Εκκένωση του θεάτρου «Εμπρός» από την ΕΛ.ΑΣ.

Επιχείρηση της Αστυνομίας για την εκκένωση του θεάτρου "Εμπρός" EUROKINISSI/ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΕΜΠΑΠΗΣ19.05.2021, 08:46Ενημερώθηκε στις: 19.05.2021, 13:43

Εκκένωση του θεάτρου «Εμπρός» από την ΕΛ.ΑΣ.

Αστυνομικές δυνάμεις εκκενώνουν το ιστορικό κτίριο που φιλοξενεί το Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο «Εμπρός», στην περιοχή του Ψυρρή.

Κατασκευασμένο τη δεκαετία του 1930, το ιστορικό (κηρυγμένο διατηρητέο μνημείο από το 1989) κτίριο λειτούργησε αρχικά ως τυπογραφείο της ομώνυμης εφημερίδας και από το 1988 ώς το 2007 ως στέγη του Θεατρικού Οργανισμού «Μορφές» και στη συνέχεια της Εταιρείας Θεάτρου «Εμπρός».

EUROKINISSI/ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΕΜΠΑΠΗΣ

Εγκαταλελειμμένο και κλειστό επί πέντε σχεδόν χρόνια, επανενεργοποιήθηκε ως κατάληψη τον Νοέμβρη του 2011 με πρωτοβουλία της ομάδας καλλιτεχνών «Κίνηση Μαβίλη» και με τη συμμετοχή και στήριξη της Κίνησης Κατοίκων Ψυρρή καθώς και άλλων καλλιτεχνών και θεωρητικών από τον χώρο των παραστατικών τεχνών, της μουσικής και των εικαστικών.

Μετά από έναν περίπου χρόνο πολύπλευρων καλλιτεχνικών και κοινωνικών δράσεων, και αφού μεσολάβησαν δύο απόπειρες της αστυνομίας να σφραγίσει και να κλείσει το Θέατρο, την ευθύνη της λειτουργίας και διαχείρισής του ανέλαβε η εβδομαδιαία ανοιχτή του συνέλευση.

EUROKINISSI-ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ

Από το 2011, εκατοντάδες καλλιτέχνες παρουσίασαν αφιλοκερδώς & με ελεύθερη είσοδο 400 διαφορετικά θεατρικά έργα σε περισσότερες από 2000 παραστάσεις. Έγιναν συναυλίες 450 συγκροτημάτων, εκδηλώσεις ενίσχυσης αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων, κινηματικών πρωτοβουλιών και καλλιτεχνικών ομάδων, πάνω από 300 ομιλίες και διαλέξεις για όλα τα ζητήματα της καθημερινότητας. Εκατοντάδες συνελεύσεις, εκθέσεις, φεστιβάλ ποίησης, λογοτεχνίας, εργαστήρια, μια θάλασσα συναντήσεων και δημιουργίας, μια ανάσα ελευθερίας και έκφρασης στο κέντρο της πόλης.

Εξαιτίας του κορονοϊού, τους τελευταίους μήνες, δεν πραγματοποιούνταν εκδηλώσεις με την ΕΛ.ΑΣ. να βρίσκει την ευκαιρία να επέμβει σε ακόμα ένα ελεύθερο χώρο με σκοπό να τον σφραγίσει.

► «Είναι φανερό ότι στις μέρες της κυβέρνησης της ΝΔ όπου ο πολιτισμός γίνεται με όρους Μανδώνη-Λιγνάδη και αξιοποίησης κάθε τετραγωνικού για χάριν του real estate και της τουριστικής βιομηχανίας δεν χωράνε αυτοδιαχειριζόμενα πειράματα καλλιτεχνών», σχολιάζει η δημοτική παράταξη «Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας».

Επιχείρηση της Αστυνομίας χθες για την εκκένωση του θεάτρου «Εμπρός» που από το 2011 λειτουργεί ως αυτοδιαχειριζόμενος χώρος πολιτισμού ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ 20.05.2021, 06:00

Δάκρυα οργής: «Χάνουμε την ανάσα μας»

Κώστας Ζαφειρόπουλος

Τσιμέντωσαν το Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο «Εμπρός» στου Ψυρρή, σε μια κίνηση που φανερώνει τις επιδιώξεις της κυβέρνησης ● Επιχείρηση εκκένωσης έπειτα από εισβολή της αστυνομίας χθες τα ξημερώματα στον χώρο τέχνης και πολιτικής ζύμωσης ● Συντετριμμένοι οι λιγοστοί καλλιτέχνες και άνθρωποι που είχαν συνδεθεί με τον χώρο πρόλαβαν να διασώσουν ό,τι μπορούσαν από μέσα πριν μπει ακόμα ένα λουκέτο ● Η ιστορία του και οι αντιδράσεις.

Δέκα χρόνια αυτοοργανωμένης τέχνης και πολιτικής ζύμωσης, πάνω από 400 διαφορετικά θεατρικά έργα σε περισσότερες από 2.000 παραστάσεις, πάνω από 450 μουσικές συναυλίες και τουλάχιστον 300 ομιλίες και διαλέξεις, αναρίθμητες συνελεύσεις, εκθέσεις, φεστιβάλ ποίησης και λογοτεχνίας σε ένα ιστορικό, κηρυγμένο διατηρητέο κτίριο στου Ψυρρή. Ολα αυτά και πολλά περισσότερα ήταν το Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο «Εμπρός», το οποίο εκκενώθηκε μετά από εισβολή της αστυνομίας χθες τα ξημερώματα και λίγες ώρες αργότερα τσιμεντώθηκε, σε μια κίνηση που δεν αφήνει καμία αμφιβολία για τις επιδιώξεις της κυβέρνησης.

Η μεγάλη των αστυνομικών του Μ. Χρυσοχοΐδη σχολή έκανε και πάλι το θαύμα της. Οχι, δεν συνέλαβε τον χρυσαυγίτη Χρήστο Παππά ακόμα, βρήκε όμως την ευκαιρία λόγω πανδημίας και έλλειψης κόσμου στον χώρο να γκρεμίσει μέσα σε ένα πρωί όσα είχαν γίνει μέσα σε μια δεκαετία.

Με δάκρυα στα μάτια λιγοστοί καλλιτέχνες και άνθρωποι που είχαν συνδεθεί με τον χώρο πρόλαβαν να διασώσουν ό,τι μπορούσαν από μέσα πριν μπει ακόμα ένα λουκέτο σε έναν ελεύθερο χώρο πολιτισμού στις εξευγενισμένες συνοικίες του κέντρου. «Χάνουμε το καλλιτεχνικό μας σπίτι, χάνουμε την ανάσα μας», λέει κλαίγοντας μια κοπέλα σε βίντεο που μαγνητοσκόπησε χθες, με τις δυνάμεις ΟΠΚΕ να περιπολούν στο κτίριο και ενώ η ξύλινη σκηνή του θεάτρου μετατρεπόταν βίαια σε γιαπί γεμάτο λάσπες.

Ενδοξη ιστορία

Κατασκευασμένο το 1933, το εμβληματικό κτίριο με τις λιτές, «βιομηχανικές» γραμμές, δείγμα της αρχιτεκτονικής του Μεσοπολέμου, λειτούργησε αρχικά ως τυπογραφείο της ομώνυμης εφημερίδας που φιλοξένησε σπουδαίες πένες, όπως αυτές των Ροΐδη, Παπαδιαμάντη και Ξενόπουλου. Τον Ιούλιο του 1989, με απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού, κηρύχθηκε διατηρητέο μνημείο ως σταθμός της πνευματικής ζωής της χώρας που συνδέεται και με την ιστορία της δημοσιογραφίας.

Από το 1988 ώς το 2007 αποτέλεσε τη στέγη του θεατρικού Οργανισμού «Μορφές» (Τάσος Μπαντής κυρίως, Ράνια Οικονομίδου και Δημήτρης Καταλειφός) και στη συνέχεια της Εταιρείας Θεάτρου «Εμπρός», γεμάτο ίχνη από την προηγούμενη χρήση του: το ασανσέρ για τη μεταφορά των σελίδων, τα μαρμαρένια τραπέζια όπου γινόταν η στοιχειοθεσία, οι τεράστιες μηχανές στοιχειοθεσίας κ.ά. Ιχνη και μηχανήματα που, όμως, εξαφανίστηκαν στον χρόνο.

Κάποια τηλεοπτικά κανάλια παραπληροφορούσαν χθες πως το ακίνητο πέρασε πρόσφατα στην ΕΤΑΔ. Στην πραγματικότητα το 1988 το ακίνητο πέρασε στην τότε Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου (ΚΕΔ), η οποία το 1992 παρέδωσε με πρωτόκολλο τον εξοπλισμό που υπήρχε μέσα στον Δήμο Αθηναίων, για να γίνουν εργασίες αναστήλωσης. Λίγα χρόνια αργότερα η τεχνική υπηρεσία της ΚΕΔ ζήτησε την επιστροφή τους, αλλά ο Δήμος Αθηναίων δεν απάντησε ποτέ στο έγγραφο.

Το κτίριο έμεινε κλειστό μία πενταετία μετά τον θάνατο του Μπαντή και ζωντάνεψε ξανά το 2011 χάρη σε μια πρωτοβουλία καλλιτεχνών από το θέατρο, τη μουσική και τις εικαστικές τέχνες («Κίνηση Μαβίλη», Κίνηση Κατοίκων Ψυρρή κ.ά.). Η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ από την αρχή αντιμετώπισε εχθρικά τις δημιουργικές προσπάθειες καλλιτεχνών και συλλογικοτήτων. Η «πιλοτική κίνηση λειτουργίας των 12 ημερών» και η κατάληψη του «Εμπρός» υπήρξε παιδί μιας περιόδου αγώνων στη χώρα: από τον Δεκέμβρη του 2008 ώς τις πλατείες του 2011, τις κινητοποιήσεις και τις μνημονιακές απεργίες του 2012. Ηταν ο φυσικός χώρος όπου εκτός των εκατοντάδων καλλιτεχνικών δράσεων στεγάστηκαν πλήθος αντιφασιστικών εκδηλώσεων, συζητήσεων για το μεταναστευτικό (υπόθεση Φαρμακονήσι), συνεντεύξεων απεργών πείνας (Ρωμανός).

Στις 30 Οκτωβρίου 2013, η απόπειρα αστυνομικών δυνάμεων να σφραγίσουν τον χώρο έφερε τη σύλληψη δύο ηθοποιών. Το 2016 συνεργείο της ΔΕΗ επιχείρησε να κόψει την παροχή ρεύματος, αλλά μετά τη γενική κατακραυγή αποκαταστάθηκε η ρευματοδότηση. Μέχρι να φτάσουμε στο χθεσινό «χτίσιμο» με τσιμεντόλιθους, όπως ακριβώς έγινε την τελευταία διετία σε πολλές καταλήψεις στέγης και σε χώρους φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών.

Κατακραυγή

«Σε μια περίοδο που το οργανωμένο έγκλημα οργιάζει στους δρόμους της πόλης, η Ελληνική Αστυνομία και η δημοτική αρχή της Αθήνας έκριναν σκόπιμο να κάνουν επίδειξη κυνισμού», σχολίασε η Ανοιχτή Πόλη, υπογραμμίζοντας πως επί δύο χρόνια «ΕΛ.ΑΣ. και Δήμος Αθηναίων εκκενώνουν και σφραγίζουν εγκαταλειμμένα κτίρια που χρησιμοποιούνται βαφτίζοντας το σχέδιό τους “απελευθέρωση και αξιοποίηση” των κτιρίων αυτών».

«Αλλος ένας χώρος πολιτισμού στοχοποιείται από την α-πολιτισμική κυβέρνηση της Ν.Δ.» ανέφερε η τομεάρχης Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., Σία Αναγνωστοπούλου, κάνοντας λόγο για «ιδεοληπτικό επαρχιωτισμό απέναντι σε αυτό που νοηματοδοτεί ο χώρος του “Εμπρός”: τη διαφορετική αντίληψη της συνύπαρξης και της συμβίωσης ανθρώπων και τέχνης. Το υπουργείο Πολιτισμού είναι υπόλογο για αυτήν την εξέλιξη».

Υπενθυμίζεται πως πριν από λίγες μέρες ανάλογο πλήγμα δέχτηκε και το ιστορικό και διατηρητέο θέατρο-κινηματογράφος «Χάι-Λάιφ» στο κέντρο του Πειραιά, καθώς εγκρίθηκε η εσωτερική κατεδάφισή του (πλατεία, σκηνή, εξώστες), ώστε να διευκολυνθεί η μετατροπή του σε εμπορικό κατάστημα.

«Η κατάληψη και επαναλειτουργία του Θεάτρου Εμπρός ήταν από τις πρώτες ελπιδοφόρες αντιδράσεις των καλλιτεχνών στην καταστροφή των Μνημονίων. Οι παραστάσεις που έστησαν στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο ήταν αντίδοτο στον πολιτισμικό μαρασμό. Τα ΜΑΤ του Χρυσοχοΐδη δεν το συγχώρεσαν αυτό!» υπογράμμισε ο Γ. Βαρουφάκης.

«Είναι φανερό ότι στις μέρες της κυβέρνησης της Ν.Δ. όπου ο πολιτισμός γίνεται με όρους Μενδώνη-Λιγνάδη και αξιοποίησης κάθε τετραγωνικού χάριν του real estate και της τουριστικής βιομηχανίας δεν χωράνε αυτοδιαχειριζόμενα πειράματα καλλιτεχνών» σχολίασε η δημοτική παράταξη «Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας».

Παράνομη

Παράνομη πράξη που «δείχνει ότι η κρατική καταστολή έχει ως στόχο να σιγάσει τις ελεύθερες φωνές, να πλήξει τον Πολιτισμό από τα κάτω» χαρακτηρίζει το σφράγισμα του «Εμπρός» η Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάματος, ρωτώντας αν η παρέμβαση ήταν σε γνώση του υπουργείου Πολιτισμού. «Υπάρχει απόφαση του Κεντρικού Συμβουλίου Νεοτέρων Μνημείων με την οποία να δίνεται άδεια στην ΕΛ.ΑΣ. να παρέμβει βάναυσα στο ιστορικό κτήριο;» διερωτάται η ΠΟΘΑ.

Δεν είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται η εκκένωση του «Εμπρός». Κι όμως, αυτός ο χώρος κάτι έχει που καταφέρνει διαρκώς μέσα στα χρόνια να συνδέεται με το παρελθόν του. Πριν από μερικά χρόνια, μια εκδήλωση-φεστιβάλ εκεί είχε τίτλο «Πού είμαστε τώρα;».

Τρία ρέματα της Αττικής εκπέμπουν SOS

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

ΕρασίνοςΧ. Βλάχος - Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία

Τρία ρέματα της Αττικής εκπέμπουν SOS

Τάσος Σαραντής

Υπό απειλή βρίσκονται το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας, ο Ερασίνος και η Πικροδάφνη έπειτα από αποφάσεις του ΣτΕ -διαφορετικές για το καθένα- που τα αφήνουν ανοχύρωτα απέναντι σε «σωτήρες» και καταπατητές. ● Τα παραπάνω υποστήριξαν σε διαδικτυακή συνέντευξη Τύπου φορείς, κινήσεις και δίκτυα που αγωνίζονται για την προστασία τους.

Μετά την απόρριψη από το ΣτΕ των αιτήσεων ακύρωσης έργων και οριοθετήσεων ρεμάτων από περιβαλλοντικές οργανώσεις και πολίτες για τα δύο από τα μεγαλύτερα ρέματα της Αττικής, του Ερασίνου και της Ραφήνας, αλλά και της αίτησης ακύρωσης που έγινε δεκτή από το ΣτΕ για το ρέμα Πικροδάφνης, και τα τρία ρέματα βρίσκονται υπό απειλή. Αυτό υπογράμμισαν σε διαδικτυακή συνέντευξη Τύπου οι Φορείς και Κινήσεις για την Προστασία των Ρεμάτων - Ρεματική και το Περιβαλλοντικό Δίκτυο Αθήνας.

Ερασίνος

Ηδη στο ρέμα Ερασίνου οι μπουλντόζες προελαύνουν, αποψιλώνοντας δεκάδες στρέμματα παραρεμάτιων υγροτοπικών και προστατευόμενων εκτάσεων, χωρίς καν να έχει προηγηθεί νόμιμη οριοθέτηση του ρέματος με Προεδρικό Διάταγμα, όπως επιβάλλουν νόμοι και νομολογία του ΣτΕ.

Το παράλογο ενός φαραωνικού «αντιπλημμυρικού» έργου που χωρίζει αυθαίρετα το ρέμα Ερασίνου σε δύο τμήματα, εγκιβωτίζει 10 χιλιόμετρα και κατασκευάζει δυο τεράστια φράγματα σε ένα ποτάμι που δεν διέρχεται από καμία κατοικημένη περιοχή παρά μόνο από ζώνες χαρακτηρισμένες αγροτικές, αρχαιολογικές και Αττικού Πάρκου, στις οποίες δεν προβλέπεται καμία οικιστική, εμπορική ή βιομηχανική ανάπτυξη, επισήμανε ο Σταμάτης Αρναούτης από την Πρωτοβουλία για την Προστασία του Ερασίνου.

ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ: Σχετικά με την καθημερινή αποστολή παρουσιολογίου από τις Υπηρεσίες του υπ. Πολιτισμού

ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ: Σχετικά με την καθημερινή αποστολή παρουσιολογίου από τις Υπηρεσίες του υπ. Πολιτισμού

Επιστολή προς την υπουργό Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη

Η ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ αποτελεί την Ομοσπονδία που εκπροσωπεί τους πάνω από 8.200 Διπλωματούχους Μηχανικούς που απασχολούνται στο σύνολο του Δημοσίου Τομέα (Υπουργεία, ΝΠΔΔ, ΟΤΑ Α’ και Β’ Βαθμού, Αποκεντρωμένες Διοικήσεις, Ανεξάρτητες Αρχές).

Μετά από ενημέρωση που είχαμε από τη Διοικούσα Επιτροπή του Τμήματος ΕΜΔΥΔΑΣ Αττικής του ΥΠΠΟΑ σχετικά με το θέμα, εκφράζουμε την αντίθεσή μας με μια ακόμη γραφειοκρατική και άσκοπη πρόσθετη διαδικασία ελέγχου των υπαλλήλων του Υπουργείου Πολιτισμού γενικά, αλλά και ειδικότερα των Διπλωματούχων Μηχανικών.

Υπενθυμίζουμε, για ακόμη μια φορά ότι, για την εύρυθμη λειτουργία του Υπουργείου και, κατ’ επέκταση, όλων των Υπηρεσιών του, θα έπρεπε να γίνουν προσπάθειες για:

– τη βελτίωση των υλικοτεχνικών υποδομών, καθώς επίσης και την απλούστευση των γραφειοκρατικών διαδικασιών, έτσι ώστε οι δομές του Υπουργείου να δουλεύουν απρόσκοπτα για το κοινό συμφέρον, όσον αφορά στο τεράστιο έργο που προσφέρει το Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, αλλά και για την όσο το δυνατόν καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών από τα αρμόδια όργανά του.

– την ενίσχυση των Υπηρεσιών με την πρόσληψη μονίμου προσωπικού, μιας και οι Υπηρεσίες του ΥΠΠΟΑ, όπως και όλες οι αντίστοιχες, είναι αποδεκατισμένες, με απο￾τέλεσμα οι εν ενεργεία υπάλληλοι να καλούνται να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους πέρα από τον προβλεπόμενο εργασιακό τους χρόνο.

Εξάλλου, σύμφωνα με τις αναφορές της Διοικούσας Επιτροπής του Τμήματος ΕΜΔΥΔΑΣ Αττικής του ΥΠΠΟΑ, οι περισσότερες Υπηρεσίες, με ραχοκοκαλιά τους Διπλωματούχους Μηχανικούς, καλούνται να φέρουν εις πέρας πλήθος εμβληματικών έργων του Υπουργείου (λ.χ. την ανάδειξη και αξιοποίηση του πρώην Βασιλικού τμήματος Τατοΐου).

Τονίζουμε ότι, στις δύσκολες στιγμές που ζούμε και στις υπερ-προσπάθειες που γίνονται από όλους τους υπαλλήλους-στελέχη, μηδενός εξαιρουμένου, περισσεύουν οι γραφειοκρατικοί και αναχρονιστικοί έλεγχοι που παραπέμπουν σε άλλες εποχές. Δεν είναι δυνατόν, μέσα στο φόρτο εργασίας του κάθε Προϊσταμένου, να προστεθεί μια ακόμη άσκοπη και αχρείαστη ελεγκτική διαδικασία. Υπενθυμίζουμε, για άλλη μια φορά, ότι οι Προϊστάμενοι κάθε Υπηρεσίας φέρουν την αποκλειστική ευθύνη για την παρουσία των υφισταμένων τους και δεν χρειάζεται κανενός άλλου είδους ελεγκτικός μηχανισμός.

Τα τελευταία χρόνια, έχει αποδειχθεί παγκοσμίως ότι τέτοιου είδους έλεγχοι, ακόμη και στην «ελεύθερη αγορά», είναι τροχοπέδη για την παραγωγικότητα και την εμπιστοσύνη, όπως και να την φαντάζεται ο καθένας από εμάς.

Είναι ίσως η κατάλληλη στιγμή, μέσα και στην εν εξελίξει πανδημία, να αναθεωρήσουμε τις σκέψεις και τις προτεραιότητες μας, δείχνοντας εμπιστοσύνη στους δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι, τα τελευταία 10 χρόνια, έχουν πραγματικά υποστεί συρρίκνωση του μισθού τους κατά 50% περίπου, ενώ συνεισφέρουν εργασιακά σχεδόν το διπλάσιο.

Τέλος, ας μη ξεχνάμε ότι το βάρος του ελέγχου της πανδημίας το πήρε σχεδόν εξ ολοκλήρου το δημόσιο σύστημα υγείας, όπως επίσης και τομείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα (συμπεριλαμβανομένου και του ΥΠΠΟΑ), που ήταν οι κυριότεροι – και ίσως μοναδικοί – μοχλοί για να μην καταρρεύσει η δομή της ελληνικής κοινωνίας.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, ζητούμε τη μη εφαρμογή της συγκεκριμένης γραφειοκρατικής διαδικασίας, διότι είμαστε βέβαιοι ότι, τόσο η ηγεσία όσο και οι υπάλληλοι, αποσκοπούν στο κοινό συμφέρον του ΥΠΠΟΑ.

Κάτω τα χέρια από το κτήμα Δρακόπουλου - εκδήλωση, ενημέρωση, συζήτηση

 

Κάτω τα χέρια από το κτήμα Δρακόπουλου - εκδήλωση, ενημέρωση, συζήτηση

Κάτω τα χέρια από το κτήμα Δρακόπουλου.

Ο Δήμος Αθηναίων να επιστρέψει αμέσως την παιδική χαρά

που αφαίρεσε από το κτήμα.

Να προστατέψουμε τους ελεύθερους χώρους.

Πριν από 12 χρόνια ο δήμος Αθηναίων υπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας με τον ιδιοκτήτη Ερυθρό Σταυρό επιχειρώντας να τσιμεντοποιήσει το χώρο (με πολυώροφο κτίριο, γραφεία και parking) ακυρώνοντας την σαφή πρόβλεψη του κληροδοτήματος Δρακόπουλου για αποκλειστικά κοινόχρηστες χρήσεις του ενιαίου κτήματος. Οι αγώνες των κατοίκων ανέτρεψαν τα σχέδια τους κατοχυρώνοντας το κτήμα ως χώρο Πρασίνου και Πολιτισμού και διαμορφώνοντας το αποκλειστικά με προσωπική δουλειά και έξοδα των κατοίκων (κερκίδες, σκηνή, πηγάδια, εκτεταμένη φύτευση). Δεκάδες συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, συζητήσεις, χαριστικά παζάρια, αγορές χωρίς μεσάζοντες, γιορτές, γλέντια έχουν οργανωθεί στο κτήμα από διάφορες συλλογικότητες. 12 χρόνια μετά και αφού από κοινού Δήμος και ιδιοκτήτης έχουν αφήσει τα ιστορικά και διατηρητέα κτίρια να καούν, να γκρεμιστούν και ρημάξουν θυμήθηκαν το κτήμα. Με πρόσχημα την ασφάλεια ξήλωσαν και απομάκρυναν στις 23/4 σαν τον κλέφτη, μια παιδική χαρά πληρωμένη εξ' ολοκλήρου από τους κατοίκους, μέσω συλλογικών δράσεων. Είναι πάγια η τακτική της συστηματικής υποβάθμισης και παραμέλησης των χώρων πρασίνου, προκειμένου να εκχωρηθούν προς «αξιοποίηση» σε ιδιωτικά συμφέροντα.

Η ίδια δημοτική αρχή που ξεπουλάει τους δημόσιους χώρους και εκχωρεί την αξιοποίηση τους σε "φίλους" επενδυτές (λόφος του Στρέφη), ενώ καταχράζεται τα έσοδα του δήμου για αποτυχημένα πειράματα τουριστικοποίησης (Μεγάλος Περίπατος) είναι αυτή που θέλει να μας αποξενώσει από τους ελάχιστους ελεύθερους χώρους που μας έχουν απομείνει και χρήζουν ζωτικής σημασίας για την καθημερινότητά μας, ως χώροι αναψυχής, ψυχαγωγίας, άθλησης και πολιτισμού, όπως φάνηκε σε όλους και στην περίοδο του λοκντάουν.

Η αυταρχική στάση των εκάστοτε δημοτικών αρχών, μαζί και της σημερινής δημαρχίας Μπακογιάννη αποφασίζει και διατάζει για εμάς χωρίς εμάς. Τα σχέδια και οι διαθέσεις τους μαζί με αυτά της διοίκησης του ΕΕΣ για το κτήμα Δρακόπουλου πρέπει να ανακοπούν και να αντιληφθούν πως οι κάτοικοι της γειτονιάς έχουν δώσει αγώνα χρόνων για τη διατήρηση, τη βελτίωση και την οικειοποίηση του χώρου για τις ανάγκες και μόνο των κατοίκων.

Οι αγώνες των κατοίκων ήδη από τη δεκαετία του 1980 κατοχύρωσαν το κτήμα με το Π.Δ. 573/83, το οποίο χαρακτηρίζει το σύνολο του κτήματος Δρακοπούλου ως χώρο πρασίνου και διατηρητέα τα κτίρια που βρίσκονται σε αυτό. Το κτήμα Δρακοπούλου πρέπει να διαμορφωθεί στο σύνολό του και να αποδοθεί στην τοπική κοινωνία ως πάρκο υψηλού πρασίνου, όπως ακριβώς ορίζει και ο νόμος.

Tα διατηρητέα ιστορικά κτίρια στο κτήμα Δρακοπούλου, πρέπει να προστατευθούν, να αποκατασταθούν και να αποδοθούν στην τοπική κοινωνία αποκλειστικά για κοινωνικές χρήσεις.

Καλούμε όλους τους κατοίκους στις εκδηλώσεις του Σαββάτου 22/5, και ώρα 18:30 στον χώρο του κτήματος, διεκδικώντας Ελεύθερους Χώρους Πρασίνου και Πολιτισμού.

Πρωτοβουλία κατοίκων Πατησίων για υγεία -εργασία -ελευθερία

ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ: Ανάκληση της Μετακίνησης Διευθύντριας Τεχνικής Υπηρεσίας από Νοσοκομείο σε Νοσοκομείο

 

Π.Ο. Ε.Μ.Δ.Υ.Δ.Α.Σ. ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΝΩΣΕΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΔΙΠΛΩΜΑΤΟΥΧΩΝ ΑΝΩΤΑΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ

Μαυρομματαίων 17, 104 34 ΑΘΗΝΑ

τηλ: 210-88.16.583 fax: 210-82.59.410 e-mail: emdydas@tee.gr URL: www.emdydas.gr

Αθήνα, 19-5-2021

Αρ. Πρωτ. : 8492

Προς: 1. Διοικητή 1ης Υγειονομικής Περιφέρειας Αττικής

2. Διοικήτρια Νοσ. Άγιου Σάββα

Κοιν: 1. Υπουργό Υγείας

2. Γεν. Γραμ. Υπ. Εσωτερικών κα Χαραλαμπογιάννη

3. ΑΔΕΔΥ

4. Πρόεδρο και ΔΕ ΤΕΕ

5, ΠΟΕΔΗΝ

6. ΕΜΔΥΔΑΣ Αττικής

Θέμα : Ανάκληση της Μετακίνησης Διευθύντριας Τεχνικής Υπηρεσίας από Νοσοκομείο σε Νοσοκομείο

Κύριε Διοικητή

Σε συνέχεια του από 16/4/2021 εγγράφου μας και της από 11/5 απάντησης σας, επανερχόμαστε στο θέμα της μετακίνησης της συναδέλφου μας Διευθύντριας της Τεχνικής Υπηρεσίας του Νοσ. Άγιου Σάββα με τα παρακάτω εύλογα ερωτήματα:

1. Γιατί επιλέχθηκε η πρωτοφανής διοικητική διαδικασία της “παροχής επιστημονικής αρωγής” και δεν επιλέχθηκε η λύση της Προγραμματικής Σύμβασης που αποτελεί την πάγια και νόμιμη διοικητική τακτική των Τεχνικών Υπηρεσιών σε όλη την Ελλάδα όταν δεν έχουν την απαραίτητη Tεχνική Eπάρκεια; Διαθέσιμοι φορείς σίγουρα υπάρχουν για να παρέχουν τις Υπηρεσίες αυτές στο Νοσ. ΕΛΠΙΣ μέσω Προγραμματικής Σύμβασης για όσο χρειαστεί.

2. Γιατί το Νοσ. ΕΛΠΙΣ και η 1η ΥΠΕ δεν αντιμετωπίζουν την έλλειψη Πολιτικού Μηχανικού τόσα χρόνια με την πρόσληψη Υπαλλήλου με μόνιμη και σταθερή σχέση εργασίας, όπως είναι η άποψη μας ή έστω με την πρόσληψη κάποιου Επικουρικού Μηχανικού, όπως τόσα άλλα Νοσοκομεία έχουν κάνει, ειδικά τον τελευταίο χρόνο; Η “τρίμηνη επιστημονική συνδρομή” μιας Υπαλλήλου με άλλα καθήκοντα, θα λύσει τα χρόνια προβλήματα ελλείψεων του Νοσοκομείου; Η ευθύνη στελέχωσης των Υπηρεσιών στις οποίες είστε προϊστάμενος εξαντλείται στις εντολές μετακίνησης;

3. Η αναγκαία παρουσία Μηχανικών στο Νοσ. ΕΛΠΙΣ για τα έργα «Επισκευής –Αντικατάστασης –Προσθήκης κιγκλιδωμάτων και κουπαστών» δεν επιλύεται με την πρόσληψη Επικουρικών Υπαλλήλων ειδικότητας Πολιτικού Μηχανικού και Αρχιτέκτονα Μηχανικού στην οποία θα προβεί η 1η Υ.ΠΕ. σύμφωνα με τον πίνακα κατάταξης ο οποίος και έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα σας http://www.1dype.gov.gr/wp-content/uploads/2021/03/%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%A1%CE%A4%CE%97%CE%A3%CE%97-1%CE%BF%CF%85-%CE%A0%CE%95_20210426.pdf;

4. Η καινοφανής αυτή Διοικητική διαδικασία έχει κατά τη γνώμη μας τεράστια θέματα νομιμότητας. Πως θα γίνεται η «χρέωση» εγγράφων και υποθέσεων ενός Φορέα σε υπάλληλο η οποία δεν ανήκει σε αυτόν διοικητικά; Πως η υπάλληλος θα παρακολουθεί τις ανοικτές υποθέσεις στο Φορέα στον οποίο ανήκει; Που θα βρίσκεται κάθε φορά; Ακόμη και στην οριακή περίπτωση ανάθεσης “παράλληλων καθηκόντων” αυτό γίνεται εντός του ίδιου Φορέα και για περιορισμένα καθήκοντα και χρόνο. Για το λόγο αυτό απευθύνουμε το έγγραφο μας αυτό και στο καθ' ύλην αρμόδιο Υπουργείο Εσωτερικών για να εκφράσει τη γνώμη του επί της πρακτικής αυτής.

ΣΜΤ: Συμπαράσταση στους εργαζόμενους των ΕΛΠΕ

Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ ΟΧΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΩΝ ΟΜΙΛΩΝ

Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών καταδικάζει τις διαδικασίες πλήρους ιδιωτικοποίησης των ΕΛΠΕ, που είναι σε εξέλιξη. Συγκεκριμένα η διοίκηση του ομίλου σχεδιάζει να προχωρήσει στην κατάργηση του διορισμού στο ΔΣ μελών του Δημοσίου και εκπροσώπων των εργαζομένων, σύμφωνα με πρόσφατο νόμο 4706/2020 της κυβέρνησης Ν.Δ. για Μετατροπή των Καταστατικών των Εταιρειών με ποσοστά συμμετοχής του Ελληνικού Δημοσίου εισηγμένα στο ΤΑΙΠΕΔ. Στην ουσία ο όμιλος ΕΛΠΕ με την στήριξη της κυβέρνησης απεμπολεί τον δημόσιο έλεγχο με το βλέμμα στην πλήρη ιδιωτικοποίηση.

Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών (ΣΜΤ) συμπαραστέκεται στους Εργαζόμενους του Ομίλου και της Μελετητικής Εταιρείας ΑΣΠΡΟΦΟΣ που δίνουν τη μάχη ενάντια στην πλήρη ιδιωτικοποίηση και για την υπεράσπιση της εργασίας τους. Οι εργαζόμενοι θα προχωρήσουν σε απεργιακές κινητοποιήσεις, κατ’ αρχήν 14 και 20 Μάη 2021, με στόχο την ακύρωση αυτής της εξέλιξης.

Όχι στην ιδιωτικοποίηση της ενέργειας. Ο τομέας της ενέργειας πρέπει να λειτουργεί για τον λαό, όχι για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Επανεθνικοποίηση των ΕΛΠΕ και συνολικά του τομέα της ενέργειας.

Παλεύουμε ενάντια στην «απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας» που επιβάλλει η ΕΕ, και αποτελεί το πλαίσιο για επιβολή όλων των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων. Καμιά εφαρμογή των οδηγιών της ΕΕ. Κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ και όλων των μνημονιακών νόμων.

Να μην κατατεθεί το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο. Όχι στην κατάργηση του 8ώρου, κάτω τα χέρια από την απεργία. Ριζική μείωση του χρόνου εργασίας, 5νθήμερο-7ωρο-35ωρο. Συλλογικές συμβάσεις με αυξήσεις στους μισθούς, μόνιμη και σταθερή δουλειά.

Ο υπουργός και το χρονόμετρο

Ο υπουργός και το χρονόμετρο

Του ΚΙΜΠΙ*

Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα των Συντακτών 16/5/2021

Τι ταπεινωτική σαρακοτυραννία κι αυτή! Ενώ ο Πιερρακάκης συνομιλεί με τον Μασκ για να στήσουν το δορυφορικό και γαλαξιακό ίντερνετ, ενώ ο Σκρέκας διαχειρίζεται την πράσινη μετάλλαξη και τα μπλε υδρογόνα, ενώ ο Καραμανλής συντονίζει με τον Μητσοτάκη τα μεγάλα έργα κι αποφασίζει πού θα «παρκάρουν» τα δισ. του ΕΣΠΑ, ενώ ο Σταϊκούρας ετοιμάζεται να σερβίρει τη σούπα των 32 δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης κι ο Αδωνις υποδέχεται τα επενδυτικά mega deals, αυτός να είναι υποχρεωμένος να διαχειρίζεται εκκρεμότητες προηγούμενων αιώνων. Τύφλα να ‘χουν οι εργοστασιάρχες του Λάνκασιρ, οι ιδιοκτήτες των ανθρακωρυχείων του Νότιγχαμ, οι βυρσοδέψες και οι μεγαλομυλωνάδες της πρωταρχικής συσσώρευσης στη Γηραιά Αλβιόνα, οι καθωσπρέπει βιομήχανοι του αγγλικού καπιταλισμού, που για έναν αιώνα πάλευαν για την «απελευθέρωση της εργασίας», ενάντια στους στενόμυαλους επόπτες εργασίας που φοβούνταν τάχα για τη ζωή των παιδιών στις στενές στοές, για την υγεία των γυναικών στις υφαντικές μηχανές και για την κράση δυνατών ανδρών που άντεχαν δωδεκάωρη βαριά δουλειά χωρίς καμιά βαρυγκώμια. Τι κρίμα για έναν γνήσιο νεοφιλελεύθερο υπουργό, που θα ‘πρεπε να διαχειρίζεται τις προκλήσεις της μετα-εργασίας στην εποχή του μετα-καπιταλισμού και της μετα-οικονομίας, να είναι αναγκασμένος να ασχολείται με τα ταπεινά θέματα της εργάσιμης μέρας και του χρόνου εργασίας!

Μα αυτά δεν υποτίθεται ότι είχαν λυθεί τον 19ο αιώνα; Και μετά, στις αρχές του 20ού, δεν μπήκε ο κ. Τέιλορ στο εργοστάσιο του Φορντ στο Ντιτρόιτ με ένα χρονόμετρο στο χέρι κι έκοψε την εργάσιμη μέρα κάθε εργαζόμενου σε μικρά, απειροελάχιστα κομματάκια, περιόρισε τις κινήσεις των χεριών του σε σύντομες, επαναλαμβανόμενες λούπες, στροφές και δακτυλικές δεξιότητες ώστε μια χαρά να γίνεται η δουλειά στο οκτάωρο, ποιος έχει ανάγκη τις υπερωρίες, τα κλεμμένα ρεπό και την υπερεργασία; Κι έπειτα, όταν ο βιομηχανικός καπιταλισμός άρχισε να ασθμαίνει, όταν ο φορντισμός αποδείχθηκε αντιπαραγωγικός και τα χρονόμετρα του κ. Τέιλορ άρχισαν να παραγκωνίζονται από τους αυτοματισμούς, τα κομπιούτερ και τα ρομπότ, κάποιοι δεν ψέλλισαν κάτι περί «τέλους της εργασίας» (το έχει κάψει, άραγε, αυτό το ενορατικό πόνημα ο Ρίφκιν ή ακόμη το πουλάει;) κι άλλα πολλά περί απελευθέρωσης της παραγωγής και της παραγωγικότητας από τα δεσμά της εργάσιμης μέρας και του ωραρίου, από τον απεγκλωβισμό της εργασίας από τον χώρο και τον χρόνο;

Υφαρπαγή των κοινών μέσω χωρικών και θεσμικών ρυθμίσεων

Υφαρπαγή των κοινών μέσω χωρικών και θεσμικών ρυθμίσεων

Λουκάς Τριάντης |

Η εξαγγελία της ελληνικής κυβέρνησης για τη δημιουργία ενός «κυβερνητικού πάρκου» στις εγκαταστάσεις της ΠΥΡΚΑΛ στο Δήμο Δάφνης-Υμηττού προβλέπει τη σαρωτική μεταστέγαση όλων των υπουργείων που παραμένουν στο Κέντρο της Αθήνας –πλην ενός– μαζί με την προεδρία της κυβέρνησης και κάποιους φορείς του δημοσίου. Με άλλα λόγια, προωθεί την οριστική απομάκρυνση του διοικητικού κέντρου της Ελλάδας από το Κέντρο της Αθήνας –και εκτός των διοικητικών ορίων του Δήμου Αθηναίων– για πρώτη φορά από την ανακήρυξη της Αθήνας σε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους το 1834. Δηλαδή από ένα Κέντρο πόλης που αναπτύχθηκε στην ίδια θέση –και ως συνέχεια– της αρχαίας πόλης, με καθοριστική σημασία για την ιδεολογική, κοινωνική και ταυτοτική συγκρότηση τόσο της ίδιας της πόλης όσο και της Ελλάδας ως επικράτεια και ως κοινωνία, αλλά και των σχέσεών τους με τον κόσμο. Γενεαλογικά, η εξαγγελία αποτελεί συνέχεια ρητών ή άρρητων χωρικών πολιτικών αποκέντρωσης –της μεταποίησης, της κατοικίας, των πανεπιστημίων, της επιτελικής διοίκησης, του χρηματιστηρίου, πόλων της πνευματικής ζωής και του πολιτισμού– που κατά τις τελευταίες δεκαετίες, και σε συνάρτηση με ευρύτερες παραγωγικές αναδιαρθρώσεις, διαβρώνουν την κεντρικότητα της πόλης και ωθούν το Κέντρο της Αθήνας προς μια κρίσιμη μετατόπιση: από ένα πολυλειτουργικό και, εκ των πραγμάτων, κοινωνικά πολυσυλλεκτικό κέντρο προς ένα περισσότερο μονολειτουργικό, θεματοποιημένο και κοινωνικά ομογενοποιημένο κέντρο τουρισμού και αναψυχής.1

Η συζήτηση για το «κυβερνητικό πάρκο» εμπεριέχει πολλές πτυχές, κάποιες από τις οποίες έχουν ήδη αναδειχθεί: η απαξίωση του Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας-Αττικής ως υπερκείμενου πλαισίου χωροταξικού σχεδιασμού όπου η τόνωση της κεντρικότητας προβάλλει ως στρατηγική επιλογή, με ρητές αναφορές στη διατήρηση του ρόλου του Κέντρου της Αθήνας «ως τόπου συμπύκνωσης των κοινωνικών και πολιτικών θεσμών»· ο παραγκωνισμός της τοπικής αυτοδιοίκησης, των διαδικασιών λήψης αποφάσεων και της δημόσιας διαβούλευσης· η αμφίβολη καταλληλόλητα της ίδιας της χωροθέτησης και η εκτίμηση των δυσμενών περιβαλλοντικών, πολεοδομικών και κυκλοφοριακών επιπτώσεων· οι οικονομικές επιπτώσεις του εγχειρήματος, λαμβάνοντας υπόψη πέρα από το δημοσιονομικό κόστος, τους όρους της σύμπραξης μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και τους όρους αξιοποίησης των ακινήτων του δημοσίου· το νόημα ενός τέτοιου εγχειρήματος σε μια συγκυρία όπου οι νέες τεχνολογίες και τα καθεστώτα (τηλε)εργασίας ανατρέπουν τα μέχρι τώρα δεδομένα κ.ά.

Εργασιακό νομοσχέδιο / Από το 40ωρο στο διευθυντικό 50ωρο

Εργασιακό νομοσχέδιο / Από το 40ωρο στο διευθυντικό 50ωρο

Ανδρέας Πετρόπουλος ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

Μέσω διευθέτησης καθιερώνεται εβδομάδα 50 ωρών εργασίας, ενώ χωρίς διευθέτηση ο ημερήσιος χρόνος εργασίας μέσω υπερωριών φτάνει τις 13 ώρες

Εργαζόμενους δύο ταχυτήτων, με καθεστώς πλήρους ευελιξίας, μικρότερες αμοιβές και περιορισμένα δικαιώματα, διαμορφώνει στον ιδιωτικό τομέα το νέο εργασιακό νομοσχέδιο που έχει τεθεί σε διαβούλευση και αναμένεται να προωθηθεί στη Βουλή μέχρι το τέλος του μήνα.

Η “Προστασία της Εργασίας”, όπως τιτλοφορείται το επίμαχο νομοσχέδιο, εμπεριέχει σειρά διατάξεων στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση και με τέτοια ένταση που θα ζήλευαν και οι πλέον σκληροί των δανειστών της μνημονιακής περιόδου, καθώς ούτε μία κατηγορία εργαζομένων δεν μπορεί να ξεφύγει από την οριζόντια γενική αρχή της αύξησης των ωρών εργασίας με μείωση των αποδοχών.

Με το νομοσχέδιο δεν καταργείται απλώς το οκτάωρο, αλλά οι εργοδότες και οι επιχειρήσεις μπορούν πλέον να επεκτείνουν τον χρόνο εργασίας μέχρι και τις 13 ώρες την ημέρα, με χαμηλότερες αποδοχές από αυτές που ισχύουν σήμερα για τους εργαζόμενους.

Το δεκάωρο και το δεκατριάωρο

Ουσιαστικά, μέσω διευθέτησης καθιερώνεται εβδομάδα 50 ωρών εργασίας, ενώ χωρίς διευθέτηση ο ημερήσιος χρόνος εργασίας μέσω υπερωριών “ξεχειλώνεται” εντελώς φτάνοντας τις 13 ώρες.

Με το νομοσχέδιο οι εργαζόμενοι χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες: Σε αυτούς που θα δεχθούν μέσω ατομικών συμβάσεων εργασίας να εγκαταλείψουν το οκτάωρο, παρέχοντας σε ημερήσια βάση, και για διάστημα 6 μηνών, 2 ώρες απλήρωτης υπερωρίας, και στους υπόλοιπους, που πλέον θα έχουν ελάχιστα περιθώρια να αποφύγουν παράταση της εργασίας τους πέραν του οκταώρου, και μέχρι 13 ώρες ημερησίως, με χαμηλότερες αποδοχές.

“Είναι ψευδές ότι στο πλαίσιο της διευθέτησης του χρόνου εργασίας οι εργαζόμενοι θα εργάζονται επί 13 ώρες την ημέρα. Είναι σαφές από την ήδη ισχύουσα νομοθεσία ότι στην περίοδο αυξημένης απασχόλησης, δηλαδή στις ημέρες που ο εργαζόμενος θα απασχοληθεί πάνω από 8 ώρες (και έως 10), απαγορεύεται η εκτέλεση υπερωριών. Η μόνη αλλαγή που εισάγεται στο σύστημα της διευθέτησης με το νομοσχέδιο είναι ότι θα μπορεί να εφαρμόζεται και μετά από αίτηση του εργαζόμενου προκειμένου να εξασφαλίζει, αν το θέλει, περισσότερες ημέρες άδειας, τετραήμερη απασχόληση κ.λπ.“ απάντησε προχθές στην ΑΥΓΗ ο υπουργός Εργασίας Κ. Χατζηδάκης, επιτιθέμενος μάλιστα στην εφημερίδα ότι διασπείρει fake news.

Το διευθυντικό δικαίωμα

Οι σκληρές αλήθειες για το 10ωρο και τα νέα εργασιακά

Πρόεδρος Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων: Οι σκληρές αλήθειες για το 10ωρο και τα νέα εργασιακά

Χριστόφορος Σεβαστίδης EUROKINISSI

Οι νέες αλλαγές στα εργασιακά ενταγμένες στη λογική των αντιμεταρρυθμίσεων του ευρωπαϊκού εργατικού δικαίου, τονίζει σε άρθρο του ο Πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, Χριστόφορος Σεβαστίδης.

news24712 Μαΐου 2021 10:52

"Δεν βρισκόμαστε μπροστά σε λανθασμένη μεταφορά ενωσιακού δικαίου ή κακότεχνη διατύπωση αλλά σε μια συνειδητή επιλογή. Ολοένα και μεγαλύτερη απομείωση εργασιακών δικαιωμάτων με κατάργηση προστατευτικών νομοθετικών ρυθμίσεων και θέσπιση περιορισμών που ακυρώνουν συνταγματικές διατάξεις προς όφελος της ευελιξίας και της μεγαλύτερης κερδοφορίας των επιχειρήσεων". Αυτό ανεφέρει μεταξύ άλλων σε άρθρο του με αφορμή το εργασιακό νομοσχέδιο ο Χριστόφορος Σεβαστίδης, Πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων.

ADVERTISING

Ολο το άρθρο του κ. Σεβαστίδη

Ι. Η ιστορία ρύθμισης της εργάσιμης ημέρας όπως και του ύψους της εργατικής αμοιβής κρύβει μέσα τους μακραίωνους αγώνες μεταξύ των κατόχων των μέσων παραγωγής και των εργατών. Το αίτημα για το 8ωρο, που γεννήθηκε για πρώτη φορά μετά τον Αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο, απαιτήθηκε ανοιχτά και μαζικά στην απεργία της Πρωτομαγιάς του 1886, όταν οι εφημερίδες της Νέας Υόρκης δήλωναν ότι το κίνημα ήταν ανατριχιαστικό και αχαλίνωτο και θα έφερνε μείωση των μισθών, φτώχεια και κοινωνική υποβάθμιση ενώ θα έσπρωχνε τους εργάτες σε αλητεία, χαρτοπαιξία, βία και αλκοολισμό (Ρίτσαρντ Μπόγερ- Χέρμπερτ Μόρε, Η άγνωστη ιστορία του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ, σελ. 145). Σταδιακά όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι, όλο και περισσότεροι κλάδοι κατακτούσαν στις ΗΠΑ το 8ωρο μέσα από τη συνδικαλιστική δράση, τους βίαιους και αιματηρούς αγώνες, τους πρόωρους θανάτους και τα εργατικά ατυχήματα. Οι αγγλικοί εργοστασιακοί νόμοι (Factory- Acts) του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα προδιαγράφουν ως μέση ημέρα της εβδομάδας τις 10 ώρες και τις 8 ώρες για το Σάββατο. Το ανώτατο όριο της εργάσιμης ημέρας συμπίπτει σχεδόν με τα όρια που επέβαλε ήδη από το 1349 το Καταστατικό για τους Εργάτες του Εδουάρδου του Γ’. Παρατηρείται από τότε ότι η εργάσιμη ημέρα ανέρχεται καθημερινά σε 24 ώρες αφού αφαιρεθούν οι λίγες ώρες ανάπαυσης, χωρίς τις οποίες η εργασιακή δύναμη αποτυγχάνει τελείως να επιτελέσει εκ νέου την υπηρεσία της. Το 8ωρο επιβλήθηκε ως χρόνος αναγκαίος για μόρφωση, πνευματική ανάπτυξη, ψυχαγωγική κοινωνική επαφή. Η υπερεργασία με την παράταση της εργάσιμης ημέρας διαπιστώθηκε ότι προκαλεί την πρόωρη εξάντληση και νέκρωση της ίδιας της εργασιακής δύναμης, κατάσταση που δεν συνέφερε ούτε τους εργοδότες. Οι τελευταίοι βρήκαν στην εντατικοποίηση της εργασίας και στην αυξημένη ταχύτητα των μηχανών έναν βολικό τρόπο να συμπυκνώσουν την ίδια εργασία σε μικρότερο χρονικό διάστημα της ημέρας εξοικονομώντας ταυτόχρονα ένα μέρος των λειτουργικών τους δαπανών.

Στο κατώφλι του 20ου αιώνα οι κοινωνικοί αγώνες της εργατικής τάξης οδήγησαν τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας να υιοθετήσει στις 29 Οκτωβρίου 1919 την υπ’ αριθμό 1 Διεθνή Σύμβαση Εργασίας που περιορίζει τις ώρες εργασίας στις βιομηχανικές επιχειρήσεις σε 8 ώρες ημερησίως και σε 48 εβδομαδιαίως. Η Ελλάδα κύρωσε τη Σύμβαση με το ν. 2269/1920. Στις δεκαετίες που ακολούθησαν οι ρυθμίσεις επεκτάθηκαν σε όλους τους επαγγελματικούς κλάδους και το δικαίωμα των εργαζομένων στην ανάπαυση και στον ελεύθερο χρόνο αποτυπώθηκε σε διεθνή κείμενα για τα ανθρώπινα δικαιώματα (Οικουμενική διακήρυξη για τα ανθρώπινα δικαιώματα του 1948, Χάρτης των Θεμελιωδών Κοινωνικών Δικαιωμάτων του 1989, Αναθεωρημένος Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης). Με την ΕΓΣΣΕ του 1975 καθιερώθηκε ως εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας οι 40 ώρες που αντιστοιχούσαν σε πενθήμερη εργασία ή σε 6 ώρες και 40 λεπτά σε εξαήμερη εβδομαδιαία απασχόληση, με αυξημένη αμοιβή για κάθε παραπάνω ώρα απασχόλησης. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 ξεκίνησε μια αντίστροφη πορεία σταδιακής απορρύθμισης όλων των προστατευτικών ρυθμίσεων. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση η Οδηγία 93/104/ΕΚ που τροποποιήθηκε με την 2000/34/ΕΚ και μεταγενέστερα με την Οδηγία 2003/88/ΕΚ, κάτω από τις έντονες εργοδοτικές πιέσεις για «ευελιξία» και αυξομείωση των ωρών απασχόλησης ανάλογα με τις επιχειρησιακές ανάγκες, αποτελεί τη βάση διαμόρφωσης του χρόνου εργασίας.

N/Σ Χατζηδάκη: ο πόλεμος της κυβέρνησης ενάντια στις κατακτήσεις της μεταπολίτευσης μαίνεται

 

ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ : Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΜΑΙΝΕΤΑΙ

Πέρα από τις ήδη συζητημένες μεταβολές στα ζητήματα των ατομικών εργασιακών σχέσεων και της διευθέτησης του χρόνου υπερωριακής απασχόλησης, μια συστηματική μελέτη του νομοσχεδίου Χατζηδάκη αναδεικνύει και αποκαλύπτει ότι εκτός από αυτά, βασικός του στόχος είναι η απαξίωση των εργατικών συνδικάτων, ο περιορισμός των κατακτημένων δικαιωμάτων τους με το νόμο 1264/1982 και επόμενους, ο ποικίλλος περιορισμός της αντιπροσωπευτικότητάς τους για σύναψη συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η κατάργηση η ο περιορισμός δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, η δυσχέρανση του απεργιακού δικαιώματος και ο περιορισμός της προστασίας συνδικαλιστικών στελεχών. Αναλυτικότερα, από τη σκοπιά αυτή :

1) Με το άρθρο 56 καθίσταται δυνατή η επιβολή πρόσθετης εργασίας από εργοδότη σε εργαζόμενο μερικής απασχόλησης ακόμα και σε ωράριο που δεν είναι συνεχόμενο με το συμφωνημένο ωράριο της ίδιας ημέρας (αυτό αλλάζει σε σχέση με το ισχύον άρθρο 38 ν. 19892/1990), χωρίς να προβλέπεται οποιαδήποτε διαδικασία διαβούλευσης ή έγκρισης του συνδικαλιστικού σωματείου.

2) Στο άρθρο 57 προβλέπεται η γνωστή δυνατότητα επιβολής υπερωριακής απασχόλησης έως 3 ώρες ημερησίως και μέχρι την συμπλήρωση 150 ωρών ετησίως, με προσαύξηση αμοιβής 40% για κάθε ώρα απασχόλησης. Είναι ήδη γνωστό ότι η ρύθμιση αυτή αυξάνει τα προηγούμενα ανώτατα ετήσια όρια υπερωριακής απασχόλησης (96 ώρες στις βιομηχανικές επιχειρήσεις και 120 στις άλλες), ενώ περιορίζει το ποσοστό της προσαύξησης στο 40%, από 60% που προβλεπόταν όταν γίνεται υπέρβαση των 120 ωρών ετησίως. Ακόμα, καθιστά δυνατή την απεριόριστη υπέρβαση ακόμα και αυτών των ανωτάτων ορίων, με απόφαση του Γενικού Γραμματέα Εργασίας του Υπουργείου Εργασίας (άρθρο 57 παρ. 6) για τους μισθωτούς όλων ανεξαιρέτως των επιχειρήσεων και εργασιών, όχι δηλαδή συγκεκριμένων επιχειρήσεων φόρτου εποχιακής απασχόλησης κλπ, με προσαύξηση 60% για την επιπλέον των ορίων αυτών απασχόληση.

Είναι αναμφισβήτητο ότι με τέτοιας έκτασης απεριόριστη παροχή μονομερούς δικαιώματος επιβολής υπερωριακής εργασίας, κανένας εργοδότης δεν έχει πιά συμφέρον σε παράνομη υπερωριακή απασχόληση και έτσι η απειλή αποζημίωσης προσαύξησης 120% από 80% που ίσχυε μέχρι τώρα, ελάχιστα φοβίζει πλέον τους εργοδότες, ενώ η ρύθμιση του παραγράφου 6, τόσο η απεριόριστη δυνατότητα χορήγησης άδειας υπερωριακής απασχόλησης, όσο και το ότι αυτό αποτελεί αρμοδιότητα του Γενικού Γραμματέα Εργασίας και όχι της νεοσύστατης "Ανεξάρτητης Αρχής Εργασίας" αποκαλύπτει το μέγεθος της εξουσίας που το κράτος επιθυμεί να παράσχει στους εργοδότες.

Η αποδυνάμωση του κύρους των εργατικών σωματείων έγκειται αφενός στο ότι η επιβολή υπερωριακής απασχόλησης παρέχεται χωρίς να εξαρτάται από οποιαδήποτε διαβούλευση, συναίνεση, έγκριση ή έστω παροχή γνώμης του αρμοδίου επιχειρησιακού ή κλαδικού σωματείου ή δευτεροβάθμιας ή τριτοβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης.

Άλσος Βεΐκου: Επιστολή διαμαρτυρίας – καταγγελία σε δημόσιες υπηρεσίες για το παράνομο εκκλησάκι

Άλσος Βεΐκου: Επιστολή διαμαρτυρίας – καταγγελία σε δημόσιες υπηρεσίες για το παράνομο εκκλησάκι

Τριάντα τέσσερις πολίτες στέλνουν επιστολή - καταγγελία στην Πολεοδομία, στο Δασαρχείο στο Σώμα Επιθεωρητών και Ελεγκτών, στο Α.Τ. Γαλατσίου και στον Δήμο Γαλατσίου, διαμαρτυρόμενοι για την παράνομη τοποθέτηση του ναΐσκου εντός του Άλσους και τον χειρισμό της υπόθεσης αυτής από την Πολεοδομία, ζητώντας τους να ενεργήσουν άμεσα, προκειμένου να επέλθει η ομαλότητα στον τοπικό δημόσιο βίο

16 Μαΐου 2021

ΠΡΟΣ

ΔΗΜΟ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΔOΜΗΣΗΣ

ΤΜΗΜΑ ΑΥΘΑΙΡΕΤΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΩΝ

υπόψη προϊσταμένου και αναπληρωτή κ. Γ. Καρούντζο

και υπαλλήλους κ.κ. Β. Βενάκη και Α. Μπούρα,

Λ. Ηρακλείου 139 ΤΚ 14231

ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΣΩΜΑΤΟΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΩΝ

ΚΑΙ ΕΛΕΓΚΤΩΝ/ΣΕΝΠΕΔΚ

Λ. Μεσογείων 119 ΤΚ 11526

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΔΑΣΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

Μεσογείων 239 & Παρίτση 145, ΤΚ 154 51, Ν. Ψυχικό

Α.Τ. ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ

Ήρας 2Α, Γαλάτσι ΤΚ 11147

ΔΗΜΟ ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ

Αρχιμήδους 2 & Ιπποκράτους Γαλάτσι ΤΚ 11146

Θέμα: Παράνομη εγκατάσταση τσιμεντένιας εξέδρας στο Άλσος Β. Παπαδιονυσίου ( Βεϊκου ) και τοποθέτηση επάνω σε αυτή Ναΐσκου. Άμεση ανάγκη απομάκρυνσής της και επαναφοράς του δημόσιου χώρου στην προτέρα κατάσταση.

Αξιότιμοι κυρίες, κύριοι

Ως Έλληνες πολίτες, κάτοικοι Γαλατσίου και ευρύτερης περιοχής, απευθυνόμαστε στις υπηρεσίες σας , για να καταθέσουμε τη διαμαρτυρία μας για το χειρισμό που έχει η υπόθεση του παραπάνω θέματος και να σας ζητήσουμε στο πλαίσιο των καθηκόντων σας να ενεργήσετε άμεσα όπως επιτάσσουν οι θεσπισμένοι κανόνες της συντεταγμένης πολιτείας μας, προκειμένου να επέλθει η ομαλότητα στον τοπικό δημόσιο βίο.

Συγκεκριμένα:

Α. Στις 19 – 20/1/21 ημέρα χιονόπτωσης και μηδενικής κυκλοφορίας, εντός του άλσους Β. Παπαδιονυσίου (Βεϊκου ) , ο Δήμος Γαλατσίου κατασκεύασε ευμεγέθη τσιμεντένια εξέδρα και τοποθέτησε πάνω σε αυτή προκατασκευασμένο κτίσμα που δηλώθηκε ως αποθήκη και κατά δήλωση της Δημοτικής αρχής που προορίζεται για ναΐσκος. Για την ενέργεια αυτή προφανώς χρησιμοποιήθηκαν βαριά μηχανήματα ( μπετονιέρες, σκαπτικά κ.λ.π.) που έχουν προκαλέσει ορατές πληγές στο προστατευόμενο περιβάλλον του Άλσους .