Γράφει: Μιχάλης Χατζής
Όταν η επιτροπή περιβάλλοντος του ΤΕΕ Αιτωλ/νίας, μετά από σχετικό αίτημα του Δήμου Μεσολογγίου, αναλάμβανε να μελετήσει το θέμα της εγκατάστασης των 4 μονάδων καύσης (6500 τόνων ετησίως) βιορευστών εντός του Εθνικού Πάρκου Μεσολογγίου, προκειμένου να εκδώσει το δικό της πόρισμα, είχε στην διάθεσή της όλο το απαραίτητο αποδεικτικό υλικό. Εκείνο το οποίο, κινήσεις πολιτών, είχαν συγκεντρώσει και μέσω αυτού στήριζαν την άποψή τους για την παράνομη αδειοδότηση της καταστροφικής για το Εθνικό Πάρκο Μεσολογγίου και την ευρύτερη περιοχή «επένδυσης» και το αίτημά τους, εκείνο της άμεσης ακύρωσης αυτής.
Η προφορική μάλιστα αντιπαράθεση επιχειρημάτων και στοιχείων και των δύο αντιμαχόμενων πλευρών ενώπιον της επιτροπής περιβάλλοντος του ΤΕΕ, είχε δώσει σε αυτή τη δυνατότητα να προχωρήσει στη μελέτη των γραπτών στοιχείων έχοντας ολοκληρωμένη εικόνα όλων των παραμέτρων του προβλήματος.
Το μόνο που όφειλε η επιτροπή ήταν, με νηφάλιο και αντικειμενικό τρόπο, με την απαραίτητη επιστημονική επάρκεια και σοβαρότητα, πέρα από ιδεοληψίες ή στενά συντεχνιακά συμφέροντα, να πάρει ξεκάθαρη θέση απέναντι στα δύο παρακάτω ουσιώδη κεντρικά ζητήματα.
α) Αν η όλη διαδικασία αδειοδότησης της συγκεκριμένης επένδυσης (περιβαλλοντικές μελέτες, έλεγχος και εγκριτική διαδικασία), εντός του Εθνικού Πάρκου Μεσολογγίου, σε όλα της τα στάδια, ήταν σύμφωνη ή όχι με τον τύπο και την ουσία των νόμων περί αδειοδοτήσεων.
β) Αν η συγκεκριμένη επένδυση, στην συγκεκριμένη περιοχή, ανατρέπει πλήρως ή όχι το υπάρχον αναπτυξιακό μοντέλο της περιοχής αυτής, όπως αυτό αποτυπώνεται στα πρόσφατα επιχειρησιακά σχέδια του Δήμου Μεσολογγίου, αλλά και της περιφέρειας για τον Δήμο και την ευρύτερη περιοχή του νομού. Αν δηλαδή, κατ΄ουσίαν, πρόκειται για επένδυση βιώσιμης ανάπτυξης ή επένδυση καταστροφής.
Τρεις ολόκληροι μήνες χρειάστηκε η επιτροπή για να ολοκληρώσει το πόρισμά της. Η πολυπλοκότητα του προβλήματος, ο όγκος του υλικού που θα έπρεπε να εξεταστεί ενδελεχώς και κυρίως η περιπετειώδης διαδικασία αδειοδότησης της τελικής επένδυσης από τη μία πλευρά, καθώς και η σοβαρότητα των καταγγελιών των ενεργών πολιτών μαζί με το πλήθος των αποδεικτικών στοιχείων που παρέθεσαν από την άλλη, θα δικαιολογούσαν απόλυτα μία τέτοια καθυστέρηση.
Όμως το ίδιο το κείμενο του πορίσματος, με την προσχηματικότητα, την υπεκφυγή και κυρίως με την υποκρισία του, όχι μόνο δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση το μεγάλο αυτό χρονικό διάστημα, αλλά κυριολεκτικά ακυρώνει τον ρόλο και την αξιοπιστία του ΤΕΕ σαν τεχνικού–επιστημονικού συμβούλου, ρόλο που θα αξίζει να σέβεται και να λαμβάνει στα σοβαρά υπόψη η τοπική κοινωνία.
Τρεις μήνες (φαίνεται να) πάλεψε η επιτροπή όχι για να μελετήσει την ουσία της υπόθεσης, αλλά για να βρεί την κατάλληλη διατύπωση του «ΝΑΙ» και κυρίως τον κατάλληλο χρόνο της δημοσιοποίησης αυτού! Και αυτός βρέθηκε, αμέσως μετά την προδιαγεγραμμένη άρση της προσωρινής απαγόρευσης της πολεοδομίας του δήμου Μεσολογγίου των οικοδομικών εργασιών της ανέγερσης των 4 μονάδων καύσης.
Έτσι το ΤΕΕ Αιτωλ/νίας, όσον αφορά στο πρώτο ζήτημα, για το οποίο όφειλε να γνωμοδοτήσει, δεν τολμά να πάρει καμία θέση για την σκανδαλώδη, παράτυπη και παράνομη διαδικασία της αδειοδότησης.
Προσπερνάει την απίστευτη απάτη «λανθασμένης» περιβαλλοντικής κατηγοριοποίησης των αρχικών «επενδύσεων» σαν έργο χαμηλού περιβαλλοντικού κινδύνου και τελικά την αναρμοδιότητα της Αποκεντρωμένης διοίκησης σαν αδειοδοτούσας αρχής.
Προσπερνάει την άκυρη, μη σύννομη, περίεργα αντιφατική και ουσιαστικά ανύπαρκτη «θετική» γνωμοδότηση του Φορέα Διαχείρισης.
Προσπερνάει την προκλητικά αντιεπιστημονική μελέτη της συνολικής διαχείρισης και διασποράς των ρύπων των 4 μονάδων με τα στημένα δεδομένα και τα στημένα της συμπεράσματα περί μη ρύπανσης.
Την αφήνει παντελώς αδιάφορη η συνειδητή και προκλητική απόκρυψη από τις περιβαλλοντικές μελέτες σοβαρών περιβαλλοντικών κινδύνων και συνεπειών εξ αυτών στον άνθρωπο, στο περιβάλλον και στη γεωργική και κτηνοτροφική δραστηριότητα της περιοχής.
Παραβλέπει το γεγονός ότι από τις αρχικές (και μετέπειτα τροποποιητικές) περιβαλλοντικές μελέτες που κατέθεσε η εταιρεία απουσιάζει κάθε αναφορά μελετημένων εναλλακτικών θέσεων εγκατάστασης του έργου, την ύπαρξη των οποίων στις ΜΠΕ σαφώς ο νόμος προβλέπει, καθιστώντας τις μελέτες παράτυπες και την έγκριση αυτών (και εξ αυτού του λόγου) μη σύνομη.
Αφήνει ασχολίαστες τις διάτρητες από επιστημονικής σκοπιάς, αντιφατικές και αντικρουόμενες κατατεθείσες μελέτες περιβαλλοντικών όρων (αρχικές και τροποποιητικές), στις οποίες ο πιο σημαντικός αέριος ρύπος της διαδικασίας καύσης του παραγόμενου συνθετικού αερίου (syngas), ή μετά τις τροποποιήσεις, των βιορευστών, εκείνος των οξειδίων του αζώτου (NOx), χαρακτηρίζεται στις μελέτες σαν ανύπαρκτος, ενώ οι ιδιαίτερα σημαντικές εκλύσεις θερμικής ενέργειας, ικανές να επηρεάσουν σημαντικά το μικροκλίμα της περιοχής, απλά δεν υπάρχουν!
Δεν καταθέτει καμία σοβαρή ένσταση για την φανερά προσχεδιασμένη «βιομηχανία» τροποποιήσεων των αρχικών μελετών ανά εξάμηνο τροποποιήσεων, που οδηγεί, τελικά, σε έργο ριζικά διαφορετικό από το αρχικά εγκριθέν. Την ίδια στιγμή, που το γεγονός αυτό το έχει αναγνωρίσει σαν σοβαρότατο πρόβλημα και ο νέος πρόεδρος του Φορέα Διαχείρισης, αλλά και ο ίδιος ο Υφυπουργός Περιβάλλοντος σε σχετικές επιστολές τους. Τη στιγμή μάλιστα που οι λόγοι που επικαλούνται οι «επενδυτές» για την πλήρη ανατροπή της αρχικής επένδυσης είναι και αστείοι και απολύτως ψευδείς. Η ανατροπή, όμως, του αρχικού έργου ανατρέπει ουσιαστικά και τον μοναδικό, αν και απολύτως αστήρικτο, όπως ήδη αναφέραμε, λόγο της εγκατάστασης των 4 μονάδων στο Εθνικό Πάρκο. Κατά συνέπεια, και για τον λόγο αυτό, η αρχική έγκριση και αυτές που ακολουθούν, καθίσταται ουσιαστικά άκυρες (παντελής απουσία αιτιολόγησης θέσης εγκατάστασης στο Εθνικό Πάρκο)!
Όσο για το δεύτερο μεγάλο θέμα, αυτό της συμβατότητας της συγκεκριμένης επένδυσης με το επιχειρησιακό σχέδιο ανάπτυξης της περιοχής μας, στο οποίο όφειλε να γνωμοδοτήσει το ΤΕΕ Αιτωλ/νίας, εξίσου κρίσιμο με το πρώτο, ακολουθεί την ίδια προκλητική τακτική της απόλυτης σιωπής!
Πρέπει όμως το κείμενο της επιτροπής κάτι να πει. Και μιλάει για τα ασήμαντα, την ίδια στιγμή που βλέπει και «προβληματάκια» που όμως δεν είναι τα πραγματικά προβλήματα, γιατί απλά για αυτά δεν θέλει σε καμία περίπτωση να μιλήσει!
Και τελειώνει το σύνολο των παρατηρήσεών της με την αόριστη υποκριτική θέση περί ανάγκης διευθέτησης από τους αρμόδιους φορείς από την παράλληλη ισχύ αντικρουόμενων διατάξεων ως προς τις χρήσεις γης. Από ποιους άραγε, πότε και μέσα από ποιες διαδικασίες ή πρωτοβουλίες;
Για όλα τα παραπάνω και πολλά περισσότερα, που λόγω του περιορισμού τού χώρου δεν μπορούν να παρατεθούν, η Επιτροπή Περιβάλλοντος του ΤΕΕ απέφυγε, ως σύγχρονος Πόντιος Πιλάτος, να πάρει οποιαδήποτε θέση, παρότι της ζητήθηκε.
Απέφυγε όμως να πάρει θέση για όλες εκείνες τις ενέργειες μελών της που έχουν μετατρέψει τις ΜΠΕ από εργαλεία περιβαλλοντικής προστασίας σε εργαλεία εφησυχασμού και εξαπάτησης.
Απέφυγε να πάρει θέση ή να θέσει ερωτήματα για εξόφθαλμες και κατά συρροή παραβλέψεις της αποκεντρωμένης διοίκησης, που θέτουν ευθέως ζήτημα διαπλοκής και διαφθοράς, που επιτρέπουν την όλη διαδικασία της αξιολόγησης των ΜΠΕ να γίνεται απλή διαδικασία δοσοληψίας μεταξύ «επενδυτών» και κρατικών υπαλλήλων, αφήνοντας ανοικτές τις διόδους υλοποίησης καταστροφικών επενδύσεων που ωφελούν αποκλειστικά και μόνο τις τσέπες ελάχιστων, ενώ στους υπόλοιπους μοιράζουν περιβαλλοντική υποβάθμιση, οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική καταστροφή και μιζέρια.
Το ΤΕΕ Αιτωλ/νίας απέδειξε έτσι ότι, η στενά συντεχνιακή λογική του, κυρίαρχη στο σκεπτικό της επιτροπής, δεν του επέτρεψε να δει πέρα από το κακώς εννοούμενο συμφέρον κάποιων μελών του (μελετητών ή επενδυτών), στο βωμό του οποίου, το φυσικό περιβάλλον, οι αρχές της αειφορίας, η προστασία του περιβάλλοντος, η ποιότητα ζωής, η οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη θυσιάζονται χωρίς δεύτερη σκέψη, μέσα από την ουσιαστική αποδοχή της υλοποίησης αυτής της καταστροφικής επένδυσης.
Το ΤΕΕ Αιτωλ/νίας δέσμιο της ιδεοληψίας του περί επενδύσεων, «ξέχασε», αν και υποκριτικά το αναφέρει στην ανακοίνωσή του, ότι οι επενδύσεις, όταν δεν εξασφαλίζουν το σεβασμό στο περιβάλλον και δεν προστατεύουν τα συλλογικά συμφέροντα των σημερινών και μελλοντικών γενεών, όχι απλά δεν είναι συνώνυμες με την ευημερία των κατοίκων, αλλά ταυτίζονται με την καταστροφή οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική ενός τόπου. Τα παραδείγματα αμέτρητα.
Σε μία εποχή που η χώρα μας τελεί κάτω από ιδιότυπο αποικιακό καθεστώς, και ο δημόσιος και ιδιωτικός πλούτος της βρίσκεται σε διαδικασία ξεπουλήματος και ληστρικής εκμετάλλευσης, τη στιγμή που τα βουνά της, οι εθνικοί της δρυμοί και τα εθνικά της πάρκα και τώρα τα πλούσια και παραγωγικά της εδάφη παραδίδονται άνευ όρων στα μικρά και μεγάλα, αδηφάγα συμφέροντα, των αρπακτικών της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας μέσω ΑΠΕ, η υπεράσπιση του δημόσιου χώρου είναι πρώτιστο καθήκον για τον πολίτη.
Η συγκεκριμένη στάση του ΤΕΕ Αιτ/νίας, απέναντι σε ένα τόσο σοβαρό για το παρόν, και κυρίως για το μέλλον, αυτού του πολύπαθου τόπου, αποδεικνύει, εκτός των άλλων, ότι οι κάθε λογής «ειδικοί» αποτελούν σήμερα τον μοχλό εμπέδωσης και επιβολής ενός περιβαλλοντοκτόνου, μη βιώσιμου και εχθρικού για τον άνθρωπο τύπου ανάπτυξης.
Για μία ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι η μόνη δικλείδα ασφαλείας απέναντι στη «δικτατορία» των ειδικών και στην επέλαση των «χρυσοθήρων» της καταστροφής αποτελεί η δική μας ενεργός συμμετοχή και ο αγώνας μας για το παρόν και το μέλλον αυτού του τόπου.
Έναν τόπο που δεν τον έχουμε κληρονομήσει από τους γονείς μας, αλλά τον δανειστήκαμε από τα παιδιά μας.
Χατζής Μιχάλης
Χημικός ΑΠΘ
Μέλος της συλλογικότητας «Λιμνοθάλλαζα»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου