Μια ιστορία Άρσης Απαλλοτρίωσης από τη Θεσσαλονίκη με τον πρόσφατο νόμο Χατζηδάκη. Δε θα μείνει τίποτα όρθιο για κοινωφελή σκοπό
Ο παρατημένος και περιφραγμένος χώρος στην συμβολή των οδών Αλ. Σταύρου και Αλκμήνης (απέναντι από το κτίριο γνωστό ως “αλυσίδα”) προοριζόταν για την οικοδόμηση Νηπιαγωγείου, καθώς από το 1996 είχε δεσμευτεί και χαρακτηριστεί για χρήση εκπαίδευσης. Δυστυχώς το οικόπεδο θα αποχαρακτηριστεί και θα επιστραφεί στους ιδιοκτήτες προς αξιοποίηση, γιατί ο Δήμος και η Κυβέρνηση ισχυρίζονται ότι δεν έχουν επαρκείς πόρους για να τους αποζημιώσουν. Η απόφαση για την άρση ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης (αποχαρακτηρισμος του οικοπέδου), πάρθηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης (24 υπέρ, 22 κατά, στις 23/03/21) έπειτα από έννομο αίτημα των ιδιοκτητών.
Δεν είναι μια τυχαία εξέλιξη καθώς:
1.Ο νέος Νόμος 4759/2020 (Χατζηδάκη) «Εκσυγχρονισμός της Χωροταξικής και Πολεοδομικής Νομοθεσίας» προβλέπει τον αποχαρακτηρισμό κάθε δεσμευμένης για κοινωφελή χρήση ιδιοκτησίας όταν έχουν παρέλθει 15 χρόνια από τον χαρακτηρισμό αυτής. Δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων. Η επανεπιβολή του χαρακτηρισμού σύμφωνα με το νόμο αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο αν υπάρχει πολεοδομική αναγκαιότητα διατήρησης του χαρακτηρισμού, αλλά και με την ταυτόχρονη αποζημίωση μέσα σε 6 μήνες των/του ιδιοκτήτων/τη.
2.Ο Δήμος Θεσσαλονίκης έσπευσε τάχιστα να αποφασίσει τον αποχαρακτηρισμό καθώς δεν εξάντλησε το χρονικό διάστημα 6 μηνών για να απαντήσει αρνητικά ή θετικά στο αίτημα των ιδιοκτητών. Αντιθέτως χρειάστηκε μόλις 2 περίπου μήνες από την αίτηση των ενδιαφερόμενων (το 1/3 του χρόνου που του δίνει ο νομός) για να αποφανθεί θετικά. Χωρίς να εξαντλήσει τις εναλλακτικές που του δίνει ακόμα και αυτός ο νομός, όπως μερική επανυποβολή του χαρακτηρισμού και χωρίς να εξαντλήσει τα χρονικά περιθώρια που είχε για την εξεύρεσή του ποσού του 1 εκ. € για την εμπρόθεσμη αποζημίωση των ιδιοκτητών.
3. Καμιά κυβέρνηση και καμία Διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης από το 1996 (πολύ πριν τη μνημονιακή συνθήκη) δεν μερίμνησε να προχωρήσει το έργο απόλυτης ανάγκης για την περιοχή.
4. Με δεδομένη την μειωμένη χρηματοδότηση των Δήμων και το πλαίσιο λειτουργίας τους, με χρηματοδότηση επι τω πλείστο έργων βιτρίνας και κερδοφορίας και όχι κάλυψης κοινωνικών αναγκών, ο νομός Χατζηδάκη πολύ συνειδητά παραδίδει τη χαρακτηρισμένη για κοινωφελή σκοπό γη στα γνωστά συμφέροντα που γεμίζουν τις τσέπες τους από την τσιμεντοποίηση των πόλεων, καθώς μέσα σε 6 μήνες( που θέτει ο νομός για την κατάβολή της αποζημίωσης στους ιδιοκτήτες) ελάχιστοι Δήμοι θα είναι αυτοί που θα έχουν την οικονομική δυνατότητα, αλλά και την πολιτική βούληση να διατηρηθούν οικόπεδα για κοινωφελή σκοπό. Αντιθέτως οι πελατειακές σχέσεις και οι εξυπηρετήσεις «ημέτερων» εις βάρος της δυνατότητας στέγασης κοινωνικών αναγκών θα υποβαθμίσει επιπλέον το αστικό περιβάλλον καθώς όχι μόνο δε θα υλοποιούνται κοινωφελή έργα, αλλά στα οικόπεδα χαρακτηρισμένα μέχρι πρότινος για κοινωφελή σκοπό θα αναπτυχθεί επιπλέον οικοδομική δραστηριότητα με επιβάρυνση των πόλεων.
5. Ακόμα κι έτσι όμως, η διοίκηση Ζέρβα και όλες οι Δημοτικές Αρχές, δεν είναι άμοιρες ευθυνών. Καθώς αντί να διαμαρτύρονται και να διεκδικούν πόρους για την κάλυψη των απαραίτητων αναγκών των κάτοικων, επιδίδονται σε προβολή των έργων βιτρίνας, λειτουργώντας ως κυβερνητικό συνεχές στους Δήμους.
Σε σχέση με το πόσο αναγκαία πολεοδομικά είναι η διατήρηση του χαρακτηρισμού δεν έχουμε να προσθέσουμε κάτι παραπάνω στην επιχειρηματολογία, από την ίδια την εισήγηση της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής του Δήμου
Περιγραφικά παραθέτουμε τα σημαντικότερα σημεία της:
α) «Ως προς τη κάλυψη των αναγκών σε σχολική στέγη, ο ∆ήμος Θεσσαλονίκης εξακολουθεί να παρουσιάζει σημαντικά ελλείμματα…»
β) «Μισθώνονται 9 κτίρια / καταστήματα για τη στέγαση 17 σχολικών μονάδων, με συνέπεια την καταβολή χρηματικού ποσού της τάξης των 600.000€ ετησίως για μισθώματα, ενώ τα περισσότερα από τα
παραπάνω ακίνητα δεν πληρούν τις προδιαγραφές … και δεν διαθέτουν αύλειο χώρο.»
γ) «…Οι ελλείψεις στους αναγκαίους χώρους οδηγούν στην επιλογή συστέγασης διαφόρων εκπαιδευτικών βαθμίδων στο ίδιο κτιριακό συγκρότημα, με πολλούς συμβιβασμούς ως προς τις προδιαγραφές άρτιας και ασφαλούς λειτουργίας των διακεκριμένων βαθμίδων…»
δ) «Πρόκειται για χώρο εκπαίδευσης … για την κάλυψη των σημαντικών ελλειμμάτων της τάξης των 9.290 τ.μ. …»
ε) «… το ακίνητο του θέματος εμπίπτει πλέον στη Συνοικία Σ19 (Χαριλάου)… και οι ανάγκες για Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση παρουσιάζουν έλλειμμα της τάξης των 1.771 τ.μ. …»
στ) «Πρόσφατα, διαπιστώθηκε επιπλέον έλλειμμα για 30 νέες αίθουσες νηπιαγωγείων στο Δήμο Θεσσαλονίκης …»
ζ) «Υπάρχει υποχρέωση για τη μεταστέγαση σε μόνιμες εγκαταστάσεις που θα πληρούν τις προδιαγραφές του Υπουργείου Παιδείας …»
η) «Η εξεύρεση κατάλληλων χώρων (σημείωση δικη μας 1400τ.μ.) προς αξιοποίηση για σχολική στέγη … είναι ιδιαίτερα δύσκολη για ένα πυκνοδομημένο ∆ήμο …»
και άλλα τόσα επιχειρήματα που ενισχύουν την πολεοδομική αναγκαιότητα διατήρησης του χαρακτηρισμού οικοπέδου.
Είναι απαράδεκτο για εμάς ο Δήμος Θεσσαλονίκης και η κυβέρνηση τις τελευταίες τρεις δεκαετίες να μην έχουν βρει τους κατάλληλους πόρους για να προχωρήσουν στην οικοδόμηση ενός Νηπιαγωγείου που τόσο ανάγκη έχει η περιοχή, ιδιαίτερα σε μια εποχή που είναι εξαιρετικά σημαντική η αποσυμφόρηση των σχολικών αιθουσών.
Ακόμα πιο απαράδεκτη είναι η διοίκηση Ζερβα που ολοκληρώνει το έγκλημα, εγκρίνοντας στα γρήγορα τον αποχαρακτηρισμό του οικοπέδου, στερώντας δια πάντως από τη γειτονιά να αποκτήσει αυτό που τόσο έχει ανάγκη και παράλληλα επιβαρύνοντας την με νέες πολυώροφες κατασκευές. Δεν μας καλύπτει η επιχειρηματολογία της δημοτικής αρχής ότι δεν μπορούν να βρεθούν χρήματα από την “Κτ.Υπ.Α.Ε”, για τις ανάγκες των της περιοχής, ενώ παράλληλα βρίσκονται χρήματα για την ίδρυση και εξοπλισμό νέων σωμάτων αστυνομίας για κάθε πιθανό και απίθανο λόγο, για αγορά μεταχειρισμένων λεωφορείων για τον ΟΑΣΘ, για την λίστα Πέτσα, τα Σκοιλ Ελικικού, τα Rafale και πολυτελή δείπνα σε επίτιμους καλεσμένους, για έργα βιτρινας και ο κατάλογος της σπατάλης είναι μακρύς. Όταν όμως πρόκειται για κοινωνικές ανάγκες αρκεί μια απόφαση στα γρήγορα με μοναδικό επιχείρημα «δεν υπάρχουν οικονομικές δυνατότητες».
Καλούμε όλους τους κατοίκους της περιοχής να μην αφήσουν αυτή την απόφαση να περάσει στα ψιλά γράμματα και να διεκδικήσουμε από κοινού την δημιουργία Νηπιαγωγείου, όπως ήταν ο αρχικός σχεδιασμός.
Άραγε ποια αναγκαιότητα οδήγησε το Δήμο στην εσπευσμένη απόφαση αποχαρακτηρισμού όταν είχε άλλους 4 μήνες περίπου στη διάθεσή του να βρει λύση σε ένα πρόβλημα που και ο ίδιο αναγνωρίζει ότι υφίσταται;
Διεκδικούμε χρήματα για την παιδεία, βάζουμε τις κοινωνικές ανάγκες στο επίκεντρο της δράσης μας. Καταθέτουμε ένσταση για να ακυρωθεί η απόφαση του Δ.Σ.
Να μην επιτρέψουμε την κυβέρνηση και τους Δήμους να τσιμεντοποιήσουν κάθε ελεύθερο χώρο στις πόλεις που προορίζονταν για κοινοφελή σκοπό. Να καταργηθεί ο καταστροφικός νόμος Χατζηδάκη
Στο σήμερα φτάσαμε μετά από τον Νόμο 3843/2010 με το Δήθεν «Περιβαλλοντικό ισοζύγιο», στη συνέχεια με τους Νόμους 4014/2011, 4178/2013, 4495/2017 με τους οποίους το Δήθεν «Περιβαλλοντικό ισοζύγιο» απογυμνώθηκε εντελώς, τον Ν 4067/2012 Νέος ΝΟΚ, με τα άρθρα 10 και 11. Οι παραπάνω Νόμοι προετοίμασαν το έδαφος στον Χατζηδάκη. Καλό θα είναι να μην το ξεχνάμε αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφή