Περί βίλας…

Αναδημοσίευση από Ελληνοφρένεια, του Θύμιου Κ. Συγκλονιστική η σημερινή διαδήλωση αλληλεγγύης.
 

Είναι πολύ αστείο και διασκεδάζω αφάνταστα όταν  μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης θεωρεί τους προσαχθέντες και συλληφθέντες για την βίλα Αμαλία, παράνομους, ύποπτους, οπαδούς της ανομίας, εγκληματικά στοιχεία, κλπ. Και διασκεδάζω επειδή το ίδιο κομμάτι θεωρεί νόμιμους τον Σαμαρά, τον Παπανδρέου, τον Βενιζέλο, τον Παπακωνσταντίνου, όπως νόμιμους θεωρούσε στο πρόσφατο παρελθόν τον Γιάννο Παπαντωνίου και τον Άκη Τσοχατζόπουλο και άλλους τιτάνες της διαφάνειας και της χρηστής διοίκησης, που έχουν εκλεχθεί από «λαϊκές πλειοψηφίες».

Η σχεδόν 20χρονη δημοσιογραφική εμπειρία μου, μου έχει μάθει να ορίζω με διαφορετικό τρόπο από τον συνήθη,  έννοιες, όπως νομιμότητα, παρανομία, παραβατικότητα, περιθώριο, ενοχή. Στην δική μου λογική ένοχος δεν είναι ο 20χρονος, που αρπάζει την μολότοφ και την πετάει στην βιτρίνα της τράπεζας. Ένοχος είναι η τράπεζα. Και το λέω αυτό γνωρίζοντας ότι δεν βγαίνει κάτι με το σπάσιμο μιας βιτρίνας, γνωρίζοντας ότι μπορεί κάτω από την κουκούλα να υπάρχει παρακρατικός νεαρός, γνωρίζοντας ότι η κλεψιά των τραπεζών προς τους «πελάτες» τους, δεν θα σταματήσει ούτε με 1000 μολότοφ.

Τα λέω αυτά γνωρίζοντας ότι το πιο αποτελεσματικό όπλο, είναι ο συνειδητός και αποφασιστικός αγώνας, ο δύσκολος και επίμονος αγώνας, ο οποίος  ξεκινώντας από τα απλά και τετριμμένα (απεργίες συγκεντρώσεις), θα μετεξελιχτεί σε εξέγερση και ίσως κάποτε και επανάσταση, για να εγκαθιδρυθεί μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση από τράπεζες και άλλα ευαγή ιδρύματα…

Από την  εμπειρία μου επίσης έχω πειστεί, ότι όσο περισσότερο ακούω για «ανομία που πατάσσεται», τόσο κατανοώ ότι μια απίστευτη απάτη  βρίσκεται σε εξέλιξη. Την ίδια ώρα που ο υπουργός Δένδιας, ανακοινώνει ότι συνέλαβε 1500 ύποπτα μπουκάλια! βρίσκεται σε εξέλιξη το μεγαλύτερο ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, το μεγαλύτερο πλιάτσικο των πηγών της χώρας και η πιο άγρια εξόντωση των εργαζομένων του τόπου.

Στην ομοιογένεια που επιχειρούν να επιβάλλουν, τα γνωστά κόμματα, τα γνωστά συμφέροντα και τα γνωστά κανάλια, πρέπει να υπάρχουν θύλακες αντίστασης, θύλακες αλληλεγγύης, θύλακες αγώνα. Χώροι λαϊκής συνάντησης, έκφρασης, δράσης και πολιτισμού. Κανένας τέτοιος χώρος δεν είναι ύποπτος. Σε κανέναν τέτοιο χώρο δεν γίνονται παράνομες πράξεις. Και αν ακόμη γίνονται, είναι υποδεέστερες και αριθμητικά ελάχιστες, σε σχέση με αυτές που διαπράττονται στα περίφημα σαλόνια της εξουσίας. Οι παράνομες πράξεις γεννιούνται και εκκολάπτονται άλλου. Σε άλλες βίλες.

Η αμφισβήτηση του υπάρχοντος πολιτικού πλαισίου, δεν έχει ένα χρώμα, μια κατεύθυνση. Ξεκινά από πολλές αφετηρίες, έχει ποικίλες στοχεύσεις  και μπορεί να φτάνει σε διαφορετικές αποστάσεις. Κάποιου η αμφισβήτηση φτάνει στην ρίζα, κάποιου στην επιφάνεια, κάποιου στην μέση. Αυτή η διαβάθμιση είναι ωραία αφορμή για συζήτηση, αναζήτηση τυχόν συγκλίσεων και κοινών πορειών. Αλλιώς ας πορεύονται χωριστά ή παράλληλα.

Υπάρχει χώρος για όλους. Και κυρίως δρόμος.

 

ΥΓ. Οι «ανομίες» των μελών της Βίλας, δεν θα μου σβήσουν από το κάδρο, την αγωνία τους και τον αγώνα τους, το πείσμα τους, το μεράκι τους, την άρνηση με άποψη όλων όσων σερβίρονται από κανάλια και διαύλους. Οι διαφορετικές από τις δικές μου, απόψεις τους, δεν θα μου κρύψουν το θάρρος τους να ανακαταλάβουν την βίλα, ξέροντας ότι θα συλληφθούν  από την αστυνομία και ξέροντας ότι θα περάσουν  την γνωστή ταλαιπωρία στην ΓΑΔΑ και θα υποστούν το σημάδεμα για μια ζωή…

Στην τόσο ήρεμη, νωθρή, αποχαυνωμένη  και προβλέψιμη Αθήνα της κρίσης, ήταν μια καλή αρχή για το δυσκολότερο έτος που μόλις ξεκίνησε.

 

Καλή λευτεριά στους συλληφθέντες και κυρίως στους αιχμαλώτους.

Φορομπηχτικό & αντισυνταγματικό το φορολογικό νομοσχέδιο

Αναδημοσίευση από Ίσκρα

Κατάπελτης είναι για την τρικομματική κυβέρνηση είναι η έκθεση της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής, σύμφωνα με την οποία εγείρονται σοβαρά θέματα συνταγματικότητας σημαντικών διατάξεων του υπό ψήφιση φορολογικού νομοσχεδίου. Στην εν λόγω έκθεση, που συνοδεύει το νομοσχέδιο, εντοπίζονται προβλήματα συνταγματικότητας, μεταξύ άλλων, στα μέτρα της κατάργησης του πρόσθετου αφορολόγητου ορίου για τα παιδιά, στην θέσπιση διαφορετικού τρόπου φορολόγησης του εισοδήματος ανάλογα με την πηγή του και στη θέσπιση εισοδηματικού ορίου για την καταβολή επιδόματος στους πολύτεκνους φορολογούμενους.

Στην έκθεση επισημαίνεται ότι, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, τα προβλεπόμενα στο νομοσχέδιο οδηγούν σε μεγαλύτερα φορολογικά βάρη για φορολογούμενους με μικρότερο εισόδημα προερχόμενο από μια πηγή, όπως είναι οι ελεύθεροι επαγγελματίες σε σύγκριση με άλλους με μεγαλύτερο εισόδημα το οποίο προέρχεται από περισσότερες πηγές (π.χ. ενοίκια, μισθωτές υπηρεσίες).

Η έκθεση της Επιστημονικής Επιτροπής αποτελεί ηχηρό χαστούκι για την κυβερνητική κοινοπραξία, καθώς αποδεικνύει περίτρανα την βαθύτατη υποκρισία της κυβέρνησης, η οποία έχει επιδοθεί σε μια άθλια «σταυροφορία» του «νόμου» και της «τάξης». Αυτοί που σχίζουν τα ιμάτιά τους, τάχα, για τη νομιμότητα, είναι οι πρώτοι που παραβιάζουν συστηματικά το Σύνταγμα και τους νόμος. Κόλαφος, όμως, είναι η έκθεση και για την πλειοψηφία των μέσων μαζικής ενημέρωσης, τα οποία υποβαθμίζουν το μέγα ζήτημα τηρώντας «σιγή ιχθύος» και επιδίδονται στην τρομολαγνική προπαγάνδα «κυβερνητικής κοπής».

Οι συντάκτες της έκθεσης εκφράζουν σημαντικές επιφυλάξεις και για την κατάργηση του αφορολόγητου ορίου εισοδήματος που προβλέπει το νομοσχέδιο. Επισημαίνεται, μάλιστα, ότι το συγκεκριμένο μέτρο ενδεχομένως να μην είναι συμβατό με την αρχή της φορολόγησης με βάση τη φοροδοτική ικανότητα, το σεβασμό της αξίας του ανθρώπου και την υποχρέωση προστασίας της οικογένειας και της παιδικής ηλικίας. Με την έκθεση αμφισβητείται και η συνταγματικότητα της φορολόγησης εισοδημάτων κάτω από το ελάχιστο εισοδηματικό όριο διαβίωσης που  ανέρχεται στο ποσό των 5.951 ευρώ ετησίως ανά άτομο.

Διαλύουν το ΤΤ και το δίνουν για πούλημα στο ΤΧΣ

Αναδημοσιεύουμε από το Ίσκρα

ΣΤΗΝ ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ!

ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΤ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

Με μια πρωτοφανή, εγκληματικού χαρακτήρα και διαστάσεων, κίνηση η κυβέρνηση προχώρησε σήμερα στην εκχώρηση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου στο περίφημο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ).

Με την κίνηση αυτή το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο στην ουσία θα διαλυθεί, θα χωρισθεί σε "κακή" και "καλή" τράπεζα με την τελευταία να περνάει στη διαχείρηση του ΤΧΣ, ενώ οι εργαζόμενοι σε αυτό θα απολυθούν και πολλοί εξ'αυτών, μπορεί και οι περισσότεροι , κινδυνεύουν να μείνουν στο δρόμο, αφού το νέο ΤΤ μπορεί να επαναπροσλάβει λίγους εξ'αυτών!

Στόχος του ΤΧΣ είναι να "εξυγιάνει" , υποτίθεται, το ΤΤ με σκοπό να το εκποιήσει σε ιδιωτικά τραπεζικά συμφέροντα.

Η κυβερνητική αυτή επιλογή ισοδυναμεί με μέγα εθνικό και οικονομικό έγκλημα αφού το ΤΤ σύμφωνα με τις μελέτες τόσο της Alvarez&Marshal όσο και της Black Rock έχει κριθεί ως βιώσιμο και μια από τις πιο υγιείς τράπεζες της Ελλάδας, η οποία για λόγους πολιτικών και ιδιοτελών σκοπιμοτήτων έχει εξαιρεθεί αυθαίρετα από τις συστημικές τράπεζες, προκειμένου να παραχωρηθεί ως δώρο και με προίκα σε ιδιωτικά αρπακτικά τραπεζικά συμφέροντα και πιθανότατα πολυεθνικά.

Το καταστροφικό μοντέλο της ΑΤΕ πάει να επαναληφθεί με ακόμα χειρότερο τρόπο με το ΤΤ.

Η κυβέρνηση μπορεί, όμως, να λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο. Κι αυτό διότι η συμπαραταγμένη Αριστερά, οι εργαζόμενοι του ΤΤ και μια πλατιά εργατική λαϊκή συμμαχία , μπορούν να ματαιώσουν το κυβερνητικό έγκλημα!

Να διασώσουν το ΤΤ ως δημόσια τράπεζα και να εθνικοποιήσουν το τραπεζικό σύστημα στην κατεύθυνση της προοδευτικής διεξόδου και ανασυγκρότησης της χώρας.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΑΧ. ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟΥ :

"Το προσχεδιασμένο έγκλημα αφανισμού του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου εκτελείται κατά γράμμα, με τη βούλα της τρικομματικής Κυβέρνησης. Όπως προέκυψε από τις αλλεπάλληλες συναντήσεις με τις διοικήσεις του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) και της Τράπεζας της Ελλάδος το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο παύει να υπάρχει με τη σημερινή του μορφή, διασπάται σε «καλή» και «κακή» τράπεζα και το υγιές κομμάτι της περνάει στον αποκλειστικό έλεγχο του ΤΧΣ - σαν  να λέμε της Τρόϊκας - έως ότου ξεπουληθεί σε κάποιο «μεγάλο παίκτη».
Ταυτόχρονα, λύονται οι συμβάσεις όλων των εργαζομένων, οι οποίοι οδηγούνται είτε στην ανεργία, είτε στην οικονομική εξαθλίωση, ενώ οι 72.000 μικρομέτοχοι του ΤΤ, τιμωρούνται αδυσώπητα, με τον εκμηδενισμό των μετοχών τους. 
Δηλαδή, η Κυβέρνηση επιφυλάσσει για την ιστορική τράπεζα των 113 χρόνων ζωής, τύχη ανάλογη με της PROTON BANK, του προφυλακισμένου κ. Λαυρεντιάδη και για τους εργαζομένους της ακόμη χειρότερη. 
Οι τρείς κυβερνητικοί εταίροι τελειώνουν την Τράπεζα της Λαϊκής Αποταμίευσης, εξυπηρετώντας τα σχέδια του ελληνικού τραπεζικού κατεστημένου και των ξένων δανειστών. 
Η εξέλιξη ήταν προδιαγεγραμμένη. Που πήγαν άραγε οι τελευταίες βαρύγδουπες ανακοινώσεις ότι «το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο μπορεί και πρέπει να συγχωνευτεί (χωρίς να διασπαστεί) με την Attica Bank και να αποτελέσουν την αρχή της δημιουργίας του τέταρτου ισχυρότερου τραπεζικού σχήματος»; Όλοι βάζουν την υπογραφή τους για τον θάνατο της τράπεζας, που όπως αποδείχθηκε και από την BLACK ROCK, ήταν σε πολύ καλύτερη θέση από τις λεγόμενες συστημικές. Οι θλιβεροί υπεύθυνοι της τρικομματικής Κυβέρνησης και των τραπεζιτών έχουν ονοματεπώνυμα. Όμως ας μην γελιούνται. Για το έγκλημα θα υπάρξει τιμωρία ποινική και πολιτική.
Οι εργαζόμενοι του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου δεν υποχωρούν, δεν καταθέτουν τα όπλα και συνεχίζουν τον έντιμο αγώνα τους, μέχρι τη δικαίωσή τους."

Δύο διαδηλώσεις το Σαββάτο στα Προπύλαια

Παρουσίαση του βιβλίου του Δημήτρη Κωτσάκη ''3 και 1 κείμενα'' στην ΕΣΗΕΜΘ

Το βιβλίο του επ. καθηγητή στην Πολυτεχνική σχολή του ΑΠΘ Δημήτρη Κωτσάκη με τίτλο “3 και 1 κείμενα” παρουσιάζεται το Σάββατο 12 Ιανουαρίου, στις 7μμ, στο συνεδριακό κέντρο της ΕΣΗΕΜ-Θ (Στρατηγού Καλλάρη 5).

Κατά την παρουσίαση θα συζητηθούν τα θέματα που πραγματεύεται το βιβλίο και αφορούν το κοινό και τη δημοκρατία, τη δημόσια παιδεία, την αλλοτρίωση και τον κομμουνισμό και το δημόσιο χώρο.

Ομιλητές θα είναι ο επ. καθηγητής στο τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του ΠΑΜΑΚ Δημήτρης Σταματόπουλος, ο δοκιμιογράφος, συντονιστής του Κέντρου Διαπολιτισμικών Σπουδών Φώτης Τερζάκης και ο συγγραφέας του βιβλίου.

Τα “3 και 1 κείμενα” κυκλοφορούν από τις “Εκδόσεις των συναδέλφων”.

Τα τρία κείμενα που παρουσιάζονται σε αυτό τον τόμο μετέχουν στις δημόσιες συζητήσεις για ένα διάστημα δώδεκα χρόνων, 1991-2003, που είχε ιδιαίτερη σημασία για τα κοινωνικά κινήματα στην Ελλάδα. Το τέταρτο κείμενο συνδέει τα τρία προηγούμενα με τη σημερινή δημόσια συζήτηση.

Το κείμενο "Για τη δημόσια παιδεία" μετέχει το 1991 στη συζήτηση για τη νέα εποχή της "παγκοσμιοποίησης" που οριοθετεί η κατάρρευση των σοβιετικών καθεστώτων το 1989. Αναφέρεται στον νέο τρόπο παραγωγής και τη σχέση του με το κράτος και την παιδεία, συζητώντας τη μορφωτική διάσταση της δημοκρατικής αντίθεσης στην αναδυόμενη αστική ολιγαρχία. Το δεύτερο κείμενο, "Αλλοτρίωση και κομμουνισμός", παρεμβαίνει το 2000 στη συζήτηση για το αναδυόμενο μορφωτικό κίνημα με θέμα την υπέρβαση της αλλοτρίωσης με την έννοια που έχει ο όρος στον Μαρξ, διακρίνοντας τη σκέψη του Μαρξ από τον "ορθόδοξο μαρξισμό". Ακολουθεί το κείμενο "Δημόσιος χώρος: χώρος των πολιτών, χώρος των ιδιωτών", που μετέχει το 2003 στην κεντρική για τη νέα εποχή συζήτηση του τέλους της πολιτικής και της υπέρβασης του ολιγαρχικού, πλέον, παγκόσμιου πολιτικού χώρου σε έναν αναδυόμενο δημόσιο χώρο άμεσης δημοκρατίας. Αφορμή είναι η εμφάνιση στην Ελλάδα του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ.

Η δημιουργία ενός δημόσιου χώρου με τις παραπάνω αρχές ήταν το πρόταγμα των ριζοσπαστικών κοινωνικών κινημάτων που είχαν αναπτυχθεί στη μεταδικτατορική Ελλάδα την περίοδο 1978-1991 στους χώρους κατοικίας, εργασίας και παιδείας. Οι συζητήσεις 1991-2003, που ακολούθησαν το κίνημα της περιόδου 1978-1991 και στις οποίες μετέχουν τα τρία κείμενα που παρουσιάζονται εδώ, ολοκληρώνουν την προβληματική του κοινωνικού κινήματος της περιόδου αυτής, στο ιστορικό πλαίσιο της εμφάνισης των οικουμενικών κοινωνικών κινημάτων στην ενταγμένη στην Ευρωπαϊκή Ένωση Ελλάδα.

Το τελευταίο κείμενο, "Το κοινό και η δημοκρατία", αναφέρεται στις έννοιες που είναι κεντρικές στο εννοιολογικό πλαίσιο των τριών αρχικών κειμένων και αναγκαίες για την κατανόησή τους έπειτα από τις συζητήσεις που ακολούθησαν. Αρχίζοντας με τη δυναμική του κοινού στη σχέση του με τη δημοκρατία, το κείμενο καταλήγει σε μια πρόταση ορισμού του κοινού ως θεμέλιο του δημόσιου χώρου της άμεσης δημοκρατίας.

Μνημονιακοί Δημοσιογράφοι - Κρατικοδίαιτοι μέχρι το μεδούλι

Αναδημοσίευση από http://freenet2004.wordpress.com/

 

Δημοσιογραφία – ΜΜΕ στους καιρούς των μνημονίων

Αν υπάρχει μια εξίσου μισητή φιγούρα στη δημόσια σφαίρα με αυτή των μπάτσων και πολιτικών, αυτή είναι σίγουρα η κάστα εκείνη των ομοκρέβατων, με την εξουσία και τις οικονομικές ελίτ, δημοσιογράφων. Ο ρόλος τους ήταν διακριτός και πολύ ξεκάθαρος από καιρό, όταν ακόμα το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας κολυμπούσε μέσα στην καπιταλιστική φούσκα αυξάνοντας τα χρέη της από τις τραπεζικές πιστώσεις. Η απαξίωση των ΜΜΕ και των εντύπων που εκδίδουν τα αφεντικά των οικονομικών ελίτ δεν έγινε παρά μέσα σε συνθήκες γενικευμένης κοινωνικής και οικονομικής κρίσης και αυτό ως αντίδραση στην προκλητική προώθηση των πιο επιθετικών πολιτικών εξαθλίωσης.

Η αυθόρμητη αντίδραση μέρους της κοινωνίας απέναντι στις προπαγανδισμένες πολιτικές μνημονιακού χαρακτήρα για την υποτίμηση της εργασίας και την επίθεση στα εισοδήματα σε μεγάλο βαθμό δεν έχει προκύψει από πολιτικές διεργασίες που συνδέουν το ρόλο των ΜΜΕ με τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλά ως ασυνείδητη πράξη του απελπισμένου και οργισμένου στη βάση του επιχειρήματος της μεγαλύτερης εξαθλίωσης του ως αναγκαία συνθήκη της “σωτηρίας της χώρας”. Αναμφισβήτητα, τα ΜΜΕ στο σύνολό τους συνέβαλαν στη διαμόρφωση της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης συνεισφέροντας τις δυνάμεις τους στην προσπάθεια δημιουργίας του σοκ και δέους (ντοκιμαντέρ και βιβλίο της Κλάιν) που ήταν αναγκαία για την εφαρμογή των πολιτικών φτωχοποίησης.

Έχει ιδιαίτερη σημασία να αναζητήσει κανείς το μετοχικό καθεστώς των ΜΜΕ για να διαπιστώσει ότι πίσω από αυτά κρύβονται οι ολιγάρχες της οικονομικής και πολιτικής ομηρείας της κοινωνίας. Επομένως ο ρόλος των ΜΜΕ είναι συνυφασμένος με την προώθηση των συμφερόντων των οικονομικών ελίτ τα οποία εν μέρει μπορεί να συμβαδίζουν με τις επιδιώξεις της αστικής τάξης ως προς την κατεύθυνση του ελληνικού καπιταλισμού. Αν τα πράγματα στριμώξουν ως προς αυτά τα οικονομικά  συμφέροντα, μην εκπλαγούμε αν δούμε μια εντυπωσιακή στροφή ακόμα και προς την κατεύθυνση της εξόδου της χώρας από το € και την ΕΕ. Όταν τα δάνεια δεν έπεφταν στα ΜΜΕ και οι τράπεζες κινδύνευαν να περάσουν στον έλεγχο υπερεθνικών οργανισμών που εξυπηρετούν συμφέροντα ανταγωνιστικών αστικών τάξεων είχαμε γίνει μάρτυρες  μιας συγκυριακής στροφή των πιο διαπλεκόμενων εντύπων. Ωστόσο, το τελευταίο δάνειο του σχεδόν φαλιρισμένου βασικού μετόχου του ΜΕΓΚΑ ύψους 98εκ. € δείχνει ότι εξασφαλίστηκε η παραμονή των ΜΜΕ στη γραμμή του μπλοκ εξουσίας που επιδιώκει φτωχοποίηση της κοινωνίας εντός του € με τις εφαρμοζόμενες μνημονιακές πολιτικές.

Η καταστροφική ποιότητα των οικονομικών προβλέψεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

Προσέξτε στο παραπάνω γράφημα που αλιέυσαμε από εδώ το πόσο τυφλά νεοφιλελεύθερα είναι τα οικονομικά τσακάλια της ΕΕ και της ΕΚΤ. Το γράφημα απεικονίζει την εξέλιξη των προβλέψεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την πορεία του ΑΕΠ στην Ελλάδα, από το 2009 έως και το 2012. Με σκούρο κόκκινο η πρώτη πρόβλεψη,με λιγότερο σκούρο, οι επόμενες με μαύρο η πραγματική τελική μεταβολή του ΑΕΠ. Όπως μπορεί ο καθένας (χωρίς καμιά ιδιαίτερη γνώση οικονομικών) να δει, οι φωστήρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ξεκίνησαν με προβλέψεις για απλά μειωμένους ρυθμούς ανάπτυξης, συνέχισαν με προβλέψεις χαμηλής ύφεσης, στη συνέχεια μεγάλωναν διαρκώς την ύφεση, για να τους ξεπεράσει φυσικά κάθε φορά η ακόμα πιο αρνητική πραγματικότητα. Αποτέλεσμα οι χρυσοπληρωμένοι αυτοί "οικονομικοί δολοφόνοι" να πέφτουν έξω κάθε χρόνο 7 έως 8% στις προβλέψεις τους, τη στιγμή που διατάζουν νέες σφαγές. Ακόμα και πέρισυ που προέβλεπαν ύφεση  - 6% η τελική σίγουρα θα προκύψει ακόμα μεγαλύτερη (πάνω από 6%), οδηγώντας μέσα σε 4 χρόνια σε συνολική μείωση του ΑΕΠ πάνω από 20% - μοναδικό φαινόμενο σε καιρό "ειρήνης".

Όπως πολύ σωστά γράφει και το site από όπου αναδημοσιεύουμε:

"Ο κύριος ένοχος είναι το χαμηλό επίπεδο του «πολλαπλασιαστή» (περίπου 0,5) στα μοντέλα. Τα μοντέλα βασίζονται στην εσφαλμένη υπόθεση ότι, όταν μείωνεις τις συντάξεις, απολύεις εκπαιδευτικούς και προσβάλλεις ολόκληρες χώρες ότι είναι ανεύθυνες και διεφθαρμένες, οι άνθρωποι θα αρχίσουν να ξοδεύουν περισσότερο, αντί λιγότερο, καθώς ελαττώνεται μεν το εισόδημά τους, αλλά και αυξάνει η εμπιστοσύνη τους, αντισταθμίζοντας με αυτό περίπου 50 % από τις περικοπές της κυβέρνησης." 

Πολιτικές (νεοφιλελεύθερες) εκτιμήσεις του πυρήνα της ΕΕ, που - δυστυχώς πάνω στα κεφάλια μας - αποδεικνύονται εκτός από αντιεπιστημονικές και παντελώς καταστροφικές για την κοινωνία (όχι βέβαια και για το κεφάλαιο).

Περιοδικό κομπρεσέρ, 4ο τεύχος

Το “κομπρεσέρ” μπαίνει στο 4ο τεύχος του και κοντεύει να κλείσει δύο χρόνια στο χώρο της πόλης, για το χώρο και την πόλη. 4ο τεύχος λοιπόν, και αν τα μετράμε ακόμα ένα-ένα στα editorial μας, είναι γιατί θέλουμε να πιστέψουμε ότι το εγχείρημα φτάνει σιγά-σιγά να αποκτήσει μία μόνιμη περιοδικότητα και μία πολύπλευρη θεματολογία. Όσον αφορά την τελευταία, στόχος μας είναι να καταπιανόμαστε με χωρικά ζητήματα επίκαιρα, πέρα από τις “παραδοσιακές” αφηγήσεις, και πάντα από τη σκοπιά του κινήματος. Πιστεύουμε ότι το εγχείρημα συνεχίζει να κατέχει μια ιδιαίτερη θέση, ενάντια στον ακαδημαϊσμό και ενάντια στους “ειδικούς”, μαζί με όλους εκείνους που παλεύουν κοινωνικά για να αλλάξει η πόλη τους, αλλά και εκείνους που νοιώθουν ότι κάθε κοινωνική αλλαγή περνάει μέσα από την αλλαγή της πόλης τους. Όσον αφορά στην περιοδικότητα του, μπορεί οι 8 μήνες που μεσολάβησαν από το προηγούμενο τεύχος να ξέφυγαν από τον αρχικό μας σκοπό για την εμφάνιση μας σε βιβλιοπωλεία-λέσχες-καταλήψεις ανά εξάμηνο, αλλά είμαστε σίγουροι ότι στη συμπύκνωση του ιστορικού χρόνου που είναι μπροστά μας, το “κομπρεσέρ” θα επανορθώσει και, γιατί όχι, θα κληθεί να ακολουθήσει την εκρηκτική ουσία των καιρών.

editorial #4

Constant – Νέα Βαβυλώνα. Μια νομαδική πόλη

Neil Smith – Ποια νέα πολεοδομία; Ο ρεβανσισμός των ’90s

Rethink Gentrification: Φιλόδοξοι Μεσίτες, Ξεπεσμένοι Μεσοαστοί και Σύγχρονοι Πληβείοι στο Κέντρο της Αθήνας

Neil Smith – Νέος Παγκοσμισμός, Νέα Πολεοδομία: το gentrification ως παγκόσμια στρατηγική των πόλεων

Silvia Federici – Η Aναπαραγωγή της Εργατικής Δύναμης στην Παγκόσμια Οικονομία, η μαρξιστική θεωρία και η ατελής Φεμινιστική Επανάσταση

Κίνημα ΝΟΤΑV: ένα υποκείμενο υπό διαμόρφωση

Ψήφισμα της ΕΜΔΥΔΑΣ Θεσσαλίας καταδίκης των διώξεων αγωνιστών ενάντια στα διόδια

Ε.Μ.Δ.Υ.Δ.Α.Σ. ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ &ΔΥΤΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ Α΄ΘΜΙΑ ΕΝΩΣΗ  ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ  ΔΗΜΟΣΙΩΝ  ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ  ΔΙΠΛΩΜΑΤΟΥΧΩΝ  ΑΝΩΤΑΤΩΝ  ΣΧΟΛΩΝ

ΨΗΦΙΣΜΑ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ ΤΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΔΙΟΔΙΑ

Εδώ και δύο περίπου χρόνια χιλιάδες πολίτες από την μια μέχρι την άλλη άκρη της Ελλάδας συμμετείχαν  σε κινητοποιήσεις –άνοιγμα των εθνικών δρόμων- με τις οποίες εξέφραζαν την αντίθεσή τους στα χαράτσια των διοδίων και κατήγγειλαν το απαράδεκτο και προκλητικό ξεπούλημα των εθνικών μας δρόμων στις ιδιωτικές  εταιρείες των ξένων και ντόπιων  μεγαλοεργολάβων.

Μαζί τους δεκάδες συμπολίτες μας από την Θεσσαλία συμμετείχαν σε πανελλαδική κινητοποίηση στα διόδια του Μοσχοχωρίου, του Μακρυχωρίου και του Πυργετού.

Πριν από λίγες μέρες μέσα από μια βιομηχανία παραγωγής δικών στήνεται ένα κατηγορητήριο το οποίο παραπέμπει για τις 16 & 18 Ιανουαρίου του 2013   είκοσι συμπολίτες μας, που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις κατά των διοδίων με την κατηγορία ότι «…διέγειραν από κοινού δημοσίως σε διάπραξη πλημμελήματος….και παρότρυναν τους διερχόμενους οδηγούς..….να εξαναγκάσουν με την βία ή με απειλές τους εισπράκτορες διοδίων της εταιρείας Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου να επιτρέψουν την διέλευση αυτών σηκώνοντας τις μπάρες».  Το κατηγορητήριο περιλαμβάνει παράβαση του άρθρου 184 του 1951(!) του Ποινικού Κώδικα το οποίο αναφέρει «..όποιος δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο προκαλεί ή διεγείρει σε διάπραξη κακουργήματος ή πλημμελήματος τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών ετών».

Η παραπομπή με τις διατάξεις του 184 του ΠΚ περί αυτουργίας έρχεται με εμφαντικό τρόπο να προωθήσει την ποινικοποίηση των ιδεών και γι’ αυτό αποτελεί κατάφορη παραβίαση των δημοκρατικών και συνταγματικών ελευθεριών και ποινικοποίηση του φρονήματος.

Πρόκειται για καθαρή απόπειρα τρομοκράτησης της αντίστασης του λαού μας και ειδικότερα της πρακτικής εκείνης που με ολοένα και  πιο μαζικό τρόπο υιοθετεί την κοινωνική ανυπακοή και αντίσταση στην πράξη απέναντι στα διόδια, στα χαράτσια, στις αυξήσεις και στην γενικότερη φορομπηχτική επιδρομή, που επιβάλουν οι μνημονιακές επιλογές και τα μέτρα του πολιτικού προσωπικού της τρόικας (ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ) αλλά και του ντόπιου και ξένου μεγάλου κεφαλαίου.

Κι ενώ  ποινικοποιούνται οι αντιστάσεις κανείς δεν εγκαλείται για το εδώ και δύο χρόνια σταμάτημα των έργων,  για τη συνέχιση είσπραξης των υπέρογκων διοδίων σε δρόμους-εγκαταλειμμένα εργοτάξια , για τους απαράδεκτους παράδρομους  στους οποίους πλέον έχει αυξηθεί ο κυκλοφοριακός φόρτος και άρα και ο κίνδυνος πρόκλησης ατυχήματος, μια που σε αυτούς μετακινούνται οι περισσότεροι πολίτες και επαγγελματίες με κίνδυνο τη ζωή τους. 

Η ΕΜΔΥΔΑΣ, οι μηχανικοί του Δημοσίου καταγγείλαμε την αντισυνταγματικότητα της παραχώρησης σε ιδιωτικές εταιρείες των δρόμων και των δημοσίων υποδομών,  που φτιάχτηκαν χρόνια τώρα με το μόχθο του ελληνικού λαού και ταυτόχρονα γίναμε ενεργό κομμάτι του κινήματος κατά των διοδίων.

Και θα επιμείνουμε στον αγώνα , σε συνεργασία με άλλους φορείς για να σταματήσουν οι πολίτες να πληρώνουν διόδια σε δρόμους -καρμανιόλες ,που δεν έχουν ολοκληρωθεί, και που καμιά σχέση δεν έχουν  με τον όρο «αυτοκινητόδρομοι», (δύο τουλάχιστον  λωρίδες ανά κατεύθυνση , πλήρους διαχωρισμού, χωρίς διασταύρωση στο ίδιο επίπεδο με άλλη οδό , δυνατότητα κίνησης σε παράδρομους ασφαλείς και συντηρημένους).

 Για όλους αυτούς τους λόγους σήμερα είμαστε αλληλέγγυοι σε κάθε  διωκόμενο για τη δράση του ενάντια στα διόδια.

Αναγνωρίζοντας την πολιτική σημασία της δίκης και επειδή θεωρούμε ότι δεν δικάζονται μεμονωμένα άτομα αλλά όλες οι κοινωνικές αντιστάσεις του λαού μας, απαιτούμε την

• ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΗΜΑ ΚΑΘΕ ΔΙΩΞΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΟΔΙΑ
• ΑΚΥΡΩΣΗ-ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΠΟΥ ΠΑΡΑΧΩΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΣΤΟ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
• ΤΑ ΕΡΓΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΟΥΝ ΜΕ ΕΥΘΥΝΗ  ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ

«Καπετάν Πάσχο Μανδραβέλη», δυσάρεστα μαντάτα

Το κείμενο είναι ανακοίνωση της ΠΟΕ ΟΤΑ, που αξίζει να δημοσιευτεί αυτούσια

«Καπετάν Πάσχο Μανδραβέλη», δυσάρεστα μαντάτα φαίνεται ότι χτύπησαν την πόρτα σου τις ημέρες των εορτών. Η υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ και η εμπλοκή του πρώην Υπουργού Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου, αλλά και η μετέπειτα αποκάλυψη πώς η σύζυγος σου υπηρετούσε στο γραφείο του ως στενή συνεργάτιδα του από την εποχή που ήταν Διευθυντής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και όσο παρέμεινε Υπουργός της κυβέρνησης Παπανδρέου, σίγουρα δεν ήταν το δώρο το οποίο περίμενες να σου φέρει ο Αι Βασίλης.

Γνωρίζαμε «Καπετάν Πάσχο Μανδραβέλη» πώς κάθε άρθρο σου ήταν υποβολιμαίο, έκρυβε σκοπιμότητες και εξυπηρετούσε συμφέροντα. Τώρα όμως αποκαλύπτεται και από πού πήγαζε αυτή η λυσσαλέα, αήθης και προκλητική επίθεση σε βάρος των μελών της Εκτελεστικής Επιτροπής της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. και κυρίως του Προέδρου της Θέμη Μπαλασόπουλου, κατά συνέπεια και των εργαζομένων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Από τις «στενές επαφές» με το σύστημα της εξουσίας, όπως με τον κ. Γιώργο Παπακωνσταντίνου και πολλούς άλλους που θέλουν να ξεπουλήσουν τη Δημόσια και Δημοτική περιουσία έναντι πινακίου φακής και να παραδώσουν βορά στους επιχειρηματίες-εργολάβους τις υπηρεσίες των Δήμων, μεταξύ των οποίων και την καθαριότητα.

Γιατί «Καπετάν Πάσχο Μανδραβέλη» δεν αισθάνθηκες ούτε μία φορά την ανάγκη να ασκήσεις κριτική στον πρώην Υπουργό Οικονομικών κ. Γιώργο Παπακωνσταντίνου, ούτε καν τώρα με το σάλο που έχει προκαλέσει η εξαίρεση συγγενών του από τη λίστα Λαγκάρντ, όταν κατανάλωνες δοχεία μελάνι για τους συνδικαλιστές της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. και του Δημοσίου, εκτοξεύοντας τόνους λάσπης; Γιατί πάντοτε εμφανίστηκες φανατικός υποστηρικτής του συστήματος, αλλά ποτέ όσων απλών πολιτών κατέβηκαν στους δρόμους να υπερασπιστούν το δικαίωμα στη δουλειά και να ζουν με αξιοπρέπεια τις οικογένειες τους; 

Μήπως γιατί «Καπετάν Πάσχο Μανδραβέλη» η σύζυγος σου, υπάλληλος του Ι.Κ.Α. Κοζάνης, αποσπάστηκε στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. και υπηρέτησε στο πλευρό του κ. Γιώργου Παπακωνσταντίνου όταν αυτός πήρε τη θέση του Διευθυντή του κόμματος και αργότερα του εκπροσώπου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. (2003-2004); Μήπως γιατί η σύζυγος σου αποτέλεσε μέλος του ιδιαίτερου γραφείου του κ. Γιώργου Παπακωνσταντίνου όταν αυτός ήταν Υπουργός Οικονομικών, αλλά και μετέπειτα όταν διετέλεσε Υπουργός Περιβάλλοντος; Δικαιολογίες του τύπου, δεν είναι του ανδρός της και δεν είναι του πατρός της, είναι φθηνές. Είναι φθηνές και άστοχες «Καπετάν Πάσχο Μανδραβέλη» γιατί παρόμοιες περιπτώσεις τις καταδίκαζες και εγκαλούσες τους εμπλεκόμενους.

«Καπετάν Πάσχο Μανδραβέλη» ο βασιλιάς αποδείχθηκε γυμνός. Γυμνός από αξιοπιστία, γυμνός από εγκυρότητα, γυμνός από σοβαρότητα. Σε αντίθεση, αποδείχθηκε τι κρύβονταν πίσω από τις λέξεις και τις επιθέσεις που κατ’ εξακολούθηση εξαπέλυες μέσω των Μέσων Ενημέρωσης τα οποία υπηρετείς. Φάνηκε ξεκάθαρα «Καπετάν Πάσχο Μανδραβέλη» γιατί στόχευες τους συνδικαλιστές της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. αλλά και τους εργαζομένους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης «μουσάτοι της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α.» και ενδιαφερόσουν τόσο πολύ για τους Δήμους και την καθαριότητα. Ταυτίστηκες με τα γραφόμενα σου με το σύστημα που εξυπηρετούσε και ο κ. Παπακωνσταντίνου και επιθυμεί διακαώς να προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση της καθαριότητας των Δήμων, παραχωρώντας την σε συγκεκριμένα επιχειρηματικά-εργολαβικά συμφέροντα αγνοώντας και αδιαφορώντας για την οικονομική επιβάρυνση των πολιτών. 

Α, και μία λεπτομέρεια. Τόσο ο κ. Παπακωνσταντίνου όσο και η σύζυγος του κ. Μανδραβέλη κατάγονται από την Κοζάνη. Στην ίδια περιοχή εκλέγεται και το ανερχόμενο στέλεχος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Πάρις Κουκουλόπουλος που πρωτοστατεί στην ιδιωτικοποίηση και την εκχώρηση στα μεγάλα επιχειρηματικά-εργολαβικά-εκδοτικά συμφέροντα της διαχείρισης των απορριμμάτων.

Υ.Γ.: Τώρα, «Καπετάν Πάσχο Μανδραβέλη» υπάρχει και θέμα ασυμβίβαστου με τη θέση του Έφορου Δημοσίων Σχέσεων που κατέχεις στην προσωρινή Εκτελεστική Επιτροπή της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. Ο Πρόεδρος της κ. Γιώργος Παπαχρήστου θα πρέπει να μεριμνήσει άμεσα για την αντικατάστασή σου.  

Κάτω τα ξερά σας από τη Villa Amalias και τις καταλήψεις

ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ

http://villa-amalias.blogspot.gr/

Σήμερα στις 9.20 πμ και σε συνέχεια της ανακατάληψης του κτηριου της Villa Amalias από δεκάδες συντρόφους, πραγματοποιήθηκε εισβολή από ματ, εκαμ και υμετ χωρίς την παρουσία εισαγγελέα, για την αποβολή των συντρόφων-ισών και την εκκένωση του κτηρίου. Οι 101 σύντροφοι-ίσες,  παρά το δυσμενές της θέσης που τους τοποθέτησε το κράτος για αυτήν την κίνησή τους, δίχως να σκύψουν σε καμία περίπτωση το κεφάλι, συγκροτήθηκαν συλλογικά και βγήκαν από την κατάληψη, όχι φορτωμένοι όπλα όπως θα φαντασιώνονταν πολλοί παπαγάλοι των μμε, με τη γροθιά τους υψωμένη και τη φωνή τους να αντηχεί ‘ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΌΧΙ ΟΙ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΙ’.

Σχεδόν παράλληλα με την εκκένωση της Villa Amalias οι μπάτσοι, κατόπιν εντολής ΔΗΜΑΡ, προχώρησαν στην αποβολή και προσαγωγή περίπου 40 αλληλέγγυων συντρόφων-ισών μας, από τη συμβολική  κατάληψη που πραγματοποιούνταν  στα γραφεία της ΔΗΜΑΡ, υποστηρικτικά και αλληλέγγυα στην ανακατάληψη της Villa Amalias και της εκ νέου εκκένωσής της.

Το κράτος πλέον προχωρά με ακόμη πιο ξεκάθαρα βήματα, για όσους δεν το έχουν καταλάβει ακόμα, στην υλοποίηση του δόγματος της μηδενικής ανοχής, που αφορά κάθε αντιστεκόμενο, κάθε αγωνιστή, κάθε άνθρωπο που μάχεται ενάντια στα τετελεσμένα που του επιβάλλουν οι έχοντες εξουσία και χρήμα. Σε όλους τους από κάτω, σε όλη την κοινωνία. Σε όλους εμάς που η ζωή μας είναι κάτι περισσότερο από έναν ακόμη αριθμό, από ένα ακόμη λιθαράκι στο σαθρό τους οικοδόμημα.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΑΧΘΕΝΤΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ-ΙΣΕΣ

ΤΗΣ VILLA AMALIAS & ΤΗΣ ΔΗΜΑΡ

Η VILLA AMALIAS ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ

 

9/1/2013

Συνέλευση Πολυτεχνείο 3μ.μ.

Συγκέντρωση έξω από τη ΓΑΔΑ 6 μ.μ.

Το ΤΣΜΕΔΕ άρχισε να υλοποιεί τις ληστρικές αυξήσεις εισφορών

Αναρτούμε το Γραμμάτιο Είσπραξης που εξέδωσε το ΤΣΜΕΔΕ σε συνάδελφο που πλήρωσε τις εισφορές του στις 7/1/2013. Από την 1/1/12013 με εντολή της διοίκησης του, υλοποιεί τις ληστρικές αυξήσεις εισφορών καλώντας τους συναδέλφους να πληρώσουν, όχι το ποσό του ειδοποιητηρίου - μια και αυτό δεν έχει τις αυξήσεις, όπως ήδη έχουμε γράψει - αλλά και τις αυξήσεις για το 2ο εξάμηνο του 2012. Όπως φαίνεται στο Γραμμάτιο που ακολουθεί, η πρώτη σελίδα έχει τις εισφορές του ειδοποιητηρίου (με προσαύξηση λόγω καθυστέρησης), η δεύτερη σελίδα το χαράτσι των 10 € ανά μήνα υπέρ ΟΑΕΔ για το 2ο εξάμηνο του 2012 και η τρίτη σελίδα τις αυξήσεις του 2ου εξαμήνου (235 € επιπλέον το εξάμηνο). Συνολικά 300 € παραπάνω εισφορές το εξάμηνο για τους προ 1993 ("παλιούς") ασφαλισμένους, πολύ περισσότερα για τους μετά το 93. Αναλυτικοί πίνακες με τις ληστρικές εισφορές υπάρχουν ανερτημένοι εδώ.

Από τα βασανιστήρια (που έγιναν), στο πραξικόπημα (που δεν έγινε): το σύστημα της καταστολής

Αναδημοσίευση από το τεύχος 12 του περιοδικού UNFOLLOW, που κυκλοφορεί.

ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ (ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ) ΣΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ (ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ): ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ – ΜΕΡΟΣ Β’Απαξίωση του πολιτικού συστήματος, κοινωνική αναταραχή, ασταθής κυβέρνηση, περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών, παρακρατικοί «θύλακες» στην αστυνομία και πρόγραμμα στατιωτικοποίησής της. Και τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ και στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού ανοίγουν κουβέντα για το στράτευμα…
Της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου

«Αν δεν μπορεί η αστυνομία, ας επέμβει ο στρατός να βάλει τάξη» είχε αποφανθεί δημοσίως ο Στέφανος Μάνος τον Δεκέμβριο του 2008, για τα όσα ακολούθησαν την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα. Είχε προηγηθεί στις 8 Δεκεμβρίου η έκτακτη σύγκληση της Κυβερνητικής Επιτροπής, κατά τη διάρκεια της οποίας, όπως άφηναν να διαρρεύσει στα ΜΜΕ, ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, θα έθετε τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, αν και δίχως να ζητήσει από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την εφαρμογή του άρθρου 48 του Συντάγματος, περί πολιορκίας.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ωστόσο, ήταν η τότε υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη αλλά και ο τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γιώργος Σουφλιάς αυτοί που ζητούσαν την επέμβαση του στρατού, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της επιτροπής. Το γεγονός, τουλάχιστον εν μέρει, πιστοποιεί η διαφοροποίηση της κας Μπακογιάννη από την κυβερνητική γραμμή, μέσω προσωπικής ανακοίνωσης που εξέδωσε, η οποία κατέληγε: «Στη Δημοκρατία ουδείς είναι υπεράνω του νόμου. Ουδείς δικαιούται ασυλίας: είτε φοράει στολή είτε κουκούλα. Όλοι έχουμε τα ίδια δικαιώματα. Οι διαδηλωτές, οι καταστηματάρχες, οι εργαζόμενοι, οι αστυνομικοί. Η Δημοκρατία δεν μπορεί να ανεχθεί την ωμή βία και την αυθαιρεσία. Απ' όπου και αν προέρχεται».

 Ήταν η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια αστικής δημοκρατίας που εμφανιζόταν ξανά, έστω και ως σκέψη, ο στρατός ως μέσο καταστολής στη δημόσια συζήτηση. Η αντίσταση του ίδιου του στρατεύματος αλλά και η επικράτηση των ψυχραιμότερων σε πολιτικό επίπεδο, προφύλαξαν τη χώρα από το γύψο…

Από τον Γρηγορόπουλο στους βασανισμούς

Ο δολοφονικός πυροβολισμός εκείνης της νύχτας της 6^ης Δεκεμβρίου, πυροδότησε μια εξέγερση που αναμφίβολα αποτέλεσε σταθμό στην σύγχρονη ιστορία της χώρας. Στα τέσσερα χρόνια που ακολούθησαν η ραγδαία ανατροπή του πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού τοπίου, είχε ως επακόλουθο την ολοένα εντεινόμενη αντίδραση της κοινωνίας. Και η απάντηση του κράτους είναι η ολοένα εντεινόμενη περιστολή των ελευθεριών και η απολύτως αυταρχική αστυνομική καταστολή. Το γεγονός πιστοποιείται από την ωμή αστυνομική βία στον δρόμο –μάρτυρες της οποίας γινόμαστε σε κάθε διαδήλωση– μέχρι τα βασανιστήρια σε βάρος των αντιφασιστών στη ΓΑΔΑ.     

Η Ένωση των Γερμανικών Δημοσίων Υπηρεσιών Ύδρευσης ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα

Αναδημοσίευση από την πρωτοβουλία SAVEGREEKWATER. Επιστολή έστειλε στον κ. Μπαρόζο ο Πρόεδρος του Ένωσης των Γερμανικών Δημοσίων Υπηρεσιών Ύδρευσης στηρίζοντας τη θέση μας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα. Στην επιστολή του, ο Πρόεδρος Δρ Jochen Stemplewski αναφέρεται λεπτομερώς στην «ουδετερότητα» που θα έπρεπε να είναι η πολιτική της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όταν πρόκειται για δημόσια ή ιδιωτική διαχείριση των υπηρεσιών ύδρευσης, ένα σημαντικό νομικό επιχείρημα που τονίστηκε επίσης από το Ευρωπαϊκό Κίνημα Νερού στην επιστολή τους προς τον Όλι Ρεν που συνυπέγραψε η πρωτοβουλία SAVEGREEKWATER.

Προς τον Κύριο Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο
Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
1049, Βρυξέλλες
Βέλγιο

Αγαπητέ κύριε πρόεδρε,
Σας γράφω σήμερα ως πρόεδρος της Ομοσπονδίας Δημοσίων Υπηρεσιών Υδρευσης (AöW) και ως εκ τούτου εκ μέρους των Γερμανικών εταιρειών προμηθευτών νερού και επεξεργασίας λυμάτων. Μάθαμε πως η Γενική Διεύθυνση Εμπορίου και Χρηματοδοτικών Υποθέσεων (DG ECFIN) δήλωσε στις 26 Σεπτεμβρίου του 2012 πως αναμένουν την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών, συμπεριλαμβανομένης της παροχής και διανομής ύδατος στην Ελλάδα.

Η οδηγία πλαίσιο για το νερό 2000/60/EC (WRRL) αναφέρει ξεκάθαρα ότι «το νερό δεν είναι ένα κοινό εμπορεύσιμο είδος, αλλά ένα αγαθό κληρονομιάς που πρέπει να προστατευτεί και να τύχει κατάλληλης μεταχείρισης». Έτσι όπως το αντιλαμβανόμαστε εμείς, αυτό σημαίνει ότι η προμήθεια νερού, η διαχείριση των λυμάτων και η διαχείριση του νερού δεν μπορεί να ιδιωτικοποιηθεί.
Με βάση δημοσκοπήσεις που έγιναν σε όλη την Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, αυτή η αρχή του WRRL είναι μια δέσμευση με ευρεία αποδοχή στον κόσμο. Τέλος, εξίσου σημαντικό είναι ότι αυτή την στιγμή λαμβάνει χώρα μια από τις πρώτες πρωτοβουλίες πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το θέμα του νερού η οποία εναντιώνεται στην απορρύθμιση των υπηρεσιών προμήθειας και  διανομής  νερού. Στο AEUV και στο συνοδευτικό πρωτόκολλο για τις παροχές κοινής ωφέλειας (νούμερο 26) και υπό τη σκέψη του άρθρου 36 του κεφαλαίου περί βασικών δικαιωμάτων της ΕΕ και σε συνδυασμό με το άρθρο 6 ρήτρα 1 του AEUV για το δικαίωμα των κρατών μελών στην αυτοδιαχείριση των περιφερειών και των δήμων (άρθρο 4 ρήτρα 2 AEUV) και την αναγνώριση του σεβασμού της ιδιοκτησίας στα κράτη μέλη (άρθρο 345 AEUV).

Συνεπώς, τα κράτη μέλη είναι ελεύθερα να αποφασίσουν μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες αν και σε ποιο βαθμό θέλουν να διαχειρίζονται μόνα τους δημόσιες υπηρεσίες (όπως παροχή και διανομή νερού καθώς και η διαχείριση υδατολυμάτων). Η προαναφερθείσα δήλωση του DG ECFIN και οι πράξεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ως μέλους της Τρόϊκα να δώσει εντολές για την ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα, έρχονται σε αντίθεση με αυτό. Πιστεύουμε πως τέτοιες εντολές θα ήταν λανθασμένες και για άλλες χώρες της ΕΕ. Η αύξηση της αποδοτικότητας μέσω της ιδιωτικοποίησης όπως αναφέρθηκε στη DG ECFIN δεν είναι καθόλου αποδεδειγμένη. Φοβούμαστε δε, την παραμέληση συντήρησης των  υποδομών, όπως δείχνουν τα αποτελέσματα της ιδιωτικοποίησης στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Η πρωτέρα εμπειρία της ιδιωτικοποίησης του νερού σε παγκόσμιο επίπεδο, έχει δείξει μια αύξηση των τιμών και συνεπώς επιπλέον χρεώσεις για τους πολίτες και τις επιχειρήσεις που εξαρτώνται από το καθαρό νερό. Οδηγώντας έτσι σε αυτούς τους τομείς, σε χειρότερα οικονομικά αποτελέσματα.

Ανακλήθηκε η εκδικητική απόλυση από την C&M Engineering A.E.

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ

Ερμού και Φωκίωνος 11, 4^ος όροφος, ΑΘΗΝΑ, http://www.somt.gr, τηλ. επικοινωνίας 6936760879 , 6977806266.

Τεχνική εταιρεία C&M Engineering Α.Ε

ΑΝΑΚΛΗΘΗΚΕ Η ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗ ΑΠΟΛΥΣΗ

ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΕΙ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ-ΚΑΜΙΑ ΜΕΙΩΣΗ ΜΙΣΘΩΝ

Την Παρασκευή λίγη ώρα πριν κλείσει η εταιρεία για τα Χριστούγεννα η διοίκηση της Τεχνική εταιρεία C&M Engineering Α.Ε, ανακοίνωσε την απόλυση στην Σύλβια Κοιλάκου, η οποία ήταν επί σειρά ετών πρόεδρος του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών.

Η εργοδοτική αυτή ενέργεια πάρθηκε πίσω. Μία μέρα μετά, η διοίκηση της εταιρείας της ανακοίνωσε ότι η απόλυση είναι άκυρη, αναλογιζόμενη τι θα επακολουθήσει.

Η εργοδοσία έχει «ξεφύγει». Είναι χαρακτηριστικό ότι η απόλυση ανακοινώθηκε χριστουγεννιάτικα, γεγονός που δείχνει την αναλγησία και την εμπάθεια της εργοδοσίας απέναντι στην συγκεκριμένη εργαζόμενη. Αποτελεί ταυτόχρονα πράξη εκφοβισμού προς όλους τους εργαζόμενους. Γιατί μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί, αφού η εταιρία που δεν έχει κανένα «λόγο» να απολύσει τη συγκεκριμένη εργαζόμενη πάνω στη «φούρια» της δουλείας.

Η τεχνική εταιρεία C&M Engineering Α.Ε, η οποία κερδοφορεί μεσούσης της κρίσης, έχοντας αναλάβει αρκετά έργα και εντατικοποιώντας διαρκώς την εργασία, το τελευταίο διάστημα τρομοκρατεί τους εργαζόμενους της, απειλώντας με απολύσεις και περικοπές.

Η πραγματικότητα είναι ότι η εργοδοσία προκειμένου να διατηρήσει και να αυξήσει την κερδοφορία της, «αναδιοργανώνει την εταιρεία», για να υλοποιήσει τα επόμενα έργα με εντατικοποίηση των συνθηκών εργασίας, πετώντας στο δρόμο εργαζόμενους, μειώνοντας το μισθολογικό κόστος. Καμιά συζήτηση φυσικά για τα κέρδη και τον ιερό νόμο της πάση θυσία διατήρησής τους, που επιχειρείται να παρουσιαστεί ως «ανάγκη» των εργαζομένων της.

Η στάση της εργοδοσίας στη C&M αποτελεί ένα ακόμα στιγμιότυπο της εργοδοτικής πρακτικής στον κλάδο των τεχνικών εταιρειών και σε όλο τον ιδιωτικό τομέα:

Μειώσεις μισθών, απολύσεις και απίστευτοι ρυθμοί για όσους παραμένουν στη δουλειά.

Απολύσεις σε εργαζόμενους με δελτίο χωρίς την καταβολή των νόμιμων αποζημιώσεων, καθώς βαφτίζονται «εργολάβοι» ενώ παρέχουν εξαρτημένη εργασία όπως και όλοι οι άλλοι υπάλληλοι.

«Αντικατάσταση» παλαιότερων εργαζόμενων για να προσληφθούν νέοι, κάτω από το καθεστώς εκβιασμού της ανεργίας, με τους άθλιους όρους που επιβάλει το κεφάλαιο και νομιμοποιεί το Μνημόνιο.

Και φυσικά απολύσεις με τρομοκρατικό χαρακτήρα, στρεφόμενες εναντίον αγωνιστών, συνδικαλιζόμενων εργαζόμενων, και γενικά όσων «ενοχλούν» την εργοδοσία, προκειμένου να λειτουργήσουν παραδειγματικά προς τους υπόλοιπους εργαζόμενους.

Στόχο της εργοδοτικής επίθεσης αποτελούν όλοι οι εργαζόμενοι. Αυτό μαρτυρούν το ενάμιση εκατομμύριο άνεργοι, οι εκατοντάδες απολύσεις στις τεχνικές εταιρείες. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα για τους εργαζόμενους.

Να μπει φρένο σε αυτόν τον κατήφορο.

Lotta Continua: Καταλαμβάνοντας την πόλη – Κοινωνικός αγώνας στην Ιταλία, 1971 – 1973

Αναδημοσίευση από το κομπρεσέρ

κατεβάστε το pdf εδώ

βρείτε το πρωτότυπο εδώ

Σημείωμα της μετάφρασης*

Η μετάφραση αυτή επιδιώκει να συμβάλλει στον εμπλουτισμό της εμπειρίας γύρω από τις μορφές αγώνα για την α υ τ ο μ ε ί ω σ η και συγκεκριμένα με το παράδειγμα της διεκδίκησης του δ ι κ α ι ώ μ α τ ο ς σ τ η ν κ α τ ο ι ­κ ί α . Αυτομείωση είναι η συλλογική πρακτική, που αναπτύχθηκε από κομμάτια της εργατικής τάξης σε όλο τον κόσμο, του να πληρώνονται τα διάφορα κοινωνικά αγαθά, που θεωρούνταν δικαίωμα (ενοίκια για σπίτια, μετακινήσεις, ρεύμα, νερό κ.λπ.) σε τιμές χαμηλότερες από τις καθορισμένες τιμές των αντίστοιχων εταιρειών και οργανισμών (συνήθως κρατικών). Οι τιμές καθοριζόταν, είτε συλλογικά, είτε ατομικά, από τη δυνατότητα του καθενός να πληρώσει, ή ως ένα ποσοστό επί του μισθού, που φαινόταν λογικό να δίνει ένας εργάτης για τη συγκεκριμένη υπηρε­σία, ενώ σαν τακτική έφταναν ως και την ολική άρνηση πληρωμής.

Το κίνημα της ιταλικής αυτονομίας, περνώντας από την εργατική πάλη στον κοι­νωνικό αγώνα, υιοθέτησε τα κινήματα της αυτομείωσης σε πολλές εκφάνσεις της καθημερινότητας: από την άρνηση πληρωμής στη δημόσια συγκοινωνία, την κοι­νωνική στάση πληρωμών στο ρεύμα και στο νερό, μέχρι και την άρνηση πληρω­μής ενοικίου σε μεγαλοϊδιοκτήτες, και τις καταλήψεις στέγης.

Στην Ελλάδα, τα κινήματα αυτομείωσης εμφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια αμφι­σβητώντας και καταργώντας στην πράξη την επιβολή κομίστρων στα δημόσια αγαθά (διόδια, εισιτήρια αστικών λεωφορείων, εισιτήριο εισόδου στα νοσοκομεία, ενώ προβλέπεται να επεκταθούν και σε άλλα κοινωνικά αγαθά), αλλά μέχρι στιγ­μής πολύ μικρή συζήτηση γίνεται για το δικαίωμα στην κατοικία. Αυτό μπορεί εύ­κολα να εξηγηθεί, λόγω του καθεστώτος κατοίκησης στην Ελλάδα.

Όπως φαίνεται στο κείμενο «Κατοικία στο κέντρο της Αθήνας: πώς και για ποι­ούς;», στην Ελλάδα η κοινωνική πολιτική για την κατοικία ήταν και είναι σχεδόν ανύπαρκτη[1]. Στην Ιταλία, η έστω και μικρή κρατική παροχή σε κοινωνική κατοικία, σε συνδυασμό με τις παροχές καταλυμάτων από τους ιδιοκτήτες των εργοστα­σίων για τους εργάτες τους, διαμόρφωσε τη συνείδηση της εργατικής τάξης για το δικαίωμα στην κατοικία. Σε αντίθεση με την Ευρώπη, όπου η ιδιοκτησία των εργατικών κατοικιών στον προηγούμενο αιώνα από μεγαλοϊδιοκτήτες γης βοηθά τους εργαζόμενους να αντιληφθούν το ρόλο της κερδοσκοπίας στη γη και να αντιδράσουν ανάλογα, η προσφυγή στην αυτοστέγαση δεν δημιουργεί ανάλογες διεργασίες στην Ελλάδα[2].

Από τους λίγους αγώνες της εργατικής τάξης για την υπεράσπιση της κατοικίας είναι αυτοί των εργατικών παραγκουπόλεων στη Δραπετσώνα το 1960 και οι συνεχιζόμενοι αγώνες στο Πέραμα ενάντια στην κατεδάφιση των αυθαιρέτων από το 1973 μέχρι το 1976, οπότε και έγινε απόπειρα εγκατάστασης στη συνοικία της «χαβούζας» (χώρος συγκέντρωσης των λυμάτων του Λεκανοπεδίου)[3]. Σε γενικές γραμμές όμως, στην Ελλάδα η ιδιόκτητη κατοικία αποτέλεσε για περισσότερο από μισό αιώνα σύμβολο status για κάθε κοινωνική τάξη, πράγμα που κατάφερε να διαμορφώσει εύκολα η κρατική πολιτική της αντιπαροχής, της εμπορευματοποίησης της γης και της κατοικίας και τελικά η καταστρατήγηση του δικαιώματος σ’ αυτή.

* Πρωτότυπο κείμενο Take over the city – Community struggle in Italy, 1973 - Μετάφραση και επιμέλεια από τα ιταλικά στα αγγλικά από τον Ernest Dowson, δημοσιευμένο για πρώτη φορά στο Radical America, Vol.7 no.2, Μάρτιος – Απρίλιος 1973 Το κείμενο είναι της Lotta Continua και γράφτηκε κατά τη διάρκεια της όξυνσης του κοινωνι- κού αγώνα για την κατοικία. Δε στάθηκε δυνατό να βρεθεί το αυθεντικό ιταλικό κείμενο κι έτσι έγινε μετάφραση της αγγλικής μετάφρασης.

Μετάφραση και επιμέλεια από τα ιταλικά στα αγγλικά από τον Ernest Dowson, δημοσιευμένο για πρώτη φορά στο Radical America, Vol.7 no.2, Μάρτιος – Απρίλιος  1973

Σημείωμα του Ernest Dowson