ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ: Απόσυρση του Σχεδίου Νόμου «Αναπτυξιακό Πολυνομοσχέδιο»

Π.Ο. Ε.Μ.Δ.Υ.Δ.Α.Σ. ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΝΩΣΕΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΔΙΠΛΩΜΑΤΟΥΧΩΝ ΑΝΩΤΑΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ

Μαυρομματαίων 17, 104 34 ΑΘΗΝΑ

τηλ: 210-88.16.583 fax: 210-82.59.410 e-mail: emdydas@tee.gr URL: www.emdydas.gr

Αρ. Πρωτ.: 7915 Αθήνα, 17-9-2019

Προς: Α’ Βάθμιες Ενώσεις

(κοινοποίηση στα μέλη)

Κοιν.: 1. Πρόεδρο και ΔΕ ΤΕΕ

2. ΑΔΕΔΥ

Θέμα: Απόσυρση του Σχεδίου Νόμου «Αναπτυξιακό Πολυνομοσχέδιο».

Το κρίσιμο Σχέδιο Νόμου με τον τίτλο «Αναπτυξιακό Πολυνομοσχέδιο» δόθηκε για ολιγοήμερη διαβούλευση έξι (6) ημερών σε αντίθεση με όσα ορίζει ο πρόσφατος Νόμος για το επιτελικό κράτος, ο οποίος προβλέπει ελάχιστη διαβούλευση δύο εβδομάδων. Στα 88 άρθρα του περιλαμβάνονται πληθώρα διατάξεων που αφορούν στις διαδικασίες αδειοδοτήσεων Στρατηγικών και άλλων Επενδύσεων και πληθώρα άλλων διατάξεων. Βασική του φιλοσοφία αποτελεί η με «πάση θυσία» διευκόλυνση των επενδύσεων σε βάρος κοινωνικών δικαιωμάτων, Δημοσίου Ελέγχου και περιβαλλοντικής προστασίας. Για το λόγο αυτό ζητάμε και την απόσυρση του, τον εξ αρχής διάλογο με όλους τους εμπλεκόμενους και την τήρηση των προβλεπόμενων διαδικασιών και προθεσμιών.

Ενδεικτικά αναφέρουμε διατάξεις που θεωρούμε προβληματικές:

Για εμάς τα κριτήρια για τις στρατηγικές και σημαντικές επενδύσεις δεν θα πρέπει να είναι μόνο το ποσό της επένδυσης και ο αριθμός των εργαζομένων που θα απασχοληθούν αλλά και ο βιώσιμος και αειφόρος χαρακτήρας τους. Επενδύσεις μακροπρόθεσμες με σεβασμό στο περιβάλλον και στην κοινωνία είναι επενδύσεις δημοσίου συμφέροντος.

Είναι αδιανόητο να υπάρχει η μετακύληση της ευθύνης και η συνεχής απειλή πειθαρχικών διώξεων Υπαλλήλων αν σε διάστημα μόλις ενός μήνα δε γνωμοδοτήσουν, τη στιγμή που η πολυνομία, η πολυπλοκότητα και ασάφεια της νομοθεσίας (και ειδικά των Χωροταξικών σχεδίων), η επικάλυψη αρμοδιοτήτων μεταξύ φορέων, η προαπαιτούμενη γνωμοδότηση Συλλογικών Οργάνων (που δεν έχουν μέλη Δημοσίους Υπαλλήλους αλλά επιστήμονες), όσο και τεράστια ελλείμματα στελέχωσης και ο φόρτος εργασίας οδηγούν στην αναποτελεσματικότητα και αυτά είναι που οφείλουν να επιλυθούν. Οι Υπάλληλοι που ελέγχουν επενδυτικά σχέδια εκατομμυρίων με τεράστιες επιπτώσεις δε μπορούν να κάνουν ευσυνείδητα την υπεύθυνη δουλειά τους υπό τη δαμόκλειο σπάθη πειθαρχικών διώξεων και αυταρχισμού. Είναι προφανές ότι οι απειλές διώξεων δε θα περιοριστούν στις “Στρατηγικές Επενδύσεις” αλλά θα επεκταθούν στο σύνολο των αδειοδοτήσεων – ελέγχων (Άρθρο 1).

Διαφωνούμε ριζικά με την κατεύθυνση αντικατάστασης των αναγκαίων μόνιμων και σταθερών σχέσεων εργασίας στο Δημόσιο με τη μερική απασχόληση Ιδιωτικού δικαίου που εισάγει η παρ. 18 του Άρθρου 55. Με την παράγραφο αυτή για πρώτη φορά σε Δημόσιες Υπηρεσίες “για την αντιμετώπιση εκτάκτων ή επειγουσών αναγκών συμφωνείται με σύμβαση ορισμένου χρόνου διάρκειας μέχρι έξι (6) μηνών. Μερική απασχόληση που δεν υπερβαίνει τις τέσσερις (4) ώρες ημερησίως. “Δηλαδή το συνεχώς μειούμενο προσωπικό των Υπηρεσιών θα αντικαθίσταται σταδιακά -και λόγω του περιορισμού των προσλήψεων- με ανακυκλούμενους εργαζόμενους ορισμένου χρόνου και περιορισμένου ωραρίου που όπως όλοι καλά γνωρίζουμε δε μπορούν να υπογράψουν διοικητικές πράξεις αλλά απλά ανακυκλώνουν την ανεργία.

Το πολυνομοσχέδιο επιχειρεί να διευκολύνει τις επενδύσεις απλοποιώντας τις διαδικασίες αδειοδότησης όμως δεν κάνει καμία διαφοροποίηση ανάμεσα στους διαφορετικούς τύπους επενδύσεων κατά χρήση (βιομηχανία, υποδομή, τουρισμός, κλπ) καταργώντας εξίσου ολόκληρα στάδια της υφιστάμενης διαδικασίας (γνωμοδοτήσεις ή/και εγκρίσεις, κλπ.) χωρίς να εξετάζεται το επίπεδο των επιπτώσεων. Γνώμη μας είναι ότι απαιτείται ενίσχυση των αδειοδοτικών και ελεγκτικών μηχανισμών, ανάδειξη του συμβουλευτικού και υποστηρικτικού ρόλου τους, αναβάθμιση του ελεγκτικού έργου, εντατικοποίηση των ελέγχων και αναβάθμιση των αντίστοιχων Δημόσιων Υπηρεσιών με τεχνογνωσία – επιμόρφωση και παροχή των απαιτούμενων μέσων. Μόνο έτσι μπορεί να εξασφαλισθεί το συνολικό Δημόσιο Συμφέρον και να μην αφεθούν ανεξέλεγκτα τα ιδιωτικά συμφέροντα (Άρθρα 10,11,14,15).

Ο γενικός κανόνας τους είναι πρώτα να ξεκινούν τη λειτουργία τους οι επιχειρήσεις και να διενεργείται εκ των υστέρων ο έλεγχος των απαιτούμενων δικαιολογητικών. Σε αυτό το πλαίσιο, μια επιχείρηση δεν θα χρειάζεται πλέον - εκτός της άδειας εγκατάστασης- ούτε άδεια λειτουργίας και θα αρκεί μια απλή γνωστοποίηση ότι ξεκινά τη δραστηριότητά της. Για τις επιχειρήσεις εντός των πάρκων θεσμοθετούνται χαμηλότερες κατηγορίες περιβαλλοντικής κατάταξης, έτσι ώστε να χρειάζονται απλούστερη περιβαλλοντική αδειοδότηση. Είναι προφανές ότι σύντομα θα βρεθούμε μπροστά στον κίνδυνο πρώτα να αδειοδοτούμε δραστηριότητες και στη συνέχεια να πληρώνουμε πολλαπλό τίμημα αποκατάστασης βλαβών (Άρθρα 11 - 13).

Ο Ενιαίας Ψηφιακός Χάρτης δύναται να ανατεθεί σε ιδιωτικό φορέα, το οποίο μας βρίσκει κάθετα αντίθετους καθώς τα δεδομένα που θα συγκεντρώνει είναι κρίσιμα και πρέπει να παραμείνουν υπό τον έλεγχο και την εποπτεία του Δημοσίου. Επίσης το πλήθος, η ενημέρωση - διόρθωση και η επικαιροποίηση τους είναι τέτοιο που θα πρέπει να εξασφαλισθεί η απρόσκοπτη συνεργασία μεταξύ των Δημόσιων Φορέων που θα τα παρέχουν και αυτού που θα τα συγκεντρώσει. Οι Δημόσιες Υπηρεσίες δεν πρέπει να καταλήξουν για άλλη μια φορά ως «αποδιοπομπαίοι τράγοι» ελλείψεων για τις οποίες δεν ευθύνονται (Άρθρα 3 – 8).

Το Εθνικό Μητρώο Υποδομών επίσης πρέπει για τους λόγους που περιγράψαμε και παραπάνω, να παραμείνει σε Δημόσιο Έλεγχο και όχι να παραχωρηθεί και αυτό σε κάποιο Ιδιωτικό σχήμα, όπως προβλέπει το Πολυνομοσχέδιο. Να εξασφαλισθεί η πληρότητα, η εμπιστευτικότητα και ο Δημόσιος χαρακτήρας των δεδομένων του Εθνικού Μητρώου Υποδομών με ευθύνη του αρμόδιου Υπουργείου (Άρθρο 9).

Είναι προφανές για εμάς ότι η αξιολόγηση των επενδυτικών σχεδίων όπως και ο έλεγχος της υλοποίησης τους, πρέπει να παραμείνει σε Δημόσιο Έλεγχο και όχι να παραχωρηθεί σε ιδιώτες, τράπεζες ή άλλα σχήματα τα οποία ενδεχομένως να έχουν όμορα συμφέροντα με αυτά του επενδυτή (μέσω ομίλων, κοινοπραξιών κλπ). Μόνο αναβαθμισμένοι και επαρκώς στελεχωμένοι Δημόσιοι Ελεγκτικοί Μηχανισμοί μπορούν να εξασφαλίζουν την ανεξαρτησία και ακεραιότητα που απαιτούνται (Άρθρο 2).

Όσον αφορά τα εργασιακά καταδικάζουμε κάθε προσπάθεια κρατικής παρέμβασης στη ζωή και τη λειτουργία των συνδικαλιστικών ενώσεων (Άρθρο 50). Οι ενώσεις των εργαζομένων έχουν τις δικές τους καταστατικές τους διατάξεις και λογοδοτούν αποκλειστικά στα μέλη τους. Κάθε κρατική παρέμβαση για τον τρόπο λήψης αποφάσεων (ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, απαιτούμενα ποσοστά λήψης αποφάσεων) ή για τον έλεγχο των σωματείων (Μητρώα συνδικαλιστικών ενώσεων και συνδικαλιστών) μας γυρίζει σε εποχές που θα έπρεπε να έχουμε ξεχάσει.
Η υπονόμευση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με την υπερίσχυση των Επιχειρησιακών έναντι των Κλαδικών και των τοπικών έναντι των Εθνικών καθώς και τα προσκόμματα στις Διαιτητικές Αποφάσεις και στην επεκτασιμότητα των Συμβάσεων, οδηγεί σε πλήρη επαναφορά των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της εσωτερικής υποτίμησης της εργασίας ώστε να ανακάμψει η κερδοφορία του κεφαλαίου σε βάρος των μισθών και των εργασιακών δικαιωμάτων (Άρθρα 49 – 53).

Τέλος επιτρέπεται η υπαγωγή σε καθεστώς κρατικής επιδότησης δραστηριοτήτων με μεγάλο περιβαλλοντικό αποτύπωμα, όπως οι υποστηρικτικές εγκαταστάσεις εξόρυξης υδρογονανθράκων (αγωγοί, πλατφόρμες άντλησης, πύργοι γεώτρησης κλπ) και η εξόρυξη χρυσού. Πρακτικά, εξαιρετικά επώδυνα για το περιβάλλον προγράμματα εξορύξεων θα επιδοτούνται με δημόσιο χρήμα, τη στιγμή που σε τοπικό επίπεδο υπάρχουν ισχυρές αντιδράσεις για αντίστοιχες επενδύσεις (Άρθρο 2).

Για όλους τους παραπάνω λόγους καλούμε σε απόσυρση του επίμαχου Νομοσχεδίου και είμαστε σε ετοιμότητα άμεσων απεργιακών απαντήσεων σε συντονισμό με το υπόλοιπο κίνημα των εργαζομένων. Καλούμε τους συναδέλφους να συμμετάσχουν μαζικά στα συλλαλητήρια – κινητοποιήσεις – απεργίες της επόμενης περιόδου.