Σημειώσεις για την ανοιχτή συνέλευση μηχανικών

Αναδημοσιεύουμε κείμενο που μοιράστηκε στην κινητοποίηση της δευτέρας 21/1 στο ΤΣΜΕΔΕ και στη 2η ανοικτή συνέλευση μηχανικών από νέους συναδέλφους με την υπογραφή "Πρωτοβουλία Μηχανικών ΤΣΙΜΕΝΤΕ". Πρόκειται για μια αυτόνομη πρωτοβουλία συναδέλφων που λέει πολλά και ενδιαφέροντα.

Σημειώσεις για την ανοιχτή συνέλευση μηχανικών
Το κείμενο που ακολουθεί επιχειρεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά στην πρώτη «Ανοιχτή Συνέλευση Μηχανικών» (7.12.2012), συμμετέχοντας στο διάλογο που αυτή άνοιξε, σε μια κατεύθυνση διαμόρφωσης ενός συλλογικού προτάγματος των μηχανικών στη σημερινή συγκυρία.
Θεωρούμε ότι η ανοιχτή συνέλευση είναι ο καταλληλότερος τρόπος να αντιταχθούμε απέναντι στη λογική της ανάθεσης, της αντιπροσώπευσης και των ειδικών του αγώνα. Να ενημερωθούμε, να σταθούμε αλληλέγγυοι και να αντιδράσουμε συλλογικά στην επίθεση που δεχόμαστε.

Η κρίση και η εφαρμογή της πάνω μας
Μέσα από τις βάρβαρες κεντρικές πολιτικές του συστήματος, με πρόφαση την οικονομική κρίση και τη διαχείρισή της, αποκαλύφθηκε όσο ποτέ άλλοτε η εκμετάλλευση των πολλών από τους λίγους. Η οργανωμένη κι εκβιαστική υποβάθμιση της εργασίας και του βιοτικού επιπέδου εντείνεται.
Ο συνδυασμός όλων των εφαρμοστικών μέτρων του μνημονίου κινείται γύρω από αυτήν την υποβάθμιση και την περίσσειά μας ως εργαζόμενους. Οι πολιτικές επιλογές του συμπλέγματος κράτους – διαχειριστών, δανειστών και αφεντικών κινούνται συντεταγμένα προς αυτή την κατεύθυνση. Η αναδιάρθρωση της αγοράς εργασίας των μηχανικών, εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο της κρατικής πολιτικής που αναδεικνύει ένα σύνολο εργαζομένων, μισθωτών και ελεύθερων επαγγελματιών, ως προβληματικό πλεόνασμα. Το πλεόνασμα αυτό επιχειρείται να μετακυληθεί σε εργασιακές βαθμίδες με λιγότερα επαγγελματικά‐εργασιακά δικαιώματα.
Σε αυτή την αναγκαία για την αναπαραγωγή του κυρίαρχου συστήματος περίοδο αναπροσαρμογής και ξεκαθαρίσματος σχέσεων και πληθυσμών, πλήττεται, μεταξύ άλλων, ένα βασικό κομμάτι αναπαραγωγής της οικονομίας και της κοινωνίας: οι υποδομές. Με τον κατασκευαστικό τομέα να συρρικνώνεται και την προσφερόμενη εργασία να παραμένει σταθερή (ή και να αυξάνεται) το τοπίο επαναπροσδιορίζεται και η «κατασκευαστική πίτα» μοιράζεται σε ακόμα λιγότερα κομμάτια.
Με την πρόφαση ενός «ποιοτικού» ανταγωνισμού για την αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών, το επαγγελματικό αντικείμενο του μηχανικού κατακερματίζεται. Η ανασφάλιστη εργασία, η κατάργηση των ΣΣΕ και των ελάχιστων αμοιβών καθώς και η φορολογική πίεση που του ασκείται μεθοδεύουν στο αμέσως επόμενο βήμα την έξοδο του από το επάγγελμα ενώ η τρέχουσα γραφειοκρατική διεκπεραίωση τεχνικών και πολεοδομικών ζητημάτων (αυθαίρετα, ημιυπαίθριοι, ενεργειακά πιστοποιητικά) ορίζει την προσωρινή και μεταβατική κατάσταση για το συγκεκριμένο κλάδο. Έτσι, ο μηχανικός, προκειμένου να συνεχίσει να δραστηριοποιείται επαγγελματικά, καλείται να εξυπηρετεί αθέμιτα (επιστημονικά και ταξικά) ένα εισπρακτικό κάλεσμα της πολιτείας και να υποβοηθά μέτρα που ενισχύουν τις σχέσεις εξάρτησης των πολιτών με το αδηφάγο κράτος. Ταυτόχρονα, γίνεται και ο ίδιος θύμα της ίδιας κεντρικής πολιτικής
Από τις λογικές, λοιπόν, του “όλοι συνάδελφοι'' και ''μια οικογένεια είμαστε”, που έχουν επικρατήσει και που υποκρύπτουν τη διαφορά του αυτοαπασχολούμενου μηχανικού από τον εργοδότη ως εργασιακή σχέση, οδηγούμαστε σε μία μόνιμα ελαστική κατάσταση έκτακτης ανάγκης ώστε τελικά να απορροφήσουμε μεγάλο μέρος, υλικό και άυλο, της κρίσης.
Αναδεικνύεται εμφατικά το μοντέλο του ελαστικού, επισφαλούς, χαμηλόμισθου και αυτασφάλιστου εργαζομένου χωρίς δικαιώματα απέναντι σε όσους θα επιβιώσουν από το ξεκαθάρισμα της κρίσης.

O Εργαζόμενος Μηχανικός ‐ o Κλάδος των μηχανικών και οι «συνάδελφοι»

Η συνθήκη που κυριάρχησε τα προηγούμενα χρόνια του κατασκευαστικού οργασμού, έβγαζε τους απόφοιτους μηχανικούς στο στίβο της εργασίας με ένα τρόπο δισυπόστατο. Εργαζόμενοι σε κάποιο γραφείο ως υπάλληλοι, που διεκδικούσαν όμως ταυτόχρονα και την αυτονομία τους ως ελεύθεροι επαγγελματίες. Το καθεστώς εργασίας του μηχανικού παρέμενε ασαφές (ή περίπου) για τουλάχιστον δύο δεκαετίες. Μισθωτός, συνεργάτης, ή ανεξάρτητος αυτοαπασχολούμενος; Με Σύμβαση Εργασίας ή με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών;
Με εργασιακές υποχρεώσεις μισθωτού υπαλλήλου ο μηχανικός καλείται να βεβαιώσει τις αποδοχές του στον εργοδότη του ως συνεργάτης. Στη συμφωνία αυτή όποια εργασιακά δικαιώματα μπορούσε να έχει (ασφαλισμένη εργασία, επιδόματα, δώρα, ωράριο, αποζημίωση) χάνονται. Με τη μείωση των αποδοχών του και τον περιορισμό των θέσεων εργασίας ο μύθος του εργαζόμενου συνεργάτη, ξεμπροστιάζεται εμφατικά πλέον.
Η κατάσταση αυτή έχει παγιωθεί, τόσο με την ευρεία αποδοχή της κατ’ αποκοπή (συν)εργασίας με τον εκάστοτε εργοδότη όσο και με τον αθέμιτο ανταγωνισμό μέσω της άτυπης κατάργησης των ελάχιστων αμοιβών, ήδη πριν οι σημερινές πολιτικές θίξουν τα εργασιακά δικαιώματα. Πρόσθετα η παγκοσμιοποίηση του ανταγωνισμού με διαδικτυακούς «συναδέλφους» συμπληρώνει τη νέα αυτή πραγματικότητα, στο όνομα της οποίας, η ανάγκη για ατομική «εξωστρέφεια» επισκιάζει κάθε έννοια αλληλεγγύης και συλλογικής υπόστασης. Η επαγγελματική συνείδηση στρεβλώνεται και πολιορκείται.

Το «εύρωστο» ΤΣΜΕΔΕ & ο ΕΟΠΥΥ
Κομμάτι της προνομιούχας θέσης των μηχανικών υπήρξε και το εύρωστο ταμείο τους, το ΤΣΜΕΔΕ. Αν και ως φορέας κοινωνικής ασφάλισης διατείνονταν την ανταποδοτικότητα των εισφορών των μελών του και τον περιορισμό στο ελάχιστο της διαφυγής εσόδων, το ΤΣΜΕΔΕ πλέον, αποδεδειγμένα, δρα ενάντια στους ασφαλισμένους, υφαρπάζοντας τις εισφορές τους, υπονομεύοντας το μέλλον και το παρόν τους.
Οι ίδιοι που συμπιέζουν τους μισθούς μας, αυτοί που μετακυλούν το κόστος της κρίσης σε μας και μας έχουν κηρύξει τον πόλεμο της επισφάλειας, είναι τελικά και οι μόνοι που μπορούν να πληρώσουν τις αυξήσεις στο «ενιαίο πακέτο» των ασφαλιστικών εισφορών (υγεία, σύνταξη, ειδικές παροχές) διεκδικώντας στην ουσία το δικό “μας” ανεξάρτητο και εύρωστο ταμείο, χωρίς ανέργους και επισφαλείς (δηλαδή χωρίς εμάς).
Η καθολική παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για όλους, ανεξαρτήτως επαγγέλματος και εργασιακής κατάστασης, είναι ο αγώνας που πρέπει και αξίζει να δώσουμε, αντί να διεκδικούμε ένα εύρωστο ταμείο που θα μας αποκλείσει ή θα μας ξεζουμίζει, για να μην θιγούν προνόμια του παρελθόντος.
Στην ένταξη του Κλάδου Υγείας των Μηχανικών, στο νεοϊδρυθέν ΕΟΠΥΥ καλούμαστε να πάρουμε θέση. Όχι σ' έναν ΕΟΠΥΥ που εξυπηρετεί μια πολιτική που κλείνει τρύπες στην πλάτη των ασφαλισμένων με την δόλια εκμετάλλευση των αποθεματικών των Ταμείων τους αλλά υπέρ ενός νέου ΕΟΠΥΥ προνοιακής και όχι ανταποδοτικής λογικής.
Το δικαίωμα στην υγεία δεν είναι μόνο εργασιακό δικαίωμα, δε μπορεί να εκπέσει σε μια δυσβάσταχτη υποχρέωση, ούτε να γίνει το μέσο εκκαθάρισης ενός κλάδου εργαζομένων.

 
Σε αυτή τη συγκυρία πρέπει να επιλέξουμε με ποιους και τι θα διεκδικήσουμε.
Τα δικαιώματα του εργαζόμενου μηχανικού βρίσκονται μαζί με τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων. Προσανατολιζόμαστε σε ένα επαναπροσδιορισμό των σχέσεων εργασίας στη βάση τους, προς όφελος του εργαζόμενου, και του εργαζόμενου μηχανικού, και τον τερματισμό της εκμετάλλευσης του.
Δε μπορούμε πλέον να απευθυνόμαστε στο κράτος και τους θεσμικούς φορείς (ΤΕΕ) ως πιθανούς εκφραστές των συλλογικών συμφερόντων μας από τη στιγμή που αυτοί συστηματικά πλέον συμπράττουν προς τον αποκλεισμό της πλειοψηφίας μας από το επάγγελμα του μηχανικού, άρα κι από τη δυνατότητα και το δικαίωμά μας στην εργασία.

Διεκδικούμε:
• Πλήρη και ποιοτική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους, ανεξαρτήτως επαγγελματικής δραστηριότητας και σύσταση ενός προνοιακού και αξιόπιστου φορέα υγείας.
• Μέριμνα κύριας σύνταξης (αξιοπρεπούς και βιώσιμης) για όλους μέσω ενός ενιαίου συνταξιοδοτικού φορέα προνοιακής λογικής.
• Μοναδική προϋπόθεση άσκησης του επαγγέλματος η ιδιότητα του μηχανικού. Αποδέσμευση από τις ασφαλιστικές εισφορές.
• Αναίρεση των αυξήσεων των ασφαλιστικών εισφορών και επαναπροσδιορισμός τους σε ένα αναλογικό μοντέλο. Αναγνώριση των διαφορετικών εργασιακών σχέσεων όσον αφορά στον καθορισμό των εισφορών (εργολάβοι, αυτοαπασχολούμενοι και εργαζόμενοι με εξαρτημένη σχέση εργασίας, μισθωτοί).
• Κατοχύρωση ΣΣΕ και κατώτατων αμοιβών. Εξασφάλιση επαγγελματικών δικαιωμάτων των μισθωτών και των αυτοαπασχολούμενων μηχανικών, μαζί με όλων των εργαζομένων.
• Ασφαλισμένη εργασία για όσους μηχανικούς δουλεύουν με σχέση εξάρτησης. Ασφαλισμένη εργασία για όλους του εργαζόμενους σε αντίστοιχο εργασιακό καθεστώς.
• Αναγνώριση του καθεστώτος της ανεργίας και στους ελεύθερους επαγγελματίες μηχανικούς και πρόσβαση στα δικαιώματα που η ιδιότητα αυτή προσφέρει.
• Αυτοδιοίκηση του ΤΣΜΕΔΕ από τους ασφαλισμένους του. Διαχείριση αποθεματικών και εξασφάλιση του αυτονόητου της ανταποδοτικότητας των εισφορών για μέριμνα επικουρικής σύνταξης και ειδικών παροχών. Οργάνωση Ταμείου Αλληλεγγύης και διάθεση των ανεκμετάλλευτων ακινήτων του ΤΣΜΕΔΕ σε μία κατεύθυνση επαγγελματικής και κοινωνικής πρόνοιας και διερεύνηση νέων δυνατοτήτων λειτουργίας τους. Το ταμείο μας να γίνει μέσο αλληλοϋποστήριξης μεταξύ συναδέλφων κι όχι club των λίγων που μπορούν να είναι μέλη και απολαμβάνουν προνόμια.
Οι διεκδικήσεις μας σαφώς και δεν περιορίζονται στα παραπάνω. Μία σειρά από επιθέσεις που δεχόμαστε καθημερινά μας θυμίζουν ότι πρέπει να βρισκόμαστε σε συνεχή θέση μάχης. Η συμμετοχή στην ανοιχτή συνέλευση και η συλλογική δράση ας είναι το όπλο μας . 

Πρωτοβουλία Μηχανικών ΤΣΙΜΕΝΤΕ