Ενιαίος αγώνας για τη διαγραφή του χρέους και τη διάλυση του ΤΑΙΠΕΔ

Ελένη Πορτάλιου 

«Το ταμείο θα απορροφήσει τουλάχιστον τέσσερις βασικές δομές διαχείρισης δημόσιας περιουσίας το ΤΑΙΠΕΔ, το ΤΧΣ, την ΕΤΑΔ και τις ΔΕΚΟ, χωρίς να αποκλείεται ο εμπλουτισμός του ενεργητικού του με την προσθήκη επιπλέον άυλων αξιών και ακινήτων ή δημιουργία νέων υποταμείων».

Η ιδιο­κτη­σία και ο έλεγ­χος από το ιδιω­τι­κό κε­φά­λαιο βα­σι­κών πε­ριου­σια­κών στοι­χεί­ων του κρά­τους, που συ­γκρο­τούν κα­θο­ρι­στι­κούς πυ­λώ­νες για τον έλεγ­χο της οι­κο­νο­μί­ας, της πα­ρα­γω­γι­κής συ­γκρό­τη­σης/πα­ρα­γω­γι­κού με­τα­σχη­μα­τι­σμού μιας χώρας, απο­τε­λούν σή­με­ρα στρα­τη­γι­κή του πα­γκο­σμιο­ποι­η­μέ­νου κε­φα­λαί­ου και των κυ­βερ­νή­σε­ων οι οποί­ες εκ­φρά­ζουν πο­λι­τι­κά αυτή τη στρα­τη­γι­κή. Στην Ελ­λά­δα, που βρί­σκε­ται υπό μνη­μο­νια­κό κα­θε­στώς και ήδη εφαρ­μό­ζει το τρίτο, επα­χθέ­στε­ρο μνη­μό­νιο, η πο­λι­τι­κή αυτή στρα­τη­γι­κή πραγ­μα­το­ποιεί­ται μέσα από τρεις θε­με­λια­κές ανα­τρο­πές στο κα­θε­στώς ιδιο­κτη­σί­ας. 

Πρώ­τον, οι τρά­πε­ζες πα­ρα­χω­ρή­θη­καν σε εξευ­τε­λι­στι­κές τιμές σε ξέ­νους επεν­δυ­τές και το δη­μό­σιο, που τις είχε εξα­γο­ρά­σει, έχασε ένα βα­σι­κό ρυθ­μι­στι­κό ερ­γα­λείο της οι­κο­νο­μί­ας. Δεύ­τε­ρον, η ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση αυτή των τρα­πε­ζών διευ­κο­λύ­νει την υφαρ­πα­γή της ιδιω­τι­κής πε­ριου­σί­ας των ελ­λή­νων πο­λι­τών μέσω των «κόκ­κι­νων δα­νεί­ων» και των εγ­γυ­ή­σε­ων που κα­τέ­χουν οι τρά­πε­ζες. Η τρίτη θε­με­λια­κή ανα­τρο­πή στο κα­θε­στώς ιδιο­κτη­σί­ας αφορά στην υφαρ­πα­γή της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας ώστε αυτή να εξυ­πη­ρε­τή­σει το φε­ρό­με­νο ως δη­μό­σιο χρέος.

Το πό­ρι­σμα της Επι­τρο­πής Αλή­θειας της Βου­λής για το Δη­μό­σιο Χρέος (Ιού­λιος 2015) τεκ­μη­ριώ­νει γιατί το φε­ρό­με­νο ως δη­μό­σιο χρέος είναι πα­ρά­νο­μο, αθέ­μι­το, επο­νεί­δι­στο - επο­μέ­νως δεν πρέ­πει να πλη­ρω­θεί. Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση είναι μη βιώ­σι­μο όπως ομο­λο­γεί­ται ακόμα και από το ΔΝΤ.

Είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό το σύν­θη­μα των πρώ­των, εξαι­ρε­τι­κά μα­ζι­κών και μα­χη­τι­κών, αντι­μνη­μο­νια­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων : Δεν χρω­στά­με, Δεν που­λά­με, Δεν πλη­ρώ­νου­με. Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση ένα κυ­ρί­αρ­χο κρά­τος μπο­ρεί να αρ­νη­θεί την εκ­ποί­η­ση των πε­ριου­σια­κών του στοι­χεί­ων, η απώ­λεια των οποί­ων αφορά ευ­θέ­ως στην απώ­λεια της εθνι­κής και κατ’ επέ­κτα­ση της λαϊ­κής κυ­ριαρ­χί­ας. Ένα κυ­ρί­αρ­χο κρά­τος σύμ­φω­να με τους διε­θνείς νό­μους, μπο­ρεί και επι­βάλ­λε­ται να θέτει σε προ­τε­ραιό­τη­τα τη δη­μό­σια πε­ριου­σία και την ικα­νο­ποί­η­ση των κοι­νω­νι­κών/αν­θρώ­πι­νων δι­καιω­μά­των των πο­λι­τών του ένα­ντι της εξυ­πη­ρέ­τη­σης του όποιου, απο­δε­κτού ή μη απο­δε­κτού, χρέ­ους. 

ΤΑΙ­ΠΕΔ ΚΑΙ ΝΕΟ ΤΑ­ΜΕΙΟ

Η εκ­ποί­η­ση/υφαρ­πα­γή της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας προ­ω­θεί­ται μέχρι σή­με­ρα μέσω του Τα­μεί­ου Απο­κρα­τι­κο­ποι­ή­σε­ων Ιδιω­τι­κής Πε­ριου­σί­ας Δη­μο­σί­ου, του πε­ριώ­νυ­μου ΤΑΙ­ΠΕΔ, που θε­σμο­θε­τή­θη­κε με το μνη­μο­νια­κό νόμο 3968/2011 με σκοπό το προ­ϊ­όν της δρα­στη­ριό­τη­τάς του να χρη­σι­μο­ποιεί­ται απο­κλει­στι­κά για την απο­πλη­ρω­μή του δη­μό­σιου χρέ­ους της χώρας.

Τα κι­νή­μα­τα κατά της υφαρ­πα­γής της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας μέχρι σή­με­ρα έδω­σαν και δί­δουν αγώ­νες για να δη­μιουρ­γή­σουν προ­βλή­μα­τα ή/και να απο­τρέ­ψουν εκ­ποι­ή­σεις. Ο προ­γραμ­μα­τι­σμός της κυ­βέρ­νη­σης Σα­μα­ρά δεν προ­χώ­ρη­σε ικα­νο­ποι­η­τι­κά για τους δα­νει­στές λόγω και των κοι­νω­νι­κών αντι­δρά­σε­ων. Έτσι, το νέο υπερ-ΤΑΙ­ΠΕΔ, που ο χα­ρα­κτή­ρας του θα απο­φα­σι­στεί σ’ αυτή τη φάση των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων και δυ­στυ­χώς δεν συ­ζη­τεί­ται δη­μό­σια, αφορά σ’ ένα πλιά­τσι­κο του συ­νό­λου της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας, ένα­ντι πι­να­κί­ου φακής και με κατά συρ­ρο­ήν πα­ρα­βιά­σεις της νο­μι­μό­τη­τας. 

Σύμ­φω­να με τα στοι­χεία που δη­μο­σί­ευ­σε η εφη­με­ρί­δα Αυγή (20/12/2015) όλη η εθνι­κή πε­ριου­σία, ύψους 50 δις, με­τα­βι­βά­ζε­ται στο νέο Τα­μείο του οποί­ου τον έλεγ­χο έχουν κατά βάση οι «θε­σμοί» μέσω του 5με­λούς επο­πτι­κού συμ­βου­λί­ου, όπου τα δύο μέλη διο­ρί­ζο­νται άμεσα από την Κο­μι­σιόν και τον ESM ενώ τα υπό­λοι­πα 3 θα είναι της αρε­σκεί­ας των «θε­σμών». Ο έλεγ­χος θα γί­νε­ται και μέσω του δι­καιώ­μα­τος βέτο και της απαι­τού­με­νης πλειο­ψη­φί­ας 4/5 για όλες τις απο­φά­σεις εκ­ποι­ή­σε­ων, επεν­δύ­σε­ων κ.λπ. με πολ­λα­πλούς στό­χους : α. να απο­πλη­ρώ­νε­ται το δη­μό­σιο χρέος που επι­βλή­θη­κε πα­ρα­νό­μως στη χώρα μας, β. να επω­φε­λεί­ται το ξένο κε­φά­λαιο από τα πε­ριου­σια­κά στοι­χεία του ελ­λη­νι­κού κρά­τους, γ. εν τέλει το σύ­νο­λο της ελ­λη­νι­κής οι­κο­νο­μί­ας - μετά και το έγκλη­μα της ανα­κε­φα­λαιο­ποί­η­σης των τρα­πε­ζών - να ελέγ­χε­ται από οι­κο­νο­μι­κές δυ­νά­μεις που δεν υπό­κει­νται στον έλεγ­χο των ελ­λη­νι­κών κυ­βερ­νή­σε­ων.

«Το τα­μείο θα απορ­ρο­φή­σει του­λά­χι­στον τέσ­σε­ρις βα­σι­κές δομές δια­χεί­ρι­σης δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας το ΤΑΙ­ΠΕΔ, το ΤΧΣ, την ΕΤΑΔ και τις ΔΕΚΟ, χωρίς να απο­κλεί­ε­ται ο εμπλου­τι­σμός του ενερ­γη­τι­κού του με την προ­σθή­κη επι­πλέ­ον άυλων αξιών και ακι­νή­των ή δη­μιουρ­γία νέων υπο­τα­μεί­ων».

Στην όλη δια­δι­κα­σία εμπλέ­κε­ται και η πε­ρί­φη­μη EBRD ή European Bank for Reconstruction and Development. Είναι η Τρά­πε­ζα που δια­χει­ρί­στη­κε τις απο­κρα­τι­κο­ποι­ή­σεις στις πρώην σο­βιε­τι­κές δη­μο­κρα­τί­ες με τα γνω­στά απο­τε­λέ­σμα­τα. Είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ότι το αντί­στοι­χο Τα­μείο Απο­κρα­τι­κο­ποι­ή­σε­ων στην πρώην Ανα­το­λι­κή Γερ­μα­νία έκλει­σε με πα­θη­τι­κό.

ΚΟΙ­ΝΩ­ΝΙ­ΚΟ ΚΑΙ ΠΟ­ΛΙ­ΤΙ­ΚΟ ΚΙ­ΝΗ­ΜΑ ΑΝΤΙ­ΣΤΑ­ΣΗΣ

Πρέ­πει να γίνει κα­τα­νοη­τό ότι αυτή η υφαρ­πα­γή-εκ­ποί­η­ση/εκ­με­τάλ­λευ­ση/ιδιο­κτη­σία των πε­ριου­σια­κών στοι­χεί­ων του κρά­τους δε­σμεύ­ει και, πά­ντως, κα­θι­στά εξαι­ρε­τι­κά δυ­σοί­ω­νο το μέλ­λον της χώρας και του ελ­λη­νι­κού λαού, ακόμα και σε πε­ρί­πτω­ση κυ­βερ­νη­τι­κής αλ­λα­γής με στόχο ρι­ζι­κές ανα­τρο­πές στα οι­κο­νο­μι­κά και κοι­νω­νι­κά μνη­μο­νια­κά δε­δο­μέ­να. Όπως και το τρα­πε­ζι­κό σύ­στη­μα, έτσι και οι ΔΕΚΟ (ενέρ­γεια, με­τα­κι­νή­σεις, ζω­τι­κά αγαθά), οι δη­μό­σιες υπο­δο­μές (λι­μά­νια, αε­ρο­δρό­μια, κλπ) και τα δη­μό­σια ακί­νη­τα είναι οι υλι­κές προ­ϋ­πο­θέ­σεις για την εφαρ­μο­γή ενός προ­γράμ­μα­τος πα­ρα­γω­γι­κού με­τα­σχη­μα­τι­σμού και κοι­νω­νι­κής ανα­συ­γκρό­τη­σης.

Γι’ αυτό πρέ­πει να δώ­σου­με έναν υπέρ πά­ντων αγώνα κατά του υπερ-ΤΑΙ­ΠΕΔ, άμεσα συ­νυ­φα­σμέ­νο με τη δια­γρα­φή του φε­ρό­με­νου ως δη­μό­σιου χρέ­ους, αφού οι «θε­σμοί» συν­δέ­ουν άμεσα την υφαρ­πα­γή της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας με την εξυ­πη­ρέ­τη­ση του χρέ­ους, θέση βε­βαί­ως ανυ­πό­στα­τη. Όταν για πα­ρά­δειγ­μα η κα­θα­ρή αξία από το ακί­νη­το του Ελ­λη­νι­κού είναι 400 εκατ. € και το χρέος έχει φτά­σει τα 223 δις η εκ­ποί­η­ση αυτή δεν συ­νει­σφέ­ρει στα σο­βα­ρά στη μεί­ω­ση του χρέ­ους.

Η ταυ­τό­χρο­νη απά­ντη­ση στην υφαρ­πα­γή της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας και τη δια­χεί­ρι­ση του χρέ­ους προ­ϋ­πο­θέ­τει ένα κοι­νω­νι­κό/πο­λι­τι­κό κί­νη­μα από τη βάση της κοι­νω­νί­ας, βαθιά δη­μο­κρα­τι­κό και ακη­δε­μό­νευ­το. Ο κό­σμος ξέρει πια ότι οι μνη­μο­νια­κές κυ­βερ­νή­σεις, ανε­ξάρ­τη­τα του πώς απο­κα­λού­νται, είναι φόρου υπο­τε­λείς στους δα­νει­στές και ότι τα μνη­μό­νια - δη­λα­δή οι δα­νεια­κές συμ­βά­σεις - ση­μαί­νουν απώ­λεια της δη­μό­σιας και ιδιω­τι­κής πε­ριου­σί­ας και απαλ­λο­τρί­ω­ση όλων των ερ­γα­σια­κών και κοι­νω­νι­κών δι­καιω­μά­των. Ση­μαί­νουν απώ­λεια της κρα­τι­κής/εθνι­κής/λαϊ­κής κυ­ριαρ­χί­ας που προ­ω­θεί­ται μέσα από την κα­τά­λυ­ση της δη­μο­κρα­τί­ας. Ίσως ένα τέ­τοιο κί­νη­μα για τα ου­σιώ­δη της ύπαρ­ξης της χώρας και της κοι­νω­νί­ας είναι εφι­κτό και θα πρέ­πει να υπο­βοη­θή­σου­με τη δη­μιουρ­γία του.