«Σήμερα θάπτομεν τον… Ποδονίφτην» (για να παραφράσω τα λόγια του δικτάτορα Ι. Μεταξά, όταν αναφώνησε «σήμερα θάπτομεν τον Ιλισσό» το 1939 και θάφτηκε δια παντός).
Αυτός θα μπορούσε να είναι και τίτλος του 6ου θέματος κατά τη χθεσινή , 14 Ιουνίου 2018, συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου της Αττικής, όπου συζητήθηκε η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) για την τσιμεντοποίηση του μοναδικού εναπομείναντος τμήματος περίπου 800 μέτρων ελεύθερη κοίτης του Ποδονίφτη, που βρίσκεται στα όρια των δήμων Ν.Φιλαδελφείας -Ν. Χαλκηδόνας και του δήμου Αθηναίων.
Θλιβερή και ντροπιαστική συνεδρίαση.
Οι αντιπεριφερειάρχες της παράταξης «Δύναμη Ζωής» της Ρένας Δούρου, κος Αναγνωστόπουλος (εισηγητής) και οι κυρίες Σαπουνά και Κυπριανίδου, με ελλιπή ή διαστρεβλωμένα στοιχεία και ανεπάρκεια γνώσεων, συνέθεσαν το παζλ της καταστροφής. Είδαμε εικόνες, από προγενέστερες εποχές που δεν αποτύπωναν την πραγματική εικόνα του ποταμού, παραποιημένες αναφορές των στοιχείων κινδύνων πλημμύρας, διαστρέβλωση γεγονότων ή απάλειψή τους .
Υπερασπίστηκαν μια Μελέτη, την οποία και οι δύο δήμοι, που τους αφορά άμεσα, έχουν με επιστημονικά στοιχεία αποδομήσει και καταψηφίσει ως ανεπανόρθωτη καταστροφή. Ο μεν δήμος Ν. Φιλαδέλφειας -Χαλκηδόνας με επιστημονική ημερίδα που διοργάνωσε 11 Δεκεμβρίου 2017, με δημόσια διαβούλευση και με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού του Συμβουλίου και ο δήμος της Αθήνας, με ομόφωνη απόφαση του συμβουλίου Ε΄ διαμερίσματος και με συντριπτική πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου. Κι όμως στην εισήγησή του, ο αντιπεριφερειάρχης κ. Αναγνωστόπουλος «λησμόνησε» να αναφέρει τις αποφάσεις των δημοτικών συμβουλίων των δύο δήμων .
Και οι δυο δήμοι ζητούσαν από την Περιφέρεια την ανάγκη εύρεσης άλλων μεθόδων αντιπλημμυρικής προστασίας οι οποίες θα είναι με σύγχρονες επιστημονικές προδιαγραφές και βάσει ευρωπαϊκών νομοθεσιών και Οδηγιών, οι οποίες ευρέως εφαρμόζονται πλέον σε όλο τον κόσμο χωρίς να καταστρέφουν το οικοσύστημα των ποταμών. Τι και αν χθες ο δήμαρχος Ν. Φιλαδελφείας –Ν. Χαλκηδόνας Άρης Βασιλόπουλος, και η αντιδήμαρχος Πρασίνου του δήμου Αθηναίων, Ελένη Μυριβήλη, μαζί με συλλογικότητες και κατοίκους, πήραν τον λόγο και υποστήριξαν για άλλη μια φορά ότι η μελέτη που έρχεται προς ψήφιση, είναι στρεβλή και παρωχημένη, χρονολογείται δε από το 2002 και ακολουθεί άλλες από την δεκαετία του 1960, που έκλεισαν και τσιμέντωσαν τα ποτάμια της Αθήνας, με ολέθριες συνέπειες στην πορεία. Τίποτα δεν ελήφθη υπόψη! Η απόφαση ήταν σαφώς ειλημμένη. Έχοντας η πρώτη παράταξη στο περιφερειακό συμβούλιο το τεκμήριο της… πλειονοψηφίας μπορεί εύκολα να επικυρώνει τις αποφάσεις . Ούτε καταμέτρηση, ούτε «αγωνίες» και «ταλαιπωρίες» των περιφερειακών της συμβούλων.
Η Περιφέρεια Αττικής συνεχίζει ακάθεκτη και επιχειρεί να επιβάλλει πεισματικά αυτή την άθλια κατάσταση «διευθετήσεων» με εγκιβωτισμούς και μπαζώματα των ρεμάτων, ξεριζώνοντας την φυσική χλωρίδα και αφανίζοντας την πανίδα τους.
Διευθετήσεις, που εξυπηρετούν τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων κατασκευών μέσα σ αυτά και οι οποίες μαζί με την αποψίλωση της φυσικής χλωρίδας είναι οι σημαντικότερες αιτίες για πλημμυρικά φαινόμενα τα οποία υποτίθεται θέλει η καλή Περιφέρεια να αποφύγει.
Ας μην το επιτρέψουμε. Ας σώσουμε το φυσικό περιβάλλον μέσα στον ασφυκτικό κλοιό της τσιμεντούπολης που ζούμε.
Η απάντηση μας στα πανάκριβα έργα που απλώς αποδέχονται την υφιστάμενη κατάσταση των καταπατήσεων, πρέπει να είναι η εφαρμογή της νομοθεσίας (χωρίς εξαιρέσεις).
Ας μη ξεχνάμε! Τα ρέματα πάντα θα διεκδικούν το χώρο τους, το χώρο που είχαν, το χώρο που πραγματικά τους αναλογεί.
Χριστίνα Φίλιππα
Πρόεδρος σωματείου «Ροή, Πολίτες υπερ των Ρεμάτων»
«Μπετόν αρμέ» η πλειοψηφία του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής υπερψήφισε την Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για τον εγκιβωτισμό του Ποδονίφτη, αγνοώντας τις αρνητικές γνωμοδοτήσεις των δήμων Ν. Φιλαδέλφειας – Ν. Χαλκηδόνας και Αθήνας. Ανοίγει έτσι ο δρόμος για την υλοποίηση ενός έργου που θα καταστρέψει την φυσική κοίτη του ποταμού στο μικρό τμήμα των 770 μέτρων που έχει απομείνει και θα το μετατρέψει σε τσιμέντο, όπως ακριβώς στο νοτιότερο τμήμα του (αυτό που δείχνει η φωτογραφία).
Η διαδικασία του Περιφερειακού Συμβουλίου δείχνει ότι τα πάντα ήταν προαποφασισμένα. Από τις σημαντικές παραλείψεις της εισήγησης (χαρακτηριστικότερη η μη αναφορά στην αρνητική απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου) μέχρι τις εικόνες που δεν αποτύπωναν τη σημερινή κατάσταση του ποταμού και από τις υπερβάλλουσες επικλήσεις πλημμυρικών κινδύνων μέχρι την παραποίηση απόψεων και θέσεων.
Στη συνεδρίαση παραβρέθηκε και μίλησε ο δήμαρχος της πόλης μας Άρης Βασιλόπουλος και η αντιδήμαρχος Περιβάλλοντος της Αθήνας Ελένη Μυριβήλη. Και οι δυο έθεσαν τα επιχειρήματα με βάση τα οποία κατέληξαν στις αρνητικές τους γνωμοδοτήσεις και αναρωτήθηκαν γιατί προηγήθηκαν οι συναντήσεις εκπροσώπων των δυο δήμων με αντιπροσωπεία της Περιφέρειας, αφού δεν άλλαξε στο παραμικρό η θετική γνωμοδότηση που είχε ήδη εδώ και μήνες η αρμόδια υπηρεσία της.
Ούτε η επίκληση της ομοφωνίας των αιρετών οργάνων της τοπικής αυτοδιοίκησης, ούτε η αναμφισβήτητη γνώση της περιοχής και της βούλησης των κατοίκων, μπόρεσαν να κλονίσουν την αποφασιστικότητα των στελεχών της Περιφέρειας να προχωρήσουν σε αυτό το έργο. Μάλιστα, ούτε λίγο ούτε πολύ, η αντιπεριφερειάρχης Κεντρικού Τομέα Ερμίνα Κυπριανίδου κατηγόρησε τους δυο Δήμους ότι δεν έχουν εναλλακτικές μελέτες, ενώ η αντιπεριφερειάρχης Τεχνικών Έργων Αγγέλικα Σαπουνά προσπάθησε να πείσει ότι γνωρίζει καλύτερα τους πλημμυρικούς κινδύνους στην περιοχή του σχεδιαζόμενου έργου. Μερικά από τα επιχειρήματα που ακούστηκαν εξόργισαν το κοινό – κατοίκους και φορείς της περιοχής. Το πιο περίεργο και συνάμα χαρακτηριστικό της ένδειας ουσιαστικών επιχειρημάτων είναι το «επιχείρημα» περί καταπατήσεων εκατέρωθεν του ποταμού, από τις οποίες θα προφυλάξει το περιβάλλον ο εγκιβωτισμός(!).
Πολλές φορές έγινε επίκληση των κινδύνων και των θυμάτων από τις πρόσφατες καταστροφές στη Μάνδρα, αλλά και από τις πλημμύρες του 1994 στην ευρύτερη περιοχή. Μάταια ο δήμαρχος Άρης Βασιλόπουλος, αλλά και αρκετοί άλλοι ομιλητές διέψευδαν αυτό τον ισχυρισμό, αποκαθιστώντας την πραγματικότητα που είναι ότι το 1994 οι καταστροφές έγιναν λόγω των έργων κάλυψης του ποταμού στο τμήμα πριν το σχεδιαζόμενο έργο και δεν αφορούσαν το τμήμα της φυσικής κοίτης.
Αρνητικές για το έργο ήταν οι τοποθετήσεις όλων των συμβούλων της αντιπολίτευσης που έλαβαν το λόγο, όπως αρνητική ήταν και η ψήφος τους, αφήνοντας μόνη της την παράταξη Δούρου να υπερψηφίσει τη σχετική Μελέτη.
Στη συνεδρίαση υπήρχαν παρεμβάσεις από το Σύλλογο Ροή – Πολίτες υπέρ των ρεμάτων, συλλογικότητες της Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας Ιωνίας, αλλά και πολίτες.
Η απόφαση του περιφερειακού συμβουλίου της Αρένας Δούρου, που ενέκρινε και τη «Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων» της τσιμεντοποίησης του Ποδονίφτη στη Νέα Φιλαδέλφεια-Νέα Χαλκηδόνα, δεν ήταν έκπληξη. Αφού η Αρένα Δούρου, η Ερμίνα Κυπριανίδου, η Αγγέλικα Σαπουνά, ο Νάσος Αναγνωστόπουλος και τα άλλα παιδιά αποφάσισαν να φέρουν το θέμα ως είχε στο περιφερειακό συμβούλιο, αγνοώντας τις αρνητικές γνωμοδοτήσεις των Δήμων Νέας Φιλαδέλφειας-Νέας Χαλκηδόνας και Αθηναίων, δημοσίων υπηρεσιών, επιστημονικών φορέων και των κατοίκων της περιοχής, ήταν προφανές ότι το θέμα θα πέρναγε σχετικά αναίμακτα για τη διοίκηση. Για να πάει κάτι στραβά, θα έπρεπε να υπάρχουν εντός πλειοψηφίας περιφερειακοί σύμβουλοι που να έχουν την ηθική συγκρότηση που απαιτείται για να είναι ικανοί να συνδέουν την κάθε ψήφο τους με τις πραγματικές συνέπειές της στο πεδίο της ζωής, κι ακόμη να υπάρχει μια διαδικασία που να επιτρέπει και να προωθεί το διάλογο και τις συνθέσεις απόψεων μέσα στα συλλογικά όργανα της αυτοδιοίκησης.
Ως προς τη διαδικασία, τα … προβλήματα του διαλόγου τα έχει λύσει ο Καλλικράτης. Η πρώτη παράταξη έχει τη δεδηλωμένη πλειοψηφία στο περιφερειακό συμβούλιο, οι λοιπές παρατάξεις τοποθετούνται δια των επικεφαλής τους, καταμετρήσεις ψήφων ουσιαστικά δε γίνονται, τροποποιήσεις επί των εισηγήσεων επίσης δεν υπάρχουν στην πρακτική του προεδρείου.
Δυστυχώς για τα ποτάμια της Αττικής, η μονομπλόκ στάση των συμβούλων της πλειοψηφίας θυμίζει τις χειρότερες στιγμές των λενινιστικών οργανώσεων, όπου τα ευρύτερα πολιτικά όργανα υπάρχουν μόνο για να επικυρώνουν τις αποφάσεις των πολίτμπιρο· όποιος εκφράσει διαφωνία ξέρει ότι με την πρώτη ευκαιρία θα απομακρυνθεί από το σώμα, στιγματιζόμενος ως προδότης – αντίθετα, οι γιέσμεν του πολίτμπιρο ενδέχεται να αναδειχτούν στο μέλλον στις θέσεις ευθύνης που θα αποφασίζουν πριν την απόφαση. Έτσι, οι περιφερειακοί σύμβουλοι της πλειοψηφίας νομίζουν ότι βρέχει όταν τους φτύνουν κι ότι γι’ αυτούς όλα τελειώνουν όταν ο πρόεδρος ειδικών αποστολών δικηγόρος Θεόδωρος Σχινάς πει «λύεται η συνεδρίαση». Δεν έχουν καταλάβει ακόμη ότι τότε ξεκινούν όλα, διότι από τη λήξη της συνεδρίασης και μετά αρχίζουν οι πραγματικές συνέπειες των άκριτων «ναι» τους.
Για εμάς στη Νέα Φιλαδέλφεια και τη Νέα Χαλκηδόνα, στον Προμπονά και τα Πατήσια, όλη αυτή η νοσηρή πραγματικότητα με ονοματεπώνυμα σημαίνει την όξυνση των προβλημάτων της καθημερινής μας ζωής και την καταστροφή των φυσικών μας πόρων. Σημαίνει νέους κινδύνους για «φυσικές» καταστροφές, που αυτή τη φορά θα είναι υπογεγραμμένες από αιρετούς της «πρώτη φορά Αριστεράς» και υπηρεσιακούς παράγοντες που δε διστάζουν να πουν ότι συνεχίζουν εν πλήρει συνειδήσει τα λάθη του παρελθόντος στη διαχείριση του αστικού φυσικού περιβάλλοντος. Σημαίνει στένεμα του ορίζοντα της ζωής μας, σημαίνει ένα πάτημα στο λαιμό που σε κάνει να σκας μέσα σ’ ένα χώρο που ήταν βιώσιμος και ραγδαία μετατρέπεται σε μη βιώσιμο.
Ο «Κόσμος της Ν. Φιλαδέλφειας» ανέδειξε από την αρχή το ζήτημα της τσιμεντοποίησης του Ποδονίφτη και συμμετείχε με τις δυνάμεις του στους λίγους εύψυχους που υποστηρίζουν την επιστημονικά τεκμηριωμένη θέση ότι τα ποτάμια αξίζουν το χώρο τους μέσα στην πόλη. Εξακολουθούμε να πιστεύουμε το ίδιο. Η Νέα Φιλαδέλφεια δέχεται πολλαπλές πιέσεις. Η Περιφέρεια Αττικής της Αρένας Δούρου και των άλλων παιδιών είναι από τους πρώτους που της ασκούν πίεση, προκειμένου αυτή η διαφορετική σταγόνα στον ωκεανό της ασφυκτιούσας αττικής γης να ομογενοποιηθεί, να χάσει το χαρακτήρα και τις ιδιαιτερότητές της, να πουλήσει τον αέρα, το χώμα και το νερό της σε μικρά και μεγάλα συμφέροντα, να γίνει, τελικά, σαν τα μούτρα αυτών που τη θεωρούν σαν ένα σκουπιδάκι στο μάτι του διαβόλου.
Η απώλεια του Ποδονίφτη δεν είναι απλώς καμπανάκι για τους Φιλαδελφειώτες και τις Φιλαδελφειώτισσες, για τους γείτονες και τις γειτόνισσές τους. Είναι καμπάνα που αντηχεί σε ολόκληρη την Αττική και σε ολόκληρη τη χώρα. Μένει να δούμε πόσους, ποιους και πότε θα τους ξυπνήσει.
ΥΓ. Στις 4 Μαρτίου, κριτικάροντας το άρθρο μας με τίτλο «Κενές θριαμβολογίες για τον Ποδονίφτη«, μια ψυχή έγραψε στο Facebook ότι θεωρούμε πως μας ανήκει το θέμα της διαφύλαξης του φυσικού πλούτου του Ποδονίφτη και ότι ανακαλύπτουμε συνωμοσίες στους χειρισμούς της Περιφέρειας Αττικής. Έκρινε μάλιστα ότι οι δημοσιεύσεις μας για το θέμα κάνουν κακό στα ζητήματα που θέλουμε να προασπίσουμε. Ελπίζουμε τώρα που η σωστή αρνητική γνωμοδότηση του Δήμου Νέας Φιλαδέλφειας-Νέας Χαλκηδόνας και άλλες σχετικές ενέργειες της δημοτικής αρχής πετάχτηκαν στα σκουπίδια από τη Δούρου και τα άλλα παιδιά, να έχει καταλάβει ότι αν θέλουμε να λύσουμε τα προβλήματα πραγματικά, κανένα πολίτμπιρο δε θα μας σώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου