Από ντόπιους Σλαβομακεδόνες και Τουρκόφωνους πρόσφυγες, μέχρι Αυστριακούς, Γεωργιανούς ακόμα και Μαροκινούς περιλάμβανε το πιο “πολύχρωμο” τάγμα του ΕΛΑΣ στην Κατοχή.
Στον ηρωικό αγώνα του ΕΛΑΣ κατά των κατακτητών και του φασισμού, εκτός από εθνοτικά Έλληνες, που αποτελούσαν την πλειονότητα, συμμετείχαν επίσης αντιφασίστες από άλλες χώρες, αλλά και μέλη μειονοτήτων της ελληνικής επικράτειας. Μάλιστα, στην περίπτωση του 30ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ μιλάμε για ένα πραγματικό μωσαϊκό εθνοτήτων, που πολέμησε με την ίδια αυταπάρνηση, χωρίς διακρίσεις μεταξύ τους για την αποτίναξη του ζυγού. Επιπλέον, είχε συνεργασία, τόσο με Βούλγαρους, όσο και με Γιουγκοσλάβους αντάρτες. Η δημιουργία του ανάγεται στην ενοποίηση των μαχητών του Αρχηγείου Κρούσας με αυτούς του Πάικο το φθινόπωρο του 1943,στους οποίος προστέθηκαν και άλλοι μαχητές, με αποτέλεσμα σε ένα ένα χρόνο οι δυνάμεις του να δεκαπλασιαστούν και να ανέλθουν σε 4000 άντρες. Το Σύνταγμα αποδείχτηκε ιδιαίτερα μάχιμο, προκαλώντας συνολικά 700 νεκρούς κι εκατοντάδες τραυματίες στου Γερμανοβούλγαρους κατακτητές, ενώ συνέλαβε και 300 αιχμαλώτους. Πήρε πλούσια λάφυρα στις δεκάδες μάχες που έδωσε, ενώ οργάνωσε και σειρά σαμποτάζ, τα οποία δυσχέραναν τη μεταφορά προσώπων και υλικού στο κρίσιμο Ανατολικό Μέτωπο του πολέμου.
Πολύτιμες πληροφορίες αντλούνται από τα απομνημονεύματα του πολιτικού επιτρόπου του συντάγματος Θανάση Μητσόπουλου: «Το 30ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ. Στα μακεδονικά βουνά». Ακολουθούν αποσπάσματα από το βιβλίο, όπως παρατίθενται στο our Balkans.
Από τα Κρούσσια στο Πάικο
Ήδη από τον Αύγουστο του ’43, λίγο πριν την αναχώρηση από τα Κρούσσια, εντάσσονται στον αντάρτικο σχηματισμό τρεις Σοβιετικοί πρώην αιχμάλωτοι των Γερμανών οι οποίοι κατάφεραν να δραπετεύσουν από το στρατόπεδο Παύλου Μελά της Θεσσαλονίκης και να συνδεθούν με τους ΕΛΑΣίτες αντάρτες του Κιλκίς.
Τον Αύγουστο του ‘43 φτάνουν στο τμήμα τρεις Ρώσοι παρτιζάνοι που δραπέτευσαν από στρατόπεδο αιχμαλώτων στη Θεσσαλονίκη την 1η Ιούλη. Μέσα σε καταιγίδα οι δύο απ’ τους τρεις φτάνουν έξω από τη Νέα Σάντα. Συναντούν έναν χωρικό που τους κάνει νεύμα να περιμένουν. Αυτοί το ρισκάρουν. Ο χωρικός γυρίζει με ένα 12χρονο παιδί και τους δίνουν τρόφιμα. Τους φέρνουν μέσα στη Νέα Σάντα, τους παραλαμβάνει η οργάνωση και τους προωθεί στο Περιστέρι.
Κατευθείαν ζητούν οπλισμό. Οι αντάρτες μέσω κάποιων Πόντιων που ήξεραν λίγα ρώσικα αρχίζουν να ρωτούν πληροφορίες για τη ζωή στην ΕΣΣΔ. Μπαίνει πρόγραμμα μαθημάτων για τη ζωή στην ΕΣΣΔ.
Μετά από πέντε ημέρες ασταμάτητου περπατήματος, οι 154 μαχητές του Αρχηγείου Κρουσών φτάνουν τελικά στο Πάικο. Εκεί ανάμεσα στους αντάρτες συναντούν και δύο Ιταλούς