Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2021

ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ: Αποδοχή αρνητικής Γνωμοδότησης ΝΣΚ από την υπουργό Παιδείας (Integrated Master)

ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ: Αποδοχή αρνητικής Γνωμοδότησης ΝΣΚ από την υπουργό Παιδείας (Integrated Master)


Συνάδελφοι/σες

Ενημερώνουμε ότι η Υπουργός Παιδείας έκανε αποδεκτή τη Γνωμοδότηση 226 του 2019 σχετικά με τα Integrated Master αποφοίτων εξωτερικού. Όπως είχαμε ενημερώσει η εν λόγω Γνωμοδότηση εξέτασε ζητήματα αναδρομικότητας της ρύθμισης καθώς και ζητήματα αναλογικής επέκτασης επί τίτλων σπουδών της αλλοδαπής, οι οποίοι έχουν αναγνωρισθεί ως ακαδημαϊκά ισότιμοι ή ισότιμοι και αντίστοιχοι προς υπαχθέντες τίτλους της ημεδαπής. Το Υπουργείο Παιδείας, όπως έχει αποδείξει πολλαπλά, δουλεύει συστηματικά υπέρ της απαξίωσης της Δημόσιας Παιδείας, των Ενιαίων και αδιαίρετων Πενταετών Σπουδών και των Επαγγελματικών Δικαιωμάτων των Διπλωματούχων Μηχανικών. Υπενθυμίζουμε τον πρόσφατο Νόμο για τα ΑΕΙ (εδώ), την επαγγελματική εξίσωση των Ιδιωτικών Κολλεγίων (βλέπε εδώ), αλλά και τις προτάσεις του για αποσύνδεση πτυχίων και επαγγελματικών δικαιωμάτων. Η σύνοψη της (κατά πλειοψηφία) απόφασης αυτής είναι ότι:

"1) Υπό το ισχύον νομικό πλαίσιο δεν είναι δυνατή κατ’ αναλογίαν επέκταση των αποτελεσμάτων τα οποία επέρχονται για τίτλους της ημεδαπής από την έκδοση διαπιστωτικής απόφασης του Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 46 παρ. 1 και 2 του ν. 4485/2017, όπως ισχύει μετά το άρθρο 42 παρ.8 του ν. 4521/2018, περί ενιαίου και αδιάσπαστου τίτλου σπουδών μεταπτυχιακού επιπέδου (integrated master) στην ειδικότητα Τμήματος τουλάχιστον πενταετούς φοίτησης ημεδαπών ΑΕΙ, επί τίτλων σπουδών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της αλλοδαπής, οι οποίοι έχουν αναγνωρισθεί από το ΔΙΚΑΤΣΑ ή από τον ΔΟΑΤΑΠ ως ισότιμοι ή ως ισότιμοι και αντίστοιχοι προς τους εν λόγω τίτλους της ημεδαπής (πλειοψ.). 2) Το ερώτημα το οποίο αφορά στην έκταση του αναδρομικού αποτελέσματος της προαναφερόμενης διαπιστωτικής ΥΑ για αποφοιτήσαντες από το οικείο Τμήμα ΑΕΙ πριν την ισχύ του ν. 4485/2017 και διατυπώνεται στη βάση ταύτισης ή διαφοροποίησης των προγραμμάτων σπουδών, ερείδεται σε εσφαλμένη προϋπόθεση και παρουσιάζει αοριστία και ελλείψεις ως προς το διδόμενο πραγματικό. Το χρονικό σημείο στο οποίο ανατρέχει το παραπάνω αναδρομικό αποτέλεσμα συνδέεται με το νομικό πλαίσιο το οποίο εκάστοτε διέπει τη διάρθρωση των προγραμμάτων σπουδών, με τις σχετικές προβλέψεις των κανονισμών των οικείων ΑΕΙ, με το ποιες αναμορφώσεις επέφεραν διαφοροποίηση των προγραμμάτων και με το ίδιο το περιεχόμενο των προγραμμάτων και, τελικώς, ανάγεται σε ζήτημα πραγματικού. Σε περιπτώσεις αμφιβολιών, το χρονικό αυτό σημείο θα έπρεπε να προσδιορίζεται στην διαπιστωτική ΥΑ. Με βάση το περιεχόμενο και τα στοιχεία του ερωτήματος δεν μπορεί να συναχθεί συνδρομή κενού νόμου ή αδιαμφισβήτητης και ουσιώδους ομοιότητας καταστάσεων, ώστε να δύναται να τεθεί ζήτημα αναλογικής εφαρμογής της παραγράφου 2 του άρθρου 46 του ν. 4485/2017, προς εξέταση προγραμμάτων σπουδών παρεχόμενων πριν την έναρξη ισχύος του εν λόγω νόμου και διαφορετικών από εκείνο με βάση το οποίο εκδόθηκε η οικεία διαπιστωτική ΥΑ, αλλά θα απαιτείτο σχετική νομοθετική ρύθμιση (πλειοψ.)."

Εμείς θα επιμείνουμε ότι τα ισότιμα και αντίστοιχα με πράξεις του Ελληνικού Δημοσίου (ΔΟΑΤΑΠ και ΔΙΚΑΤΣΑ) διπλώματα πρέπει να περιληφθούν στη ρύθμιση και να προβλεφθεί επιτέλους η μισθολογική αναγνώριση των Integrated Master.

Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2021

Οι ενστάσεις των επιστημονικών φορέων στην απόφαση μεταφοράς 9 Υπουργείων από το κέντρο της Αθήνας στην ΠΥΡΚΑΛ

Οι ενστάσεις των επιστημονικών φορέων στην απόφαση μεταφοράς 9 Υπουργείων από το κέντρο της Αθήνας στην ΠΥΡΚΑΛ


Κοινή συνέντευξη τύπου που πραγματοποιήθηκε διαδικτυακά σήμερα Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου αναφορικά με τη μεταφορά εννέα υπουργείων από το κέντρο της Αθήνας στην ΠΥΡΚΑΛ, στο Δήμο Δάφνης-Υμηττού, παραχώρησαν οι φορείς:
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού (ΕΛΛΕΤ),
Σύλλογος Ελλήνων Πολεοδόμων και Χωροτακτών (ΣΕΠΟΧ) και
Σύλλογος Ελλήνων Μηχανικών Πολεοδομίας, Χωροταξίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΣΕΜΠΧΠΑ).

Όπως εξηγούν οι επιστημονικοί φορείς, η μεταφορά των εννέα Υπουργείων στην έκταση της ΠΥΡΚΑΛ είχε ανακοινωθεί την άνοιξη από το ΥΠΑΝ, το ΥΠΟΙΚ και τη Γραμματεία της Κυβέρνησης (με απουσία του ΥΠΕΝ στη διαδικτυακή συνέντευξη τύπου), γεγονός που δημιουργεί προβληματισμό εάν το σχέδιο, η σύλληψη και ο στόχος του, εκκινεί και στηρίζεται αποκλειστικά σε οικονομοτεχνική βάση, χωρίς να λαμβάνει παράλληλα υπόψη τον υφιστάμενο χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό στο λεκανοπέδιο της Αθήνας.

Η τροπολογία, με την οποία θεσμοθετείται πολεοδομικά η δυνατότητα υποδοχής του «Κυβερνητικού Πάρκου» στην έκταση της ΠΥΡΚΑΛ, εγείρει σοβαρά ερωτηματικά για τη νομιμότητα, επιστημονική δεοντολογία, τη διαφάνεια, τη συμμετοχή και εν τέλει, τη δημοκρατικότητα της διαδικασίας λήψης αποφάσεων, για μια μείζονος σημασίας και μητροπολιτικού χαρακτήρα πολεοδομική παρέμβαση.

Επιγραμματικά:
Το πρόγραμμα έχει χαρακτήρα «διπλής παρέμβασης» στον μητροπολιτικό χώρο, καθώς επηρεάζει ταυτόχρονα τόσο το κέντρο της Αθήνας όπου χωροθετούνται σήμερα τα επιμέρους κτίρια Υπουργείων, από το οποίο θα απομακρυνθούν, όσο και την ευρύτερη περιοχή Δάφνης-Υμηττού στην οποία πρόκειται να μετεγκατασταθούν (περιοχή υποδοχής).
Δεν είναι συμβατό με τον στρατηγικό σχεδιασμό για το Μητροπολιτικό Συγκρότημα βάσει του Ρυθμιστικού Σχέδιου της Αθήνας/Αττική (Ρ.Σ.Α./2014) όσον αφορά στα κρίσιμα θέματα της διεθνούς ανταγωνιστικότητας του μητροπολιτικού κέντρου και της χωροθέτησης της επιτελικής διοίκησης. Ακόμα σαφέστερη είναι η αντίθεσή του με το Σ.Ο.Α.Π./2015 (Σχέδιο Ολοκληρωμένης Αστικής Παρέμβασης για το Ιστορικό Κέντρο), του οποίου η «δράση 42» προβλέπει «Αντιστροφή της τάσης απομάκρυνσης επιτελικών δημόσιων φορέων από το κέντρο της Αθήνας».

Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2021

Τα πρόστιμα ως μηχανισμός υποχρεωτικού εμβολιασμού είναι ομολογία κυβερνητικής αποτυχίας




Η επιβολή προστίμου ως μηχανισμού υποχρεωτικού εμβολιασμού είναι ομολογία κυβερνητικής αποτυχίας (Ανακοίνωση της Εναλλακτικής Παρέμβασης – Δικηγορικής Ανατροπής, 2/12/21)

Η ανακοίνωση της κυβέρνησης ότι θα επιβάλει μηνιαίο πρόστιμο 100 ευρώ ως μηχανισμό επιβολής υποχρεωτικού εμβολιασμού αποτελεί κατ’ ουσίαν ομολογία της αποτυχίας της στη διαχείριση της πανδημίας. Η κυβέρνηση καλείται να διαχειριστεί για άλλη μια φορά την κατάρρευση του ‘success story’ με την Ελλάδα στις υψηλότερες αρνητικές θέσεις θανάτων και διασωληνώσεων και μεγάλη διασπορά στον πληθυσμό, και το πράττει επιστρατεύοντας εκ νέου το αφήγημα της ατομικής ευθύνης. Εκτρέποντας τη συζήτηση στα μέτρα οικονομικού εξαναγκασμού για τους ανεμβολίαστους, η κυβέρνηση εξακολουθεί να αρνείται πεισματικά να λάβει οποιοδήποτε μέτρο ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος υγείας αυτήν την κρίσιμη στιγμή, που οι ΜΕΘ και το υγειονομικό προσωπικό είναι σε οριακή κατάσταση εξάντλησης, ενώ δεν έχει γίνει ούτε μισό βήμα για την ενίσχυση των ΜΜΜ και τη λήψη μέτρων περιορισμού της διασποράς σε σχολεία, τήρηση πρωτοκόλλων προστασίας των εργαζομένων σε εργασιακούς χώρους κλπ.

Η επιβολή προστίμου ως κύρωσης για τον μη εμβολιασμό δεν μπορεί να συμβιβαστεί με τις συνταγματικές διατάξεις και επιταγές της ημεδαπής και διεθνούς έννομης τάξης με βάση τις οποίες ο εμβολιασμός ως ιατρική πράξη προϋποθέτει την ενημερωμένη συναίνεση (informed consent) του κάθε εμβολιαζόμενου χωριστά, όπως επιτάσσουν η Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τη Βιοϊατρική (Σύμβαση Οβιέδο, άρθρο 5 παρ. 1) που έχει κυρωθεί από την ελληνική έννομη τάξη (Ν. 2619/1998), το Σύνταγμα (α. 2 παρ. 1, 5 παρ. 1, 7 παρ. 2), ο Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας (ν. 3418/2005). Αλλά και περαιτέρω, ούτε η προστασία της δημόσιας υγείας (21 παρ. 3 Σ) δύναται να δικαιολογήσει την έμμεση επιβολή υποχρεωτικών ιατρικών πράξεων, αλλά θα μπορούσε μόνο να δικαιολογήσει τον περιορισμό της άσκησης δικαιωμάτων υπό τις προϋποθέσεις της αναγκαιότητας, της προσφορότητας και της αναλογικότητας. Η επιβολή οικονομικής κύρωσης με σκοπό την πίεση προς εμβολιασμό μέσω της οικονομικής εξάντλησης, δεν αποτελεί καν τέτοιο μέτρο περιορισμού άσκησης ατομικών δικαιωμάτων προς το σκοπό εξυπηρέτησης της δημόσιας υγείας (πολλώ μάλλον πληρούντος τις προϋποθέσεις αναλογικότητας και πρόσφορότητας), αλλά κατ’ ουσίαν επιβολή υποχρέωσης προς τέλεση ιατρικής πράξης μέσω οικονομικών κυρώσεων, γι’ αυτό και δεν συμβιβάζεται με τη συνταγματική έννομη τάξη.

Ανακοίνωση του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων-Τμήμα Αττικής για τη μετατροπή του συγκροτήματος της ΠΥΡΚΑΛ σε «κυβερνητικό πάρκο»

Ανακοίνωση του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων-Τμήμα Αττικής για τη μετατροπή του συγκροτήματος της ΠΥΡΚΑΛ σε «κυβερνητικό πάρκο»



Στη συνεδρίαση του στις 26/11/2021, το δ.σ. του ΣΑΔΑΣ-Τμήμα Αττικής αποφάσισε την έκδοση της ακόλουθης ανακοίνωσης για τη σχεδιαζόμενη μετατροπή του βιομηχανικού συγκροτήματος της ΠΥΡΚΑΛ στον δήμο Δάφνης-Υμηττού σε «κυβερνητικό πάρκο». 

Η εξαγγελλόμενη δημιουργία ενός «κυβερνητικού πάρκου» στο βιομηχανικό συγκρότημα της ΠΥΡΚΑΛ στον δήμο Δάφνης-Υμηττού, με τη μεταφορά εκεί των κεντρικών κτιρίων εννιά υπουργείων από το κέντρο της Αθήνας, είναι πολυεπίπεδα προβληματική.

Το σχέδιο κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση από το πάγιο αίτημα και επιτακτική ανάγκη των κατοίκων της περιοχής, αλλά και ευρύτερα του πυκνοδομημένου λεκανοπεδίου, για μετατροπή του χώρου σε ανοικτή και ελεύθερη έκταση πρασίνου. Οι κτιριακές ανάγκες για τις υπηρεσίες εννέα υπουργείων, που εξαγγέλλεται ότι θα μεταφερθούν εκεί, είναι οφθαλμοφανώς μεγάλης έντασης. Έρχονται μάλιστα σε αντίθεση με την κλίμακα των κτιρίων της περιοχής, αλλά και τις κυκλοφοριακές-συγκοινωνιακές δυνατότητες του τοπικού αστικού ιστού, ο οποίος θα επιβαρυνθεί υπερβολικά. Χωρίς μελέτη ή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό που να περιγράφει την αστική ανάπλαση, παραχωρούν μια έκταση φιλέτο 155 στρεμμάτων προς τον επενδυτή. Οι τρισδιάστατες απεικονίσεις κτηριακών εγκαταστάσεων με «πράσινες ταράτσες» και κατάφυτων εκτάσεων, αποτελούν το «πράσινο» περιτύλιγμα για να κερδίσουν κοινωνική αποδοχή οι πανάκριβες για το λαό «πράσινες» επενδύσεις με το επιχείρημα της «μείωσης του περιβαλλοντικού αποτυπώματος», ενώ οι κάτοικοι θα έχουν πρόσβαση στη μισή σχεδόν έκταση.

Παράλληλα, η σχεδιαζόμενη ανέγερση νέων κτιρίων για αυτού του μεγέθους χρήσεις, δεν είναι παρά ακόμα ένα από τα πολλά κρούσματα της κατασπατάλησης δημόσιου χρήματος για τη στήριξη του κεφαλαίου. Αν ισχύσει η χρηματοδότηση του ιδιώτη που θα πάρει τη δουλειά με ΣΔΙΤ, τα χρήματα θα διατεθούν από το Ταμείο Ανάκαμψης, δηλαδή δανεικά κεφάλαια με σκληρούς όρους εν είδει μνημονίων, που θα κληθεί να πληρώσει ο λαός είτε μέσω της περικοπής κοινωνικών δαπανών είτε μέσω της φοροληστείας. Αυτή η συνθήκη αποκαλύπτει ότι η ανάπτυξη που ευαγγελίζονται οι κυβερνήσεις για τους επενδυτές παίρνει διαστάσεις διαρκούς σκανδάλου σε βάρος των κοινωνικών αναγκών. Ιδιαίτερα αν συνυπολογίσουμε τις μεγάλες χωρικές ανάγκες των κατοίκων του λεκανοπεδίου αλλά και τη δυσμενή υγειονομική, κοινωνική και οικονομική συγκυρία που βιώνουμε.

Σαφώς, το συγκεκριμένο σχέδιο σημαίνει και την άμεση επιβάρυνση των εργαζόμενων σε τμήματα της βιομηχανίας που συνεχίζουν να λειτουργούν στον χώρο, καθότι προωθεί τη βίαιη μεταφορά τους, εν μια νυκτί, πολλά χιλιόμετρα μακριά, στο Λαύριο. Το γεγονός όμως ότι δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός σχεδιασμός μετεγκατάστασης ενισχύει το σενάριο απλά να κλείσει το εργοστάσιο και να βρεθούν οι εργαζόμενοί του στον δρόμο. Υπονομεύονται εγχώριες παραγωγικές δυνατότητες με την αμυντική βιομηχανία να οδηγείται στο κλείσιμο γιατί αυτό εξυπηρετεί την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων στα πλαίσια των σχεδιασμών ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Η συγκεκριμένη πρόταση θα είναι καταστροφική και για την περιοχή από την οποία θα εκδιωχθούν οι δημόσιες υπηρεσίες των υπουργείων, το κέντρο της Αθήνας. Η πρόθεση είναι η μετατροπή των κτιρίων που θα εκκενωθούν σε εγκαταστάσεις τουριστικής κυρίως αλλά και άλλων εμπορικών χρήσεων, όπως μεγάλης κλίμακας ξενοδοχεία, σε εμπόριο, επισιτισμό, ακίνητα. Πρόκειται λοιπόν για ακόμα ένα καίριο βήμα (ακολουθώντας αντίστοιχες παρεμβάσεις όπως ο «Μεγάλος Περίπατος») προς την απόλυτη τουριστικοποίηση του κέντρου της πρωτεύουσας, την εκδίωξη των χρήσεων που εξυπηρετούν τις ανάγκες των κατοίκων και εργαζόμενων σε αυτό και μετατροπή του σε ένα εξευγενισμένο θέρετρο-θεματικό πάρκο. Η φύση του κλάδου του τουρισμού και η αυξημένη ευαισθησία του στις διακυμάνσεις της αγοράς, καθώς και η δυσκολία της επιστροφής χρήσεων κατοικίας κάπου απ’ όπου έχουν εκδιωχθεί, καθιστούν αυτή τη λογική εν δυνάμει μακροχρόνια καταστροφική.

Το συγκεκριμένο σχέδιο έχει και μια βαθύτατα αντιδραστική πολιτική διάσταση. Η μεταφορά των υπουργείων από το κέντρο της Αθήνας στον δήμο Δάφνης-Υμηττού ουσιαστικά σημαίνει την αύξηση της απόστασης μεταξύ των κρατικών κέντρων λήψης αποφάσεων και των πολιτών που αυτές αφορούν. Πρόκειται για ακόμα μια απόπειρα θωράκισης της εξουσίας των επιχειρηματικών ομίλων, κρατώντας μακριά τον «εχθρό λαό» που θα διαδηλώνει ώστε να μην ακούγεται καν η «ενοχλητική» του φωνή στα Υπουργεία. Παράλληλα, η κυρίαρχη τάση αυξανόμενης επιτήρησης, καταστολής και αστυνομοκρατίας, δίνει μια ξεκάθαρη αίσθηση για το κατά πόσο η νέα διαμόρφωση θα πάρει τον χαρακτήρα ελεύθερου ανοιχτού χώρου και όχι πάνοπλα φυλασσόμενου «κυβερνητικού πάρκου»-στρατοπέδου.

Η πραγματοποίηση της ανάπλασης ως Σύμπραξη Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα αποτελεί μορφή ιδιωτικοποίησης ακόμα και των πιο βασικών κρατικών λειτουργιών, όπως αυτές της κατασκευής των κεντρικών κτιρίων υπουργείων. Επίσης οι ΣΔΙΤ, όπως έχει αποδειχθεί, κοστίζουν πολύ ακριβά στο δημόσιο. Η «εξοικονόμηση πόρων» που διαφημίζει η κυβέρνηση δεν ίσχυσε για δεκάδες κρατικά κτήρια που πουλήθηκαν (μέσω του προγράμματος του ΕΤΑΔ) σε επενδυτές προκειμένου να μισθωθούν στη συνέχεια απ’ το κράτος με τη μέθοδο “lease-back”, ενώ κάποια από αυτά «απελευθερώνονται» σήμερα με τη μεταφορά των υπουργείων. Η κυβέρνηση οφείλει να δημοσιεύσει το ποσό που θα καταβληθεί στον ιδιώτη από το κράτος για όλο το χρονικό διάστημα της σύμβασης, για να υπάρξει πραγματική σύγκριση με τα ποσά που επικαλούνται ότι θα κερδηθούν. Παράλληλα η ταχύτητα, με την οποία εξαγγέλλεται ένα τέτοιο έργο μεγάλης κλίμακας, δημιουργεί πολλά ερωτηματικά και αμφιβολίες για την τήρηση ακόμα και των τυπικών και νόμιμων διαδικασιών που απαιτούνται. Αυτή η ανησυχία εντείνεται από τα πρόσφατα απανωτά κρούσματα καταστρατήγησης διαδικασίων προκειμένου να προωθηθούν τα συμφέροντα των χορηγών-επενδυτών (π.χ. η ανάπλαση της Ομόνοιας, ο «Μεγάλος Περίπατος», το τσιμέντωμα της Ακρόπολης, Λόφος Στρέφη, Βοτανικός, Ακαδημία Πλάτωνα κ.λπ.).

Απέναντι σε όλα αυτά, εμείς απαιτούμε και παλεύουμε για:
Να μετατραπεί το συγκρότημα της ΠΥΡΚΑΛ σε πραγματικό δημόσιο, ανοιχτό, ελεύθερο πάρκο με ποιοτικό σχεδιασμό και επαρκή συντήρηση, με αποκλειστικά κρατικές δαπάνες δωρεάν άθληση, ψυχαγωγία και πολιτιστική δραστηριότητα. Να μην κατασκευαστούν νέα κτίρια μεγάλης κλίμακας στο χώρο για λόγους πέραν των πραγματικών αναγκών της περιοχής (π.χ. νοσοκομείο-κέντρο υγείας). Διαφύλαξη της πολιτιστικής και βιομηχανικής κληρονομιάς
Καμία επιδείνωση των συνθηκών εργασίας των εργαζομένων της ΠΥΡΚΑΛ. Μέριμνα για μεταφορά των τμημάτων του εργοστασίου σε κατάλληλο χώρο. Για την όποια μετεγκατάσταση να διασφαλιστούν πλήρως τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Να δοθεί τέλος στην τουριστικοποίηση του κέντρου της Αθήνας. Διατήρηση στο κέντρο της πόλης των χρήσεων που εξυπηρετούν τους κατοίκους, ευρύτερα τους εργαζόμενους
Όχι στις αστικές αναπλάσεις για τη στήριξη των μεγάλων επενδυτών, με φαραωνικές παρεμβάσεις βιτρίνας. Αγωνιζόμαστε για ένα άλλο σύστημα παραγωγής έργων όπου χωρικός σχεδιασμός και κατασκευές θα προγραμματίζονται προς όφελος των αναγκών των εργαζόμενων, στους χώρους που πραγματικά ζουν και εργάζονται
Καμία μεταφορά των βασικών σημείων λήψης αποφάσεων από το κέντρο της πόλης, επιστροφή αυτών που έχουν ήδη εκδιωχθεί. Να περάσουν στο κράτος όλες οι σχετικές αναγκαίες εγκαταστάσεις και υποδομές
Να δοθεί τέρμα στην αστυνομοκρατία, στην κρατική καταστολή και στη διαρκή επιτήρηση του δημόσιου χώρου
Κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου των δημόσιων έργων και μελετών που επιταχύνουν τη συγκέντρωση μελετών και έργων στα χέρια των κατασκευαστικών ομίλων (ΣΔΙΤ, Συμβάσεων Παραχώρησης, ΝΟΚ, αυθαίρετα, οικοδομικές άδειες κ.λπ.). Να σταματήσουν οι ΣΔΙΤ και η εμπορευματοποίηση των έργων και υποδομών που καλύπτουν τις κοινωνικές ανάγκες.

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2021

Διεθνές Συνέδριο για την Επανάσταση του 1821





το συνέδριο αφιερώνεται στους Στάθη ΔαμιανάκοΓιάννη Σκαρίμπα και Γιώργη Λαμπρινό


ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ

ΠΕΜΠΤΗ 9 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2021


Α. ΗΘΗ, ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ, ΤΕΧΝΗ, ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ

(Χώρος διεξαγωγής: Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων, αίθουσα Α. Τρίτσης)
11.30 – 12:00 Προσέλευση – Εγγραφές
12:00 – 13:00 Συντονιστής: Πλαστράκης Πολυζώης, Ιστορικός, κοινωνικός ανθρωπολόγος.

Λιερός Γιώργος, συγγραφέας.

«Είτε κλέφτης, είτε ακρίτας, είτε αντάρτης»: η παράδοση ανταρσίας στον ελλαδικό χώρο.

Λάμπρου Άννα, υπ. διδάκτωρ ΕΜΠ - Μούργου Αλεξάνδρα, υπ. διδάκτωρ ΕΜΠ & U.P. 1.

Από τη Μάνη στα Μανιάτικα κι από τους κλέφτες στους ρεμπέτες: χωρο-κοινωνικές πρακτικές σε χώρους παρέκκλισης του Πειραιά κατά τον 19ο αι.

Ραουζαίος Γιάννης, κριτικός κινηματογράφου, συγγραφέας.

Η Ελληνική Επανάσταση και η ρομαντική λογοτεχνία. Έλληνες και Ευρωπαίοι ρομαντικοί και το ποιητικό πρόταγμα μιας Επανάστασης σε διαρκή άφιξη.
13:00 – 14:30 Πουλάδος Γιώργος, μεταπτυχιακός φοιτητής Δημόσιας Ιστορίας.

Το 1821 στη Δημόσια Ιστορία: Αναπαραστάσεις του ’21 στον δημόσιο λόγο και χώρο.

Μπακάλης Χρήστος, Πανεπιστήμιο Αιγαίου.

Οι εορτασμοί της εκατονταετηρίδας στο Αγρίνιο και την Αιτωλοακαρνανία το 1930 εν μέσω ιδεολογικών αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων.

Παρασκευά Ευσταθία, φιλόλογος, υπ. διδάκτωρ ΔΠΘ.

Η κατασκευή της εθνικής ταυτότητας και της ιστορικής μνήμης στους επετειακούς λόγους για την Ελληνική Επανάσταση. Η περίπτωση τριών επετειακών λόγων που εκφωνήθηκαν το 1871, το 1921 και το 1942 και ανθολογήθηκαν σε σχολικά εγχειρίδια.

Αποστολίδου Ελένη, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.

Το Κρυφό Σχολειό: ζητήματα κατανόησης ιστορίας και ιστορικής κουλτούρας.
14:30 – 15:30 Διάλειμμα

Επιπτώσεις της Κλιματικής αλλαγής και θραύση τσιμεντοκιβωτίων στην Πειραϊκή

 ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΠΕΙΡΑΪΚΗΣ 3 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ -ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΚΑΙ ΘΡΑΥΣΗ ΚΕΣΟΝ (ΤΣΙΜΕΝΤΟΚΙΒΩΤΙΩΝ) ΣΤΗΝ ΠΕΙΡΑΪΚΗ


Οι ισχυροί νοτιάδες της εποχής προκαλούν την διοχέτευση των υλικών άγνωστης ποιότητας που περιέχουν τα ακάλυπτα κεσόν στη θάλασσα αλλά και την αγωνία των κατοίκων ότι η έκθεση των έργων σε ακραία καιρικά φαινόμενα θα οδηγήσει σε νέες περιπέτειες, όμοιες με την περίπτωση του διαρραγέντος κεσόν πέρυσι στις 28 Νοεμβρίου 2021

Το master plan της COSCO που υπερψηφίστηκε το Μάιο 2019 στην περιφέρεια Αττικής από τις παρατάξεις Πατούλη -Σγουρού , υποστηρίζει και διαβεβαιώνει ( παράγραφος 10.1.3). ότι : «Δεν απαιτούνται πρόσθετα τεχνικά έργα ή μέτρα για τη βελτίωση της προσαρμοστικότητας των λιμενικών εγκαταστάσεων και κυρίως των νέων έργων σε ενδεχόμενες κλιματικές αλλαγές, καθώς οι Ελληνικοί κανονισμοί κατασκευής έργων από σκυρόδεμα, μεταλλικές κατασκευές, κλπ μαζί με τον Αντισεισμικό Κανονισμό, είναι επαρκείς για τον σχεδιασμό έργων αυξημένης αντοχής σε πάσης φύσεως φυσικές καταστροφές.

Ακριβώς 6 μήνες μετά από την υπερψήφιση του masterplan της COSCO ένα κεσόν διερράγη λόγω ισχυρών νοτιάδων και το τοξικό του περιεχόμενο διοχετεύθηκε στη θάλασσα της Πειραϊκής. Η υπόθεση «ΔΙΑΡΡΑΓΈΝ ΚΕΣΌΝ» βρίσκεται ακόμη στα δικαστήρια του Πειραιά ενώ οι αρμόδιες αρχές και υπουργεία δεν απαντούν στις ερωτήσεις μας: Σε ποια κατάσταση και πού βρίσκονται σήμερα τα συντρίμμια του σπασμένου κεσον –απόβλητου ;

Στο άρθρο 4 του κανονισμού 2020/0036 (COD) ,ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ, η Ευρώπη θεωρεί κρίσιμης σημασίας την ενίσχυση της ικανότητας προσαρμογής, στην κλιματική αλλαγή. Ήδη από τις σχετικές αναλύσεις της Επιτροπής Μελέτης των Επιπτώσεων της Κλιματικής Αλλαγής της Τράπεζας της Ελλάδος (ΕΜΕΚΑ), στους τομείς που αναμένεται να πληγούν από την κλιματική αλλαγή στην Ελλάδα συμπεριλαμβάνεται ο τουρισμός και στα παράκτια συστήματα.

Σύμφωνα με τη Εθνική Στρατηγική για την Προσαρμογή στη Κλιματική Αλλαγή (ΕΣΠΚΑ) και την Περιφέρεια Αττικής οι τομείς της Ύδρευσης, του Δομημένου Περιβάλλοντος, των Μεταφορών, του Τουρισμού και της Υγείας εμφανίζουν τη μεγαλύτερη τρωτότητα (στην Κλιματική Αλλαγή) στο σύνολο της Χώρας (Υψηλή, 13) Αντίθετα με τους παραπάνω κανονισμούς και αναλύσεις για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στη χώρα μας , η μελέτη του master της plan COSCO στο κεφάλαιο «Μεταβολές της στάθμης της θάλασσας και επιπτώσεις στις ακτές», δεν αναφέρεται σε συγκεκριμένα μέτρα και παρεμβάσεις για την προσαρμογή του έργου, όπως ζητείται από το νομικό πλαίσιο!

Παρά τις προχειρότητες και αστοχίες των έργων τον τελευταίο χρόνο, οι αρμόδιες αρχές συνεχίζουν να εφησυχάζουν και να μην ζητούν από τους εργολάβους της COSCO μέτρα αποτροπής της θαλάσσιας ρύπανσης και προστασίας των παράκτιων συστημάτων !

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2021

Εκδήλωση για τη στοχοποίηση της ελευθεροτυπίας και των κινημάτων προστασίας του περιβάλλοντος, 7/12,7.30μμ.

Εκδήλωση για τη στοχοποίηση της ελευθεροτυπίας και των κινημάτων προστασίας του περιβάλλοντος, 7/12,7.30μμ.

Διοργανωτές: Παρατηρητήριο Ποιότητας Περιβάλλοντος Σύρου, Alterthess και Δίκτυο Υπεράσπισης Δημοκρατικών Ελευθεριών
5 Δεκεμβρίου 2021


ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΣΥΡΟΥ

Εκδήλωση 7/12, για την ΦΙΜΩΣΗ της ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ
μέσω ΕΞΟΝΤΩΤΙΚΩΝ ΑΓΩΓΩΝ από ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ

Σε ένα περιβάλλον γενικευμένης επέλασης ενός αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού στη χώρα μας, το αδηφάγο και περιβαλλοντοκτόνο κεφάλαιο αποθρασύνεται και επιτίθεται με κάθε αθέμιτο τρόπο τόσο σε δημοσιογράφους όσο και σε πολίτες και συλλογικότητες που μεριμνούν για τη δημόσια υγεία και αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο για τον τόπο τους.

Αξιοποιώντας το εργαλείο των εκδικητικών μηνύσεων και αγωγών ο όμιλος ΟΝΕΧ (Ναυπηγεία Νεωρίου Σύρου) αξιώνει ποσό αποζημίωσης συνολικού ύψους άνω των 3.000.000 ευρώ τόσο από το Παρατηρητήριο Ποιότητας Περιβάλλοντος Σύρου όσο και προσωπικά από συγκεκριμένα από τα 300 συνολικά μέλη του.

Οι επιστημονικές και νομικές ενέργειες του εν λόγω Παρατηρητηρίου ενόχλησαν τους ιθύνοντες της εταιρείας, οι οποίοι εκτός από τη «δικαστική οδό» μετέρχονται κάθε είδους εκφοβιστικών και απειλητικών μεθόδων σε βάρος μελών της συλλογικότητας στο νησί.

Η πρακτική αυτή γνωστή με τη διεθνή ορολογία SLAPP (Στρατηγικές αγωγές κατά της συμμετοχής του κοινού) που στοχεύει στην ηθική και οικονομική εξόντωση των κινημάτων, διαδίδεται ταχύτατα και στην Ελλάδα.

Μόλις πρόσφατα η ίδια τακτική ακολουθήθηκε σε βάρος του δημοσιογραφικού blog Alterthess στη Θεσσαλονίκη και της δημοσιογράφου του Σταυρούλας Πουλημένη για ένα δημοσίευμά τους, όχι συμπωματικά από στέλεχος της επίσης αντιπεριβαλλοντικής εταιρείας Ελληνικός Χρυσός που ζητά υπέρογκα ποσά αποζημίωσης.

Η δική των μελών του Παρατηρητήριο Ποιότητας Περιβάλλοντος Σύρου στις 10 Δεκεμβρίου στην Ερμούπολη είναι κομβικής σημασίας για το μέλλον των δημοκρατικών ελευθεριών και των κοινωνικών δικαιωμάτων στη χώρα μας.

Το Δίκτυο Υπεράσπισης Δημοκρατικών Ελευθεριών εκφράζει την ολόθερμη υποστήριξη του στους διωκόμενους, απαιτεί να πάψουν όλες οι δικαστικές διώξεις και οι εκφοβιστικές εν γένει ενέργειες σε βάρος τους και καλεί σε επαγρύπνηση όλες τις κινήσεις και τους φορείς υπεράσπισης της δημοκρατίας και του περιβάλλοντος.

Στο πλαίσιο αυτό και με αφορμή την επικείμενη εκδίκαση της υπόθεσης στην Ερμούπολη το Δίκτυο Υπεράσπισης Δημοκρατικών Ελευθεριών διοργανώνει διαδικτυακή ενημερωτική συζήτηση την Τρίτη 7 Δεκεμβρίου και ώρα 19.00μμ με θέμα: «H ελευθεροτυπία και τα κινήματα προστασίας του περιβάλλοντος στο στόχαστρο: το φαινόμενο SLAPP στην ελληνική περίπτωση».

Ομιλήτριες και ομιλητές:

▬ Στράτος Ζολώτας, Πρόεδρος του Παρατηρητηρίου Ποιότητας Περιβάλλοντος Σύρου

▬ Αλέξανδρος Μπίστης, Πολιτικός επιστήμονας, μέλος του Παρατηρητηρίου Ποιότητας Περιβάλλοντος Σύρου

▬ Σταυρούλα Πουλημένη, Δημοσιογράφος, Alterthess

▬ Δημήτρης Σαραφιανός, μέλος ΔΣ του ΔΣΑ με την Εναλλακτική Παρέμβαση.

Τη συζήτηση συντονίζει

▬ ο δημοσιογράφος Κωνσταντίνος Πούλης.

Η διαδικτυακή εκδήλωση θα μεταδοθεί ζωντανά από το κανάλι του Δικτύου Υπεράσπισης Δημοκρατικών Ελευθερίων στο youtube και τη σελίδα του στο facebook και θα αναμεταδίδεται ταυτόχρονα από τις σελίδες του The Press Project και του Alterthess.

6 Δεκέμβρη: 13 χρόνια μέτρα και οι σφαίρες εξακολουθούν να μην πέφτουν τυχαία

ΔΥΔΕ | 6 Δεκέμβρη: 13 χρόνια μέτρα και οι σφαίρες εξακολουθούν να μην πέφτουν τυχαία

Δίκτυο Υπεράσπισης Δημοκρατικών Ελευθεριών
5 Δεκεμβρίου 2021


Η 6η Δεκέμβρη έχει κατοχυρωθεί ως μέρα μνήμης και αγώνα ενάντια στην καταστολή και την αστυνομική αυθαιρεσία. Ήταν Σάββατο βράδυ του 2008 όταν ο 15χρονος μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος έπεφτε νεκρός από σφαίρα του αστυνομικού Ε. Κορκονέα. Γεγονός που ανέδειξε ένα πλατύ αντικατασταλτικό κίνημα κυρίως της νεολαίας, που λειτούργησε ως προπομπός των μεγάλων εργατικών και λαϊκών αγώνων των ετών που ακολούθησαν.

Σήμερα 13 χρόνια μετά, η καταπάτηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών, μέσω της συνεχούς βίας και καταστολής των δυνάμεων της αστυνομίας, έχει γίνει καθεστώς. Όσο και αν θέλουν να μας πείσουν ότι πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά, ο ξυλοδαρμός στην Νέα Σμύρνη τον περασμένο Μάρτη, η εν ψυχρώ εκτέλεση του Νίκου Σαμπάνη από αστυνομικούς στο Πέραμα, και η συνεχής καταστολή οποιασδήποτε φωνής και αντίστασης, μαρτυρούν το αντίθετο. Παράλληλα, ο νόμος περιστολής των διαδηλώσεων, ο πλήρης έλεγχος των ΜΜΕ και το χτύπημα της απεργίας και της συνδικαλιστικής δράσης αναδεικνύουν το βάθος της σύγχρονης αντιδημοκρατικής εκτροπής.

Σε αυτές τις συνθήκες, η φετινή 6η Δεκέμβρη πρέπει να αποτελέσει βασικό κόμβο στον εν εξελίξει αγώνα υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση της κυβέρνησης. Η υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών να ξαναγίνει υπόθεση όλης της κοινωνίας.

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2021

Πως φτάσαμε στο ιστορικό αποτέλεσμα της Εναλλακτικής και του Καμπαγιάννη στις εκλογές του ΔΣΑ;

Πως φτάσαμε στο ιστορικό αποτέλεσμα της Εναλλακτικής και του Καμπαγιάννη στις εκλογές του ΔΣΑ;
4 Δεκεμβρίου 2021

Και στον πιο δύσκολο συσχετισμό, οι δρόμοι ανοίγουν με ανυποχώρητους αγώνες, ενότητα και μαζική πολιτική!

Αναστασία Σταυροπούλου
Γιώργης Βλάχος
Μαργαρίτα Σταυροπούλου

Το αποτέλεσμα των εκλογών στο ΔΣΑ αν εξεταστεί συνολικά ανέδειξε αντιφατικές τάσεις. Σε μια εκλογική μάχη που χαρακτηρίστηκε από αύξηση της συμμετοχής, ο Δ. Βερβεσός αύξησε τις δυνάμεις του, παρά την γενική απογοήτευση του δικηγορικού σώματος από την τετραετία της διοίκησής του και την τεράστια οικονομική και επαγγελματική πίεση της μεγάλης πλειοψηφίας των δικηγόρων, τόσο από τα χρόνια μετά τα μνημόνια με τη διόγκωση των ασφαλιστικών και φορολογικών βαρών, τη δυσχέρανση των όρων εργασίας και μείωση των αμοιβών στο έδαφος της φτωχοποίησης της κοινωνίας, όσο και από την ιδιαίτερη απαξίωση και εγκατάλειψη των δικηγόρων την περίοδο της πανδημίας. Η δεξιά υποψηφιότητα Δ. Αναστασόπουλου, με το επίσημο χρίσμα της κυβέρνησης, αν και παρουσίασε αύξηση, δεν κατάφερε να αποτυπώσει δυναμική ανόδου τέτοια που να κοντράρει το Δ. Βερβεσό για την 1η θέση, παρά τη σχετική φθορά του Δ. Βερβεσού και παρά την ταύτισή της με το γενικότερο ιδεολογικό πολιτικό συσχετισμό, που μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2019 έχει μετατοπιστεί προς τα δεξιά.

Το αποτέλεσμα αυτό εν γένει καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό τα ιδιαίτερα συντεχνιακά, πελατειακά δίκτυα του κατεστημένου δικηγορικού συνδικαλισμού. Αλλά και ο κατακερματισμός της πολιτικής και συνδικαλιστικής έκφρασης της δεξιάς, που αν σχημάτιζε ενιαία υποψηφιότητα (τουλάχιστον στην προεδρική κάλπη), θα είχε τη δυνατότητα ενός πολύ καλύτερου αποτελέσματος.

Φαίνεται πάντως ότι η δυσαρέσκεια και η κόπωση του δικηγορικού σώματος περισσότερο κινήθηκε σε μία αντικυβερνητική τοποθέτηση, δηλαδή στην έκφραση μιας πολιτικής αποδοκιμασίας, παρά στην τιμωρία της ηγεσίας Βερβεσού, δηλαδή στην αποδοκιμασία στο συνδικαλιστικό επίπεδο.

Είναι δε πλέον απολύτως σαφές το ρήγμα μεταξύ των ηλικιακών ομάδων στο ΔΣΑ, το οποίο λαμβάνει κρίσιμα πολιτικά και συνδικαλιστικά χαρακτηριστικά. Στην ουσία οι δυνάμεις του Δ. Βερβεσού συγκεντρώνονται γενικά στις ηλικίες άνω των 50 ετών, δηλαδή στα τμήματα των δικηγόρων που έχουν στον ένα ή στον άλλο βαθμό εδραιωμένη κοινωνική και οικονομική τοποθέτηση, σημαντική επαγγελματική ασφάλεια, δικτύωση, έχουν απολαύσει παλαιότερες περιόδους ευμάρειας και γενικά δεν κινδύνευσαν σοβαρά από τη δεκαετία της οικονομικής κρίσης.

Από την άλλη πλευρά του ρήγματος αυτού, οι εκλογές αυτές άλλαξαν τα δεδομένα και αποτύπωσαν σε αριθμούς τη νέα ποιοτική μεταβολή. Έτσι ερμηνεύεται το αποτέλεσμα της ριζοσπαστικής αριστεράς, το οποίο έχει πολλές όψεις.

Το αποτέλεσμα της υποψηφιότητας του Θανάση Καμπαγιάννη λαμβάνει ιστορικές πολιτικές διαστάσεις, καθώς είναι ένα χωρίς προηγούμενο για την ανυπότακτη αριστερά, σε επίπεδο δικηγορικών συλλόγων στη μεταπολίτευση, ποσοστό 15%. Το σημαντικότερο εκλογικό στοιχείο, που συνδέεται με το παραπάνω ρήγμα, είναι η κατάληψη της πρώτης θέσης στις κάλπες των νέων δικηγόρων, ιδίως των δικηγόρων που ψήφισαν για πρώτη φορά.

Η Εναλλακτική Παρέμβαση – Δικηγορική Ανατροπή υπερδιπλασίασε το ποσοστό της σε 10%. Το αποτέλεσμα αυτό αιφνιδίασε τις καθεστωτικές δυνάμεις που εκτιμούσαν ότι τα παραδοσιακά συνδικαλιστικά δίκτυα θα πνίξουν και θα οριοθετήσουν μια ορατή δυναμική του μαχόμενου ρεύματος της Εναλλακτικής και της διείσδυσης του προσώπου του Θ. Καμπαγιάννη στους νέους κυρίως δικηγόρους.


Το κοινωνικό υπόβαθρο των μεταβολών στο χώρο της δικηγορίας

Οι εκλογές του ΔΣΑ πραγματοποιήθηκαν μέσα στη δίνη της κρίσης της πανδημίας. Αποτυπώνουν υπόγεια ρεύματα που διαπερνούν το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Και επειδή αφορούν ένα χώρο διανοουμένων-επιστημόνων με σημαντική παρουσία στους κρατικούς μηχανισμούς, διαμορφώνουν κοινωνικές τάσεις πολύ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο χώρο ελευθέρων επαγγελματιών.

Αξίζει λοιπόν να δούμε τη μεγάλη εικόνα. Η ήττα του μεγάλου λαϊκού κινήματος της περιόδου 2010-2012, η κυριαρχία της λογικής της ανάθεσης στην εν αναμονή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η εφαρμογή μνημονιακών πολιτικών από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η διαχείριση της εξουσίας με όρους αμοραλισμού, είχαν συγκεκριμένα αποτελέσματα στη διαμόρφωση του τρόπου συγκρότησης της ηγεμονίας στην κοινωνία: από τη μια μεριά τα αστικά και ανώτερα μικροαστικά στρώματα, καθώς και σημαντικό κομμάτι της διανόησης συσπειρώθηκαν υπό το φόβο του δημοψηφίσματος και της πιθανότητας εξόδου από το ευρώ με κυρίαρχο πολιτικό κέντρο τη ΝΔ. Από την άλλη αποδιαρθρώθηκε η δυνατότητα συγκρότησης μπλοκ λαϊκής αντι-ηγεμονίας με την κυριαρχία του ατομισμού και των λογικών ΤΙΝΑ και «είναι όλοι ίδιοι».

Η ΝΔ σήμερα εκμεταλλεύεται αυτό τον ιδεολογικοπολιτικό συσχετισμό και επιχειρεί να τον εμπεδώσει και να τον εμβαθύνει με ένα τσουνάμι αντισυνταγματικών μεταρρυθμίσεων που εκκινούν από την αλλοίωση των όρων ένταξης των εργαζομένων στην αγορά εργασίας και τη συνδικαλιστική τους έκφραση (περιορισμοί στο δικαίωμα της απεργίας, κατάργηση επαναπρόσληψης και καταβολής μισθών υπερημερίας στις καταχρηστικές απολύσεις, ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, ατομικοί κουμπαράδες και επιλογή επενδυτικού κινδύνου στην επικουρική ασφάλιση κλπ.), περνώντας στους όρους αναπαραγωγής της ταξικής ηγεμονίας, και δυνατοτήτων κοινωνικής ανέλιξης (περιορισμοί δικαιώματος στη στέγη και κοινωνικών δαπανών, Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής), μέχρι την ευθεία επίθεση σε εκείνα τα δικαιώματα που επέτρεψαν στη μεταπολίτευση την αδιαμεσολάβητη έκφραση λαϊκών στρωμάτων και την παρουσία τους στο πολιτικό προσκήνιο: το δικαίωμα στη συνάθροιση και το πανεπιστημιακό άσυλο.

Ταυτόχρονα, με τα αυταρχικά και αδιέξοδα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας διαμόρφωσε όρους αποτύπωσης ιδεολογικής ηγεμονίας σε ολόκληρο το φάσμα αντιλήψεων και πρακτικών: ταύτισε τον εμβολιασμό με την υποχρεωτικότητα, την καταστολή, αλλά και την αύξηση της κερδοφορίας (κάρτα ελευθερίας, υπηρεσίες αμιγώς προς εμβολιασμένους προκειμένου να αυξηθεί η χωρητικότητα μιας επιχείρησης), ενώ εξώθησε μεγάλα τμήματα όσων φοβούνται ή αντιδρούν σε ανορθολογικές αντιλήψεις τύπου «αλλοιώνεται το DNA μας».

Η πολιτική αυτή, σε συνδυασμό με την ένταση της αστυνομοκρατίας, που πάει χεράκι χεράκι με την ακύρωση κοινωνικών κατακτήσεων, παράγει δυσαρέσκεια, ιδίως σε τμήματα της διανόησης που εμπλέκονται στο μηχανισμό παροχής δικαστικής προστασίας, αφού, πέρα από την ευθεία αντίθεση με την ιδεολογία της ισονομίας, της ελευθερίας και του κοινωνικού κράτους δικαίου, μεταλλάσσει ακόμα και τους όρους άσκησης του επαγγέλματός τους, δυσχεραίνοντας την υπεράσπιση των εντολέων τους.