Εορταστική Αθήνα

Για τον εξορθολογισμό του δημόσιου τομέα

 Άρθρο του Δ. Μπελαντή από το Rednotebook. Μόνο από έξω πέφτει το κάστρο. Μόνο με τον υγιή ανταγωνισμό με τον ιδιωτικό τομέα θα μπορούσε το κράτος να εκλογικευθεί και να μειωθεί σε όγκο. Αφήστε πίσω σας τον δεινόσαυρο. Πηγαίνετε να εργασθείτε στις μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες, στις τράπεζες, στον κατασκευαστικό τομέα, στα χρηματοπιστωτικά κέντρα

Από όλες τις κυρίαρχες πλευρές ακούγεται συνέχεια το επιχείρημα ότι το Δημόσιο (τόσο το στενό όσο και το ευρύτερο) είναι υπερδιογκωμένο, οικονομικά σπάταλο, υδροκεφαλικό και ότι, επιτέλους, πρέπει να μειωθεί. Ότι αυτό το Δημόσιο χτίστηκε επί χρόνια στην βάση των πελατειακών σχέσεων και του πελατειακού κομματικού κράτους, πράγμα για το οποίο, περιέργως αυτήν την στιγμή, όλα τα κυρίαρχα κόμματα ασκούν την άδολη αυτοκριτική τους ή «ποιούν την νήσσα». Αυτή την στιγμή, οφείλουν να πληρώσουν οι πελάτες και, βεβαίως, όχι οι πάτρωνες, αφού αυτοί έχουν «ξεπλυθεί» μέσω της αυτοκριτικής. Υπονοείται μια εκδικητικότητα απέναντι σε αυτούς που στάθηκαν «ηθικά αδύναμοι» και διεκδίκησαν με «μη αξιοκρατικό τρόπο» να διορισθούν αντί να στραφούν στην δυναμική ιδιωτική αγορά εργασίας – ενώ οι πάνω απλώς υπέκυψαν σε αυτήν την ολέθρια ηθική αδυναμία μάλλον για λόγους φιλανθρωπικούς. Μήπως οι κυρίαρχοι έχουν και αυτοί κάποιο δίκιο;

Δεν θα θυμίσουμε εδώ ότι ένα πολύ σημαντικό τμήμα του προσωπικού στο Δημόσιο έχει διοριστεί με διαδικασίες ΑΣΕΠ ή άλλες αξιόπιστες διαδικασίες πρόσληψης -και, όμως, συμπεριλαμβάνεται στις λοιδωρίες περί «επίορκων», «ανίκανων» κλπ. Ούτε θα επιμείνουμε στο σημαντικό γεγονός ότι το ποσοστό των εργαζομένων στο ευρύτερο Δημόσιο είναι, επί του συνολικού εργατικού δυναμικού, χαμηλότερο και από αυτό της Ε.Ε., αλλά και από τον μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ. Ούτε θα θυμίσουμε τα «υπεραριστερά» περί φορολογίας του πλούτου, μείωσης των στρατιωτικών δαπανών κ.α.  Θα ξεκινήσουμε από την παραδοχή ότι πρέπει τα έξοδα λειτουργίας του Δημοσίου να μειωθούν, και μάλιστα σημαντικά, και ότι αυτό αφορά και την αναγκαία μείωση προσωπικού.    

Προτού φτάσουμε στην ανάγκη διαθεσιμοτήτων και απολύσεων, μπορούμε να ασχοληθούμε με τα μεγάλα δικηγορικά γραφεία του εσωτερικού και του εξωτερικού, τα οποία πληρώθηκαν άπειρες χιλιάδες – αν όχι εκατομμύρια- ευρώ από το Δημόσιο  για να συντάξουν τα κείμενα των μνημονίων, τα κείμενα των εφαρμοστικών νόμων, τα παραρτήματα, τις αιτιολογικές εκθέσεις κλπ. Βεβαίως, πραγματοποίησαν πολλή δουλειά και μας έβαλαν και μας σε πολύ κόπο (να απαντάμε εμπεριστατωμένα, να αντιπολιτευόμαστε κλπ). Τελικά, όμως, η δουλειά που έκαναν δεν ήταν και τόσο ικανοποιητική. Πέραν των όσων χρήσιμων και κοινωφελών συνεισέφεραν, δεν κατάφεραν να πείσουν τους κυβερνώντες να δράσουν γρήγορα και αποτελεσματικά, αφού πάνω από ένα χρόνο τώρα δεν προχωρούν με αποφασιστικά βήματα, δεν εφαρμόζουν στον μέγιστο βαθμό την διαθεσιμότητα –παρά μόνο με ημίμετρα– , ανέχονται τους κηφήνες και τους επίορκους, δεν προχωράνε σε άμεσες απολύσεις, ούτε στις αναγκαίες πειθαρχικές διώξεις, οι οποίες και θα επέσυραν αργία, διαθεσιμότητα κλπ.. Ακόμη περισσότερο, δεν κατάφεραν να πείσουν τους ίδιους τους υπαλλήλους ότι είναι για το καλό τους να απολυθούν, γιατί κάπου εκεί έξω, στον από χρόνια δυναμικό ιδιωτικό τομέα,  μπορούν να  προσφέρουν πολύ περισσότερα στην κοινωνία. Αντίθετα, βλέπουμε όλους αυτούς τους μη πεισμένους ανθρώπους να φωνασκούν και να διαδηλώνουν. Άρα, ο λόγος των  γραφείων δεν έχει την απαιτούμενη ηγεμονική δύναμη. Άρα, η προσφορά αυτών των γραφείων –σε μια εποχή υψηλών προσδοκιών– ήταν μη ικανοποιητική, αφού τα επιχειρήματά τους δεν έπεισαν ούτε τους κυβερνώντες ούτε την κοινωνία. Μήπως, λοιπόν, θα έπρεπε να ζητήσει το Δημόσιο τα λεφτά πίσω για μη ικανοποιητική ανταπόκριση των γραφείων στις ανάγκες της σύμβασης; Δεν θα εξοικονομούσε έτσι πολύ σημαντικά ποσά;   

Στατιστικά-φωτιά για τους ελεύθερους επαγγελματίες μηχανικούς

Πηγή: www.pressproject.gr

Τα νούμερα μιλούν από μόνα τους αποτυπώνοντας την ασφυξία από την υπέρμετρη φορολόγηση στον κλάδο.

Ένας στους 3 επιτηδευματίες (ελεύθεροι επαγγελματίες και επιχειρήσεις) έχουν προχωρήσει σε διακοπή εργασιών τα τελευταία τρία χρόνια για να αποφύγουν την αυξημένη φορολογική επιβάρυνση.

Τα φορολογικά μέτρα σε συνδυασμό με την καθίζηση της ζήτησης ανάγκασαν πάνω από 318.000 επιτηδευματίες (σε σύνολο 900.000 περίπου) να κλείσουν τα βιβλία τους. Τα στοιχεία είναι εφιαλτικά και αποδεικνύουν ότι το μνημόνιο οδηγεί σε δραστική αλλαγή της παραγωγικής βάσης στην οικονομία, πλήττοντας σοβαρά τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.

Τη διετία 2010-2011, περίπου 248.549 επαγγελματίες επέλεξαν να διακόψουν την λειτουργία της επιχείρησής τους και να προχωρήσουν σε κλείσιμο των βιβλίων που τηρούσαν.

Το 2012 προστέθηκαν άλλοι 69.493 επιτηδευματίες σε αυτούς που έχουν κάνει διακοπή εργασιών, καθώς δεν αντέχουν τις φορολογικές επιβαρύνσεις.

Συνολικά έξι φόροι συνεχίζουν να οδηγούν σε «ασφυξία» τις παραδοσιακές μικρομεσαίες επιχειρήσεις αλλά και πλήθος ελεύθερων επαγγελματιών:
1. Η φορολογία εισοδήματος
2. Η έκτακτη εισφορά στα εισοδήματα
3. Το τέλος επιτηδεύματος
4. Ο τσουχτερός φόρος σε όσους επιλέγουν να κάνουν περαίωση
5. Τα τεκμήρια διαβίωσης που αφορούν τους επαγγελματίες
6. Το τέλος ακίνητων (που εισπράττεται μέσω της ΔΕΗ) άλλα και ο ΦΑΠ που επιβάλλεται στα ακίνητα.

Η μείωση του αριθμού των ενεργών επιχειρήσεων και επαγγελματιών οδηγεί στην αύξηση του τέλους επιτηδεύματος που καλούνται να πληρώνουν όσοι αγωνίζονται να επιβιώσουν στην αγορά, από 300 ευρώ που ορίστηκε αρχικά πρόπερσι, σε 500 ευρώ φέτος και από 1/1/2013 στα 650 ευρώ.

Το πρώτο μεγάλο πλήγμα στην αγορά επήλθε το 2010, λόγω και του μέτρου της περαίωσης. Συνολικά 122.233 επιχειρήσεις και επαγγελματίες κατέθεσαν τα βιβλία τους στις εφορίες. Πολλοί επαγγελματίες αποφάσισαν να συνταξιοδοτηθούν και άλλοι να αλλάξουν επάγγελμα. Το 2011 το πρόβλημα επιδεινώθηκε με την επιβολή του τέλους επιτηδεύματος. Συνολικά 126.316 επιτηδευματίες δήλωσαν παύση εργασιών στην εφορία. Από το 2012 το τέλος επιτηδεύματος για όσους έχουν επαγγελματικό ΑΦΜ αυξήθηκε στα 500 ευρώ και οδήγησε στη διακοπή εργασιών 69.500 επαγγελματίες.

Για τη δικτατορία του προλεταριάτου - Ετιέν Μπαλιμπάρ

Το μεγαλύτερο προτέρημα του βιβλίου είναι, πράγματι, η σαφήνεια και η απλότητα της έκθεσης και η επιμονή στον ακριβή ορισμό της έννοιας της δικτατορίας του προλεταριάτου. Βέβαια, όπως λέει κι ο ίδιος ο συγγραφέας, τα πολιτικά προβλήματα δεν λύνονται με ορισμούς.

Να τι λέει ο Λουί Αλτουσέρ για το βιβλίο του Μπαλιμπάρ: «Το βιβλίο αυτό εξηγεί καθαρά και απλά τι εννοούσαν ο Μαρξ και ο Λένιν με τον όρο “δικτατορία του προλεταριάτου”. Το ζήτημα της δικτατορίας του προλεταριάτου τέθηκε δημόσια από το 22ο Συνέδριο του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Ενδιαφέρει όλους τους Γάλλους πού μάχονται για την ενότητα της αριστεράς, με τους κομμουνιστές στην πρώτη γραμμή. Το βιβλίο αυτό, στο όποιο αναδημοσιεύονται ντοκουμέντα του 22ου Συνεδρίου και κείμενα των κλασσικών του μαρξισμού, αποτελεί συμβολή στο διάλογο πού έχει ανοίξει στο Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα πάνω στη δικτατορία τού προλεταριάτου.» Το μεγαλύτερο προτέρημα του βιβλίου είναι, πράγματι, η σαφήνεια και η απλότητα της έκθεσης και η επιμονή στον ακριβή ορισμό της έννοιας της δικτατορίας του προλεταριάτου. Βέβαια, όπως λέει κι ο ίδιος ο συγγραφέας, τα πολιτικά προβλήματα δεν λύνονται με ορισμούς. Γίνεται όμως αναγκαία η θεωρητική τοποθέτηση και το ιδεολογικό ξεκαθάρισμα των λογαριασμών όταν υπάρχει ο κίνδυνος να αποδοθεί, μέσα από τις πιέσεις μιας τρέχουσας πολιτικής,σε έννοιες τόσο σημαντικές όχι το μαρξιστικό τους περιεχόμενο αλλά εκείνο που επιδιώκει να επιβάλει η πίεση της κυρίαρχης αστικής ιδεολογίας.

Για τη δικτατορία του προλεταριάτου (Αρχείο PDF, 11 MB)

Για τη δικτατορία του προλεταριάτου (Αρχείο DJVU, 4 MB)

Κοινωνική οικονομία: τόπος συνάντησης των αναγκών της επιβίωσης με την ανάκτηση της αξιοπρέπειας

Αναρτουμε άρθρο του Γιώργου Λιερού από την εργατική εφημερίδα Δράση

Η ανάδυση της Κοινωνικής Οικονομίας ακολούθησε σχεδόν άμεσα τη γένεση της οικονομίας της αγοράς. Δεν επρόκειτο παρά για την αυτοοργάνωση της νεαρής εργατικής τάξης· την αυτοοργάνωση για την κοινωνική ασφάλεια, τη μόρφωση αλλά και για τη συνεταιριστική ανάληψη παραγωγικών δραστηριοτήτων. Όχι μόνο για την επιβεβαίωση μέσα στο ζοφερό κοινωνικό τοπίο της Βιομηχανικής Επανάστασης αλλά προπάντων για την αξιοπρέπεια. Η Κοινωνική Οικονομία απετέλεσε ίσως την πρώτη μορφή με την οποία εμφανίστηκε στο ιστορικό προσκήνιο το σύγχρονο εργατικό κίνημα· ευθύς εξαρχής είχε μια προνομιακή σχέση με τους λεγόμενους ουτοπιστές σοσιαλιστές (στην Αγγλία, το κίνημα του Όουεν προηγήθηκε από εκείνο των Χαρτιστών, ενός πιο πολιτικοποιημένου εργατικού κινήματος, το οποίο διεκδικούσε το καθολικό εκλογικό δικαίωμα).

Απ’ όλον αυτόν τον θεσμικό πλούτο τον οποίο δημιούργησε μέσα σ’ έναν αιώνα το εργατικό κίνημα, συγκροτήθηκε το κράτος πρόνοιας. Το τελευταίο αμφισβητήθηκε από τα αριστερά, από τα κινήματα νεολαίας της δεκαετίας του 1960, αλλά αποδομήθηκε από τα δεξιά, από τον επελαύνοντα νεοφιλελευθερισμό. Η αποδόμηση ξεκίνησε από τη Λατινική Αμερική και την Αγγλία και σήμερα βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στην ηπειρωτική Ευρώπη. Η σύγχρονη Κοινωνική Οικονομία έχει την καταγωγή της από τη μια στα κινήματα νεολαίας της δεκαετίας του 1960 και στα οικολογικά και εναλλακτικά κινήματα που τα διαδέχθηκαν, και από την άλλη στα αντινεοφιλελεύθερα κινήματα τα οποία εδώ και τρεις δεκαετίες συγκλονίζουν τη Λατινική Αμερική. Αυτά τα κινήματα πρωτοστάτησαν στους αγώνες εναντίον της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και αποτελούν μοναδικές εμπειρίες αυτοοργάνωσης των αποκάτω για την ανάληψη της κοινωνικής παραγωγής και αναπαραγωγής.

Σε κάθε περίπτωση, η Κοινωνική Οικονομία, έρχεται να πάρει τη θέση του καταρρέοντος κράτους πρόνοιας και είναι το πεδίο σύγκρουσης ανάμεσα σ’ ένα «εναλλακτικό επιχειρείν» και την αλληλέγγυα και συνεργατική οικονομία. Η Κοινωνική Οικονομία αποτελεί ένα σπουδαίο πεδίο ανάπτυξης και συγκρότησης, ένα πραγματικό πειραματικό εργαστήρι, για αγοραίους θεσμούς οι οποίοι έρχονται να υποκαταστήσουν τους πολιτειακούς και κρατικούς. Από την άλλη, ιδίως σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, βλέπε κοινωνικής κατάρρευσης, η Κοινωνική Οικονομία αποτελεί όχι μόνο πεδίο δοκιμασίας των αντικαπιταλιστικών προταγμάτων στην πράξη αλλά και την κύρια ή τη μόνη δυνατή απάντηση όσων από τους αποκάτω πετάγονται οριστικά εκτός απασχόλησης και εκτός κοινωνικής προστασίας· είναι ο τόπος στον οποίο συναντώνται οι ανάγκες της επιβίωσης με τα πιο ευγενικά οράματα και την ανάκτηση της αξιοπρέπειας.

Φορο-δόλωμα για «μπλοκάκηδες»

Η πονηρή εξαίρεση που τους σπρώχνει να απεμπολήσουν εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Του Γιώργου Κατερίνη από το Δρόμο.

Μέχρι σήμερα η διαδεδομένη πρακτική της εργασίας με δελτίο παροχής υπηρεσιών (το γνωστό «μπλοκάκι») δεν είχε την τυπική κάλυψη της εργατικής νομοθεσίας. Μάλιστα πολλές φορές στα δικαστήρια ή στις Επιθεωρήσεις Εργασίας, εργαζόμενοι υπ’ αυτό το καθεστώς κατόρθωναν να κερδίζουν διεκδικήσεις αποζημιώσεων δώρων, αδειών και απόλυσης αποδεικνύοντας ότι η απασχόλησή τους υπέκρυπτε εξαρτημένη σχέση εργασίας.
Από τη νέα χρονιά, σύμφωνα με άρθρο του νέου φορολογικού νομοσχέδιου, η εργασία με αυτό το απαράδεκτο και παράνομο καθεστώς της δήθεν παροχής υπηρεσιών θα γίνεται αποδεκτή από τις φορολογικές αρχές, αφού οι «ελευθεροεπαγγελματίες» εργαζόμενοι θα φορολογούνται ως μισθωτοί εργαζόμενοι.
Η εκ πρώτης όψεως φοροελάφρυνση χιλιάδων μισθωτών, οι οποίοι εξαναγκάζονται να εργάζονται εκδίδοντας δελτίο παροχής υπηρεσιών, φαίνεται ότι δεν είναι απλά μια υποχώρηση του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης στην καταφανή αδικία της εξίσωσης όλων των ελεύθερων επαγγελματιών με την επιβολή ενιαίου φόρου 26% στα εισοδήματά τους. Μάλλον πρόκειται για δέλεαρ αποδοχής αυτού του απαράδεκτου καθεστώτος εργασίας, έναντι της απεμπόλησης όλων των άλλων εργασιακών δικαιωμάτων: ασφάλισης, δώρων, επιδομάτων κ.λπ.

Μισθωτοί με συμβάσεις έργου
Καταρχήν με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο όλοι οι αυτοαπασχολούμενοι εντάσσονται σε δυο κλίμακες φορολόγησης. Όσοι δηλώνουν εισοδήματα μέχρι 50.000 ευρώ θα φορολογούνται με συντελεστή 26%, χωρίς καμιά έκπτωση φόρου. Με 33% θα φορολογούνται όσοι δηλώνουν από 50.000 ευρώ και πάνω. Επιπλέον θα επιβαρύνονται με το «τέλος επιτηδεύματος», που πλέον από 500 ευρώ αυξάνεται σε 650.
Έτσι ο εργαζόμενος που ως φυσικό πρόσωπο είναι κάτοχος ατομικής επιχείρησης πλέον φορολογείται εντελώς διαφορετικά από τα υπόλοιπα φυσικά πρόσωπα. Χωρίς κριτήρια για το είδος της… επιχείρησής του, για το ύψος των εισοδημάτων του, για τον όγκο των εργασιών του, για το αν απασχολεί εργαζόμενους ή όχι. Ένας εργαζόμενος σε εκπαιδευτικό ίδρυμα, ένας μεταφραστής, ένας επιστήμονας, που απασχολούνται με σύμβαση έργου θεωρούνται εκ προοιμίου επιχειρηματίες και φορολογούνται με τον ίδιο συντελεστή φόρου, όπως και όλες οι μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις (Α.Ε., ΕΠΕ κ.λπ.).
Και εδώ έρχεται η «πονηρή» εξαίρεση. Οι «ελεύθεροι επαγγελματίες» θα μπορούν να υπάγονται στη φορολογική κλίμακα των μισθωτών υπό δύο προϋποθέσεις:
- Να έχουν σύμβαση με τον φορέα ή το πρόσωπο που παρέχουν τις υπηρεσίες τους, και
- Να μην παρέχουν υπηρεσίες σε περισσότερους από τρεις εργοδότες, ή εφόσον παρέχουν σε περισσότερους, το 75% των ακαθάριστων εσόδων τους να προέρχεται από μόνο έναν εξ αυτών.
Με αυτό τον τρόπο όσοι παρέχουν μισθωτές υπηρεσίες, αλλά εξαναγκάζονται να δηλώνουν ελεύθεροι επαγγελματίες, θα μπορούν να «απολαμβάνουν» τη φοροελάφρυνση των 2.100 ευρώ, που θα ισχύει από το 2013 για τους μισθωτούς με εισοδήματα μέχρι 21.000, το μειωμένο συντελεστή 22% (αντί 26% των επιχειρηματιών) και το μειωμένο κατά 150 ευρώ τέλος επιτηδεύματος (θα πληρώνουν «μόνο» 500 ευρώ χαράτσι).
Με αυτή την εξαίρεση ως κίνητρο, οι χιλιάδες, πλέον, μισθωτοί που εκδίδουν αποδείξεις παροχής υπηρεσιών έναντι της αμοιβής τους θα αποδέχονται μια μέχρι τώρα μη νόμιμη μορφή εργασίας, απεμπολώντας όλα τα άλλα εργασιακά τους δικαιώματα: δηλαδή την υποχρέωση του εργοδότη τους να πληρώνει εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές, να τους καταβάλλει δώρα, επιδόματα και φυσικά αποζημιώσεις σε περίπτωση απόλυσης.
Πρόκειται για την πρώτη τυπική κάλυψη της παράνομης μετατροπής των συμβάσεων εργασίας σε «συμβάσεις έργου», που χρησιμοποιείται κατά κόρον και στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Όπως σχολιάζουν οι «εργαζόμενοι με μπλοκάκι», μια συλλογικότητα που εδώ και αρκετό καιρό προσπαθεί να συντονίσει τις διεκδικήσεις εργαζομένων με αυτό το καθεστώς, το επίσημο αντάλλαγμα που προβάλλει ως μήνυμα το φορολογικό νομοσχέδιο είναι: «αποδέξου ότι δεν είσαι εργαζόμενος για να φορολογείσαι τουλάχιστον σαν εργαζόμενος»…

Γιατί αξίζει να στηρίξουμε την Αντιφασιστική Διαδήλωση και Συναυλία της 19 Γενάρη 2013

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στη σελίδα Αthensantifa19jan 19 Γενάρη – ΑΘΗΝΑ ΠΟΛΗ αντιφασιστική
Επισκευθείτε τη σελίδα Αthensantifa19jan
Προσθέστε τη δική σας υπογραφή στο κάλεσμα, και στείλτε την στη διεύθυνση : antiracismfascism@yahoo.gr

Γιατί αξίζει να στηρίξουμε τη 19 Γενάρη

του Σπύρου Μαρκέτου

Στην Ελλάδα των Μνημονίων και της κοινωνικής κατάρρευσης διαγράφεται ολοένα πιο καθαρά η απειλή του φασισμού. Ένα ναζιστικό κόμμα, που εμφανίστηκε από το πουθενά, σταθεροποιεί την υποστήριξή του στο εκλογικό σώμα έχοντας συστηματική βοήθεια από τα μέσα ενημέρωσης. Αξιοποιώντας άλλοτε την ασυλία που του παρέχει το κράτος και άλλοτε τη συνεργεία των αστυνομικών και δικαστικών μηχανισμών, οργανώνει τάγματα εφόδου. Μέντοράς του ο χιτλερικός υπουργός Προπαγάνδας, Γιόζεφ Γκαίμπελς. Την περασμένη εβδομάδα η Χρυσή Αυγή ξυλοκόπησε έναν αριστερό βουλευτή και κατόπιν τον μήνυσε, λέγοντας ότι άδικα κατηγορήθηκε. Xρειάστηκε ένα ξένο μέσο ενημέρωσης, το BBC, για να ερευνηθεί το ζήτημα και να δειχθεί με αδιάψευστα στοιχεία ότι στην επίθεση εμπλέκεται η ίδια η ηγεσία των ναζιστών. Τα κόμματα της συγκυβέρνησης πρακτικά συναινούν, βλέποντας στους φασίστες μια εφεδρεία σωτηρίας από τη λαϊκή οργή. Η ηγεσία της αριστεράς δείχνει αμήχανη και απροετοίμαστη να τούς αντιμετωπίσει.

Για το τι είναι ο φασισμός έχουν γραφεί ολόκληρες βιβλιοθήκες· η εναργέστερη συνθετική παρουσίασή του βρίσκεται στο βιβλίο του μεγάλου αμερικανού ιστορικού Ρόμπερτ Πάξτον, *Η ανατομία του φασισμού*, που  έχει μεταφραστεί και στη γλώσσα μας, αλλά τώρα είναι εξαντλημένο. Για το πώς πολεμιέται ο φασισμός, η διεισδυτικότερη μελέτη που έχουμε στα ελληνικά είναι το *Ποτέ ξανά*, του βρετανού ιστορικού Κόλιν Σπαρκς, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις της Κίνησης Απελάστε τον Ρατσισμό. Αυτά τα δυο βιβλία είναι η καλύτερη αφετηρία για να κατανοήσουμε σήμερα τι σημαίνει φασισμός και τι πρέπει να κάνουμε για να μην τον υποστούμε εμείς και τα παιδιά μας.

Δεν είναι καθόλου αυτονόητο ότι οι άνθρωποι του πνεύματος αποτελούν ανάχωμα στον φασισμό. Η ιστορία δείχνει ότι από μόνοι τους δεν μπορούν να αντιταχθούν στην κυρίαρχη μισαλλοδοξία και τον αυταρχισμό, ενώ συχνά δεν βρίσκουν καν το θάρρος να κάνουν κάτι τέτοιο, ή και στηρίζουν την εξουσία. Για παράδειγμα, το 1925 ιδρύθηκε στην Ιταλία του Μουσσολίνι το Εθνικό Φασιστικό Ινστιτούτο Πολιτισμού, με πρώτο πρόεδρο τον φιλόσοφο Τζιοβάννι Τζεντίλε και μέλη πασίγνωστους διανοούμενους, ενώ τον επόμενο χρόνο φτιάχτηκε και η Βασιλική Ιταλική Ακαδημία, που συγκέντρωσε την αφρόκρεμα της συντηρητικής διανόησης· όλα τα μέλη της ορκίστηκαν πίστη στον φασισμό.

Ποτέ δουλειά την Κυριακή...

Όλοι στην απεργιακή Συγκέντρωση, Κυριακή 30/12, Σύνταγμα-Ερμού, 10.30 π.μ.

Για ακόμη μια φορά τα εργατικά δικαιώματα βρίσκονται στο στόχαστρο! Η τρικομματική κυβέρνηση σε αγαστή συνεργασία με το εμπορικό, ξενοδοχειακό/τουριστικό και το πολυεθνικό κεφάλαιο προωθούν την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Με τη γνωστή πια μέθοδο της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (ή καλύτερα «αποφασίζομεν και διατάσσομεν») τα καταστήματα θα μείνουν ανοιχτά δύο Κυριακές και όχι μία, όπως γινόταν ως τώρα την περίοδο των γιορτών.

Η ενέργεια αυτή αποτελεί πρόλογο για τη νέα χρονιά, όπου προωθείται νομοσχέδιο που προβλέπει άνοιγμα των καταστημάτων για 7 Κυριακές το χρόνο, ενώ για καταστήματα μικρότερα των 250 τ.μ. ελεύθερη λειτουργία ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ! Καλή χρονιά λοιπόν και ευτυχισμένο το 1909!!! Εκατό και πλέον χρόνια πίσω, τότε που οι εργαζόμενοι δούλευαν και τις Κυριακές!

Βέβαια, το κυριακάτικο άνοιγμα των καταστημάτων και η πλήρης απελευθέρωση του ωραρίου αποτελούσε ανέκαθεν επιδίωξη του κεφαλαίου, αλλά τώρα με το πρόσχημα της «τόνωσης της αγοράς και της οικονομίας» επιχειρούν να ξεμπερδέψουν μια και καλή με τον «αναχρονισμό» της κυριακάτικης αργίας, όπως και με τον «αναχρονισμό» των εργατικών δικαιωμάτων συνολικά. Γιατί και αυτή η μεθόδευση δεν είναι παρά ένα ακόμη χτύπημα στις εργατικές κατακτήσεις μαζί με όσες προηγήθηκαν: κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, λεηλασία μισθών, κατάργηση επιδομάτων, μείωση αποζημιώσεων, διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων, απογείωση της ελαστικής και της μαύρης εργασίας, εκτόξευση της ανεργίας.

Για μια ακόμη φορά αποκαλύπτεται ότι τα μνημόνια και οι αντεργατικοί νόμοι που επιβάλλουν κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ γίνονται σε πλήρη σύμπλευση και για την ικανοποίση των συμφερόντων των μεγαλοεργοδοτών. Στόχος τους δεν είναι παρά η διάσωση του μεγάλου κεφαλαίου και των κερδών του, η μετατροπή όλης της χώρας σε μια απέραντη «ειδική οικονομική ζώνη» όπου δεν θα υπάρχει κανένα δικαίωμα, όπου θα κυριαρχεί η απόλυτη εκμετάλλευση, η εξατομίκευση και η υποταγή στην εργοδοτική εξουσία.

ΚΑΝΕΙΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ, ΑΝΕΡΓΟΣ, ΝΕΟΣ, ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ ΓΙΑ ΨΩΝΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΔΕΚΕΜΒΡΗ. ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ

ΔΕΝ ΜΑΣ ΛΕΙΠΟΥΝ ΟΙ ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΨΩΝΙΣΟΥΜΕ – ΜΑΣ ΛΕΙΠΟΥΝ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ

ΚΑΙ ΟΙ ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ!

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες σε κάθε κλάδο, σε κάθε χώρο δουλειάς η απεργία στο εμπόριο δεν είναι υπόθεση των εμποροϋπαλλήλων, αλλά όλων των εργαζόμενων:

Γιατί είναι ψέματα ότι η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας θα τονώσει την αγορά. Η αλήθεια είναι ότι στους χιλιάδες άνεργους και απλήρωτους εργαζόμενους δεν λείπουν οι ώρες για ψώνια, αλλά τα χρήματα για την κάλυψη και των πιο στοιχειωδών αναγκών τους!

Γιατί είναι ψέματα ότι η απελευθέρωση της λειτουργίας των καταστημάτων ως 250 τ.μ. θα τα τονώσει. Η αλήθεια είναι ότι η απόφαση θα μείνει κενό γράμμα με την προσφυγή των πολυκαταστημάτων στα δικαστήρια, για να ανοίξει ο δρόμος για τη λειτουργία όλων των καταστημάτων την Κυριακή και... για το λουκέτο χιλιάδων μικρών επιχειρήσεων, που θα οδηγήσουν σε νέα εκτόξευση της ανεργίας.

Γιατί είναι ψέματα ότι η απελευθέρωση της λειτουργίας των καταστημάτων θα φέρει νέες θέσεις εργασίας. Το ίδιο επιχείρημα ακουγόταν και για την απελευθέρωση του ωραρίου το 2008. Όμως αντί για νέες θέσεις εργασίας, είχαμε πλήρη ελαστικοποίηση της εργασίας και αποχαλίνωση της εργοδοτικής ασυδοσίας...

Γιατί είναι ψέματα ότι η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας αφορά μόνο το εμπόριο. Το εμπόριο υπήρξε ανέκαθεν το «πειραματικό εργαστήρι» για μια σειρά από αντεργατικά μέτρα. Το ελαστικό ωράριο, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, το ωρομίσθιο πρώτα εκεί εφαρμόστηκαν πριν γίνουν καθεστώς σε όλο τον ιδιωτικό τομέα. Αλλά και στο δημόσιο όπου εφαρμόζονται ραγδαία η ευελιξία, η κατάργηση αργιών-υπερωριών κλπ. Το μοντέλο είναι κοινό για όλους. Κυβέρνηση, Ευρωπαϊκή Ένωση, εργοδότες θέλουν να να δουλεύουμε 7 μέρες την εβδομάδα, όσες ώρες και με όποιες συνθήκες θέλουν αυτοί, χωρίς δικαίωμα στην ξεκούραση και στον ελεύθερο χρόνο, χωρίς χρόνο για την οικογένειά μας και τη ζωή μας.

Γι΄ αυτό στις 30 Δεκέμβρη δίνουμε τη μάχη της απεργίας. Για να μη ζήσουμε σαν δούλοι. Στηρίζουμε τις απεργιακές κινητοποιήσεις!

Συγκέντρωση 30/12, 10.30 π.μ. στην αρχή της Ερμού στο Σύνταγμα

H κόρη της βουλευτίνας της ΔΗΜΑΡ Ξηροτύρη είναι μέλος του ΔΣ της ΔΕΗ

Αναδημοσίευση από το Κουρδιστό Πορτοκάλι

Ιδού γιατί η ξιπασμένη ΔΗΜΑΡ ήταν θετική στην ανανέωση της θητείας του Αρθούρου Ζερβού στην προεδρία της χρεοκοπημένης  ΔΕΗ. Ένας Ζερβός ο οποίος από τη μία τσέπη μοιράζει ένα σκασμό λεφτά-κάποιοι κάνουν λόγο για 12 εκατομμύρια ευρώ-σε διαφημίσεις του ρεύματος(!) και από την άλλη ζητάει ιλιγγιώδεις αρρωστημένες αυξήσεις στα τιμολόγια plus το χυδαίο χαράτσι. Λοιπόν εκτός από τον περίφημο Κωνσταντίνο Θέο που τον πάρκαρε εκεί ο ΓΑΠ, στο ΔΣ της ΔΕΗ φιγουράρει η κ. Ουρανία Αικατερινάρη, Αναπλ. Διευθύνουσα Σύμβουλος με αρμοδιότητα την εποπτεία των Επιτελικών Γεν. Διευθύνσεων (Γενικές Διευθύνσεις. Οικονομικών Υπηρεσιών, Ανθρωπίνων Πόρων και Υποστηρικτικών Λειτουργιών).
Η κα Ράνια Αικατερινάρη είναι Αναπληρώτρια Διευθύνουσα Σύμβουλος στη ΔΕΗ Α.Ε. από τον Ιανουάριο του 2010 και εκτελεστικό μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου από τον Δεκέμβριο του 2011. Προΐσταται των Γενικών Διευθύνσεων Οικονομικών Υπηρεσιών, Ανθρωπίνων Πόρων και Υποστηρικτικών Λειτουργιών.
Από τον Φεβρουάριο του 2012, η κ. Αικατερινάρη είναι μέλος του Εποπτικού Συμβουλίου του Ανεξάρτητου Διαχειριστή Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΔΜΗΕ Α.Ε.)
Λοιπόν η κ. Αικατερινάρη είναι κόρη της κ. Ασημίνα Ξηροτύρη Αικατερινάρη, η οποία είναι βουλευτής Θεσσαλονίκης της ΔΗΜΑΡ,  μεταγραφή από τον Συνασπισμό!
Η Ουρανία λοιπόν, κόρη της Ξηροτύρη, και του μηχανικού επί χρόνια πρόεδρου του ΤΕΕ Κεντρ. Μακεδονίας του Αικατερινάρη, από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ, ηλικίας περί τα 35 έτη, με σπουδές ηλεκτρολόγου μηχανικού στο ΑΠΘ και MBA στην Αγγλία, προσόντα που έχει το 90% των νέων ανέργων μηχανικών στην Ελλάδα, κοσμεί το Δ.Σ της ΔΕΗ από το 2011 που την τοποθέτησαν εκεί οι Βενιζέλος-Παπακωνσταντίνου. Περιμένουμε λοιπόν από τους 13 βουλευτές της καραδιαπλεκόμενης ΚΟ της ΔΗΜΑΡ (στον ΟΠΑΠ υπηρετεί με 100.000 ευρώ το χρόνο ως νομική σύμβουλος σύζυγος βουλευτή της ΔΗΜΑΡ), να πονέσουν για τις αυξήσεις των τιμολογίων της ΔΕΗ και να προτάξουν τα στήθη τους.
Aυτή είναι η αριστερά της (κοινωνικής) ευθύνης!

Αυτή είναι η καραδιαπλεκόμενη συγκυβέρνηση που την παίζουν οι νταβατζήδες στα μπεγλέρια τους απειλώντας να στείλουν τον πλουμιστό βουλευτή Αηδόνη στον Λοβέρδο και να αφήσουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ κουτσό άλογο με 149 βουλευτές και τον μπάρμπα Φώτη της διαπλεκόμενης ΔΗΜΑΡ να κάνει παιγνίδι.
Ουστ ρε, ουστ από δώ….
ΥΓ>Μέλος του ΔΣ είναι και ο εφοπλιστής Νίκος Βερνίκος!

Όχι στην κατάργηση του χωροταξικού, πολεοδομικού και του περιβαλλοντικού σχεδιασμού

ΟΜΟΦΩΝΟ  ΨΗΦΙΣΜΑ

ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

(18-12-2012)

Από δημοσιεύματα πληροφορηθήκαμε την ύπαρξη πορίσματος επιτροπής του ΥΠΕΚΑ «για τη Μεταρρύθμιση του συστήματος Χωροταξικού & Πολεοδομικού Σχεδιασμού», που διαβιβάσθηκε από τον Αναπληρωτή Υπουργό ΠΕΚΑ κ. Στ. Καλαφάτη ως «πρόταση ΥΠΕΚΑ» σε ένδεκα (11) επιλεγμένους φορείς, για απόψεις «εντός 20 ημερών ώστε να αξιολογηθούν και να ενσωματωθούν, αν αυτό κριθεί απαραίτητο, στην τελική πρόταση».

Οι εργαζόμενοι του Οργανισμού Θεσσαλονίκης (ΟΡ.ΘΕ.)  δ ι α τ υ π ώ ν ο υ μ ε  τ ι ς  έ ν τ ο ν ε ς  α ν η σ υ χ ί ε ς  μ α ς για το περιεχόμενο του πορίσματος, μέσω του οποίου:

ü      Επιχειρείται η πλήρης απορρύθμιση του χωροταξικού, πολεοδομικού και, συνεπακόλουθα, του περιβαλλοντικού σχεδιασμού, προκειμένου να διευκολυνθεί η χωροθέτηση παντός είδους fast track επενδύσεων.

ü      Ακυρώνεται η όποια υφιστάμενη αποκέντρωση και ο ρόλος των τοπικών κοινωνιών, με αρνητικές συνέπειες για την κοινωνία, το περιβάλλον και την οικονομία.

ü      Μειώνονται τα επίπεδα σχεδιασμού και αίρεται ο δεσμευτικός χαρακτήρας των προβλέψεών του από το επίπεδο εθνικού χωροταξικού έως και Γ.Π.Σ..

ü      Υποβαθμίζεται ο σχεδιασμός επιπέδου ρυθμιστικού σχεδίου τόσο για την περιοχή της Αθήνας – Αττικής (με την έγκρισή του μέσω Κ.Υ.Α. αντί Νόμου), όσο και κυρίως για την ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης, με τη «συγχώνευση του Ρυθμιστικού Σχεδίου Θεσσαλονίκης στο Περιφερειακό Πλαίσιο Κ. Μακεδονίας ως ειδικό τμήμα», χωρίς να κατονομάζεται ο φορέας εφαρμογής του, στοιχείο που προμηνύει την κατάργηση του Οργανισμού Ρυθμιστικού Σχεδίου & Προστασίας Περιβάλλοντος της Θεσσαλονίκης.

ü      Αίρεται ο ρόλος / χαρακτήρας της Θεσσαλονίκης ως Μητροπολιτικής Περιοχής (παρά το γεγονός ότι έχει προωθηθεί Σχέδιο Νόμου για το επικαιροποιημένο Ρυθμιστικό Σχέδιο Θεσσαλονίκης, προϊόν ευρείας διαβούλευσης όλων των φορέων της Μητροπολιτικής Περιοχής της Θεσσαλονίκης), αναγνωρίζοντας πλέον και επίσημα την Αθήνα / Αττική ως το μόνο μητροπολιτικό κέντρο σε εθνικό επίπεδο.

Οι εργαζόμενοι του ΟΡ.ΘΕ.  ζ η τ ο ύ μ ε :

ü      Να μην ακυρωθεί ο ρυθμιστικός ρόλος των δομών του ελληνικού δημοσίου για θέματα καθοριστικά για την ανάπτυξη, την ποιότητα ζωής και το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, μέσω της υποκατάστασής τους από εξωθεσμικές «επιτροπές σοφών».

ü      Να μην παρακαμφθεί η γνώμη των καθ’ ύλην αρμοδίων και ενδιαφερομένων φορέων, τόσο του ελληνικού δημοσίου όσο και των πολιτών.

ü      Να μην απαξιωθεί το έμπειρο υπηρεσιακό και επιστημονικό δυναμικό που έχει απομείνει στις διοικητικές δομές του Υ.Π.Ε.Κ.Α. και ειδικότερα στην περιοχή μας (Οργανισμός Θεσσαλονίκης κ.ά.).

ü      Να ενδυναμωθεί ο ρόλος της Θεσσαλονίκης – δεύτερου μεγαλύτερου αστικού συγκροτήματος της χώρας – ως Μητροπολιτικής Περιοχής και η σημασία της Βόρειας Ελλάδας στα πλαίσια μιας πολιτικής αειφόρας ανάπτυξης, ιδίως σε συνθήκες διευρυνόμενης υψηλής ανεργίας και μάλιστα των νέων.

Ζ η τ ο ύ μ ε  επίσης από τον Υπουργό ΠΕΚΑ να τοποθετηθεί σχετικά με την προτεινόμενη «Μεταρρύθμιση» του πορίσματος της συγκεκριμένης επιτροπής και να εγγυηθεί την ύπαρξη του χωροταξικού, πολεοδομικού και περιβαλλοντικού σχεδιασμού και το  μέλλον των Οργανισμών που είναι στην άμεση κατά τον νόμο εποπτεία του και είναι οι αρμόδιοι της εφαρμογής του –ειδικότερα μάλιστα του Οργανισμού Θεσσαλονίκης.

Πορεία και θεατρικές παραστάσεις για τη Villa Amalias

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΣΤΕΡΗΣΕΙ

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ

Πέμπτη 27/12 /12

Πλατεία Βικτωρίας 17:00

Θεατρική Παράσταση: Mistero Buffo του Dario Fo από την ομάδα  “Τσιριτσάντσουλες”

Προβολές για τη Βίλλα Αμαλίας

Σάββατο 29 / 12 / 12

Πορεία για τη Βίλλα Αμαλίας, Προπύλαια 12:00

Συναυλία, Μοναστηράκι 16:00

Αλλά και στο θέατρο Εμπρός

28/29/30 Δεκεμβρίου 2012

EΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΛΛΥΛΕΓΓΥΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ VILLA AMALIAS

Την εκδήλωση συνυπογράφουν: Ανοιχτή Συνέλευση της Κατάληψης ΕΜΠΡΟΣ, ΔΙΑΚΟΠΤΕΣ, Θεατρική Ομάδα BUFFONATA, ΣΥΒΑΤΕΚΤ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4/1/2013, 21.00

Film Poetry Festival

Tο Ινστιτούτο [Πειραματικών Τεχνών] σε συνεργασία με τη διαδυκτιακή ανθολογία βίντεο-ποίησης

Moving Poems παρουσιάζουν το Film Poetry Festival με συμμετοχές καλλιτεχνών (ποιητών,

σκηνοθετών, video-artists) από Ευρώπη, Ασία, Αφρική και Αμερική, χαράζοντας μια ιστορική

διαδρομή από το 1830 μέχρι σήμερα.

Η είσοδος όλων των εκδηλώσεων είναι ελεύθερη, όποιος/α θέλει να έρθει σε επαφή με το χώρο και τις δραστηριότητες του μπορεί να έρθει στην Ανοιχτή Συνέλευση που γίνεται κάθε Κυριακή στις 18.00. Για πληροφορίες σχετικά με τις ομάδες εργασίες και τις αρμοδιότητες τους, μπορεί να στείλει mail στο : omadesergasiasempros@googlegroups.com

Διευρύνεται ο εργασιακός μεσαίωνας από τους εργολάβους

Με αφορμή τη συμπλήρωση 4 χρόνων από τη δολοφονική επίθεση στην Κ. Κούνεβα αναδημοσιέυουμε σχετικό άρθρο της Αφροδίτης Τζιαντζή από την ΕφΣυν.

Η Κωνσταντίνα δεν είναι μόνη». Το σύνθημα αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, η οποία τη νύχτα της 22ας Δεκεμβρίου του 2008 δέχτηκε δολοφονική επίθεση με οξύ, επιβεβαιώνεται από την ανάποδη: ο εργασιακός μεσαίωνας των εργολαβικών εταιρειών, στον οποίο αντιτάχθηκε με τη συνδικαλιστική της δράση η 44άχρονη τότε γραμματέας του Παναττικού Σωματείου Καθαριστριών και Οικιακών Εργαζομένων, συνεχώς διευρύνεται και η εργοδοτική ασυδοσία θίγει όλο και περισσότερους.

«Οταν έγινε το χτύπημα στην Κωνσταντίνα, μιλούσαμε παντού, όχι μόνο για ό,τι της συνέβη, αλλά για όσα γίνονταν στον κλάδο και όσα έρχονται. Λέγαμε «αυτό που μαθαίνετε τώρα, με αφορμή την Κωνσταντίνα, έρχεται και για σας. Ερχεται και η δική σας η σειρά. Ε, ήρθε»», μας λέει η Βασιλική Παπαθανάση, από την Παναττική Ενωση Καθαριστιριών και Οικιακού Προσωπικού.

Σήμερα η Κωνσταντίνα Κούνεβα βρίσκεται στο Παρίσι, ακολουθώντας θεραπείες για την αποκατάσταση της όρασής της, και ο παρ’ ολίγον δολοφόνος κυκλοφορεί ελεύθερος. Οπως καταγγέλλει ο δικηγόρος Κ. Παπαδάκης, η υπόθεση ουσιαστικά έχει μπει στο αρχείο: «Με αφορμή την επίθεση στην Κούνεβα διατάχθηκε αστυνομική έρευνα για τις συνθήκες που επικρατούν στις εργολαβικές εταιρείες καθαρισμού.

Ομως δεν δικαιούμαστε να δούμε τον φάκελο. Οι αρχές δεν έπραξαν ως όφειλαν για να βρουν τον δολοφόνο. Ενώ διέφυγε από έναν πολύ στενό δρόμο, ουδέποτε αναζητήθηκαν αυτόπτες μάρτυρες από τον χώρο των ενοίκων και των θαμώνων της περιοχής. Η συνδικαλιστική δράση της Κούνεβα έβλαπτε τα συμφέροντα των εργολαβικών εταιρειών στο σύνολό τους.

Λίγες μέρες πριν από το χτύπημα είχε προηγηθεί τριμερής συνάντηση στο υπουργείο Εργασίας, με θέμα το μισάωρο διάλειμμα στο οποίο υποχρέωναν οι εργολάβοι τις εργαζόμενες, για να μην πληρώνουν τα βαρέα ένσημα. Αν το υπουργείο δικαίωνε την Κωνσταντίνα Κούνεβα, αυτό θα σήμαινε αύξηση του κόστους ασφάλισης για όλες τις εταιρείες, όχι μόνο για τον εργοδότη της Κούνεβα».

Υπογράφουμε υπέρ του Πέτρου Καπετανόπουλου, υπέρ της δημοκρατίας, υπέρ της δικαιοσύνης, και κατά κάθε είδους φασισμού, όποια μάσκα κι αν φοράει

*Υπογράφουμε – διαδίδουμε και διαδηλώνουμε υπέρ του πολίτη Πέτρου Καπετανόπουλου, υπέρ της δημοκρατίας, υπέρ της δικαιοσύνης, και κατά κάθε είδους φασισμού, όποια μάσκα κι αν φοράει.

Η είδηση:

“Ήταν Σάββατο 21 Ιουλίου, τα μεσάνυχτα, όταν ο Πέτρος Καπετανόπουλος άκουσε φωνές στην γειτονιά του, στον Κολωνό. Μόλις είχε βάλει για  ύπνο το μικρό παιδί του και είπε στην σύζυγό του ότι θα κατέβει να δει τι συμβαίνει. Κατεβαίνοντας είδε πέντε άνδρες της ομάδας ΔΙΑΣ να έχουν συλλάβει έναν μετανάστη, ενώ ένας εξ αυτών είχε το πόδι του πάνω στην κοιλιά του συλληφθέντα. «Γιατί το κάνετε αυτό; Τον συλλάβατε, δεν χρειάζεται βία», τους είπε. Τότε εκείνοι του εξήγησαν ότι δεν τον πατάνε και έκαναν βίαιη επίδειξη πατώντας με δύναμη ξανά τον μετανάστη. «Αυτό σημαίνει τον πατάμε», του είπαν. Ο ίδιος επανέλαβε ότι πρόκειται περί βασανισμού ήδη συλληφθέντος. Το αποτέλεσμα ήταν να συλληφθεί και ο ίδιος. Ο εισαγγελέας του απέδωσε κατηγορίες για «αντίσταση κατά της αρχής», για «ψευδή ανωμοτί κατάθεση», για «απόπειρα απόσπασης κρατουμένου» και για «απλή συνεργία σε ληστεία», κάτι που αποτελεί κακούργημα. Ο Πέτρος Καπετανόπουλος κινδυνεύει να μείνει μέχρι και τέσσερα χρόνια χωρίς εισόδημα καθώς είναι δημόσιος υπάλληλος, και αυτοδικαίως τίθεται σε αργία όταν έχει παραπεμφθεί για πράξη κακουργηματικού χαρακτήρα. Σήμερα πραγματοποιήθηκε συνέντευξη Τύπου, όπου ο δικηγόρος του κ. Καπετανόπουλου παρουσίασε την νομική κατάσταση του πελάτη του, ενώ εκπρόσωποι από κόμματα, φορείς, συνδικάτα και οργανώσεις δήλωσαν αλληλεγγύη και υποστήριξη ενώ έκαναν λόγο για «ένα κράτος που θέλει να μην ενδιαφέρεται κανείς για τον πλησίον του»”

(Περισσότερα στο άρθρο, του tvxs.gr: Πως μια πράξη συμπαράστασης εξελίσσεται σε κακούργημα και στο “Ελεύθερος ο Πέτρος Καπετανόπουλος, αλλά κατηγορούμενος πλέον και για συνέργεια σε ληστεία”)

* Το κείμενο διαμαρτυρίας:

Απαιτούμε να αποσυρθούν όλες οι άδικες κατηγορίες, να αποκατασταθεί η δικαιοσύνη απέναντί του και η δημοκρατία.

Όλη η ελληνική κοινωνία θα έπρεπε να διαδηλώσει ενάντια στον ένστολο φασισμό κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υπό μορφήν κάθε είδους βασανισμού, κακοποίησης ή εξευτελισμού. Να βάλει δικηγόρους, τον ΟΗΕ, τη διεθνή αμνηστία, και όλους όσοι υποστηρίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα να θέσουν αντίθετα στο… σκαμνί εκείνους που τολμάνε να φέρονται αυθαίρετα και φασιστικά με οποιονδήποτε τρόπο, επειδή είναι ένστολοι… εξουσίας.

Ζητήματα που αφορούν όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και τη διεθνή κοινότητα.

Ο πολίτης Πέτρος Καπετανόπουλος υποστήριξε έμπρακτα τη δικαιοσύνη. Έδρασε ενάντια στον φασισμό και την αδικία, υποστηρίζοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Κι  αυτή τη στιγμή είναι κατηγορούμενος γι αυτό ακριβώς! κινδυνεύοντας να χάσει για 4 χρόνια το μισθό του, λόγω τού ότι είναι δημόσιος υπάλληλος, ενώ κατηγορείται άδικα για κακούργημα!

Και όλα αυτά επειδή διαμαρτυρήθηκε για μία, ουσιαστικά φασιστική πράξη, που είδε να συμβαίνει μπροστά στα μάτια του, και αντέδρασε υπέρ της ανθρωπιάς και της δικαιοσύνης.

Αν λοιπόν θέλουμε να λεγόμαστε υποστηρικτές του, πολίτες, δημοκράτες αλλά και άνθρωποι!, πρέπει να τον υποστηρίξουμε έμπρακτα επίσης.

Είμαστε ενάντια στον φασισμό, και φασισμός δεν είναι μόνο ο ναζισμός, αλλά και η κακοποίηση κάθε είδους και κάθε μορφής, όπως και η αδιαφορία!

Υπογράφουμε υπέρ της άμεσης αποφυλάκισης του Πέτρου Καπετανόπουλου και της άρσης όλων των κατηγοριών εναντίον του.

Απαιτούμε να αποσυρθούν όλες οι άδικες κατηγορίες, να αποκατασταθεί η δικαιοσύνη και η δημοκρατία.

Κίνημα Υπέρ Πέτρου Καπετανόπουλου

Έλληνες Πολίτες

******************************

Πώς συνυπογράφουμε:

Στέλνουμε τις υπογραφές μας υπέρ του Πέτρου Καπετανόπουλου:

Α. Είτε στο ιμειλ: yperkapetanopoulou@gmail.com-με ονοματεπώνυμο, ιδιότητα, χώρα και πόλη διαμονής, και ιμειλ (το οποίο δεν κοινοποιείται δημόσια)-

Β. Είτε γράφοντας τα παραπάνω στοιχεία σε σχόλιο κάτω από το σχετικό κεντρικό άρθρο (πατάμε πάνω στο νούμερο των σχολίων) του παρόντα ιστότοπου:  http://yperkapetanopoulou.wordpress.com/

Ο λόγος της συλλογής υπογραφών, όπως γράφει και το κείμενο διαμαρτυρίας παραπάνω, είναι για να δηλώσουμε εμπράκτως την συμπαράστασή μας, και αν χρειαστεί να κατατεθεί η λίστα υπογραφών στη Δικαιοσύνη.

Γι αυτό και χρειάζονται τα στοιχεία εκτός από το ονοματεπώνυμο σωστά γραμμένο.

Όσοι δεν επιθυμούν να κοινοποιηθούν τα ονόματά τους και τα υπόλοιπα στοιχεία τους στο διαδίκτυο, στέλνουν μήνυμα γράφοντας το αίτημά τους και συνυπολογίζεται η υπογραφή τους αριθμητικά στο σύνολο των δημοσιοποιημένων υπογραφών.

Η "Εθνική Αλληλεγγύη" στα χρόνια της γερμανικής κατοχής

Μέγαρο Ερμής - Πανεπιστημίου 56, Εμμ. Μπενάκη 9 και Γαμβέτα 1, είσοδος στον 1^ο όροφο

Ο Πολυχώρος λειτουργεί καθημερινά από 10 π.μ.–12 μ.μ.

Η «ΕΘΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ»

ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012, ώρα 6:30μμ.

στον Πολυχώρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Πολιτισμού

Ιστορικοί, αγωνιστές της Εαμικής Εθνικής Αντίστασης που δημιούργησαν την εποποιία της Αλληλεγγύης στα χρόνια της Κατοχής και παιδιά τότε που βίωσαν το τραύμα της πείνας, συνομιλούν για τη μαζική οργάνωση των τριών εκατομμυρίων μελών.

Η «Εθνική Αλληλεγγύη» ιδρύθηκε στις 28 Μαΐου 1941, αρχικά για να βοηθήσει τους κρατούμενους στις φυλακές και, στη συνέχεια, για να αναλάβει την τροφοδοσία με είδη πρώτης ανάγκης και φάρμακα, τη δημιουργία λαϊκών ιατρείων, την επισκευή κατοικιών και πολλά άλλα, στηρίζοντας την επιβίωση του ελληνικού λαού.

Στην εκδήλωση θα παρουσιαστεί πλούσιο φωτογραφικό υλικό και θ΄ακούσουμε αντάρτικα τραγούδια της εποχής.

Η Ανοιχτή Πόλη ξεκινά τις εκδηλώσεις πολιτικού και κοινωνικού προβληματισμού στον Πολυχώρο, τιμώντας όσους και όσες έδωσαν τα πάντα για την εθνική ανεξαρτησία και την κοινωνική απελευθέρωση, αυτούς που μας εμπνέουν σήμερα στο έργο μας της αλληλεγγύης.

Πανοπτικό

Από το Wikipedia

Το Πανοπτικό είναι ένας τύπος κτιρίου-φυλακής που σχεδιάστηκε από τον Άγγλο φιλόσοφο και κοινωνιολόγο Τζέρεμι Μπένθαμ το 1785. Η ιδέα του σχεδιασμού επιτρέπει την συνεχή επίβλεψη (-opticon) όλων ( pan-) των κρατουμένων.

Η αρχή του διαχωρισμού του χώρου σε ατομικά κελιά εφαρμόζεται για πρώτη φορά στη φυλακή του Ghent το 1775. Η πρώτη, ωστόσο, ολοκληρωμένη αρχιτεκτονική έκφραση των πειθαρχικών μεθόδων και τακτικών είναι το Πανοπτικό του Τζέρεμι Μπενταμ^[1], το οποίο παρουσιάστηκε στο κοινό το 1791.

Το Πανοπτικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί «[…] χωρίς εξαίρεση, σε όλες τις εγκαταστάσεις στις οποίες ένας αριθμός ανθρώπων θα τεθεί υπό επιτήρηση σε έναν χώρο όχι πολύ μεγάλο για να καλυφθεί από κτήρια. Όσο διαφορετικός ή αντίθετος και να είναι ο σκοπός: είτε για να τιμωρηθούν οι αδιόρθωτοι, να φυλαχθούν οι άφρονες, να αναμορφωθούν οι φαύλοι, να επιβεβαιωθούν οι ύποπτοι, να εργαστούν οι άεργοι, να διατηρηθούν οι αβοήθητοι, να περιθαλπούν οι άρρωστοι, είτε για να διδαχθούν οι πρόθυμοι σε κάθε κλάδο της βιομηχανίας, ή να εκπαιδευτεί η ανερχομένη γενιά στο δρόμο της εκπαίδευσης: με μια λέξη, είτε να εφαρμοστεί στους αιώνιους φυλακισμένους στο δωμάτιο του θανάτου είτε στους προφυλακισμένους που περιμένουν τη δίκη είτε σε αναμορφωτήρια είτε σε κάτεργα είτε σε βιοτεχνίες είτε σε τρελοκομεία, είτε σε νοσοκομεία είτε σε σχολεία»^[2].

Περιγραφή του Κτιρίου

Μία πολύ απλή (φαινομενικά) αρχιτεκτονική λύση δίνει την απάντηση στο ζήτημα της επιτήρησης. Πρόκειται για ένα κυλινδρικό οικοδόμημα, στην περιφέρεια του οποίου τοποθετούνται τα κελιά των τροφίμων (των ασθενών, των εργατών, των μαθητών και οποιουδήποτε άλλου επιτηρούμενου ατόμου), ενώ στο κέντρο του βρίσκεται ο πύργος των επιτηρητών, ο οποίος διαθέτει μεγάλα παράθυρα που βλέπουν προς τα κελιά. Τα κελιά, ωστόσο, δε μοιάζουν με τα παραδοσιακά μπουντρούμια. Διαθέτουν δύο παράθυρα, ένα εσωτερικό και ένα εξωτερικό. Το εσωτερικό αντιστοιχεί σε ένα από τα παράθυρα του πύργου ενώ το εξωτερικό αφήνει το φως να διαπεράσει το κελί. Παράλληλα, ο κεντρικός πύργος ελέγχου διαθέτει, πέρα από τα σκίαστρα στα παράθυρα, και διαχωριστικά στο εσωτερικό του τέτοια, ώστε να μην προδίδουν την παρουσία του επιτηρητή. Με άλλα λόγια, Το κελί διακρίνεται από πλήρη διαφάνεια ενώ ο πύργος ελέγχου από πλήρη συσκότιση. Ο επιτηρούμενος δε γνωρίζει πότε επιτηρείται.

Ο κρατούμενος στο Πανοπτικό είναι πάντα «…αντικείμενο μιας πληροφόρησης αλλά ποτέ υποκείμενο μιας επικοινωνίας»^[3]. Καταρχάς, είναι μόνιμα ορατός και τοποθετημένος ακριβώς απέναντι από τον επιτηρητή, κάτι που επιτρέπει την αδιάκοπη παρακολούθηση και την άμεση αναγνώρισή του. Ταυτόχρονα, η αξονική τοποθέτηση του κελιού σε συνδυασμό με τους πλάγιους τοίχους του εμποδίζουν κάθε πλάγια ορατότητα από το εσωτερικό του. «Από την άποψη του φύλακα, το πλήθος αντικαθίσταται από μια πολλαπλότητα αριθμήσιμη και ελέγξιμη• από την άποψη των κρατουμένων, από μια μοναξιά εγκάθειρκτη και επιτηρούμενη»^[4].

Οι κινητοποιήσεις της περιόδου 1975-76 και η εργατική πολιτική του κράτους

Αναρτούμε άρθρο του Σ. Κουτρουβίδη από το RedNoteBook. Ανατρέχοντας σήμερα, στα δύο πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, τη διετία 1975-1976, διακρίνουμε μια καίρια «αντίφαση». Τη στιγμή μετά την πτώση της Χούντας, που συνέβαιναν πολιτικά γεγονότα τα οποία σφράγισαν το πολιτικό μας σύστημα για τις επόμενες δεκαετίες, ξεσπούν πρωτόγνωρες κοινωνικές αντιδράσεις, που κυρίως εντοπίζονται στο χώρο της βαριάς βιομηχανίας και μεταδίδονται πολύ σύντομα στο σύνολο της ιδιωτικής και δημόσιας οικονομίας

Ενώ το πολιτικό σύστημα ομαλοποιούνταν, η επιλογή εκτροπής από το δημοκρατικό δρόμο έμπαινε στο περιθώριο, το ΚΚΕ γινόταν αποδεκτό και αποφασιζόταν η πλήρης νομιμοποίησή του, απεργίες, διαδηλώσεις, έντονες κοινωνικές αντιδράσεις και ζυμώσεις περιγράφουν ένα τοπίο κοινωνικής αντιπαράθεσης ιδιαίτερα οξυμένο.

Στην πραγματικότητα ένα νέο κοινωνικό υποκείμενο είχε προκύψει, το οποίο ερχόταν σε πλήρη ρήξη με την τότε επίσημη συνδικαλιστική εκπροσώπηση, (ΓΣΕΕ κτλ.), και που στο εσωτερικό του επίσης παρουσίαζε ουσιαστικές διαφοροποιήσεις. Σε όλη τη χώρα, στις βιομηχανίες δημιουργήθηκαν εργοστασιακά σωματεία, διαμορφώνοντας παράλληλα τις πρώτες βάσεις αυτοοργάνωσης. Η κοινωνική αφύπνιση του εργατικού κινήματος εκείνη τη στιγμή δεν απέφερε σημαντικές αλλαγές, αλλά είχε πολιτικές συνέπειες σε βάθος χρόνου και επηρέασε ουσιαστικά το θεσμικό πλαίσιο. Η αντίδραση του συνδικαλιστικού κινήματος σηματοδοτήθηκε από την αφύπνιση του εργοστασιακού συνδικαλισμού και τη δραστηριοποίησή του μέσα από τα πρωτοβάθμια σωματεία. Ολόκληροι βιομηχανικοί κλάδοι, όπως η Χαλυβουργία, η χαρτοποιία, ο ιματισμός, η υποδηματοποιία, ο κλάδος των πετρελαίων μετατρέπονται σε χώρους σύγκρουσης. Επομένως κατά τη διετία αυτή αναπτύσσεται ένας πολύμορφος αγώνας, όπου οι πρωταγωνιστές του χρησιμοποιούν όλες τις μορφές πάλης, στάσεις εργασίας, απεργίες, διαδηλώσεις, καταλήψεις για να αντιδράσουν. Οι αποφάσεις λαμβάνονται σε γενικές συνελεύσεις των εργαζομένων ανά επιχείρηση, ενώ όπου υπάρχει βιομηχανική επιχείρηση, ο κόσμος της εργασίας κινητοποιείται.

Κύριο χαρακτηριστικό
Κύριο χαρακτηριστικό αυτού του κοινωνικού ξεσπάσματος ήταν η μαζική συμμετοχή στις απεργίες, η οποία βασίστηκε στη ριζοσπαστικοποίηση του κόσμου της εργασίας. Η πρώτη εργατική αντίδραση καταγράφεται στο εργοστάσιο Λευκοσιδήρου της Νάσιοναλ Καν στην Ελευσίνα, όταν στις 4/10 του 1974, απολύεται ο εργαζόμενος Γιάννης Δημουλέας. Ο ριζοσπαστισμός των αγωνιζομένων εργατών επιβεβαιώνεται από δύο συμβολικού χαρακτήρα σημεία: Ήταν η περίοδος κατά την οποία για πρώτη φορά αντηχεί στους δρόμους το σύνθημα: «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», ενώ λίγους μήνες αργότερα, πραγματοποιείται η μεγαλειώδης πορεία των εργατών της ΜΕΛ (Μακεδονικής Εταρεία Λαδόπουλου) από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα με τα πόδια, η οποία γίνεται δεκτή με ενθουσιασμό στην Αθήνα.

Πώς προέκυπτε αυτή η «αντίφαση»;

Τις καλύτερες ευχές μας...

Περί του νέου φοροληστρικού νομοσχεδίου

Αναδημοσίευση από Εργαζόμενοι με Μπλοκάκι

 

Τις τελευταίες εβδομάδες παρακολουθήσαμε σε απευθείας σύνδεση την πιο πρόσφατη πράξη της επίθεσης κράτους και κεφαλαίου ενάντια στο σύνολο της εργατικής τάξης. Η πράξη αυτή είχε τίτλο «Φορολογικό Νομοσχέδιο» και στόχο να αφήσει άναυδους όλους τους τηλεθεατές της κεντρικής πολιτικής σκηνής.

Επειδή, όμως, εμάς δεν μας αρέσει καθόλου ο ρόλος του θεατή, εύκολα αντιληφθήκαμε ότι οι «σοβαρότατες» διαφωνίες που προέκυψαν, υποτίθεται, στο εσωτερικό της συγκυβέρνησης δεν ήταν παρά τεχνάσματα, με κύριο σκοπό να αποπροσανατολίσουν την εργατική τάξη προκειμένου να μη γίνει ξεκάθαρο τι πραγματικά σηματοδοτεί αυτό το νομοσχέδιο. Για εμάς είναι προφανές ότι αποτελεί συνέχεια και συστατικό στοιχείο της μνημονιακής πολιτικής: μείωση του μισθού μας, υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης, πειθάρχηση του συνόλου των εργαζομένων ακόμα και στις πιο παράλογες προσταγές αφεντικών και κράτους, και, τελικά, προσπάθεια ξεπεράσματος της κρίσης προς όφελος του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου.

Και στην περίπτωση του φορολογικού νομοσχεδίου ακολουθήθηκε η ίδια, προσφιλής σε κράτος και αφεντικά, προπαγανδιστική τακτική την οποία συνηθίσαμε τα τελευταία χρόνια: τα αραδιάζουν επικοινωνιακά όλα, για να πάρουν τελικά μερικά πίσω και να διατυμπανίζουν ότι προσπάθησαν για το καλύτερο – και όλα «μέλι γάλα». Επειδή όμως εμείς, οι εργαζόμενοι, είμαστε που παράγουμε και το μέλι και το γάλα, οφείλουμε να διαβάσουμε το φορολογικό νομοσχέδιο από τη δική μας μεροληπτική σκοπιά. Αυτό θα προσπαθήσουμε να κάνουμε στη συνέχεια: μια ανάγνωση του φορολογικού νομοσχεδίου ώστε να έχουμε όσο γίνεται σαφέστερη εικόνα της επίθεσης που δεχόμαστε και να ετοιμαστούμε για την αντεπίθεση.

ΤΑ ΠΙΟ ΤΡΑΝΤΑΧΤΑ ΣΗΜΕΙΑ

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να αποτυπώσουμε τα κύρια σημεία του νέου φοροληστρικού νομοσχεδίου:
•    Κατάργηση του αφορολόγητου των 5.000 ευρώ σε μισθωτούς και συνταξιούχους.
Μειώνονται οι κλίμακες φορολόγησης των εισοδημάτων από μισθωτή εργασία σε 3 από 8 που ισχύουν μέχρι σήμερα (με όλες τις αδικίες που συνεπάγεται αυτή η μείωση). Πιο συγκεκριμένα, προβλέπεται κλίμακα : α) 22% για εισοδήματα έως 25.000 ευρώ, β) 32% για εισοδήματα από 25.001 έως 42.000 ευρώ και γ) 42% για τα εισοδήματα άνω των 42.000 ευρώ.

   Αντί του αφορολόγητου, θεσπίζεται έκπτωση φόρου που προκύπτει με βάση τις ανωτέρω κλίμακες και η μέγιστη τιμή της οποίας είναι τα 2.100 ευρώ για εισοδήματα έως 21.000 ευρώ. Για εισοδήματα πάνω από 21.000 ευρώ, η παραπάνω έκπτωση μειώνεται κατά 100 ευρώ για κάθε 1.000 ευρώ εισοδήματος, μέχρι να μηδενιστεί στο επίπεδο εισοδήματος των 41.001-42.000 ευρώ. Μάλιστα, σε περίπτωση που ο φόρος που αντιστοιχεί στον φορολογούμενο είναι μικρότερος από το ποσό των 2.100 ευρώ, το ποσό της έκπτωσης θα περιορίζεται στο ποσό του φόρου.
•    Καθιέρωση νέου τρόπου φορολόγησης των «ελεύθερων επαγγελματιών» και κατάργηση και για αυτούς του αφορολόγητου των 5.000 ευρώ.

Στοχευμένη απόπειρα απόλυσης της πρώην προέδρου του ΣΜΤ από την τεχνική εταιρία C&M Engineering Α.Ε.

Αναδημοσίευση από Βαθύ Κόκκινο. Ανακλήθηκε τελικά μία ημέρα μετά η εκδικητική απόπειρα απόλυση της συναδέλφου και συναγωνίστριας.

Τα αφεντικά ξεσαλώνουν, αλλά δεν θα τους περάσει!
Την Παρασκευή 21 Δεκέμβρη, κλείνοντας για τις γιορτές, η διοίκηση της εταιρίας C&M έκανε ένα «χριστουγεννιάτικο δώρο» στη γνωστή συνδικαλίστρια μηχανικό Σύλβια Κοιλάκου: Της ανακοίνωσε την απόλυσή της…
Η Σύλβια Κοιλάκου, για χρόνια πρόεδρος του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών (ΣΜΤ) και μέχρι πρόσφατα μέλος του ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Αθήνας (ΕΚΑ), είναι γνωστή για την αγωνιστικότητα και την συνδικαλιστική της δράση. Εύλογα λοιπόν, η απάντηση του εργατικού κινήματος θα είναι δυναμική και αποτελεσματική.
Πέρα από το ασυλλόγιστο της εργοδοτικής αυτής ενέργειας, αξίζει να σταθούμε για λίγο στην εργοδοτική στρατηγική, ενιαία σε όλο τον ιδιωτικό τομέα.
«Η κρίση είναι ευκαιρία»…
Ευκαιρία για μεγαλύτερο ξεζούμισμα των εργαζομένων. Ευκαιρία για μειώσεις μισθών. Για απολύσεις, περικοπές ωραρίων και προσωπικού, παραγραφή των εργασιακών κεκτημένων. Ευκαιρία για αύξηση των κερδών τους!
Η συνταγή είναι κλασική: ‘ανακύκλωση’ του προσωπικού με πρόσληψη νέων  εργαζομένων με κατώτερους μισθούς. Το σύγχρονο ‘εργοδοτικό όραμα’ για τις τεχνικές εταιρίες είναι, με την ευκαιρία της κρίσης, να  φέρνουν σε πέρας  τα έργα με το λιγότερο δυνατό προσωπικό, πλήρως εντατικοποιημένο και υποταγμένο, με μικρότερους μισθούς προκειμένου να αυξήσουν την κερδοφορία τους.
Τα αφεντικά, στο φόντο των μνημονίων και της καπιταλιστικής κρίσης ξεσαλώνουν, ‘κάνουν πάρτι’ κυριολεκτικά. Το κεφάλαιο, σαν ταύρος σε υαλοπωλείο εφορμά στα εργατικά δικαιώματα.
Πρέπει όμως πρώτα να απονευρώσουν το εργατικό κίνημα από τα πρωτοπόρα στοιχεία του, κι αυτό με στόχο διπλό:
-Να ‘φοβίσουν’ τους υπόλοιπους εργαζόμενους.
-Να αποδυναμώσουν την εργατική απάντηση σε κάθε έναν χώρο δουλειάς, έτσι ώστε να μείνει ελεύθερο το πεδίο να ξεδιπλώσουν την αντεργατική τους επίθεση.
Έτσι μόνον μπορεί να εξηγηθεί, πώς μια εταιρία που δεν έχει κανένα εργασιακό λόγο να απομακρύνει τη συγκεκριμένη εργαζόμενη, μια εταιρία που έχει τόσες μεγάλες δουλειές ανοιχτές και κερδοφορεί μεσούσης της κρίσης, παίρνει τέτοιο ρίσκο και μάλιστα παράνομα.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, η συγκεκριμένη απόλυση παίρνει ένα χαρακτήρα πολιτικό.
Το ίδιο βέβαια ισχύει όπου στοχοποιούνται εργαζόμενοι με πρωτοπόρο ρόλο στις εργασιακές διεκδικήσεις.
«Ευγενής φιλοδοξία» των εργοδοτών είναι τέτοιες στοχευμένες απολύσεις –ευθείες βολές κατά της οργανωμένης συνδικαλιστικής δράσης και των πρωτοπόρων σωματείων που έχουν κάνει δυναμικά την εμφάνισή τους στο προσκήνιο, να λειτουργήσουν παραδειγματικά προς τους υπόλοιπους εργαζόμενους, να τρομοκρατήσουν εξασφαλίζοντας ότι δεν θα υπάρξει καμία αντίδραση. Έχοντας ‘ξεμπερδέψει’ με τα σωματεία στο χώρο τους, φιλοδοξούν να προχωρήσουν πιο γρήγορα και εύκολα στα σχέδιά τους. Όμως δεν θα τους περάσει. Ο κόσμος της εργασίας, ενωμένος απαντάει πάντα σ’ αυτές τις προκλήσεις. Έτσι θα γίνει και σ’ αυτήν την περίπτωση. Ενιαία η αντεργατική επίθεση, ενιαία και ηχηρή η εργατική απάντηση.
Η αποτροπή της επαπειλούμενης ‘έκλειψης’ των πρωτοπόρων αγωνιστών από τους χώρους δουλειάς, που καθώς φαίνεται είναι άμεσος εργοδοτικός στόχος, πρέπει ν’ αποτελέσει πεδίο συντονισμένου αγώνα όλων των ταξικών δυνάμεων, όλου του μαχόμενου εργατικού κινήματος.
Οι εργοδότες της C&M, "μάχαιραν έδωσαν, μάχαιραν θα λάβουν’".
Το σίγουρο είναι ότι η Σύλβια Κοιλάκου θα ξαναγυρίσει στη δουλειά της…