Κυβέρνηση του πηλικίου

ανεξάρτητες αυτόνομες αγωνιστικές ριζοσπαστικές

Π ΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.

www.paremvasis.gr Σάββατο 11 Μαΐου 2013

Απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης

των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ – ΚΙΝΗΣΕΩΝ – ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΩΝ Π.Ε.

Κυβέρνηση του πηλικίου!

Όλοι τώρα στους δρόμους του αγώνα!

Η συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ) προχωρά στην επιστράτευση των καθηγητών, απαγορεύοντας την απεργία τους πριν καν κηρυχθεί. Εκφράζονται μάλιστα προθέσεις του κυβερνητικού μπλοκ να υπάρξει συνταγματική απαγόρευση της απεργίας στις εξετάσεις!

Δε μας ξεγελούν!

Η επιστράτευση που προαναγγέλλουν ξεπερνά κάθε όριο της πλασματικής αστικής νομιμότητας. Πρώτη φορά ποινικοποιείται η εισήγηση ενός συνδικάτου προς τις γενικές συνελεύσεις. Για τρίτη φορά φέτος μετά τους εργαζόμενους στο Μετρό και τους ναυτεργάτες ρίχνουν τώρα όλα τα πυρά στην εκπαίδευση επιδιώκοντας να κλείσουν τους ανοιχτούς λογαριασμούς από τις σημαντικές πολιτικές αναμετρήσεις του εκπαιδευτικού κινήματος, από τη μεγάλη απεργία των καθηγητών το 1997 και την πολυήμερη απεργία των δασκάλων το 2006.

Απαγορεύστε επιτέλους τις απεργίες

Στηρίζουμε την πρόταση Γεωργιάδη για συνταγματική απαγόρευση απεργιών

Οι λιμενεργάτες δεν πρέπει να απεργούν το καλοκαίρι. Οι φύλακες των μουσείων δεν μπορούν να απεργούν την τουριστική περίοδο. Οι οδοκαθαριστές και οι αστυνομικοί δεν πρέπει να απεργούν γενικώς. Οι καθηγητές δεν πρέπει να απεργούν στην αρχή, στο μέσο ή στο τέλος της σχολικής χρονιάς και σίγουρα όχι στις εξετάσεις. Οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας δεν μπορούν να απεργούν τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα γιατί ενοχλούν τους ντόπιους αλλά ούτε και το καλοκαίρι γιατί ενοχλούν τους τουρίστες.

Δεν έχει σημασία φυσικά αν οι λιμενεργάτες και οι φύλακες πεινάνε. Δεν μας ενδιαφέρει το ξεπούλημα της εκπαίδευσης, η διάλυση των σχολείων. Δεν ασχολούμαστε με το γεγονός ότι το ισχυρό ευρώ σας, διέλυσε την τουριστική βιομηχανία της χώρας (μαζί με κάθε βιομηχανία).

Γιατί ντρέπεστε; Πείτε το καθαρά. Θέλετε οι απεργίες να είναι εκτός νόμου όπως συνέβαινε σε τόσα και τόσα αυταρχικά καθεστώτα – από το δουλοκτητικό σύστημα της Ρώμης μέχρι την πρώην ΕΣΣΔ.

Διαφορετικά απλώς δεν έχετε ακούσει ποτέ τι είναι απεργία. Γιατί μια απεργία που δεν ενοχλεί το κοινωνικό σύνολο, με στόχο να προκαλέσει αναταραχή στην καθημερινότητα και μέσω αυτής να ασκηθεί πίεση στην κυβέρνηση, απλώς δεν είναι απεργία.

Μπορούμε φυσικά να φοράμε περιβραχιόνια ή να κρατάμε την αναπνοή μας ή ότι άλλο μας ζητήσετε αλλά αυτό ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ.

Πραγματικά όμως γιατί σας είναι τόσο δύσκολο να παραδεχτείτε ότι απαγορεύετε τις απεργίες;

Όταν ζητούσατε κατάργηση του Συντάγματος, απαγορεύσεις κυκλοφορίας και συνάθροισης πολιτών δεν είχατε πρόβλημα.

Όταν οι αγαπημένοι σας πολιτικοί ζητούσαν να κατέβει ο στρατός για να σφαγιάσει την νεολαιίστικη εξέγερση του 2008, το είπατε καθαρά.

Όταν καταστρατηγείτε εργασιακά δικαιώματα που κερδήθηκαν στα μέσα του 19ου αιώνα πάλι δεν ντραπήκατε να το εκστομίσετε.

Γιατί λοιπόν αυτό το σκάλωμα με τις απεργίες; Τραπεζική δικτατορία έχετε ότι θέλετε κάνετε. Ούτως η άλλως το ελεγχόμενο από εσάς σύστημα δικαιοσύνης κρίνει τις περισσότερες κινητοποιήσεις των εργαζομένων παράνομες και καταχρηστικές (διαβάστε την σχετική έρευνα του καθηγητή Α. Καζάκου). Οπότε τι ζόρι τραβάτε;

Μόνο σας εκλιπαρούμε, μαζέψτε τα παπαγαλάκια σας και τα σκυλιά της ενημέρωσης που ξελαριγκιάζονται κάθε βράδυ για τα δίκαια αιτήματα των απεργών καθηγητών, οι οποίοι όμως δεν έχουν δικαίωμα να απεργούν στις πανελλαδικές.

Εμείς δεν σας είπαμε και τίποτα όταν ανακεφαλαιοποιήσατε τις τράπεζες, από τις οποίες πληρώνονται οι παχυλοί μισθοί τους, ούτε γκρινιάξαμε όταν περιφέρονταν από κανάλι σε κανάλι μεταφέροντας και τους διαφημιστές τους.Εσείς γιατί πρέπει να προσβάλλετε τη νοημοσύνη μας σε καθημερινή βάση;

 Αρης Χατζηστεφάνου απο Infowar

Υ.Γ Καθώς έγραφα αυτές τις γραμμές ανακοινώθηκε ότι η ανεργία των νέων στην Ελλάδα έφτασε το 64.2%. Αλλά είναι η απεργία των καθηγητών που σκοτώνει τα όνειρα των παιδιών σας.

όχι το νερό!

Αναδημοσίευση από Sarajevo

Oι δύο εταιρείες ύδρευσης / αποχέτευσης της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης βρίσκονται στον πάγκο της (πλήρους) ιδιωτικοποίησής τους. Μέσα στο γενικό χαμό ενδέχεται το ζήτημα να υποτιμηθεί· ή να συγκεντρώσει μικρότερη προσοχή απ’ την μερική ιδιωτικοποίηση του κρατικού μονοπωλίου τζόγου. Υπάρχει ακόμα ο κίνδυνος οι όποιες αντιδράσεις (προερχόμενες απ’ τους μισθωτούς της ευδαπ και της ευαθ) να θεωρηθούν μια ακόμα περίπτωση συντεχνιακού καπρίτσιου “βολεμένων δημόσιων υπαλλήλων”. Ή, τα ίδια τα συνδικάτα να κινηθούν με τέτοιο μεωπικό τρόπο.
Υπάρχει όμως μια τεράστια διαφορά ανάμεσα στα λιμάνια, στα αεροδρόμια, στα τραίνα, στον τζόγο και στο νερό. [1] Το νερό είναι “φυσικό μονοπώλιο”: δεν μπορεί να ζήσει κανείς χωρίς νερό, κι ούτε υπάρχει εναλλακτική “λύση” εάν η τιμή του (σαν εμπόρευμα) είναι υψηλή. Συνεπώς όποια επιχείρηση βάζει στο χέρι το νερό, είτε σαν υλικό είτε σαν δίκτυα ύδρευσης, έχει την απόλυτη και απεριόριστη δυνατότητα (τουλάχιστον σε ότι αφορά τους “κανόνες της αγοράς”) να κάνει ό,τι γουστάρει - εκτός εάν βρει μπροστά της τους “πελάτες” της. Ωστόσο η διεθνής εμπειρία από ιδιωτικοποιήσεις αστικών δικτύων ύδρευσης και αποχέτευσης δείχνει με μεγάλη κατηγορηματικότητα ότι επιδεινώνεται η καθημερινή ζωή των πληβείων, και μεγάλων τμημάτων της εργατικής τάξης· και ότι πριν ξεσπάσουν μαζικές αντιδράσεις (αν και όταν ξεσπάσουν) οι ιδιωτικές εταιρείες ύδρευσης έχουν φροντίσει να βγάλουν τα κέρατά τους. Σ’ ότι αφορά το ελλαδιστάν σκεφτείτε μόνο τις διακοπές παροχής για ανεξόφλητους λογαριασμούς - σαν ενδεχόμενο...
Στις 17 Δεκέμβρη του 2004, υπό την πολιτική αιγίδα των μητροπολιτικών συμβουλίων, είχε παρουσιαστεί δημόσια όλο το φάσμα της (παγκόσμιας) ιδιωτικοποίησης του νερού: απ’ το εμφιαλωμένο ως τα αστικά δίκτυα. Έξι χρόνια μετά η τότε εισήγηση, συμπληρωμένη, με τον ίδιο τίτλο (νερό υπό πίεση) εκδόθηκε απ’ τις εκδόσεις αντισχολείο - δεν έτυχε ωστόσο, ως τώρα, της προσοχής που ταιριάζει στο θέμα· και μιλάμε πάντα από πολιτική και όχι “εμπορική” άποψη. Αναδημοσιεύουμε εδώ ένα μικρό τμήμα, που αφορά τα αστικά δίκτυα ύδρευσης - μήπως αναδειχθεί όπως πρέπει και στοιχειωδώς έγκαιρα το θέμα της πλήρους ιδιωτικοποίησης της ευδαπ και της ευαθ. [2]ούλιος 1994)

οι απαρχές των δικτύων

Η ανάπτυξη των πόλεων στον πρώιμο καπιταλισμό ήταν μια άτακτη διαδικασία χωρίς σχεδιασμό. Η άνοδος της αστικής τάξης και η δημιουργία του προλεταριάτου ήταν - ανάμεσα σε άλλα - μια διαδικασία βίαιης αναδιάρθρωσης του μεσαιωνικού αστικού ιστού που άφηνε στο μέλλον την εκκρεμότητα της πολεοδομικής οργάνωσης. Τα εκτενή δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης ήταν ανύπαρκτα στις πόλεις του 18ου αιώνα. Πρακτικοί αυτοσχεδιασμοί έδιναν απαντήσεις εκεί που δεκαετίες αργότερα θα αναλάμβανε το κράτος. Οι Παριζιάνοι, για παράδειγμα, ως τις αρχές του 19ου αιώνα, συγκέντρωναν τα οικιακά απόνερα σε κουβάδες κι από κει άδειαζαν το περιεχόμενο κατευθείαν απ’ τα παράθυρα στους δρόμους. Το αποτύπωμα αυτής της πρακτικής είναι φανερό μέχρι σήμερα, αν και μεταμφιεσμένο. Η αστική κοκεταρία εκείνης της εποχής, αντέχοντας να ζει δίπλα στα σκατά αλλά όχι και να τα πατάει, βάδιζε πάνω σε παπούτσια με χοντρές σόλες. Το ορθοπεδικό βασανιστήριο των ψηλών τακουνιών είναι κατευθείαν απόγονος αυτής της συνήθειας.
Τα πρώτα οργανωμένα δίκτυα ήταν περιορισμένα, ιδιωτικά και παρείχαν υπηρεσίες στις γειτονιές της αστικής τάξης. Αλλά και τα πρώτα εκτεταμένα δίκτυα που κάλυπταν τις καπιταλιστικές μεγαλουπόλεις, πάλι ήταν δουλειά της “ιδιωτικής πρωτοβουλίας” και των αστών επιχειρηματιών... Στη γαλλία, που δίκαια μπορεί να χαρακτηριστεί σαν η κοιτίδα των εταιρειών νερού, ιδρύεται το 1853 (με αυτοκρατορικό διάταγμα του Λουδοβίκου Βοναπάρτη) η εταιρεία Generale des Eaux που αναλαμβάνει να υδροδοτήσει τη Λυών. Η Generale des Eaux είναι η σημερινή πολυεθνική Vivendi, δεύτερη μεγαλύτερη εταιρεία νερού στην παγκόσμια κατάταξη... Πρώτη είναι η γαλλική πολυεθνική Suez, που οι ρίζες της βρίσκονται στην Societe Lyonnais des Eaux (ιδρύθηκε στο Παρίσι το 1880) και στην Compagnie Universelle de Suez (ιδρύθηκε το 1858), τη γαλλική εταιρεία που διάνοιξε την διώρυγα του Σουέζ.
Ήταν οι δύο μεγάλοι πόλεμοι του 20ου αιώνα, με τις εκτεταμένες καταστροφές τους, που έδρασαν σαν καταλύτης στην κατασκευή και στη διαχείριση των δικτύων. Το κράτος, στο όνομα των γενικών συμφερόντων της αστικής τάξης, κτίζει απ’ την αρχή ή αναδιαμορφώνει εκ θεμελίων τις πόλεις, στη μορφή που τις χρειάζεται η φορντική καπιταλιστική ανάπτυξη. Μεταφορές, τηλεπικοινωνίες, ενέργεια... κι ανάμεσά τους ό,τι σχετίζεται με το νερό, περνάνε στην κρατική ευθύνη. Όχι απόλυτα· η γαλλία για παράδειγμα, κράτησε το ιδιωτικό μοντέλο ύδρευσης, έστω υπό κρατική εποπτεία.

Στο ΤΑΙΠΕΔ το ΣΕΦ και 300 ακίνητα – «φιλέτα» του Δημοσίου

Αναδημοσίευση από tvxs.gr/node/127872

 

Περίπου 300 ακίνητα - «φιλέτα» του Δημοσίου πέρασαν στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ), σύμφωνα με απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αποκρατικοποιήσεων και Αναδιαρθρώσεων, που δημοσιεύθηκε την Τρίτη στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

Ανάμεσα στα ακίνητα περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (ΣΕΦ κτίρια της ΕΡΤ, τεράστιες τουριστικές εκτάσεις στο Αιγαίο και στο Ιόνιο (Ρόδο, Κέρκυρα, κλπ), κάμπινγκ ανά την Ελλάδα, εγκαταστάσεις ιαματικών λουτρών σε Αιδηψό, Καμμένα Βούρλα, κλπ.
  Ειδικότερα, μεταβιβάστηκε στο ΤΑΙΠΕΔ το δικαίωμα παραχώρησης του ΣΕΦ σε τρίτους, «μέσω σύμβασης, κάθε δικαιώματος, αποκλειστικής ή μη, χρήσης, διοίκησης, διαχείρισης, εκμετάλλευσης και αξιοποίησης και γενικώς κάθε είδους περιουσιακής φύσης δικαιωμάτων, κεκτημένων οικονομικών συμφερόντων, άυλων δικαιωμάτων και δικαιωμάτων λειτουργίας, συντήρησης και εκμετάλλευσης των υποδομών» όπως αναφέρεται στο κείμενο της απόφασης.
  Επίσης, μεταβιβάστηκε το δικαίωμα της επιφανείας στην έκταση του Μητροπολιτικού Πόλου Ελληνικού - Αγ. Κοσμά (εξαιρουμένων του αιγιαλού και της παραλίας) του Εθνικού Αθλητικού Κέντρου Νεότητας (ΕΑΚΝ) Αγίου Κοσμά Αττικής, καθώς και του πρώην Ολυμπιακού Κέντρου Ιστιοπλοΐας (Μαρίνα) Αγ. Κοσμά Αττικής, αλλά και του ακινήτου του πρώην Αεροδρομίου Ελληνικού.
  Με βάση την ίδια απόφαση, μεταβιβάζονται ο πρώην εργοταξιακός χώρος για τη ζεύξη Ρίου – Αντιρρίου, τα Ξε, Δελφών, Αράχωβας και Καρτερού νία Βυτίνας Ηρακλείου, το ξενοδοχείο «Λητώ» στη Μύκονο, οικία στην οδό Μητροπόλεως στην Αθήνα, το «Κτήμα Ζαχάρως» στην Ηλεία, το «Κτήμα Καραθώνα» στο Ναύπλιο, ακίνητο στο Πήλιο καθώς και 228 μικρότερα οικόπεδα ανά την Ελλάδα (αρκετά από τα οποία διαθέτουν και κτίσματα).
  Μεταξύ άλλων μεταφέρθηκαν:

Ο Τουριστικός λιμένας Φαλήρου,

 

Το αεροδρόμιο Σέδες στη Θέρμη Θεσσαλονίκη (1,3 εκατ. τ.μ.),

Συγκοινωνίες τέλος- Σε ιδιώτες τα λεωφορεία

Μύθοι και πραγματικότητες για την κατάσταση στα μέσα μαζικής μεταφοράς
 Του Λεωνίδα Βατικιώτη - "Επίκαιρα"
Θέμα χρόνου, και μάλιστα πολύ λίγων μηνών, είναι να ξεκινήσει η επιχείρηση ιδιωτικοποίησης των αστικών λεωφορείων της Αθήνας, που θα σηματοδοτήσει δραματική επιδείνωση των συνθηκών μετακίνησης για εκατομμύρια κατοίκους του Λεκανοπεδίου. Και μάλιστα όχι για όλους, αλλά για τους πιο φτωχούς: συνταξιούχους, έφηβους, εργάτες - εργάτριες και νοικοκυρές, όλους αυτούς, δηλαδή, που στερούνται του δικού τους ιδιόκτητου μεταφορικού μέσου και χρησιμοποιούν τα δημόσια μέσα ή αυτά, τέλος πάντων, που όφειλαν να είναι δημόσια για τις μετακινήσεις τους.
Έτσι, η επικείμενη ιδιωτικοποίηση των αστικών λεωφορείων είκοσι δύο χρόνια μετά την αποτυχημένη προσπάθεια του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, που ξεσήκωσε θύελλα οργισμένων διαμαρτυριών στην ελληνική κοινωνία, αποτελώντας μέχρι σήμερα ένα επιτυχές παράδειγμα για το αποτέλεσμα που μπορεί να έχει ένας αγώνας, εναντίον της ιδιωτικοποίησης, θα σημάνει οικονομική αιμορραγία για το πενιχρό και διαρκώς συρρικνούμενο εισόδημα των στρωμάτων αυτών και απερίγραπτη καθημερινή ταλαιπωρία, με ατελείωτες ουρές στις στάσεις και πολύ... ποδαρόδρομο.

Σε ιδιώτες οι γραμμές-«φιλέτα»

«Η ψήφιση του νόμου για τα ΚΤΕΛ, που αναμένεται να γίνει τον Ιούνιο, θα δώσει το "πράσινο φως" στους ιδιώτες να μπουν στις δημόσιες μεταφορές της Αθήνας, ξεκινώντας φυσικά από τα "φιλέτα"», δηλώνει στα «Επίκαιρα» ο Σταύρος Μάνικας, οδηγός στα λεωφορεία και συνδικαλιστής στο σωματείο εργαζομένων της ΕΘΕΛ. «Βέβαιο είναι ότι οι ιδιώτες, αξιοποιώντας επιπλέον έναν προγενέστερο νόμο, τον 3320, θα εισέλθουν στις λεγόμενες γραμμές-κορμούς. Στις γραμμές, π.χ., που πάνε στο λιμάνι ή το αεροδρόμιο. Με μέσο όρο 50 επιβάτες κάθε λεωφορείο επί 5 ευρώ που είναι το εισιτήριο βγαίνει ένα σίγουρο έσοδο 250 ευρώ σε μία ώρα!».
Η υπερπροσφορά ιδιωτών που θα θελήσουν να εκμεταλλευτούν τα σίγουρα κέρδη των γραμμών-«φιλέτων» θα συνοδευτεί από την εγκατάλειψη των άγονων, όπως χαρακτηρίζονται, γραμμών. «Σήμερα υπάρχουν δεκάδες γραμμές που εξυπηρετούνται στο πλαίσιο του κοινωνικού έργου που επιτελούν δημόσιες συγκοινωνίες.
Για παράδειγμα, και με βάση τη δική μου εμπειρία από τον Πειραιά γραμμές όπως η 871 Πειραιάς - Ελευσίνα μέσω Σχιστού ή η 803 Πειραιάς - Δάσος Χαϊδαρίου, που είχε κοπεί και ξαναλειτούργησε κατόπιν δικών μας εργατικών παρεμβάσεων δεν θα έχουν καμία τύχη. Θα κοπούν απ τους ιδιώτες, μια και θα χαρακτηριστούν ασύμφορες, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι εξυπηρετούν μεροκαματιάρηδες ανθρώπους, που διαφορετικά θα πρέπει να πληρώσουν ταξί ή να σπαταλήσουν πολλαπλάσιες ώρες για να πάνε στη δουλειά τους».

Συρρίκνωση δρομολογίων

Ερωτηματολόγιο για διαθεσιμότητα - απολύσεις, μαύρη λίστα με υπό κατάργηση φορείς

Αναδημοσίευση από Ίσκρα, θα πάμε ως πρόβατα προς σφαγή ή θα αντισταθούμε? οι καθηγητές δείχνουν το δρόμο.

ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ by salonika

ΜΕ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ-ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΓΙΑ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ 25.000 ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ!
ΠΑΤΗΣΤΕ εδώ ΚΑΙ εδώ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ

Στη φάση της τελικής επεξεργασίας βρίσκεται μαύρη λίστα με τους φορείς και τα νομικά πρόσωπα του δημοσίου, που πρόκειται να συγχωνευθούν ή να να βάλουν λουκέτο και, ως εκ τούτου, οι εργαζόμενοί τους να απολυθούν! Η λίστα με τους δημόσιους οργανισμούς θα αποτελέσει μια πρώτη δεξαμενή για τις μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων!

Εν τω μεταξύ  συσκέψεις επί συσκέψεων πραγματοποιούνται μεταξύ των αρμόδιων υπουργών, στους οποίους υπάγονται οι εν λόγω φορείς, με την ηγεσία του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης, τον υπουργό Επικρατείας Δημήτρη Σταμάτη και το υπουργείο Οικονομικών, είναι συνεχείς , προκειμένου να ολοκληρωθεί η μαύρη λίστα με τους πρώτους φορείς που υποτίθεται πως «δεν είναι απαραίτητη η λειτουργία τους» και θα πρέπει να καταργηθούν!

Επίσης, σε εξέλιξη βρίσκονται και οι διαβουλεύσεις μεταξύ των τριών κομμάτων, που στηρίζουν την κυβέρνηση για το σχέδιο νόμου «Οργάνωση Δημόσιας Διοίκησης και άλλες διατάξεις», που έθεσε σε "δημόσια διαβούλευση" το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης τη Μ. Πέμπτη(!), το οποίο είναι προαπαιτούμενο στην συμφωνία με την τρόικα για 4.000 απολύσεις μέσα στο 2013. Το νομοσχέδιο, αφού ολοκληρωθεί η δημόσια διαβούλευση στις 14 Μαΐου και με ενσωματωμένες ενδεχόμενες τροποποιήσεις, θα κατατεθεί στη Βουλή προς ψήφιση.

Μάλιστα, την Τρίτη (7-5), ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Αντώνης Μανιτάκης είχε συνάντηση με εκπροσώπους του ΠΑΣΟΚ και τους ενημέρωσε και για τις συγχωνεύσεις-καταργήσεις φορέων του δημοσίου, το σχέδιο για το λεγόμενο πρόγραμμα κινητικότητας. Υπενθυμίζεται ότι την προηγούμενη εβδομάδα ο κ. Μανιτάκης είχε συνάντηση και με τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ Φώτη Κουβέλη.

Να σώσουμε το Κέντρο της Αθήνας - Όχι στα “πολιτιστικά Mall”

Να σώσουμε το Κέντρο της Αθήνας!

Να μείνει η Εθνική Βιβλιοθήκη και η Λυρική Σκηνή στο κέντρο της πόλης!

ΟΧΙ στα “πολιτιστικά Mall”!

Με μία απαράδεκτη συμφωνία του 2009 ετοιμάζονται να αποψιλώσουν το κέντρο της Αθήνας και από τα ιστορικά του κτίρια και μάλιστα με γοργούς ρυθμούς. Ηδη ετοιμάζεται η μεταφορά ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ και της ΛΥΡΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ από το κέντρο της πόλης σε πολυχώρο που κατασκευάζει το ίδρυμα Νιάρχος στον Ιππόδρομο του Φαλήρου.

Η συγκεκριμένη ενέργεια του ιδρύματος έχει παρουσιαστεί ως δωρεά, αλλά στην ουσία έχει παραχωρηθεί από το ελληνικό δημόσιο σε αυτό τεράστια έκταση, το ίδρυμα αναλαμβάνει την εκμετάλλευση των χώρων για  απεριόριστο χρόνο, η Λυρική θα πληρώνει ενοίκιο στο Ιδρυμα ανά έτος, ενώ η υπέρβαση του προϋπολογισμού του έργου, καθώς και η συντήρηση των κτιρίων θα βαρύνει τον Ελληνα φορολογούμενο. Ουσιαστικά πρόκειται για μία δωρεά του Δημοσίου στο Ιδρυμα και μία περαιτέρω αποδόμηση του κέντρου της πόλης από τα σημεία αναφοράς του, τους θησαυρούς του, την ιστορία του και τον πολιτισμό του.

Η Εθνική Βιβλιοθήκη μεταφέρεται εξ ολοκλήρου στο Φάληρο, μαζί με τα ιστορικά της κειμήλια, έργα ανεκτίμητης αξίας. Σχέδιο για το μέλλον του ιστορικού κτιρίου στο κέντρο της Αθήνας δεν υπάρχει. Προβλέπεται πως θα μείνει κενό. Οπως δεν φαίνεται να υπάρχει και η στοιχειώδης νοημοσύνη από τους υπεύθυνους και τους «δωρητές» για τα εξής:

Ποιά ακριβώς θα είναι η λειτουργικότητα της Βιβλιοθήκης στο Φάληρο;

Ποιούς θα εξυπηρετεί;  Υπάρχουν κοντά Πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα;

Ποιά θα είναι η πρόσβαση σε αυτή; Υπάρχει συγκοινωνία που εξυπηρετεί ΟΛΕΣ τις περιοχές της Αττικής;

ΟΧΙ βέβαια.

Ελπίζουν πως το Δημόσιο θα βελτιώσει την πρόσβαση. Θα πληρώσουμε δηλαδή και τους δρόμους και τις συγκοινωνίες που θα χρειαστεί το Ιδρυμα Νιάρχος για να κάνει τον δωρητή.

Πραγματικά μας προκαλεί μεγάλη κατάπληξη το γεγονός ότι ενώ όλα στην Ελλάδα είναι παγωμένα λόγω των γνωστών προβλημάτων, ως προς αυτό το έργο τα πάντα έχουν ξεμπλοκάρει και κατασκευάζονται με γρήγορες διαδικασίες. Κάποιοι βιάζονται πραγματικά να δώσουν το τελειωτικό χτύπημα στην πόλη και στον πολιτισμό μας.

Μετά την αποψίλωση του κέντρου από τα Πανεπιστήμια αρχές του 90, τα οποία τα έστειλαν στο βουνό απομονώνοντας τους φοιτητές και στερώντας τους την άμεση επαφή με τα δρώμενα της πόλης, με ό,τι αυτό συνεπάγετο για την λειτουργία της πόλης και την παιδεία των σπουδαστών, το δράμα συνεχίζεται. Σειρά έχουν πλέον τα ιστορικά κτίρια του κέντρου. Η τριλογία της Βιβλιοθήκης, του Πανεπιστημίου και της Ακαδημίας διαλύεται, γιατί ένα ίδρυμα με ξενόφερτους συμβούλους και μέλη αποφάσισε πως θα «δωρίσει» νέα κτίρια για την στέγαση τους μακρυά από τον φυσικό τους και τον ιστορικό τους χώρο, όπου ανήκουν για πάνω από έναν αιώνα.

Και αναρωτιόμαστε. Εάν αύριο αποφασίσουν να δωρίσουν νέο κτίριο για το Αρχαιολογικό Μουσείο, π.χ. στην Ανάβυσσο ή για κάποιο άλλο ιστορικό κτίριο, οι κυβερνώντες θα τα μεταφέρουν σύμφωνα με τα γούστα των δωρητών;

7 Μαΐου 1988: η μεγάλη απεργία των καθηγητών στις Εξετάσεις

Αναδημοσίευση από Κεράσια και Κρίνοι

Πηγή

Καλοκαίρι 1988: Οι καθηγητές της μέσης εκπαίδευσης κατεβαίνουν σε απεργία μέσα στις εξετάσεις που κρατάει 37 μέρες με μισθολογικά κυρίως αιτήματα. Κερδίζουν (και μαζί μ' αυτούς και οι δάσκαλοι) 30.000 δρχ επίδομα τριμήνου και 15.000 δρχ μηνιαίο επίδομα βιβλιοθήκης. Δηλαδή 25.000 δρχ αύξηση το μήνα σε συνολικό μισθό γύρω στις 75.000 δρχ (αύξηση περίπου 30%!!!!).*

Σαν σήμερα πριν από 25 χρόνια, στις 7 Μαΐου του 1988 οι καθηγητές μέσης εκπαίδευσης με συντριπτική πλειοψηφία αποφασίζουν απεργία διαρκείας μέσα στις Πανελλήνιες Εξετάσεις.

Tο Nοέμβριο του 1987, επί υπουργίας Aντώνη Tρίτση, γίνονται προειδοποιητικές απεργίες (24ωρη στις 25-11-87, 48ωρη στις 8 και 9 - 12-87, τρεις φορές τριήμερη από 5 μέχρι 17-12-1987, από 10 μέχρι 12-2-88 και από 16 μέχρι 18-3-88). O A. Tρίτσης παραιτείται από τη θέση του υπουργού Παιδείας και αναλαμβάνει ο Aπόστολος Kακλαμάνης. Η νέα απεργία των εκπαιδευτικών αποφασίζεται στις 7-5-1988, για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια των εξετάσεων. H απεργία έληξε με δικαστική απόφαση στις 23-6-1988, με την οποία χαρακτηρίστηκε παράνομη και καταχρηστική. O νέος υπουργός Παιδείας Γ. Παπανδρέου θα προχωρήσει στην καθιέρωση των “τριμήνων” (υπερωριακό επίδομα εξωδιδακτικού έργου).**

"Στην ουσία με την προσφυγή (στα δικαστήρια) μπαίνει για συζήτηση το αν έχουν οι Καθηγητές το δικαίωμα να απεργούν ή όχι! Σήμερα στις εξετάσεις, αύριο σε κάθε σχολική περίοδο"! Ζεράρ Μοντάν, Γ.Γραμματέας της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών - FISE, 1.6.1988.***

Όπως διαβάζουμε στον Τύπο της εποχής, και τότε υπήρξε μεγάλη λασπολογία και σχεδιασμένες κινήσεις εναντίον αυτής της απεργίας και δημιουργείτο τεχνητό κλίμα για να τροφοδοτηθεί ο κοινωνικός αυτοματισμός που θα στρέψει γονείς και μαθητές απέναντι στους απεργούς καθηγητές. Σε άρθρο που δημοσιεύεται σε τοπική εφημερίδα του νομού Ηλείας και υπογράφεται από πρώην πρόεδρο της τοπικής ΕΛΜΕ διαβάζουμε: 

"Όταν από επίσημα κυβερνητικά χείλη προτρέπεται η κοινή Γνώμη και ο Τύπος, «να πάρουν θέση, μπροστά στον κίνδυνο, που διαγράφεται» (Απ. Κακλαμάνης, Υπουργός Παιδείας, Εφημ. «ΠΡΩΤΗ», 27 Μαου 1988), όταν, με άλλα λόγια, απευθύνεται έκκληση στον Τύπο να ακολουθήσει το «υπόδειγμα τής δημοσιογραφίας», τον «αυριανισμό», όταν υποθάλπεται και καλλιεργείται  επίσημα από την πολιτεία ο τύπος τού «αγανακτισμένου πολίτη» ( γράμμα «γονιού», που επαρουσίασε ο κ. Υπουργός στις 23-5-1988), τότε όλα είναι δυνατά σ’ αυτόν τον τόπον!

Βρέθηκε ο «αγανακτισμένος» πολίτης-«γονιός», με εξασφαλισμένη από τώρα θέση φοιτητή για τον γιό του στο Πανεπιστήμιο τού Στρασβούργου! Τί, κι άν οι Καθηγητές παλεύουν για την αναβάθμιση τής Εκπαίδευσης! Αυτός δεν τα έχει ανάγκη αυτά, γιατί ο γόνος του φοιτά στο Αμερικανικό Κολλέγιο τής Αθήνας!

Βέβαια, πρέπει να είναι κανείς αφελής, για να πιστεύει, ότι η προσφυγή τού συγκεκριμένου κυρίου Δικηγόρου στα δικαστήρια και η αίτησή του, να χαρακτηρισθεί «παράνομη και καταχρηστική» η απεργία τών Καθηγητών, είναι μεμονωμένη ενέργεια και  ότι δεν εντάσσεται σε γενικώτερο σχέδιο αποδυνάμωσης και χτυπήματος αυτού τού έντιμου και ακηδεμόνευτου αγώνα!".

«Κόλπο Γκρόσο» με το διατηρητέο εργοστάσιο της ΗΒΗ στον Πειραιά

Δημοσιεύτηκε στις «6Μέρες» http://6meres.gr/ το Σάββατο 27 Απριλίου 2013, του Μιχάλη Χαριάτη. Δείτε φωτογραφίες εδώ.

Με αλλαγή του ρυμοτομικού σχεδίου της περιοχής προσπαθούν να αποχαρακτηρίσουν το ιστορικό κτίριο και στη θέση του να χτίσουν πολυώροφο ιδιωτικό νοσοκομείο

Ένα αρχιτεκτονικό έργο, σύμβολο της βιομηχανικής ιστορίας του Πειραιά, κινδυνεύει με αφανισμό. Το παλιό εργοστάσιο της ΗΒΗ, που στέκεται από το 1884 στον αριθμό 64 της οδού Πειραιώς, με τις ευλογίες –και τις απαραίτητες…διευθετήσεις– των αρμόδιων υπηρεσιών θυσιάζεται, για να σηκωθεί στη θέση του ένα πολυώροφο ιδιωτικό νοσοκομείο.

Το βιομηχανικό συγκρότημα φέρει πάνω του τη «σφραγίδα» της εγκατάλειψης δεκαετίες τώρα. Κυρίως όμως φέρει τη σφραγίδα του διατηρητέου με την υπ’ αριθ. 7863/1383/97 απόφαση του ΥΠΕΧΩΔΕ. Με το ΦΕΚ 510Δ/1996 μάλιστα, η περιοχή στην οποία βρίσκεται το διατηρητέο εργοστάσιο χαρακτηρίστηκε παραδοσιακό τμήμα του ιστορικού άξονα της Πειραιώς.

Οι επίσημες, όμως, αποφάσεις δεν είναι αρκετές για να διασωθεί ένα από τα πιο ιστορικά κτίρια που βρίσκονται στην περίμετρο του Πειραιά.

Το συνολικού εμβαδού 8.438,65 τ.μ. διατηρητέο ακίνητο ζητείται να χαρακτηριστεί πλέον «χώρος περίθαλψης». Ξεπερνώντας τον σκόπελο… του διατηρητέου, αφού κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει ζητήσει να αποχαρακτηριστεί το παλιό ιστορικό εργοστάσιο. Αυτό που έχει ζητηθεί είναι να τροποποιηθεί το ρυμοτομικό σχέδιο του Ν. Φαλήρου γύρω από το ιστορικό κτίσμα και με αυτό το τρικ να δοθεί το πράσινο φως στην αλλαγή χρήσης του οικοπέδου.

Ο ΚΡΥΦΟΣ ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ

«Δεν υπάρχει μεταβίβαση του συγκεκριμένου οικοπέδου με το διατηρητέο κτίσμα στο υποθηκοφυλακείο Πειραιά. Κρατάνε κρυφό το όνομα του επενδυτή επιχειρηματία, για να γίνει προφανώς η μεταβίβαση μετά την τροποποίηση του ρυμοτομικού.

Και όλη τη διαδικασία την έχουν κινήσει κάποια παρένθετα πρόσωπα κατά παρέκκλιση όλων των διατάξεων» σημειώνει η Μαρία Σταθάκη, δημοτική σύμβουλος της «Συμμαχίας στον Πειραιά».

Η αρμόδια υπηρεσία του Δήμου Πειραιά ανάβει ήδη το πράσινο φως σε όσους ορέγονται το κτίριο, ενώ είχε προηγηθεί και η ομόφωνη γνωμοδότηση του Κεντρικού Συμβουλίου Πολεοδομικών Θεμάτων-Αμφισβητήσεων: «Η θέση του ακινήτου θεωρείται ότι συνάδει με τον σκοπό λειτουργίας πολυκλινικής, καθώς βρίσκεται επί της κύριας οδικής αρτηρίας Αθηνών-Πειραιώς, ενώ προσεγγίζεται εύκολα τόσο μέσω της παραλιακής Λεωφόρου Ποσειδώνος όσο και από την Εθνική Οδό». Αυτά παρότι η ίδια υπηρεσία δέχεται ότι το διατηρητέο συγκρότημα ΗΒΗ αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα της βιομηχανικής αρχιτεκτονικής των αρχών του 20ού αιώνα.

Αυτοκινητόδρομοι και Ιδιωτικά Εργοστάσια Απορρριμάτων στις προτεραιότητες των τοποτηρητών

Του Λ. ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ από το "Πριν" (4/5/2013)

Το έργο της Τασκ Φορς (Ομάδα Δράσης), που συστήθηκε τον Ιούλιο του 2011, είναι απλό και συγκεκριμένο. Έρχεται να καλύψει το κενό που δημιουργεί η απροθυμία της ελληνικής κοινωνίας, ακόμη και της δημόσιας διοίκησης, να αποδεχθούν και να εφαρμόσουν τα αντιλαϊκά μέτρα λιτότητας που ψηφίζει ο πολιτικός κόσμος με περισσή προθυμία, υπακούοντας σε κάθε απαίτηση της Τρόικας. Επειδή λοιπόν οι «επάνω» δεν μπορούν (πέρα από το να τα ψηφίσουν) και να τα επιβάλλουν κι οι «κάτω» δεν θέλουν να τα εφαρμόσουν, αναλαμβάνουν να ολοκληρώσουν το έργο οι ίδιες οι δυνάμεις κατοχής, ενδεδυμένες με την αμφίεση των τεχνοκρατών. Μοναδική τους δε αποστολή η υλοποίηση μέχρι τέλους των νεοφιλελεύθερων μέτρων, δηλαδή χωρίς καθυστερήσεις και πολιτικούς συμβιβασμούς που συνήθως συνοδεύουν την εφαρμογή στην πράξη κάθε αντιδραστικής μεταρρύθμισης, με αποτέλεσμα πολλές φορές να καθίσταται κενό γράμμα ή σχεδόν κενό γράμμα. Όλα τα υπόλοιπα περί μεταφοράς τεχνογνωσίας είναι εύηχες πομφόλυγες λιμοκοντόρων και ευρωλιγούρηδων που καμουφλάρουν τον επαρχιωτισμό τους πίσω από την πλανητική αργκό του γιαπισμού κι ως πραγματικό στόχο έχουν την απόκρυψη του απαράδεκτου νεοφιλελεύθερου περιεχομένου των τομών που συντελούνται και της εξ ίσου απαράδεκτης μεθόδου που ακολουθείται, δηλαδή της έξωθεν επιβολής, η οποία παραπέμπει σε τριτοκοσμικές μπανανίες της προπολεμικής περιόδου.

Το περιεχόμενο της τέταρτης έκθεσης της Τασκ Φορς που παρουσιάστηκε την Δευτέρα από τον Γκαουλάιτερ, Χορστ Ράιχενμπαχ, στις Βρυξέλλες και μεταδόθηκε μέσω κυκλώματος σε εκπροσώπους των Μέσων Ενημέρωσης στην Αθήνα, στα γραφεία της ΕΕ, δείχνει ξεκάθαρα την πολιτική κι όχι τεχνοκρατική ουσία της δράσης της. Πρόκειται για ένα συνεκτικό, δεσμευτικό και λεπτομερές πρόγραμμα νεοφιλελεύθερων ...εργασιών, που κανείς στην Ελλάδα δεν θα ήθελε (κι όχι δεν μπορούσε) να εκπονήσει...

Στην πρώτη θέση των προτεραιοτήτων βρίσκονται οι αλλαγές στο δημόσιο που έρχονται να διευκολύνουν την δρομολογούμενη απόλυση 15.000 δημοσίων υπαλλήλων, όπως ψηφίστηκε την Κυριακή 28 Απριλίου με το πολυνομοσχέδιο, κι ως μοναδικό στόχο έχει την μείωση των δημοσίων δαπανών, που θα επιτρέψει την αποπληρωμή του παράνομου κι απεχθούς δημόσιου χρέους. Ήδη, όπως δήλωσε στη συνέντευξη που ακολούθησε την παρουσίαση η ελληνίδα εκπρόσωπος των τοποτηρητών, Ζορζέτα Λάλη, τα νέα οργανογράμματα που έχει εκπονήσει η Τασκ Φορς για τα υπουργεία προβλέπουν μείωση των δομών (διευθύνσεις, γραμματείες, κ.λπ) κατά 30%, που αναπόδραστα θα οδηγήσουν σε εξ ίσου γενναίες μειώσεις προσωπικού. Το «καθαρτήριο» έργο της Τασκ Φορς σύντομα θα επεκταθεί σε όλο τον δημόσιο τομέα, συμπεριλαμβάνοντας, για παράδειγμα, και την τοπική αυτοδιοίκηση.

Μειώσεις μισθών έως και 35%

Αναδημοσίευση από http://www.naftemporiki.gr/

Λήγει στις 14 Μαΐου η μετενέργεια της Εθνικής Σύμβασης Εργασίας και δεκάδων κλαδικών συμβάσεων

Νέες μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα, που φθάνουν συνολικά και το 35%, σηματοδοτεί η λήξη, στις 14 Μαΐου, της ισχύος μετενέργειας της Εθνικής Σύμβασης Εργασίας και δεκάδων κλαδικών συμβάσεων.

Οι μειώσεις, που υπολογίζεται ότι αφορούν περίπου 350.000 εργαζόμενους που αμείβονται με την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, θα προέλθουν από την κατάργηση του επιδόματος γάμου 10% και μιας σειράς άλλων επιδομάτων που εντάσσονται στην έννοια των κανονιστικών όρων σε συμβάσεις εργασίας που είχαν συμφωνηθεί μεταξύ των κοινωνικών εταίρων.

Στην κατηγορία αυτή, πέρα από το επίδομα γάμου, μεταξύ άλλων περιλαμβάνονται το τεχνικό επίδομα, το επίδομα ειδικών συνθηκών, διαχειριστικών λαθών, επίδομα προϋπολογισμού και ισολογισμού, εξομάλυνσης, επίδομα διευθυντή κ.ά.

Με την ισχύουσα νομοθεσία, στο εξής, εργοδότες και επιχειρήσεις δεσμεύονται μόνο για την καταβολή του βασικού μισθού της κάθε σύμβασης και τέσσερα μόνο επιδόματα, τα οποία είναι προϋπηρεσίας, τέκνου, πτυχίου και ανθυγιεινής εργασίας, εφόσον αυτό προβλέπεται.

Οπως εκτιμάται, τουλάχιστον 1.000.000 εργαζόμενοι κινδυνεύουν να υποστούν κατ’ αρχήν μείωση αποδοχών από 10% έως και 35%, μέσω της διαδικασίας ολοκλήρωσης της μετενέργειας για την Εθνική και 45 κλαδικές συμβάσεις.

Σε ό,τι αφορά τις κλαδικές συμβάσεις, που λήγουν, θίγονται μεταξύ άλλων οι τραπεζοϋπάλληλοι, οι εργαζόμενοι στη χημική βιομηχανία, στην ποτοποιία, στα τυποποιημένα τρόφιμα, στις εταιρείες αναψυκτικών, στα ασφαλιστικά πρακτορεία, στις ναυτιλιακές επιχειρήσεις, στις βιομηχανίες απορρυπαντικών, παστερίωσης γάλακτος και αρτοποιίας, στην καπνοβιομηχανία, στα καταστήματα πώλησης κρέατος, στους γεωπόνους και στους ηλεκτροτεχνίτες.

Με τη λήξη των συμβάσεων, παροχές που θα τεθούν εν αμφιβόλω είναι άδεια γάμου, άδεια γεννήσεως τέκνου, μητρότητας, επίδομα λοχείας, άδεια θηλασμού, άδεια φροντίδας παιδιών, γονική άδεια ανατροφής, άδεια απουσίας για παρακολούθηση σχολικής επίδοσης, γονική άδεια ανάδοχων γονέων, άδεια για ασθένεια εξαρτώμενων μελών, άδεια εξετάσεων σε μεταπτυχιακούς φοιτητές, ετήσια κανονική άδεια, επιπλέον άδεια ανάπαυσης, άδεια λόγω AIDS, άδεια για μεταγγίσεις αίματος και παραγώγων του ή αιμοκάθαρσης, άδεια λόγω θανάτου συγγενούς, μονογενεϊκές οικογένειες, άδεια γονέα με παιδί με νόσημα που απαιτεί μεταγγίσεις αίματος και παραγώγων του ή αιμοκάθαρσης, άδεια για συμμετοχή σε εξετάσεις και συμπληρωματικές διατάξεις περί αδειών.

Οι συντάξεις του ΟΑΕΕ

Εν τω μεταξύ, πέρα από τους μισθούς, φαίνεται να ανοίγει και πάλι θέμα μείωσης συντάξεων στον ΟΑΕΕ.

Μετά το θόρυβο που δημιουργήθηκε με την τροπολογία που αποσύρθηκε στο «παρά πέντε», ύστερα από τις αντιδράσεις της συγκυβέρνησης, πληροφορίες αναφέρουν ότι η κυβέρνηση αναζητά ισοδύναμο μέτρο, για τον περιορισμό των ελλειμμάτων του ΟΑΕΕ, που αποτελεί δέσμευση του μνημονίου.

Ειδικότερα, οι πληροφορίες που μέχρι στιγμής δεν επιβεβαιώνονται επισήμως, αναφέρουν ότι στο υπουργείο Εργασίας εξετάζουν άλλα μέτρα, όπως για παράδειγμα η μείωση όλων των συντάξεων που καταβάλλει ο ΟΑΕΕ (όχι μόνο του ΤΕΒΕ, αλλά και του ΤΑΕ και του ΤΣΑ) κατά 25 ευρώ.

Το μέτρο αφορά συνολικά 345.000 συνταξιούχους του ΟΑΕΕ και, σύμφωνα με στελέχη του υπουργείου Εργασίας, θα επιφέρει εξοικονόμηση δαπάνης που μπορεί να φτάσει έως και τα 200 εκατ. ευρώ μέχρι το τέλος του επόμενου έτους.

Ωστόσο, επειδή το ποσό δεν καλύπτει τα 600 εκατ. ευρώ που είχαν προϋπολογισθεί, αναζητούνται και συμπληρωματικά μέτρα, που θα συμπληρώνουν τα ποσά που θα εξοικονομηθούν από τη διακοπή των αναπόγραφων συντάξεων, καθώς και την αύξηση των εσόδων του ΟΑΕΕ από τη ρύθμιση χρεών.

Καύση RDF - SRF: ούτε στο Αλιβέρι, ούτε πουθενά

αναδημοσίευση από ΠΡΟΣΥΝΑΤ
 

Στις 27.3.2013, η διεύθυνση ανάπτυξης της περιφερειακής ενότητας Εύβοιας της περιφέρειας Στερεάς, έδωσε άδεια λειτουργίας στη βιομηχανίας παραγωγής τσιμέντου της εταιρείας «ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ ΙΙ» στο Αλιβέρι, μετά από επέκταση με συγκρότημα τροφοδοσίας του κύριου καυστήρα με στερεά υπολείμματα ανακύκλωσης. Αυτή ήταν η τελική πράξη μιας επίμονης προσπάθειας της συγκεκριμένης τσιμεντοβιομηχανίας, που έχει ξεκινήσει από το 2006 και της είχε εξασφαλίσει, μέχρι τώρα, αποφάσεις έγκρισης περιβαλλοντικών όρων, άδειας εγκατάστασης-επέκτασης, έγκρισης παρέκκλισης από τις ισχύουσες πολεοδομικές διατάξεις και άδεια οικοδομής. Όλα αυτά ενώ εκκρεμούν στο ΣτΕ προσφυγές των κατοίκων κατά της απόφασης έγκρισης περιβαλλοντικών όρων.

Ο όρος «στερεά υπολείμματα ανακύκλωσης» χρησιμοποιείται για να ωραιοποιήσει, ίσως και να νομιμοποιήσει, το πραγματικό καύσιμο, που δεν είναι άλλο από το RDF, το οποίο, όπως και το SRF, είναι προϊόν, κυρίως, της μηχανικής - βιολογικής επεξεργασίας σύμμεικτων απορριμμάτων¹. Το γεγονός αυτό το γνωρίζουν καλά οι κάτοικοι της περιοχής, οι οποίοι μέσα από το συντονιστικό των φορέων τους δίνουν ένα διαρκή και μαχητικό αγώνα κατά της συγκεκριμένης δραστηριότητας, όσο κι αν κάποιοι επιχειρούν να την παρουσιάσουν σαν ανώδυνη².

Τα ίδια ανακλαστικά επέδειξαν και με τη δημοσιοποίηση της πρόσφατης άδειας λειτουργίας, επιτυγχάνοντας την αναστολή της, με απόφαση του περιφερειάρχη, στις 1.4.2013, ενώ, λίγες μέρες αργότερα (25.4.2013), απέσπασαν απόφαση του περιφερειακού συμβουλίου Στερεάς, σύμφωνα με την οποία:

·       επικαιροποιείται παλιότερη απόφαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου Εύβοιας για μη αποδοχή της καύσης RDF στη μονάδα.

·       απορρίπτονται συναφείς αδειοδοτήσεις καύσης RDF στη μονάδα (σε περίπτωση που επανέλθει τέτοιο θέμα).

·       διαβιβάζεται αίτημα στο ΥΠΕΚΑ για αναστολή της απόφασης έγκρισης περιβαλλοντικών όρων, που αφορά στην καύση RDF.

Παρά το θετικό χαρακτήρα των παραπάνω αποφάσεων, κανείς δεν δικαιούται να εφησυχάζει, όσο οι βασικές αδειοδοτήσεις παραμένουν σε ισχύ. Το αίτημα για αναστολή και όχι για κατάργηση, σε συνδυασμό με την αμφισημία και την αναντιστοιχία λόγων και έργων των περιφερειακών οργάνων, αποτελεί εξίσου σοβαρό λόγο για εγρήγορση των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής του Αλιβερίου. Τώρα και για ένα λόγο παραπάνω, καθώς συνειδητοποιείται ότι με τη συγκεκριμένη επένδυση αυτό που επιδιώκεται δεν είναι τόσο το να αντιμετωπιστούν λειτουργικά προβλήματα της τσιμεντοβιομηχανίας, όσο το να δοθεί «χείρα βοηθείας» σε ένα καλά προετοιμασμένο σχέδιο διαχείρισης των απορριμμάτων, σε όφελος των μεγαλοεργολάβων³. 

«Αυτή η ανεργία»

Κύριοι συνάδελφοι, η ανεργία

πρόβλημα πολύ ακανθώδες.

Εφ’ ω και είναι ευκαιρία

το Συμβούλιόν μας το εργώδες

να της αφιερώσει μίαν… συζήτησιν.

Διότι είναι καθαρά θεομηνία

διά το έθνος η ανεργία.

Αίνιγμα αποτελεί διά πάντα τίμιον

πολίτην και υγιώς σκεπτόμενον

της ανεργίας το φαινόμενον.

Και επιπλέον, εξόχως επιζήμιον.

Κύριοι, οι καιροί ου μενετοί!

Θα απετέλει δε αδυναμίαν μας θανάσιμον,

εάν ημείς, του έθνους οι εκλεκτοί,

δεν εύρωμεν μίαν δικαιολογίαν βάσιμον,

και την εμπιστοσύνην ούτω χάσωμεν

του λαού, ήτις μας είναι λίγο χρήσιμος.

Πρέπει, λοιπόν, δεόντως να αντιδράσωμεν.

Διότι θα είναι συμφορά μοιραία και κρίσιμος

εάν κρούσματα κοινωνικής έχομεν αναταραχής,

ενώ ευρισκόμεθα επί ξηρού ακμής!

Θα ήτο διά το έθνος απειλή ολεθρία,

που το μαστίζει τόση ανεργία!

Δεν συμφωνείτε, κύριοί μου;

Το συμφερότερον, κατά την άποψίν μου,

είναι ν’ αποφασίσωμεν ότι το πρόβλημα ελύθη,

και να το παραδώσωμεν στην λήθη.

-Την άποψή σας, να τη βράσουμε! Η ανεργία,

πληγή και παιδεμός του τόπου,

θα λείψει μοναχά τη μέρα όπου

θα μπείτε εσείς στην ανεργία!

(Μπ. Μπρεχτ, Ποιήματα, μτφ. Μάριος Πλωρίτης, Εκδόσεις Θεμέλιο) 
Το αλιεύσαμε από εδώ

Ηλεκτροσόκ 1.160 MW στο Μαντούδι της Βόρειας Εύβοιας!

Ο,τι καταστροφή δεν κατάφεραν να κάνουν διαχρονικά οι πυρκαγιές και η άναρχη δόμηση, το αναλαμβάνει τώρα με διαδικασίες fast track η ανακήρυξη της περιοχής σε ΒΙ.ΠΕ. με σκοπό τη δημιουργία εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας
Της Νέλλης Ψαρρού από την ΕφΣυν

Με κοινή υπουργική απόφαση εγκρίθηκε η οριοθέτηση ιδιωτικής Βιομηχανικής Περιοχής (ΒΙ.ΠΕ.) στο Μαντούδι στη Βόρεια Εύβοια. Σκοπός η δημιουργία εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας 1.160 MW με καύση φυσικού αερίου του ομίλου ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ, εργοστάσιο που θα καταστήσει έτσι την περιοχή δεύτερο ενεργειακό κέντρο της χώρας μετά την Πτολεμαΐδα.

Σε απόσταση 2-2,5 ωρών από την Αθήνα, σε μια διαδρομή μέσα από πεύκα και πλατάνια, βρίσκεται το Μαντούδι. Η ευρύτερη περιοχή του Δήμου Λίμνης – Μαντουδίου – Αγ. Αννας είναι τρίτη στην περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας σε δασοκάλυψη (41%), περιλαμβάνει περιοχή Natura στην ξηρά (όρος Κανδήλι, κοιλάδα Προκοπίου και Δέλτα ποταμού Κηρέα) αλλά και στη θάλασσα (θαλάσσια περιοχή του «Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Αλοννήσου – Βορείων Σποράδων – Ανατολική Σκόπελος», περιοχή υψηλής σημασίας για την προστασία της μεσογειακής φώκιας).

Οι κάτοικοί της την έχουν σώσει μέχρι σήμερα πολλές φορές από καταστροφικές πυρκαγιές με εθελοντικές περιπολίες. Τώρα η πολιτική ηγεσία των μνημονιακών δανειακών συμβάσεων αποφάσισε τη δημιουργία ΒΙ.ΠΕ. (ζώνη υψηλής όχλησης και ρύπων) και την αδειοδότηση των καπνοδόχων της ηλεκτροπαραγωγού εγκατάστασης θυγατρικής της ΤΕΡΝΑ! Μοναδικό κόστος (;) η οριστική υποβάθμιση των μικρών παραγωγικών δραστηριοτήτων και η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Ας τα δούμε όμως με τη σειρά.

Το ιστορικό της υπόθεσης

Στο υπέδαφος της βορειοκεντρικής Εύβοιας υπάρχει εξαιρετικής ποιότητας μαγνησίτης (λευκόλιθος) με αποτέλεσμα την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων από διάφορες εταιρείες από τα τέλη του 19ου αιώνα. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η σημαντικότερη εταιρεία που δραστηριοποιήθηκε στην περιοχή ήταν της οικογένειας Σκαλιστήρη, που εντατικοποίησε και επέκτεινε τις εγκαταστάσεις.

Το 1983, η εταιρεία Σκαλιστήρη ως υπερχρεωμένη, περιήλθε στον έλεγχο του δημοσίου μέσω του Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων. Το 1992 διακόπηκε η λειτουργία της εταιρείας, η οποία μπήκε σε καθεστώς εκκαθάρισης – αν και μισοδούλευε ώς το 1996. Οταν από το 1994 ο κλάδος άρχισε να επανακάμπτει χάρη στην αύξηση των τιμών και της ζήτησης διεθνώς, εκδηλώθηκε ενδιαφέρον για την εταιρεία, η οποία τελικώς αγοράστηκε από τη ΒΙΟΜΑΓΝ, μια κοινοπραξία απαρτιζόμενη από τη Βιολίν, ελληνική εταιρεία που δραστηριοποιούνταν στην παραγωγή λιγνίτη, την Alpha Ventures, κεφαλαιακός όμιλος με έδρα του την Αθήνα (η ίδια η τράπεζα Alpha ήταν η εκκαθαρίστρια εταιρεία), τον επιχειρηματία Βαρβούτη και την Τράπεζα Πίστεως.

Η παραχώρηση έγινε αντί του τιμήματος των 2,5 δισεκατομμυρίων δραχμών (7,2 εκατομμύρια ευρώ), με μηδενισμό από την κυβέρνηση όλων των χρεών της πρώην βιομηχανίας Σκαλιστήρη. Με νόμο επίσης (ν. 2388/1996, άρθ. 12.4) απαλλάχτηκε η ΒΙΟΜΑΓΝ από την υποχρέωση αποκατάστασης των περιβαλλοντικών ζημιών και αλλοιώσεων, όπως όριζε ο Μεταλλευτικός Κώδικάς (άρθ. 114Β ν.δ. 210/1973), με αποτέλεσμα αυτές να μην αποτελούν υποχρέωση κανενός! Να σημειωθεί ότι πολλά χρόνια μετά έχουν βρεθεί θαμμένα τοξικά απόβλητα σε σκουριασμένα βαρέλια.

Στη σύντομη λειτουργία της η ΒΙΟΜΑΓΝ κατέστη η δεύτερη μεγαλύτερη εταιρεία παραγωγής μαγνησίτη στην Ελλάδα με ετήσια παραγωγή 250.000 τόνους και διαπιστωμένα αποθέματα περίπου 9 εκατ. τόνους. Παρόλο που στον πρώτο μόλις χρόνο λειτουργίας της πέτυχε έναν κύκλο εργασιών-τζίρο που ξεπερνούσε τα 2,6 δισ. δρχ. (όσο αγοράστηκαν τα μεταλλεία), μόλις το 1999 κήρυξε πτώχευση. Ως το 2006 οι εργαζόμενοι παρέμειναν απλήρωτοι, παρά την εκποίηση περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας.

Τότε επήλθε πτωχευτικός συμβιβασμός και η ΒΙΟΜΑΓΝ περιήλθε στην κυριότητα του ομίλου ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ (Γ. Περιστέρης) έναντι του ποσού των 33 εκατ. ευρώ που ήταν τα χρέη της εταιρείας – 3 εκατ. ευρώ ήταν οι οφειλές προς τους εργαζόμενους. Με αυτά τα χρήματα η ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ αγόρασε τη ΒΙΟΜΑΓΝ, τις εγκαταστάσεις καθώς και 800 στρέμματα γης κοντά στη θάλασσα…

Το 2006, λοιπόν, η εταιρεία ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ αγοράζει τη ΒΙΟΜΑΓΝ που είχε τα κοιτάσματα λευκόλιθου. Ομως το ενδιαφέρον της για την περιοχή φαίνεται να είναι διαφορετικό. Μέσω της θυγατρικής της Ηρων-Θερμοηλεκτρική, είχε ήδη προτείνει την κατασκευή εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος με καύση λιθάνθρακα. Αν και ο λιθάνθρακας θεωρείται από τις πιο ρυπογόνες πρώτες ύλες και η χρήση του έχει σχεδόν εγκαταλειφθεί στην Ευρώπη, η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) ενέκρινε το έργο στις αρχές του 2007.

To “καρότο”

Τους τα χώνουν από την πίσω πόρτα

Αναδημοσίευση από το Ποντίκι

Κρυφή ατζέντα με τους εργολά­βους διαθέτει ο υπουργός Ανά­πτυξης Κωστής Χατζηδάκης, όπως αποκαλύπτεται στην τριμηνιαία έκθεση (Απρίλιος 2013) της Ομάδας Δράσης για την Ελλάδα - της γνωστής ως Task Force - που δόθηκε στη δημο­σιότητα πριν από λίγες ημέρες. Στην έκθεση αποκαλύπτονται τρία σημαντι­κά στοιχεία, τα οποία ο κατά τα άλλα λαλίστατος Χατζηδάκης και η τρικομματική κυβέρνηση έχουν κάνουν αβαβά ή, καλύτερα, τα κατάπιαν αμάσητα και τα απέκρυψαν!

♦ Το πρώτο στοιχείο, για το οποίο οφεί­λουν να δώσουν εξηγήσεις, είναι ότι η τρικομματική κυβέρνηση δεσμεύτηκε να διαθέσει στους εργολάβους και τα μελλοντικά έσοδα του Δημοσίου από τα διόδια.
♦ Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι η Κομισιόν δεν έχει ακόμα δώσει το πράσινο φως για τη συμμετοχή των Διαρθρωτι­κών Ταμείων στη χρηματοδότηση των τεσσάρων αυτοκινητοδρόμων, σε αντί­θεση με τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης, που πανηγυρίζει δεξιά κι αρι­στερά ότι υπάρχουν κονδύλια από το ΕΣΠΑ για τους οδικούς άξονες.
♦  Το τρίτο στοιχείο είναι ότι με τη βούλα της Task Force επιβεβαιώνεται πως πρόκειται για πανηγύρι εικονικής πραγματικότητας τα περί έναρξης ερ­γασιών των έργων, αφού ξεκαθαρίζε­ται ότι για να εγκριθεί από την Ευρω­παϊκή Επιτροπή η οποιαδήποτε συμ­φωνία κυβέρνησης - εργολάβων θα πρέπει να υπάρχουν δεσμευτικές προ­σφορές από τους δανειστές, οι οποίες όμως δεν υπάρχουν.

Όπως αναφέρεται στη σελίδα 21 της τριμηνιαίας έκθεσης και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο με τίτλο «Παραχω­ρήσεις Αυτοκινητοδρόμων», κυβέρ­νηση και ανάδοχοι των συμβάσεων εργάζονται για την επανεκκίνηση των τεσσάρων έργων παραχώρησης αυτο­κινητοδρόμων το δεύτερο τρίμηνο του 2013.

Επικοινωνιακό τρικ

Εν ολίγοις η Task Force επιβεβαιώνει ότι η παρουσία του Αντώνη Σαμαρά και του Ευάγγελου Βενιζέλου πριν από λί­γες ημέρες στο εργοτάξιο της εθνικής οδού Κορίνθου - Πατρών ήταν επικοι­νωνιακό τρικ για τους ιθαγενείς, αφού η συμφωνία δεν έχει κλείσει ακόμη και φυσικά όχι μπουλντόζα, αλλά ούτεσκούπα δεν έχουν βγάλει στα εργοτά­ξια οι εργολάβοι.

Στην έκθεση αποκαλύπτεται, μάλι­στα, ποιο είναι το κεντρικό στοιχείο που απαιτείται για την επανεκκίνη­ση των έργων. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται: «Καίριο στοιχείο της “νέ­ας εκκίνησης”, που απαιτείται προκειμένου τα έργα να καταστούν οικονομι­κά βιώσιμα, είναι η συμφωνία μεταξύ κυβέρνησης και αναδόχων ότι το μερί­διο του κράτους από τα έσοδα κατά τη φάση εκμετάλλευσης θα “ανακυκλώνεται” στα έργα, εάν απαιτείται, ώστε να εξυπηρετούνται χρέη και λειτουργι­κά έξοδα».

Για να το κάνουμε πιο λιανά, η κυβέρνηση δίνει και τα σώβρακα στους εργολάβους και μάλιστα χωρίς να έχει κάνει καμιά σχετική ανακοίνωση, πα­ρά τις δυο συνεντεύξεις Τύπου που έχει δώσει ο Χατζηδάκης σε διάστημα τριών μηνών και στις οποίες ανακοίνω­σε την ίδια συμφωνία με τους εργολά­βους.
Και δίνει τα σώβρακα διότι το Δη­μόσιο δέχεται πως θα χρηματοδοτεί εσαεί τους εργολάβους που εισπράτ­τουν τα έσοδα από τα διόδια, ακόμη και στην περίπτωση που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους και τα λειτουργικά τους έξοδα!

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τις συμ­βάσεις παραχώρησης που είχαν υπογραφεί και εγκριθεί από τη Βουλή, αλ­λά έχουν γίνει κουρελόχαρτο, τα μελλοντικά έσοδα του Δημοσίου από τα διόδια είχαν προσδιοριστεί ως εξής:

Στον αέρα οι ιδιοκήτες τακτοποιημένων αυθαιρέτων μετά την απόφαση του ΣτΕ

Σε διευκρινίσεις, προς αποφυγή κάθε παρερμηνείας, προχώρησαν δικαστικοί κύκλοι, με αφορμή τις αναλύσεις για την επίμαχη απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία ελήφθη σε διάσκεψη κεκλεισμένων των θυρών και έκρινε ότι είναι αντισυνταγματικός ο Ν. 4014/2011 που προβλέπει την τακτοποίηση των αυθαιρέτων (και ημιυπαίθριων χώρων), κλπ.

Σύμφωνα με τους κύκλους αυτούς, τα αυθαίρετα που τακτοποιήθηκαν -αφού πληρώθηκαν τα προβλεπόμενα πρόστιμα από τον «Νόμο Παπακωνσταντίνου»- διατρέχουν τον κίνδυνο να ακυρωθεί η τακτοποίησή τους μετά τη δημοσίευση της σχετικής απόφασης από το ΣτΕ (αναμένεται μέσα στο καλοκαίρι), εφόσον κάποιος (συνήθως γείτονας, κάτοικος της ευρύτερης περιοχής, Οικολογικός ή Περιβαλλοντικός Σύλλογος κλπ) πληροφορηθεί την τακτοποίηση και προσφύγει στη Δικαιοσύνη.

Βέβαια, τόνιζαν οι ίδιοι κύκλοι, οι πολίτες πριν προσφύγουν στη Δικαιοσύνη μπορούν να ζητήσουν από τους αρμόδιους φορείς της Πολιτείας να ανακαλέσουν τις πράξεις τακτοποίησης αυθαιρέτων, αλλά αυτό -προσέθεταν- στην πράξη δεν γίνεται σχεδόν ποτέ, κατά συνέπεια η προσφυγή στα δικαστήρια είναι «μονόδρομος». Πάντως, ο πολίτης για την πιθανή αυτή άρνηση της Πολιτείας μπορεί να στραφεί σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου για παράλειψη νόμιμης ενέργειας και να αξιώσει αποζημίωση.

Ο χρόνος (προθεσμία) που έχει δικαίωμα ο κάθε πολίτης ή φορέας να προσφύγει στα δικαστήρια κατά της τακτοποίησης ενός αυθαιρέτου ή ημιυπαίθριου χώρου ξεκινάει από τη στιγμή που πληροφορηθεί ότι έγινε η τακτοποίηση.

Όμως, ο γείτονας, σύλλογος, κλπ δεν μπορεί να προσφύγει στα δικαστήρια, εάν πληροφορηθεί τη τακτοποίηση μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα. Η προσφυγή κατά της ακύρωσης αυθαιρέτου θα γίνει δεκτή από τα δικαστήρια, εφόσον πραγματοποιηθεί «εντός εύλογου χρονικού διαστήματος», το οποίο όμως δεν μπορεί να υπερβαίνει το έτος. Πάντως, σε κάθε περίπτωση «ο εύλογος αυτός χρόνος» θα κριθεί από τα δικαστήρια. Ο χρονικός αυτός περιορισμός παρατείνεται «κατά περίπτωση» για όσους απουσιάζουν για μεγάλο χρονικό διάστημα στο εξωτερικό ή είναι μόνιμοι κάτοικοι του εξωτερικού.

Επίσης, όλες οι εκκρεμείς προσφυγές που υπάρχουν στο ΣτΕ και στα Διοικητικά Δικαστήρια της χώρας, κατά του επίμαχου νόμου 4014/2011 αναγκαστικά θα γίνουν δεκτές, αφού ο νόμος κρίθηκε ήδη από το ΣτΕ αντίθετος στην παράγραφο 2 του άρθρου 24 του Συντάγματος. Οι ίδιοι κύκλοι τόνιζαν ότι από την ημέρα δημοσίευσης της απόφασης του ΣτΕ και μετά επηρεάζονται όλες οι εκκρεμείς στις Πολεοδομίες, προς διευθέτηση, υποθέσεις νομιμοποίησης.

Μάλιστα, οι δικαστικοί κύκλοι υπενθύμιζαν ότι όταν κρίθηκε αντισυνταγματική η μεταφορά συντελεστή δόμησης, επί μια δεκαετία και πλέον, η Πολιτεία αναγκαζόταν μετά την έκδοση σχετικών δικαστικών αποφάσεων να ανακαλέσει τίτλους μεταφοράς συντελεστή δόμησης, ενώ οι θιγόμενοι ιδιοκτήτες (δηλαδή όσοι είχαν κάνει τη μεταφορά συντελεστή δόμησης) στη συνέχεια διεκδικούσαν μέσω της Δικαιοσύνης αποζημιώσεις από το Δημόσιο. Ακόμη, ανάφεραν οι ίδιοι κύκλοι, ότι προβλήματα θα ανακύψουν και σε όσες μεταβιβάσεις ή αγοραπωλησίες ακινήτων έγιναν μετά τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων, οι οποίες και πάλι θα λυθούν από τα δικαστήρια.

http://news.in.gr/

Δημόσια Υγεία: «Τετέλεσται»…

Αναδημοσίευση από το Ποντίκι

«Μια παλιά λαϊκή παροιμία λέει: Αν κάποιος σου πει πως έχεις αυτιά γα­ϊδάρου, μη δώσεις σημασία. Αν στο επαναλάβει άλλος ένας, θα πρέπει να αναρωτηθείς. Αν σου το πει και τρίτος, τότε πάρε και φόρεσε καπίστρι»…

Το φωνάζουν σε όλους τους τό­νους οι ιατροί, οι νοσηλευτές, όλοι οι εμπλεκόμενοι στον χώρο της Υγεί­ας, το νιώθουν καθημερινά στο πετσί τους όλοι οι Έλληνες, που για κακή τους τύχη αναγκάζονται να προσφεύ­γουν στα δημόσια νοσοκομεία και Κέ­ντρα Υγείας.

Το ΕΣΥ είναι νεκρό!

Αυτό το γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους η πολιτική ηγεσία του υπουρ­γείου, η οποία «παριστάνει» ότι διοι­κεί και ρυθμίζει το σύστημα, το γνωρί­ζει η τρόικα, το γνωρίζουν τα κοράκια της Υγείας, που συνεχίζουν να παρου­σιάζουν μελέτες σε ακριβοπληρωμέ­να και πολυτελή συνέδρια.

Όσοι βρίσκονται «εντός των τει­χών» το έχουν πάρει το μήνυμα από το 2010, όταν ο μέγας αναμορφωτής της Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος μαζί με τον ανεκδιήγητο γενικό γραμματέα Νικό­λαο Πολύζο οργάνωναν μηνιαίες φιέ­στες και αντάλλασσαν φιλοφρονήσεις του τύπου: «Νίκο, είσαι ο αναμορφωτής τηςΥγείας», «Υπουργέ, γράφεις Ιστορία» και άλλα πολλά.

Έτσι έσβησαν χωρίς περίσκεψη, χω­ρίς αιδώ από τον χάρτη 50 (ναι, πενή­ντα!) νοσοκομεία, αποδέχθηκαν χω­ρίς καμία αντίρρηση το απόλυτο ξεγύ­μνωμα των νοσοκομείων από ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, έκλεισαν μέχρι ασφυξίας τις στρόφιγγες χρημα­τοδότησης, επιβάλλοντας προϋπολο­γισμούς φτώχειας και μιζέριας, αλλά κυρίως ανεφάρμοστους. Ισοπέδωσαν στην κυριολεξία, μέσα σε τρία (3) χρό­νια, ό,τι είχε χτιστεί, με όλα τα ελατ­τώματα και τις αδυναμίες, 30 χρόνια. Αυτό το έγκλημα θα τους κυνηγά σε όλη τους τη ζωή.

Η σημερινή πολιτική ηγεσία «διατε­λεί εν πλήρει συγχύσει αθώα…». Σή­μερα το σκάφος της Υγείας πλέει πα­ντελώς ακυβέρνητο. Όταν τα μεγάλα νοσοκομεία της Αθήνας, της Θεσσα­λονίκης, τα πανεπιστημιακά, οι ναυ­αρχίδες δηλαδή της Υγείας, στερού­νται βασικών υλικών, όταν δεν έχουν γάζες, σύριγγες, βαμβάκι, φίλτρα για τους αιμοκαθαιρόμενους, εύκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς τι δρα­ματικές καταστάσεις ζουν τα μικρό­τερα νοσοκομεία. Απόλυτο χάος!

Παραλιακό μέτωπο: Η σύγκρουση συνεχίζεται στη Βούλα

Αναίτιες συλλήψεις μελών του Αυτοδιαχειριζόμενου Κάμπινγκ. Του Ηλία Σταθάτου από το Δρόμο

Στην περιοχή της Νότιας Αττικής και συγκεκριμένα στο παραλιακό μέτωπο αναδεικνύεται με ολοένα και μεγαλύτερη ένταση η τύχη που επιφυλάσσουν στον τόπο μας οι δανειστές και οι εγχώριοι υπηρέτες τους. Διαφαίνεται όλο και περισσότερο οι σύγκρουση δύο λογικών. Η μία θέλει την ιδιωτικοποίηση των πάντων και επιβάλλεται μόνο με την καταστολή. Η άλλη επιδιώκει την ελεύθερη πρόσβαση όλων των πολιτών στο δημόσιο χώρο. Οι δύο αυτές λογικές δεν μπορούν να συνυπάρξουν.
Τελευταίο παράδειγμα το Αυτοδιαχειριζόμενο Κάμπινγκ Βούλας, τρία μέλη του οποίου συνελήφθησαν την Κυριακή και ενώ εκτελούσαν εργασίες καθαρισμού του χώρου. Οι κατηγορίες, έωλες, όπως λένε οι Εθελοντές του Camp Βούλας.
Το Κάμπινγκ Βούλας βρίσκεται μεταξύ της Παραλιακής οδού και της παραλίας, σε μια έκταση 90 στρεμμάτων ιδιοκτησίας της Εταιρείας Τουριστικά Ακίνητα. Ήταν εγκαταλειμμένο για περίπου 12 χρόνια, περιφραγμένο και κλειστό στους πολίτες, ενώ αποτελούσε εστία μόλυνσης καθώς η λογική της περίφραξης κατάφερε έναν πανέμορφο τόπο να τον μετατρέψει σε σκουπιδότοπο. Υπό την πίεση των πολιτών, στις 10 Ιουνίου του περασμένου έτους ο Δήμος Βάρης-Βουλιαγμένης-Βούλας, με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, έκοψε τα κάγκελα που εμπόδιζαν την πρόσβαση. Η έμπρακτη υποστήριξη του Δήμου όμως, παρά τις αρχικές υποσχέσεις, σύντομα άρχισε να… υποχωρεί περιοριζόμενη στο πεδίο των ανακοινώσεων.
Ακολούθως, δημιουργήθηκε μια ομάδα εθελοντών οι οποίοι καθάρισαν το χώρο, δημιούργησαν τις απαραίτητες στοιχειώδεις υποδομές για τη λειτουργία του, διοργάνωσαν καλοκαιρινές προβολές ενώ επίσης αυτόβουλα καθάρισαν ένα από τα κτίρια ώστε να πραγματοποιούν τις συνελεύσεις τους. Διοργάνωσαν πλήθος εκδηλώσεων, όπως μαθήματα ζωγραφικής, γιόγκα, χειροτεχνίας αλλά και πρότυπης καλλιέργειας, με ένα κομμάτι του κάμπινγκ ήδη να βλαστίζει και να μεγαλώνουν μέσα του δέντρα. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι ο χώρος ούτε ηλεκτροδοτούνταν είτε υδροδοτούνταν. Παρά τις συνεχείς εκκλήσεις των εθελοντών, ο Δήμος κώφευε επιδεικτικά….
Με αυτό τον τρόπο, το ιστορικό της υπόθεσης έφτασε μέχρι την περασμένη Κυριακή, οπότε τρία μέλη της συλλογικότητας του κάμπινγκ συνελήφθησαν για… παραβάσεις του οικοδομικού κώδικα(!), και ενώ καθάριζαν το χώρο. Όσοι συμμετέχουν στο εγχείρημα του Αυτοδιαχειριζόμενου Κάμπινγκ κάνουν λόγο για «την πρώτη απόπειρα τρομοκράτησης αυτών που διαχειρίζονται έναν ελεύθερο χώρο».
Μετά και την εξέλιξη αυτή, οι ανησυχίες ότι θα επιταχυνθεί η επιχείρηση «αξιοποίησης», είναι έντονες. Όπως μάλιστα πληροφορήθηκε ο Δρόμος, ένας από τους τρεις άστεγους και άνεργους που διαμένουν στο Κάμπινγκ με τη συγκατάθεση της συνέλευσης, δέχθηκε την επίσκεψη του διευθυντή του τοπικού Αστυνομικού Τμήματος, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ του είπε: «μετά το Πάσχα μαζεύεις τα μπογαλάκια σου και φεύγεις. Ο χώρος είναι ιδιωτικός και πρόκειται να αξιοποιηθεί».
Αντιπροσωπευτικό της σύγκρουσης, αλλά και απόλυτα συμβολικό, όπως αναφέρουν οι Εθελοντές του Camp Βούλας, είναι το γεγονός ότι ακριβώς δίπλα από το ανοικτό, αυτοδιαχειριζόμενο Κάμπινγκ Βούλας, υπάρχει μια ιδιωτική πλαζ με κάγκελα και μάλιστα οι δύο παραλίες συνορεύουν μέσα στη θάλασσα του Σαρωνικού, ενώ πίσω από τις παραλίες η έκταση είναι και αυτή στα χέρια επιχειρηματία.
Όπως όμως δηλώθηκε και στην αρχή του άρθρου, και στο Κάμπινγκ της Βούλας συγκρούονται δύο λογικές. Μόνο που η μία είναι εντελώς… άλογη. Μαντέψτε ποια.

Έρχονται τα πάνω-κάτω σε ΝΠΔΔ, ΝΠΙΔ δημοσίου & ΟΤΑ

Από τα προεδρικά διατάγματα που πρόκειται να εκδοθούν αρχής γενομένης από τις επόμενες εβδομάδες κρέμεται η τύχη χιλιάδων, κυρίως Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου (ΙΔΑΧ) υπαλλήλων που εργάζονται σε ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ  του δημοσίου και των ΟΤΑ.
Με το νομοσχέδιο που έδωσε το μεσημέρι της Μ. Πέμπτης για διαβούλευση (μεχρι τις 14 Μαΐου) ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Α. Μανιτάκης δίνεται η δυνατότητα συγχώνευσης, κατάργησης ακόμη και μετατροπής των ΝΠΔΔ σε ΝΠΙΔ, με αποτέλεσμα οι υπάλληλοι ΙΔΑΧ που υπηρετούν σε αυτά να οδηγούνται είτε στην έξοδο, είτε στην καλύτερη περίπτωση σε διαθεσιμότητα – κινητικότητα.  Παράλληλα με βάση τους νέους οργανισμούς και των υπουργείων, αναμένεται να ενταχθούν σε καθεστώς διαθεσιμότητας – κινητικότητας πάνω από 2000 υπάλληλοι υπουργείων.
Συγκεκριμένα, όπως προβλέπεται στο άρθρο 4: «Νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, κρατικές ή δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμοί, νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου που επιδιώκουν κοινωφελείς ή άλλους δημόσιους σκοπούς, καθώς και θυγατρικές εταιρείες των ανωτέρω νομικών προσώπων μπορεί να καταργούνται, να συγχωνεύονται ή να αναμορφώνονται, καθώς και να καταργείται, αντικαθίσταται ή τροποποιείται κάθε νομοθετική ή κανονιστική διάταξη σχετική με τη σύσταση, την οργάνωση, τη λειτουργία και τις αρμοδιότητές τους με προεδρικό διάταγμα που εκδίδεται με πρόταση του Υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, του Υπουργού Οικονομικών και του καθ’ ύλην αρμόδιου Υπουργού».
Επιπλέον, στο άρθρο 1 παρ. 4 του νομοσχεδίου προβλέπεται: «Με τους Οργανισμούς της προηγούμενης παραγράφου μπορεί επίσης να προβλέπεται: α) Η κατάργηση ή συγχώνευση υπηρεσιών ή οργανικών μονάδων των φορέων της παραγράφου 1, καθώς και η μεταφορά των αρμοδιοτήτων τους σε άλλες υπηρεσίες ή οργανικές μονάδες ή η κατάργησή τους. β) Η κατανομή του συνόλου ή μέρους των οργανικών θέσεων του φορέα σε περισσότερους κλάδους ή ειδικότητες κλάδων. Στην περίπτωση αυτή οι κλάδοι και ειδικότητες από τους οποίους διενεργείται κάθε φορά η πλήρωση των κενών θέσεων καθορίζονται με την οικεία προκήρυξη. γ) Η σύσταση ή κατάργηση οργανικών θέσεων κατά κατηγορία και κλάδο. δ) Η σύσταση νέων κλάδων κατά κατηγορίες, καθώς και η συγχώνευση ή κατάργηση υφισταμένων με δυνατότητα κατάργησης αντίστοιχων οργανικών θέσεων. ε) Η μεταφορά οργανικών θέσεων σε άλλους κλάδους, υφιστάμενους ή νέους, της ίδιας ή άλλης κατηγορίας, καθώς και η ρύθμιση θεμάτων ένταξης υπηρετούντων υπαλλήλων σε νέους κλάδους της ίδιας κατηγορίας, που προκύπτουν με σύσταση ή συγχώνευση υφισταμένων. στ) Η σύσταση οργανικών μονάδων χωρίς εσωτερική διάρθρωση, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 20 παρ. 2 του ν. 2503/1997, η οποία διατηρείται σε ισχύ. Και ζ) Κάθε άλλη λεπτομέρεια που αφορά την οργάνωση και λειτουργία της οικείας υπηρεσίας.» Μείωση προϋπηρεσίας για διευθυντές….
Με το νομοσχέδιο μειώνεται ο χρόνος προϋπηρεσίας που απαιτούνταν για τη διεκδίκηση θέσης γενικού διευθυντή από 15 σε 12 έτη. Συγκεκριμένα, όπως προβλέπεται στο άρθρο 2 παρ. 1: «Ως προϊστάμενοι Γενικής Διεύθυνσης επιλέγονται υπάλληλοι που έχουν τουλάχιστον δώδεκα (12) έτη υπηρεσίας, έχουν ασκήσει καθήκοντα προϊσταμένου Διεύθυνσης ή Γενικής Διεύθυνσης και δεν έχουν προφανή απόκλιση από την υλοποίηση της στοχοθεσίας τα προηγούμενα έτη πριν την επιλογή τους. Δεν μπορεί να κριθεί για την κάλυψη θέσης προϊσταμένου Γενικής Διεύθυνσης υπάλληλος που αποχωρεί αυτοδικαίως από την υπηρεσία σε χρονικό διάστημα το οποίο είναι μικρότερο των δύο ετών κατά την πρώτη συνεδρίαση του αρμοδίου συλλογικού οργάνου. β. Ως προϊστάμενοι Διεύθυνσης ή Υποδιεύθυνσης ή αντίστοιχου επιπέδου οργανικής μονάδας επιλέγονται υπάλληλοι οι οποίοι έχουν ασκήσει καθήκοντα προϊσταμένου Τμήματος ή αντίστοιχου επιπέδου οργανικών μονάδων και δεν έχουν προφανή απόκλιση από την υλοποίηση της στοχοθεσίας τα προηγούμενα έτη πριν την επιλογή τους. γ. Ως προϊστάμενοι Τμήματος, αυτοτελούς Τμήματος και αυτοτελούς γραφείου ή αντίστοιχου επιπέδου οργανικής μονάδας επιλέγονται υπάλληλοι οι οποίοι δεν έχουν προφανή απόκλιση από την υλοποίηση της στοχοθεσίας τα προηγούμενα έτη πριν την επιλογή τους». …συμβόλαιο αποδοτικότητας για προϊσταμένους