Αποχαιρετούμε σήμερα το μεσημέρι στις 3 στο Α' Νεκροταφείο τον Κώστα Αγαπίου, με πολιτική κηδεία, όπως θέλησε ο ίδιος.
Ο Κώστας υπήρξε μια ξεχωριστή μορφή του χώρου της Αριστεράς με συνεχή και ανιδιοτελή συμμετοχή στον αγώνα τού 114, την αντιδικτατορική αντίσταση, την αποχουντοποίηση, αλλά και τους συνδικαλιστικούς αγώνες των μηχανικών από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα.
Κορυφαίος πολιτικός μηχανικός ο ίδιος, με συμμετοχή σε σημαντικά έργα, ξεχώρισε για το ιδιαίτερο χιούμορ, την ανοιχτή καρδιά και την ακατάβλητη διονυσιακή διάθεση.
Αντιμετώπισε με τόλμη αλλεπάλληλες απόπειρες κάθε λογής μηχανισμών να τον εμπλέξουν σε σκοτεινά σενάρια, με αποκορύφωμα την υπόδειξή του –μαζί με τον συνονόματο εξάδελφό του- στη λίστα των 251 «υπόπτων τρομοκρατών» της μεταπολίτευσης, δίπλα στο όνομα του Μανώλη Γλέζου.
Θα λείψει πολύ σε όλους μας.
Δ.Ψ.
Πάει κι ο Κώστας
Θα μου λείψει πολύ το χιούμορ του, οι «μπηχτές» του, οι ατέλειωτες ιστορίες του, η καθαρή ματιά του. Οπως κι ο Μουλόπουλος, ήταν πραγματική εγκυκλοπαίδεια της Αριστεράς.
Ο φίλος του, αρχιτέκτονας Γιώργος Παπαγιαννόπουλος, μου έστειλε αυτό το μικρό κείμενο, και το συνυπογράφω:
«Η Αριστερά πέρα από την ιδεολογία ήταν για εκείνον καθημερινό βίωμα. Γνήσια αλληλέγγυος στους αδύνατους, στους βαλλόμενους. Αυστηρός και αιχμηρός στον λόγο του μα και ερωτιάρης, ιδιαίτερα αγαπητός σε εμάς τους νεότερους που επιδιώκαμε τη συντροφιά του, την πληροφορία του.
»Ο Κώστας ήταν άνθρωπος της πληρότητας και της ελευθερίας. Θαυμαστός επιστήμονας, ακριβής και καίριος, γενναιόδωρος στη συνεργασία, έβλεπε τη δουλειά του ως κοινωνική ευθύνη με σπάνια προσήλωση και σοβαρότητα. Το νοιάξιμο για τους φίλους ήταν η προτεραιότητά του και σφράγιζε την κοινωνική συμπεριφορά του. Θα μου λείψει η κατσάδα του. Ηδη τον ακούω να με βρίζει για αυτά που γράφω. Αγαπίου, καλέ μου φίλε, γεια!».
Γ.Τσ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου