμβούλια με διαφανή κριτήρια επιλογής.

Ι. Πλήρη επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού στο σύνολο των Δημοσίων Υπαλλήλων, με πολιτική απόφαση της κυβέρνησης.

ΙΑ. Αναπροσαρμογή του κατώτατου εισαγωγικού μισθού στο Δημόσιο (και κατ’ επέκταση όλων) τουλάχιστον στο ύψος του πληθωρισμού.

ΙΒ. Κατάργηση όλων των μη ανταποδοτικών εισφορών (ΤΠΔΥ, ΟΑΕΔ, Εισφορά Αλληλεγγύης κλπ)

IΓ. Επέκταση του επιδόματος επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας και στους Διπλωματούχους μηχανικούς που εργάζονται σε αντίστοιχους χώρους.

ΙΔ. Αύξηση των Οικογενειακών Επιδομάτων και μείωση της Φορολογίας.

Κλειστόν άστυ

 Παντελής Μπουκάλας: Κλειστόν άστυ

Ε μα πια. «Το κλεινόν άστυ» και «το κλεινόν άστυ». Τίποτε καλό δεν έχουν να πουν οι αρχαιόπληκτοι για τους τωρινούς άρχοντες της πρωτεύουσας και του λεκανοπεδίου; Τίποτε σωστό δεν βρίσκουν στα έργα και στις ημέρες των νυν αθήναρχων και αττικαρχών όλοι όσοι αναμασούν μαραμένες δάφνες, ενώ έχουν στη διάθεσή τους τα τρυφερότατα φύλλα των φοινίκων και των πλατάνων που ομορφαίνουν την Πανεπιστημίου και το Σύνταγμα;

Κι όμως. Και ο του Δήμου Αθηναίων ηγήτωρ και ο της Αττικής, ευγενώς αμιλλώμενοι, διέπραξαν τα πάντα ώστε η πρωτεύουσα να απεγκλωβιστεί επιτέλους από την αυτοβαυκαλιστική ρητορική περί «κλεινού άστεως». Να γίνει ο αυθεντικός σύγχρονος εαυτός της. Κι έκαναν έτσι «κλειστόν άστυ» το κάποτε κλεινό. Του στέρησαν ζωτικό χώρο, δρόμους-αρτηρίες, άλση. Ο ένας από την αναίτια έπαρση που βαραίνει την καριέρα του. Ο άλλος επειδή η ψηφανασφάλειά του ενόψει εκλογών τον έσυρε στην εφαρμογή του αντιπυρικού κυβερνητικού σχεδίου, συνοψιζόμενου στην «κουλτούρα της εκκένωσης», και στα λιγοστά πάρκα της πόλης.

Για τις αποτυχημένες παρεμβάσεις του κ. Κώστα Μπακογιάννη στο σώμα της Αθήνας παραπέμπω στην επιστολή του κ. Αλβέρτου Μαΐση, που δημοσιεύτηκε στην «Κ» στις 18.7, με τον τίτλο «Μεγάλος Περίπατος, μεγάλος κι ο θυμός». «Επί τρία χρόνια το κέντρο της Αθήνας είναι εργοτάξιο», λέει ο επιστολογράφος, και σε αυτό συμφωνούν όλοι. Ο κ. Μπακογιάννης, συνεχίζει, «ξεκίνησε έργα που δεν είναι απλώς άχρηστα αλλά επιζήμια. […] Στις συνθήκες αυτές, να ισχυρίζεται ο δήμαρχος ότι το πρόβλημα είναι επικοινωνιακό, υποτιμά το κοινό του, δείχνει αλαζονεία». Εδώ δεν συμφωνούμε όλοι. Χωριζόμαστε σε όσους πιστεύουν αυτά που βλέπουν τα πληγωμένα μάτια τους και στους επίμονους υμνωδούς του κ. Μπακογιάννη, που δεν βλέπουν κανένα ψεγάδι στην πολιτεία του. Είναι ν’ απορείς που δεν τον αποκάλεσαν ακόμα «νέο Περικλή».

Ο κ. Γιώργος Πατούλης, ένας από τους επιμελώς αξύριστους διά το αγωνιστικόν φαίνεσθαι; Εκλεισε το Πάρκο Τρίτση, το Πεδίον του Αρεως, τον Λόφο Φινοπούλου και το Αττικό Αλσος «για προληπτικούς λόγους». Οταν, όπως μετά στοιχείων καταγγέλλει ο κ. Γιάννης Σγουρός, ο «αντιπυρικός» διαγωνισμός της Περιφέρειας για μίσθωση μηχανημάτων και οχημάτων έγινε μόλις στις 15 Ιουλίου, το μόνο που σου μένει, για να ‘χεις την ανεύθυνη ησυχία σου, είναι να κλειδώσεις τα πάντα και να βάλεις τη γνωστή πινακίδα: «Ραντεβού τον Σεπτέμβριο». Τον Οκτώβριο μάλλον. Στην κάλπη.

ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ: Δελτίο Τύπου σχετικά με το ατύχημα στη Γέφυρα στην Πάτρα

Αθήνα, 24-7-2023

Αρ. Πρωτ.: 9137

https://emdydas.gr/images/stories/news/24.7.2023_gefyra_patra_9140.pdf

Δελτίο Τύπου σχετικά με το ατύχημα στη Γέφυρα στην Πάτρα

 

          Η ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ εκφράζει τη συμπαράσταση της στους πληγέντες του ατυχήματος και στις οικογένειες τους και διεκδικεί – όπως και σε όλες τις αντίστοιχες περιπτώσεις – να αποκαλυφθούν οι αιτίες που οδηγούν σε αντίστοιχα ατυχήματα και να αποδοθούν ευθύνες.

          Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που προειδοποιούσαμε – με αφορμή τη Γέφυρα των Σερβίων στην Κοζάνη – ότι κρίσιμες Υποδομές της χώρας βρίσκονται σε εγκατάλειψη, με επικίνδυνες συνέπειες: «Όλα τα παραπάνω είναι ένα ακόμα αποτέλεσμα της εγκατάλειψης στην οποία έχουν αφεθεί όλες οι κρίσιμες Υποδομές της χώρας, ειδικά την μνημονιακή περίοδο. Είναι ένα αποτέλεσμα της υποχρηματοδότησης για την εκτέλεση αναγκαίων έργων, αλλά και της διάλυσης που επέφεραν οι πολιτικές αυτές στις Δημόσιες Υπηρεσίες, δια της υποστελέχωσης και της μη πρόσληψης ικανού αριθμού εξειδικευμένων μηχανικών.»

          Εγκατάλειψη η οποία συνήθως χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για την ιδιωτικοποίηση – παραχώρηση των κρίσιμων αυτών Υποδομών σε ιδιώτες με τραγικά αποτελέσματα για την Ασφάλεια και το Δημόσιο Συμφέρον, όπως αναδείξαμε και με αφορμή το δυστύχημα στα Τέμπη και τους δεκάδες νεκρούς: «ιδιώτες εκδίδουν τις άδειες, ιδιώτες κάνουν περιβαλλοντικούς ελέγχους, ιδιώτες επιβλέπουν τα έργα (και τους επιλέγει ο εργολάβος μάλιστα) κοκ. Αποτέλεσμα εκτίναξη κόστους για τους πολίτες, πλημμελείς έλεγχοι και ταυτόχρονα εκτίναξη κερδών για άλλους.»

          Το ΔΣ της ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ, είχε αναδείξει τις καταστροφικές συνέπειες που είχε και έχει για τις Δημόσιες Υποδομές η γενίκευση των ΣΔΙΤ και των Συμβάσεων Παραχώρησης διότι δεν εγγυώνται την ποιότητα των δημοσίων έργων, μεταφέρουν τους κινδύνους στο κράτος και τους πολίτες, δεν είναι απαλλαγμένες από τις γνωστές  καθυστερήσεις, αναπαράγουν τη διαφθορά και υπονομεύουν τον «ελεύθερο ανταγωνισμό», τις αμοιβές της εργασίας, το περιβάλλον, το δημόσιο συμφέρον και τα δημόσια οικονομικά.

          Αν και είναι νωρίς ακόμα για να έχει κανείς ολοκληρωμένη εικόνα για το ατύχημα, παραμένει όμως γεγονός ότι η συντήρηση της εν λόγω γέφυρας είχε παραχωρηθεί στην Παραχωρησιούχο Εταιρία «Ολυμπία Οδό Α.Ε.», η οποία και ανέθεσε στην ΑΒΑΞ Α.Ε. τις εργασίες συντήρησης της. Οι δύο γέφυρες (Β601 και Κ635, μήκους 167 μέτρων και 169 μέτρων αντίστοιχα σε κάθε κλάδο κυκλοφορίας), βρίσκονται στην αρχή της Παράκαμψης των Πατρών και παρουσίαζαν βλάβες και προβλήματα στατικής επάρκειας. Τα έργα αποκατάστασης ξεκίνησαν το 2021 με κόστος 6.517.287,49 ευρώ και τα έχει αναλάβει η εταιρεία ΑΒΑΞ για λογαριασμό της Ολυμπίας Οδού, η οποία κατασκευάζει το κομμάτι Πάτρα-Πύργος και έχει την ευθύνη της συντήρησης και λειτουργίας του αυτοκινητοδρόμου από την Ελευσίνα έως την Πάτρα. Η δε ΑΒΑΞ ΑΕ αποτελεί μέτοχο της Ολυμπίας Οδού. Προ μηνών είχε ολοκληρωθεί η ανακατασκευή του πρώτου κλάδου της γέφυρας προς Πύργο και χτες ήταν προγραμματισμένη η κατεδάφιση του δεύτερου κλάδου στο ρεύμα προς Αθήνα, όπου συνέβηκε το δυστύχημα. Στο συγκεκριμένο τμήμα υπήρχαν κυκλοφοριακές ρυθμίσεις και είχε απαγορευτεί η κυκλοφορία με απόφαση της Διεύθυνσης της Αστυνομίας Αχαΐας από την Πέμπτη 20 Ιουλίου λόγω εργασιών κατεδάφισης για την ανακατασκευή της κάτω διάβασης.

          Τα ερωτήματα προς τους εκτελούντες το έργο παραμένουν αμείλικτα:

• Ποιος είναι ο έλεγχος ή κατ’ ελάχιστον η εποπτεία από την πλευρά του Δημοσίου της ασφάλειας του συγκεκριμένου έργου, αλλά και όλων εκείνων που εκτελούνται με το σύστημα των Παραχωρήσεων;
• Υπήρχε για το συγκεκριμένο έργο Ειδική Μελέτη Κατεδάφισης; Εάν ναι να δοθεί στη δημοσιότητα.
• Εφαρμόστηκαν εάν υπήρχε Μελέτη, κατά τη διάρκεια εκτέλεσης των εργασιών κατεδάφισης τα προβλεπόμενα σ’ αυτήν;
• Εφαρμόστηκαν κατά την εκτέλεση των εργασιών κατεδάφισης, τα προβλεπόμενα στο Φάκελο Ασφαλείας από την αρμόδια ιδιωτική εταιρεία;   
• Εκτελούνταν εργασίες μέσα στο καταμεσήμερο (μετά μάλιστα τις 12μμ) τη θερμότερη ημέρα της τελευταίας τριακονταετίας στη χώρα, παρά την σχετική απαγόρευση από την εκδοθείσα  Υπουργική Απόφαση;
• Ήταν περιφραγμένος και φυλασσόμενος ο εργοταξιακός χώρος όπως όφειλε και πως βρέθηκαν πολίτες στο εσωτερικό του;
• Τι θα γίνει με την προστασία της Υγείας και της Ασφάλειας των εργαζομένων στη χώρα, όταν καθημερινά πληγωνόμαστε από απίστευτα περιστατικά με θύματα εργαζομένους και σήμερα πιθανόν και πολίτες, με τον αριθμό των νεκρών εργαζομένων να έχει φτάσει, σύμφωνα με έρευνά της ΟΣΕΤΕΕ, μέχρι εχθές 22/7, για φέτος τους 104.

Ως εργαζόμενοι επιστήμονες έχουμε ευθύνη απέναντι στην κοινωνία να αναδεικνύουμε τις πραγματικές ευθύνες για αυτά τα εγκλήματα σε βάρος της Ασφάλειας εργαζομένων και πολιτών, αλλά και σε βάρος του Δημοσίου Συμφέροντος. Και αυτές είναι οι πολιτικές ενίσχυσης της κερδοφορίας των μεγάλων κατασκευαστικών ομίλων, οι οποίοι μπροστά στα κέρδη, υποτιμούν τις ανθρώπινες ζωές. Αυτό πρέπει να αλλάξει.

Τo φυσικό περιβάλλον και εμείς

Τοπίο στην Τριχωνίδα, λάδι σε κόντρα πλακέ 

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ 

Τo φυσικό περιβάλλον και εμείς

Τάσης Παπαϊωάννου*

Μεθυσμένοι και αποχαυνωμένοι από την επίτευξη της μέγιστης δυνατής ευδαιμονίας τού «τώρα», αδιαφορούμε για τις μελλοντικές συνθήκες διαβίωσης.

Κάθε μέρα σχεδόν, οι ειδικοί επιστήμονες κρούουν με κάθε ευκαιρία τον κώδωνα του κινδύνου για την ολοφάνερη καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και τις μη αναστρέψιμες επιπτώσεις που αυτή επιφέρει συνολικά στο οικοσύστημα του πλανήτη. Η υπερθέρμανση είναι πια ορατή απ’ όλους και σε συνδυασμό με τη ραγδαία ερημοποίηση πολλών περιοχών της γης δημιουργεί ένα εφιαλτικό περιβάλλον σε τεράστιες πληθυσμιακές ομάδες, οι οποίες εγκαταλείπουν όπως όπως τις χώρες τους.

Αντιλαμβανόμαστε πλέον στην καθημερινότητά μας, τις αλλαγές στις κλιματολογικές συνθήκες, τις άναρχες μεταπτώσεις του καιρού, τα ακραία φυσικά φαινόμενα, τις ξαφνικές πλημμύρες, τις φωτιές που κατακαίουν τη μια περιοχή μετά την άλλη. Κι αν όλα αυτά προοιωνίζονται ένα ζοφερό μέλλον, το συντριπτικό ποσοστό των ανθρώπων στέκεται αδιάφορο μπροστά στον μεγαλύτερο ίσως κίνδυνο που διατρέχει η ανθρωπότητα στη μακραίωνη ιστορία της. Ελάχιστοι ανησυχούν γι’ αυτό που έρχεται και μόνο ο αγώνας και οι δράσεις των ελάχιστων συνειδητοποιημένων ακτιβιστών φέρνουν στην επιφάνεια το μέγεθος του προβλήματος.

Ολοένα και περισσότερο απομακρυνόμαστε από τη φύση. Η ύπαιθρος εγκαταλείπεται, οι άνθρωποι συνωστίζονται με αμείωτη ένταση στα αστικά κέντρα, τα οποία γιγαντώνονται με εκρηκτικούς ρυθμούς. Οι μεγα-πόλεις διαρκώς διογκώνονται και μετατρέπονται σε χαώδεις αστικούς σχηματισμούς -δίχως αρχή και τέλος. Εκατομμύρια συνανθρώπων μας ασφυκτιούν μέσα στο παχύσαρκο σώμα τους, ζώντας σε άθλιες παραγκουπόλεις, κάτω από τραγικές συνθήκες, στερούμενοι στοιχειωδών υποδομών και αγαθών, ακόμη κι αυτού του νερού.

Το χτίσιμο εξαπλώνεται άναρχα, βουλιμικό, καταλαμβάνοντας συνεχώς νέα τμήματα του φυσικού περιβάλλοντος και των γεωργικών εκτάσεων, οι οποίες συρρικνώνονται με ταχύτατους και ανεξέλεγκτους ρυθμούς, σε τέτοιο βαθμό που η γη μοιάζει μικρή πλέον να μας χωρέσει αλλά και να μας θρέψει. Ο σύγχρονος τεχνικός πολιτισμός της αφθονίας βασίζεται πάνω στα σαθρά θεμέλια ενός άκρατου καταναλωτισμού, αδηφάγου, επιθετικού, άπληστου. Εδώ και πολύ καιρό δεν αισθανόμαστε αναπόσπαστο μέρος της φύσης﮲ τη βλέπουμε απέναντί μας και όχι γύρω μας. Αποτελεί λάφυρο, απροστάτευτο πεδίο της πιο άγριας εκμετάλλευσης κι όχι την αυτονόητη προϋπόθεση της ύπαρξής μας.

«Τα όρια ανάμεσα στην πόλη και τη φύση έχουν εκλείψει: η ανθρώπινη πόλη, άλλοτε μια νησίδα μέσα στον κόσμο που δεν ήταν του ανθρώπου, απλώνεται πάνω σε όλη τη γήινη φύση και σφετερίζεται τον τόπο της. Η διαφορά μεταξύ τεχνητού και φυσικού εξέλιπε, το φυσικό το κατάπιε η σφαίρα του τεχνητού», (1) μας επισημαίνει ο φιλόσοφος Hans Jonas.

Μπροστά στο πρόσκαιρο κέρδος και στο πλαίσιο του νεοφιλελευθερισμού (της πιο ανάλγητης έκφανσης του καπιταλισμού) που εγκαθιδρύεται παντού σαν ανίατη αρρώστια, θυσιάζουμε με περισσή ευκολία και απύθμενη ανευθυνότητα αυτό που θα έπρεπε να προστατεύσουμε ως κόρη οφθαλμού: το φυσικό περιβάλλον! Την ίδια στιγμή, το ατομικό συμφέρον προδιαγράφει κάθε επιλογή μας, ενώ έχουμε απολέσει κάθε αίσθηση κοινότητας, μετατρέποντας τον καθημερινό μας βίο σε ζούγκλα -κι όποιος επιζήσει, επέζησε. Οι αξίες της συντροφικότητας και της αλληλεγγύης διαρκώς απαξιώνονται, υποβαθμίζονται και σταδιακά χάνονται μέσα στη γενικευμένη θολούρα του παρόντος. Εχεις την αίσθηση ότι καθένας πορεύεται μοναχός του, στον δικό του δρόμο, αποξεχνώντας την ανεκτίμητη αξία του κοινού βίου. Μας ενδιαφέρει αποκλειστικά το σπίτι μας και αδιαφορούμε για την πόλη, τη χώρα, τον κόσμο.

Ζούμε σ’ αυτή τη μικρή γωνιά της γης, σ’ αυτό το σταυροδρόμι ανάμεσα σ’ Ανατολή και Δύση. Σ’ έναν τόπο που κατοικείται αδιάλειπτα πολλές χιλιετίες, σ’ ένα αέναο πέρασμα ταξιδευτών που άφησαν πάνω στη γη ο καθένας το δικό του χνάρι. Σήμερα, όμως; Τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας; Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι στις δημόσιες συζητήσεις που διεξάγονται –πόσο μάλλον την προεκλογική περίοδο– απουσιάζουν παντελώς οι οικολογικές διαστάσεις της πολιτικής, θαρρείς και δεν υφίστανται καν. Σαν τα οικολογικά διακυβεύματα να μην απασχολούν κανέναν, σαν να μην ευθύνονται συγκεκριμένες πολιτικές για τη δημιουργία και τη διαιώνισή τους.

Χάσαμε τη σοφία, τη διορατικότητα, το μέτρο και αυτό δυστυχώς που μας χαρακτηρίζει είναι μόνο η έπαρση και η κομπορρημοσύνη για το πάλαι ποτέ σπουδαίο παρελθόν αυτού του τόπου. Επικαλούμαστε τη δημοκρατία, την οποία βάναυσα, καθημερινά σχεδόν, απαξιώνουμε, χλευάζουμε, ιδιαίτερα εκείνοι που είναι υπεύθυνοι για την τήρηση των βασικών κανόνων λειτουργίας του κράτους και των θεσμών. Είμαστε ανίκανοι, καταπώς φαίνεται, να ακούσουμε τις «αγωνιώδεις κραυγές» των μοναδικών φυσικών τοπίων που αλαζονικά και αστόχαστα καταστρέφουμε. Τοπία που προσπαθούν μάταια να μας προειδοποιήσουν ότι, για τα δεινά που τους επιφυλάξαμε αλλά και γι’ αυτά που δρομολογούμε στο μέλλον, η τιμωρία θα είναι τρομερή!

Μεθυσμένοι και αποχαυνωμένοι από την επίτευξη της μέγιστης δυνατής ευδαιμονίας τού «τώρα», αδιαφορούμε εάν οι ενέργειές μας στο παρόν προδιαγράφουν για τις επόμενες γενιές πολύ χειρότερες συνθήκες διαβίωσης απ’ αυτές που ζούμε εμείς σήμερα. Οι κυβερνώντες, ευτυχείς, συνεχίζουν ακάθεκτοι να προγραμματίζουν εξορύξεις υδρογονανθράκων σε βουνά και θάλασσες, στο όνομα πάντα της «προόδου» και της «ανάπτυξης», ανεξάρτητα αν έχουν κάνει (ανάμεσα στα άλλα) κουρελόχαρτο το άρθρο 24 του Συντάγματος της χώρας.

Αντι-οικολογικές επιλογές δρομολογούνται στο πόδι, άναρχα, ασχεδίαστα, με γνώμονα τη μέγιστη δυνατή κερδοφορία των επιχειρήσεων και όχι φυσικά την καθαρή ενέργεια που επικαλούνται, αφού τα προβλήματα που δημιουργούν είναι πολλαπλάσια απ’ αυτά που έρχονται να επιλύσουν. Φωτοβολταϊκά «πάρκα» απλώνονται παντού σαν επιδημία, ανεμογεννήτριες σκαρφαλώνουν στις πιο απρόσιτες κορυφογραμμές, καταστρέφοντας στο πέρασμά τους αρχέγονα τοπία, ποτάμια που έμεναν ανέγγιχτα από τους ανθρώπους, χιλιετίες τώρα, εκτρέπονται βάναυσα από τις πανάρχαιες κοίτες τους και ο κατάλογος δεν έχει τέλος.

Ενεργούμε με αποκλειστικό κριτήριο μόνο το δικό μας παρόν, τη δική μας ευμάρεια. Δεν έχουμε όμως κανένα δικαίωμα να προδιαγράφουμε με τις αλαζονικές και καταστροφικές πράξεις μας το μέλλον των επόμενων γενεών. Δεν μπορούμε, κοντολογίς, να στερούμε από τα παιδιά μας τη δυνατότητα να ονειρεύονται κι αυτά ένα καλύτερο αύριο, μια καλύτερη ζωή.

1. Hans Jonas, Η αρχή της ευθύνης. Αναζητώντας μια ηθική για τον τεχνολογικό πολιτισμό, Αρμός, Αθήνα 2008

*Αρχιτέκτων - ομότιμος καθηγητής Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ