Δυο λόγοι γιατί το #Grexit θα πρέπει να πάψει να τρομάζει

Από εδώ 

Η πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ ή και την Ευρωπαϊκή Ένωση (γνωστή και ως Grexit) επιστρέφει στο «δημόσιο» διάλογο συνοδευόμενη από απειλές και κινδυνολογίες περί Αρμαγεδδώνα (όπως διατείνεται ο χώρος του «αντιλαϊκισμού» της κεντροδεξιάς αλλά και της «φιλοευρωπαϊκής» κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ), ενώ πολλές φορές – κυρίως από κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, μαζί και του ΚΚΕ – υιοθετείται ως βάσιμη αντιπρόταση στην καταστρεπτική ευρωλιτότητα. Στο άρθρο αυτό θα συζητηθούν μερικοί λόγοι για τους οποίους η χρήση της παραγράφου 1 του άρθρου 50 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση – «κάθε κράτος μέλος μπορεί να αποφασίσει να αποχωρήσει από την Ένωση, σύμφωνα με τους εσωτερικούς συνταγματικούς του κανόνες» – δε θα πρέπει να αποτελεί ταμπού για την Ελληνική κοινωνία. Τη στιγμή που, όπως όλα δείχνουν, η νέα κυβέρνηση οδηγείται σε ρήξη με τις Ευρωπαϊκές ηγεσίες, λόγω ακριβώς της έλλειψης υποστήριξης και κατανόησης, η επόμενη μέρα που θα σημάνει το τέλος της «ευρωπαϊκής» Ελλάδας θα πρέπει ήδη να έχει αρχίσει να συζητιέται. Τη στιγμή που η γενικευμένη σήψη ταλανίζει την ευρωπαϊκή ήπειρο, όπου κάθε έννοια και αξία δημοκρατίας σβήνει σιγά σιγά από τη συλλογική μνήμη, φτάνοντας στο σημείο να καταλήξει μια άγνωστη λέξη σε εγκυκλοπαίδειες για τις επόμενες γενιές, για χάρη μιας τοξικής τεχνοκρατικής αριστοκρατίας, το τέλος αυτής της ευρωπαϊκής «προοπτικής» δε θα πρέπει να τρομάζει. Αν και οι βασικότεροι λόγοι που οδηγούν σε σκεπτικισμό αναφορικά με το Grexit είναι κατά βάση οικονομικοί (δάνεια, καταθέσεις, εισαγωγές κτλ) στο άρθρο αυτό θα συζητηθούν άλλες βασικές αιτίες που οφείλουμε να λάβουμε υπόψη μας, δεδομένου ότι έχουν κατά καιρούς υπάρξει διάφορες οικονομικές αναλύσεις (βλ Paul Krugman ή Κώστας Λαπαβίτσας) που αναιρούν την κυρίαρχη άποψη περί αναγκαιότητας του ευρώ.

Μύθος 1: Η έξοδος από το ευρώ και την Ε.Ε. θα μας οδηγήσει σε πρωτοφανή απομόνωση, και η Ελλάδα θα καταντήσει μια φτωχή και εγκαταλελειμμένη επαρχία.

Αυτή είναι η κυρίαρχη άποψη που με πάθος συμμερίζεται το «αντιλαϊκιστικό» μπλοκ της «υπευθυνότητας», βάση της οποίας ο μέσος Έλληνας πολίτης θα πρέπει να κάνει τα πάντα ώστε να παράσχει γη και ύδωρ στις αποφάσεις της Κομισιόν και της Γερμανίας, όντας οι μόνοι που γνωρίζουν το «δικό μας καλό», πάντα στα πλαίσια της ιδεολογίας του ΤΙΝΑ (There is No Alternative [to Neoliberalism]). Συχνά μάλιστα αυτοί οι χώροι, επενδύοντας στην ακατάσχετη κινδυνολογία, προεικονίζουν και ταυτίζουν την εκτός-Ε.Ε. Ελλάδα με τη Βενεζουέλα, την Κούβα, ή και τη Βόρεια Κορέα, λόγω ακριβώς του γεγονότος ότι στην Ελλάδα ο ευρωσκεπτικισμός εκφράζεται μέσα από κομμουνιστικές τάσεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, με την οποία εξισώνεται και η μετριοπαθής νέα αριστερόστροφη κυβέρνηση. Μπορούμε όμως να υποθέσουμε ότι μια πιθανή ρήξη της Ελλάδας με την Ε.Ε. θα οδηγούσε ντετερμινιστικά και νομοτελειακά σε μια τέτοια κατάσταση; Τούτος ο ισχυρισμός, στην πραγματικότητα, ενισχύει την ιδιαίτερα αμφισβητούμενη άποψη, ότι η Ένωση των λαών της Ευρώπης κάτω από την τεχνοκρατία των Βρυξελλών αποτελεί μονόδρομο σταθερότητας και εγγυητή ευημερίας. Είναι όμως αυτή η τοποθέτηση βάσιμη; Το παράδειγμα της Ελβετίας μας οδηγεί σε άλλου τύπου συμπεράσματα που αποδομούν, και στην τελική αναιρούν, τις παραπάνω ορθοδοξίες.

Τοπικά σχέδια διαχείρισης απορριμμάτων. Αποκεντρωμένη διαχείριση με διαλογή στην πηγή.

Της συ/φου Δ. Σπανούδη από εδώ. Εισήγηση στο διεθνές συνέδριο “Βιώσιμη, οικολογική, οικονομική διαχείριση των απορριμμάτων στην Αττική”, ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ – E.Δ.Σ.Ν.Α., 12-14 /2/ 2015, Αμφιθέατρο Υπουργείου Οικονομίας, Υποδομών, Ναυτιλίας και Τουρισμού. Διαβάστε σχετικά και την ανακοίνωση της ΠΡΩΣΥΝΑΤ

Ένα δημόσιο αγαθό με αξία

Μέσα στη δίνη της κρίσης και τη γενικευμένη εκποίηση,  λίγοι  παρατήρησαν ότι τα σκουπίδια μας, όπως και αλλά δημόσια αγαθά μπήκαν στο στόχαστρο  εθνικών και υπερεθνικών  εργολάβων και ομίλων.  Ακόμη πιο λίγοι συνειδητοποιούν ότι τα σκουπίδια είναι υλικά για τα οποία πληρώνουμε τέσσερις φορές:

•  πληρώνουμε όταν τα αγοράζουμε,
•  πληρώνουμε επιπλέον μέσα στην τιμή αγοράς τους για να ανακυκλωθούν,
•  ξαναπληρώνουμε στον Δήμο ένα κόστος ανακύκλωσης μέσω των δημοτικών τελών  
• και τελικά επειδή ανακύκλωση δεν γίνεται ή γίνεται με πολύ χαμηλά ποσοστά,  πληρώνουμε για  μια ακόμη φορά για να τα πετάξουμε όλα μαζί.  

Από το 2001 που ξεκίνησαν τα συστήματα ανακύκλωσης, τα στοιχεία που αφορούν τα τέλη που εισπράττονται, τα ποσά που αποδίδονται και τα ποσοστά της ανακύκλωσης, παραμένουν αμφίβολα. Έτσι εν τέλει, όχι μόνο σπαταλάμε πολύτιμους φυσικούς πόρους, αλλά δημιουργούμε και σοβαρές περιβαλλοντικές επιπτώσεις.

Θεωρητικά, η νομοθεσία αναγνωρίζει αυτή την αξία. Όπως ξέρουμε σύμφωνα και με την ευρωπαϊκή και με την ελληνική νομοθεσία τα σκουπίδια πρέπει να αξιοποιηθούν ώστε να εξοικονομήσουμε πρώτες ύλες και ενέργεια. Ενσωματώθηκε στην εθνική νομοθεσία (ν. 4042/2012) η οδηγία 2008/98/ΕΚ, που έχει στον πυρήνα της τη βασική «δέσμευση» της ιεράρχησης στη διαχείριση των απορριμμάτων, που όλοι επικαλούνται: πρόληψη, επαναχρησιμοποίηση, ανακύκλωση, ανάκτηση, απόρριψη.

Όμως υπάρχουν βασικές προϋποθέσεις που  συχνά «ξεχνιούνται»:

1^η προϋπόθεση είναι η προδιαλογή των υλικών δηλαδή να τα έχουμε χωρίσει από την ώρα που τα παράγουμε. Μαγική λύση, ώστε να ανακατεύουμε μπαταρίες, φάρμακα, μπογιές και καθαριστικά, μαζί με φλούδες, χαρτιά, κονσέρβες και μπουκάλια και στη συνέχεια να παίρνουμε καθαρά υλικά, δεν υπάρχει.

2^η είναι ο ενιαίος σχεδιασμός και η υποστήριξη από την Πολιτεία για να εφαρμοστεί ευρέως το πρόγραμμα πρόληψης και ανακύκλωσης. Χρειάζονται χρηματοδοτήσεις, διευκόλυνση των Δήμων και των πολιτών, κίνητρα.

Τέλος η 3^η αφορά την ανάγκη να υπάρχουν συγκεκριμένοι ποσοτικοί στόχοι με χρονοδιάγραμμα για να επιβεβαιωθεί ότι πράγματι σχεδιάζουμε το μεγαλύτερο μέρος να προλαμβάνεται – ανακυκλώνεται και ότι προβλέπουμε ένα ολοένα και μικρότερο μέρος να μένει για τελική διάθεση. 

Στην πράξη αποδεικνύονται οι προθέσεις

3 άρθρα σχετικά με τη χθεσινή συμφωνία

Αναδημοσιεύουμε 3 άρθρα σχετικά με τη χθεσινή συμφωνία, ώστε να σχηματίσουμε  μια όσο γίνεται ολοκληρωμένη εικόνα για αυτήν, καθώς και την ίδια τη συμφωνία μεταφρασμένη:

1. Το Δελφικό Διάβημα - Του Πολ Κρούγκμαν από το TVXS

2. Με την κοινή δήλωση του Eurogroup της 20/22/01 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ υποκύπτει στις απαιτήσεις του ευρω-ιερατείου, του Σταύρου Μαυρουδέα

3. Τι πήραμε - τι χάσαμε από τη σύμβαση υβρίδιο με τους δανειστές από το TPP, Του Νίκου Κωτσικόπουλου

Το Δελφικό Διάβημα - Του Πολ Κρούγκμαν

Οκ, έχουμε συμφωνία ρε Ελλάδα, σύμφωνα με την οποία… τι;

Πράγματι, έχουμε τέσσερις μήνες χρηματοδότησης συν κάτι το οποίο μοιάζει με συμφωνία της Ελλάδας να μη διατηρήσει τους δημοσιονομικούς στόχους της αμέσως τώρα υπό το πρίσμα μιας ενδεχόμενης χειροτέρευσης στα δημοσιονομικά της. Το ερώτημα είναι τι προϋποθέσεις επισυνάφθηκαν στη συμφωνία αυτή.

Φαινομενικά, η Ελλάδα έδωσε πολύ έδαφος στην όλη συζήτηση: έτσι επέστρεψε στο τραπέζι το ζήτημα της δημοσιονομικής προσαρμογής σε συνάρτηση με τα όσα είχαν συμφωνηθεί κατά τη συνεδρίαση του Eurogroup το Νοέμβριο του 2012. Το αίτημα αυτό, το οποίο υποθετικά θα διεκδικήσει η Γερμανία, αντιπροσωπεύει μια δέσμευση για παραμονή της Ελλάδας στο στόχο του 4,5% επί του πρωτογενούς πλεονάσματος. Αλλά η Ελλάδα, προφανώς, υποστηρίζει ότι η συμφωνία προσφέρει ένα νέο είδος ελαστικότητας, γεγονός που συνεπάγεται ότι θα επιβεβαιωθεί πως δεν έχει συμφωνήσει σε κάτι τέτοιο.

Συνεπώς, βρισκόμαστε σε μια περίεργη θέση: όλο αυτό μοιάζει με ήττα για την Ελλάδα, αλλά από τη στιγμή που τίποτε το ουσιώδες δεν επιλύθηκε, η συμφωνία θα αποτελεί ήττα, εφόσον οι Ελλήνες την αποδεχθούν ως τέτοια. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν έχει επιλυθεί ξεκάθαρα τίποτε απολύτως. Και αυτό, θα λέγαμε, είναι ένα καλό αποτέλεσμα. Είναι καιρός η Ελλάδα να ανταποκριθεί στις ανησυχίες των εταίρων της.

Πιάνω τον εαυτό μου να ανακαλεί στη μνήμη ένα παλιό ανέκδοτο, το οποίο, ελαφρώς παραλλαγμένο, ταιριάζει γάντι στην παρούσα κατάσταση: τι παίρνεις εάν ενώσεις ένα Νονό της Μαφίας με ένα γκρουπ υπουργών Οικονομικών; Κάποιον που σου κάνει μια προσφορά, που εσύ δεν μπορείς να καταλάβεις.

* Ο Πολ Κρούγκμαν είναι Αμερικανός οικονομολόγος και συγγραφέας, βραβευμένος με το Βραβείο Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών. Η άποψή του δημοσιεύθηκε στους New York Times, στον απόηχο της συμφωνίας Αθήνας-Βρυξελλών στο Eurogroup.

Με την κοινή δήλωση του Eurogroup της 20/22/01 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ υποκύπτει στις απαιτήσεις του ευρω-ιερατείου, του Σταύρου Μαυρουδέα

Η κοινή δήλωση του Eurogroup της 20/22/01, η συνέντευξης των εκπροσώπων του Eurogroup ης τρόικας των δανειστών αλλά ακόμη και τα υπολανθάνοντα πίσω από την συνέντευξη Βαρουφάκη και το non-paper του Μαξίμου δείχνουν ξεκάθαρα ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ υποκύπτει στις απαιτήσεις του ιερατείου της ΕΕ για ουσιαστική παράταση του Μνημονίου. Η υποχώρηση αυτή ανοίγει τον δρόμο για ακόμη μεγαλύτερες υποχωρήσεις στο άμεσο μέλλον.

Τα ουσιαστικά σημεία της κοινής δήλωσης του Eurogroup – που συνυπέγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ είναι τα ακόλουθα.

Πρώτον, το Eurogroup δέχεται την αίτηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ για παράταση της Κύριας Συμφωνίας για Οικονομική Βοήθεια (Master Financial Assistance Facility Agreement (MFFA)) που συνοδεύεται από μία σειρά υποχρεώσεων (which is underpinned by a set of commitments). Ο σκοπός της παράτασης είναι η ολοκλήρωση της αξιολόγησης (review) με βάση τις δεσμεύσεις της τρέχουσας συμφωνίας (on the basis of the conditions in the current arrangement). Δηλαδή η ολοκλήρωση της αξιολόγησης από τους δανειστές που εκκρεμούσε από πριν τις εκλογές. Οι πινελιές που μπαίνουν είναι, πρώτον, ότι αυτή η αξιολόγηση δεν θα γίνει τυπικά από την τρόικα (δηλαδή την συγκεκριμένη υπηρεσιακή ομάδα) αλλά από τα μέλη της (δηλαδή την ΕΕ αλλά και το ΔΝΤ και την ΕΚΤ). Αυτή η πινελιά έχει μόνον αισθητικό χαρακτήρα – εκτός και αν κανείς είναι αφελής και πιστεύει ότι οι υπάλληλοι που συμμετείχαν στην τρόικα έκαναν του κεφαλιού τους σε σχέση με τους πολιτικούς προϊσταμένους τους. Η δεύτερη πινελιά είναι ότι η αξιολόγηση θα γίνει κάνοντας χρήση της δεδομένης (στην τρέχουσα συμφωνία) ευελιξίας (best use of the given flexibility).

Επιστολή εργαζομένων ΑΔΜΗΕ: Μύθοι και αλήθειες

Ανακοίνωση έστειλαν οι εργαζόμενοι του ΑΔΜΗΕ, προκειμένου να σχολιάσουν την ακύρωση της ιδιωτικοποίησης της εταιρείας από την κυβέρνηση, αλλά και τα δημοσιεύματα σχετικά με το θέμα στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο. Πιο αναλυτικά, οι εργαζόμενοι σημειώνουν τα εξής:

Μεγάλη εντύπωση και πολλά ερωτηματικά γεννούν τα συνεχή δημοσιεύματα ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης, που αγωνιούν και οδύρονται για το σταμάτημα του ξεπουλήματος και την διατήρηση στο Δημόσιο της στρατηγικότερης εθνικής υποδομής, της Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας.
Μετά μάλιστα, τις προγραμματικές δηλώσεις και την ψήφο εμπιστοσύνης προς τη νέα κυβέρνηση, που δεσμεύτηκε να ξαναδώσει στη ΔΕΗ και στη θυγατρική της ΑΔΜΗΕ το Δημόσιο Κοινωνικό ρόλο τους, ο κλαυθμός και οι ανακρίβειες αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο.
Απώλεια «πάνω από 600 εκ. ευρώ» βλέπει ο ένας (energypress.gr/news/Gkrizos-orizontas-gia-energeiaka-Project-ypsoys-ews-5-dis-eyrw). Χάνονται «900 εκ. ευρώ» υπερθεματίζει ο άλλος (kathimerini.gr/803706/article/oikonomia/epixeirhseis/den-pwloyntai-deh-admhe-depa-kai-elpe). Ανησυχεί «για τις επενδύσεις  ΔΕΗ και ΑΔΜΗΕ» ο τρίτος (capital.gr/News.asp?id=2224036). Κι όλοι μαζί θρηνούν για τη «δυσαρέσκεια» και την «απόσυρση της προσφοράς» της ιταλικής TERNA S.A., του «επικρατέστερου αγοραστή» του ΑΔΜΗΕ.
Μα καλά, οι εν λόγω αρθρογράφοι δεν διαβάζουν ούτε τις πληροφορίες των δικών τους ιστοσελίδων;
Στις 29.1.2015 στο energypress.gr, δημοσιεύτηκε η συνέντευξη του Διευθύνοντος Συμβούλου της TERNA S.A., Ματέο ντελ Φάντε, που αποκάλυψε απερίφραστα ότι η συμφωνία για τον ΑΔΜΗΕ είχε κλείσει στα  350 εκ. ευρώ μάξιμουμ!! Καθώς, λίγο πριν την ημερομηνία υποβολής δεσμευτικών(!) προσφορών, «η Ιταλική TERNA είχε στη διάθεσή της μόνο 350 εκ. ευρώ για την αγορά του 66% του ΑΔΜΗΕ» και για τα «υπόλοιπα» βρίσκονταν ακόμα… «σε αναζήτηση χρηματοοικονομικού εταίρου»!!
Καθίσταται πλέον φανερό και στον πιο ανίδεο, πως η εκποίηση του ΑΔΜΗΕ ποτέ δεν στόχευε ούτε σε «έσοδα», ούτε σε κανενός είδους «ανάπτυξη» για την ελληνική οικονομία. Αρκεί να συγκρίνουμε τα 350 εκ. ευρώ, με τα οικονομικά μεγέθη του ΑΔΜΗΕ:
- Η πραγματική αξία των παγίων του (με όρους αντικατάστασης) υπερβαίνει τα 8 δις ευρώ.
- Ο κύκλος εργασιών του ήταν 325 εκ.€ για το 2012, 347 εκ.€ για ο 2013 και για το 2014 εκτιμήθηκε σε περίπου  400 εκ. ευρώ.
- Οι επενδύσεις του ανήλθαν την τριετία 2012-2014 σε 350 εκ. ευρώ.
- Η λειτουργική κερδοφορία του ήταν  174 εκ. ευρώ για το 2013 από 118 εκ. ευρώ το 2012.
Όσο για την ανησυχία για την κατασκευή της Πτολεμαΐδας V: Ο προϋπολογισμός της ανέρχεται σε 1,5 δις ευρώ. Ποιος νοήμων άνθρωπος θα ισχυριζόταν ότι πρέπει να πουληθεί ο ΑΔΜΗΕ για να χρηματοδοτήσει η ΔΕΗ το ένα πέμπτο μιας Μονάδας της;

Οχι σε νέα Βάρκιζα

 

Του Γιώργου Ρούση από την ΕφΣυν. Τα αναμφισβήτητα δεδομένα οδηγούν στην εκτίμηση ότι άλλος δρόμος δεν υπάρχει από τον αγώνα εναντίον αυτής της επιχειρούμενης νέας Βάρκιζας

Τα ψέματα τελείωσαν. Η ώρα της αλήθειας έφτασε. Οσο και να επιμένουν ακόμη ορισμένοι, τρίτος δρόμος δεν υπάρχει. Είτε οδηγούμαστε σε μια επαίσχυντη νέα Βάρκιζα, που η κυβέρνηση, για να περισωθεί πολιτικά, επιχειρεί να γίνει εθελοδουλικά αποδεκτή από τον λαό μας, είτε ο ίδιος ο λαός με τις αριστερές δυνάμεις, που αντιστέκονται πραγματικά, έρχεται σε ρήξη με τους δυνάστες του και με τη λογική της ταξικής συνεργασίας, την οποία ήρθε να επικυρώσει η επιλογή του ακραιφνούς νεοφιλελεύθερου Παυλόπουλου για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Δυστυχώς όλοι όσοι υποστηρίζαμε ότι μόνον με την έξοδο από το ευρώ και την Ε.Ε. και σε ρήξη με το κυρίαρχο σύστημα εδώ και τώρα, είναι δυνατόν να επιτευχθούν ακόμη και στοιχειώδεις ουσιαστικές φιλολαϊκές αλλαγές, δικαιωνόμαστε.
Η μη συγκρουσιακή, συμβιβαστική λογική, επανειλημμένα διακηρυγμένη και παρασκηνιακά και αδιαφανώς προετοιμασμένη από κορυφαία κυβερνητικά στελέχη, όπως ο Δραγασάκης και ο Σταθάκης, σήμερα γίνεται πράξη. Και αυτό δεν είναι δυνατόν να το κρύψει ούτε η διγλωσσία των κυβερνητικών στελεχών ούτε η υποστήριξή τους από κυρίαρχα ΜΜΕ και δημοσιογράφους, που σε μια νύχτα άλλαξαν πολιτική ρότα, ούτε ο ναρκισσισμός του υπουργού Εξωτερικών, που φαίνεται να ενθουσιάζουν παραπλανητικά ακόμη και παραδοσιακούς αριστερούς, ούτε η τετράκις αναφορά από τον πρωθυπουργό στις εκδηλώσεις συμπαράστασης των ευρωπαϊκών λαών προς την Ελλάδα. Ειδικά όσον αφορά αυτές τις τελευταίες, καλό είναι να λάβουμε υπόψη μας ότι ναι μεν εξέφραζαν τη συμπαράστασή τους σε έναν αντιστεκόμενο λαό και τη βούλησή τους να αλλάξει η ευρωπαϊκή πολιτική, από την άλλη όμως κατεδείκνυαν και το τραγικό επίπεδο της ευρωπαϊκής Αριστεράς, το οποίο έχει συνέπεια να αντιμετωπίζεται ο Τσίπρας ως σύγχρονος Ευρωπαίος Γκεβάρα.
Πέρα λοιπόν από τη σταθερή εμμονή της δυνατότητας να γλιτώσουμε από τα λιοντάρια παραμένοντας στον λάκκο των λεόντων, μια θέση η οποία υποβιβάζει το επίπεδο της λαϊκής συνειδητότητας αντί να το ανυψώνει, η κυβέρνηση εμπαίζει προκλητικά τον ελληνικό λαό όταν διά στόματος του πρωθυπουργού δηλώνεται ότι «δεν κάνουμε ούτε ένα βήμα πίσω», τη στιγμή που:

• το «καμία θυσία για χάρη του ευρώ» μετατρέπεται σε «κάθε θυσία για να παραμείνουμε στο ευρώ»,

Να σταματήσουμε την υφαρπαγή της δημόσιας περιουσίας

από την Ελένη Πορτάλιου*

     

Τα κοινωνικά κινήματα που δραστηριοποιούνται για την υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας έχουν σημαντικό ρόλο στη νέα περίοδο μετά την αποπομπή της κυβέρνησης Σαμαρά.

Η αποπληρωμή του δημόσιου χρέους, που προέκυψε από τη μεταφορά στα κράτη του χρέους των τραπεζών, αποτελεί τον βασικό μηχανισμό εφαρμογής  του παγκόσμιου νεοφιλελεύθερου σχεδίου με δύο στόχους : α. την κατάργηση όλων των  εργατικών κατακτήσεων και την απογύμνωση της εργασίας από κάθε προστασία, β. τη γενικευμένη ιδιωτικοποίηση των δημόσιων κοινωνικών υπηρεσιών και της δημόσιας περιουσίας, την καταστροφή δηλαδή ενός πολιτισμού των δημόσιων και γι’ αυτό κοινών αγαθών, ο οποίος οικοδομήθηκε με μεγάλους αγώνες στην Ευρώπη μετά τον πόλεμο. Αυτή η υφαρπαγή ισοδυναμεί με απώλεια της κυριαρχίας του κράτους, το οποίο δεν διαθέτει πλέον εργαλεία χάραξης πολιτικής για την παραγωγική ανασυγκρότηση και την κοινωνική ευημερία μέσω και της αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου.
Τα κοινωνικά κινήματα που δραστηριοποιούνται για την υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας έχουν σημαντικό ρόλο στη νέα περίοδο μετά την αποπομπή της κυβέρνησης Σαμαρά.
Σε άμεσο κίνδυνο βρίσκονται το Ελληνικό (π. αεροδρόμιο Ελληνικού και παραλιακή ζώνη Αγίου Κοσμά)  και τα Περιφερειακά Αεροδρόμια. Έχουν προχωρήσει, αλλά ευτυχώς δεν έχουν ολοκληρωθεί οι διαδικασίες εκποίησης. Υπάρχουν και άλλες σημαντικές περιπτώσεις  στις οποίες πρέπει να γίνουν σύντομα παρεμβάσεις, αλλά θ’ αναφερθώ στις δύο προηγούμενες που είναι ζωτικής σημασίας για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Α.  ΕΛΛΗΝΙΚΟ
Η εκποίηση της δημόσιας γης του Ελληνικού, την οποία σε κάθε περίπτωση δεν αποδεχόμαστε, είναι χαριστική, προχώρησε με σκανδαλώδεις, αδιαφανείς διαδικασίες και παραβίαση της εθνικής και ευρωπαϊκής νομοθεσίας. Αυτό που ενδιαφέρει άμεσα είναι το πώς θα σταματήσουμε την παραχώρηση στη Lamda Development  συμφερόντων Λάτση. Μπορούμε, γιατί  δεν έχουν ολοκληρωθεί οι διαδικασίες στο Ελεγκτικό Συνέδριο. Το Ζ΄ Κλιμάκιο έκρινε την παραχώρηση παράνομη επειδή η πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος απευθυνόταν μόνο σε νομικά, όχι σε φυσικά πρόσωπα και επειδή άλλαξαν οι όροι της προκήρυξης στη διάρκειά της β΄ φάσης του διαγωνισμού. Αντίθετα με το Ζ΄ Κλιμάκιο, το 6ο Τμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου έκρινε την παραχώρηση νόμιμη, αλλά η περιφέρεια Αττικής προσέφυγε στην Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου, η οποία δεν έχει εκδόσει σχετική απόφαση. Επίσης, πολύ σημαντικό είναι το ότι, λόγω και αυτών των εκκρεμοτήτων, η σύμβαση παραχώρησης δεν έχει εγκριθεί από τη Βουλή, επομένως δεν ισχύει. Επιπρόσθετα, έχει ασκηθεί δίωξη από την Εισαγγελία Διαφθοράς για το χαμηλό τίμημα και εκκρεμεί προσφυγή αντίπαλης στη Lamda Development Γερμανικής εταιρείας, στα Γερμανικά δικαστήρια.
Η νέα κυβέρνηση έχει, επομένως, πλην της πολιτικής βούλησης, όλα τα νομικά εργαλεία στα χέρια της για να σταματήσει την παραχώρηση. Το κίνημα εναντίον της εκποίησης του Ελληνικού κατάφερε με τους αγώνες του να αποτρέψει τα τετελεσμένα, τα οποία θα δημιουργούσαν πρόσθετα προβλήματα στην ανάκτηση του χώρου. Ελπίζουμε, λοιπόν, σε θετική έκβαση.

Ρήξη ή ταπείνωση?

Του Π. Παπακωνσταντίνου από το Ίσκρα

Όσοι έγκαιρα προειδοποιούσαν ότι το δίλημμα που θα τεθεί με αμείλικτο τρόπο στη νέα ελληνική κυβέρνηση θα είναι «ρήξη ή ταπείνωση», εισέπρατταν από τους θιασώτες του «έντιμου συμβιβασμού» την κατηγορία ότι είναι ιδεοληπτικοί, απογειωμένοι από την πραγματικότητα, καταστροφολόγοι και πάει λέγοντας. Οι δραματικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών και ωρών δείχνουν αρκετά καθαρά πού βρίσκεται ο ρεαλισμός και πού η φαντασίωση.

Η επιστολή της ελληνικής κυβέρνησης για την επέκταση της δανεικής συμφωνίας- μιας συμφωνίας που είχε χαρακτηριστεί αποικιοκρατική από το σύνολο της ελληνικής Αριστεράς, και όχι μόνο- συνιστά βαρύτατη υποχώρηση, όχι τακτικού αλλά στρατηγικού χαρακτήρα. Αρχίζει χαιρετίζοντας τις «αξιοσημείωτες προσπάθειες για την οικονομική προσαρμογή» (sic) που κατέβαλε «τα τελευταία πέντε χρόνια ο ελληνικός λαός» (δεν λέει: υπό την καθοδήγηση των κυβερνήσεων Παπανδρέου, Παπαδήμα και Σαμαρά). Δεσμεύεται ότι «ο ελληνικές αρχές τιμούν τις οικονομικές υποχρεώσεις της Ελλάδας προς όλους τους πιστωτές» και ότι θα εργαστούν για την «επίτευξη της βιωσιμότητας του χρέους». Μιλάει για «κατάλληλα πρωτογενή πλεονάσματα» και υπόσχεται ρητά ότι «οποιαδήποτε νέα μέτρα θα έχουν πλήρη χρηματοδότηση απέχοντας από μονομερείς ενέργειες οι οποίες θα υπονόμευαν τους δημοσιονομικούς στόχους» του (μη κατονομαζόμενου, πλην ευκόλως εννοούμενου) Μνημονίου.

Ας μην κοροϊδευόμαστε: Η τοποθέτηση αυτή ισοδυναμεί, αν όχι με Μνημονιακή στροφή 180 μοιρών, πάντως με ενταφιασμό κάθε έννοιας ουσιαστικής ελάφρυνσης του χρέους (εδώ οι φιλοδοξίες της κυβέρνησης περιορίζονται σε αυτό που είχε υποσχεθεί το Eurogroup στον... Σαμαρά, το Νοέμβριο του 2012) και στο πάγωμα ακόμα και των περιορισμένων, φιλολαϊκών μέτρων για τα οποία έχει ήδη δεσμευθεί προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας. Οχι τυχαία, τα νομοσχέδια που είχε δηλώσει ότι θα προωθούνταν με τη μορφή του κατεπείγοντος παγώνουν για την επόμενη εβδομάδα- και βλέπουμε...- γιατί ήδη περιγράφονται ως «μονομερείς ενέργειες».

Ακόμη και στο επίπεδο της διαπραγμάτευσης, η τακτική της κυβέρνησης αποδεικνύεται άκρως επιζήμια, πρώτα με τη μονομερή αποδοχή της πρότασης Μοσκοβισί και τώρα με την επίσης μονομερή κατάθεση του αιτήματος. Η κυβέρνηση προχωρά σε σταδιακό «μονομερή αφοπλισμό» απέναντι στους Γερμανούς, οι οποίοι βάζουν στο συρτάρι τα ελληνικά κείμενα, κατοχυρώνουν τις στρατηγικές υποχωρήσεις της Αθήνας χωρίς οι ίδιοι να μετακινούνται ούτε κατά ένα πόντο και... πάνε για τον επόμενο γύρο εκβιασμού και υποχώρησης.

Ρυθμίσεις για ασφαλιστικές οφειλές

Αναδημοσίευση από Ίσκρα. Κατάργηση των ληστρικών αυξήσεων και μείωση εισφορών δε βλέπουμε και ανησυχούμε...

ΣΚΟΠΟΣ Η ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ,ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΥΦΕΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Την κατάργηση των περιορισμών που έβαζε ο νόμος για τη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών, που είχε ψηφιστεί στην προηγούμενη Βουλή, προανήγγειλαν η Αναπληρώτρια Υπουργός Οικονομικών, Νάντια Βαλαβάνη και ο Αναπληρωτής Υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων , Δημήτρης Στρατούλης.

Ο Αναπληρωτής Υπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης υπογράμμισε, ότι στη ρύθμιση θα μπορούν να υπαχθούν όλοι όσοι έχουν οφειλές σε αυτά, άσχετα με το ποσό της οφειλής, την ώρα που με το προηγούμενο νομοσχέδιο έχαναν το δικαίωμα όσοι χρωστούσαν άνω των 15.000 ευρώ.

Είναι σαφές, ότι η αντιμετώπιση των ασφαλιστικών οφειλών, που έχουν σωρευτεί τα τελευταία έτη λόγω της οικονομικής κρίσης και η σταδιακή αποπληρωμή τους από τους οφειλέτες, αποτελεί προτεραιότητα για την ενίσχυση των εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων, με ταυτόχρονη μέριμνα για τη διασφάλιση της λειτουργίας, κυρίως των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, τη συντήρηση των ελεύθερων επαγγελματιών και αυτοαπασχολούμενων, την ανάσχεση του υφεσιακού κλίματος της οικονομίας και την επανεκκίνηση της.

Στο πλαίσιο αυτό,εντάσσεται η προτεινόμενη διάταξη για τη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων ασφαλιστικών οφειλών προς τους Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης, προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα καταβολής αυτών, σε όσους δεν παρεχόταν η δυνατότητα μέχρι σήμερα και ταυτόχρονα στην πρόβλεψη ευνοϊκότερων όρων αποπληρωμής των οφειλών τους. Με αυτό τον τρόπο,  αφενός αποτρέπεται το φαινόμενο της σταδιακής εξόδου των οφειλετών από τη ρύθμιση στην οποία θα υπαχθούν και αφετέρου διατηρούνται στην ενεργό οικονομία επιχειρήσεις και επαγγελματίες.

1. 1. Με την προτεινόμενη ρύθμιση λαμβάνεται μέριμνα για:

• Είσπραξη των σωρευμένων ληξιπρόθεσμων ασφαλιστικών οφειλών προς Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης.
• Εκλογίκευση των δόσεων με ευνοϊκότερους όρους αποπληρωμής τους και αποτροπής του φαινομένου σταδιακής εξόδου από τις ρυθμίσεις που υπάγονται οι οφειλέτες.
• Συνέχιση της λειτουργίας των επιχειρήσεων, κυρίως των μικρομεσαίων, συντήρηση των ελεύθερων επαγγελματιών και αυτοαπασχολούμενων και ανάσχεση του υφεσιακού κλίματος της οικονομίας.

1. 2. Όροι της ρύθμισης:

Φορο-πέλεκυς στα «μπλοκάκια»

 

Από την ΕφΣυν. Επιβαρύνσεις έως και 40,3% από το πρώτο ευρώ βάσει του νέου Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος θα υποστούν όσοι εργαζόμενοι με «μπλοκάκι» είχαν παράλληλα εισοδήματα από μισθωτές υπηρεσίες

Αντιμέτωποι με το εξοντωτικό φορολογικό καθεστώς του νέου Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος θα βρεθούν φέτος χιλιάδες εργαζόμενοι με «μπλοκάκι», οι οποίοι το 2014 απέκτησαν παράλληλα και εισοδήματα από μισθούς, τα οποία συνολικά δεν υπερέβησαν τις 25.000 ευρώ.

Ο φόρος εισοδήματος για τους συγκεκριμένους εργαζόμενους θα υπολογισθεί με φορολογικούς συντελεστές από 26% έως και 40,3% από το πρώτο ευρώ εισοδήματος, με αποτέλεσμα να επιβαρυνθούν με υπέρογκους φόρους.

Οι συντελεστές

Σύμφωνα με τον νέο Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (ν. 4172/2013), για όσους φορολογούμενους είναι μισθωτοί και συμπληρώνουν το μηνιαίο τους εισόδημα με έσοδα από «μπλοκάκι», τα εισοδήματά τους αυτά φορολογούνται υποχρεωτικά από το πρώτο ευρώ με συντελεστή 26%. Κι αυτό διότι, πρώτη φορά φέτος, αλλάζει ο τρόπος φορολόγησης των συγκεκριμένων εισοδημάτων που αποκτήθηκαν το 2014.

Οι φορολογούμενοι που εισέπραξαν πέρυσι μισθούς, αλλά ταυτόχρονα είχαν και αμοιβές με «μπλοκάκι», θα φορολογηθούν αυτοτελώς με συντελεστή 26% από το πρώτο ευρώ.

Ειδικά για φορολογούμενους με χαμηλά εισοδήματα (άθροισμα από μισθό και «μπλοκάκι» της τάξεως των 3.000-12.000 ευρώ) ο φόρος που θα φανεί στο εκκαθαριστικό του 2015 μπορεί να είναι ακόμη και πάνω από 50% υψηλότερος σε σχέση με αυτόν του φετινού εκκαθαριστικού.

Λόγω χαμηλού πραγματικού εισοδήματος είναι πολύ πιθανό να φορολογηθούν, τελικά, με βάση τα τεκμήρια διαβίωσης για τα σπίτια και τα Ι.Χ. αυτοκίνητα που χρησιμοποίησαν το 2014 και να κληθούν να πληρώσουν φόρο 26% από το πρώτο ευρώ των τεκμαρτών εισοδημάτων τους καθώς επίσης και προσαύξηση 55% ως προκαταβολή φόρου έναντι του επόμενου έτους.

Στις περιπτώσεις αυτές οι συγκεκριμένοι φορολογούμενοι θα επιβαρυνθούν με συνολικό φόρο 40,3% επί τεκμαρτών εισοδημάτων της τάξεως των 8.000-12.000 ευρώ, δηλαδή θα κληθούν να καταβάλουν υπέρογκα ποσά κυμαινόμενα από 3.200 έως 4.800 ευρώ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι και το 2013, οι μισθωτοί με έσοδα και από «μπλοκάκι» είχαν τη δυνατότητα για τα εισοδήματα αυτά να επιλέξουν να φορολογηθούν είτε με την κλίμακα των μισθωτών υπό προϋποθέσεις (έως 3 εργοδότες με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας ή σε περισσότερους από 3 εργοδότες και τουλάχιστον το 75% των αμοιβών προέρχεται μόνο από έναν εργοδότη) είτε με την κλίμακα φορολόγησης των εισοδημάτων από επιχειρηματική δραστηριότητα.

Τι ίσχυε

Στην κόψη του ξυραφιού

Από το TPP, του Στάθη Κουβελάκη. Για να χρησιμοποιήσουμε μια έκφραση που έχει γίνει πλέον τετριμμένη «οι στιγμές είναι κρίσιμες». Για την ακρίβεια είναι οριακές. Προσθέτει ο ίδιος στο fb "Το μόνο που έχω να προσθέσω στο χθεσινό κείμενο, που αναρτήθηκε σήμερα στο Pressproject και την iskra είναι ότι το αίτημα παράτησης που κατέθεσε η ελληνική πλευρά, πέραν όλων των άλλων υποχωρήσεων, αναγνωρίζει ρητά και την τριμερή "εποπτεία" ΕΚΤ, Κομισιόν, ΔΝΤ (σημείο 6), δηλαδή την Τρόϊκα, .... ε με συγχωρείτε τους "Θεσμούς" ήθελα να πω (προσοχή στο κεφαλαίο "Θ")... Βέβαια και αυτό απορρίφθηκε από τους Γερμανούς, αλλά είναι εμφανές ότι πλησιάζουμε προς την "συμφωνία"...

Το όλο εγχείρημα της κυβέρνησης Σύριζα κρίνεται σε ένα καθοριστικό από το πως θα αντιδράσει στον ωμό εκβιασμό και τα τελεσίγραφα που δέχεται από την πλευρά των κάκιστα ονομαζόμενων Ευρωπαίων «εταίρων» της.

Και τα νέα από το μέτωπο δεν είναι ευχάριστα. Αν και είναι δύσκολο σε αυτή τη φάση να έχουμε καθαρή εικόνα για το σημείο που βρίσκονται οι «διαπραγματεύσεις» - αν και αυτός ο όρος αποτελεί σχήμα οξύμωρο δεδομένης της ακραίας ασυμμετρίας του συσχετισμού δύναμης και του γεγονότος ότι η μία πλευρά βρίσκεται με το πιστόλι (της ΕΚΤ) στον κρόταφο – ας σταθούμε σε κάτι σχετικά απτό, στο ονομαζόμενο "κείμενο Μοσκοβισί". Βεβαίως το ακριβές στάτους του αυτού του κειμένου στις διαπραγματεύσεις, απο το οποίο εξαρτάται αν όντως ήταν έτοιμοι να το δεχτούν οι Ευρωπαίοι, είναι και θα παραμείνει αδιευκρίνιστο. Εν τούτοις τόσο ο Γιάννης Βαρουφάκης όσο και ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσαν ότι ήταν διατεθειμένοι να το υπογράψουν, και αυτό αρκεί για να διαπιστωθεί ότι κατά τη διάρκεια αυτών των "διαπραγματεύσεων", η ελληνική πλευρά έχει ήδη δεχτεί καίριες υποχωρήσεις σε σχέση με τις δεσμεύσεις της προς τον λαό που την εξέλεξε.

Το κείμενο αυτό[1] αποκλείει "μονομερείς ενέργειες" και αναγνωρίζει το σύνολο του χρέους. Οι όποιες ρυθμίσεις αφορούν την ελάφρυνση του χρέους θα είναι στη γραμμή των όσων αποφασίστηκαν στο Eurogroup του περασμένου Νοέμβρη. Στην ουσία η υλοποίηση των βασικών μέτρων του προγράμματος της Θεσσαλονίκης εξαρτάται από την προηγούμενη έγκριση των δανειστών, κάτι που ισοδυναμεί με ακύρωσή του. Επιπλέον αναγνωρίζει τις απολύτως επαχθείς δανειακές συμβάσεις και αποδυναμώνει ακόμη περισσότερο την ελληνική πλευρά σε οποιαδήποτε μελλοντική διαπραγμάτευση επί του θέματος. Είναι  προφανές ότι αποδεχόμενη ως έναν δήθεν «έντιμο συμβιβασμό» ένα τέτοιο πλαίσιο η κυβέρνηση βρίσκεται με δεμένα τα χέρια.

Αλλά ακόμη κι αυτά δεν είναι αρκετά για την ΕΕ και τον Σόϊμπλε. Έχοντας κατανοήσει ότι, μη επιθυμώντας την ρήξη, η ελληνική πλευρά αναδιπλώνεται διαρκώς, οι «εταίροι»  επιδιώκουν πλήρη παράδοση. Δίνοντας ένα γερό μάθημα στην κυβέρνηση Σύριζα προειδοποιούν ταυτόχρονα και το Podemos και την όποια δύναμη στην Ευρώπη επιχειρήσει αύριο να αμφισβητήσει την λιτότητα, τα Μνημόνια και την χρεοκρατία για το τι θα βρει μπροστά της.

Εδώ ίσως βρίσκεται και η ελπίδα. Οι απαιτήσεις τους είναι δύσκολο να γίνουν αποδεκτές από μια κυβέρνηση που έχει αναλάβει κάποιες βασικές δεσμεύσεις και έναν λαό που έχει ξαναρχίσει να ελπίζει και να ξαναγεμίζει πλατείες. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη η υποχώρηση και η κυβέρνηση αξίζει πλήρη στήριξη όταν και στον βαθμό που αντιστέκεται στην πόλεμο που έχει εξαπολυθεί εναντίον της. Όποια κι αν είναι όμως η έκβαση ένα είναι βέβαιο. Όλα τα καθησυχαστικά σχήματα που κυριάρχησαν τα τελευταία χρόνια περί "μπλόφας" των Ευρωπαίων, δυνατότητας ανατροπής της λιτότητας εντός ευρωζωνικών πλαισίων, διαχωρισμού δανειακής σύμβασης και Μνημονίων, λύσης τύπου "συμφωνίας του Λονδίνου" για το χρέος (δηλαδή ευνοϊκή ρύθμιση για τον οφειλέτη με σύμφωνη γνώμη του δανειστή),  με δύο λόγια όλα τα επιμέρους στοιχεία που συνέθεταν το σενάριο του «καλού ευρώ», έχουν καταρρεύσει. Κάποια στιγμή θα πρέπει να δοθούν και οι οφειλόμενες εξηγήσεις γι αυτά.

---

[1] Βλέπε το πλήρες κείμενο στην ανάρτηση του Βρετανού δημοσιογράφου Πολ Μέησον http://fr.scribd.com/doc/255976709/Draft-4-Eurogroup-Statement-on-Greece

Ευημερία χωρίς ανάπτυξη: προτάσεις για έναν άλλο κόσμο από κοινού

Πολυτεχνείο, αμφιθέατρο Γκίνη, 20-22 Φεβρουαρίου 2015

Στόχος του φόρουμ- πολιτικού εργαστηρίου είναι η δημιουργία ενός συνεκτικού και περιεκτικού πλαισίου, συγκεκριμένων και εφαρμόσιμων προτάσεων για τη δημιουργία μιας άλλης κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής πραγματικότητας, εδώ και τώρα.

Θα επιδιώξουμε να συνθέσουμε την κινηματική και ερευνητική εμπειρία των τελευταίων ετών μέσα από τη διαμόρφωση προτάσεων για ένα εναλλακτικό μοντέλο κοινωνικής, παραγωγικής και πολιτικής ανασυγκρότησης και οργάνωσης, για ένα άλλο τρόπο ζωής, απαγκιστρωμένο από το δόγμα της αέναης οικονομικής ανάπτυξης και του καταναλωτισμού, από το κλασσικό μοντέλο δηλαδή του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού όπως το γνωρίζουμε.

Το κυρίαρχο πολιτικό και οικονομικό σύστημα επιβάλει την λογική ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική πέρα από το υπάρχον μοντέλο του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, των ελεύθερων αγορών, της λιτότητας και της χρηματο-τραπεζικής ηγεμονίας, που έχει καταστρέψει το περιβάλλον και τις κοινωνίες.

Το φαντασιακό της αέναης οικονομικής ανάπτυξης (μεγέθυνσης) και του καταναλωτισμού έχει αποδειχθεί ότι οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερη οικονομική ανισότητα, κοινωνική αδικία, καταπάτηση θεμελιωδών δικαιωμάτων, αυταρχική διακυβέρνηση, και φυσικά καταλήστευση και εξάντληση των φυσικών πόρων. Έχουμε εισέλθει σε μια εποχή στην οποία η ανάπτυξη, είτε μέσω της λιτότητας είτε μέσω της ζήτησης, δεν είναι ούτε εφικτή ούτε βιώσιμη.

Κι όμως υπάρχει εναλλακτική και ολοκληρωμένη πρόταση για την ανασύνταξη της κοινωνίας, πέρα από τα πολιτικά κόμματα και το διεφθαρμένο κύκλωμα οικονομικών, δικαστικών και πολιτειακών παραγόντων, ΜΜΕ και σωμάτων ασφαλείας. Πέρα από τη σύγκρουση και τη διαμαρτυρία, πέρα από τη βία ή την παθητικότητα.

Η κοινωνική εμπειρία εκατοντάδων χρόνων και οι κινηματικές ζυμώσεις των τελευταίων ετών προτάσσουν ένα άλλο μοντέλο κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής οργάνωσης, μια νέα αφήγηση και αλλαγή στην πράξη, τη δημιουργία μιας νέας πραγματικότητας κόντρα στον παλιό κόσμο. Ένα πολιτικό πάντρεμα των προταγμάτων της οικολογίας, της αυτονομίας, της αποανάπτυξης, της κοινωνικής ισότητας, της αλληλεγγύης και της αλληλοβοήθειας, της ομότιμης παραγωγής, της αυτάρκειας και της κλιματικής δικαιοσύνης.

Αλλαγή διοίκησης στην Attica bank, σε αναμονή για το ΕΤΑΑ

Το διοικητικό συμβούλιο ξηλώνει τον Μάναλη, οι αρμοδιότητες στον Αλέξανδρο Αντωνόπουλο. Από εδώ

 Ριζικές είναι πλέον οι ανακατατάξεις στην Attica Bank καθώς η τράπεζα γυρίζει σελίδα στο πλαίσιο της νέας κυβερνητικής πολιτικής που της αποδίδει αναβαθμισμένο ρόλο για την χρηματοδότηση στοχευμένων δράσεων και υποστήριξης του ΕΤΑΑ-ΤΣΜΕΔΕ. Πριν από λίγο το διοικητικό συμβούλιο της τράπεζας αποφάσισε τη σύμπτυξη των αρμοδιοτήτων των δυο διευθυνόντων συμβούλων σε έναν, εκλέγοντας στη θέση αυτή των Αλέξανδρο Αντωνόπουλο. 

Παράλληλα το ΔΣ αποφάσισε την καταγγελία της σύμβασης του Γκίκα Μάναλη, ο οποίος όμως παραμένει μέλος του, όχι όμως και εκτελεστικό, καθώς οι αρμοδιότητές του συμπτύχθηκαν και ανατέθηκαν στον Αλέξανδρο Αντωνόπουλο.

Η νέα δομή του διοικητικού συμβουλίου της τράπεζας λύνει, σε μεγάλο βαθμό, τα προβλήματα δυσλειτουργίας που είχαν ανακύψει, ενώ βρίσκεται σε αρμονία με τα κυβερνητικά πλάνα για την αναδιάρθρωση και μετεξέλιξη της τράπεζας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι και το διοικητικό συμβούλιο, εκφράζοντας, τη βούληση της κυβέρνησης και του ΤΣΜΕΔΕ, έχει από καιρό ζητήσει την παραίτηση του Γκίκα Μάναλη, ο ίδιος έχει αρνηθεί να την υποβάλλει.

Καλά πληροφορημένες πηγές κάνουν λόγο για ύστατη προσπάθεια συγκάλυψης από την πλευρά του Γκίκα Μάναλη, ο οποίος –όπως επισημαίνουν πηγές στην Τράπεζα της Ελλάδος- προσπάθησε να στήσει σκηνικό αντίστοιχο της ΕΡΤ στην Attica Bank.

Η κυβέρνηση φαίνεται αποφασισμένη να λύσει τον γόρδιο δεσμό στην Attica Bank, ακόμα και αύριο, καθώς μετά την εκλογή νέου προέδρου της Δημοκρατίας, θα αποσταλεί προς υπογραφή το προεδρικό διάταγμα για την σύσταση της θέσης του αναπληρωτή υπουργού Κοινωνικής Ασφάλισης, Δημήτρη Στρατούλη.

Εν συνεχεία ο κ. Στρατούλης θα υπογράψει προεδρικό διάταγμα για την επαναφορά του διοικητικού συμβουλίου του ΤΣΜΕΔΕ στην προτεραία κατάσταση, αποκαθηλώνοντας τον διορισμένο, επί της προηγούμενης κυβέρνησης, Α. Σελλιανάκη, ο οποίος βρίσκεται σε πλήρη δυσαρμονία με τα κυβερνητικά πλάνα τόσο για το ΕΤΑΑ-ΤΣΜΕΔΕ όσο και για την Attica Bank και ο οποίος αποτελούσε ανάχωμα στην απομάκρυνση του Γκίκα Μάναλη από την τράπεζα.

Υπ αυτό το πρίσμα ακόμα και η μικρή εμπλοκή που παρουσιάστηκε κατά τη συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου της τράπεζας δεν φαίνεται ικανή να καθυστερήσεις τις δρομολογημένες εξελίξεις.

Ερωτηματικά προκαλεί ωστόσο η στάση του Γκίκα Μάναλη ο οποίος αν γνωρίζει τις κυβερνητικές προθέσεις καθώς και τη στάση της Τράπεζας της Ελλάδος αρνείται –πεισματικά- να παραιτηθεί, πυροδοτώντας σχεδόν σε καθημερινή βάση έκρυθμες καταστάσεις στην τράπεζα και θέτοντας εμπόδια στην εύρυθμη λειτουργίας της, όπως επισημαίνουν στο sofokleousin.gr καλά πληροφορημένες πηγές, που μίλησαν υπό τον όρο της ανωνυμίας

Παρατείνεται η ιατροφαρμακευτική κάλυψη του ν.4254/2014 έως 29/2/2016

Παρατείνεται η ιατροφαρμακευτική κάλυψη του ν.4254/2014 έως 29/2/2016. Υπενθυμίζουμε τα κριτήρια :

β) οι ασφαλισμένοι του Τομέα Μηχανικών και Εργοληπτών Δημοσίων Έργων του Ε.Τ.Α.Α., οι οποίοι έχουν απολέσει την ασφαλιστική τους ικανότητα λόγω οφειλών στον ασφαλιστικό τους φορέα, δικαιούνται, οι ίδιοι και τα προστατευόμενα μέλη αυτών, παροχές ασθένειας σε είδος από τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ. Μέχρι 28/2/2015, εφόσον οι οφειλές τους αφορούν τα έτη 2011, 2012 και 2013, χωρίς να εξετάζεται η ασφαλιστική κατάσταση του 2014, και ο μέσος όρος του συνολικού οικογενειακού φορολογητέου εισοδήματος για τα ανωτέρω έτη δεν υπερβαίνει τα 12.000 ευρώ.

Η χθεσινή εγκύκλιος αναφέρει:

"δ) στους ασφαλισμένους του Ο.Α.Ε.Ε., του Ε.Τ.Α.Α./Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε. και στους υπερήλικες ασφαλισμένους του Ο.Γ.Α., που έχουν κάνει χρήση των διατάξεων της υποπ. Α3, του άρθρου πρώτου του ν.4254/2014 (Α, 85), η ασφαλιστική κάλυψη για παροχές σε είδος, παρατείνεται έως 29/2/2016."

Ανάρτηση Πράξεων στο Διαδίκτυο | Πρόγραμμα Δι@ύγεια

ΑΔΑ ΒΝΖΔ465ΦΘ5-ΧΘΠ

Κατάσταση Αναρτηθείσα

Ημερομηνία ανάρτησης 18/02/2015 09:53:10

Τελευταία τροποποίηση 18/02/2015 09:53:10

Ηλεκτρονικό αρχείο Λήψη αρχείου Προβολή αρχείου

Είδος ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

Θέμα Χορήγηση ασφαλιστικής κάλυψης στους ασφαλισμένους του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ., παράταση ασφαλιστικής κάλυψης ανέργων και ασφαλισμένων Ο.Α.Ε.Ε., Ε.Τ.Α.Α./Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε. και Ο.Γ.Α., που εμπίπτουν στις διατάξεις ν.4254/2014 (Α,85).

Θεματικές κατηγορίες ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Αρ. πρωτοκόλλου Φ.40021/2912/72

Ημερομηνία έκδοσης 17/02/2015

Φορέας ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Οργανωτικές Μονάδες ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ - ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ

Υπογράφοντες Γενικός Διευθυντής - ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ-ΔΕΔΟΥΛΗ ΔΡ. ΑΡΤΕΜΙΣ

Αυτή είναι η ρύθμιση για τις 100 δόσεις

Η κυβέρνηση οφείλει να επεκτείνει αντίστοιχη ρύθμιση και για τα ασφαλιστικά Ταμεία (για όσους είχαν εισόδημα από το επάγγελμα για τους υπόλοιπους πρέπει να διαγράψει τα χρέη).

Γενναία κίνητρα που περιλαμβάνουν ακόμη και «κούρεμα» του χρέους στο μισό εφόσον εξοφληθεί εφάπαξ ή τμηματικά με ελάχιστη πρώτη δόση τα 200 ευρώ προβλέπει, μεταξύ άλλων, η νέα ρύθμιση για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το δημόσιο σε 100 δόσεις που ανακοίνωσε σήμερα η αναπληρώτρια υπουργός Οικονομικών Νάντια Βαλαβάνη.

Ειδικότερα, όπως ανακοίνωσε η υπουργός για τα ληξιπρόθεσμα χρέη ως 31.12.2013 δίνεται η δυνατότητα έκπτωσης κατά 50% σε όλο το ποσό της οφειλής εξαιρουμένων οφειλών που αφορούν ΦΠΑ, ΦΑΠ, παρακρατούμενους φόρους, μισθώματα, έσοδα υπέρ τρίτων και Ειδικούς Φόρους Κατανάλωσης, εφόσον το χρέος εξοφληθεί εφάπαξ ή σε δόσεις με μίνιμουμ πρώτη δόση τα 200 ευρώ που είναι το δεκαπλάσιο της ελάχιστης δόσης που προβλέπει η ρύθμιση.

«Δώστε ότι μπορείτε από 200 ευρώ και πάνω για μια φορά» είπε η υπουργός για όσους θέλουν να επωφεληθούν από το πολύ ευνοϊκό αυτό κίνητρο για την υπαγωγή στη ρύθμιση.

Για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές ως 31.12.2014 όλοι οι οφειλέτες θα μπορούν να ενταχθούν στη ρύθμιση των 100 δόσεων. Στις περιπτώσεις που τα χρέη οφείλονται σε πολλές ΔΟΥ το ελάχιστο ποσό είναι 10 ευρώ ενώ αν είναι συγκεντρωμένα σε μία ΔΟΥ το ελάχιστο ποσό είναι 20 ευρώ.

Για τους οφειλέτες αυτούς παραμένει σε ισχύ η πρόβλεψη της προηγούμενης ρύθμισης για διαγραφή του 100% των προσαυξήσεων αν καταβάλουν το χρέος εφάπαξ. Για την εξόφλησή του σε 2 έως 5 δόσεις θα προβλέπεται διαγραφή του 90% των προσαυξήσεων. Μετά τις 5 δόσεις και ανά 10 δόσεις θα υπάρχει κλιμάκωση του ποσοστού της διαγραφής που θα καταλήγει στο 30%

«Καλούμε όλους τους οφειλέτες να μπουν στη ρύθμιση με μια μικρή δόση», δήλωσε η Νάντια Βαλαβάνη, η οποία τόνισε ότι στόχος είναι η άμεση ανακούφιση των περισσότερων από τους 3,5 εκατ. οφειλέτες και η αύξηση των δημοσίων εσόδων. Στο σημείο αυτό ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να υπάρξει άλλη ρύθμιση. Παράλληλα, όπως διευκρίνισε, η ρύθμιση των 100 δόσεων για τα χρέη ως 31.12.2014 δεν θα προβλέπει ανώτατο ποσό οφειλής που στην προηγούμενη ρύθμιση ήταν 1 εκατομμύριο ευρώ ενώ καταργείται επίσης το όριο οφειλής των 15.000 ευρώ κάτω από το οποίο μπορούσε ο οφειλέτης (στην προηγούμενη ρύθμιση) να πάρει το σύνολο των 100 δόσεων.

Παρανοϊκοί ή ταξικά προσανατολισμένοι;

Του Ηλία Ιωακείμογλου από εδώ

Η διαπραγμάτευση ως διαδικασία ορθού λόγου (Κέινς), η διαπραγμάτευση ως στοιχείο της ταξικής πάλης (Μαρξ) και πώς εξηγείται η σκληρή, «παράλογη» στάση των ηγετών της Ευρωζώνης

Πώς να καταλάβουμε τη διαπραγμάτευση και τα μονοπάτια που ακολουθεί; Αυτή η ερώτηση δεν είναι μόνο επίκαιρη τώρα που παρακολουθούμε τις εξελίξεις εν θερμώ, αλλά θα παραμένει κρίσιμη καις τη συνέχεια, όταν όλα θα έχουν παιχτεί και θα πρέπει να καταλάβουμε τι συνέβη, τι μας συνέβη. 

Ο τρόπος του Κέινς

Ο τρόπος με τον οποίο κατανοεί η ελληνική πλευρά τη φύση της διαπραγμάτευσης, είναι ο τρόπος του Κέινς, που θεωρούσε ότι το σημαντικό στην οικονομική πολιτική δεν είναι οι κοινωνικές αντιθέσεις, η ταξική πάλη, αλλά οι παλιές, οι σκουριασμένες ιδέες που εμποδίζουν τη λογική και οδηγούν σε αποφάσεις καταστροφικές, όχι μόνον για τις υποτελείς κοινωνικές τάξεις αλλά και για τις κυρίαρχες. Αυτή η πίστη των αριστερών κεϊνσιανών, που βρίσκεται διατυπωμένη όχι μόνο στις πρώτες αλλά και στις τελευταίες σελίδες του μεγάλου βιβλίου του δασκάλου τους, εξηγεί την πίστη τους στη διαπραγματευτική δύναμη του ορθού λόγου, την επιθυμία τους να καθήσουν στην ίδια πλευρά του διαπραγματευτικού τραπεζιού και όχι απέναντι, να διατυπώσουν προτάσεις που τελικά συμφέρουν όλες τις πλευρές (που όπως λένε τώρα είναι καταστάσεις win-win). Είναι η ίδια θεώρηση των πραγμάτων που εξηγεί την αθώα στάση ενός μεγάλου προοδευτικού οικονομολόγου όπως ο Πολ Κρούγκμαν που, όποτε γράφει για την Ελλάδα, βρίσκεται σε διαρκή απορία γιατί οι ηγετικές δυνάμεις της Ευρώπης φέρονται τόσο παράλογα ώστε να θέτουν σε δοκιμασία το ίδιο το ευάλωτο παιδί τους που είναι η Ευρωζώνη, γιατί βυθίζουν την οικονομία στην ύφεση και φλερτάρουν με τον αποπληθωρισμό.

Οι αριστεροί κεϊνσιανοί –οικονομολόγοι ή πολιτικοί– εγκαλούν λοιπόν την καθεστωτική οικονομία και την εξουσία στο δρόμο της λογικής, που είναι ο δρόμος της οικονομικής μεγέθυνσης, των επενδύσεων, της πλήρους απασχόλησης και της αξιοπρεπούς διαβίωσης των υποτελών κοινωνικών τάξεων, και προτείνουν λύσεις βασισμένες στον ορθό λόγο, λύσεις «συμφέρουσες σε όλους». Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η ελληνική πλευρά κατανοεί τη φύση της διαπραγμάτευσης.

Ο τρόπος του Μαρξ

Ένας άλλος τρόπος να κατανοήσουμε τη φύση της διαπραγμάτευσης, είναι ο τρόπος του Μαρξ: η κρίση είναι το περιβάλλον που επιτρέπει στην τάξη των κεφαλαιοκρατών να επιβάλει τις απαιτήσεις της. Εκατόν πενήντα χρόνια μετά το «Κεφάλαιο» γνωρίζουμε ότι το επίπεδο συνείδησης της αστικής τάξης τής επιτρέπει να οργανώνει συνειδητά πλέον την κρίση ως μέσο για την πειθάρχηση των εργαζόμενων τάξεων, για να δεχθούν λιγότερες προστατευτικές ρυθμίσεις, χαμηλότερους μισθούς, σκληρές εργασιακές σχέσεις και ταπεινώσεις υπό την πίεση της ανεργίας και του διογκούμενου εφεδρικού εργατικού δυναμικού. Έτσι και στην Ελλάδα, η όλη διαδικασία της ύφεσης και της πολιτικής τής εξαθλίωσης, της αποδιάρθρωσης του κοινωνικού κράτους, της ανεργίας και της απαξίωσης της εργασίας, απέκτησε τη λογική του οικονομικού δαρβινισμού, τη λογική της εκκαθάρισης των μη ανταγωνιστικών, ή των λιγότερο ανταγωνιστικών, κεφαλαίων και των πιο αδύναμων ανθρώπων ώστε η ελληνική οικονομία, αν και συρρικνωμένη, να βρει, τελικά ένα νέο μοντέλο συσσώρευσης κεφαλαίου μέσω μιας διαδικασίας «δημιουργικής» καταστροφής και ιστορικής ήττας των δυνάμεων της εργασίας και της Αριστεράς. Οι καθεστωτικές πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις πλησίασαν αρκετά στην καμπή εκείνη του δρόμου όπου η άρχουσα τάξη, οι σύμμαχοί της στην Ευρώπη και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι, μπορούσαν να ελπίζουν σε μια παγίωση των κατακτήσεών τους στην Ελλάδα, καθώς είχαν ήδη αρχίσει να διακρίνουν το περίγραμμα ενός νέου ολοκληρωμένου καθεστώτος συσσώρευσης κεφαλαίου που ενσωμάτωνε ως οργανικά στοιχεία του όλες τις βαρβαρότητες που γνωρίσαμε μετά το 2009.

Το «σάπιο μήλο»

Κολλίντζας, Καρούζος και η "Tράπεζα μας"

Παλαιότερο άρθρο από εδώ 

Σε νέα, ιδιαίτερα σοβαρή και υπό δικαστική διερεύνηση υπόθεση εμφανίζεται να πρωταγωνιστεί o γνωστός οικονομολόγος και πρώην στέλεχος της Proton Bank, Tρύφων Κολλίντζας, ο οποίος είναι προφυλακισμένος για εμπλοκή στο σκάνδαλο των θαλασσοδανείων του επιχειρηματία Λαυρέντη Λαυρεντιάδη (περισσότερα για τον κο Λαυρεντιάδη εδώ).
Ο οικονομολόγος με τη μακρά θητεία σε πιστωτικά ιδρύματα εμφανίζεται να εμπλέκεται και στην πολύκροτη υπόθεση Καρούζου, καθώς επί των ημερών του στην Τράπεζα Αττικής πραγματοποιήθηκαν περίεργες αγορές «ελαττωματικών» ακινήτων από τον Όμιλο Καρούζου, που είχαν ως αποτέλεσμα το πιστωτικό ίδρυμα να ζημιωθεί κατά δεκάδες εκατομμύρια ευρώ.
Αγορά… σκάνδαλο
Η ιστορία εκτείνεται χρονικά από το 2009, όταν ο πρώην «βασιλιάς» του real estate, Ιωάννης Καρούζος, είχε προσεγγίσει την Τράπεζα Αττικής επιζητώντας οικονομική βοήθεια (για την υπόθεση Καρούζου διαβάστε σχετικά και εδώ). Σκοπός του ήταν να αγοράσει ορισμένα οικόπεδα-φιλέτα στην περιοχή της Γλυφάδας, στα οποία εκ των υστέρων παραποίησε τα εμβαδά και εν συνεχεία τα πούλησε σε ανυποψίαστους ιδιώτες.
Από το ιστορικό της υπόθεσης αλλά και από τα στοιχεία που έχουν προσκομισθεί στις Αρχές προκύπτει ότι η ανταπόκριση των δύο πιστωτικών ιδρυμάτων ήταν άμεση. Το παράδοξο, όμως, της υπόθεσης είναι ότι οι δύο τράπεζες είχαν ήδη ενημερωθεί για τις παράνομες μεθόδους του κατασκευαστή μέσω των καταγγελιών που τους είχε αποστείλει ο Ιωσήφ Λιβανός.
Τόσο το 2007 όσο και το 2009 ο μεσίτης είχε φροντίσει να γνωστοποιήσει στους επικεφαλής αλλά και τους μετόχους τόσο της Τράπεζας Κύπρου όσο και της Τράπεζας Αττικής τις μεθόδους που χρησιμοποιούσε ο κ. Καρούζος.
Τον Απρίλιο του 2009 ο Ιωσήφ Λιβανός μέσω επιστολής στην Τράπεζα Αττικής έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για τις δραστηριότητες του κ. Καρούζου. Επικεφαλής του πιστωτικού ιδρύματος εκείνη την περίοδο ήταν ο κ. Κολλίντζας.
Δείτε την επιστολή

Έργα & ημέρες Προκόπη Παυλόπουλου

– Χιλιάδες προσλήψεις «γαλάζιων παιδιών» παρακάμπτοντας και απαξιώνοντας το ΑΣΕΠ κατά την περίοδο 2004 – 2009

– Υπογραφή επιζήμιων για το ελληνικό δημόσιο συμβάσεων των C4I με την SAIC και την Siemens

– Παραχωρεί με νόμο στην Lamda την έκταση για την ανέγερση του Mall

– Επιβραβεύει τον εμπνευστή του Mall, ο οποίος ενώ κατηγορούνταν για κακούργημα -η υπόθεση μπήκε στο αρχείο- βρέθηκε διορισμένος στις Βρυξέλλες ως εκπρόσωπος της Ελλάδας για την Τοπική Αυτοδιοίκηση

– Υπουργός Εσωτερικών κατά τις δολοφονικές πυρκαγιές του 2007

– Υπουργός Εσωτερικών κατά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και κατά τη διάρκεια των «Δεκεμβριανών» που ακολούθησαν

– Τροποποίησε τον εκλογικό νόμο δίνοντας μπόνους 50 εδρών στο πρώτο κόμμα

– Ψήφισε ΝΑΙ σε όλα τα μνημόνια και τα κατεπείγοντα νομοσχέδια τα τελευταία χρόνια, παρ” όλο που τα χαρακτήριζε αντισυνταγματικά

(Όπως καταλαβαίνετε, ο Jo Di έχει ενθουσιαστεί με την επιλογή της κυβέρνησης να προτείνει για υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Προκόπη Παυλόπουλο.)

Πηγή

υγ. ποιος μπορεί επίσης να ξεχάσει την αποφασιστική του στάση στην επίθεση σε Δούρου και Κανέλλη