Όπου γης και πατρίς για τους έλληνες μηχανικούς

Αναδημοσίευση από http://www.tovima.gr/. Το Success Story μόλις ξεκίνησε και το Βήμα, η κυβέρνηση, ο Σπίρτζης κλπ προμοτάρουν τη μετανάστευση των συναδέλφων. Δε θα τους περάσει, αντί να διώξουν εμάς να τους διώξουμε εμείς.

Η καθίζηση στον κατασκευαστικό τομέα και στη βιομηχανία τους οδηγεί όλο και περισσότερο στη μετανάστευση

Παλιά, όχι τόσο παλιά, ένα πτυχίο μηχανικού και η εγγραφή στο ΤΕΕ ισοδυναμούσαν σε μεγάλο βαθμό, αν όχι με μια καλοπληρωμένη δουλειά, τουλάχιστον με μια κάποιου είδους εξασφάλιση. Εδώ και λίγα χρόνια όμως η καθίζηση στον κατασκευαστικό τομέα και στη βιομηχανία οδηγεί όλο και περισσότερους έλληνες μηχανικούς στη μετανάστευση.

Ακριβή στοιχεία για τον αριθμό των ελλήνων μηχανικών που έχουν μεταναστεύσει την τελευταία τριετία δεν υπάρχουν, λέει στο «Βήμα» ο πρόεδρος του ΤΕΕ κ. Χρήστος Σπίρτζης. «Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για χιλιάδες άτομα. Και το χειρότερο είναι ότι αυτή η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει στο άμεσο μέλλον και αυτό δεν σχετίζεται μόνο με τη συγκυρία αλλά και με τις κυβερνητικές επιλογές. Εφέτος είχαμε αύξηση του αριθμού των εισακτέων στις πολυτεχνικές σχολές, ενώ στην πραγματικότητα χρειαζόμασταν μια μείωση της τάξεως του 50% ώστε σε προοπτική δεκαπενταετίας η αναλογία μηχανικών να προσεγγίζει τον ευρωπαϊκό μέσο όρο».

«Και μηχανικός και μάνατζερ»

Η κυρία Ελένη Μελαδάκη, 30 ετών, εργάζεται εδώ και έναν χρόνο ως αρχιτέκτονας μηχανικός σε μελετητικό γραφείο του Λονδίνου. «Προηγήθηκε ένα Μάστερ εδώ, το οποίο εκτιμώ ότι μέτρησε περισσότερο από τα τρία χρόνια της προϋπηρεσίας μου σε αντίστοιχο ελληνικό γραφείο. Και αυτό διότι εδώ συνήθως μιλάμε για έργα και σχέδια πολύ μεγαλύτερου μεγέθους. Η αμοιβή μου, γύρω στις 30.000 στερλίνες ετησίως, χωρίς να είναι άσχημη, θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Η μεγαλύτερη διαφορά σε σχέση με την Ελλάδα είναι τα εξοντωτικά ωράρια: εδώ οι έντεκα ώρες την ημέρα είναι συνηθισμένη υπόθεση. Επίσης, σε οτιδήποτε αναλαμβάνεις λειτουργείς όχι μόνο ως μηχανικός αλλά και ως μάνατζερ».

«Ιδιαίτερα στον τομέα των πολιτικών μηχανικών υπάρχει επιπλέον η δυσκολία του ότι εδώ χρησιμοποιούν κατά κύριο λόγο τη βρετανική και όχι την ευρωπαϊκή νομοθεσία και σίγουρα είναι πιο δύσκολο να προσλάβουν κάποιον που δεν έχει αυτό το υπόβαθρο» σχολιάζει με τη σειρά της η κυρία Σοφία Γιαννέλου, η οποία εργάζεται από τον Απρίλιο του 2012 ως πολιτικός μηχανικός, επίσης σε μελετητικό γραφείο.

«Το βρετανικό σύστημα προωθεί πολύ το υγιές και πολυπολιτισμικό εργασιακό περιβάλλον. Κάθε εργαζόμενος αξιολογείται τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο και ο μισθός προσαρμόζεται βάσει της απόδοσής του. Υπάρχουν παροχές, όπως μειωμένα εισιτήρια για τις αστικές συγκοινωνίες, χρηματοδότηση για αγορά ποδηλάτου, για ιατρικές εξετάσεις κτλ. Ο εργαζόμενος παροτρύνεται να παρακολουθεί σεμινάρια με στόχο την περαιτέρω εκπαίδευσή του. Δεν θεωρώ ότι ο πολιτικός μηχανικός στη Βρετανία είναι καλοπληρωμένο επάγγελμα. Η κρίση του 2007 έκανε τις εταιρείες στο νησί να είναι περισσότερο διστακτικές στο να δώσουν καλές αυξήσεις ή μπόνους στον εργαζόμενο. Ως μια γενική εικόνα θεωρείται ότι για να ανεβείς σήμερα μισθολογικά θα πρέπει να αλλάζεις εταιρεία κάθε δύο χρόνια».

«Οι γερμανοί εργοδότες εμφανίζονται πολύ διστακτικοί στο να καλέσουν για συνέντευξη τηλεφωνική ή διά ζώσης κάποιον που δεν ζει εκεί. Θεωρούν πως δεν είναι αποφασισμένος» λέει ο κ. Χρήστος Παναγιωτάκης, 33 ετών, ο οποίος εργάζεται ως μηχανολόγος σε εταιρεία της Βάδης-Βυρτεμβέργης.

«Η εταιρεία όπου εργάζομαι κατασκευάζει μηχανές και εξαρτήματα για τη χημική βιομηχανία. Μου αρέσει ιδιαίτερα το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της εβδομάδας είμαι αρκετά ανεξάρτητος στο το πώς θα εργαστώ. Λείπουν οι δυσάρεστες εκπλήξεις και το άγχος που είχε η δουλειά στην Ελλάδα. Σε γενικές γραμμές, η γνώση της γλώσσας είναι απαραίτητη αν θες να εργαστείς εδώ» λέει ο κ. Παναγιωτάκης και καταλήγει: «Αν δεν σε ενοχλούν καταστάσεις όπως η πολύ διαφορετική νοοτροπία των Γερμανών, με τους οποίους θα δυσκολευτείς να δημιουργήσεις διαπροσωπικές σχέσεις, για κάποιον που ενδιαφέρεται να κάνει καριέρα η Γερμανία είναι μια εξαιρετική επιλογή».

«Πολύ καλές αμοιβές στο Κατάρ»

Μία δεκαετία ζωής στο Κατάρ συμπληρώνει αισίως ο μηχανολόγος μηχανικός κ. Νικόλαος Ρήγας. «Οταν ήρθα δεν υπήρχαν παρά ελάχιστοι Ελληνες» λέει στο «Βήμα». Αυτή τη στιγμή υπολογίζεται ότι στη χώρα του Περσικού Κόλπου ζουν περίπου χίλιοι Ελληνες, με την πλειονότητά τους να απασχολείται στον κατασκευαστικό τομέα. «Ζεις σε ένα ασφαλές περιβάλλον. Οι αμοιβές είναι πολύ καλές. Μάλιστα συνήθως περιλαμβάνονται διαμονή, κάποια αεροπορικά εισιτήρια, ακόμη και φαγητό σε κάποιες περιπτώσεις. Αυτό σημαίνει ότι μπορείς να αποταμιεύσεις χρήματα. Εγώ θα προέτρεπα κάποιον να προσπαθήσει να βρει δουλειά εδώ».

Ο κ. Ανδρέας Ζωμένος, 30 ετών, επίσης μηχανολόγος μηχανικός, βρίσκεται περίπου οκτώ μήνες στην πρωτεύουσα του Κατάρ, Ντόχα, και εργάζεται για την κατασκευή του καινούργιου αεροδρομίου. «Είναι μια επιλογή που έκανα για λόγους καριέρας αλλά και επειδή ήθελα να ζήσω στο εξωτερικό. Η προϋπηρεσία σε μεγάλα έργα της Μέσης Ανατολής εκτιμάται πολύ, ίσως περισσότερο από την αντίστοιχη στην Ευρώπη. Τα χρήματα είναι πολύ καλά. Βέβαια δουλεύεις αρκετές ώρες, πολλές φορές έξι φορές την εβδομάδα. Προφανώς χρειάζεται να είσαι προσαρμοστικός, έρχεσαι να ζήσεις σε μια μουσουλμανική χώρα. Οπως όμως μου έχουν επιβεβαιώσει και γυναίκες συνάδελφοι, τα πράγματα δεν είναι τόσο δύσκολα».

Ευκαιρίες και εργασιακή ασφάλεια

«Ιδανικές οι συνθήκες στη Σκανδιναβία»

Ο κ. Σταύρος Κωτσάκης, 27 ετών, απόφοιτος του Πολυτεχνείου Κρήτης, βρίσκεται εδώ και έναν χρόνο ως μεταπτυχιακός φοιτητής στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας. «Ηταν συνειδητή επιλογή προκειμένου να έχω μια διέξοδο από την Ελλάδα και την κακή συγκυρία. Παράλληλα με τις σπουδές κάνω και εντατικά μαθήματα της γλώσσας. Η Σουηδία είναι μια χώρα με βιομηχανία που ακόμη δεν έχει κορεστεί, όπως κατά τη γνώμη μου η Βρετανία ή η Γερμανία. Εδώ βλέπεις ότι υπάρχουν διάφορες ευκαιρίες σε τομείς όπως το έπιπλο ή η βιομηχανία μετάλλου, κάτι που δεν συμβαίνει στην Ελλάδα».

«Στο τέλος κάθε χρονιάς το αντίστοιχο ΤΕΕ της Σουηδίας ανακοινώνει στατιστικές με τις αμοιβές των μηχανικών κάθε κλίμακας. Ετσι ο καθένας ξέρει πού βρίσκεται και μπορεί να διεκδικήσει μια καλύτερη αμοιβή» σχολιάζει ο κ. Χαρίλαος Ζωγράφος, ο οποίος πλέον βρίσκεται στον τρίτο του χρόνο στη Σουηδία και εργάζεται σε εταιρεία λογισμικού που απευθύνεται σε εταιρικούς πελάτες. «Οι συνθήκες εργασίας στις σκανδιναβικές χώρες είναι δύσκολο να βρεθούν αλλού. Εργάζεσαι πέντε ημέρες την εβδομάδα, το ωράριο τηρείται αυστηρά, κάθε υπερωρία πληρώνεται. Ο πρώτος μισθός του μηχανικού είναι γύρω στις 2.000 ευρώ, με εκπληρωμένες τις φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις του. Επιπλέον, μπορείς να ανέβεις γρήγορα μισθολογικά. Οι απολύσεις είναι από σπάνιες ως ουσιαστικά ανύπαρκτες. Ακόμη και αν μια εταιρεία πηγαίνει άσχημα, το να απολύσει θα είναι πραγματικά η τελευταία επιλογή της».

Πουλιόπουλος Γιώργος