Με αφορμή τις πρόσφατες επιθέσεις στον Άγιο Παντελεήμονα

Δραματικά επίκαιρη παρέμβαση του Μάνου Χατζιδάκη από την εποχή του 3ου Προγράμματος

"η ανοχή πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί"

Γαλλία: Η κατάσταση το βράδυ της Τετάρτης 20 Οκτωβρίου

Επέκταση και ριζοσπαστικοποίηση του απεργιακού κινήματος

Πέρα από τα 3,5 εκατομμύρια διαδηλωτές στις 277 διαδηλώσεις της 19^ης Οκτωβρίου, η εικόνα της Γαλλίας το απόγευμα της Τετάρτης  20 Οκτωβρίου συμπληρώνεται από τις εξής εξελίξεις:

·        Το 54% των 12.500 βενζινάδικων δεν λειτουργούν καθώς δεν ανεφοδιάζονται πια. Τεράστιες ουρές σχεδόν παντού μπροστά στα ανοιχτά πρατήρια βενζίνης.

·        Σύμφωνα με δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα 18 Οκτωβρίου, το 71% των Γάλλων πολιτών υποστηρίζει το απεργιακό κίνημα. Η υποστήριξη φτάνει το 81% στις ηλικίες 25-29 ετών και το 79% στις 30-39 ετών. Επίσης, το υποστηρίζει το 79% των εργατών, το 83% των υπαλλήλων και το 86% των ανέργων. Γενικά, οι γυναίκες το υποστηρίζουν περισσότερο από τους άνδρες.

·        Από τη νύχτα της Τρίτης, δυνάμεις γαλλικών ΜΑΤ και χωροφυλάκων «απελευθερώνουν» κατ’εντολή του ίδιου του Σαρκοζί, χωρίς να συναντούν αντίσταση, στρατηγικά αποθέματα καυσίμων που είχαν μπλοκαριστεί από απεργούς. Στις περισσότερες περιπτώσεις,  τα μπλόκα ξαναστήνονται λίγο αργότερα.

Μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη

kouvelakis from blog www.aformi.wordpress.com on Vimeo.
αναδημοσιεύουμε από το www.aformi.wordpress.com μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη από τον καθηγητή κ. Κουβελάκη

Καταγγελία των ΕΜΔΥΔΑΣ Ανατ & Δυτ Κρήτης

Αριθ. Πρωτ. 28                                     Ηράκλειο, 08 Οκτωβρίου 2010

                                                                                                                                                    

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

Των Δ.Σ. Ε.Μ.Δ.Υ.Δ.Α.Σ.Ανατολικής και Δυτικής Κρήτης

 Τα Διοικητικά Συμβούλια της Ε.Μ.Δ.Υ.Δ.Α.Σ. Ανατολικής και Δυτικής Κρήτης σε κοινή τους συνεδρίαση στις 08 Οκτωβρίου 2010 στο Ηράκλειο Κρήτης αποφάσισαν ομόφωνα να καταγγείλουν τη συμπεριφορά του κ. Λαμπρόπουλου Γ.Γ. Συγχρηματοδοτούμενων Έργων του Υπουργείου Υποδομών απέναντι σε όλους μας που  υπηρετούμε τόσα χρόνια τη δημόσια διοίκηση.

άρθρο της συσπείρωσης στον "Αρμό"

Το θερμό φθινόπωρο… των πάγων

Τελικά το ελληνικό φθινόπωρο δεν ήταν καθόλου… θερμό, τουλάχιστον μέχρι τώρα, όπως πολλοί πιστεύαμε. Πολύ πιο θερμό ξεκίνησε στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες (Ισπανία, Ιρλανδία, Γαλλία κλπ), που και σε αυτές εκδηλώνεται μια βάναυση επίθεση κατά των εργασιακών συνθηκών και των μισθών, παρά εδώ που η επίθεση αυτή έχει το χαρακτήρα του ολοκληρωτικού πολέμου. Μετά τη χλιαρή παρουσία στα εγκαίνια της ΔΕΘ, ήρθε και η μέρα πανευρωπαϊκής κινητοποίησης (29 του Σεπτέμβρη) χωρίς ούτε μια μονοήμερη απεργία, έτσι για τα προσχήματα. Αντί να εκφραστεί αντίδραση -δυσαρέσκεια έστω- για την πρωτόγνωρη και γενικευμένη επίθεση, αυτό που επικράτησε, ήταν η αποδοχή της διάλυσης της ζωής μας περίπου σαν φυσικό φαινόμενο.

Και βέβαια η έκταση και η ένταση της προπαγάνδας των μ.μ.ε. έχει φτάσει σε επίπεδα τελειότητας, ενορχήστρωσης και οργάνωσης ζηλευτά, ενώ την ίδια ώρα οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ (κυρίως) και της ΑΔΕΔΥ έχουν ξεπουλήσει και τη μάνα τους και τα παιδιά τους (κυριολεκτικά) για ένα ξεροκόμματο.

Και βέβαια η αριστερά ζει στον κόσμο της και το μόνο σχεδόν που την απασχολεί είναι οι δημοτικές εκλογές!

Δεν φτάνουν όμως αυτά για να ερμηνεύσουν το μούδιασμα, τη μοιρολατρία και την ηττοπάθεια που έχει επιδείξει το σύνολο σχεδόν των βαριά θιγόμενων εργαζόμενων. Ούτε δίνουν επαρκή ερμηνεία οι αντιλήψεις περί κοινωνικών αυτοματισμών, συντεχνιών και τα συναφή.

Οι πολλοί και… τεμπέληδες δημόσιοι υπάλληλοι

Ειδικά οι δημόσιοι υπάλληλοι, που και στο στόχαστρο βρίσκονται σαν πρώτος στόχος και επαρκή προστασία από εργοδοτικές αυθαιρεσίες έχουν, θα περίμενε κανείς να έχουν τουλάχιστον εξεγερθεί. Εξάλλου θα έπρεπε να έχουν διαπιστώσει ότι ούτε πολλοί και τεμπέληδες -όπως τους παρουσίαζε η κυβερνητική και τηλεοπτική προπαγάνδα- είναι, ούτε οι ίδιοι φταίνε για τη «χαμηλή παραγωγικότητα». Για περισσότερες λεπτομέρειες βλέπε προηγούμενο άρθρο

Μετά από αυτά, θα περίμενε κανείς, ακόμα και οι λιγότερο υποψιασμένοι να έχουν κατανοήσει ότι κάτι δεν πάει καλά με την προπαγάνδα και ότι άλλοι είναι οι στόχοι της επίθεσης που δεχόμαστε και άρα η θέση μας είναι στο δρόμο και όχι κουρνιασμένοι στη γωνιά μας να τρέμουμε και να παρακαλάμε να μας αφήσουν να ζήσουμε.

Και μεις οι μηχανικοί, τι κάνουμε; Υπάρχουμε;

Αυτό ισχύει φυσικά και για μας, τους μηχανικούς δημόσιους υπάλληλους, που θα έπρεπε πλέον να έχουμε καταλάβει ότι εχθρός δεν είναι ο διπλανός μας υπάλληλος που έχει άλλη ειδικότητα και ότι δεν αποτελούμε το «άλας της γης». Αντ’ αυτού, εξακολουθούμε και βαυκαλιζόμαστε ακόμα με ονειρώξεις για «ειδικά κλαδικά μισθολόγια» και άλλα παρόμοιας εμβέλειας ιδεολογήματα. Ευελπιστώντας ότι θα γίνει τι; Ότι θα πάρουμε κανένα κοκκαλάκι που θα μας πετάξουν να χουμε να γλείφουμε;

Σε κάθε περίπτωση η ανυπαρξία μας στις κινητοποιήσεις (πλην των λίγων εκείνων γνωστών-άγνωστων γραφικών) ήταν τουλάχιστον αντίστοιχη και άλλων κλάδων υπαλλήλων και απλώς κινείται στα όρια του να μπορείς να πεις ότι δεν απουσιάζαμε εντελώς, αλλά πάντως σε καμία περίπτωση δεν ήταν παρουσία με διάθεση αγώνα. Σε καμία περίπτωση δεν δείχνει να καταλαβαίνουμε που βρισκόμαστε και τι μέλλον μας υπόσχονται.

Θα συνεχίσουμε έτσι; Και θα μπορούμε να κοιτάξουμε τα παιδιά μας στα μάτια και τον εαυτό μας στον καθρέφτη; Αλήθεια πιστεύει κανείς ακόμα ότι για όλα φταίει το χρέος και η σπατάλη μας και ότι αυτά δεν είναι απλώς δικαιολογία; Αλήθεια πιστεύει κανείς ότι η επίθεση θα σταματήσει όσο μπορούμε και επιβιώνουμε;

Μυστικά & Ψέμματα για την απογραφή

1. Το κράτος δεν ξέρει πόσους υπαλλήλους έχει

Μιλώντας στο Συνέδριο του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Πληροφορικής και Επικοινωνιών ο πρωθυπουργός είχε προβεί στις αρχές Μαΐου σε μια αναπάντεχη ομολογία: «Όταν ήρθαν οι διαπραγματευτές της λεγόμενης τρόικας», διηγήθηκε ο κ. Παπανδρέου, «περνούσαν από τα υπουργεία και ρωτούσαν τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων. Ήταν αδύνατο να δοθεί σωστή απάντηση. Αδύνατον να γνωρίζει το ελληνικό κράτος πόσοι είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι».

Ο ισχύων προϋπολογισμός του κράτους έχει -όπως είναι φυσικό- υπολογίσει τον αριθμό των δημόσιων υπαλλήλων που πρέπει να πληρώσει. Ο σχετικός πίνακας που περιλαμβάνεται στη σελίδα 74 της εισηγητικής του έκθεσης καταγράφει τους υπαλλήλους (τακτικούς-μόνιμους, αορίστου και ορισμένου χρόνου) και ανεβάζει τον αριθμό τους σε 511.913 στις 30.6.09, ελάχιστα αυξημένο από τον αντίστοιχο των δύο προηγουμένων χρόνων (506.680 το 2008 και 503.170 το 2007). Αν συνυπολογιστεί ο αριθμός των στρατιωτικών (πάνω από 170.000 το σύνολο των ενστόλων) και ορισμένων μικρότερων κατηγοριών που καταγράφονται σε άλλα σημεία του προϋπολογισμού, φτάνουμε στον ίδιο αριθμό, δηλαδή 760.000.

2. Οι Δημόσιοι Υπάλληλοι είναι πολλοί

Αντίθετα από όσα τερατώδη νούμερα ακούγονταν μέχρι τότε (πάνω από 1 εκατομμύριο), τα αποτελέσματα της απογραφής αποδείκνυαν ότι ο λεγόμενος «υπερπληθυσμός» του Δημοσίου δεν στηρίζεται στα πραγματικά δεδομένα. Το σύνολο των υπαλλήλων που καταγράφτηκε έφτασε τους 768.009 [1], περιλαμβάνοντας τους μόνιμους υπάλληλους, τους δικαστικούς και τους δημόσιους λειτουργούς (625.738), τους υπαλλήλους ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου (53.833), τους υπαλλήλους ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου (44.811 – οι οποίοι και είναι σε διαδικασία απόλυσης), τους συμβασιούχους έργου (14.345 – το αυτό), τους αιρετούς (12.609 – δεν είναι υπάλληλοι) και άλλες πιο ολιγάριθμες κατηγορίες. Μάλιστα και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των απογραφέντων υπαλλήλων ήταν πολύ ικανοποιητικά, με το 39% να έχει πανεπιστημιακή εκπαίδευση και το 28% δευτεροβάθμια, ενώ το 9% έχει τεχνολογική εκπαίδευση. Υπάρχει και ένα αξιοπρόσεκτο 10% με μεταπτυχιακό ή διδακτορικό δίπλωμα.

Κατά τη γνώμη μας μια πιο ακριβής προσέγγιση, δηλαδή με την εξαίρεση των ένστολων του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας, περιορίζει τον αριθμό των μονίμων πολιτικών υπαλλήλων στους 461.000

3. Μόνο η Ελλάδα έχει τόσους πολλούς Δ.Υ.

Αποδεικνύεται ότι το ποσοστό των υπαλλήλων στο σύνολο της απασχόλησης δεν υπερβαίνει το 16% (περιλαμβάνοντας και τους συμβασιούχους) και δεν αποκλίνει από τον μέσο όρο άλλων χωρών της Ε.Ε.

Χώρες με αυστηρή προσήλωση στον καπιταλισμό της ιδιωτικής οικονομίας εμφανίζουν υψηλά ποσοστά απασχόλησης στο Δημόσιο: η Γαλλία 26%, το Βέλγιο 22,5%, η Ολλανδία 15,8%, η Βρετανία 18,9%, οι ΗΠΑ και ο Καναδάς πάνω από 16%, ενώ τα ρεκόρ κατέχουν οι σκανδιναβικές χώρες με ποσοστά απασχόλησης περί το 30%. Αν δε η σύγκριση περιοριστεί στους υπαλλήλους της δημόσιας διοίκησης, κεντρικής και τοπικής (χωρίς τους ένστολους), το πραγματικό ποσοστό δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα περιορίζεται στο 10%, κάτω και από αυτό της εγκρατούς Γερμανίας.  Το διπλανό γράφημα από επίσημη έρευνα (The size and performance of public sector activities in Europe) το αποδεικνύει περίτρανα.

4. Η σκοπιμότητα της απογραφής

Τέταρτη λαθροχειρία από την πλευρά της κυβέρνηση αποτελεί η απόκρυψη της πραγματικής σκοπιμότητας της απογραφής. Η σύνδεση της απογραφής με την υπαγωγή στη λεγόμενη Ενιαία Αρχή Πληρωμών, αποτελεί τη βάση για νέες περικοπές εισοδημάτων στο όνομα ενός ψευδεπίγραφου ενιαίου μισθολογίου, με βάση την αρχή της «εξίσωσης προς τα κάτω». Εκεί θα αναζητηθούν, ενδεχομένως, τα «μαξιλάρια» για περαιτέρω μείωση των κρατικών δαπανών και πολύ περισσότερο στους «περίσσειους» υπαλλήλους των υπό συγχώνευση ή κατάργηση φορέων και υπηρεσιών. Επί της ουσίας, η τρόικα ΔΝΤ, Ε.Ε. και ΕΚΤ έχει στα χέρια της μια βάση δεδομένων για να υποδεικνύει προγραφές και «αποκεφαλισμούς» υπαλλήλων και υπηρεσιών, με πρώτα θύματα τους συμβασιούχους. Για τον ίδιο λόγο προβάλλονται, εξάλλου, και συστάσεις για ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών του κράτους και την εκχώρηση λειτουργιών του σε ιδιώτες, με πρώτο πεδίο πειραματισμού το υπουργείο Οικονομικών και ακολουθούν μέσω “Fast Track” τα Περιβάλλοντος & Υποδομών.

5. Η διαδικασία της απογραφής

Η πρόσφατη απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων ανέδειξε και άλλα ζητήματα τα οποία αξίζει να σχολιαστούν. Η βία με την οποία επιβλήθηκε, η ατομική ευθύνη του υπαλλήλου απέναντι στο κράτος και η εξαφάνιση των υπηρεσιών (οι οποίες και έπρεπε και μπορούσαν να αναλάβουν τη διαδικασία), το ζήτημα των προσωπικών δεδομένων. Δε μπορούμε όμως να μη σχολιάσουμε και ένα «δευτερεύον» ζήτημα, αυτό της οργάνωσης της διαδικασίας και του πληροφοριακού συστήματος που αναπτύχθηκε και χρησιμοποιήθηκε για το σκοπό αυτό. Μια διαδικασία που άλλαζε καθημερινά και ένα πληροφοριακό σύστημα το οποίο ήταν τις περισσότερες ώρες της ημέρας υπό κατάρρευση προσέφερε σε 750.000 εργαζόμενους απίστευτες ώρες ταλαιπωρίας και αγωνίας. Το αστείο είναι ότι υποτίθεται ότι η «ηλεκτρονική διακυβέρνηση» αποτελεί το δυνατό χαρτί της κυβέρνησης αυτής. Το ότι η εφαρμογή της απογραφής αναπτύχθηκε με ευθύνη του πρωθυπουργικού γραφείου (και από στενούς σύμβουλους του) απλά μεγαλώνει την κατακραυγή και μας κάνει να ανησυχούμε ακόμα περισσότερο για την ποιότητα των «συμβούλων» που αναλαμβάνουν όλα τα κρίσιμα πόστα.

 [1]       Η ίδια η απογραφή έδειξε :

Α)Κεντρική διοίκηση: 391.000

  α) 93.000 σε υπουργεία-περιφέρειες
  β) 96.000 σε νοσοκομεία
  γ) 202.000 στην εκπαίδευση

        Β) Ν.Π.Δ.Δ.: 47.000

        Γ) Ο.Τ.Α: 90.000

        Δ)  84.000 στρατιωτικοί

        Ε)   65.000 στα σώματα ασφαλείας

       ΣΤ) 11.000 κληρικοί

υγ. 1 Για την ποιότητα του κράτους, τη γραφειοκρατία, τις πελατειακές σχέσεις, τη διαφθορά που σκοπίμως συντηρείται και εξυπηρετεί πολλούς, τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό για υγεία, εκπαίδευση, δημόσια έργα κλπ το ρόλο και τα καθήκοντα της δημόσιας διοίκησης θα επανέλθουμε με επόμενο σημείωμα.
υγ. 2 Πολύτιμα στοιχεία πήραμε από σχετικά άρθρα του Γ. Κιμπουρόπουλου στο «Δρόμο» και από τον «Ιό» της Κ.Ελευθεροτυπίας της 19/9/2010

δπ

Ελληνικό, Παραλιακή Ζώνη & Υμηττός

ΕΛΛΗΝΙΚΟ, ΠΑΡΑΛΙΑΚΗ ΖΩΝΗ ΚΑΙ ΥΜΗΤΤΟΣ

Εδώ και μερικούς μήνες, μαζί με τα νέα σχέδια για την «αξιοποίηση» της έκτασης του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού και της παραλιακής ζώνης του Αγίου Κοσμά,  επαναπροωθούνται και τα σχέδια για την κατασκευή νέων αυτοκινητόδρομων στον Υμηττό.

Ως γνωστόν, τον Αύγουστο του 2009, ο τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ κ. Σουφλιάς, λίγο πριν καταρρεύσει η κυβέρνηση της Ν.Δ, προώθησε μια Κοινή Υπουργική Απόφαση με την οποία εγκρίνονταν η κατασκευή νέων αυτοκινητόδρομων στην Δυτική πλευρά του Υμηττού με επεκτάσεις μέχρι το πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού και την παραλιακή λεωφόρο Ποσειδώνος καθώς και στην Ανατολική πλευρά του Υμηττού με επεκτάσεις στην περιοχή του κάμπου των Μεσογείων. Τα σχέδια περιλάμβαναν επίσης και την δημιουργία μεγάλων ή μικρότερων ανισόπεδων κόμβων και σταθμών διοδίων σε διάφορα σημεία, καθώς και την υπόγεια σύνδεση της περιοχής του στρατοπέδου Σακέτα Βύρωνα με την περιοχή του Κορωπίου. Το συνολικό μήκος αυτών των νέων αυτοκινητόδρομων ανέρχονταν σε 67 περίπου χιλιόμετρα.

Τα σχέδια ωστόσο της Ν.Δ και των επιχειρηματικών κύκλων που τα προωθούσαν, μπλοκαρίστηκαν από ένα δυναμικό κίνημα πολιτών και κάποιων Ο.Τ.Α που αναπτύχθηκε, και το οποίο, μεταξύ άλλων δράσεων, προσέφυγε και στο Συμβούλιο της Επικρατείας ζητώντας την ακύρωση της κατασκευής των νέων αυτοκινητόδρομων, για μια σειρά λόγους, μεταξύ των οποίων ότι αντίκεινται  στο ισχύον Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας.

Η σημερινή κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, από την πρώτη στιγμή εμφανίστηκε με δυο απόψεις: Η υπουργός ΠΕΚΑ κ. Μπιρμπίλη, θεωρούσε ότι έπρεπε να προηγηθεί η συζήτηση για το Ρυθμιστικό και μετά να ληφθούν οι όποιες αποφάσεις για τους νέους αυτοκινητόδρομους στην Αττική. Ο υπουργός Μεταφορών και Υποδομών κ. Ρέππας, κάτω από την πίεση των επιχειρηματικών κύκλων, υιοθετούσε ουσιαστικά τα σχέδια του κ. Σουφλιά, αλλά εκτιμούσε ότι θα τα απέρριπτε το ΣτΕ , δεχόμενο τις προσφυγές των πολιτών και των Ο.Τ.Α λόγω της απόκλισής τους από το ισχύον Ρυθμιστικό.

Αυτή η διαφορά φαίνεται να ξεκαθαρίστηκε πρόσφατα: Εκείνοι που προωθούν τα νέα σχέδια για το Ελληνικό και την παραλία του Αγίου Κοσμά με την εταιρία Qatar Holdings, θεωρούν απαραίτητη και την επαναπροώθηση των παλιότερων «αναπτυξιακών» σχεδίων του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ για την δημιουργία ενός νέου οδικού δικτύου, στη δυτική πλευρά  του Υμηττού, που θα περιλαμβάνει την επέκταση της Αττικής Οδού στον ορεινό όγκο πάνω από τους Δήμους Καισαριανής, Βύρωνα, Ηλιούπολης, Αργυρούπολης και διαμέσου του Δήμου Ελληνικού θα καταλήγει, αρχικά στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης, στο ύψος της πρώην Αμερικάνικης Βάσης, και στην συνέχεια στην παραλιακή λεωφόρο Ποσειδώνος, στην περιοχή του Αγίου Κοσμά. Έτσι, θεωρούν ότι θα εξυπηρετούνται με το νέο οδικό δίκτυο οι τουριστικές και εμπορικές εγκαταστάσεις  της παραλιακής ζώνης, οι οποίες προβλέπεται να περιλαμβάνουν  μαρίνα ελλιμενισμού θαλαμηγών που θα χρησιμοποιείται ως βάση για κρουαζιέρες στο Αιγαίο, ξενοδοχείο, πλωτό Καζίνο, μίνι αεροδρόμιο για τα lear jet και τα ιδιωτικά σκάφη των επισκεπτών καθώς και ολίγον πράσινο.

Εξ’ άλλου, για την σύνδεση της παραλιακής ζώνης της Ν. Α Αθήνας με το αεροδρόμιο των Σπάτων, εμφανίζονται δυο εκδοχές:  είτε η βελτίωση της σημερινής οδού Βάρης - Κορωπίου, είτε η δημιουργία νέου οδικού άξονα Ελληνικού – Αεροδρομίου Σπάτων μέσω σήραγγας στον Υμηττό, στα όρια των Δήμων Αργυρούπολης – Άνω Γλυφάδας.

            Οι νέοι αυτοί οδικοί άξονες που σχεδιάζονται, μήκους 30 περίπου χιλιομέτρων, ενώ θα προκαλέσουν σοβαρές περιβαλλοντικές επιπτώσεις στον ορεινό όγκο και τον δασικό χώρο του Υμηττού, εμφανίζουν σύμφωνα με τους εμπνευστές τους το πλεονέκτημα να μην απαιτείται η τροποποίηση του ισχύοντος Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας για να υλοποιηθούν, και συνεπώς να μπορούν να προχωρήσουν και να ανατεθούν άμεσα, ενδεχομένως μέσω της διαδικασίας του Fast Track, ξεπερνώντας το «εμπόδιο» του Συμβουλίου της Επικρατείας. Eπισημαίνεται ότι το ΣτΕ, με  γνωμοδότησή του από το 1998 έχει αποφανθεί ότι δεν επιτρέπεται να κατασκευαστεί κανένας  αυτοκινητόδρομος στον Υμηττό. Οπότε  αναμένονται νέες προσφυγές στο ΣτΕ, από κινήσεις πολιτών και νέες εμπλοκές των προγραμματιζόμενων έργων.

Είναι προφανές ότι τα νέα σχέδια που προωθούνται στον χώρο του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού όσο και οι νέοι αυτοκινητόδρομοι που σχεδιάζονται στον Υμηττό, δεν προωθούν το δημόσιο συμφέρον, αλλά τα  επιχειρηματικά συμφέροντα κάποιων κερδοσκόπων και κάποιων μεσαζόντων. Πραγματική ανάγκη δεν είναι οι νέοι αυτοκινητόδρομοι αλλά η δημιουργία ενός εκτεταμένου δικτύου μέσων μαζικής μεταφοράς και κυρίως  σταθερής τροχιάς.

Είναι προφανές ότι δεν χρειαζόμαστε άλλες μαρίνες για θαλαμηγούς στην παραλιακή ζώνη του Σαρωνικού, άλλα ξενοδοχεία, άλλα Καζίνα. Χρειαζόμαστε ελεύθερες παραλίες ανοιχτές και προσιτές στον καθένα, χρειαζόμαστε εκτεταμένους χώρους πράσινου, χρειαζόμαστε ένα μητροπολιτικό πάρκο ελεύθερο και ανοιχτό σε όλους στον χώρο του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού.

Είναι προφανές ότι στον Υμηττό δεν χρειαζόμαστε άλλα  εκπαιδευτικά συγκροτήματα και ιδιωτικά κολλέγια, όπως προωθεί το υπό τροποποίηση Προεδρικό Διάταγμα του 1978. Δεν χρειαζόμαστε άλλα ιδιωτικά νοσοκομεία και «κοινωφελείς» αθλητικές και πολιτιστικές εγκαταστάσεις. Όσα απ’ όλα αυτά είναι πραγματικά αναγκαία, πρέπει να γίνουν μέσα στον υφιστάμενο οικιστικό ιστό. Ολόκληρος  ο Υμηττός  να χαρακτηριστεί ως περιοχή απόλυτης προστασίας, χωρίς νέους αυτοκινητόδρομους και άλλες εγκαταστάσεις υποδομών.

Ο Υμηττός, η παραλιακή ζώνη, ο χώρος του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού είναι δημόσια αγαθά, ανήκουν σε όλους μας και όχι σε μια  κυβέρνηση που εκλέχτηκε προβάλλοντας ένα τελείως διαφορετικό πρόγραμμα από αυτό που υλοποιεί. Είναι δημόσιες κτήσεις, δεν είναι εμπορεύματα προς αγοραπωλησία. Δεν ιδιωτικοποιούνται, δεν τεμαχίζονται, δεν παραχωρούνται σε κανέναν.

Ας το καταλάβουν αυτό όσοι δεν το έχουν καταλάβει ακόμη…

ΔΙΑΔΗΜΟΤΙΚΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΥΜΗΤΤΟΥ