Το «Βήμα», ο Στουρνάρας, η Τράπεζα Αττικής και η θλιβερή παρακμή

Γράφει ο Ceteris Paribus

Σε ανύποπτο χρόνο, όταν… κανείς δεν έβλεπε και δεν άκουγε, ανοίξαμε το πρόβλημα με την Τράπεζα Αττικής (Attica Bank) με ταάρθρα μας. Με το ξέσπασμα της υπόθεσης με το δημοσιογραφικό «κύκλωμα» εκβιασμών, η Τράπεζα Αττικής ήρθε στην επικαιρότητα, αφού ενεπλάκη στην «ύλη» αυτών των εκβιασμών. Στη συνέχεια, είδαν το φως της δημοσιότητας ρεπορτάζ περί επικείμενων ελέγχων της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ) στην Attica Bank με αντικείμενο το προβληματικό της χαρτοφυλάκιο και τις κεφαλαιακές της ανάγκες, κατ’ εντολή του εποπτικού μηχανισμού της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας SSM. Ύστερα απ’ αυτά, «ανακάλυψε» το πρόβλημα και το «Βήμα της Κυριακής» της 6/3/2016. Τα άλλα ΜΜΕ δεν το έχουν ανακαλύψει ακόμη…

Η εξέλιξη αυτή μας δίνει ένα καλό μέτρο και μια εύγλωττη αφορμή για να μιλήσουμε για τα κίνητρα τόσο των ηχηρών αποκαλύψεων όσο και των εκκωφαντικών αποσιωπήσεων στο χώρο των ΜΜΕ.

Γιατί η Τράπεζα Αττικής ενεπλάκη στο σκάνδαλο των δημοσιογραφικών εκβιασμών;

Γιατί η ΤτΕ έπρεπε να δεχτεί τις εντολές του SSM για έλεγχο στην Attica Bank, και επί σειρά ετών «δεν ήξερε και δεν άκουγε»; Γιατί το «Βήμα»… ανακάλυψε τόσο αργά ότι κάποιο πρόβλημα υπάρχει με την Attica Bank και γιατί πολλά μεγάλα ΜΜΕ δεν το έχουν… ανακαλύψει ακόμη και τώρα;

Δεν υπάρχει απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα χωρίς να εξετάσουμε τον καταλυτικό ρόλο της διαπλοκής! Μόνο αυτή μπορεί να αποκαλύψει τη βάση των εκβιασμών, των «αποκαλύψεων» και των αποσιωπήσεων! Και σε αυτό το ζήτημα, έχουμε γράψει το πάνθεον των βασικών «διαδρομών» της πολιτικο-επιχειρηματικο-πολιτικής διαπλοκής.

Στηριγμένοι σε όσα ήδη έχουμε πει, θα θέσουμε μερικά ερωτήματα:

Θα έπιαναν τόπο οι εκβιασμοί από το σχετικό «κύκλωμα» των «δημοσιογράφων» αν οι εκβιαζόμενοι δεν ήταν «ανοιχτοί» (ο χαρακτηρισμός ανήκει στην αργκό της σχετικής «πιάτσας»…) σε παράτυπες πράξεις που στην καλύτερη περίπτωση απλώς τους εξέθεταν; Δυστυχώς, είναι τόσο εκτεταμένο το «αντικείμενο» των εκβιασμών στον επιχειρηματικό τομέα της χώρας, ώστε ο εκβιασμός έχει γίνει πολύ προσοδοφόρο… επάγγελμα. Και τι εκτρέφει το «πέλαγος» των «παρατυπιών», κι αυτό με τη σειρά του το «επάγγελμα» του εκβιαστή, αν όχι η αίσθηση του ακαταδίωκτου λόγω της υψηλής πολιτικής προστασίας και της γενικευμένης συνενοχής σε κάθε είδους «παρατυπίες» της μεγάλης πλειονότητας του «χώρου»;

Ποιος πολίτης θα πεισθεί ότι το κραταιό «Βήμα» δεν είχε τα δημοσιογραφικά μέσα ούτε οξυδερκείς και καλά πληροφορημένους δημοσιογράφους ώστε να εντοπίσει το πρόβλημα -που βοούσε- στην Attica Bank; (Δεν θα τα βάλουμε εδώ με τους δημοσιογράφους, αφού είναι γνωστό ότι, ιδιαίτερα τέτοιου τύπου ρεπορτάζ, δεν βλέπουν ποτέ το φως της δημοσιότητας χωρίς άνωθεν άδεια ή και εντολή) και ποιος λογικός πολίτης δεν θα σκεφτεί ότι η «αποκάλυψη» ήρθε ακριβώς την ώρα που ο ιδιοκτήτης του «Βήματος» έχει εμπλακεί σε πολιτικο-επιχειρηματικό «πόλεμο ζωής ή θανάτου» με την κυβέρνηση και τους ανταγωνιστές του, γεγονός που τον υποχρεώνει να ανταποδώσει τα χτυπήματα που δέχεται;

Ποιος λογικός πολίτης θα δυσκολευτεί να απαντήσει στο ερώτημα γιατί πολλά ΜΜΕ ακόμη και τώρα δεν… ανακάλυψαν το προφανές; Τους λείπουν οι δημοσιογραφικές πληροφορίες και η υποδομή; Ζουν σε άλλο κόσμο και «δεν βλέπουν ούτε ακούν»; Προφανώς τίποτε από όλα αυτά. Απλώς τα δικά τους συμφέροντα επιβάλλουν να τηρηθεί η «ομερτά»… Αν και όταν τα συμφέροντά τους απειληθούν ή απειλούνται από κάποια άλλη πλευρά, θα αποδείξουν ότι «ξέρουν πολλά» ώστε να ανταποδώσουν κι αυτοί τα χτυπήματα…

Αφήσαμε τελευταία τα «ερωτήματα των ερωτημάτων», που έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα απ’ όλα τα προηγούμενα μαζί:

Πώς είναι δυνατόν η ΤτΕ, εποπτεύουσα αρχή του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, να περιλαμβάνεται σε αυτούς που τόσα χρόνια «δεν είδαν και δεν άκουσαν» κάτι για την Attica Bank;Είναι δυνατόν εποπτεύουσα αρχή του τραπεζικού συστήματος να μην «πρόσεξε» ότι στην Attica Bank η σχέση κεφαλαιακών αναγκών προς ενεργητικό είναι 23% (χρειάζεται κεφαλαιακή ενίσχυση ίση με το 23% του ενεργητικού της!), ποσοστό… διαστημικό, όταν στην Εθνική το αντίστοιχο ποσοστό είναι 4,8%; Υπάρχει καλύτερος ορισμός της χρεοκοπίας απ’ αυτόν; Και πώς η ΤτΕ δεν πρόσεξε έστω αυτό που είναι το lesson one για όλη η αγορά, ότι δηλαδή η τρέχουσα ανακεφαλαίωση της Attica Bank έγινε με τον δείκτη «τιμή προς λογιστική αξία (Ρ/Bv)» στο 1,69 όταν για την Εθνική ο αντίστοιχος δείκτης ήταν μόλις 0,33;

Πώς είναι δυνατόν η κυβέρνηση, ταγμένη να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, να μη βλέπει ότι στο βωμό της «σωτηρίας» της Attica Bank λεηλατούνται τα αποθεματικά ενός ασφαλιστικού ταμείου, του ΤΣΜΕΔΕ, με τρόπο πρωτοφανή; Και, ακόμη χειρότερα, να πιέζει φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα να μπουν στη νέα αύξηση κεφαλαίου;;! Η ερμηνεία είναι γνωστή, και την υποδείξαμε πρώτοι και σε ανύποπτο χρόνο, με τάρθρο μας για την Attica Bank στα τέλη του 2014: κορυφαία κυβερνητικά στελέχη (Δραγασάκης – Σπίρτζης), είναι επίσης «ανοιχτά» είτε γιατί «ενορχήστρωσαν» είτε γιατί ανέχτηκαν την καταστροφική εμπλοκή του ΤΣΜΕΔΕ στην Attica Bank, ώστε τελικά να γίνει «ζήτημα τιμής» συνολικά για την κυβέρνηση.

Πόσο θλιβερή εικόνα όχι απλώς για τη δημοσιογραφία ή τον επιχειρηματικό κόσμο, αλλά και για τους δημόσιους ταγούς και για τη χώρα συνολικά συνθέτουν όλα αυτά…