ΦΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ
Δελτίο τύπου
10.4.2016
Συνάντηση συλλογικοτήτων, Τρίπολη, 10 Απριλίου 2016
Ακυρώνουμε τη ΣΔΙΤ, διεκδικούμε αποκεντρωμένη διαχείριση,
με δημόσιο χαρακτήρα και με έμφαση στην προδιαλογή των υλικών
Την Κυριακή 10/4, στο Αποστολοπούλειο Πνευματικό Κέντρο Τρίπολης, πραγματοποιήθηκε συνάντηση συλλογικοτήτων της Πελοποννήσου, για το ζήτημα της διαχείρισης των αποβλήτων, με επίκεντρο την επαπειλούμενη υπογραφή σύμβασης ΣΔΙΤ, μεταξύ της περιφέρειας Πελοποννήσου και της ΤΕΡΝΑ. Την πρωτοβουλία της συνάντησης είχαν δεκαοκτώ φορείς και συλλογικότητες της Πελοποννήσου και η ΠΡΩΣΥΝΑΤ (Πρωτοβουλία συνεννόησης για τη διαχείριση των αποβλήτων).
Στο κάλεσμα ανταποκρίθηκαν πολλοί φορείς και συλλογικότητες της Πελοποννήσου, εργαζόμενοι στην αυτοδιοίκηση και πολλοί αιρετοί, μέλη των δημοτικών συμβουλίων και του περιφερειακού συμβουλίου Πελοποννήσου. Ανάμεσά τους οι δήμαρχοι Τρίπολης κ. Δ. Παυλής, Κορίνθου κ. Αλ. Πνευματικός, Σπάρτης κ. Β. Βαλιώτης, Βόρειας Κυνουρίας κ. Π. Μαντάς και ο αντιδήμαρχος Ξυλοκάστρου - Ευρωστίνης κ. Κ. Κουσουλός. Παραβρέθηκαν, επίσης, οι βουλευτές Κορινθίας κ. Μ. Θελερίτη και κ. Γ. Ψυχογιός.
Η εισήγηση του εκπροσώπου των συλλογικοτήτων, που διοργάνωσαν τη συνάντηση, στάθηκε ιδιαίτερα στην επικίνδυνη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, εξαιτίας της εμμονής της περιφέρειας να επιβάλλει τη σύμβαση ΣΔΙΤ. Μια σύμβαση-λύση, που βρίσκεται σε πλήρη διάσταση και με το νέο εθνικό σχέδιο διαχείρισης αποβλήτων και με το καλώς εννοούμενο δημόσιο συμφέρον. Με μια αναλυτική κριτική στη σύμβαση αποδομήθηκε το σύνολο των επιχειρημάτων των υποστηρικτών της και τεκμηριώθηκε ότι δεν αποτελεί μονόδρομο, ούτε τη λύση που χρειάζεται η περιφέρεια της Πελοποννήσου. Είναι λύση πανάκριβη, δεν παράγει ουσιαστικά αποτελέσματα στον τομέα της ανάκτησης, καθηλώνει την ανακύκλωση και την ανάκτηση υλικών, περιθωριοποιεί την κοινωνία και οδηγεί σε γενικευμένη ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των αποβλήτων. Εκφράστηκε, επιπλέον, η αντίθεση στην προσπάθεια επαναδιαπραγμάτευσης της σύμβασης ΣΔΙΤ, εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους οι οποιεσδήποτε «επιδιορθώσεις» δεν είναι ικανές να αλλάξουν τη φιλοσοφία και τη στόχευσή της, ούτε να αποδώσουν καλύτερα αποτελέσματα (περιβαλλοντικά και οικονομικά).