Νέα Δημοκρατία - Πέφτει με δύναμη - Ουστ...

4 σποτ που αποδομούν την προεκλογική καμπάνια της ΝΔ, ουστ...

  

  

Aς ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα...

Παρέμβαση στη Συνέντευξη Τύπου για την κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ (19/1/2015)
του Κώστα Φωτεινάκη

Διαβάζω ένα κείμενο του Νομπελίστα λογοτέχνη Ζοζέ Σαραμάγκου «περί ιδιωτικοποιήσεων» (1998)

[Aς ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα,
ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός,
ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας,
ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος,
ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο,
ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο,
ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά.
Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων,
ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη,
παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων
σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό.
Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου…
Και μιας και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.]

Η μνημονιακή λοιπόν κυβέρνηση Σαμαρά και τα κόμματα που την υποστήριζαν (ΝΕΑ Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) «ανταποκρινόμενη» στην παραίνεση του Ζοζέ Σαραμάγκου ψήφισε το νόμο 3896/2011 για τη σύσταση του «ΤΑΜΕΙΟΥ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ Α.Ε.». Το ΤΑΙΠΕΔ έχει χαρακτηριστεί ως «…ένα εργαλείο της τρόικας, εκτροφείο διαφθοράς και διαπλοκής, που επιχειρεί το μεγαλύτερο ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας που έχει να δει η Ευρώπη από την εποχή της Ανατολικής Γερμανίας».

Αυτό το «εκτροφείο διαφθοράς» δεν εκσυγχρονίζεται, δεν βελτιώνεται, δεν δημοκρατοποιείται, δεν μεταρρυθμίζεται – καταργείται με νόμο όπως και «επιβλήθηκε».

Στo Παρατηρητήριο ΤΑΙΠΕΔ που δημιουργήθηκε από την ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ το Σεπτέμβριο του 2014 «Χαρτογραφήθηκαν 195 ιδιοκτησίες που είναι προς πώληση, από τις 412 που αναφέρονται στα έγγραφα του ΤΑΙΠΕΔ, καθώς περιλήφθηκαν μόνο οι περιοχές που είναι φυσικές, και όχι τα υπό εκποίηση κτίρια ή οι εταιρείες του δημοσίου που βρίσκονται σε διαδικασία αποκρατικοποίησης.

Σε μια πρώτη ανάγνωση, αυτό που φαίνεται από τη χρήση του Παρατηρητηρίου ΤΑΙΠΕΔ, το 80% των περιουσιών που απεικονίζονται βρίσκονται εντός ζώνης 1.000 μέτρων από την ακτογραμμή της Ελλάδας. Από τις 195 εκτάσεις που παρουσιάζονται στον χάρτη του Παρατηρητηρίου, εντός περιοχώνNATURA 2000 βρίσκονται οι 47, ενώ άλλες 41 βρίσκονται σε ακτίνα 1 χλμ. από περιοχές NATURA 2000.

Επιπτώσεις θα προκληθούν επίσης για τις σημαντικές σε ευρωπαϊκό επίπεδο αποικίες θαλασσοπουλιών που φιλοξενεί η χώρα μας.

Τέλος, οικότοποι προτεραιότητας που προστατεύονται από την Ευρωπαϊκή Οδηγία 92/43/ΕΟΚ, όπως οι αμμοθίνες και η υγροτοπική βλάστηση, που φύονται σε πολλές από τις παράκτιες περιοχές που πρόκειται να «αξιοποιηθούν» από ιδιώτες, θα καταστραφούν.

Αλλά πάνω από όλα, θα τραυματίσει τον τρόπο που ο πολίτης αντιλαμβάνεται την ελεύθερη πρόσβαση, το κοινό αγαθό, την αξία της φυσικής κληρονομιάς, έννοιες βαθιά συνδεδεμένες με τη δημοκρατική αντίληψη μιας κοινωνίας.]

Ένα βασικό ζήτημα για μια αριστερή κυβερνητικότητα: η σχέση κράτος – κόμμα - κίνημα

Άντε με το καλό! Την 25η Γενάρη “χωριζόμαστε”...

(ένα βασικό ζήτημα για μια αριστερή κυβερνητικότητα: η σχέση κράτος – κόμμα - κίνημα)

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου από εδώ

“...Πρέπει να σκεφτούμε τις δεσμεύσεις και πως θα τις φέρουμε σε πέρας από την επομένη των εκλογών. Το πως θα τις φέρουμε σε πέρας έχει πια δυο διαστάσεις. Έχει μια διάσταση κυβερνητικής ευθύνης πρωτόγνωρης, και τι σημαίνει αυτό, έχει και μια διάσταση κομματική της ανασύνταξης, και τι σημαίνει αυτό, διότι από την επομένη των εκλογών χωριζόμαστε στα δυο ως δραστηριότητες, όχι ως πρόσωπα. Χωριζόμαστε σε ένα κομμάτι που έχει ευθύνη μιας χώρας σε επίπεδο συνταγματικού πλαισίου, δηλαδή ένα πλαίσιο διακυβέρνησης, και έχουμε ευθύνη ως κόμμα, όπως είπε και ο Γιάννης Δραγασάκης προηγουμένως, το κόμμα πρέπει να ανσυγκροτηθεί, να ξαναδέσει με την κοινωνία να στηρίζει την κυβέρνηση και να ασκεί κριτική στην κυβέρνηση. Να φέρνει τα αιτήματα της κοινωνίας στη κυβέρνηση και να ασκεί κριτική στην κυβέρνηση στο βαθμό που αυτά ώριμα αιτήματα δεν υλοποιούνται με τον τρόπο που πρέπει. Στον αγώνα αυτό είμαστε κομμάτι του ελληνικού λαού, δεν είμαστε εμείς και ο λαός, δεν είμαστε ο ΣΥΡΙΖΑ και ο λαός. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κομμάτι του λαού στο οποίο ο λαός εναποθέτει μια ευθύνη και καθιστά τον ΣΥΡΙΖΑ υπόλογο...”

(απόσπασμα από την ομιλία  [εδώ] του Αριστείδη Μπαλτά στα πλαίσια της παρουσίασης του “κυβερνητικού προγράμματος” του ΣΥΡΙΖΑ που έγινε στο στάδιο του TAE KWON DO, 3-1-2015 )

Η θέση αυτή, αν και έχει αποτυπωθεί στις “διακηρύξεις” του ΣΥΡΙΖΑ, στην πραγματικότητα δεν έχει γίνει κτήμα του: Δεν καταγράφεται ούτε στις πολιτικές πρακτικές που ακολουθεί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε κυριαρχεί στην καθημερινή πολιτική δραστηριότητα των μέλη του. Γιαυτό και αντιμετωπίζεται ως “ψιλά γράμματα”, που το περιεχόμενό τους δεν χρειάζεται παραπέρα ανάλυση και συζήτηση, μπροστά στην προοπτική της ανάληψης κυβερνητικών ευθυνών από το ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, δεν πρόκεται για ένα ειδικό παθολογικό “σύμπτωμα” που εμφανίζεται στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ο κανόνας που επικρατεί στο σύνολο των χώρων της παραδοσιακής Αριστεράς, και όχι μόνο...

Κι όμως πρόκειται για ένα κρίσιμο ζήτημα για την Αριστερά, πιο σημαντικό από τα “προγράμματά” της και τις “θέσεις” της για την κρίση, την ΕΕ, την ΟΝΕ και άλλα συναφή παρόμοια με τα οποία αρκούνται να κατατρίβονται τα επιτελεία της. Αριστερά του 21ου αιώνα δεν θα υπάρξει αν δεν καταφέρει να συγκροτηθεί ως πολιτική δύναμη μέσα από νέες πολιτικές πρακτικές που έρχονται σε ρήξη με αυτές που κυριαρχούν σήμερα στο εσωτερικό της, οι οποίες θα προσδιορίζουν με διαφορετικό τρόπο την τριπλή σχέση: κράτος – κόμμα – κίνημα.

Καρέ καρέ η διά νόμου τσιμεντοποίηση της χώρας

Στη μνημονιακή λαίλαπα της απερχόμενης κυβέρνησης περίοπτη θέση κατέχει η πληθώρα «φωτογραφικών» διατάξεων που κατεδάφισαν με ρυθμούς... fast track ό,τι είχε απομείνει από τη νομοθεσία για την προστασία του περιβάλλοντος | EUROKINISSI

Από την ΕφΣυν

Ακόμη ένας λόγος, για να μείνει στην Ιστορία η απερχόμενη κυβέρνηση είναι η ταχύτατη αναπροσαρμογή και -τελικά- η κατεδάφιση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας. Ο βασικός μηχανισμός που χρησιμοποιήθηκε, προκειμένου να επιτευχθεί αυτό ήταν ο καταιγισμός «φωτογραφικών» διατάξεων σε άσχετα νομοσχέδια που νομιμοποίησαν παρανομίες και διευκόλυναν συγκεκριμένες επενδύσεις.
Προκειμένου να εισαχθούν στη νομοθεσία -και στο όνομα των επιταγών του Μνημονίου και των fast track διαδικασιών-, οι φωτογραφικές διατάξεις, γνωστότερες και ως χαριστικές ρυθμίσεις ή τακτοποιήσεις «ημετέρων», σε κάποιες περιπτώσεις παρέκαμψαν ακόμη και αποφάσεις του ΣτΕ. Σύμφωνα με τη 10η ετήσια έκθεση περιβαλλοντικής νομοθεσίας του WWF Ελλάς, τα σημαντικότερα πλήγματα υπέστησαν η δασική νομοθεσία, η χωροταξική και πολεοδομική νομοθεσία, η «κόκκινη γραμμή» νομιμοποίησης των αυθαιρέτων αλλά και η ασφάλεια δικαίου.
«Απαξίωση»
«Ενα από τα σημεία για τα οποία αυτή η κυβέρνηση θα μείνει στην Ιστορία είναι η παροιμιωδώς απαξιωτική στάση της απέναντι στους κοινοβουλευτικούς θεσμούς, όπως και σε κάθε έννοια συμμετοχής του πολίτη στα κοινά. Πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και κατεπείγουσες διαδικασίες, νομοσχέδια δεκάδων (ή και εκατοντάδων) σελίδων σε διαβούλευση για λίγες μόνο ημέρες, κατάθεση νομοσχεδίων στην καρδιά της εορταστικής περιόδου (Παρασκευή, 10 Αυγούστου κατατέθηκε το νομοσχέδιο που σκότωσε την αγορά ανανεώσιμων πηγών ενέργειας), υποβολή τροπολογιών και μεταβατικών διατάξεων της τελευταίας στιγμής σε άσχετα νομοσχέδια και φωτογραφικές διατάξεις είχαν την τιμητική τους τούς τελευταίους 30 μήνες», δηλώνει στην «Εφ.Συν.» ο Δημήτρης Ιμπραήμ, συντονιστής εκστρατειών στην Greenpeace.
«Ολα είχαν ένα κοινό: την εξυπηρέτηση συμφερόντων λίγων και την καταπάτηση των συμφερόντων των πολλών στο όνομα του γενικού καλού. Η επί της ουσίας καταστρατήγηση των θεσμών κρύβει πολύ μεγαλύτερους κινδύνους και βαθύτερες επιπτώσεις που ξεπερνούν τον προφανή αποκλεισμό των πολιτών και την παραβίαση της διεθνούς, ευρωπαϊκής και εθνικής νομοθεσίας. Η στέρηση της δυνατότητας ουσιαστικής συμμετοχής στα κοινά, επηρεασμού της διαδικασίας λήψης αποφάσεων ή ακόμα και της ίδιας της πρόσβασης στην πληροφορία σε μια περίοδο παρατεταμένης κρίσης περιθωριοποιεί τους πολίτες, ασκώντας τους ακόμα μεγαλύτερη ψυχολογική πίεση, επιδοκιμάζει έμπρακτα την αυθαιρεσία, τη διαφθορά και την έκνομη συμπεριφορά και τελικά υπονομεύει τα ίδια τα θεμέλια της δημοκρατίας», επισημαίνει ο ίδιος.
Το γνωστό ρουσφέτι
«Οποιος έχει την πρόσβαση στον υπουργό, ρυθμίζει το παιχνίδι του. Βάζει τους δικούς του ειδικούς όρους και φωτογραφίζει τη δική του επένδυση, χρήση γης, δραστηριότητα, αποκλείοντας ταυτόχρονα όλους τους άλλους που δεν μοιάζουν ακριβώς με τη δική του περίπτωση. Οι φωτογραφικές διατάξεις, λοιπόν, είναι το γνωστό ρουσφέτι, το ελληνικό ρουσφέτι, που μπαίνει στη Βουλή και γίνεται νόμος», τονίζει η Θεοδότα Νάντσου, συντονίστρια περιβαλλοντικής πολιτικής WWF Ελλάς.
• «Είναι υπεύθυνη η κρίση γι’ αυτά τα πλήγματα στην περιβαλλοντική νομοθεσία;», τη ρωτήσαμε...

Γ. Πρωτονοτάριος: Για Παιδεία και Έρευνα σε όφελος του λαού και του τόπου

Του συναδέλφου Γιάννη Πρωτονοτάριου, καθηγητή ΕΜΠ και υποψήφιου με το ΣΥΡΙΖΑ στην Α’ Αθήνας

Η κατάσταση στην παιδεία και στην έρευνα στη χώρα και ιδιαίτερα μετά τα χρόνια του μνημονίου βρίσκονται σε τραγική κατάσταση. Οι δημόσιες δαπάνες για την παιδεία ήταν το 2014 μόλις 2,2% του ΑΕΠ, ενώ ο αντίστοιχος Ευρωπαϊκός μέσος όρος υπερβαίνει το 5%. Οι δαπάνες για την έρευνα έφτασαν μόλις στο 0,55 % του ΑΕΠ ενώ στην Ε.Ε. ξεπέρασαν 2%.

Τα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια φυτοζωούν. Δεν εκλέγονται και δε διορίζονται νέοι καθηγητές τη στιγμή που συνταξιοδοτούνται εκατοντάδες. Απολύονται εκατοντάδες διοικητικοί υπάλληλοι. Οι φοιτητές στοιβάζονται σε ακατάλληλα αμφιθέατρα, ενώ δεν μπορούν να ασκηθούν στα εργαστήρια ελλείψει προσωπικού. Η κατάσταση στη σίτιση και τη στέγαση είναι τραγική. Όλο και λιγότεροι φοιτητές εξυπηρετούνται έχουν πρόσβαση σε αυτές τις υπηρεσίες.

Το λύκειο συνεχώς υποβαθμίζεται λόγω της υπό-στελέχωσης. Τα νέα παιδιά αναγκάζονται να τρέχουν διαρκώς στα φροντιστήρια εφόσον στο «νέο λύκειο» γίνονται πανελλαδικές εξετάσεις και στις τρεις τάξεις, με εξωπραγματικές τράπεζες θεμάτων.

Τα ερευνητικά κέντρα υποβαθμίζονται διαρκώς και καταργούνται σημαντικοί τομείς τους. Το αξιόλογο ερευνητικό έργο που υπό αντίξοες συνθήκες παράγεται στα ΑΕΙ και στα ερευνητικά κέντρα, δεν αξιοποιείται.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα θέσει την παιδεία και την έρευνα σε πρώτη προτεραιότητα. Θα αναβαθμίσει όλα τα ιδρύματα και θα αξιοποιήσει αποδοτικά το προσωπικό τους. Θα φροντίσει για την αποτελεσματική διασύνδεση της έρευνας με την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Θα κάνει ότι μπορεί για να σταματήσει η μετανάστευση των νέων επιστημόνων (brain drain) και να προχωρήσει η αξιοποίησή τους τόσο στην έρευνα όσο και στην παραγωγή.

Όλοι οι εμπλεκόμενοι στην εκπαιδευτική και ερευνητική διαδικασία (εκπαιδευτικοί, ερευνητές, φοιτητές, μαθητές, γονείς) κατανοούν την αναγκαιότητα αυτών των αλλαγών και προσβλέπουν σε μία νέα ισχυρή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για να τις υλοποιήσει. 

Δύο ενδιαφέροντα άρθρα για τις χθεσινες ανακοινώσεις Ντράγκι

Δύο ενδιαφέροντα άρθρα για τις χθεσινες ανακοινώσεις Ντράγκι

Ο ΠΝΙΓΜΕΝΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ ΑΠ’ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΤΟΥ ΝΤΡΑΓΚΙ ΠΙΑΝΕΤΑΙ...

Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Η προσφυγή των συστημικών τραπεζών στην προληπτική γραμμή παροχής ρευστότητας (ELA) και οι δηλώσεις του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) Μάριο Ντράγκι για το πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων έδωσαν το σύνθημα για το τελευταίο κύμα της εκστρατείας χειραγώγησης των ψηφοφόρων ενόψει του διαγραφόμενου καταποντισμού των Μνημονιακών δυνάμεων στις εκλογές της Κυριακής. Ύστερα από το μπαράζ παραπληροφόρησης συστημικών ΜΜΕ (ΑΝΤ1, Πρώτο Θέμα)για την προσφυγή στον ELA, με το σαφές, υπόρρητο μήνυμα πως αν νικήσει η Αριστερά θα στεγνώσουν από ρευστό οι τράπεζες, ήρθε ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς, με μια σκηνοθετημένη θεατρική παράσταση- διάγγελμα, να υποστηρίξει το ίδιο πράγμα, με αφορμή τις δηλώσεις Ντράγκι. Ή ψηφίζετε τη ΝΔ, οπότε η Ελλάδα θα μπορέσει να ευεργετηθεί από την «κοσμογονία» της κατά Ντράγκι «ποσοτικής χαλάρωσης», ή βγαίνουμε ουσιαστικά εκτός ευρωζώνης και καταρρέουμε, ήταν το μήνυμα του υπό απόσυρση πρωθυπουργού.

Το ύστατο προεκλογικό πυροτέχνημα του Σαμαρά και των υποστηρικτών του θα καεί στα χέρια τους. Στην πραγματικότητα, η απόφαση της ΕΚΤ αποτελεί κόλαφο για τον ίδιο και την κυβέρνησή του.

-Η απόφαση της ΕΚΤ δεν δρομολογήθηκε, βέβαια, λόγω της επικείμενης κυβερνητικής αλλαγής στην Ελλάδα. Ήταν από καιρό προγραμματισμένη, λόγω της εκρηκτικής κατάστασης που έχουν δημιουργήσει στην ευρωζώνη ο αποπληθωρισμός και η χρόνια ύφεση, καρποί των εξοντωτικών πολιτικών λιτότητας που υπαγορεύει το Βερολίνο. Αποτελεί έμπρακτη ομολογία ότι το ευρώ κινδυνεύει να διαλυθεί από τις ίδιες τις δομικές αντιφάσεις του, εντελώς ανεξάρτητα από τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα.

-Το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης που ανακοίνωσε ο Ντράγκι καθόλου δεν αποτελεί τον από μηχανής θεό που θα μας σώσει, όπως προβάλλουν οι συστημικές δυνάμεις, παρά την προσωρινή ευφορία που προκάλεσε η μεγαλύτερη των αρχικών προσδοκιών έκταση του προγράμματος- 60 δις ευρώ το μήνα μέχρι το Σεπτέμβρη του 2016, συνολικά 1,08 τρισ. Έγκυροι οικονολόγοι απ’ όλο τον κόσμο το περιγράφουν ως ασπιρίνη για πνευμονία- too little, too late, είναι το μόνιμο ρεφρέν των πιο σοβαρών διεθνών μέσων ενημέρωσης. Υποχωρώντας στην πίεση του Βερολίνου, ο Ντράγκι βάζει τις εθνικές κεντρικές τράπεζες να αγοράζουν μέρος του χρέους τους και να επωμίζονται (σε ποσοστό 80%) τις σχετικές, πιθανές απώλειες. Αυτό σημαίνει, όσο σχιζοφρενικό κι αν ακούγεται, ότι χώρες που δεν έχουν ανάγκη, αφού ήδη δανείζονται πρακτικά με μηδενικό επιτόκιο, όπως η Γερμανία, θα μπορούν να αγοράζουν περισσότερο χρέος από χώρες που χειμάζονται, όπως η Ισπανία! Η Ελλάδα θα μπορεί να αντλεί το πολύ 1,2 δις το μήνα.

-Το κυριότερο, η επιλογή αυτή ισοδυναμεί πρακτικά με «επανεθνικοποίηση» της νομισματικής πολιτικής και υπονόμευση της ΕΚΤ. Εγείρει σοβαρότατες αμφιβολίες για τη δέσμευση της Γερμανίας στο ευρώ, υπονομεύοντας το κύρος του κοινού νομίσματος. Η ευρωζώνη μετατρέπεται σε πραγματικό τρελοκομείο- ένα νόμισμα, 19 νομισματικές και φορολογικές πολιτικές, με μοναδικό ενοποιητικό στοιχείο τη Δρακόντεια λιτότητα και την εργασιακή ζούγκλα!

Κοινωνικός και οικολογικός μετασχηματισμός

Γράφτηκε από τον/την Μαρία Καλαντζοπούλου, Χάρης Κωνσταντάτος, Μαρία Μάρκου, Μπάμπης Μπιλίνης, Δέσποινα Σπανούδη, Γιώργος Χονδρός, Πέτρος Ψαρρέας​ από την Εποχή

ΜΟΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ
Στη δίνη της συνδυασμένης οικονομικής-οικολογικής κρίσης του καπιταλισμού, το περιεχόμενο της ανατροπής δεν μπορεί παρά να έχει χαρακτήρα ταυτόχρονα κοινωνικό και οικολογικό. Δεν μπορεί παρά να αμφισβητεί, στη βάση του, το κυρίαρχο μοντέλο ανάπτυξης, τον παραγωγισμό, την ιδεολογία της αέναης μεγέθυνσης και συσσώρευσης, καθώς επίσης και τη λεηλασία του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος που ναρκοθετεί το παρόν και το μέλλον των κοινωνιών.

Είναι βέβαιο ότι ο ίδιος δρόμος δεν μπορεί να οδηγήσει σε άλλα αποτελέσματα. Μόνη πραγματική διέξοδο μπορεί να αποτελέσει ο κοινωνικός-οικολογικός μετασχηματισμός της παραγωγής, σε ένα μεταβατικό πρόγραμμα μιας «οικονομίας των αναγκών» σε σοσιαλιστική κατεύθυνση. Σήμερα, βρισκόμαστε μπροστά στην ιστορική πρόκληση της διακυβέρνησης από την αριστερά, που καλείται να βάλει στο προσκήνιο τις συλλογικές ανάγκες και να διαμορφώσει ένα νέο υπόδειγμα το οποίο να στηρίζεται στην κινητοποίηση της κοινωνίας και την ενεργό συμμετοχή της. 
Η συνάρθρωση της οικολογικής με την κοινωνική και ταξική διάσταση αποτελεί «ιδρυτικό» και φυσιογνωμικό χαρακτηριστικό του ΣΥΡΙΖΑ. Πολύτιμη παρακαταθήκη και οδηγό αποτελούν η πλειάδα περιβαλλοντικών κινήσεων και δικτύων που αναπτύχθηκαν την προηγούμενη δεκαετία και μέχρι σήμερα. Ενδεικτικά, τα κινήματα ενάντια στο λιθάνθρακα και τη βιομηχανική ρύπανση, στην εκτροπή του Αχελώου, στην επέλαση των βιομηχανικών Α.Π.Ε., στην εξόρυξη χρυσού, στην καύση απορριμμάτων και τις χωματερές, στην ιδιωτικοποίηση του νερού, στο ξεπούλημα του Ελληνικού αλλά και πληθώρα άλλων, όπως οι εκατοντάδες συλλογικότητες ελεύθερων χώρων στις πόλεις ή για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα δασών και αιγιαλών.
Οι κρίσεις της οικονομίας και των οικοσυστημάτων είναι δομικές και αλληλένδετες, και παροξύνονται στην περίοδο κυριαρχίας του νεοφιλευθερισμού. Ιδιαίτερα στην εποχή της κρίσης, που αξιοποιείται ως «ευκαιρία», παίρνουν ακραία χαρακτηριστικά μέσω της εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών καταστροφής. Ζωτικά κοινωνικά αγαθά όπως η γη, το νερό, η ενέργεια επιχειρείται να ιδιωτικοποιηθούν πλήρως. Προωθείται η μαζική εκποίηση ορυκτών πόρων, δασικών εκτάσεων και αιγιαλών, αλλά και της διαχείρισης των απορριμμάτων. Το θεσμικό πλαίσιο της περιβαλλοντικής προστασίας, όπως επίσης και οι αντίστοιχες υπηρεσίες και ελεγκτικοί μηχανισμοί αποσαρθρώνονται. Ο ολοκληρωμένος χωρικός σχεδιασμός, δηλαδή ο προσδιορισμός των όρων ανάπτυξης στο έδαφος και στην κοινωνία, εκχωρείται απροσχημάτιστα πια σε ιδιωτικά συμφέροντα ή τομεακά λόμπι, δημιουργώντας νησίδες καθεστώτος εξαίρεσης από τους κανόνες. Συνολικά, η υπαγωγή του χωρικού σχεδιασμού και των αδειοδότησεων σε όρους α λα καρτ και διαδικασίες «fast track», εγκαθιδρύει την επιθετική προώθηση μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων με χαρακτηριστικά υφαρπαγής γης.
Η αντιστροφή της σημερινής ζοφερής πραγματικότητας, προϋποθέτει, ως πρώτη προτεραιότητα, την ανάκτηση, προστασία και δημοκρατικό έλεγχο του συνόλου των δημόσιων και κοινών αγαθών.

Ένα νέο μεταβατικό υπόδειγμα

Επιστολή του ΤΕΕ ΒΑ Αιγαίου

Επιστολή του ΤΕΕ ΒΑ Αιγαίου

Προεκλογική Τακτοποίηση Φαντασμάτων

Δωράκια μοιράζει ο αναπληρωτής υπουργός ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ, ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΑΓΑΡΑΣ. 4 μέρες πριν τις εκλογές βολεύει στα γρήγορα όλους όσους δεν πρόλαβαν να κατασκευάσουν ούτε καν το σκελετό του αυθαιρέτου! Τακτοποίηση εξπρες για αυθαίρετα που θα ολοκληρώσουν την κατασκευή τους του στατικού τους φορέα στο μέλλον. Τα αυθαίρετα νέας γενειάς ειναι ήδη εδώ και οι καταπατητές επιβραβεύονται με αναστολή κυρώσεων παρά την κόκκινη γραμμή της 28/07/2011. Ακόμα περιμένουμε, μετά από 4 χρόνια εφαρμογής των νόμων κακτοποίησης των αυθαιρέτων, την ανάρτηση των ορθοφωτοχαρτών που θα δείχνουν ποιες κατασκευές προυπήρχαν της 28/11/2011. Τελικά κράτος υπάρχει μόνο για να βολεύονται, ανευ όρων και περιορισμών οι καταπατητές, οι χρυσοθήρες και οι λοιποί εκλεκτοί των υπουργών.

Δυνατότητα υπαγωγής αυθαιρέτων εργασιών και κατασκευών στις διατάξεις αναστολής επιβολής κυρώσεων του ν.4178/13

Την έγκριση της δυνατότητας υπαγωγής στις διατάξεις αναστολής επιβολής κυρώσεων του ν.4178/13, αυθαιρέτων κατασκευών και αυθαιρέτων οικοδομικών εργασιών που δεν έχουν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ολοκληρωμένου φέροντα οργανισμού δίνει απόφαση που υπέγραψε χθες ο αναπληρωτής υπουργός ΠΕΚΑ Νίκος Ταγαράς.

Συγκεκριμένα, η απόφαση αφορά αυθαίρετες κατασκευές και αυθαίρετες οικοδομικές εργασίες που δεν έχουν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ολοκληρωμένου φέροντα οργανισμού, αποκλειστικά και μόνο προκειμένου να εξασφαλιστεί η αναστολή επιβολής κυρώσεων δεδομένου ότι δεν πρόκειται για νομιμοποίηση των αυθαιρεσιών και ως εκ τούτου δεν αποκλείεται η δυνατότητα άρσης τους, για την αποκατάσταση του περιβάλλοντος και γενικά της νομιμότητας.

Για να δείτε όλη την απόφαση πατήστε εδώ

 

ΑΔΕΔΥ για σποτάκι ΟΝΝΕΔ: Μίσος για τον κόσμο της εργασίας

"Εκείνο που δεν μπορεί να κρυφτεί είναι το μίσος για κάθε συλλογικότητα, για το Δημόσιο, αλλά και για τον κόσμο της εργασίας συνολικότερα». Αγανάκτηση για το άθλιο βίντεο της ΟΝΝΕΔ, εκφράζει η ΑΔΕΔΥ, η οποία το χαρακτηρίζει απαξιωτικό και συκοφαντικό.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 Η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. εκφράζει την έντονη αγανάκτησή της για το απαξιωτικό και συκοφαντικό, για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο, βίντεο της ΟΝΝΕΔ με θέμα την «αξιολόγηση».

Δεν θα είχε αξία αναφοράς το δήθεν χιουμοριστικό-προεκλογικό βίντεο της ΟΝΝΕΔ αν πίσω  από τα πολυχρησιμοποιημένα αρνητικά στερεότυπα δεν κρύβονταν τα αποτελέσματα της κυβερνητικής πολιτικής στο Δημόσιο και οι δραματικές επιπτώσεις τους στην Υγεία, στην Εκπαίδευση, στην καθημερινότητα εκατομμυρίων πολιτών. Εκείνο που δεν μπορεί να κρυφτεί είναι το μίσος για κάθε συλλογικότητα, για το Δημόσιο, αλλά και για τον κόσμο της εργασίας συνολικότερα.

Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο θα συνεχίσουν να αγωνίζονται για την υπεράσπιση των κοινωνικών αγαθών και του δικαιώματος στη μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους και όλες ενάντια στην πολιτική των απολύσεων, των διαθεσιμοτήτων της ανεργίας και της εξαθλίωσης ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων.

Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

Χ.Α.: Ζήτω οι κατακτητές μας! (video)

Από την ΕφΣυν

Φέρνουμε σήμερα στη δημοσιότητα ένα ανατριχιαστικό ντοκουμέντο. Είναι στιγμιότυπα από μια συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής, όπου ξεδιπλώνονται τα «πιστεύω» του σκληρού πυρήνα της ναζιστικής οργάνωσης. Η εκδήλωση-συναυλία ξεκινά με την κραυγή του παρουσιαστή: «Για τους ενάρετους πεσόντες. Για το Αίμα! Για την Αξιοπρέπεια! Για τη Συνοχή και την αιώνια μακροημέρευση της Φυλής μας! Για τη Φυλή!»
Στην επόμενη σκηνή ακούγεται ο παρουσιαστής να παρουσιάζει τον «Καιάδα» (Γιώργο Γερμενή) και κάποια σύνθεσή του που είναι «αφιερωμένη στους ενάρετους πεσόντες, αυτούς που έχουν δώσει την ψυχή τους για να είναι αυτή η χώρα ανεξάρτητη, λεύτερη, περήφανη και δυνατή».
Για ποια χώρα μιλάμε; Μέχρι αυτή τη στιγμή δεν καταλαβαίνει κανείς. Πάντως ο παρουσιαστής καλύπτεται από μια σημαία που δεν είναι ελληνική. Για την ακρίβεια, είναι η σημαία της ναζιστικής Βέρμαχτ, του στρατού της γερμανικής κατοχής. Ακολουθεί ο «χορός», μια βίαιη δηλαδή κίνηση μερικών αντρών υπό τους... ήχους του Καιάδα. Μετά το τραγούδι ακολουθούν τα συνθήματα: «Ζήτω η Νίκη» (το χιτλερικό Sieg Heil), «Ζήτω ο Αρχηγός», «Ζήτω η Χρυσή Αυγή». Ολα συνοδεύονται από τον απαραίτητο ναζιστικό χαιρετισμό.
Ο παρουσιαστής ζητάει να ψάλλουν όλοι μαζί τον Εθνικό Υμνο. Σε όλη τη διάρκεια που ακούγεται ο ελληνικός ύμνος, οι χρυσαυγίτες κρατούν υψωμένα τα χέρια τους. Και το κλου: ένας Γερμανός ή γερμανόφωνος «συναγωνιστής» ψάλλει τον ύμνο της ναζιστικής Γερμανίας, «Deutschland, Deutschland über alles» («Η Γερμανία πάνω από όλα»), με φόντο πάλι την πολεμική σημαία του Τρίτου Ράιχ με τη σβάστικα.

Video of Χρυσή Αυγή Sieg Heil

Το σήμα κατατεθέν
Οι στίχοι αυτοί του ύμνου είναι βέβαια απαγορευμένοι στη Γερμανία, αλλά αποτελούν το σήμα κατατεθέν των πιο σκληρών ναζί σ' όλο τον κόσμο. Οι χρυσαυγίτες υψώνουν πάλι το χέρι τους στον ναζιστικό χαιρετισμό και κραυγάζουν ρυθμικά «Sieg Heil», αυτή τη φορά στα γερμανικά, ακολουθώντας το παράγγελμα που τους δίνεται από τον παρουσιαστή-φαλαγγάρχη.
Και έτσι μαθαίνουμε ποιοι είναι οι «ενάρετοι πεσόντες». Οι άντρες του γερμανικού στρατού κατοχής. Πρόκειται για ακραία επίδειξη ταύτισης με τον κατακτητή, για ανοιχτή προδοσία. Και βέβαια τα περί πατρίδας, Ελλάδας κ.λπ. πάνε περίπατο, στάχτη στα μάτια των αφελών που εξακολουθούν να πιστεύουν το παραμύθι του «ελληνολάτρη».
Τα στιγμιότυπα αυτά περιλαμβάνονται στο εξαιρετικό ντοκιμαντέρ της Μάρσιας Τζιβάρα «Burning from Inside», το οποίο πρόκειται να παιχτεί σε λίγες βδομάδες. Το ντοκουμέντο δεν αμφισβητείται. Και διαψεύδει κάθε προσπάθεια της οργάνωσης του Νίκου Μιχαλολιάκου να απαρνηθεί την ταύτισή της με τον ναζισμό στην πιο ωμή εκδοχή του.
Μετά και από αυτήν την αποκάλυψη, δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για κανέναν. Όσοι επιλέξουν αυτό το πολιτικό μόρφωμα στις εκλογές της Κυριακής, γνωρίζουν πλέον ότι ψηφίζουν εκείνους που λατρεύουν τους Γερμανούς κατακτητές και δίνουν όρκο τιμής σε ένα ξένο κράτος, το γερμανικό Τρίτο Ράιχ. 

Σαμδάνης Κώστας: Δε θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσεις

Συναδέλφισσα- συνάδελφε,

η οριακή κατάσταση που οι περισσότεροι από εμάς βιώνουμε δεν ήρθε ουρανοκατέβατη. Έχει τους φορείς της που εφαρμόζουν την πολιτική της εξόντωσής μας. Κυβέρνηση- ΕΕ- ΔΝΤ επέβαλαν τα χρόνια που ξεδιπλώνουν το κοινωνικό τους πείραμα μια δέσμη μέτρων που οδηγεί στην εξαθλίωσή μας : ληστρικές αυξήσεις στις εισφορές του ταμείου μας την ίδια στιγμή που χαρίζουν απλόχερα σε μία νύχτα τα μισά του αποθεματικά στους δανειστές με το κούρεμα μέσω PSI, αλλεπάλληλες αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου της attica πάλι με τα λεφτά των μηχανικών, υπερφορολόγιση πέρα από κάθε λογική, κατάργηση ελάχιστων αμοιβών – ευτελισμός του επαγγέλματος, διάλυση εργασιακών κατακτήσεων που κερδήθηκαν με αγώνες δεκαετιών, εκτόξευση της ανεργίας και της υποαπασχόλησης.

Έχει όμως και τους υποστηριχτές της, τους σύγχρονους αυλικούς. Ο διορισμένος από την κυβέρνηση πρόεδρος του ΕΤΑΑ εφάρμοσε κατ’ εντολή της τρόικα τις ληστρικές αυξήσεις στις εισφορές και σαν να μην έφτανε αυτό μέσα στις γιορτές έστειλε στοιχεία μηχανικών με οφειλές στο ταμείο (υπολογίζοντας μέσα σε αυτές και αναδρομικά τις αυξήσεις από το 2011)  στις αρμόδιες ΔΟΥ, για να πράξουν τα δέοντα, δηλαδή να προχωρήσουν σε αναγκαστικές εισπράξεις ή και σε κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων. 

Οι κυβερνήσεις των μνημονίων είναι αποφασισμένες να δώσουν τη μάχη για να μη χαθεί ούτε ένα ευρώ από τους τραπεζίτες και τους δανειστές. Είναι αποφασισμένες να σώσουν τα υπερκέρδη των καπιταλιστών και το ευρώ με κάθε κόστος. Είναι αποφασισμένες να ξεπουλήσουν την κοινωνική περιουσία, τα δάση, τα βουνά και τις ακτές , να εξοντώσουν ένα λαό για να διαμορφωθεί ένα φτηνό- ανταγωνιστικό εργατικό δυναμικό χάρισμα στις ορέξεις κάθε επίδοξου επενδυτή. Αυτή είναι η ανάπτυξη τους. Και έρχεται για να μείνει!

Δε θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσεις. Η ψήφος στην ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.- Μέτωπο Αριστερής Συμπόρευσης θα συμβάλει στην ενδυνάμωση ενός μετώπου κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που δίνει την μάχη καθημερινά και θα την δίνει και μετά τις εκλογές, για να καταγγελθούν οι δανειακές συμβάσεις, να γίνει άρνηση του χρέους, να σταματήσει το ξεπούλημα του δημοσίου αντιθέτως να υπάρξει κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και των σημαντικών τομέων της παραγωγής. Γιατί υπάρχει ζωή και χωρίς ευρώ, έξω από τα δεσμά της Ε.Ε. 

Σαμδάνης Κώστας, αρχιτέκτονας μηχανικός

Γεννήθηκε στην Δράμα το 1981 και μεγάλωσε στην Προσοτσάνη.

Διπλωματούχος Αρχιτέκτονας Mηχανικός του ΑΠΘ από το 2008. Εργάστηκε ως μισθωτός στη Χαλκιδική (2009-2011). Από 2011 διατηρεί τεχνικό γραφείο στη Θεσσαλονίκη, οπού ζεί σήμερα.

Συμμετείχε ενεργά στο φοιτητικό κίνημα συνελέυσεων και καταλήψεων (2006-2007) για την υπεράσπιση της δημόσιας δωρεάν παιδείας ενάντια στην κατάργηση του αρθρου 16 του συντάγματος και στο νέο νόμο πλάισιο για τα πανεπιστήμια. Υπήρξε δραστήριο μέλος του Συλλόγου Σπουδαστών Αρχιτεκτονικής.

Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Σωματείου Mισθωτών Tεχνικών Μακεδονίας και μέλος του ΔΣ (2011-2013). Εκλέχτηκε μέλος της Aντιπροσωπείας του TEE (2010-2013, 2013-σήμερα) και της Δ.Ε. στο ΤΕΕ-ΤΚΜ με την Συσπείρωση Αριστερών Μηχανικών.

Eίναι μέλος της ΑΡ.Α.Σ. (Αριστερή Αντικαπιταλιστική Συσπέιρωση), οργάνωσης που συμμετέχει στην ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. και στην μετωπική αριστερή συμπόρευση δυνάμεων και αγωνιστών για μια διέξοδο από την κρίση χωρίς μνημόνια, χρέος, ευρώ.

Φανταζόμαστε τις πόλεις αλλιώς, σχεδιάζουμε τις πόλεις μαζί!

Ο χωρικός σχεδιασμός ως πεδίο προστασίας, ανασυγκρότησης, δημοκρατίας και δικαιοσύνης-3

της Τόνιας Κατερίνη από τα Ενθέματα

Τα τελευταία πέντε χρόνια,  ο αριθμός των κλειστών και εγκαταλελειμμένων ακινήτων έχει αυξηθεί σημαντικά, δίπλα στο πλήθος των αδιάθετων νεόδμητων κατασκευών σε αστικές και περιαστικές περιοχές που κληροδότησε η οικοδομική φούσκα της προηγούμενης περιόδου. Ταυτόχρονα, πλήθος κοινωνικά αιτούμενα μένουν «άστεγα» από έλλειψη ενδιαφέροντος και προτεραιότητας στη διάθεση πόρων. Και αντί να συζητάμε για μια πραγματική στρατηγική επαναξιοποίησης, η νεοφιλελεύθερη αφήγηση συζητά για τις προϋποθέσεις νέων πεδίων κερδοφορίας.

της Αλεξίας Γιακουμπίνη, από το filickr

Η απερχόμενη κυβέρνηση, αφενός ψήφισε ένα νόμο για την ιδιωτική πολεοδόμηση σε αδόμητες ή/και προστατευόμενες εκτάσεις δημιουργώντας προϋποθέσεις περαιτέρω αστικοποίησης στην εξωαστική γη, αφετέρου προετοίμασε ένα σχέδιο νόμου για τα αστικά ακίνητα με στόχο αυτή τη φορά τα «κενά και εγκαταλελειμμένα κτήρια». Στο νομοσχέδιο αυτό, κριτήρια αξιοποίησης είναι η παράδοση της διαχείρισης σε όποιον διαθέτει επενδυτικά κεφάλαια, η επιλογή κερδοφόρων χρήσεων και η σχεδόν με κατασταλτικούς όρους επιλογή των περιοχών και των προς «αξιοποίηση» ακινήτων. Ερήμην, φυσικά, συνολικότερου σχεδιασμού και καταγραφής των αναγκών.

Η «συνεκτική» πόλη ως πρόταγμα στο οποίο καταφεύγει για επιστημονική νομιμοποίηση ακόμα κι ο νεοφιλελεύθερος σχεδιασμός δεν είναι βέβαια η συνεκτική πόλη που διαλύθηκε τις τέσσερις προηγούμενες δεκαετίες όταν η οικονομική μεγέθυνση του τομέα της κατασκευής οδηγούσε στην άναρχη εξάπλωση των πόλεων. Είναι η συνεκτική πόλη της ταξικής ομοιογένειας, είναι η συνεκτική πόλη της αύξησης της εκμετάλλευσης της γης ως κίνητρο για την προσέλκυση επενδυτών.

Στο δικό μας σχέδιο τα κίνητρα «κερδοφορίας» έχουν να κάνουν αυστηρά με τη δημιουργία πλεονάσματος κοινωνικών πόρων. Η επανάχρηση κενών και εγκαταλελειμμένων κτηρίων νοείται μόνο μέσα σε ένα πλαίσιο συνολικού αστικού σχεδιασμού με στόχο την εξυπηρέτηση κοινωνικών αναγκών αλλά και την ποιοτική αναβάθμιση του αστικού χώρου.

Σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι/ες με τεράστιες ελλείψεις που σχετίζονται με χώρους εκπαίδευσης, υγείας, φροντίδας πληττόμενων κοινωνικών ομάδων, και βέβαια με ένα διαρκώς αυξανόμενο πρόβλημα στέγης, που μετρά ήδη χιλιάδες άστεγους και πολλοί περισσότερους στην άδηλη αστεγία που αφορά επισφαλή και ακατάλληλη κατοικία.

Δήμοι, κοινωνικοί φορείς, συλλογικότητες γειτονιάς θεσμισμένες και αυτοοργανωμένες καλούνται σε μια ουσιαστική και διαρκή διαδικασία καταγραφής προβλημάτων, αξιολόγησης και τοποθέτησης προτεραιοτήτων, καταγραφής πόρων (οικονομικών, πολιτισμικών, κτηρίων και άλλων υποδομών, ανθρώπινου δυναμικού κλπ).

Τα κενά κτήρια ιδιοκτησίας δημοσίου, ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ καθώς και αγνώστων ιδιοκτητών (σχολάζουσες κληρονομιές κλπ) μπορούν κατά προτεραιότητα να αξιοποιηθούν, ενώ μπορεί να ξεκινήσει μια σοβαρή συζήτηση για τα ιδιόκτητα ακίνητα που έχουν εγκαταλειφθεί, αλλά και αυτά που παραμένουν κενά, για την ένταξή τους σε ένα συνολικό σχεδιασμό με κοινωνικά κριτήρια επιλογής, κίνητρα, και δημόσιες παρεμβάσεις αποκατάστασης με ρήτρα χρήσης.

Η προσέγγιση κάθε τέτοιας παρέμβασης είναι για μας στον αντίποδα λογικών «εκκαθαρίσεων», ομογενοποίησης, τιμωρητικών και αυθαίρετων επιλογών. Και εγγύηση αποτελεί η διασφάλιση των διαδικασιών διαλόγου. Διαδικασιών διαλόγου που με τη συμμετοχή κοινωνικών, επαγγελματικών και επιστημονικών φορέων θα αξιοποιήσουν, επικαιροποιήσουν ή και τροποποιήσουν τα υφιστάμενα πολεοδομικά εργαλεία (Σχέδια Ολοκληρωμένων Αστικών Παρεμβάσεων, Ενεργό οικοδομικό τετράγωνο κλπ) και θα συμβάλουν σε ένα νέο απλούστερο και αντιγραφειοκρατικό πλαίσιο Οικοδομικής Νομοθεσίας.

Οι κάτοικοι των αστικών κέντρων όλων των φύλων, ηλικιών, εθνικών προελεύσεων, εργαζόμενοι και άνεργοι, βιώνουν την ραγδαία υποβάθμιση της ζωής των πόλεων από την έλλειψη υπηρεσιών, υποδομών, ποιότητας περιβάλλοντος. Μια υποβάθμιση με ταξικό πρόσημο. Η κοινωνική και παραγωγική ανασυγκρότηση περνάει και μέσα από τις πολιτικές για τον χώρο. Αν τους δώσουμε το λόγο θα έχουν πολλά να μας πουν. 

Η Τόνια Κατερίνη είναι αρχιτέκτονας, μέλος του Αλληλεγγύη για όλους

Μηχανικοί και εκλογές - ερωτήματα προς την επόμενη κυβέρνηση

 

Ξανά λοιπόν μπροστά στην κάλπη των εκλογών μιας αναμέτρησης, που σίγουρα δε μοιάζει με καμιά άλλη. Μετά από 5 χρόνια ανελέητης επίθεσης όπου γυρίσαμε 20-30 χρόνια πίσω τόσο ατομικά, όσο και ως κοινωνία.

Εκκινώντας από την αφετηρία της ρήσης "αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα θα ήταν παράνομες", αλλά και από την πολύχρονη πρακτική μας ατομική και συλλογική μέσα από τη συσπείρωση, η οποία αντλεί δυνάμεις και έμπνευση από την κοινωνική κίνηση και όχι από τα κομματικά γραφεία, από τη διαρκή πολιτική δράση και όχι από τον εκλογικό παροξυσμό. Παρά όμως την (εξορισμού αρνητική) προδιάθεση για το μηχανισμό των εκλογών, δε μπορεί παρά να συμφωνήσει κανείς ότι πράγματι αυτή τη στιγμή και μέσα από τις εκλογές περνάνε κρίσιμες (για όλους μας) εξελίξεις.

Και αν αυτές οι εκλογές γίνονται ξεχωριστές είναι ακριβώς γιατί χάρη στη μεγάλη κοινωνική αφύπνιση του 2010-2012 έσπασαν δεδομένες συμπεριφορές και αντιλήψεις (έστω και σε πρωτόλειο βαθμό), απελευθέρωσαν συνειδήσεις, γκρέμισαν κοινωνικές εκπροσωπήσεις και δεδομένα. Αν αυτό το ρήγμα (το οποίο πηγαίνει ακόμα πιο πίσω,  στο Δεκέμβρη του 2008 και στα φοιτητικά κινήματα του 2006-2007) δε βάθυνε, δεν ολοκληρώθηκε, οφείλεται τόσο στα όρια της υπαρκτής αριστεράς, όσο και στις υπαρκτές αντιφάσεις μια κοινωνίας που γαλουχήθηκε στον ατομισμό, στα νεοφιλελεύθερα δόγματα, στην αντικοινωνική συμπεριφορά.

Είναι πράγματι αδιανόητο να σκεφθεί κανείς την εκ νέου επικράτηση του φόβου και της υποταγής, την επανάληψη του Ιούνη του 2012, με την νίκη των ακροδεξιών - νεοφιλελεύθερων και μνημονιακών δυνάμεων - σε όλες τις (πολλές) εκδοχές τους. Το πρώτο στοίχημα συνεπώς των εκλογών αυτών, είναι η όσο το δυνατό μεγαλύτερη συντριβή τους, να χρεωθούν στο ακέραιο την καταστροφή που επέβαλλαν στην κοινωνία. Να εξαφανιστούν από τον πολιτικό χάρτη το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, το ΚΙΔΗΣΟ αλλά και τα νεοφιλελεύθερα αναχώματα τους όπως το Ποτάμι, αλλά και η νεοναζιστική συμμορία και συνολικά η ακροδεξιά. 

Πρέπει συνεπώς να κερδίσει η αριστερά, να κερδίσει η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που ζούνε από τη δουλειά τους ή έχουν πεταχθεί στο περιθώριο λόγων των πολιτικών της εσωτερικής υποτίμησης, απέναντι στο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του υπηρέτες. Πρέπει όμως να κερδίσει μια αριστερά που δε θα κληθεί να διαχειριστεί τη μνημονιακή βαρβαρότητα, αλλά να την ανατρέψει.

Αυτή τη στιγμή την κύρια εκπροσώπηση της κοινωνίας που ασφυκτιά απέναντι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ΕΕ την έχει αναλάβει -καλώς ή κακώς- ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό έγινε γιατί η υπόλοιπη αριστερά (σίγουρα πιο συνεπής, πιο αγωνιστική κλπ) δεν ήθελε ή δε μπόρεσε να το κάνει (και αναφέρομαι στους υπόλοιπους, μια και το ΚΚΕ εδώ και χρόνια έχει δείξει ότι το μόνο που το ενδιαφέρει είναι η διατήρηση του κομματικού του μηχανισμού). Εξάλλου ο λόγος και οι πρακτικές του ΣΥΡΙΖΑ μπορούσαν ευκολότερα να ενσωματώσουν τις αντιφάσεις αυτής της κοινωνίας (ανατροπές χωρίς να αλλάξουν και πολλά δηλαδή). Λόγω των παραπάνω για πολύ κόσμο είναι μια επιλογή ανάγκης και μειωμένων προσδοκιών, αν και σαφώς δεν αποτελεί συστημική επιλογή.

Αυτός συνεπώς πρέπει με σαφήνεια να απαντήσει σε αυτά που χιλιάδες συνάδελφοι θέτουν (και εμείς μέσα από αυτό το μπλογκ και τη δράση μας). Και θα περιοριστώ αποκλειστικά στα κλαδικά (των μηχανικών) ζητήματα, για να μη ξεφύγουμε.

1. Θα καταργήσει άμεσα και αναδρομικά τις αυξήσεις εισφορών? (το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ λέει απλά για "αναστολή της υποχρεωτικής αλλαγής ασφαλιστικής κατηγορίας"), θα κάνει αποδεκτά τα αιτήματα των μηχανικών για μείωση εισφορών, μη υποχρέωση καταβολής εισφορών κάτω από ένα όριο εισοδήματος και για ταμείο ανεργίας (για τα οποία δεν αναφέρει κάτι στο πρόγραμμα του) και επιστροφή των κλεμμένων του PSI από τα Ταμεία? Θα επανέλθει το αυτοδιοίκητο και η αυτονομία του Ταμείου και θα παυθούν όσοι υλοποίησαν τις καταστροφικές πολιτικές σε αυτό?

2. Θα αποκαταστήσει τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, τον ΟΜΕΔ, τη μετενέργεια των συμβάσεων και τον ελάχιστο μισθό των 751 €? Θα απαγορεύσει τις απολύσεις και θα περιορίσει την εργοδοτική ασυδοσία? Θα προσφέρει ουσιαστική προστασία στους εργαζόμενους απέναντι στον εργοδοτικό αυταρχισμό και αυθαιρεσία?

3. Θα ενισχύσει αποφασιστικά το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, ώστε να ανοίξουν δουλειές, θα σχεδιάσει εξ αρχής έργα με κοινωνικό και περιβαλλοντικό πρόσημο (αντιπλυμμηρικά, αντισεισμικά, αντιπυρικά, ενεργειακά, περιβαλλοντικά) σταματώντας τα οικονομικά και περιβαλλοντικά εγκλήματα που προωθεί η παρούσα συγκυβέρνηση? Τι θα κάνει με τις απαράδεκτες Συμβάσεις Παραχώρησης που είναι σε εξέλιξη και φορτώνουν όλο το βάρος στους χρήστες (βλέπε διόδια κλπ)?

4. Θα αναβαθμίσει τις δημόσιες τεχνικές υπηρεσίες, ώστε να σχεδιάσουν, μελετήσουν, επιβλέψουν τα παραπάνω? Θα αποκαταστήσει τον ελεγκτικό ρόλο του δημοσίου προς όφελος της κοινωνίας σε αντίθεση με τις fast track διαδικασίες εκποίησης που κυριαρχούν. Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ "Στη θέση του προληπτικού ελέγχου εισάγουμε τον κατασταλτικό έλεγχο με αυστηροποίση των κυρώσεων σε περιπτώσεις ψευδών δηλώσεων" είναι απαράδεκτη και οδηγεί σε χειρότερο εκφυλισμό τις δημόσιες τεχνικές υπηρεσίες που θα κυνηγάνε εκ των υστέρων τα περιβαλλοντικά, τεχνικά και οικονομικά εγκληματα που θα διαπράτονται, όπως ακριβώς και η υφιστάμενη fast track νεοφιλελεύθερη πρακτική.

5. Θα επαναφέρει τους μισθούς και τις συντάξεις σε επίπεδα αξιοπρέπειας? Θεωρεί αποδεκτό για τους εργαζόμενους στη δημόσια διοίκηση και για τους συνταξιούχους να μην υπάρχει ο 13ος και 14ος μισθός και σύνταξη? Θα επαναφέρει το επίδομα του 6%ο το οποίο συνεχίζεται να παρακρατάται από τους εργολάβους δημοσίων έργων στους μηχανικούς του δημοσίου? Θα επιστρέψουν στις θέσεις τους οι απολυμένοι και διαθέσιμοι συνάδελφοι?

6. Θα σταματήσει τη διαδικασία διαλυτοποίησης των επαγγελματικών δικαιωμάτων που έχουν ξεκινήσει οι μνημονιακές κυβερνήσεις -και προωθεί και το ΤΕΕ- μέσω πιστοποιήσεων, εξετάσεων κλπ (βλέπε ενεργειακοί επιθεωρητές κλπ)? Θα επαναφέρει τον κώδικα αμοιβών?

7. Τι θα κάνει με το τέλος επιτηδεύματος, τη φορολόγηση από το πρώτο ευρώ (έχει υποσχεθεί την επαναφορά των 12000€ αφορολόγητο), τον ΕΝΦΙΑ, τα τεκμήρια και το λοιπό μνημονιακό φορολογικό παραλογισμό? 

8. Θα καταργήσει με Νόμο το ΤΑΙΠΕΔ, θα ακυρώσει τα μέχρι σήμερα ξεπουλήματα δημόσιας περιουσίας και θα αποδώσει ευθύνες στις διοικήσεις του? Θα ανεχθεί και θα συνεχίσει την ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών από κρατικό χρήμα ή εισφορές ασφαλισμένων (όπως στο ΤΣΜΕΔΕ με την Attica Bank)?

Στα παραπάνω ελάχιστα άμεσα μέτρα για τον κλάδο, οφείλει να απαντήσει συγκεκριμένα μια και διεκδικεί την ψήφο μεγάλου μέρους των μηχανικών που στενάζουν από την κρίση. Οφείλει φυσικά όχι απλά να απαντήσει, αλλά και να πράξει σε αυτή την κατεύθυνση. Η ενδεχόμενη αποτυχία του θα αφορά την όλη αριστερά (και όσους δικαίως σήμερα τον κριτικάρουμε), η -φοβάμαι λιγότερο πιθανή- επιτυχία του μπορεί να ανοίξει το δρόμο για ριζοσπαστικότερες διεκδικήσεις από την κοινωνία.

Εμείς -εδώ στη συσπείρωση αλλά και σε σωματεία, συλλόγους και κινηματικές πρωτοβουλίες- ανεξάρτητα από την εκλογική μας στάση, θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε αγωνιστικά τα παραπάνω και πολλά άλλα ακόμα, μια και χωρίς τη μαχητική συμβολή της κοινωνίας, η φυσική ροπή κάθε εξουσίας είναι να διατηρήσει την υφιστάμενη κατάσταση πραγμάτων. 
Για να μη θυμηθούμε για άλλη μια φορά το Won't get fooled again...

20/1/2015

Πετρόπουλος Δημήτρης

Απολύθηκε γιατί είναι έγκυος!

Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών καταγγέλει την εταιρία MIGATO AE για την παράνομη και καταχρηστική απόλυση εγκύου συναδέλφου. Όταν η συνάδελφος ανακοίνωσε στην εταιρία την εγκυμοσύνη της, η εργοδοσία την ανάγκασε να υπογράψει λύση της σύμβασης της, επικαλούμενη υπογραφή νέας που θα όριζε αλλαγή των όρων εργασίας. Ουσιαστικά η εργαζόμενη εξαναγκάστηκε σε παραίτηση.
Ωστόσο, η νέα σύμβαση δεν κοινοποιήθηκε ποτέ στην εργαζόμενη. Αντιθέτως, στις συνεχείς ερωτήσεις της συναδέλφου για την υπογραφή νέας σύμβασης, η εταιρία απάντησε ότι δεν τίθεται ζήτημα καθώς θεωρεί ότι πρόκειται για οικειοθελή αποχώρηση! Η κοροιδία δεν σταμάτησε όμως μόνον εκεί. Σε ερώτηση του σωματείου προς την εταιρία για τους λόγους απόλυσης, ο υπεύθυνος απάντησε «Έτσι! Διευθυντικό δικαίωμα!»
Το συγκεκριμένο περιστατικό έρχεται να προστεθεί στο μακρύ κατάλογο εργοδοτικών αυθαιρεσιών. Έρχεται ακόμη να επιβεβαιώσει, ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική κυβέρνησης και κεφαλαίου μας έχει φέρει 100 χρόνια πίσω, με τα αφεντικά να νομίζουν ότι μπορούν να λειτουργούν αυθαίρετα. Οι εργαζόμενοι βαφτίζονται «συνεργάτες», με στόχο να μην τολμούν να διεκδικήσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα, τρομοκρατούνται, απειλούνται και εργάζονται υπό το καθεστώς συνεχούς φόβου.
Εμείς τους απαντάμε ότι η επίθεση στη μητρότητα, η τρομοκρατία που βιώνουν εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς, η εργοδοτική ασυδοσία, η καταστρατήγηση των εργατικών δικαιωμάτων και η χειροτέρευση των όρων εργασίας δεν θα μείνουν αναπάντητα.
Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών στηρίζει κάθε συνάδελφο σε κάθε προσπάθεια για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του. Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν πλέον να παλεύουν μέσα από ατομικούς δρόμους. Μόνο ο συλλογικός αγώνας για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων διασφαλίζει τη θέση τους και μπορεί να σπάσει το κλίμα του φόβου που προσπαθεί να επιβάλλει η εργοδοσία στους χώρους δουλειάς.
Καμία απειλή, καμία απόλυση δεν πρόκειται να μείνει αναπάντητη. Διεκδικούμε υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας με αυξήσεις σε σχέση με το 2009, αξιοπρεπείς μισθούς, αξιοπρεπή ζωή, μείωση των ωρών εργασίας, κανονικές προσλήψεις – κατάργηση του άθλιου καθεστώτος του Δελτίου παροχής υπηρεσιών, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, συνδικαλιστικές ελευθερίες στους χώρους δουλειάς.
Καλούμε τα σωματεία να καταδικάσουν τέτοιες πρακτικές και να δείξουν την έμπρακτη αλληλεγγύη τους στη συνάδελφο αλλά και σε κάθε εργαζόμενο που πλήττεται.

Απαιτούμε την άμεση και πλήρη ηθική και οικονομική αποκατάσταση της συναδέλφου!
Κανένας εργαζόμενος μόνος του, με συλλογικούς αγώνες σπάμε την εργοδοτική τρομοκρατία.

Το ρούβλι, το πετρέλαιο, το σχιστολιθικό αέριο, τα παράγωγα και η αμερικανική ηγεμονία

του Federico Pieraccini από εδώ

Δύο κεντρικά θέματα σχετικά με την υποτίμηση του ρουβλιού και την ανατίμηση του δολαρίου πρέπει να έχουμε στο νου μας: την επιδίωξη να διατηρηθεί η αμερικανική ηγεμονία και την κερδοσκοπική φούσκα των παραγώγων που συνδέονται με τον κλάδο του σχιστολιθικού αερίου. Χωρίς αυτά τα στοιχεία, είναι αδύνατον να κατανοήσουμε ποιες είναι οι αιτίες και οι συνέπειες οικονομικών γεγονότων που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν τεχνητά.

Συνεπώς, η υπόθεση που περιγράφει ο τίτλος πρέπει να ιδωθεί από διαφορετικές οπτικές γωνίες, από τη γεωπολιτική και από την καθαρά οικονομική.

Η κατάρρευση της τιμής του πετρελαίου

Η υποτίμηση του πετρελαίου φαίνεται να αποτελεί μια στρατηγική που εφαρμόζεται κατόπιν συμφωνίας ανάμεσα στο αμερικανικό Στέιτ Ντιπάρτμεντ και τον βασιλικό Οίκο των Σαούντ (βλ.http://www.counterpunch.org/2014/12/16/the-oil-coup/ καιhttp://www.theguardian.com/business/economics-blog/2014/nov/09/us-iran-russia-oil-prices-shale). Όπως υποστηρίζεται στα άρθρα αυτά, στις συναντήσεις του Σεπτεμβρίου του 2014 μεταξύ του Αμερικανού υπ. Εξωτερικών Τζ. Κέρι και του πρίγκιπα Αμπτουλάχ σχεδιάστηκαν η μείωση της τιμής του αργού πετρελαίου (κάτω από την κρατούσα αγοραία τιμή) και ταυτόχρονα η άρνηση να μειωθεί η ημερήσια παραγωγή. Δηλ. τέθηκαν τα θεμέλια για τη χειραγώγηση της τιμής του πετρελαίου με όλα τα μέσα. Αυτός φαίνεται να είναι ο βασικός λόγος που , παρά την κατάρρευση του χρηματιστηρίου στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (με απώλειες από 8-20% σε μία και μόνο ημέρα, στις 16 Δεκεμβρίου), δεν εκδηλώνονται, βραχυπρόθεσμα, προθέσεις να μειωθεί η ημερήσια παραγωγή πετρελαίου. Τα άμεσα αποτελέσματα αυτής της κατάστασης είναι απτά σε χώρες όπου το νεκρό σημείο (“το νεκρό σημείο είναι μια αξία που δείχνει την ποσότητα, εκφρασμένη σε όγκο παραγωγής και πωλήσεις, των πωλήσεων που απαιτούνται για να καλυφθεί το κόστος που έχει καταβληθεί, προκειμένου να κλείσει η περίοδος αναφοράς χωρίς κέρδη ή ζημίες”) για την εξόρυξη αργού πετρελαίου ποικίλλει πάνω από τα 90 δολάρια το βαρέλι. Από το Ιράν μέχρι τη Βενεζουέλα , περνώντας από τη Ρωσία, όλες οι χώρες επηρεάζονται από την κατάρρευση της τιμής του αργού πετρελαίου. Το Ριάντ επηρεάζεται λιγότερο, εφόσον το νεκρό σημείο γι' αυτό είναι περίπου στα 65 δολάρια το βαρέλι.
Είναι μια κατάσταση μη ανεκτή πλέον για πολλές χώρες -- βεβαίως δεν μιλάμε για τη Ρωσία που έχει μια καλή οικονομική βάση (χαμηλό χρέος, πολλά αποθεματικά σε χρυσό, μεγάλη ρευστότητα σε συνάλλαγμα)-- αλλά μάλλον για χώρες όπως η Βενεζουέλα (που το νεκρό σημείο κυμαίνεται από τα 140 έως τα 160 δολάρια) οι οποίες αντλούν μεγάλο μέρος του εισοδήματός τους από τα κέρδη των εξαγωγών πετρελαίου. Αν συνδυαστεί αυτή η κατάσταση με τις κυρώσεις που έχουν επιβληθεί στο Καράκας θα μπορούσε να προκαλέσει την οικονομική κατάρρευση της Βενεζουέλας (το Zero Hedge θεωρεί ότι η αθέτηση πληρωμών εκ μέρους της Βενεζουέλας έχει πιθανότητες 93%). Ακόμη και το ιρανικό πετρέλαιο επηρεάζεται από τη μείωση της τιμής (το νεκρό σημείο είναι στα 120-140 δολάρια) προς μεγάλη ικανοποίηση του Ριάντ που είναι ο περιφερειακός του ανταγωνιστής.
Αν πλημμυρίσει η αγορά με ένα προϊόν το οποίο έχει πολύ χαμηλή ζήτηση ( έχει φτάσει η ζήτηση του πετρελαίου στο ανώτατο σημείο της; ρωτά το Bloomberg) τότε το αποτέλεσμα είναι ο αποπληθωρισμός, κάτι χειροπιαστό ακόμη και για τους λιγότερο προσεκτικούς παρατηρητές. Αν επιβραδυνθεί η παγκόσμια οικονομία, θα μειωθούν οι ανάγκες για ενέργεια. Αν αυτή η πτώση δεν αντιστοιχηθεί με μια μείωση της παραγωγής (όπως ζητήθηκε στον ΟΠΕΚ πριν από δύο εβδομάδες), τότε η τιμή θα καταρρεύσει ως προς την τρέχουσα αξία. Με μια έννοια, ο απλός πολίτης θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι η τιμή ανά βαρέλι σήμερα είναι πιο ευθυγραμμισμένη με τις αξίες της αγοράς σ' αυτό το στάδιο της παγκόσμιας οικονομίας. Δυστυχώς, αυτή είναι μία μόνο από τις πολλές οπτικές γωνίες από τις οποίες μπορεί κανείς να παρατηρήσει αυτό το σενάριο και βεβαίως δεν προσφέρει πλήρη εξήγηση.

Η υποτίμηση του ρουβλιού

Δήλωσεις των σ. Φρ. Ρηγόπουλου & σ. Ισμ. Γρηγοριάδου (υποψήφιων στη Χαλκιδική και Β' Θεσσαλονίκης)

Τα τελευταία πέντε χρόνια ζούμε την πιο σκληρή επίθεση απέναντι στα λαϊκά στρώματα. Επίθεση στα κεκτημένα μας, στα δικαιώματά μας, στις ελευθερίες μας. Πιο πρόσφατα, έχουμε βιώσει και την επίθεση στην κοινή λογική. Όλοι οι αυτόκλητοι σωτήρες προσπαθούν να εξηγήσουν ότι είναι πιο λογικό να έρθει το τέλος του κόσμου, παρά το τέλος της σημερινής κυβέρνησης. Προσπαθούν να πείσουν πως είναι πιο λογικό να υπάρχουν ιπτάμενοι αναρχικοί παρά βρώμικοι πολιτικοί. Μόνοι τους από τα παράθυρα της παραπληροφόρησης κριτικάρουν, κατηγορούν, δικάζουν και καταδικάζουν κάθε μορφή λαϊκού αγώνα, κάθε προσπάθεια αντίστασης. Προσπαθούν να γεμίσουν τα κεφάλια μας με «success story», με ορθολογική ανάπτυξη, με απαραίτητες θυσίες για να κρύψουν την κυβερνητική αυθαιρεσία, τη φασιστική καταστολή, την διαπλοκή σε όλα τα επίπεδα. Επιχειρούν να μας πείσουν ότι εμείς φταίμε για τα δεινά μας και όχι η πολιτική που ασκείται.

Ο δρόμος που έχει χαράξει η Τρόικα και εκτελούν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, μαζί με τα δεκανίκια τους (ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ, ΓΑΠ, Ποτάμι, Γέφυρες κλπ) έχουν φέρει την ελληνική κοινωνία σε κατάσταση εξαθλίωσης. Περισσότεροι από 1,5 εκατομμύρια άνεργοι, πολυάριθμοι ανασφάλιστοι, μαύρη εργασία, φτώχεια, αυτοκτονίες. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής τους. Σήμερα συναντάμε διαλυμένη τη δημόσια υγεία, απαγορευτική τη δημόσια παιδεία, μπαράζ ιδιωτικοποιήσεων και ξεπούλημα της γης. Γλέντι δισεκατομμυρίων έχει στηθεί πάνω στο μόχθο της ελληνικής κοινωνίας από το εγχώριο και αλλοδαπό κεφάλαιο.

Η απάντησή τους είναι ότι η ανάπτυξη έρχεται. Μία ανάπτυξη προγραμματισμένη πάνω στα δάνεια, που θα απελευθερώνουν προγράμματα τύπου ΕΣΠΑ, τα οποία για να τα εκμεταλλευτούμε θα πρέπει να ξαναπαίρνουμε δάνεια. Ο λάκκος τελικά δεν έχει πάτο. Μονόδρομο αποκαλούν την παραμονή στο Ευρώ και την ΕΕ. Μονόδρομος είναι γι αυτούς να σκύψουμε και πάλι το κεφάλι στα κέντρα λήψης των αποφάσεων στην Ευρώπη. Μονόδρομος να μας κυβερνάει η Μέρκελ και το ΔΝΤ. Είμαστε φυλακισμένοι σε ένα κατάμαυρο κελί. Το ΚΚΕ περιμένει να γίνει η επανάσταση για να βγούμε, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να το ζωγραφίσει με ουράνια τόξα και πιασάρικα μηνύματα. Μας αρκεί;

Ο αγώνας των κατοίκων της Χαλκιδικής απέναντι σε μεγαθήρια του παγκόσμιου καπιταλισμού μας δείχνει τον δρόμο. Οι κάτοικοι της ΒΑ Χαλκιδικής ξεκίνησαν έναν αγώνα δύσκολο και σήμερα μπορούν να κοιτάζουν περήφανα πίσω και να σχεδιάζουν ακόμη πιο δυναμική τη συνέχεια του κινήματος. Οι κάτοικοι του Αγίου Νικολάου αντιστάθηκαν σε Βαρδινογιάννη – Κυβέρνηση – Εκκλησία. Όλοι αυτοί μας δείχνουν ότι δε μπορούμε να πορευθούμε με τη λογική της ανάθεσης. Δε μπορούμε να βασιστούμε σε φωτεινούς παντογνώστες και μοντέρνους σωτήρες.

Η απαίτησή μας μπορεί και πρέπει να είναι ξεκάθαρη. Ρήξη με την ΕΕ και το ευρώ, πλήρης διαγραφή του χρέους, εθνικοποίηση στρατηγικών επιχειρήσεων, εργατικός έλεγχος στην παραγωγή. Λέμε όχι στις μεσοβέζικες λύσεις. Οι θέσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΜΑΡΣ είναι η μόνη φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση

ΣΤΙΣ 25 ΓΕΝΑΡΗ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΟΠΩΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ – ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΜΑΡΣ

Φραγκίσκος Ρηγόπουλος (υποψήφιος στη Χαλκιδική με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΜΑΡΣ)

Τα τελευταία χρόνια ζούμε την κορύφωση του δικού μας δράματος. Ανεργία, οικονομική ασφυξία, ασιτία, αρρώστιες, αύξηση των αστέγων, μείωση του προσδόκιμου ζωής, αυτοκτονίες. Διάλυση του συστήματος υγείας, του κοινωνικού ιστού, κατάργηση των κοινωνικών επιδομάτων, άγρια προπαγάνδα και καταστολή. Προσπάθησαν να μοιραστούν την ενοχή τους λέγοντάς μας ότι μαζί τα φάγαμε, ότι είμαστε τεμπέληδες, ανίκανοι, διεφθαρμένοι. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αυτοί που επί μια 30ετία κυβερνούσαν τη χώρα, που έστησαν το πελατειακό κράτος, που έθρεψαν τη διαφθορά και τη διαπλοκή εμφανίστηκαν οι ίδιοι ως σωτήρες, ως πολέμιοι της διαφθοράς και της διαπλοκής. Αυτή η παράνοια ανέδειξε τις αντιθέσεις του ίδιου του συστήματος, και βοήθησε στο ξεσκέπασμα της πραγματικής πολιτικής ταυτότητας πολλών κομμάτων. Συνεργασίες, συμβιβασμοί, πολιτικές κωλοτούμπες, οτιδήποτε χρειαστεί για τη διαιώνιση του δράματός μας και την εξασφάλιση των κερδών τους. Γιατί δεν είναι όλοι χαμένοι από αυτή την ιστορία. Όπως πάντα στα πλαίσια του καπιταλισμού κάποιοι κερδίζουν και κερδίζουν χοντρά. Κάποιοι αυξάνουν τα κέρδη τους την ώρα που συνάνθρωποί μας πεθαίνουν. Αυτοί, και οι πολιτικοί τους εκφραστές, θα κάνουν τα πάντα για να εξασφαλίσουν την ίδια τους την ύπαρξη. Το κατά πόσο θα το καταφέρουν εξαρτάται από το τη δική μας στάση, την αποφασιστικότητα, την αγωνιστικότητα, την πολιτική μας συνειδητοποίηση.