Δήλωση στήριξης της Συμπόρευσης

Δήλωση στήριξης της Συμπόρευσης

---

Για την αριστερή μετωπική συνεργασία ενάντια στην ΕΕ και στο σύστημα
Η τρέχουσα πολιτική και οικονομική κατάσταση δεν αφήνει κανένα περιθώριο για εφησυχασμό. Παρά τα μυθεύματα περί ‘success story’ η μεγάλη εργαζόμενη πλειονότητα της κοινωνίας βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην ανέχεια την ίδια ώρα που η εγχώρια ολιγαρχία και οι ευρωπαίοι πάτρωνες της απαιτούν ολοένα και περισσότερες θυσίες από αυτήν και διαγκωνίζονται μεταξύ τους για τον διαμοιρασμό της λείας.
Απέναντι σε αυτή την εντεινόμενη κρίση η «εντός των τειχών» Αριστερά στέκεται δειλή και άβουλη. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αρνούμενος την ρήξη με το κυρίαρχο σύστημα και εγκλωβισμένος στον φιλοευρωπαϊσμό του, αποδέχεται τις βασικές συστημικές «κόκκινες γραμμές» και υπόσχεται φιλολαϊκές λύσεις τις οποίες (ακόμη όταν είναι πολύ πίσω από τις προγραμματικές του θέσεις) δεν θα μπορέσει να υλοποιήσει μέσα σε αυτά τα πλαίσια. Πόσο μάλλον που συναγελάζεται με μνημονιακές δυνάμεις όπως η ΔΗΜΑΡ, με μέχρι προσφάτως στελέχη του ΠΑΣΟΚ και με δεξιές δυνάμεις όπως οι Ανεξάρτητοι Έλληνες. Ταυτόχρονα παραπέμπει τα πάντα στις εκλογές και δεν κάνει τίποτα ουσιαστικό για να κινητοποιήσει τις πλατιές λαϊκές μάζες, απαραίτητη προϋπόθεση για την όποια λαϊκή κατάκτηση. Από την άλλη, το ΚΚΕ αρνείται κάθε ενωτική μετωπική σύμπραξη, διασπά τους μαζικούς αγώνες, παραπέμπει τα πάντα στο σοσιαλισμό χωρίς στην πράξη να κάνει τίποτα για να ανοίξει τον δρόμο προς αυτόν. Στην πραγματικότητα και αυτό δεν θέτει θέμα άμεσης εξόδου από την ευρωζώνη και ρήξης-εξόδου από την ΕΕ.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες πέρα από την αναγκαιότητα ενός πολιτικού επαναστατικού υποκειμένου είναι περισσότερο αναγκαία παρά ποτέ μία πλατειά μετωπική συμπόρευση των δυνάμεων της Αριστεράς που θα προωθεί μία άμεση μεταβατική φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση και θα ανοίγει τον δρόμο για τον ριζικό κοινωνικό μετασχηματισμό.
Η μετωπική αυτή συμπόρευση, στη βάση ενός ανατρεπτικού μεταβατικού προγράμματος, πρέπει να τολμά να ξεπεράσει τις συστημικές «κόκκινες γραμμές» και ιδιαίτερα να βάζει στο επίκεντρο της την ρήξη με την ΕΕ. Χωρίς την σύγκρουση με αυτό τον αντιδραστικό μηχανισμό κανένα φιλολαϊκό βήμα δεν μπορεί να προχωρήσει.
Η πρόσφατη πολιτική συμφωνία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΜΑΡΣ (ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ, μιας κίνησης στην οποία εκτός αρκετών αριστερών οργανώσεων και του Σχεδίου Β΄ συμμετέχουν και πολλοί ανένταχτοι αριστεροί) κινείται στον δρόμο αυτό. Δίχως να παραβλέπουμε ότι αυτή η συμφωνία καθυστέρησε ανεπίτρεπτα και ότι υπάρχουν σοβαρές ευθύνες για αυτό εκτιμούμε ότι αποτελεί ένα θετικό βήμα για την συγκρότηση ενός μεγάλου κοινωνικού και πολιτικού λαϊκού μετώπου που θα παλέψει για να αλλάξει την πορεία του τόπου.
Πιστεύουμε ότι η κίνηση αυτή η οποία όπως ορθώς δηλώθηκε δεν είναι πρωτίστως εκλογική πρέπει να υποστηριχθεί από όλες τις ζωντανές δυνάμεις της εργασίας, της νεολαίας και της διανόησης. Πρέπει να πλαισιωθεί από ανάλογες πρωτοβουλίες σε τόπους κατοικίας και χώρους δουλειάς που να προωθούν μετωπικά αλλά και με σαφήνεια αυτό το μεταβατικό  αριστερό και ανατρεπτικό αντι-ΕΕ πρόγραμμα.
Οι καιροί δεν επιτρέπουν καμία ολιγωρία. Αν δεν ξεπεραστεί ο εφησυχασμός, η λογική της εκλογικής ανάθεσης, ο σεκταρισμός, η λογική του όλα ή τίποτα, και αν δεν αποτολμηθεί η σύγκρουση με τις «κόκκινες γραμμές» του συστήματος και της ΕΕ οι προοπτικές είναι ζοφερές για το λαό μας . Ήλθε η ώρα οι ζωντανές και μαχόμενες δυνάμεις της Αριστεράς και της εργασίας να συμπορευθούν πολιτικά και να πρωτοστατήσουν στον αγώνα αυτό έχοντας πάντοτε ορθάνοιχτες τις πόρτες σε όλους τους οργανωμένους και ανένταχτους αριστερούς που θέλουν να συμμετέχουν μετωπικά σε αυτόν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά σε δύσκολες επιλογές

Δημήτρης Μπελαντής | 09.01.2015 από εδώ

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να γίνει μια δύναμη αντινεοφιλελεύθερης και αντικαπιταλιστικής ανατροπής, αλλά μπορεί, δυστυχώς, να γίνει και μια κυβέρνηση του ήπιου νεοφιλελευθερισμού. Tertium non datur, τρίτη λύση δεν υπάρχει.

Η ευτυχής πτώση της κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας-ΠΑΣΟΚ, παρά τις συντονισμένες προσπάθειες κεφαλαίου και ευρωζώνης για το αντίθετο και τη σχετική «μαύρη προπαγανδιστική τρομοκρατία», και η πορεία προς τις εκλογές ανοίγουν μια ιστορικής ευκαιρίας δυνατότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ και όλη την ελληνική και διεθνή Αριστερά. Είναι ουσιαστικά η πρώτη φορά μετά την κατοχή, όπου δίνεται διεθνώς η δυνατότητα στην κομουνιστογενή Αριστερά να αναλάβει την κυβερνητική εξουσία στην Ελλάδα και την Ευρώπη –μόνη της ή έστω ως η κύρια δύναμη.
Επίσης, είναι η πρώτη φορά μετά τη διεθνή κρίση του 2008, όπου σε μια χώρα υπό διεθνή επιτήρηση θα αναλάβει την κυβερνητική εξουσία η Αριστερά. Η επιτυχία ή αποτυχία αυτού του πειράματος θα έχει τεράστιες πολιτικές, ιδεολογικές, ηθικές και ψυχολογικές συνέπειες πάνω στον πολύμορφο χώρο που αυτοαποκαλείται Αριστερά, στα αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας, και θα κρίνει και την άμεση επιτυχία ή αποτυχία  στο ορατό παρόν αυτού που έχει προσδιορισθεί ως «πόλεμος θέσεων» ή ως «δημοκρατικός δρόμος προς τον σοσιαλισμό» στην, κατ’ εμάς, πιο ρηκτική του εκδοχή ή ανάγνωση. Είτε θα ανοίξει η Αριστερά έναν δρόμο  κρίσιμων ρήξεων με το κεφάλαιο (και όχι απλώς «ανθρωπιστικής» διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης) και ανοίγματος της σοσιαλιστικής μετάβασης –και έχει μεγάλη ηθική αξία να σταματήσουμε αυτό το περίφημο λεγόμενο ότι «τώρα δεν πάμε για τον σοσιαλισμό, αυτό ανήκει στο βαθύ μέλλον»– είτε η Αριστερά θα εξελιχθεί όχι σε μια κλασσική σοσιαλδημοκρατική δύναμη, αλλά σε μια σοσιαλφιλελεύθερη δύναμη διαχείρισης, όχημα των τυχόν τακτικών ταλαντεύσεων της ΕΚΤ και του αμερικάνικου παράγοντα, αλλά και «φιλική» προς τους Μέρκελ- Σόιμπλε- Γιουνκέρ και Σία.
Η μόνη πειστική εναλλακτική προς τον ήπιο νεοφιλελευθερισμό δεν είναι η επαναφορά του κλασικού ή ενός ηπιότερου κεϊνσιανισμού, αλλά η υπερτόνιση της επικαιρότητας της αντικαπιταλιστικής ανατροπής και του σοσιαλισμού-κομουνισμού ως τη μόνη στρατηγική διεξόδου απέναντι στη μακρά και δομική καπιταλιστική κρίση, πάντοτε μέσω ενός μεταβατικού πολιτικού προγράμματος. Με αυτή την έννοια, συμφωνούμε με την τοποθέτηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν μπορεί να γίνει σοσιαλδημοκρατία», η οποία συχνά εκφωνείται από την ηγετική πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ. Με μια σοβαρή επιφύλαξη και συμπλήρωση: Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να γίνει μια δύναμη αντινεοφιλελεύθερης και αντικαπιταλιστικής ανατροπής (οικοδομώντας το Μέτωπο της Αριστεράς, από τα κάτω και τα πάνω), αλλά μπορεί, δυστυχώς, να γίνει και μια κυβέρνηση του ήπιου νεοφιλελευθερισμού. Tertium non datur, τρίτη λύση δεν υπάρχει.

Κι όμως! Δεν είμαστε όλοι «Σαρλί Εμπντό»

 

Οποιος όμως δεν κατάλαβε προχθές ότι η δολοφονία του Σαρμπ είναι ο κρίκος της αλυσίδας του μίσους που ξεκινάει από το «Χυτήριο» και οδηγεί στο Αουσβιτς

Aπό την ΕφΣυν

Η επόμενη μέρα μιας τρομακτικής πράξης που γυρνάει προς τα πίσω τις σελίδες του πολιτισμού, πέρα κι έξω από τις ανθρώπινες απώλειες, είναι συνήθως αμήχανη, παγωμένη και γεμάτη από αμφίθυμες σκέψεις και συναισθήματα. Είναι αυτό που λέμε μένεις άφωνος.
Στην προεκλογική Ελλάδα τα περισσότερα ΜΜΕ δεν αποτύπωσαν με την ανάλογη έκταση αυτό που συνέβη χθες στη Γαλλία. Με τη βαρύτητα που επιβάλλει αυτό το τρομακτικό χτύπημα στην καρδιά της Ευρώπης, σε ό,τι περιλαμβάνεται στην έννοια δημοκρατία και ελευθερία του Τύπου. Οι δράστες αυτής της δολοφονικής και στοχευμένης ενέργειας δεν σκότωσαν απλά τους 5 σκιτσογράφους, τους 2 αστυνομικούς και τους υπόλοιπους 5 δημοσιογράφους και πολίτες. Εγιναν η μαύρη αφορμή για ό,τι ακολούθησε και κυρίως για το ό,τι θα ακολουθήσει, αν δεν μπει άμεσα φραγμός στη μετατροπή της οργής και της θλίψης σε ρατσιστικό μίσος και τυφλή εκδικητική μανία. Ηδη τα ζοφερά πλοκάμια του μίσους άρχισαν ξανά να απλώνονται από την επόμενη μέρα με ιαχές περί θανατικών ποινών, περί αδιάκριτης τιμωρίας των μουσουλμάνων, περί περιορισμού ακόμα και των κινήσεων ομάδων ανθρώπων. Η γενίκευση και η συλλογική καταδίκη είναι το πρώτο βήμα του φασισμού και δυστυχώς ήδη το βήμα αυτό έγινε. Πίσω από τα συλλυπητήρια της διεθνούς κοινότητας ήρθαν οι ακραίες δηλώσεις αλλά ακόμα και ρατσιστικές προτροπές.
Πίσω από το κλάμα για τους δολοφονημένους άρχισαν οι φωνές της καταδίκης, όχι στο όνομα της υπεράσπισης της ελευθερίας του Τύπου και των ατομικών δικαιωμάτων, αλλά του περιορισμού τους.

Υπερφορολόγηση και υπερχρέωση της κοινωνίας, από την ασφυξία στη διέξοδο ΙΙ

Του Γιάννη Δουλφή, οικονομολόγου από εδώ

Το παρόν κείμενο αποτελεί το Β΄ μέρος της πραγμάτευσης και των προτάσεων για μια αριστερή πολιτική σε αναφορά με τα ζητήματα των συσσωρευμένων οφειλών της συντριπτικής πλειονότητας της κοινωνίας και των πολιτών – στις κρατικές φορολογικές αρχές, τα ασφαλιστικά ταμεία, με τίτλο ΥΠΕΡΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΥΠΕΡΧΡΕΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΦΥΞΙΑ ΣΤΗ ΔΙΕΞΟΔΟ, και τις τράπεζες (το παρόν κείμενο), ως αποτέλεσμα της εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών των τελευταίων πέντε ετών (2010 – 2014).

Ληξιπρόθεσμα και μη χρέη σε τράπεζες

Η υπερχρέωση των ελληνικών νοικοκυριών συντελέστηκε τα τελευταία χρόνια κατ’ αρχάς λόγω υπερδανεισμού από την αλόγιστη πιστωτική επέκταση που εφαρμόστηκε από τη δεκαετία του 1990 και κατά δεύτερο λόγο από τη δραματική συρρίκνωση του διαθεσίμου εισοδήματος της συντριπτικής πλειονότητας των λαϊκών στρωμάτων (αναγκαστικές εισοδηματικές περικοπές – συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους – υπερφορολόγηση) λόγω της εφαρμογής στη συνέχεια των μνημονιακών πολιτικών της τελευταίας τετραετίας. Έτσι συσσωρεύθηκαν υποχρεώσεις στις Τράπεζες που ολοένα και περισσότεροι δανειολήπτες αδυνατούν να εκπληρώσουν με συνέπεια. Επίσης και οι μικρές επιχειρήσεις και οι ελεύθεροι επαγγελματίες αντιμετωπίζουν ανυπέρβλητα προβλήματα αποπληρωμής των δανειακών τους υποχρεώσεων, λόγω της φοβερής οικονομικής δυσπραγίας από την παρατεταμένη και εντεινόμενη ύφεση της εσωτερικής αγοράς και της οικονομίας. «Πριν να υπαχθεί η Ελλάδα στο επονείδιστο καθεστώς του Μνημονίου που ρήμαξε κυριολεκτικά την οικονομία, το λαό και τη χώρα, τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι οι συμπατριώτες μας εξυπηρετούσαν τα δάνειά τους με… θρησκευτική ευλάβεια σε εξωφρενικό ποσοστό!» (Γ. Δελαστίκ). Το 2008, τελευταία χρονιά πριν από την «κρίση», το ποσοστό των μη εξυπηρετουμένων δανείων ανερχόταν μόλις στο 5% του συνόλου τους. Το 2009, όταν η κρίση αρχίζει να χτυπάει και την Ελλάδα, το ποσοστό των «κόκκινων» δανείων αυξάνεται μεν, αλλά όχι και σε βαθμό να προκαλεί πανικό: ανεβαίνει στο 7,7% του συνόλου. Μόλις όμως η χώρα μπαίνει σε καθεστώς Μνημονίου τον Μάιο του 2010, αρχίζει σταδιακά ο καλπασμός και σύντομα η κατάσταση ξεφεύγει από κάθε έλεγχο: τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια αυξάνονται στο 10,5% το 2010, εκτινάσσονται στο 16% του συνόλου το 2011 και απογειώνονται στο 25,4% το 2012, για να φθάσουν στο 29% τον Αύγουστο του 2013, και στο α' τρίμηνο 2014 στο 35%, ενώ σε αξία ξεπέρασαν τα 84 δις € (ή 44,5% του ΑΕΠ) σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τα στοιχεία της Τράπεζας Ελλάδος, στο τέλος Αυγούστου 2013, το υπόλοιπο των πάσης φύσεως δανείων από το τραπεζικό σύστημα προς τον ιδιωτικό τομέα, ανέρχονταν σε 221 δις €, από τα οποία 101 δις προς νοικοκυριά (στεγαστικά 72 και καταναλωτικά 29). Από το σύνολο των δανείων 29% ήταν στην κατηγορία των λεγόμενων «κόκκινων δανείων» (καθυστέρηση καταβολής δόσεων πάνω από τρίμηνο), που η αξία τους έφθανε 68 δις €. Από τα «κόκκινα δάνεια» του 2013, ύψους 68 δις, τα 36 δις αφορούσαν γενικώς επιχειρηματικά δάνεια, τα 20 δις στεγαστικά και 12 δις καταναλωτικά μαζί και πιστωτικές κάρτες.

Τον Ιούλιο του 2014 το ύψος των λεγόμενων «κόκκινων δανείων» έφθασε τα 77 δις €, από τα οποία 42 δις επιχειρηματικά, 25 στεγαστικά και 10 δις καταναλωτικά, αποτελώντας πλέον το 35% του συνόλου των δανείων.

Διήγημα - "Εγχειρίδιο λαμογιάς"

Η λέξη «λαμόγιο» επανήλθε στην καθομιλουμένη τα τελευταία χρόνια για να περιγράψει όχι μόνο συμπεριφορές προσώπων αλλά και μια καθημερινή πραγματικότητα, όπως τη ζούμε σήμερα, την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα.

Η λέξη «λαμόγιο» είναι πολύ παλιά. Τη συναντάμε στην αργκό όπου λαμόγιο ήταν κυρίως ο αβανταδόρος, ο δήθεν παίκτης και συνεργάτης του παπατζή, που υποκρινόταν ότι παίζει για να προσελκύσει ευκολότερα τα θύματα.

Στη σύγχρονη εκδοχή το λαμόγιο είναι ο απατεώνας πολιτικός, αλλά και αυτός που μετέρχεται ύπουλα, παράνομα ή ανήθικα μέσα για αποκτήσει χρήματα ή εξουσία.

«Το εγχειρίδιο λαμογιάς» είναι ένα αφήγημα, γραμμένο από ένα πολύ γνωστό στους φίλους του «Ημεροδρόμου», το Νίκο Πέρπερα, έναν έμπειρο δημοσιογράφο, που έφαγε με το κουτάλι το ρεπορτάζ του υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, τον κατ” εξοχήν χώρο δράσης των λαμόγιων.

Στις παραγράφους του «Εγχειριδίου λαμογιάς» θα αναγνωρίσετε πολλά από τα σημαίνοντα πρόσωπα της οικονομικής και πολιτικής μας ζωής, αλλά και τις μεθόδους που χρησιμοποιούν για να πετύχουν τους ευγενείς στόχους τους…

Ευχαριστούμε τον Κώστα Γρηγοριάδη, επίσης πολύτιμο συνεργάτη του «Ημεροδρόμου», που φιλοτέχνησε το «εξώφυλλο» του «Εγχειριδίου». Ευχαριστούμε ακόμη το Στάθη Παναγόπουλο για την τεχνική επεξεργασία. Και φυσικά, ευχαριστούμε το Νίκο Πέρπερα που μας εμπιστεύθηκε το αφήγημα του.

Καλή ανάγνωση.

Ημεροδρόμος.

Διήγημα - Εγχειρίδιον Λαμογιάς

Το Ελληνικό δεν πουλήθηκε! Ο αγώνας μπορεί να δικαιωθεί

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ

Ανακοίνωση 

                    ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΕΝ ΠΟΥΛΗΘΗΚΕ!  Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΚΑΙΩΘΕΙ!

Οι αγώνες που κάνουμε εδώ και πολλά χρόνια για να μην ιδιωτικοποιηθεί και να μην δομηθεί ο χώρος του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού, να παραμείνει δημόσιος και ελεύθερος και να μετατραπεί σε Μητροπολιτικό Πάρκο με πολιτιστικές, αθλητικές και άλλες κοινωφελείς δραστηριότητες, βρίσκεται στο πιο κρίσιμο σημείο.

Με τις πρωτοβουλίες, την κινηματική δράση και τις νομικές ενέργειές μας, καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το όραμα εκατομμυρίων συμπολιτών μας για μια αναβαθμισμένη ζωή σε μια ανθρώπινη πόλη.

 Ο ανεκδιήγητος «διαγωνισμός» με τον μοναδικό διαγωνιζόμενο, που κατέληξε στη παραχώρηση του χώρου των 6.200 στρεμμάτων Ελληνικού και της παραλίας των 3,5 χιλιομέτρων του Αγίου Κοσμά από το ΤΑΙΠΕΔ στον όμιλο Λάτση έναντι πινακίου φακής, για 99 χρόνια, δεν ολοκληρώθηκε. Το «μπλόκο» της σχετικής σύμβασης στο Ελεγκτικό Συνέδριο τους τελευταίους μήνες, είχε ως αποτέλεσμα να μην προλάβει να ολοκληρωθεί η διαδικασία του ξεπουλήματος. Η κατάρρευση της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου και η προοπτική μιας νέας κυβέρνησης, μας κάνει να είμαστε αισιόδοξοι.

 Η «Επιτροπή Αγώνα», σε συνεργασία με το Εργαστήριο Αστικού Περιβάλλοντος του ΕΜΠ, την Περιφέρεια Αττικής, το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος, τον Σύλλογο Αρχιτεκτόνων, ειδικούς επιστήμονες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, πολιτικά κόμματα και κυρίως δεκάδες κοινωνικούς φορείς και συλλογικότητες που εκπροσωπούν χιλιάδες πολίτες, συγκρότησε τα τελευταία χρόνια ένα πλατύ μέτωπο αντίστασης στα σχέδια ιδιωτικοποίησης του Ελληνικού που προωθήθηκαν από ιδιοτελή συμφέροντα μέσω του διαβόητου ΤΑΙΠΕΔ. Παράλληλα, επεξεργάστηκε  ένα σχέδιο ανάπλασης και δημιουργίας ενός Μητροπολιτικού Πάρκου, χωρίς την προσθήκη εκατομμυρίων τετραγωνικών μέτρων τσιμέντου, με ελεύθερη πρόσβαση και χρήση των ακτών, με σεβασμό στους αρχαιολογικούς χώρους, στο τοπίο και το φυσικό περιβάλλον, σε αντίθεση με το σχέδιο του ομίλου Λάτση που αποβλέπει αποκλειστικά στην μεγιστοποίηση των κερδών του αδιαφορώντας για τις πραγματικές ανάγκες των κατοίκων της Αττικής.  Η πρόταση  μας αυτή, που στηρίζεται στην προωθημένη έρευνα του ΕΜΠ, είναι εν μέρει αυτοχρηματοδοτούμενη, άμεσα υλοποιήσιμη και εξασφαλίζει χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, σε ένα εργασιακό πλαίσιο που θα σέβεται τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Με βάση όσα αναφέρονται παραπάνω,  η «Επιτροπή Αγώνα» καλεί όλους τους κοινωνικούς και πολιτικούς φορείς που αντιστέκονται στην ιδιωτικοποίηση και την δόμηση  του Ελληνικού και της παραλίας του Αγίου Κοσμά, να συσπειρώσουν ακόμη περισσότερο τις δυνάμεις τους  και να απαιτήσουν από την νέα κυβέρνηση που θα προκύψει από τις επικείμενες εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου την άμεση διακοπή της διαδικασίας ιδιωτικοποίησης του Ελληνικού, την κατάργηση του μνημονιακού νόμου 4062/2012 της κυβέρνησης Παπαδήμου και  την κατάργηση του σχετικού άρθρου του Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας που επιβάλει απαράδεκτες χρήσεις γης στο Ελληνικό και στην παραλιακή ζώνη του Αγίου Κοσμά.

                                                                                                                                               8.1.2015

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ !

Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο στο Ελληνικό

Ανοιχτή Συνέλευση Μηχανικών την Παρασκευή 09/01/15 στις 6,30 μμ στο ΤΕΕ (Νίκης 4)

 
Η πρώτη Ανοιχτή Συνέλευση Μηχανικών για το 2015!

Σας καλούμε να έρθετε και να συμμετέχετε στην Ανοιχτή Συνέλευση Μηχανικών

H παρουσία όλων είναι σημαντική για να αποφασίσουμε τη δράση μας για τα συλλογικά μας προβλήματα.

Θα συζητήσουμε για:

• To θέμα των αυξήσεων -αναδρομικά και επερχόμενες τριετίες
• Το θέμα του ΕΤΑΑ-Σελλιανάκη- κακοδιαχείριση και αυταρχισμός
• Το θέμα του ασφαλιστικού, προτάσεις της συνέλευσης
• Τα νομικά θέματα που έχουν ανοίξει και πως απαντάμε.
• Το θέμα των κατασχέσεων και της ιατροφαρμακευτικής μας περίθαλψης

Αν θέλετε κάποιο ακόμα θέμα να συζητηθεί ενημερώστε μας.

Προσκαλούμε όλους τους πρώην συμμετέχοντες στην Ανοιχτή Συνέλευση, τους μέχρι προσφάτως συμμετέχοντες, τους παρόντες συμμετέχοντες αλλά και όλους όσους θεωρούν ότι ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ανατρέπονται όσα καταστρατηγούν τα δικαιώματα και τις ζωές μας, στην Ανοιχτή Συνέλευση Μηχανικών στο ΤΕΕ στις 6,30 (ξεκινάμε στις 7,00 χωρίς καθυστερήσεις)

Τα θέματα που μας αφορούν όλους, δεν κινούνται, αν δεν τα κινήσουμε όλοι μας…συντονισμένα.

Δεν θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε.

Αντιστεκόμαστε συλλογικά, οργανωνόμαστε, συμπαραστεκόμαστε στους αγώνες.

Ακολουθεί η εισήγηση της Ομάδας Εργασίας για το Ασφαλιστικό και τις διεκδικήσεις

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ως η συγκεκριμένη πλειοψηφική μερίδα των μηχανικών που ανήκει στον κόσμο της Εργασίας και επομένως πλήττεται άμεσα και βίαια από την ακραία αντιστροφή της λειτουργίας του ασφαλιστικού συστήματος από προστάτη σε διώκτη των οικονομικά ασθενέστερων, επιδιώκουμε την αποκατάσταση της πραγματικής φύσης του. Προδιαγράφουμε —με την μορφή συγκεκριμένων αρχών και διεκδικήσεων επί του ασφαλιστικού όπως αυτό εξειδικεύεται στον κλάδο μας— ένα βιώσιμο πρότυπο διαχείρισης των προοριζόμενων για την ασφάλιση πόρων σε κλαδική κλίμακα. Το πρότυπο αυτό μπορεί να γενικευτεί στην κλίμακα της κοινωνικής ασφάλισης και της διαχείρισης των κοινωνικών πόρων εν γένει, επομένως να απευθυνθεί σε ολόκληρη την κοινωνία, φέρνοντας τα πληττόμενα στρώματα όλων κλάδων σε επαφή και όχι σε "συντεχνιακή" αντιπαράθεση μεταξύ τους.

ΑΡΧΕΣ ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗΣ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Υποχρεώσεις του ασφαλιστικού ταμείου

1. Πλήρης και χωρίς όρους ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους, ανεξάρτητα από τυχόν οφειλές προς το ταμείο.
2. Εξασφάλιση αξιοπρεπούς ελάχιστου εισοδήματος και ελάχιστης σύνταξης ασφαλισμένου:

• Αξιοπρεπές επίδομα ανεργίας - υποαπασχόλησης με διαβάθμιση φθίνουσα ως προς το πραγματικό συνολικό εισόδημα του ασφαλισμένου.
• Σύνταξη που προκύπτει ως άθροισμα μιας αξιοπρεπούς βασικής σύνταξης —η οποία θα καταβάλλεται, ανεξάρτητα από τυχόν οφειλές, σε κάθε ασφαλισμένο που έχει περάσει το προβλεπόμενο ηλικιακό όριο— και μιας προσαύξησης θετικά εξαρτώμενης από το ύψος των καταβληθέντων εισφορών, στα πλαίσια ενός αναδιανεμητικού συστήματος συνταξιοδότησης υπέρ των ασφαλισμένων χαμηλού εισοδήματος. Δυνατότητα κάθε ασφαλισμένου να θεμελιώσει ανά πάσα στιγμή δικαίωμα σε προσαυξημένη σύνταξη καταβάλλοντας τις προβλεπόμενες εισφορές.
• Παροχές προνοιακού χαρακτήρα σε κατηγορίες ασφαλισμένων, όπως οι νέες μητέρες, μακροχρόνια πάσχοντες, ατυχήματα κλπ.

Πόροι του ασφαλιστικού ταμείου

3. Διαβαθμισμένη, αύξουσα ως προς τα πραγματικά έσοδα από το επάγγελμα υποχρέωση ασφαλιστικής εισφοράς των ενεργών ασφαλισμένων, με άνω όριο εξαρτώμενο από τα συγκεκριμένα έσοδα και μηδενική υποχρέωση για έσοδα κατώτερα ενός ελάχιστου. Κατάργηση εισφοράς (και ενημερότητας) ΤΕΕ: ο σχετικός πόρος ενσωματώνεται στο συγκεκριμένο σύστημα υποχρεώσεων εισφοράς. Επαναφορά και ενίσχυση πόρων αναδιανομής, όπως ποσοστό από δημόσια και ιδιωτικά έργα και συμβάσεις.
4. Πλήρης καταβολή εργοδοτικών και κρατικών εισφορών. Επαναφορά της τριμερούς χρηματοδότησης σε όλους τους κλάδους ασφάλισης και για όλους τους ασφαλισμένους (μισθωτούς, αυτοαπασχολούμενους κλπ). Το κύριο βάρος της ασφάλισης να περάσει από τον ασφαλισμένο στο κράτος και την εργοδοσία.

Διαχείριση αποθεματικών - Οφειλές - Τόκοι

Έκτακτο δελτίο ακραίων κοινωνικών φαινομένων

Από εδώ

Ανεξάρτητα από τις υπαρκτές, στρατηγικού χαρακτήρα διαφορές τους, όλες οι αριστερές δυνάμεις (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.α.) οφείλουν να δώσουν την εκλογική και κυρίως τις μετεκλογικές μάχες σε πνεύμα αλληλοσεβασμού και αλληλεγγύης απέναντι στους κοινούς εχθρούς- το αστικό, Μνημονιακό μπλοκ και την τροϊκανή επικηδεμονία.

1. Σύμφωνα με έναν διαδεδομένο, κυνικό αφορισμό, υπάρχει μόνο ένα πράγμα που είναι χειρότερο από το να μη γίνουν ποτέ τα όνειρά μας πραγματικότητα: η περίπτωση να... γίνουν! Εύχομαι να τους διαψεύσουμε- όπως κι αν αντιλαμβάνεται κανείς το «εμείς».

2. Οι τελευταίες μέρες του 2014 και οι πρώτες του 2015 είδαν την Ελλάδα να φιγουράρει ως πρώτο θέμα, στις περισσότερες ισχυρής επιρροής εφημερίδες της Ευρώπης και της Αμερικής. Σε μια μικρή χώρα με τεράστια συμβολική σημασία για τον πολιτισμό της Δύσης, μια χώρα που επελέγη ως το πειραματόζωο της διεθνούς χρηματιστικής ολιγαρχίας μετά την κρίση του 2008, εμφανίζεται ισχυρό το ενδεχόμενο ανάδειξης κυβέρνησης από δυνάμεις που κινούνται αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας, για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τις αμέσως επόμενες εβδομάδες, η Ελλάδα θα συμπυκνώσει τις ελπίδες πάρα πολλών και τους εφιάλτες άλλων, ενσαρκώνοντας τη δυσοίωνη προειδοποίηση των FinancialTimes: οι λαοί, που δεν αντέχουν πια και δεν υπακούουν άλλο στις φωνές της «λογικής», δηλαδή του φόβου και της εθελοδουλείας, είναι ο αδύναμος κρίκος της Ε.Ε. και ολόκληρου του ιμπεριαλιστικού πλέγματος.

3. Η ανατροπή της τελευταίας Μνημονιακής κυβέρνησης δεν υπήρξε αποτέλεσμα ενός ρωμαλέου λαϊκού κινήματος, αλλά κοινοβουλευτικής ήττας των Σαμαροβενιζέλων. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι έχουμε να κάνουμε απλώς με μια «κρίση των από πάνω», διχασμού της ελληνικής ολιγαρχίας και των ξένων κέντρων μεταξύ παραδοσιακών αστικών δυνάμεων και ΣΥΡΙΖΑ, όπως υποστηρίζουν ή υπονοούν κάποιοι.

Ο λαϊκός παράγοντας ήταν παρών στην τελευταία, κρίσιμη φάση της πολιτικής κρίσης, είτε ρητά (σχετική ανάκαμψη των μαζικών αγώνων από το τέλος του καλοκαιριού με αντανάκλαση και στην ήττα του κυβερνητικού μπλοκ ακόμη και στο γήπεδό της, εκείνο της τρομολαγνείας, στην υπόθεση Ρωμανού), είτε υπόρρητα, με τη διόγκωση της λαϊκής κατακραυγής κατά των κυβερνώντων μετά τις ευρωεκλογές. Αυτός ήταν ο καθοριστικός παράγοντας που δεν επέτρεπε στην κυβέρνηση να πάρει πρόσθετα μέτρα παρά μόνο επί ποινή σταδιακής διάλυσης και της Νέας Δημοκρατίας κατά το πρότυπο του ΠΑΣΟΚ.

Σ’αυτό το φόντο, η επιβολή του Σταύρου Δήμα με την εξάντληση όλων των μέσων εξαγοράς, εκβιασμού και αποστασίας βουλευτών, ακόμη κι αν ήταν (και ενδεχομένως ήταν) δυνατή, δεν φάνταζε σκόπιμη από την πλευρά του συστήματος. Θα κέρδιζε απλώς λίγο χρόνο, με αντίτιμο την εξαγρίωση μεγάλου τμήματος των λαϊκών στρωμάτων και την εξώθηση του ΣΥΡΙΖΑ σε πιο «ακραίες» θέσεις, ακόμη και παρά τη θέληση του ηγετικού του πυρήνα. Η στωική αντίδραση των ισχυρότερων αστικών μερίδων (τράπεζες, εφοπλιστές, συγκροτήματα της ενημέρωσης)- που πάντως εξακολουθούν να υποστηρίζουναναφανδόν τα Μνημονιακά κόμματα- δείχνει ότι θεωρούν το ΣΥΡΙΖΑ δυνητικά χειραγωγήσιμο, αλλά όχι ακόμη ελεγχόμενο.

Υπερφορολόγηση και υπερχρέωση της κοινωνίας, από την ασφυξία στη διέξοδο

Του Γιάννη Δουλφή, οικονομολόγου από εδώ

Όπως είναι σε όλους γνωστό η συνεχής και παρατεταμένη ύφεση στη χώρα μας, ως απότοκο των μνηνονιακών – νεοφιλελεύθερων πολιτικών επιλογών που περιέκοψαν εισοδήματα, προκάλεσαν ανεργία που έχει φτάσει σε δυσθεώρητα επίπεδα, φορολόγησαν άγρια τα λαϊκά στρώματα επιβαρύνοντάς τα με πρόσθετες δαπάνες που έπαυσε να χρηματοδοτεί το κράτος, παράλληλα με την αποστράγγιση της ρευστότητας για τη μεγαλύτερη μερίδα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, έχει οδηγήσει στην εξάντληση των αποταμιεύσεων και των περιουσιακών στοιχείων των νοικοκυριών και των μικρομεσαίων επαγγελματιών.

Η πολιτική της «εσωτερικής υποτίμησης» που αφορά κυρίως την αξία της εργασιακής δύναμης (μισθών - συντάξεων) και την υποτίμηση της αξίας των περιουσιακών στοιχείων (κυρίως ακινήτων), καθώς και πολλών εμπορευμάτων δημιουργεί μια διαδικασία αποπληθωρισμού, η οποία δεν αποτυπώνεται στο ΔΤΚ καθώς οι τιμές βασικών ειδών διατροφής, φαρμάκων, κοινωνικών αγαθών (που καθορίζονται από το κράτος σε αντίστροφη φορά, είτε ευθέως, είτε με υπέρμετρη φορολόγηση) και άλλων ειδών σε μονοπωλιακούς κλάδους, δεν μειώνονται αντίστοιχα. Κατά συνέπεια η μείωση των λαϊκών εισοδημάτων, η διατήρηση των δόσεων δανείων στις τράπεζες στο ίδιο ύψος και η υπέρμετρη φορολόγηση τροφοδοτεί μια τρομακτική υπερχρέωση νοικοκυριών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Η προσπάθεια των λαϊκών νοικοκυριών και των μικρομεσαίων επαγγελματιών να μειώσουν τα χρέη τους, τα οποία μοιάζουν με ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί, επηρεάζει αρνητικά τη συνολική ζήτηση και οδηγεί, τελικά, σε έναν φαύλο κύκλο υπερχρέωσης - αποπληθωρισμού, τροφοδοτώντας τις υφεσιακές τάσεις και εμποδίζοντας, κυρίως, τα λαϊκά νοικοκυριά και τους μικρομεσαίους επαγγελματίες, να μειώσουν το χρέος τους.

Μόνη λύση αποτελεί η άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος της υπερχρέωσης των νοικοκυριών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων σε μια λογική «Σεισάχθειας».

Το σύνολο του ιδιωτικού χρέους νοικοκυριών (φυσικών προσώπων) και επιχειρήσεων στην εφορία, τα ασφαλιστικά ταμεία και το τραπεζικό σύστημα εκτιμάται στο ποσόν των 170 δις ευρώ και αναμένεται μέχρι το τέλος του 2014 να ξεπεράσει το Α.Ε.Π. (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν – εκτιμάται σε 182 δις ευρώ), που μειώθηκε κατά 27% περίπου από το 2009 – πρωτοφανής για «καιρό ειρήνης» πτώση – αποτελώντας την άλλη όψη του κρατικού χρέους και τις ψευδεπίγραφες πολιτικές εν ονόματι της μείωσής του που προκάλεσαν την ασφυξία της κοινωνίας και της οικονομίας.      

Χρέη σε Δημόσια Ταμεία από φόρους

Μια από τις βασικές πτυχές της μνημονιακής πολιτικής ήταν η σταδιακή με γοργά βήματα υπέρμετρη αύξηση του φορολογικού βάρους για τη μεγάλη πλειοψηφία των λαϊκών και εργατικών στρωμάτων, παράλληλα με τη μετακύλισή της από τα εύπορα στρώματα και τις μεγάλες επιχειρήσεις, που ενέτεινε μια χρόνια στην ελληνική κοινωνία υπερφορολόγηση της μισθωτής κυρίως εργασίας σε αντιστάθμισμα της εκτεταμένης φοροδιαφυγής.

Αυτή η αύξηση επήλθε στον τομέα της άμεσης φορολογίας με τα εξής μέτρα:

Μείωση του αφορολόγητου από 12.000 σε 5.000 ευρώ με την προϋπόθεση της προσκόμισης αποδείξεων (με επιπλέον βαριά φορολόγηση για τα πλέον φτωχά κοινωνικά στρώματα που δεν μπορούν να προσκομίσουν αποδείξεις - είναι προφανές ότι δεν έχουν αποδείξεις επειδή δεν έχουν ξοδέψει, επειδή είναι φτωχοί) για τους μισθωτούς και πλήρης κατάργηση για τους επαγγελματίες, καθιέρωση εξωπραγματικών τεκμηρίων φορολόγησης*, αύξηση των χαμηλότερων φορολογικών συντελεστών και μείωση των κλιμακίων τους, επιβολή διαφόρων πρόσθετων εισφορών (το βαρύτατο για την συντριπτική πλειονότητα των επαγγελματιών τέλος επιτηδεύματος, την «εισφορά αλληλεγγύης» για μισθωτούς και συνταξιούχους), επιβολή κεφαλικών φόρων επί της ακίνητης περιουσίας (ΕΕΤΗΔΕ, ΕΕΤΑ, ΕΝΦΙΑ) επιβολή προκαταβολής φόρου και αύξησή της (δηλαδή για εισοδήματα που ούτε καν γνωρίζουμε αν θα υπάρξουν). Επιβλήθηκαν επίσης φόροι «πολυτελούς διαβίωσης» με τεκμήρια την κατοχή αυτοκινήτων και άλλων «περιουσιακών» στοιχείων. Κατάργηση επιπλέον των εκπτώσεων για δαπάνες υγείας αν αυτές δεν ξεπερνούν το 5% του εισοδήματος και για τις δαπάνες κάλυψης στοιχειωδών οικογενειακών αναγκών, όπως για τα παιδιά, τα φροντιστήριά, τα ενοίκια, τους τόκους των στεγαστικών δανείων πρώτης κατοικίας κτλ. Επιπλέον αυξήθηκαν κατακόρυφα τα πρόστιμα στις καθυστερήσεις πληρωμής των φόρων.  

Όλες αυτές οι εξωφρενικές επιβαρύνσεις της συντριπτικής πλειονότητας του ελληνικού λαού σε συνδυασμό με τις τεράστιες φοροαπαλλαγές των «ημετέρων» μεγαλοεπιχειρηματιών, των εφοπλιστών και άλλων «ευγενών» κατηγοριών, καθιστούν το φορολογικό σύστημα ως το πλέον άδικο, αντικοινωνικό και εν τέλει αντιπαραγωγικό σε ολόκληρο τον πλανήτη. Αν η με διάφορους τρόπους χαμηλή πραγματική φορολόγηση των μεγάλων εισοδημάτων και επιχειρηματικών κερδών αποτέλεσαν για πολλές δεκαετίες μια από τις πολλές αιτίες διόγκωσης του κρατικού χρέους, τα μνημονιακά μέτρα για την υποτιθέμενη μείωσή του ήρθαν να εξοντώσουν και φορολογικά την ελληνική κοινωνία, μετατρέποντάς το σε ένα από τα εφιαλτικά καθεστωτικά εργαλεία.

*Με την αυθαίρετη επιβολή των τεκμηρίων διαβίωσης, εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες κατά κανόνα φτωχοί μισθοσυντήρητοι - και συνήθως άνεργοι ή κατεστραμμένοι επαγγελματίες - άνθρωποι που έχουν κληρονομήσει ένα σπίτι, ή το αγόρασαν με κάποιο δάνειο, που το χρωστούν ακόμα και για ένα αυτοκίνητο που κάποτε αγόρασαν με δόσεις (ή τους αγόρασε η οικογένειά τους), θεωρούνται φοροκλέπτες και ανειλικρινείς όταν δηλώνουν το πραγματικό πενιχρό τους εισόδημα και το «σύστημα» τους χρεώνει ανύπαρκτα εισοδήματα, βάσει των οποίων τους φορολογεί με εξωφρενικούς φόρους.

Από ιδιοκτήτες... ενοικιαστές

Της Νένας Μαλλιάρα από εδώ Αλλαγές στο καθεστώς ιδιοκτησίας, αλλά και κληρονομικού δικαίου, θα επιφέρει σταδιακά στην ελληνική αγορά η ενεργητική διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων στεγαστικών δανείων των τραπεζών. Σύμφωνα με εξειδικευμένα στελέχη τραπεζών, η ενεργητική διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων στεγαστικών δανείων θα καταστήσει τον σημερινό ιδιοκτήτη ενοικιαστή του σπιτιού του, καταργώντας σταδιακά την έννοια της ιδιοκτησίας και αντικαθιστώντας την με την έννοια της ιδιοχρησίας.  Ειδικότερα, αυτό που θα γίνει στην πράξη μετά τη μεταβίβαση των «κόκκινων» στεγαστικών σε κοινοπραξίες ελληνικών τραπεζών και ξένων funds είναι ότι η ιδιοκτησία του ακινήτου για το οποίο έχει συναφθεί το δάνειο θα περνάει στην κυριότητα της κοινής εταιρίας στην οποία ο υπόχρεος δανειολήπτης θα μεταβιβάσει με συμβολαιογραφική πράξη το ακίνητο. Στη συνέχεια η εταιρία θα του εκμισθώνει το ακίνητο και αυτός θα μένει μέσα στο σπίτι καταβάλλοντας μηνιαίο ενοίκιο που θα συμφωνηθεί από τις δύο πλευρές, σε αντικατάσταση της δόσης του δανείου που δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει. Η εταιρία θα μπορεί να αναζητήσει, βεβαίως, αγοραστή για το ακίνητο αν κρίνει πως είναι προς το συμφέρον της και στο πλαίσιο αυτό θα μπορεί να το πουλήσει και ο πρώην δανειολήπτης – νυν ενοικιαστής θα πρέπει να αναζητήσει άλλη κατοικία. Σε όλη αυτή τη διαδικασία, ο δανειολήπτης δεν έχει πλέον καμία σχέση με την τράπεζα από την οποία είχε λάβει το δάνειο.  Όπως αναφέρουν τα ίδια τραπεζικά στελέχη, σε ένα επόμενο στάδιο, το οποίο όμως θα αργήσει να υλοποιηθεί στην ελληνική αγορά καθώς απαιτείται κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο, ο δανειολήπτης που δεν μπορεί να εξυπηρετήσει το δάνειό του θα εκχωρεί το ακίνητο στην τράπεζα, συμφωνώντας με αυτήν να του καταβάλει μηνιαίο αντίτιμο για όσο καιρό αυτός ζει. Μετά το θάνατο του δανειολήπτη το ακίνητο θα αποκτάται από την τράπεζα. Με τον τρόπο αυτό θα εισαχθεί και στη στεγαστική αγορά ο θεσμός του lease back, ο οποίος λειτούργησε στην αγορά αυτοκινήτων. Όπως σημειώνουν οι τραπεζίτες, οι αλλαγές στη στεγαστική αγορά μέσω της ενεργητικής διαχείρισης των «κόκκινων» στεγαστικών δανείων θα καταργήσουν στην ουσία την ιδιοκτησία και την κληρονομιά στα ακίνητα, κάτι που δεν είναι κατ΄ ανάγκην αρνητικό για τους δανειολήπτες, αφού θα τους απαλλάξει από τα βάρη που συνοδεύουν την ιδιοκτησία.

Πηγή:www.capital.gr

Ποιοί απαλλάσσονται από τον ΦΠΑ

Ποια είναι πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του νέου καθεστώτος-Τι θα ισχύσει για τους αμειβόμενους με «μπλοκάκια»

Τη δυνατότητα απαλλαγής από τον ΦΠΑ έχουν πλέον περίπου από 450.000 μικρές επιχειρήσεις και ελεύθεροι επαγγελματίες που κατά τη διάρκεια του 2014 είχαν ετήσιο τζίρο μέχρι 10.000 ευρώ (μη συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ). Οι επιχειρηματίες και οι ελεύθεροι επαγγελματίες που υπάγονται σ’ αυτή την κατηγορία, εφόσον επιθυμούν να ενταχθούν στο νέο αυτό καθεστώς απαλλαγής από τον ΦΠΑ, θα πρέπει να υποβάλουν μέχρι τη Δευτέρα 12 Ιανουαρίου δηλώσεις μεταβολής στα Τμήματα Μητρώου των αρμοδίων ΔΟΥ. Εφόσον υποχρεούνται να εκδίδουν φορολογικά στοιχεία, δηλαδή τιμολόγια και αποδείξεις, δεν θα πάψουν να υπάγονται στην υποχρέωση αυτή. Ωστόσο, σε κάθε τιμολόγιο ή απόδειξη που θα εκδίδουν θα πρέπει να αναγράφεται πλέον η ένδειξη «χωρίς ΦΠΑ-απαλλαγή μικρών επιχειρήσεων».

Η διάταξη με την οποία προβλέπεται η προαιρετική απαλλαγή από τον ΦΠΑ των μικρών επιχειρήσεων και ελευθέρων επαγγελματιών με ετήσια ακαθάριστα έσοδα μέχρι 10.000 ευρώ είναι το άρθρο 251 του ν. 4281/2014, που ψηφίστηκε από τη Βουλή τον Αύγουστο του περασμένου έτους.

Πρόκειται ουσιαστικά για μια διάταξη η οποία προστέθηκε ως τροπολογία στο αρχικό σχέδιο του νόμου αυτού, κατά τη διάρκεια των συζητήσεων στη Βουλή και κατόπιν διαπραγμάτευσης του υφυπουργού Οικονομικών Γ. Μαυραγάνη με την τρόικα, η οποία πίεζε τότε ώστε το όριο απαλλαγής να είναι υψηλότερο και να φθάνει τις 20.000-25.000 ευρώ!

Η υπαγωγή στο καθεστώς απαλλαγής από τον ΦΠΑ για μια μικρή επιχείρηση έχει τα πλεονεκτήματα αλλά και τα μειονεκτήματά της. Συνεπάγεται σαφή μείωση του κόστους εξυπηρέτησης των φορολογικών της υποχρεώσεων, ταυτόχρονα όμως οδηγεί και σε απώλεια της δυνατότητας είσπραξης επιστροφών ΦΠΑ για τα έξοδα τα οποία πραγματοποιεί η επιχείρηση.

Απαλλαγή από το καθεστώς ΦΠΑ για έναν επιχειρηματία που το 2014 είχε ετήσιο τζίρο μέχρι 10.000 ευρώ σημαίνει, πιο συγκεκριμένα, ότι ο επιχειρηματίας αυτός παύει από φέτος να έχει την υποχρέωση να χρεώνει ΦΠΑ 13% ή 23% στα τιμολόγια και τις αποδείξεις που εκδίδει για τα προϊόντα που πωλεί ή τις υπηρεσίες που παρέχει και, ως εκ τούτου, απαλλάσσεται κι από την υποχρέωση απόδοσης ΦΠΑ με την υποβολή περιοδικών δηλώσεων ανά τρίμηνο. Ετσι, γλιτώνει από την υποχρέωση διεκπεραίωσης πολλών γραφειοκρατικών υποχρεώσεων, όπως η τακτική σύνταξη και υποβολή περιοδικών δηλώσεων, ενώ παράλληλα δεν θα απαιτείται πλέον να καταβάλλει αμοιβές σε λογιστές για τη διεκπεραίωση των υποχρεώσεων του ΦΠΑ.

Ωστόσο, ο επιχειρηματίας που θα ενταχθεί στο νέο αυτό γενικευμένο καθεστώς απαλλαγής από τον ΦΠΑ δεν δικαιούται πλέον καμία έκπτωση του ΦΠΑ που πληρώνει για τις δαπάνες του και ως εκ τούτου χάνει το δικαίωμα να εισπράξει επιστροφή ΦΠΑ στην περίπτωση που τα έξοδά του είναι περισσότερα από τα έσοδά του.

Τη δυνατότητα απαλλαγής από τον ΦΠΑ την έχουν, εξάλλου, και οι εργαζόμενοι που αμείβονται με «μπλοκάκι», εφόσον οι ακαθάριστες αμοιβές τους (χωρίς τον ΦΠΑ) δεν υπερέβησαν, κατά τη διάρκεια του 2014, τις 10.000 ευρώ.

Ντέβιντ Χάρβει: Ένα πολιτικό κίνημα, αυτό φοβάται η εξουσία του χρήματος

Από την Εποχή

Ένα πολιτικό κίνημα, αυτό φοβάται η εξουσία του χρήματος

Ο Ντέιβιντ Χάρβεϊ, μαρξιστής γεωγράφος και καθηγητής στο Graduate Center του Πα­νε­πι­στη­μίου της Πό­λης
της Νέ­ας Υόρ­κης,  ό­που δι­δά­σκει το Κε­φά­λαιο του Μαρξ, βρέθηκε πρόσφατα στη Χιλή όπου έδωσε μια μακροσκελή συνέντευξη στην οποία μιλά για την επικαιρότητα του Μαρξισμού, για το τι απέγινε με τη λενινιστική έννοια του κόμματος και για την αναγκαιότητα ανάλυσης και κατανόησης των εναλλακτικών στον καπιταλισμό. Ενώ διατυπώνει την άποψη ότι «βρισκόμαστε σε μια περίοδο μετασχηματισμού, που θα διαρκέσει για δύο - τρία χρόνια, με σπουδαίους πειραματισμούς όσον αφορά τι πρόκειται να κάνουν ο ΣΥΡΙΖΑ και το Ποδέμος όταν αναλάβουν εξουσία».

Στο πλαίσιο της επαναστατικής θεωρίας, ποια είναι κατά τη γνώμη σας η αξία του Μαρξισμού σήμερα;

Ο Μαρξ προτείνει ένα πολύ καλό σχήμα για να προσεγγίσουμε την κοινωνική αλλαγή και, την ίδια στιγμή, προτείνει έναν τρόπο να κατανοήσουμε κριτικά πώς λειτουργεί το κεφάλαιο. Είναι ιδιαίτερα σημαντικές προσεγγίσεις, διότι το κεφάλαιο κινείται με μυστηριώδεις τρόπους και συχνά κρύβει αυτό που πραγματικά συμβαίνει. Ο Μαρξ κάνει πολύ καλή δουλειά στην απομυθοποίηση αυτών των παραστάσεων. Αναπτύσσει μια μέθοδο για να διερευνήσουμε τι πραγματικά συμβαίνει και, κατά συνέπεια, για να κατανοήσουμε τι χρειάζεται να αλλάξει, ώστε να υπάρξει ένα επαναστατικό κίνημα εκτός της καπιταλιστικής κυριαρχίας που να επιτρέπει τη οικοδόμηση ενός κόσμου βασισμένου σε διαφορετικές κοινωνικές σχέσεις και με διαφορετικές αντιλήψεις για την αξία.

Η σταδιακή εγκατάλειψη του Μαρξισμού, μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, αποτελεί χαρακτηριστικό της αριστεράς ανά τον κόσμο. Ποιες είναι οι συνέπειες σήμερα;

Υπήρχαν πάντα δύο οπτικές του μαρξιστικού κινήματος: Η μία είναι κριτική του καπιταλισμού και η άλλη ένα είδος θεωρητικής προσέγγισης του πώς μπορεί να οργανωθεί μια εναλλακτική στον καπιταλισμό. Ο Μαρξ δεν μίλησε ιδιαίτερα για το δεύτερο και αυτό, κατά τη γνώμη μου, συνέβη διότι δεν πίστευε σε ένα ουτοπικό σχέδιο που απλώς συλλαμβάνεται και υλοποιείται. Βεβαίως, είχε κάποιες ιδέες για ορισμένες πρακτικές της εποχής του, αλλά, νομίζω, ποτέ δεν είχε κάποια θέση, σύμφωνα με την οποία οι πρακτικές στις οποίες είχε εμπλακεί έπρεπε να αναπαραχθούν και αλλού. Το ερώτημα για το ποιες χρειάζεται να είναι αυτές οι πρακτικές σήμερα παραμένει και, βεβαίως, η εμφάνιση κάποιων από αυτές τις πρακτικές στη Σοβιετική Ένωση και την Κίνα είχε σαφώς διάφορα προβλήματα. Δεν αποδέχομαι τη γενική διαπίστωση της ολικής αποτυχίας. Στην πραγματικότητα, σε ορισμένα σημεία, αυτές οι χώρες πέτυχαν σημαντικές νίκες που ξεχάστηκαν, αλλά σαφώς η πορεία αυτών των εμπειριών δεν ήταν βιώσιμη και αυτές οι συγκεκριμένες πρακτικές κατέρρευσαν.
Ο Μαρξ, όμως, ήταν πάντα κριτικός απέναντι στο κεφάλαιο. Όταν το κεφάλαιο αναδύθηκε ανεξέλεγκτα και θριαμβευτικά, τη δεκαετία του 1990, διαφάνηκε γρήγορα ότι δεν ήταν μια σταθερή μορφή οικονομικής οργάνωσης και αυτό σημαίνει ότι η ανάγκη για κριτική του κεφαλαίου υπήρξε ακόμη πιο επιτακτική. Έπειτα βρεθήκαμε στην κατάσταση όπου οι οικονομολόγοι διέβλεπαν τη σημασία των αποτελεσματικών αγορών και, όταν αργότερα όλα κατέρρευσαν και ρωτήθηκαν για την αιτία, δεν είχαν ιδέα. Αυτός που πιστεύω ότι είχε μια καθαρή ιδέα για την αιτία της κατάρρευσης ήταν ο Μαρξ. Γι’ αυτό μετά την κατάρρευση στο τέλος της δεκαετίας του ’90, για παράδειγμα μετά τη μεγάλη κρίση στη νοτιοανατολική Ασία το 1997-1998 και αργότερα στην αργεντίνικη κρίση το 2001, ο Μαρξ έγινε πολύ πιο επίκαιρος. Έκτοτε βρισκόμαστε σε συνεχή κρίση, η οποία επιχειρήθηκε να ισοσκελιστεί με τη φούσκα των ακινήτων στις ΗΠΑ, μέχρι που επιστρέψαμε ξανά στην κατάρρευση. Αποκαλύφθηκε, έτσι, ένα σημαντικά ασταθές και παράλογο καπιταλιστικό σύστημα και η αναγκαιότητα για κριτική αναδεικνύεται ολοένα και πιο ισχυρή, εφόσον οι άνθρωποι διαπιστώνουν ότι είναι ιδιαίτερα  δύσκολο να γίνει κατανοητό γιατί συμβαίνει ό,τι συμβαίνει. Τώρα βιώνουμε την ειρωνεία, η επανάσταση και ο μετασχηματισμός να έχουν απαξιωθεί και η δυνατότητα δόμησης μιας κριτικής ενάντια στις αντιφάσεις του κεφαλαίου έχει γίνει ακόμα πιο σημαντική.

Από το κίνημα ξανά στο κόμμα

[Πεμπτη 8/1, 6μμ, Πνευμ.Κέντρο] εργατική διαδήλωση & [Παρ.9/1, 9πμ, Δικ.Ευελπίδων] συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συλληφθέντες της απεργίας (Κυρ.28/12) | ενάντια στην καταστολή και την ποινικοποίηση των εργατικών αγώνων και της συνδικαλιστικής δράσης

Ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής και τo Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια  καλούμε σε

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ Πέμπτη 8/1/15, 6μμ, Πνευματικό Κέντρο (Σόλωνος & Ασκληπιού)

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
στους συλληφθέντες της απεργίας
της Κυριακής 28 Δεκέμβρη 2014 στον κλάδο του βιβλίου Παρασκευή 9/1/15, 9πμ, Δικαστήρια Ευελπίδων

συνεχίζουμε και δυναμώνουμε τον αγώνα μας ενάντια στην καταστολή και την ποινικοποίηση των εργατικών αγώνων και της συνδικαλιστικής δράσης
ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας
ενάντια στη συνολική επίθεση κυβέρνησης κι εργοδοτών προς τον κόσμο της εργασίας

ΑΜΕΣΗ ΠΑΥΣΗ ΚΑΘΕ ΔΙΩΞΗΣ
στους 7 συλληφθέντες συναδέλφους μας από την απεργιακή περιφρούρηση στον Ιανό και την συγκέντρωση αλληλεγγύης στο ΑΤ Ακροπόλεως, στην απεργία της Κυριακής 28 Δεκέμβρη 2014 στον κλάδο του βιβλίου

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ :: Πέμπτη 8/1, 6μμ, Πνευματικό Κέντρο (Σόλωνος & Ασκληπιού)

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ :: Παρασκευή 9/1, 9πμ, Δικαστήρια Ευελπίδων

Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής
Λόντου 6, Εξάρχεια, 10681, Αθήνα | τηλ: 210-3820537
sylyp_vivliou@yahoo.gr | bookworker.wordpress.com

Καλούμε τα εργατικά σωματεία, τις εργατικές συλλογικότητες, τους αλληλέγγυους/ες συναδέλφους/ισσες μας και όλο τον κόσμο του αγώνα να στηρίξουν τις κινητοποιήσεις μας αυτές με την παρουσία τους και με σχετικές ανακοινώσεις/ψηφίσματα. Πολύ σύντομα θα αποστείλουμε και σχετικό κάλεσμα σε μια κοινή σύσκεψη, προκειμένου να συζητήσουμε πάνω στην υπόθεση αυτή και να σχεδιάσουμε την από κοινού απάντησή μας και τη συνέχιση του αγώνα μας.

[H επόμενη -έκτακτη- συνέλευση του Συντονιστικού δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια έχει οριστεί για την Δευτέρα 5/1 στις 8μμ στα γραφεία του ΣΥΒΧΑ]

> η 1η σχετική ανακοίνωση του Συλλόγου μας που κυκλοφόρησε στις 29/12/14 και καλούσε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συλληφθέντες συναδέλφους της Κυριακάτικης απεργίας στα δικαστήρια Ευελπίδων

> φωτογραφίες – ενημερώσεις από την όλη απεργιακή κινητοποίηση την Κυριακή 28 Δεκέμβρη και τη συγκέντρωση στα δικαστήρια στις 29 Δεκέμβρη

> το κάλεσμα του Συλλόγου μας στην απεργία της Κυριακής 28 Δεκέμβρη:  https://bookworker.wordpress.com/2014/12/23/afisa281214apergiasyvxa/

Εκατομμύρια νοικοκυριά σε καθεστώς ομηρίας για δεκαετίες

Από το Ποντίκι

Είτε τελειώσουν τα μνημόνια είτε όχι, το βέβαιο είναι ένα: εκατομμύρια νοικοκυριά θα παραμείνουν σε καθε­στώς ομηρείας για πολλά χρόνια, ακόμη και δεκαετίες, καθώς το χρέος που συσσωρεύτηκε στις πλάτες τους εν μέσω ύφεσης μόνο βιώσιμο δεν μπορεί να θεωρηθεί. Η βόμβα στα θεμέλια της ελληνικής οικονομίας είναι απασφαλισμένη, αλλά κανείς δεν θέλει να μιλάει γι' αυτήν.
 
Στην πενταετία των μνημονίων, αφού επιβλήθηκαν μέτρα δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ, κατορθώσα­με το απίστευτο: το δημόσιο χρέ­ος, παρά τα «κουρέματα» και το Ρ5Ι, παραμέ­νει στα ίδια επίπεδα με αυτά του 2009, ενώ το ιδιωτικό χρέος είναι το υψηλότερο στην ιστορία αυτού του τόπου. Το 2015 το ιδιωτι­κό χρέος θα είναι μεγαλύτερο ακόμη και από το δημόσιο.
 
♦ Οι οφειλές προς την εφορία εξακολουθούν να «φουσκώνουν» με φρέσκα ληξιπρόθεσμα χρέη της τάξεως των 1,5 δισ. ευρώ ανά μή­να. Ακόμη και η ρύθμιση των 100 δόσεων δεν έκανε τη... διαφορά, καθώς η συμμετοχή - αναλογικά με τον συνολικό αριθμό των οφει­λετών - κρίνεται εξαιρετικά περιορισμένη.
 
Ανάλογη είναι η εικόνα και από τη ρύθμιση των οφειλών στα ασφαλιστικά ταμεία.
 
♦ Οι δανειολήπτες με «κόκκινες» οφειλές γί­νονται ολοένα και περισσότεροι. Από Δευτέρα οι τράπεζες θα ενεργοποιήσουν τον Κώδικα Δεοντολογίας καλώντας τους δανειολήπτες για ρύθμιση.
 
Οι οφειλές στην εφορία και στα ασφαλιστι­κά ταμεία αυξάνονται αντί να μειώνονται. Οι «κόκκινοι» δανειολήπτες γίνονται περισσότε­ροι αντί να μειώνονται. Αυτά τα δύο στοιχεία δείχνουν ότι ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τις τρέχουσες υποχρεώσεις, πόσο μάλλον να καλύψει με συ­νέπεια ρυθμίσεις προηγούμενων ετών.
 
Οι λύσεις που προτείνονται μέχρι στιγμής, τόσο από το Δημόσιο όσο και από τις τράπε­ζες, συνοψίζονται σε μια λέξη: επιμήκυνση, η οποία φτάνει έως και τα οκτώ χρόνια για τις οφειλές στα ταμεία και την εφορία ή ακό­μη και στις δύο δεκαετίες για τις οφειλές στις τράπεζες, εφόσον το επιτρέπουν οι βιολογι­κές αντοχές των οφειλετών. Η ζημιά έχει ήδη γίνει και είναι ανυπολόγιστη: ο μισός - και πλέον - οικονομικά ενεργός πληθυσμός της χώρας θα τελεί σε καθεστώς ομηρείας για πάρα πολλά χρόνια.
 
Η πρόσθεση
 
Μια απλή πρόσθεση δείχνει ότι το χρέος του ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα πολύ σύντομα θα ξεπεράσει το δημόσιο χρέος. Κι εί­ναι απορίας άξιο: Αν αμφισβητείται η βιωσι­μότητα του δημοσίου χρέους - το οποίο εξυ­πηρετούν ή προσπαθούν να εξυπηρετήσουν οι πολίτες πληρώνοντας φόρους -, τι ακριβώς θεωρείται το ιδιωτικό χρέος, το οποίο μάλι­στα ουδέποτε «κουρεύτηκε» όπως έγινε με το δημόσιο χρέος; Οι αριθμοί σοκάρουν:

Συγκροτούνται άμεσα οι Μόνιμες Επιτροπές του ΤΕΕ

Η Διοικούσα Επιτροπή του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας ανακοινώνει ότι συγκροτούνται άμεσα οι Μόνιμες Επιτροπές του ΤΕΕ και καλεί τους διπλωματούχους μηχανικούς να εκδηλώσουν ενδιαφέρον για τη συμμετοχή τους σε αυτές, με χρονική προθεσμία έως και τις 8 Ιανουαρίου 2015.
Ειδικότερα, από τη Διοικούσα Επιτροπή του ΤΕΕ υπογραμμίζεται ότι το ΤΕΕ στηρίζεται στη συμμετοχή των Μελών του. Όλοι όσοι εκδηλώσουν ενδιαφέρον για συμμετοχή σε Επιτροπή, ανεξάρτητα του αν επιλεγούν να συμμετάσχουν σε αυτήν ή όχι, θα μπορούν να ενημερώνονται, αν το επιθυμούν, για τις δραστηριότητες της Επιτροπής και θα μπορούν να υποβάλουν αναφορές και προτάσεις όποτε το επιθυμούν ή και να συμμετάσχουν στις ανοιχτές συνεδριάσεις τους. Το ΤΕΕ προσβλέπει στη συμμετοχή των συναδέλφων στη δουλειά του, που είναι άλλωστε η δύναμη του Φορέα μας.
Απαραίτητη προϋπόθεση, για να γίνει δυνατή η ενημέρωση των συναδέλφων στη βάση που προαναφέραμε, είναι η ύπαρξη ηλεκτρονικής διεύθυνσης.
Παρακάτω δημοσιεύεται η σχετική φόρμα εκδήλωσης ενδιαφέροντος και ο κατάλογος των Μονίμων Επιτροπών, όπως αποφασίστηκαν από την Aντιπροσωπεία του ΤΕΕ.
Όσοι ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν στις Μόνιμες Επιτροπές του ΤΕΕ μπορούν να συμπληρώσουν την παρακάτω φόρμα εκδήλωσης ενδιαφέροντος και να τη στείλουν στο ΤΕΕ / Τμήμα Υποστήριξης Επιτροπών, στη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου: tee@central.tee.gr μέχρι και τις 8 Ιανουαρίου 2015.
(Παρακαλούμε να συμπληρώσετε την παρακάτω φόρμα μόνο στον χώρο που δίδεται)
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να απευθύνεστε στο Τμήμα Υποστήριξης Επιτροπών, στα τηλέφωνα: 2103291308 και 2103291255
Έντυπο εκδήλωσης ενδιαφέροντος για τις νέες Μ.Ε. του ΤΕΕ (σε μορφή word)

Έντυπο εκδήλωσης ενδιαφέροντος για τις νέες Μ.Ε. του ΤΕΕ (σε μορφή pdf)

Πηγή: http://portal.tee.gr...rtal/COMMITTEES

Ξαναχτύπησαν οι τραμπούκοι στη Νέα Φιλαδέλφεια

Από εδώ και εδώ

Την γιορτή των Θεοφανίων και την τελετή αγιασμού των υδάτων στη λίμνη του Άλσους Φιλαδέλφειας επέλεξαν για να ξαναχτυπήσουν οι τραμπούκοι που εδώ και μήνες τρομοκρατούν την περιοχή, διαλύουν δημοτικά συμβούλια, απειλούν και προπηλακίζουν πολίτες και δημοτικούς συμβούλους και επιτίθενται πλέον ανοιχτά στο δήμαρχο Φιλαδέλφειας Άρη Βασιλόπουλο. 

Video of Τραμπουκισμοί στη Νέα Φιλαδέλφεια την ημέρα των Θεοφανείων (ερασιτεχνικό βίντεο)

Αυτή τη φορά, τα περίπου 50 με 60 άτομα που ήταν συγκεντρωμένοι  στη λίμνη  πριν την τελετή, δεν περιορίστηκαν στις απειλές και τα γνωστά πλέον χυδαία συνθήματα, αλλά επιτέθηκαν κατά του δημάρχου και του δημοτικού συμβουλίου κατά την αποχώρησή τους. Αμέσως μετά τον αγιασμό, μόλις έφυγαν οι ιερείς και ο μητροπολίτης,  οι τραμπούκοι περικύκλωσαν το δήμαρχο και το δημοτικό συμβούλιο, εμποδίζοντας τους να αποχωρήσουν, ενώ έσπασαν το αυτοκίνητο της δημοτικής αρχής προσπαθώντας να εμποδίσουν το δήμαρχο να μπει μέσα.

Κατά την επίθεση απομονώθηκε και χτυπήθηκε σοβαρά στο πρόσωπο και στο σώμα ο τοπικός δημοσιογράφος και blogger Μάνος Καμπούρης, με μαχητική αρθρογραφία υπέρ της προστασίας του Άλσους από επιχειρηματικά συμφέροντα στο μπλογκ  krisseis.blogspot.gr (Κρίσεις... Φιλαδέλφειας Χαλκηδόνας).

Φωτογραφία του Μάνου Καμπούρη με εμφανή τα σημάδια της επίθεσης

Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες η επίθεση εναντίον του ήταν συντονισμένη και με δολοφονικές διαθέσεις. Τα άτομα που του επιτέθηκαν τον απομόνωσαν και επιχείρησαν να τον σύρουν μέσα στο Άλσος. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι πιο πρόσφατες αναρτήσεις στο μπλογκ, πριν ο δημοσιογράφος δεχθεί τη δολοφονική επίθεση, αφορούν τις επιθέσεις των τραμπούκων στα δημοτικά συμβούλια και ζητούν επίσης τη διερεύνηση της υπόθεσης με το πλοίο συμφερόντων Δ. Μελισσανίδη, που βομβαρδίστηκε στη Λιβύη, με δύο νεκρούς ναυτικούς.

Τα μέλη του δημοτικού συμβουλίου με το Δήμαρχο και τον πολίτη που τραυματίστηκε πήγαν κατευθείαν στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής όπου και κατέθεσαν μηνύσεις. Μέχρι στιγμής έχουν γίνει 8 προσαγωγές.

Ένας επιβάτης του Norman Atlantic διηγείται

Αξίζει να δείτε και τις φωτογραφίες στο προφίλ του στο facebook που είναι ύμνος ενάντια στο ρατσισμό. Αγκαλιά με τους Φιλιππινέζους σωτήρες https://www.facebook.com/andreas.oikonomou.58

---

1. Andreas Oikonomou

Επεισόδιο πρώτο: Η ΒΛΑΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΚΗΤΗ
Σάββατο 27 Δεκέμβρη.
Είναι το ταξίδι που εγώ και η οικογένειά μου το περιμένουμε τόσο πολύ. Είναι η ανάσα της χρονιάς για μας. Και το κάνουμε χρόνια τώρα. Φέτος θα πηγαίναμε στη Βενετία. Η Βενετία είναι παραμυθένια και το χειμώνα πιο πολύ!
Ταξίδι απ’ την Ηγουμενίτσα, ώρα 11και 59 η αναχώρηση. Τέτοια ακρίβεια τρομάρα τους. Στον αληθινό κόσμο η αναχώρηση είναι κάπου μεταξύ 12 και 4 το πρωί.
Πλοίο το Hellenic spirit της ΑΝΕΚ. Έχω ταξιδέψει πολλές φορές μ’ αυτό. Ξέρω αρκετούς απ’ το πλήρωμα με τα μικρά τους ονόματα. Ξέρουν την Αλίνα μου και μου δείχνουν φωτογραφίες με τα δικά τους παιδιά.
Το Hellenic spirit όταν μπαίνει στο λιμάνι είναι χριστουγεννιάτικο δέντρο. Φώτα παντού, ανοίγει η καρδιά σου και βιάζεσαι να επιβιβαστείς.
Είμαι τελευταίος στη σειρά των ΙΧ αυτοκινήτων και περιμένουμε το καράβι. Προσπαθώ να τακτοποιήσω τα εισιτήρια στο φάκελο και το μάτι μου πέφτει στο όνομα του πλοίου. Norman Atlantic.
Έτσι απλά. Χωρίς καμία ενημέρωση για την αλλαγή. Ούτε καν στο check in μια κουβέντα κάτι…
Άστο μπορεί να είναι κι΄αυτό καλό λέω στην Έλενα για να απαλύνω την απογοήτευση.
Περιμένουμε (το 11 και 59 που λέγαμε, ε καμιά σχέση)
Και έρχεται. Ένα μουντό σκοτεινό πράμα εμφανίστηκε στο λιμάνι. Ο ελιγμός που κάνουν τα πλοία είναι τέτοιος που, εμείς που περιμένουμε στη σειρά, πρώτα βλέπουμε την πλώρη του (το μπροστά για τους αμύητους) και μετά γυρίζει και ακουμπά την πόρτα της πρύμνης (δεν χρειάζεται το εξηγήσω) του στην προβλήτα .
Τούτο, λόγω της απειρίας του Ιταλού κυβερνήτη στο συγκεκριμένο λιμάνι, στάθηκε αρκετή ώρα με την πλώρη προς εμάς. Μας κοίταζε. ΕΤΣΙ ΕΝΟΙΩΣΑ.
Και μου ξεφεύγει μπροστά στο Αλινάκι μου:
ΡΕ ΕΛΕΝΑ ΤΙ ΧΑΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΌ.
Κι η Ελενα μούδιασε.
Αυτό άρχισε να γυρίζει. Άραξε. Άνοιξε την πόρτα και τα αυτοκίνητα άρχισαν να μπαίνουν. Εμείς τόση ώρα αμίλητοι. Κοιτούσαμε. Όταν ήρθε η σειρά μου να ξεκινήσω, ρώτησα: Έλενα θα μπούμε; Δεν ξέρω βρε Αντρέα, μου απαντά, εσύ τι λες;
Δεν απαντάω και προχωράω. Κοντοστέκομαι λίγο πριν ανεβούμε στο πλοίο.
Έλενα δεν νοιώθω καλά, της λέω. Ούτε και εγώ, αλλά είναι το ταξίδι που περιμένουμε ρε Αντρέα, Αλινα εσύ τι λες; Το Αλινάκι μου ήθελε πολύ να πάμε.
Μπήκα. Με βάλανε στο πρώτο υπόγειο. Το ασανσέρ ήταν χαλασμένο και ο Ιταλός ναύτης μου είπε ότι θα μας ανεβάσει από κάτι εσωτερικούς διαδρόμους που πάνε αυτοί. Έβλεπα παντού φρεσκοβαμμένες λαμαρίνες, «γαζώματα» φρεσκοβαμμένα όλα φρεσκοβαμμένα. πολύ μπογιά. Η ωραία η γυναίκα, σχολίαζε τρείς μέρες μετά ο καλός μου ο Χρηστάρας, δε χρειάζεται φτιασίδια. Τη μπαμπόγρια τη φτιάν’ς μπας και την παρ κάνα κορόιδο. Ποιος ξέρει τι έκφραση είχα πάρει και γίνεται έξαλλη η Ελενα.

Ήρθε η ώρα να πληρώσουν τα κανάλια?

 

Εάν έχεις κανάλι, το κοινοβούλιο αναγνωρίζει τη δυσμενή οικονομική συγκυρία. Εάν είσαι μηχανικός, όχι. Εξαιρούνται, υποθέτω, οι εργολάβοι - καναλάρχες.  

 

Από την 1η Ιανουαρίου 2015 επανέρχεται τυπικά – γιατί στην ουσία χρειάζεται εφαρμοστική πράξη - μετά από πέντε χρόνια στα οποία οι κυβερνήσεις έκαναν... πλάτες στους καναλάρχες- η διάταξη του άρθρου 5 του νόμου 3845/2010. «Μέτρα για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη-μέλη της Ζώνης του ευρώ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο» η οποία προβλέπει την καταβολή ειδικού φόρου επί των τηλεοπτικών διαφημίσεων.

Πρόκειται για φόρο, που ανέρχεται σε 20% επί των διαφημίσεων, τον οποίο επανέφερε η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, καθώς είχε εξαλειφθεί από εκείνη του Κ. Καραμανλή. Από το 2010 ως και σήμερα, αν και συνιστά μνημονιακή υποχρέωση, έχει «παγώσει» και δεν έχει εκτελεστεί, αφού... φρόντιζαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις που εξαθλίωσαν τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες να «χαρίζουν» εκατομμύρια ευρώ στους καναλάρχες, με σειρά τροπολογιών.
Ωστόσο για να εφαρμοστεί κατ ουσίαν η διάταξη πρέπει να προηγηθεί μια σειρά από πράξεις, είτε Κοινή Υπουργική Απόφαση (υπ. Οικονομικών και υπουργός Επικρατείας) είτε απλή Υπουργική Απόφαση – εν είδει εφαρμοστικής διάταξης - που τυπικά θα πρέπει σύμφωνα με τη νομοθεσία να δώσει το «πράσινο φως». 
Η αγορά θεωρεί ότι η ισχύς της διάταξης δεν αναβλήθηκε για να κρατήσουν ομήρους στην προεκλογική περίοδο τους καναλάρχες έχοντάς τους υποσχεθεί ακύρωση αμέσως μετά μια ενδεχόμενη επικράτηση του μνημονιακού μπλοκ.
Αν όμως υπερισχύσει ο ΣΥΡΙΖΑ (όπως έχει καταγραφεί στις θέσεις του κόμματος για τα ΜΜΕ) και μάλιστα –– αναδρομικά από την αρχή του έτους οι διαφημιζόμενοι θα αποδίδουν φόρο 20% σε κάθε διαφημιστικό σποτ..

Το κρυφό πρόγραμμα της Χρυσής Αυγής

 

Από την ΕφΣυν. Το Τάγμα Εφόδου του Πατέλη, τις εποχές της ασυλίας. Εμπνευση η οργάνωση αντλούσε από τη «Λόγχη»

Ο Φίρερ Μιχαλολιάκος γράφει με ψευδώνυμο όσα δεν θέλει να ομολογήσει δημόσια. Και τα κείμενά του είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικά εν όψει της δίκης της Χρυσής Αυγής.
Πριν από τις συλλήψεις των ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγής είχαμε αποκαλύψει την ύπαρξη ενός βιβλίου το οποίο σε μεγάλο βαθμό περιλαμβάνει το κρυφό πρόγραμμα της ναζιστικής οργάνωσης. Ο τίτλος του βιβλίου είναι «Ομάδα Κρούσεως Λόγχη» και το υπογράφει κάποιος Νίκος Εξαρχος. Το περιεχόμενο του βιβλίου είναι ανατριχιαστικό. Πρόκειται για ένα πραγματικό «πολιτικό πρόγραμμα» τρομοκρατικής ναζιστικής οργάνωσης, το οποίο είναι εξαιρετικά διαφωτιστικό για την πραγματική δράση της και τη στρατηγική της για την κατάκτηση της εξουσίας.
Αποκαλύπτουμε σήμερα ότι το όνομα Εξαρχος είναι απλά ψευδώνυμο. Και πίσω απ' αυτό δεν κρύβεται κανένας άλλος παρά ο ίδιος ο Αρχηγός, ο Νίκος Μιχαλολιάκος! Η πληροφορία αυτή είναι βέβαια κοινό μυστικό στο εσωτερικό της οργάνωσης, αλλά μέχρι πολύ πρόσφατα δεν διαθέταμε τα στοιχεία για να το αποδείξουμε.
Ποιος είναι ο Νίκος Εξαρχος
Η ταυτοποίηση του ονόματος Εξαρχος με τον Αρχηγό της Χρυσής Αυγής προκύπτει χωρίς καμιά αμφιβολία από τον συνδυασμό των κειμένων που υπογράφουν αυτοί οι δύο υποτίθεται διαφορετικοί άνθρωποι. Κατ' αρχάς το όνομα Εξαρχος εμφανίζεται κατά καιρούς ως συγγραφέας κειμένων στα έντυπα της οργάνωσης, ενώ ο ίδιος δεν συμμετέχει σε καμιά δημόσια πολιτική δραστηριότητα της οργάνωσης. Είναι ένα πρόσωπο-φάντασμα, τα κείμενα του οποίου όμως έχουν ιδιαίτερη προβολή. Πιο πρόσφατη παρουσία του σημειώνεται στο «θεωρητικό» περιοδικό που εκδίδει η Χρυσή Αυγή με το όνομα «Μαίανδρος» από τον Δεκέμβριο του 2012.
Για το ζήτημα που μας ενδιαφέρει, πρέπει να σημειώσουμε την ιδιαίτερη προβολή που είχε το βιβλίο του Εξαρχου από το 2001 που εκδόθηκε. Διαφήμιση δυσανάλογη σε σχέση με ένα απλό μυθιστόρημα, γραμμένο από κάποιον «άγνωστο». Αλλά ακόμα μεγαλύτερη προβολή είχε ένα δεύτερο βιβλίο του Νίκου Εξαρχου, το οποίο επρόκειτο να εκδοθεί το 2007. Το βιβλίο αυτό άρχισε να διαφημίζεται από το περιοδικό της οργάνωσης το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς. Στο οπισθόφυλλο του τχ. 133 της «Χρυσής Αυγής» (Ιούλιος-Αύγουστος 2007) προβάλλεται το βιβλίο ως εξής: «Κυκλοφορεί σύντομα από τις εκδόσεις Ασκαλών το νέο βιβλίο του Νικολάου Εξαρχου "Adolf Hitler, 1945"». Στο ίδιο τεύχος δημοσιεύεται δισέλιδη προδημοσίευση με τη σημείωση ότι «πρόκειται να κυκλοφορήσει μέσα στους επόμενους δύο μήνες». Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι στο εσωτερικό του περιοδικού προβάλλεται διαφορετικό εξώφυλλο του υπό έκδοση βιβλίου, σημάδι ότι ακόμα δεν είχε αποφασιστεί η τελική του μορφή.