ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ: Ψήφισμα για τις Πυρκαγιές, στο ίδιο έργο θεατές

Εικόνα 1. Οι μέγα-πυρκαγιές στην Ελλάδα από το 2002 μέχρι και το 2023 (23/08).

Ψήφισμα για τις Πυρκαγιές, στο ίδιο έργο θεατές

Για άλλη μία φορά οι «φυσικές» καταστροφές βρίσκουν τη χώρα ανοχύρωτη, αφού η αντιπυρική, αντιπλημμυρική και αντισεισμική προστασία έχουν μπει στις καλένδες όλων των εκάστοτε κυβερνήσεων που έρχονται εκ των υστέρων να «κλάψουν» για τις τραγικές συνέπειες. Οι σεισμοί, οι πλημμύρες, οι πυρκαγιές αφήνουν πίσω τους νεκρούς, τραυματίες, χιλιάδες απελπισμένους και ανυπολόγιστες καταστροφές. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την τεράστια καταστροφή του 2007 σε Πάρνηθα και Ηλεία? Το Μάτι και τη Βόρεια Εύβοια? Στο ίδιο έργο κάθε φορά θεατές…

Οφείλουμε ακριβώς για να μη θρηνούμε αλλεπάλληλες καταστροφές και θύματα, να σκύψουμε συλλογικά πάνω στις αιτίες που δημιουργούν τις καταστροφές αυτές ή τις επιτείνουν λόγω ελλιπούς αντιμετώπισης. Τις αντιγράφουμε από ανακοίνωση του 2018 γιατί δυστυχώς τίποτε δεν έχει αλλάξει έκτοτε:

«Την απουσία ουσιαστικού χωροταξικού σχεδιασμού και την άναρχη επέκταση σχεδίων πόλεων σε όφελος της αυθαίρετης δόμησης, με τραγικές -όπως αποδεικνύεται – συνέπειες (χωρίς στοιχειώδεις υποδομές, ελεύθερους χώρους, οδούς διαφυγής). Τις διαδοχικές εισπρακτικές και μικροπολιτικές πολιτικές των “τακτοποιήσεων” και των “οικιστικών πυκνώσεων”.

Την υποβάθμιση του δασικού πλούτου και τους περιβάλλοντος της χώρας στο όνομα της κερδοσκοπίας με χαρακτηριστικό παράδειγμα το διαχρονικό ζήτημα του αποχαρακτηρισμού δασικών εκτάσεων, λόγω προτεραιότητας της εμπορευματικής χρήση της γης.

Στον ελλιπέστατο συντονισμό μεταξύ Υπηρεσιών, στην πολυνομία και στη διάχυση ευθυνών μεταξύ τους. Στην απουσία μακρόχρονου σχεδιασμού και σχεδίων διαχείρισης εκτάκτων αναγκών. Εκατοντάδες άνθρωποι εγκλωβίστηκαν στα αυτοκίνητά τους και βρέθηκαν εγκαταλελειμμένοι, χωρίς να αναλαμβάνει κανείς την ευθύνη να τους προσανατολίσει για το τι πρέπει να κάνουν, αν πρέπει να φύγουν, να μείνουν, πού να πάνε, χωρίς να υπάρχει κανείς να τους βοηθήσει να απεγκλωβιστούν.

Την υποτίμηση του αντισεισμικού, αντιπυρικού και αντιπλημμυρικού σχεδιασμού και των αντίστοιχων απαιτούμενων έργων ζωτικής σημασίας που δεν επιλέγονται γιατί δεν έχουν κέρδος για τους επιχειρηματικούς ομίλους (όπως τα ΣΔΙΤ και οι Συμβάσεις Παραχώρησης).»

Να προσθέσουμε και την υποστελέχωση και υποτίμηση των Φορέων Πολιτικής Προστασίας ειδικά στους ΟΤΑ Α’ και Β’ βαθμού που έφτασε στων πρόσφατα κεμμένη Ρόδο να απασχολεί έναν μόλις Υπάλληλο!

Σε καμία περίπτωση δεν αποδεχόμαστε ότι αυτές οι καταστάσεις που ζούμε τον τελευταίο καιρό αποτελούν κανονικότητα. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα και η κλιματική κρίση δεν μπορούν να αποτελούν διαχρονικά άλλοθι για την ανυπαρξία ενός ολοκληρωμένου σχεδίου αντιπυρικής προστασίας με επίκεντρο την πρόληψη.

Σε αυτές τις συνθήκες δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε για ακόμα μία φορά την ηρωική προσπάθεια των πυροσβεστών και των άλλων εργαζομένων - μεταξύ των οποίων και εκατοντάδων συναδέλφων μηχανικών Δήμων, Περιφέρειας, Πολιτικής Προστασίας, Υπουργείου Υποδομών - που δίνουν με αυτοθυσία τη μάχη για την αντιμετώπιση των τραγικών συνεπειών και τη στήριξη των πληγέντων, στις περισσότερες περιπτώσεις με ελάχιστα μέσα και στοιχειώδη σχεδιασμό και οργάνωση. Όπως πολλές φορές έχουμε επισημάνει οι συνάδελφοι μας κινούνται με δικά τους έξοδα στις πληγείσες περιοχές και περιμένουν μήνες να αποζημιωθούν με αποζημιώσεις που δεν επαρκούν για τα στοιχειώδη.

Καλούμε την πολιτεία να συνδράμει με κάθε μέσο τους δοκιμαζόμενους κατοίκους των πληγεισών περιοχών και να προχωρήσει στη λήψη άμεσων μέτρων στήριξης των πυρόπληκτων οικογενειών και αποκατάστασης των υποδομών στις περιοχές που επλήγησαν.

ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ: Ψήφισμα για την ανάκληση της παραχώρησης του κτιρίου του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων στην Ερμού

https://emdydas.gr/images/stories/news/24.8.2023_sea_psifisma_9153.pdf

Ψήφισμα για την ανάκληση της παραχώρησης του κτιρίου του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων στην Ερμού

Το ΔΣ της ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ εκφράζει την έντονη διαμαρτυρία και τη βαθιά μας ανησυχία για την πρόσφατη (11.8.2023) απόφαση της υπουργού Πολιτισμού με την οποία ανακαλείται η παραχώρηση του κτιρίου της οδού Ερμού στον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων (ΣΕΑ). Το κτίριο δεν αποτελεί μόνο έδρα του Συλλόγου και χώρο επιστημονικών εκδηλώσεων, αλλά για δεκαετίες λειτουργεί ως ζωντανός χώρος πολιτισμού, ιδεών και ελεύθερης έκφρασης. Πέρα από τις δραστηριότητες του Συλλόγου (σεμινάρια, ομάδα παραδοσιακών χορών, βιβλιοθήκη, κινηματογραφική ομάδα, λέσχη ανάγνωσης), έχει φιλοξενήσει εκατοντάδες βιβλιοπαρουσιάσεις, προβολές, συζητήσεις, φεστιβάλ τέχνης, εκδηλώσεις σχολείων κ.ά. Πολλοί από εμάς γνωρίζουμε καλά τη δράση αυτή, καθώς την έχουμε παρακολουθήσει ή και συμμετάσχει σε πολλές από αυτές.

Η ρητή αναφορά στο σκεπτικό της Υπουργικής Απόφασης ότι μια πρόσφατη εκδήλωση για το ναυάγιο της Πύλου αντίκειται στους καταστατικούς σκοπούς του Συλλόγου και τους όρους παραχώρησης του κτιρίου, αποτελεί επικίνδυνη και αντιδημοκρατική πρακτική: εισάγει καθεστώς λογοκρισίας, με την υπουργό στον ρόλο εκείνου που ελέγχει και εγκρίνει το περιεχόμενο των εκδηλώσεων ενός συνδικαλιστικού και επιστημονικού φορέα, ενώ στερεί από τους πολίτες της Αθήνας έναν χώρο πολιτισμού, καλλιέργειας και προβληματισμού.

Η απόφαση, η οποία μπορεί να εκληφθεί μόνο ως «τιμωρία» του Συλλόγου για τη δράση του, πέραν της αυταρχικότητας και της αντιδημοκρατικότητάς της, ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για τον ρόλο του Υπουργείου. Ως εργαζόμενοι στο Δημόσιο επιστήμονες οι οποίοι έχουμε συνεργαστεί με το Σύλλογο Αρχιτεκτόνων (όπως στην πρόσφατη επίθεση στη Μύκονο και στις κατά τόπους κινητοποιήσεις) ζητάμε την άμεση ανάκληση της απόφασης, ώστε ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων να εξακολουθήσει να στεγάζει τις δράσεις του στην επί 41 έτη έδρα του, και ο χώρος να συνεχίσει να συμβάλλει στην προαγωγή της επιστήμης, του πολιτισμού και στη διάδοση ιδεών, όπως αποτυπώθηκε και στην πρώτη απόφαση παραχώρησης του χώρου από την αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη το 1982.

Άλλες 400.000 στρέμματα καμμένα σε 3 ημέρες...

 

Παντού έχει πυρκαγιές αλλά μόνο εδώ καίγονται τόσες εκτάσεις...

Με αφορμή την Ανάπλαση της Πανεπιστημίου

SLUS

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ

August 20, 2023•tzinasotiropoulou

45 εικόνες & λίγες σκέψεις με αφορμή τον «Μεγάλο Περίπατο»

Περπατώντας στην Αθήνα, κατακαλόκαιρο, Σάββατο 19.08.2023

της Τζίναs Σωτηροπούλου * αρχιτέκτων μηχανικός

Παγίδες παντού στην Πανεπιστημίου. Ζην επικινδύνως καθημερινά. Μια από τις κεντρικές αρτηρίες της πρωτεύουσας ξηλώνεται και ξαναράβεται 3 χρόνια τώρα με σκοπό να γίνει «Μεγάλος Περίπατος». Η Αθήνα έχει ξεχαρβαλωθεί συνολικά και ο δήμαρχος σφυρίζει αδιάφορα, ενημερώνοντάς μας ότι το λάθος στην όλη διαχείριση της Πανεπιστημίου είναι μόνο «επικοινωνιακό».

Τί αλήθεια συμβαίνει στην ανάπλαση της Πανεπιστημίου και γιατί είναι ένα πάρα πολύ κακό έργο σε πολλαπλά επίπεδα; Από πού να το πιάσει κανείς;

Σε επίπεδο διαδικασιών, θεσμών και διαφάνειας; Δεν υπήρξε κανένας αρχιτεκτονικός διαγωνισμός, καμιά επίσημα δημοσιευμένη μελέτη, καμιά έγκριση από κανένα Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ενώ θέλει κανείς έγκριση για να βάψει απλώς μια όψη όταν βρίσκεται πλησίον μνημείων, πόσω μάλλον για ένα τόσο σημαντικό έργο μπροστά στην Τριλογία!), καμιά ενημέρωση του συνολικού οικονομικού κόστους υλοποίησης του έργου, καμιά ανάρτηση πουθενά με το όνομα της εταιρείας του αναδόχου (αν και βρήκα σήμερα παραπεταμένη μια μικρή πινακίδα που έγραφε: «Περιφερειακό Υπηρεσιακό Πρόγραμμα Αττική 2014-2020, Ενεργειακή αναβάθμιση μέσω της αναβάθμισης βατότητας πεζοδρομίων και οδών από την 1η ως την 7η Δ.Κ. με ανάδοχο ΘΕΜΕΛΗ ΑΕ» & προϋπολογισμό πράξης: 12.677.778,70€, αλλά δεν έχω ιδέα αν αναφέρεται σε αυτό το έργο ή βρέθηκε πεταμένη εκεί όπως ένα σωρό σκουπίδια που βρίσκονται μέσα στο εργοτάξιο ή και έξω από αυτό).

Νερό και φωτιά: Πώς (και) ο υπερτουρισμός έκαψε τη Χαβάη

Νερό και φωτιά: Πώς (και) ο υπερτουρισμός έκαψε τη Χαβάη

Ανέβηκε: 19/08/2023

Τελευταία ενημέρωση: 19/08/2023

Βαγγέλης Μαρινάκης

Πώς η εξάντληση των υδάτινων πόρων από τις μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες της Χαβάης συνετέλεσε στις φονικές πυρκαγιές.

«Τα ίδια νερά στα οποία οι άνθρωποί μας πνίγηκαν μόλις πριν από τρεις ημέρες, είναι τα ίδια νερά στα οποία την επόμενη μέρα οι τουρίστες κολυμπούσαν» δήλωσε κάτοικος του Μάουι στη Σόφι Λονγκ του BBC, λίγες ημέρες μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές που στοίχισαν τη ζωή σε πάνω από 100 ανθρώπους στη Χαβάη και ισοπέδωσαν την πόλη Λαχάινα, το άλλοτε «πετράδι του στέμματος» της τουριστικής βιομηχανία του νησιού και παράλληλα πολιτιστικού και διοικητικού σημείου αναφοράς για τις ιθαγενικές κοινότητες του.

Η δήλωση δεν αφορά μόνον το ηθικό σκέλος αλλά συνοψίζει το πραγματικό πρόβλημα πίσω από την πλέον φονική πυρκαγιά στις ΗΠΑ εδώ και έναν αιώνα, αφού πίσω από την πρόσοψη των μεγάλων και πολυτελών ξενοδοχειακών μονάδων και των θερετρων που περιβάλλουν τις παραλίες του νότιου Μάουι, κρύβεται μια ιστορία ανισότητας εξόχως ταξική ως προς τη διανομή και τη διάθεση των υδάτινων πόρων που συνέβαλε τα μάλα στην ένταση και έκταση του πυρικού φαινομένου δια της μεταφοράς πολύτιμων υδάτινων πόρων από τους πολλούς στους λίγους.

«Υπάρχουν σίγουρα ελλείψεις νερού εξαιτίας του υπερτουρισμού και αυτές επηρεάζουν μια περιοχή που ονομάζουμε Na Wai Eha» δήλωσε πρόσφατα στον ιστότοπο SFGATE η Lucienne de Naie, επικεφαλής της περιβαλλοντικής συλλογικότητας Sierra Club Maui Group και επισήμανε ότι διόλου τυχαία οι ελλείψεις νερού αφορούν μια περιοχή που ονομάζεται Na Wai Eha, ονομασία που αποδίδεται ως «Τέσσερα Νερά» και η οποία αναφέρεται στα τέσσερα ρέματα και τα ποτάμια που ρέουν από τα βουνά του δυτικού Μάουι προς το κεντρικό Μάουι.

Οι συγκεκριμένοι υδάτινοι πόροι οφείλουν όπως προβλέπει το Σύνταγμα να βρίσκονται σε καταπίστευμα προς όφελος των πολιτών της Πολιτείας, ενώ η δημόσια διάθεσή τους είναι σε προτεραιότητα σε σχέση με τη χρήση τους για εμπορικούς σκοπούς. «Ο νόμος είναι πραγματικά πολύ σαφής», τονίζει στο ίδιο ρεπορτάζ του SFGATE o Jonathan Scheuer, συν-συγγραφέας του «Water and Power in West Maui», τονίζοντας όμως ότι στην πράξη συχνά άνθρωποι με χρήματα και δύναμη παίρνουν νερό προτού αυτό διοχετευτεί στους δημόσιους αποταμιευτήρες. Και παραθέτει την ιδιαίτερα χαρακτηριστική περίπτωση του Νο. 1 καταναλωτή νερού για το οικονομικό έτος 2020 του πολυτελούς θερέτρου Grand Wailea, έκτασης 40 στρεμμάτων με 776 δωμάτια και βίλες, το οποίο χρησιμοποιούσε περίπου 500.000 γαλόνια νερού σε ημερήσια βάση, σε σύγκριση με τη μέση κατοικία μιας οικογένειας, η οποία χρησιμοποιεί περίπου 400 γαλόνια την ημέρα. Δέον να σημειωθεί μάλιστα πως η κατανάλωση του συγκεκριμένου θερέτρου αυξήθηκε κατά 27% μέσα σε μια δεκαετία (2008-17) σύμφωνα με επίσημη αναφορά του αρμόδιου υπουργείου.

«Δεν υπάρχουν επί του παρόντος κανόνες για τα ξενοδοχεία πέραν των συστάσεων» ομολογεί κι ο διευθυντής του τμήματος ύδρευσης της κομητείας του Μάουι και θυμίζει όταν το 2021 μια αύξηση του αριθμού των επισκεπτών συνοδεύτηκε από μια σειρά περιοριστικών για την κατανάλωση νερού μέτρων (απαγόρευση ποτίσματος γκαζόν, πλυσίματος οχημάτων κτλ.), των οποίων η παραβίαση επέφερε αυστηρό πρόστιμο 500 δολαρίων.Νότιο Μάουι

Μένει να διερευνηθεί σε τι βαθμό αυτού του είδους οι πρακτικές συνέβαλαν στις πολυήμερες καταστροφικές πυρκαγιές –που αποδίδονται σε πρώτη φάση σε ένα εκρηκτικό μίγμα υψηλών θερμοκρασιών, ξηρασίας και ισχυρών ανέμων– και κατά πόσον η ελλιπής διάθεση νερού ευθύνεται για την απώλεια ανθρώπινων ζωών και την καταστροφή μεγάλου τμήματος της πανίδας και της χλωρίδας της περιοχής.

Υπάρχει λύση; Μια σειρά προτάσεων έχουν κατατεθεί από πολίτες, με μέλη του συμβουλίου της κομητείας του Μάουι να προτείνουν συνάρτηση της φορολογίας ως προς τα τουριστικά θέρετρα και τις ξενοδοχειακές μονάδες με την κατανάλωση νερού. Άλλοι πάλι δείχνουν τη γειτονική Πολιτεία της Καλιφόρνιας, όπου η εγκατάσταση τεχνολογιών οικονομικότερων ως προς την σπατάλη νερού- π.χ. συνθετικών χλοοτάπητων- συνοδεύεται από επιστροφή φόρου. Ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στις προηγούμενες προτάσεις και τις πρωτοβουλίες

«Υπάρχουν πολλά πράγματα που θα μπορούσαν να γίνουν σε επίπεδο πολιτικής που θα μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα και να δώσουν μεγαλύτερη ευελιξία στα συστήματα», δηλώνει επί του θέματος και η de Naie, για να συμπληρώσει με νόημα: «Αλλά δυστυχώς, ξέρετε, οι τροχοί γυρίζουν αργά εδώ».

Υπάρχει ασφαλώς και άλλος τρόπος. Aυτός της ιδιωτικοποίησης και του πολεοδομικού εξευγενισμού που ακολουθήθηκε σε ουκ ολίγες συνθήκες φυσικών καταστροφών, από την επαύριο του Τυφώνα Κατρίνα που έπληξε την Νέα Ορλεάνη το 2005 μέχρι τον Τυφώνα Μαρία στο Πουέρτο Ρίκο το 2017, όταν εταιρίες που δραστηριοποιούνται στον χώρο του real estate φρόντισαν να οικειοποιηθούν με την βοήθεια των τοπικών αρχών την γη που άνηκε στους νόμιμους ιδιοκτήτες της. Σε αυτή τη νέα εκδοχή καπιταλισμού -που εύστοχα η Ναόμι Κλάιν έχει ονομάσει disaster capitalism– το συλλογικό ανθρώπινο και περιβαλλοντικό τραύμα μετατρέπεται σε εμπόρευμα και επενδυτική ευκαριία.

Δικαστική απόφαση αλλάζει τον σχεδιασμό για τη δυτική Μακεδονία

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

Το υπό κατασκευή φωτοβολταϊκό πάρκο στην Καλαμιά επρόκειτο να κυκλώσει ολόκληρο το χωριό και σύμφωνα με τα σχέδια, θα είχε ισχύ 45 MW καταλαμβάνοντας έκταση 730 στρεμμάτων σε περίμετρο 180 μοιρών και σε απόσταση μικρότερη των 100 μέτρων από τα σπίτια

Δικαστική απόφαση αλλάζει τον σχεδιασμό για τη δυτική Μακεδονία

Νίκη-σταθμός κατά των φωτοβολταϊκών

ΚΟΙΝΩΝΙΑ 18.08.23 14:34Νίκος Φωτόπουλος

Με απόφαση ασφαλιστικών μέτρων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κοζάνης κρίθηκε ότι η εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σταθμών απαγορεύεται στη ζώνη των 500 μέτρων από τα όρια των οικισμών που υφίστανται προ του 1923, συνιστώντας ανεπίτρεπτη προσβολή του ζωτικού χώρου και συνεπακόλουθα της προσωπικότητας των κατοίκων ● Οι κάτοικοι της Καλαμιάς θα προσφύγουν και στο ΣτΕ με αίτηση ακύρωσης των αδειών εγκατάστασης ● Απέναντι στους κατοίκους της Καλαμιάς βρέθηκε η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Ηπείρου-Δυτικής Μακεδονίας υποστηρίζοντας ότι «αν η επένδυση ματαιωθεί, το κράτος θα κληθεί να πληρώσει αποζημιώσεις στις εταιρείες».

Tο Πρωτοδικείο Κοζάνης εξέδωσε απόφαση-σταθμό που θα αλλάξει τον σχεδιασμό των υπό εγκατάσταση φωτοβολταϊκών πάρκων στην ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας και θα αποτελέσει οδηγό για την προστασία του ζωτικού χώρου των τοπικών κοινοτήτων και επαγγελματικών δραστηριοτήτων που σε άλλη περίπτωση θα είχαν υποστεί ανεπανόρθωτο πλήγμα. Η απόφαση είναι μεγάλη νίκη των κατοίκων του χωριού Καλαμιά απέναντι στο ελληνικό Δημόσιο και τις εταιρείες.

Με την 376/2023 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κοζάνης, η πρόεδρος Πρωτοδικών Τριανταφυλλιά Φαγκρίδα έκρινε ότι η εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σταθμών απαγορεύεται στη ζώνη των 500 μέτρων από τα όρια των οικισμών που υφίστανται προ του 1923, συνιστώντας ανεπίτρεπτη προσβολή του ζωτικού χώρου και συνεπακόλουθα της προσωπικότητας των κατοίκων.

Επί της ουσίας ο βασικός ισχυρισμός των κατοίκων της Καλαμιάς που προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη έγινε δεκτός σε ένα τόσο κρίσιμο και λεπτό ζήτημα. Αξιοσημείωτο, ότι σύμφωνα με τον δικηγόρο των κατοίκων, Στέργιο Κατσέλα, «οποιεσδήποτε τυχόν δικονομικές δυσκολίες που προέκυψαν στο δικαστήριο μπορούν να αντιμετωπιστούν στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα», που σημαίνει ότι δεν τίθεται καν θέμα έφεσης στην απόφαση διότι δεν προβλέπεται στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων όταν αφορά αποφάσεις προσβολής προσωπικότητας.

Είχε προηγηθεί απόφαση προσωρινής διαταγής που δικαίωνε τους κατοίκους βάζοντας «πάγο» στο φαραωνικό φωτοβολταϊκό πάρκο της Καλαμιάς.

Ο αγώνας των κατοίκων της Καλαμιάς Κοζάνης δικαιώθηκε και οι εταιρείες οφείλουν να τηρήσουν τη δικαστική απόφαση προσαρμόζοντας τα «αναπτυξιακά» τους σχέδια, είτε να κοιτάξουν να απεγκλωβιστούν από την «επένδυση».

Στην ακροαματική διαδικασία που έγινε στο Πρωτοδικείο Κοζάνης, ο μάρτυρας-τεχνικός της πολυεθνικής Lightsource BP παραδέχθηκε ξεκάθαρα ότι «το καθαρό κομμάτι του πάρκου είναι 15 από τα 45 MW», δηλαδή μόλις το 1/3 από την έκταση που θέλουν να στρώσουν με φωτοβολταϊκά!

Το υπό κατασκευή φωτοβολταϊκό πάρκο στην Καλαμιά επρόκειτο να κυκλώσει ολόκληρο το χωριό. Σύμφωνα με τα σχέδια, θα είχε ισχύ 45 MW και θα καταλάμβανε μια έκταση 730 στρεμμάτων σε περίμετρο 180 μοιρών και σε απόσταση μόλις 100 μέτρων από τα σπίτια. Θα απείχε μόλις 6 μέτρα από το πιο κοντινό σπίτι!

Οι εκτάσεις όπου θα απλωνόταν είναι κυρίως βοσκοτόπια, δημιουργώντας τεράστιο πρόβλημα στην κτηνοτροφία αλλά και στο φυσικό περιβάλλον της περιοχής. Οι κάτοικοι αντέδρασαν από την πρώτη στιγμή γιατί «η μετατροπή των βοσκοτόπων σε περιφραγμένες εκτάσεις φωτοβολταϊκών πάνελ, όπως υποστηρίζουν, «θα εξαφανίσει την εναπομένουσα κτηνοτροφική δραστηριότητα και από την άλλη ο τρόπος χωροθέτησης του πάρκου δημιουργεί συνθήκες ασφυξίας στην καθημερινότητά μας».

Ολα ξεκίνησαν το 2018, όταν η εταιρεία Kiefer άρχισε να εμφανίζεται στην περιοχή. Αργότερα, η Kiefer πούλησε στη Lightsource BP την επένδυση έχοντας πλέον αναλάβει την κατασκευή του φωτοβολταϊκού πάρκου-μαμούθ.

Παραδόξως, οι εκτάσεις αυτές που γειτνιάζουν με τον οικισμό ανήκουν στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης στην πλειονότητά τους. Σε ό,τι αφορά τον τρόπο, τις αποφάσεις και τις συνθήκες παραχώρησης των δημόσιων αυτών εκτάσεων δίπλα στο χωριό που έως χθες χρησίμευαν ως βοσκότοποι, δεν έχει γίνει πλήρως γνωστό πώς παραχωρήθηκαν στις ιδιωτικές εταιρείες.

Οι 130 κάτοικοι της Καλαμιάς δεν είχαν ούτε έχουν καμιά πρόθεση να το βάλουν κάτω. Το φωτοβολταϊκό πάρκο-μαμούθ απειλεί το μέρος τους, το φυσικό περιβάλλον και τον τρόπο ζωής τους.

Παρά τη δικαστική απόφαση που οι Καλαμιώτες υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό, οι δικηγόροι τους ετοιμάζουν και προσφυγή στο ΣτΕ, η οποία αναμένεται να κατατεθεί τον Σεπτέμβριο, έχοντας στο επίκεντρο τις μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων και μια σειρά τεχνικών ζητημάτων που διαφαίνεται ότι πάσχουν νομιμότητας.

Στο πλευρό τους βρίσκεται και η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας που στο δικαστήριο παρέστη υπέρ τους με πρόσθετη παρέμβαση, ενώ αντιθέτως απέναντί τους βρέθηκε η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Ηπείρου-Δυτικής Μακεδονίας υποστηρίζοντας ότι «αν η επένδυση ματαιωθεί, το κράτος θα κληθεί να πληρώσει αποζημιώσεις στις εταιρείες».

«Η Καλαμιά είναι πολύ ανακουφισμένη από την απόφαση αυτή, εδώ στο χωριό είναι μέρα χαράς. Από σήμερα έχουμε στο πλευρό μας και την ελληνική Δικαιοσύνη. Βεβαίως ο αγώνας μας συνεχίζεται. Θα προσφύγουμε και στο ΣτΕ με αίτηση ακύρωσης των αδειών εγκατάστασης για να τελειώσουμε με αυτή την υπόθεση. Είμαστε αποφασισμένοι να χρησιμοποιήσουμε όλα τα ένδικα μέσα που μας παρέχει ο νόμος. Φυσικά, αν οι εταιρείες αποφασίσουν να αποσυρθούν, δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα. Αλλά αυτό θα το δούμε το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα», ανέφερε στην «Εφ.Συν.» η πρόεδρος του Πολιτιστικού και Περιβαλλοντικού Συλλόγου Καλαμιάς, Αντωνία Κυρατσού.

Βρήκε... χρυσωρυχείο η ΤΕΡΝΑ στον Πύργο!

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

Βρήκε... χρυσωρυχείο η ΤΕΡΝΑ στον Πύργο!

ΚΟΙΝΩΝΙΑ 19.08.23 18:31Άρης Χατζηγεωργίου

Τεράστια κέρδη επιφέρει στον... «εθνικό εργολάβο» η σκανδαλώδης σύμβαση για την αγορά χαλικιού για την υπό κατασκευή εθνική οδό Πατρών-Πύργου ● Η κανονική τιμή (με την έκπτωση) είναι 2 ευρώ ανά τόνο, όμως η ΤΕΡΝΑ πληρώνει μόλις 0,13 ευρώ! ● Πάνω από 900.000 η οικονομική ζημιά για τον δήμο ● «Θα μπορούσε να παραχωρηθεί και δωρεάν [το χαλίκι]» απαντά προκλητικά η εταιρεία!

Ενα λατομείο, ένας δρόμος εθνικής σημασίας και μια σύμβαση με πολλά ερωτήματα. Ο λόγος για τη νέα εθνική οδό Πατρών-Πύργου που κατασκευάζεται αυτή την περίοδο. Από τη μία πλευρά έχουμε την εταιρεία ΤΕΡΝΑ Α.Ε. που συμμετέχει στο έργο. Από την άλλη έχουμε ένα λατομείο στην Ηλεία από το οποίο η εταιρεία ΤΕΡΝΑ Α.Ε. προμηθεύεται το απαραίτητο χαλίκι, έχοντας συνάψει πριν από λίγο καιρό σχετική σύμβαση με τη Δημοτική Επιχείρηση Πύργου Α.Ε.-ΟΤΑ που διαχειρίζεται το λατομείο. Πού είναι το πρόβλημα; Στην ιδιαίτερα χαμηλή τιμή με την οποία η εταιρεία προμηθεύεται το υλικό, την ώρα που ακόμα και ο ίδιος ο Δήμος Πύργου το αγοράζει από τη δημοτική επιχείρηση σε τιμή κατά πολύ υψηλότερη. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Πριν από κάποια χρόνια συστάθηκε η ανωτέρω δημοτική εταιρεία (ΔΕΠ Α.Ε.-ΟΤΑ) και, σύμφωνα με το σχετικό ΦΕΚ, μεταξύ των αρμοδιοτήτων της ήταν και η εκμετάλλευση του λατομείου που βρίσκεται στη θέση «Βαθύ Λαγκάδι» ή «Βρυολάγκαδο» της δημοτικής κοινότητας Ελαιώνα του Δήμου Πύργου αλλά και των υπόλοιπων λατομικών ζωνών της ευρύτερης περιοχής. Ολο το προηγούμενο διάστημα διάφοροι εργολάβοι προμηθεύονταν αμμοχάλικο από το λατομείο πληρώνοντας το σχετικό αντίτιμο στη δημοτική εταιρεία. Η τιμή αγοράς ήταν 2,75 ευρώ ο τόνος (για χαλίκι κατηγορίας GA 85) και θα μειωνόταν κατά 0,30 ευρώ για το κόστος εξόρυξης και κατά 0,45 ευρώ για το κόστος φόρτωσης, στην περίπτωση που οι συγκεκριμένες εργασίες γίνονταν από τους εργολάβους και όχι από τους υπαλλήλους της δημοτικής εταιρείας, γεγονός που σημαίνει ότι η τιμή υπό αυτές τις προϋποθέσεις έπεφτε στα 2 ευρώ τον τόνο.