Λουί Αλτουσέρ: Πολιτικά και Φιλοσοφικά κείμενα

Λουί Αλτουσέρ

Η Τέχνη του Πολέμου

"Αν ξέρεις τον εχθρό σου και γνωρίζεις τον εαυτό σου , μη τον φοβάσαι θα νικήσεις σε 100 μάχες.
Αν δεν ξέρεις τον εχθρό σου αλλά ξέρεις τις δικές δυνατότητες τότε έχει ίσες πιθανότητες νίκης όσο και ήττας.
Αν ξέρεις τον εχθρό σου και δεν ξέρεις τις δικές σου δυνατότητες, τότε θα ηττηθείς σε κάθε μάχη". Sun Tzu

περισσότερα για το συγγραφέα και το βιβλίο εδώ.

Η-ΤΕΧΝΗ-ΤΟΥ-ΠΟΛΕΜΟΥ-SUN-TZU by zzscrib

Δικαίωμα στην πόλη

Το 1967 ο Ανρί Λεφέβρ δημοσίευσε το ‘Δικαίωμα στην πόλη: χώρος και πολιτική’, ένα από τα σημαντικότερα αρχιτεκτονικά και πολεοδομικά κείμενα του 20ου αιώνα, ένα ουμανιστικό μανιφέστο για τη σχέση ανθρώπου και πόλης κι ένα πολιτικό δοκίμιο για την έννοια του χώρου και της ανάπτυξης στο μεταφορντικό καπιταλισμό. Το βιβλίο επανεκδόθηκε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Κουκίδα (σε μετάφραση Παύλου Τουρνικιώτη και Κλωντ Λωράν) και αποτέλεσε την αφορμή για μια συνομιλία με τον Σταύρο Σταυρίδη, επίκουρο καθηγητή στον Τομέα Αρχιτεκτονικής Γλώσσας, Επικοινωνίας και Σχεδιασμού, στη Σχολή Αρχιτεκτόνων στο Ε.Μ. Πολυτεχνείο, ο οποίος έχει γράψει την εισαγωγή στο ξεχωριστό αυτό έργο. Ένα ζεστό απόγευμα του καλοκαιριού συναντήσαμε τον Στ. Σταυρίδη (ο οποίος είναι και μέλος της συσπείρωσης) στο Πολυτεχνείο και συζητήσαμε μια σειρά από θέματα που θέτει ο Λεφεβρ, με φόντο την Αθήνα του 2008.

Η οικοδομή ως προϊόν
Αφετηρία για τη συζήτησή μας ήταν η θέση του Ανρί Λεφέβρ ότι η αστική τάξη, αναλαμβάνοντας τα ηνία της νεωτερικής κοινωνίας από την αριστοκρατία του παρελθόντος, έπραξε σε ζήτημα χωροταξικού σχεδιασμού πολύ λιγότερα απ’ όσα της αναλογούσαν. Γράφει συγκεκριμένα ο Γάλλος μαρξιστής στα τέλη της δεκαετίας του ΄60: «Αναλαμβάνοντας την οικονομική ανάπτυξη, η ‘προοδευτική’ αστική τάξη, εφοδιασμένη με ιδεολογικά εργαλεία κατάλληλα γι’ αυτή την ορθολογική ανάπτυξη που τείνει προς τη δημοκρατία, αντικαθιστώντας την καταπίεση με την εκμετάλλευση, σε αυτή την τάξη, σαν τέτοια, δεν δημιουργεί πλέον, αντικαθιστά το έργο με το προϊόν». Κατά πόσο ισχύει αυτός ο ισχυρισμός για την ελληνική αστική τάξη, ειδικά στη διάρκεια της μεταπολεμικής περιόδου, όταν πραγματοποίησε την εντυπωσιακή ανάπτυξη που όλοι βιώνουμε σήμερα;
Σύμφωνα με τον Στ. Σταυρίδη, η οικονομία της Ελλάδας μεταπολεμικά δεν στηρίχθηκε στην παραγωγική δραστηριότητα όπως τον 19ο αιώνα, όταν η ύπαρξη μιας δραστήριας κι ανήσυχης αστικής τάξης με ενδιαφέρον για την ανάπτυξη των πόλεων οδήγησε στην παραγωγή δημόσιων χώρων και κτιρίων (π.χ. Πολυτεχνείο). « Μετά τον πόλεμο η ανάπτυξη στηρίχθηκε στα κεφάλαια που ήρθαν απ’ έξω, στο Σχέδιο Μάρσαλ και σε δραστηριότητες οι οποίες προσφέρανε γρήγορη απόσβεση – η οικοδομή ήταν το τέλειο μέσο για μια τέτοια ανάπτυξη. Η οικοδομή υποκατέστησε τη βιομηχανία και τη γεωργία διότι σχετίστηκε με το τεράστιο ρεύμα μετακίνησης πληθυσμού προς τις πόλεις κι αργότερα με τον τουρισμό, κλάδος που επίσης απαιτεί γρήγορη και εντατική εκμετάλλευση γης». Σταύρος Σταυρίδης συμφωνεί με τη διάκριση που κάνει ο Γάλλος αναλυτής ανάμεσα στο ‘προϊόν’ και το ‘έργο’ είναι μια δραστηριότητα που δεν εξελίσσεται με γνώμονα το κέρδος αλλά με γνώμονα την παραγωγή αξιών χρήσης για την κοινωνία και τους πολίτες. Επιπλέον, πιστεύει ότι ακόμα και σήμερα, μισό αιώνα μετά την οικοδομική έκρηξη στην Αθήνα και τις άλλες ελληνικές πόλεις, η οικοδομή αντιμετωπίζεται ως προϊόν.

Η πόλη ‘θύλακας’

Στέργιος Κατσαρός : Εγώ ο Προβοκάτορας, ο Τρομοκράτης

Από το allotriosi.wordpress.com
Στέργιος Κατσαρός : Εγώ ο Προβοκάτορας, ο Τρομοκράτης

Εκβιάζουν για μισθούς Βουλγαρίας

Αναδημοσίευση από το Ίσκρα.

ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ: ΑΝ ΔΕΝ ΣΥΝΑΙΝΕΣΕΤΕ, ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΡΑΞΗ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ!

ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ!

Η τρόικα διατάζει την απόλυτη ισοπέδωση των μισθών και εργασιακών δικαιωμάτων στον ιδιωτικό τομέα και ο Λ. Παπαδήμος ασμένως «υπακούει»! Κάπως έτσι θα μπορούσε να περιγράψει κανείς το σκηνικό που διαδραματίζεται τις τελευταίες ημέρες στις υποτιθέμενες διαβουλεύσεις του Λ. Παπαδήμου με συνδικαλιστικές και εργοδοτικές οργανώσεις και απειλεί να στείλει εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα πιο βαθιά στην άβυσσο!

Οι «αιμοσταγείς» εντολές της τρόικας βρήκαν για άλλη μια φορά «ευήκοα ώτα» στην ελληνική κυβέρνηση, η οποία μάλιστα, μέσω του τραπεζίτη – πρωθυπουργού, απηύθυνε έκκληση για συναίνεση και υποταγή για να μην έρθουν τα χειρότερα! Στους γνωστούς δραματικούς τόνους των τελευταίων μηνών, ο Λ. Παπαδήμος επανέφερε χτες για άλλη μια φορά τον «μπαμπούλα» της χρεοκοπίας (την οποία τοποθέτησε για το μήνα Μάρτιο), μετά τις συναντήσεις με ΣΕΒ – ΓΣΕΕ – ΕΣΕΕ – ΓΣΕΒΕΕ, στην περίπτωση που δεν υπακούσει η Ελλάδα στις προσταγές της τρόικας για διάλυση των εργασιακών σχέσεων. Όπως δήλωσε, «χωρίς τη συμφωνία με την τρόικα και την παρεπόμενη χρηματοδότηση, η Ελλάδα τον Μάρτιο αντιμετωπίζει άμεσο κίνδυνο άτακτης χρεοκοπίας». Την ίδια στιγμή, ο Λ. Παπαδήμος εμφανίζεται διατεθειμένος να θέσει οποιαδήποτε κοινωνική και εργασιακή κατάκτηση στον «πάγκο του χασάπη» για χάρη της τρόικας, αφού, σύμφωνα με τα λεγόμενα του, ο διάλογος δεν μπορεί να ξεκινάει «από τη βάση δεδομένων και αμετακίνητων κεκτημένων (!), διότι αύριο κινδυνεύουμε να μην έχουμε τίποτα». 

Από την πλευρά της, βέβαια, η τρόικα έχει «κλειδώσει» τους στόχους της για το επόμενο διάστημα: μείωση ή κατάργηση του 13^ου -14^ου μισθού, πάγωμα ωριμάσεων (αυτόματες προσαυξήσεις βάσει χρόνων υπηρεσίας), κατάργηση των κανονισμών εργασίας στις πρώην ΔΕΚΟ και μείωση των εισφορών (μη μισθολογικό κόστος). Ο «υπέρ πάντων αγώνας» όμως για τους εκπροσώπους των δανειστών θα είναι ο κατώτατος μισθός, ο οποίος, έτσι κι αλλιώς, αυτή τη στιγμή ούτε στο ελάχιστο δεν εξασφαλίζει διαβίωση πάνω από το όριο της φτώχειας για τους εργαζόμενους. Αυτό ουδώλως προβληματίζει, ωστόσο, τους κυβερνητικούς παράγοντες, οι οποίοι εντοπίζουν τη μείωση του «κόστους εργασίας» (ποιο άραγε;) ως καθοριστικό παράγοντα ανταγωνιστικότητας. Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση, στη μάχη των «λύκων» (τρόικα – μεγάλο κεφάλαιο) με τα «πρόβατα» (εργαζόμενοι), παίζει το ρόλο του… διαιτητή, που συνιστά ψυχραιμία!

Οι αστεακές καταβολές των οικονομικών κρίσεων, μέρος 2ο

Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης, το κείμενο του Ντ. Χάρβεϋ.

H μαρξιστική θεώρηση

Mε την αστική θεωρία, η οποία αν δεν είναι ολότελα τυφλωμένη, στην καλύτερη περίπτωση στερείται διορατικότητας αναφορικά με το ζήτημα της σχέσης της αστικής ανάπτυξης με τις μακροοικονομικές κρίσεις, είναι πιθανό να σκεφτόταν κάποιος ότι οι μαρξιστές κριτικοί με τις περίφημες μεθόδους του ιστορικού υλισμού, θα είχαν βρει ένα εύκολο πεδίο για αυστηρή καταγγελία των διογκούμενων ενοικίων και των εξώσεων, χαρακτηριστικό αυτού στο οποίο οι Μαρξ και Ένγκελς αναφέρονταν ως δευτερεύουσες μορφές εκμετάλλευσης οι οποίες επιβάλλονται στις εργατικές τάξεις από τους εμπόρους καπιταλιστές και τους ιδιοκτήτες γης. Θα είχαν ασκήσει κριτική στην οικειοποίηση του αστικού χώρου μέσω του «εξευγενισμού», στην οικοδόμηση πολυτελών συγκροτημάτων κατοικιών και στην εξέλιξη του αστικού περιβάλλοντος στο να μοιάζει με θεματικά πάρκα της Ντίσνεϋλαντ, με τις βάρβαρες συνθήκες της ζωής, της στέρησης στέγης, της έλλειψης οικονομικά προσιτής στέγασης και της διαρκούς υποβάθμισης του αστικού περιβάλλοντος (τόσο στο επίπεδο το φυσικό, όπως για παράδειγμα στην ποιότητα του αέρα, όσο και στο κοινωνικό, όπως με την λεγόμενη «καλόβουλη αμέλεια» των εκπαιδευτικών δομών) για την πλειοψηφία του πληθυσμού. Τέτοιες απόψεις εκφράζονται σε ένα περιορισμένο κύκλο μαρξιστών πολεοδόμων (συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου μεταξύ τους). Αλλά είναι γεγονός ότι η δομή της σκέψης στους μαρξιστικούς κύκλους είναι απελπιστικά παρόμοια με αυτή των αστικών οικονομικών. Οι «πολεοδόμοι» αντιμετωπίζονται ως ειδικοί, ενώ ο πραγματικά σημαντικός πυρήνας της μαρξιστικής μακροοικονομικής θεωρίας βρίσκεται αλλού. Και πάλι ο μύθος της εθνικής οικονομίας κερδίζει έδαφος γιατί αυτό είναι το πεδίο για το οποίο έχουμε τα περισσότερα στοιχεία και, για να είμαστε δίκαιοι, αυτό είναι το πεδίο που λαμβάνονται μερικές από τις πιο σοβαρές πολιτικές αποφάσεις. Ο ρόλος της στεγαστικής αγοράς στη δημιουργία των συνθηκών της κρίσης κατά τη διετία 2007 – 2009 και το αποτέλεσμα της ανεργίας και της λιτότητας (το περισσότερο από το οποίο αποτυπώθηκε στο τοπικό και στο κοινοτικό επίπεδο) δεν έχει γίνει επαρκώς κατανοητό, αφού μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει καμία σοβαρή απόπειρα σύνθεσης και κατανόησης των διαδικασιών αστικοποίησης και οικοδόμησης του αστικού περιβάλλοντος σε συνάρτηση με τη γενική θεωρία των νόμων και της κίνησης του κεφαλαίου. Ως αποτέλεσμα, αρκετοί μαρξιστές θεωρητικοί, οι οποίοι αγαπούν «μέχρι θανάτου» τις κρίσεις, τείνουν να μεταχειρίζονται την πρόσφατη κατάρρευση του οικονομικού συστήματος ως μια προφανή επιβεβαίωση της αγαπημένης τους εκδοχής της μαρξιστικής θεωρίας για τις κρίσεις (π.χ. μείωση του ποσοστού κέρδους, υποκατανάλωση ή ο,τιδήποτε σχετικό).

Έρχεται σφαγή στο Δημόσιο: Ο Ράιχενμπαχ θα κάνει τις απολύσεις

Επανερχόμαστε στο θέμα που εδώ και δύο μήνες έχουμε αναδείξει μέσα από το blog μας για τις επερχόμενες μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων αναδημοσιεύοντας άρθρο του Έθνους (εφημερίδα λαγός πλέον για το καθεστώς). Το άρθρο το αλιεύσαμε από την Ανεξάρτ. Εν. Κίνηση ΕΣΔΚΝΑ. 

Ώρα-μηδέν για το ελληνικό Δημόσιο, μέσα στο 2012, με χιλιάδες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, καταργήσεις Φορέων, Οργανισμών, Ανεξάρτητων Αρχών, ακόμη και υπουργείων, και δεκάδες συγχωνεύσεις.

Ωρα-μηδέν για το ελληνικό Δημόσιο, μέσα στο 2012, με χιλιάδες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, καταργήσεις Φορέων, Οργανισμών, Ανεξάρτητων Αρχών, ακόμη και υπουργείων, και δεκάδες συγχωνεύσεις. Το νομοσχέδιο για την αναμόρφωση του κράτους που θα έλθει για ψήφιση στη Βουλή, στις 15 Ιανουαρίου, φέρνει τα πάνω-κάτω, σε όλο το εύρος της δημόσιας διοίκησης, ανατρέποντας δομές και νοοτροπίες αιώνων.
Τη σάρωση του ελληνικού Δημοσίου, που θα ξεπερνά σε πολλές περιπτώσεις και το 60% των δομών, καθώς και τις μαζικές απολύσεις που θα οδηγήσουν στην έξοδο περισσότερους από 150.000 υπαλλήλους του στενού δημόσιου τομέα, είχε προαναγγείλει με εκτενή ρεπορτάζ το «Εθνος της Κυριακής» της 23ης και 30ής Οκτωβρίου, δηλαδή ακριβώς πριν από δύο μήνες.
Από ένα σύνολο 300.000 εργαζομένων στον στενό δημόσιο τομέα, σε χαμηλόβαθμες διοικητικές θέσεις, εκπαιδευτικής βαθμίδας δευτεροβάθμιας (Δ.Ε), που βρίσκονται κοντά στην 3η ηλικία, θα αναζητηθούν εκείνοι που πρέπει να απολυθούν κατά προτεραιότητα.

Την ίδια στιγμή, περικόπτονται δραστικά δομές, αρμοδιότητες και δαπάνες, ενώ μεγάλο μέρος του Δημοσίου εκχωρείται στον ιδιωτικό τομέα, με πρώτο έργο την ανάληψη από ιδιώτες των υποστηρικτικών μηχανισμών των υπουργείων. Η μεταρρύθμιση του κράτους, που θα έχει «γαλλική σφραγίδα» σύμφωνα με το μνημόνιο συνεργασίας που υπεγράφη μεταξύ Ελλάδας-Γαλλίας, σημαίνει πρωτόγνωρες και βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές στο Δημόσιο, σύμφωνα και με τις επιταγές της εξειδικευμένης Εκθεσης του ΟΟΣΑ, για το κράτος.
Το σχέδιο των αλλαγών είναι ήδη έτοιμο και σε αρκετές περιπτώσεις έχει βάλει μπρος τις μηχανές του. Οι Γάλλοι εμπειρογνώμονες επισημαίνουν την άμεση ανάγκη ανατροπών, καθώς θεωρούν ότι το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας συνδέεται άρρηκτα με το προβληματικό και δυσκίνητο Δημόσιο.

Οι εταιρίες Λαϊκης Βάσης θα εντείνουν δε θα λύσουν το Πρόβλημα των βιομηχανικών ΑΠΕ

Αναδημοσίευση από ΠΑΓΚΡΗΤΙΟ ΔΥΚΤΙΟ ΑΓΩΝΑ ΚΑΤΑ βΑΠΕ 
 

ΟΙ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΛΑΙΚΗΣ ΒΑΣΗΣ ΘΑ ΕΝΤΕΙΝΟΥΝ,

ΔΕ ΘΑ ΛΥΣΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΠΕΛΑΣΗΣ ΤΩΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΑΠΕ

Κάποιοι προτείνουν ως λύση για το πρόβλημα ανεξέλεγκτης εξάπλωσης των Βιομηχανικών Σταθμών αιολικής και ηλιακής ενέργειας, τη δημιουργία εταιρειών λαϊκής βάσης. Τη «λύση» αυτή φαίνεται να προκρίνει και ο Περιφερειάρχης που -όπως δήλωσε- προτίθεται να προωθήσει από κοινού με την Παγκρήτια Συνεταιριστική Τράπεζα και τη ΔΕΗ.

Μια τέτοια προοπτική, αν μπορέσει να περπατήσει σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, ακόμα κι αν δεν οδηγήσει τις εταιρείες αυτές στη γνωστή πορεία προς το χρηματιστήριο και την εξαγορά τους -όπως έχει ήδη συμβεί με άλλες τέτοιες εταιρείες στην Κρήτη-, το μόνο πρόβλημα που πρόκειται να λύσει είναι η συμμετοχή της αυτοδιοίκησης στα κέρδη των επιχειρηματικών ΑΠΕ, με αντάλλαγμα ακόμα μεγαλύτερης έκτασης καταστροφή παραγωγικών δραστηριοτήτων και του περιβάλλοντος.

Αυτό θα συμβεί επειδή η πολιτική «ΑΠΕ παντού» και «όποιος προλάβει πρώτος» έχει μεριμνήσει έτσι ώστε από τη νομοθεσία να προβλέπεται:

ü      όποια επιχείρηση ζητήσει πρώτη μια περιοχή, παίρνει άδεια παραγωγής για την περιοχή αυτή και επόμενα αιτήματα στην ίδια περιοχή απορρίπτονται,

ü      αιτήσεις που υποβάλλονται από νομικά πρόσωπα στα οποία μετέχουν οι Ο.Τ.Α., έχουν προτεραιότητα μόνο αν έχουν υποβληθεί σε χρονικό διάστημα που δεν υπερβαίνει τις δέκα (10) ημέρες από την υποβολή άλλων αιτήσεων (Ν 3851/2010, άρθρο 2, παρ. 9).

Αυτό σημαίνει ότι όλες οι άδειες παραγωγής που έχουν ήδη δοθεί, δεν μπαίνουν σε αμφισβήτηση και ότι όποιες άλλες αιτήσεις υποβληθούν, θα πρέπει να αφορούν σε νέες θέσεις που δεν έχουν ήδη επιλεγεί από κάποιον άλλο. Οι νέες αυτές θέσεις, όσο προσεκτικά και αν είναι επιλεγμένες, θα προστεθούν και δεν θα αντικαταστήσουν τις θέσεις για τις οποίες έχει ήδη δοθεί άδεια παραγωγής από τη ΡΑΕ σε επιχειρηματίες.

Επειδή πιστεύουμε ότι η ενέργεια είναι ένα κοινωνικό αγαθό και ένα τομέας που πρέπει να υπηρετεί τις  παραγωγικές δραστηριότητες του νησιού και όχι να μετατρέπεται σε αυτοσκοπό για την αποκόμιση κερδών,

Επειδή η χώρα δεν είναι εξαρτημένη μόνο από τις εισαγωγές πετρελαίου αλλά και από τις εισαγωγές σε τρόφιμα (αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα),

Επειδή στη χώρα μας το 40% της κατανάλωσης ενέργειας – κυρίως πετρελαίου- απορροφά ο κτιριακός τομέας και άλλο τόσο οι μεταφορές, κι αντί να προβάλλεται αυτό ως πρόβλημα, προβάλλεται κυρίως το πρόβλημα κατανάλωσης πετρελαίου στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας,

ζητούμε από την Περιφέρεια Κρήτης και από τους Δήμους:

·         να επιλέξουν το πρότυπο «Κρήτη – ποιοτικά προϊόντα και ποιοτικός τουρισμός» και όχι  «Κρήτη – ενεργειακό εργοστάσιο» που απειλεί το πρώτο,

·         να επικεντρωθούν:

ü      στο πως θα αποτραπεί η επέλαση των βιομηχανικών ΑΠΕ και όχι στο πως θα μετέχουν οι πολίτες σε κέρδη από μια πολιτική περαιτέρω καταστροφής της παραγωγικής διαδικασίας και του περιβάλλοντος -που είναι ο κατεξοχήν αναπτυξιακός πόρος- και μάλιστα με επιδοματική πολιτική,

ü      στο πως θα εξασφαλιστεί η μέγιστη διείσδυση ΑΠΕ στο αυτόνομο σύστημα της Κρήτης, από εφαρμογές στα κτίρια (κατοικίες, βιομηχανία, τουριστικές εγκαταστάσεις, δημόσια κτήρια), πολιτική που στηρίζει την ντόπια επιχειρηματικότητα και εξασφαλίζει πραγματική και άμεση διασπορά της ωφέλειας στους πολίτες,

ü      στο πως θα στηριχθούν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, που στην Κρήτη είναι ανύπαρκτα, με αποτέλεσμα την απόλυτη κυριαρχία των ΙΧ και την απόλυτη προτεραιότητα πολυδάπανων οδικών έργων, έναντι άλλων αναγκαίων υποδομών,

ü      στο πως θα διαφυλαχθούν οι υδάτινοι πόροι, το κατεξοχήν κοινωνικό αγαθό, που χωρίς αυτό δεν υπάρχει ούτε παραγωγή αλλά ούτε και ζωή και πως θα γίνει αυστηρή διαχείρισή τους με ενιαίο τρόπο για το νησί, με προτεραιότητα στην ύδρευση και την άρδευση,

ü      στο πως θα στηριχθούν οι παραγωγικές δραστηριότητες και οι παραγωγοί του νησιού και πως θα προωθηθούν τα σχέδια (χωροταξικά, πολεοδομικά, διαχειριστικά) και οι υποδομές που εξυπηρετούν αυτό το σκοπό.

Η ΠΙΟ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΑΙΚΗΣ ΒΑΣΗΣ

ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΕΣΠΑΡΜΕΝΗ ΣΤΑ ΚΤΙΡΙΑ ΜΑΣ!

ü      Να μη γνωμοδοτήσουν θετικά για καμιά εγκατάσταση ΑΠΕ βιομηχανικής κλίμακας, τα Δημοτικά Συμβούλια και το Περιφερειακό Συμβούλιο Κρήτης.

ü      Να μην υποδείξει κανένας Δήμαρχος χώρους για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σταθμών του προγράμματος «Ήλιος».

ü      Να ανακληθούν όλες οι άδειες παραγωγής που έχουν δοθεί από τη ΡΑΕ για ενεργειακά έργα ΑΠΕ βιομηχανικής κλίμακας.

ΘΑ ΕΜΠΟΔΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΑΠΕ

ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΚΡΗΤΗ ΕΝΑ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ!

Οι αστεακές καταβολές των οικονομικών κρίσεων - 1

Αναδημοσιεύουμε από το Rednotebook. Το παρακάτω κείμενο αποτελεί το πρώτο μέρος μιας σειράς κειμένων του Ντ. Χάρβεϋ που έχουν δημοσιευτεί στο New Left Project. Τις επόμενες μέρες θα ακολουθήσουν τα υπόλοιπα μέρη.

Τα συμβατικά οικονομικά αντιμετωπίζουν συνήθως την επένδυση στο δομημένο περιβάλλον όπως και την αστικοποίηση, ως δευτερεύουσας σημασίας ζητήματα σε σχέση με τις σημαντικότερες υποθέσεις που ενυπάρχουν σε ένα είδος φανταστικής ενότητας που ονομάζεται «εθνική οικονομία».

Σε ένα άρθρο στους New York Times στις 5 Φεβρουαρίου του 2011, υπό τον τίτλο «Οι φούσκες στο στεγαστικό τομέα είναι σπάνιες», ο Ρόμπερτ Σίλλερ, ο οικονομολόγος που θεωρείται από πολλούς ως ο πλέον ειδικός στην αγορά ακινήτων δεδομένου του ρόλου του στην σύνταξη του καταλόγου Σίλλερ με τιμές ακινήτων στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθησύχαζε τους πάντες ότι η πρόσφατη φούσκα των ακινήτων ήταν ένα «σπάνιο γεγονός, το οποίο δεν επρόκειτο να επαναληφθεί για πολλές δεκαετίες». Η «γιγάντια φούσκα των ακινήτων» των αρχών της δεκαετίας του 2000 «δεν είναι συγκρίσιμη με κανέναν εθνικό ή διεθνή οικονομικό κύκλο της αγοράς ακινήτων στην ιστορία. Οι προηγούμενες φούσκες ήταν μικρότερες και περισσότερο τοπικές». Τα μόνα λογικά αντίστοιχα, διατεινόταν, ήταν οι φούσκες στην αγορά γης που συνέβησαν στις Ηνωμένες Πολιτείες στο παρελθόν, στα τέλη της δεκαετίας του 1830 και τη δεκαετία του 1850.[1] Αυτό συνιστά, όπως θα δείξω, μια ιδιαιτέρως ανακριβή ανάγνωση της καπιταλιστικής ιστορίας. Το γεγονός ότι προσπερνιέται τόσο αδιάφορα επιμαρτυρεί ένα σοβαρό τυφλό σημείο της σύγχρονης οικονομικής σκέψης. Δυστυχώς, αυτό καταλήγει να είναι ένα τυφλό σημείο και στη μαρξιστική πολιτική οικονομία.

Τα συμβατικά οικονομικά αντιμετωπίζουν συνήθως την επένδυση στο δομημένο περιβάλλον όπως και την αστικοποίηση, ως δευτερεύουσας σημασίας ζητήματα σε σχέση με τις σημαντικότερες υποθέσεις που ενυπάρχουν σε ένα είδος φανταστικής ενότητας που ονομάζεται «εθνική οικονομία». Το υποπεδίο των «αστικών οικονομικών» αποτελεί ως εκ τούτου, το πεδίο στο οποίο στρέφονται οι λιγότερο σημαντικοί οικονομολόγοι, ενώ οι αναγνωρισμένοι εφαρμόζουν τις μακροοικονομικές τεχνικές τους ικανότητες αλλού. Ακόμη και όταν οι τελευταίοι καταπιάνονται με διαδικασίες που σχετίζονται με τον αστικό χώρο, το κάνουν ως εάν οι χωρικές αναδιαρθρώσεις, η περιφερειακή ανάπτυξη και η οικοδόμηση των πόλεων να είναι παράγωγα τα οποία απορρέουν απλώς και μόνο στην βάση διαδικασιών μεγαλύτερης κλίμακας οι οποίες παραμένουν ανεπηρέαστες από αυτά τα οποία παράγουν. Γι’ αυτό το λόγο, το 2009 στην έκθεση της Παγκόσμια Τράπεζας για την ανάπτυξη, η οποία για πρώτη φορά στα χρονικά έλαβε σοβαρά υπόψη της την οικονομική γεωγραφία, οι συγγραφείς δεν έκαναν καμιά νύξη ότι κάτι θα μπορούσε δυνητικά να αποβεί τόσο καταστροφικό στην αστική και περιφερειακή ανάπτυξη ώστε να αποτελέσει το έναυσμα για μια κρίση της οικονομίας συνολικά. Γραμμένη εξ ολοκλήρου από οικονομολόγους (χωρίς συμβολές από γεωγράφους, ιστορικούς ή κοινωνιολόγους) ο στόχος της ήταν υποτίθεται, να διερευνήσει την «επιρροή της γεωγραφίας στο πεδίο των οικονομικών ευκαιριών» και να αναβαθμίσει «το χώρο και τον τόπο από δευτερεύοντα στοιχεία της πολιτικής σε πρωτεύουσας σημασία ζητήματα».

Η ανάδυση του Ανοικτού Σχεδιασμού και της Ανοικτής Κατασκευής

Αναδημοσιεύουμε άρθρο του MICHEL BAUWENS* από την εφημερίδα Δράση.

Οι αναγνώστες ίσως είναι εξοικειωμένοι με την ανάδυση και την εξάπλωση μιας νέας μορφής δημιουργίας αξίας, της ομότιμης παραγωγής (όπως ορίστηκε πρώτα από τον Yochai Benkler), στην οποία κοινότητες εθελοντών (αλλά επίσης, στην πράξη, οι περισσότεροι μισθωτοί δημιουργοί και προγραμματιστές άπαξ και το έργο τους είναι επιτυχές) δημιουργούν (ανοιχτό) περιεχόμενο ή (δωρεάν) λογισμικό, που είναι ελεύθερα προσβάσιμο και μπορεί να χρησιμοποιηθεί από όλους. Το χαρακτηριστικό της ομότιμης παραγωγής είναι ότι οι παραγωγοί δημιουργούν προϊόντα σε τέτοια μορφή ώστε να αποτελούν κοινό αγαθό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και να τροποποιηθεί από άλλους, οι οποίοι το επιστρέφουν βελτιωμένο στην κοινή “δεξαμενή”. [...]

Είναι πολύ δελεαστικό να περιορίσουμε αυτό το φαινόμενο στο χώρο της άυλης παραγωγής, αλλά θέλουμε να δείξουμε σε αυτό το άρθρο ότι η ίδια μέθοδος παραγωγής που έχει κυριαρχήσει στον κόσμο του λογισμικού ανοικτού κώδικα και του ελεύθερα διαθέσιμου περιεχομένου στο διαδίκτυο (συχνά δημιουργημένου από τον ίδιο το χρήστη), επηρεάζει πλέον βαθιά τον τρόπο που σκεφτόμαστε το σχεδιασμό, ακόμη και την παραγωγή.

Προτού περιγράψουμε αυτό το φαινόμενο, ας δώσουμε μερικούς ορισμούς, καθώς και μια βασική εξήγηση γιατί η ομότιμη παραγωγή έχει τόσο σημαντικό νόημα.

Η εμφάνιση του Διαδικτύου ως ενεργοποιητή της ομότιμης παραγωγής

Πριν την έλευση του Διαδικτύου ως ένα εργαλείο που μπορεί πλέον να χρησιμοποιηθεί από τουλάχιστον ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους, υπήρχαν ήδη τρεις τρόποι σύλληψης της παραγωγής. Ο πρώτος είναι το, τώρα σχεδόν εξαφανισμένο, σύστημα που βασίζεται στο κράτος, όπως χαρακτηριστικά το σοβιετικό σύστημα, στο οποίο οι παραγωγικοί πόροι ήταν κρατική ιδιοκτησία, και όπου το κράτος οργάνωνε την παραγωγή και τη διάθεση των πόρων με βάση τον κεντρικό σχεδιασμό. Ο δεύτερος είναι, φυσικά, ο βασισμένος στην αγορά καπιταλισμός, στον οποίο τα μέσα παραγωγής ανήκουν σε ιδιώτες, οι εταιρείες είναι οργανωμένες εσωτερικά ως ιεραρχίες, και οι πόροι διατίθενται με βάση τα μηνύματα που δίνονται μέσω των τιμών της αγοράς. Αν το κέρδος είναι αρκετά σημαντικό, οι εταιρείες θα διαθέσουν πόρους προς αυτή την κατεύθυνση και θα μισθώσουν το απαραίτητο προσωπικό. Ο τρίτος, και λιγότερο αναπτυγμένος, είναι η συνεταιριστική παραγωγή, στην οποία οι εργαζόμενοι ή άλλα μέλη κατέχουν το συλλογικό κεφάλαιο, και έχουν κάποιες μορφές εσωτερικής λειτουργίας με περισσότερο δημοκρατικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Ωστόσο, τέτοιοι συνεταιρισμοί εξακολουθούν εν γένει να λειτουργούν εντός της αγοράς και υπόκεινται στις ίδιες εξωτερικές δυναμικές όπως και οι εταιρικές επιχειρήσεις. Στο πλαίσιο αυτής της ανάλυσης, επομένως, δεν θα εξετάσω τη συνεταιριστική παραγωγή ως ξεχωριστό τρόπο παραγωγής, αλλά μάλλον ως μια παραλλαγή της αγοράς.

Η ομότιμη παραγωγή, όμως, είναι πραγματικά μια νέα μορφή παραγωγής, η οποία βασίζεται στη δημιουργία κοινής αξίας.

Μπορεί να διαιρεθεί σε τρεις διαφορετικές διαδικασίες:

Συμπαραγωγή και χαμηλή τάση στο νομοσχέδιο για τα απόβλητα

Πηγή: energypress

Καυτά θέματα ενεργειακού ενδιαφέροντος, πέραν εκείνων που αφορούν τα απόβλητα, περιλαμβάνει το νομοσχέδιο το οποίο παρουσίασε στο υπουργικό συμβούλιο ο υπουργός ΠΕΚΑ κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το νομοσχέδιο ορίζει τον ειδικό συντελεστή για τον καθορισμό της εγγυημένης τιμής παραγωγής ενέργειας από μονάδες συμπαραγωγής (ΣΗΘΥΑ), ενώ ρυθμίζει, μεταξύ άλλων, θέματα όπως η τιμολόγηση της ενέργειας χαμηλής τάσης, η μεταφορά προσωπικού στη ΔΕΔΔΗΕ ΑΕ, η διευκόλυνση εγκατάστασης και λειτουργίας μονάδων παραγωγής ενέργειας με ισχύ μέχρι 1 ΜW που εγκαθίστανται σε ακίνητα κατά μήκος του σιδηροδρομικού διαδρόμου, που διαχειρίζεται η ΓΑΙΑΟΣΕ, κ.α.

Το νομοσχέδιο επίσης συμπληρώνει τις διατάξεις του ν. 2742/1999 προκειμένου να εξασφαλίζεται η συμβατότητα υδροηλεκτρικών έργων που προβλεπόταν από την μελέτη –πιλότο που είχε εκπονήσει το ΥΒΕΤ – ΥΠΑΝ για το εκάστοτε υδατικό διαμέρισμα με τις κατευθύνσεις των Περιφερειακών Πλαισίων Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης (ΠΠΧΣΑΑ), ανεξαρτήτως του να υπάρχει σχετικά ρητή αναφορά αυτών στα ΠΠΧΣΑΑ.

Όσον αφορά το κύριο αντικείμενο του νομοσχεδίου, σύμφωνα με την ενημέρωση του υπουργείο, η υιοθέτηση της οδηγίας 2008/98/ΕΚ για τη διαχείριση των αποβλήτων τροποποιεί ριζικά την τρέχουσα νομοθεσία για τα απόβλητα και αποσκοπεί στην ενθάρρυνση της επαναχρησιμοποίησης και της ανακύκλωσης των αποβλήτων.

η θεωρία

Αναδημοσίευση από το βυτίο

(ποστίδιο παρασκευασμένο για τις Μητροπολιτικές Ιστορίες, το οποίο είχε την παράδοξη τύχη να δραματοποιηθεί κιόλας, πιθανώς ότι πιο αλλόκοτο έχω νιώσει τα τελευταία χρόνια. το αναρτώ κ εδώ για να μπορώ να κάνω αύριο την ανασκόπησή μου.)

Έχω μια θεωρία. Η ζωή μας δεν αποτελείται κυρίως από τις μεγάλες αποφάσεις, τις κομβικές επιλογές και άλλα τέτοια μεγαλόστομα. Αντιθέτως, είναι οι μικρές ενδιάμεσες διάρκειες, όλα αυτά τα κάθε μέρα μεταξύ των λίγων οριακών στιγμών που ξεσπούν κατά καιρούς πάνω στα κεφάλια μας. Τα ανιαρά πήγαινε έλα στη δουλειά, οι μεσημεριανοί καφέδες στο κέντρο το Σάββατο, τα μεθύσια που επαναλαμβάνονται Πέμπτες βράδια μαζί με φίλους χωρίς ιδιαίτερο λόγο ή κεντρικό θέμα συζήτησης. Έξοδοι, εκδρομές, ωραίες ταινίες, γλυκά φιλιά, ανάλαφροι ύπνοι κάτω απ’ τα σκεπάσματα.
Όλες αυτές οι συμβουλές και οι φανφάρες του στιλ «άδραξε τη μέρα» πασχίζουν να ανακαλύψουν ένα νόημα που πιθανότατα δεν κρύβεται, αλλά απλά δεν υπάρχει. Δεν χρειάζονται υπερμεγέθεις στόχοι και φιλόδοξοι σκοποί. Ζούμε μαζί με αυτούς που γουστάρουμε κάθε μέρα, κάθε νύχτα, περιμένοντας να γίνει κάτι φοβερά οριακό. Περιμένοντας όμως, έχουμε ήδη ζήσει.
Με άλλα λόγια, μ’ αρέσει να στέκομαι χαλαρός και ακίνητος απέναντι στα φαινόμενα. Αφήνω τα πράγματα να κυλάνε γύρω μου και πηγαίνω ήρεμος, εκεί που με βγάζει η περίσταση. Προτιμώ να παίρνει η ζωή τις αποφάσεις αντί για μένα.
Η θεωρία μου μάλιστα, σε γενικές γραμμές λειτουργεί μια χαρά.

***

Προχθές, άργησα λίγο να φτάσω στο γραφείο. Νύσταζα, έχασα το λεωφορείο για λίγο, δηλαδή βαρέθηκα να τρέξω. Αν έτρεχα θα το προλάβαινα, αλλά μου φάνηκε ανούσιο. Όταν έφτασα, η ατμόσφαιρα ήταν κάπως βαριά. Δεν έδωσα σημασία, προχώρησα κατευθείαν προς την καφετιέρα, γέμισα το ποτήρι και κρύφτηκα πίσω απ’ την οθόνη μου. Πρωτοσέλιδα, ξένος τύπος, mail.
Σε λίγο, ήρθαν δύο συνάδελφοι. Η Λένα είπε με πολύ σοβαρό ύφος ότι πρωί πρωί ανακοινώθηκαν δύο ακόμη απολύσεις. Ήταν τα άτομα νούμερο εννέα και δέκα που απολύονταν τους τελευταίους τρεις μήνες. Ο ένας απ’ τους δύο, ο νούμερο εννέα, μου ήταν συμπαθής. Κάναμε διάλειμμα αρκετές φορές μαζί, τρώγοντας κάτι μέτρια σάντουιτς με σολομό και άλλα αλλόκοτα συστατικά και μιλώντας κυρίως για μπάσκετ ή τα πόδια της κοπέλας που σέρβιρε τα σάντουιτς. Η Λένα τώρα μιλούσε όλο και πιο δυνατά. Έλεγε ότι ο Χρήστος (το νούμερο εννέα δηλαδή), έφυγε ξαφνικά και είναι ζήτημα πότε και σε πόσες δόσεις θα πάρει την όποια αποζημίωση. Όταν έφευγε λέει ήταν κάτωχρος. Το πρόσωπο του με την ώρα γινόταν γκρι. Έχει γυναίκα, παιδί. Δεν έχει δουλειά. Ύστερα, η Λένα άρχισε ένα παραλήρημα με κεντρική φράση το κάτι πρέπει να κάνουμε. Γύρω απ’ αυτήν, έχτιζε το λόγο της με διάφορες ιδέες, όπως να πάμε στον διευθυντή, να του μιλήσουμε, να τον ρωτήσουμε, να το πάρει πίσω, να μας πει τι ακολουθεί. Να συνεννοηθούμε. Την κοίταζα διερευνητικά. Τη διέκοψε ο άλλος συνάδελφος.  Διέκοψε το λόγο, τον ενθουσιασμό, την απελπισία της. Της είπε ότι αυτά δεν γίνονται και ότι έχει αναλάβει δύο καινούρια project. Δεν γίνονται αυτά. Θα χάσουμε όλοι τη δουλειά μας.
Τα κεφάλια τους γύρισαν κατευθείαν προς τα μένα. Με κοιτούσαν επίμονα. Περίμεναν μια απάντηση, μια λέξη που θα έστρεφε την κατάσταση προς τη μία ή την άλλη πλευρά. Περίμεναν μια μικρή ανάλυση ή ίσως να σηκωθώ και να βαδίσω προς τα άλλα γραφεία. Να μιλήσω με τους υπόλοιπους. Τους κοίταζα απ’ την καρέκλα μου. Η Λένα, ίσως ο πιο κοντινός μου άνθρωπος στην εταιρεία, έσφιξε κάπως αστεία τα χείλη. Περίμενε από μένα κάτι. Με ρώτησε τι πιστεύω, τι να κάνουμε. Είπε κάτι συναισθηματικό. Ψέλλισε κάτι περί αλληλεγγύης. Με κοίταξε. Παρέμεινα στη θέση μου σιωπηλός. Σε λίγο δεν τους έβλεπα. Ήταν διάφανοι. Δεν είπε κανείς τους τίποτα. Έφυγαν για τα γραφεία τους.

***

Σχέδιο εξαθλίωσης με απολύσεις, φόρους και νέες περικοπές

 

Αναδημοσίευση από το Antinews.

Περαιτέρω εξαθλίωση του ελληνικού λαού επιδιώκουν για το 2012 η «πράσινη» πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών και η Τρόικα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Αυτό θα επιδιωχθεί να επέλθει από τους πρώτους κιόλας μήνες του νέου έτους, με την εφαρμογή ενός νέου εγκληματικού σχεδίου για την επιβολή πρόσθετων αντιαναπτυξιακών και επώδυνων δημοσιονομικών μέτρων, το οποίο θα έχει ως προσχηματικό στόχο την εξασφάλιση πρόσθετης εξοικονόμησης συνολικού ύψους άνω των 5,5 δισ. ευρώ για την κάλυψη των αρνητικών αποκλίσεων από τους στόχους του κρατικού Προϋπολογισμού του 2011. Το νέο σχέδιο προβλέπει απολύσεις 100.000 δημοσίων υπαλλήλων μέχρι τον Δεκέμβριο του 2012, επιβολή νέων αυξήσεων στους φόρους εισοδήματος, στον ΦΠΑ, στους φόρους περιουσίας και στα τιμολόγια των συγκοινωνιών, καθώς και νέες περικοπές-σοκ σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές παροχές.

Για να επιτύχουν τον σκοπό τους, η «πράσινη» πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών και η Τρόικα θα «αξιοποιήσουν» τη διαφαινόμενη εκτίναξη του φετινού δημοσιονομικού ελλείμματος πάνω από το 11,5% του ΑΕΠ, δηλαδή μια εξέλιξη η οποία οφείλεται αποκλειστικά στην αποτυχία των προηγούμενων «πακέτων» επώδυνων δημοσιονομικών μέτρων του έτους 2011 να οδηγήσουν στην προβλεπόμενη από το Μνημόνιο μείωση του ελλείμματος στο επίπεδο του 7,6% του ΑΕΠ. Προκειμένου, δε, να επιβάλουν τα νέα επώδυνα μέτρα, θα τα εμφανίσουν ως «εντολές» της Τρόικας και θα εκβιάσουν τον ελληνικό λαό να τα δεχτεί αδιαμαρτύρητα, προβάλλοντας αυτή τη φορά την απειλή ότι, εάν δεν εκτελεστούν οι νέες «εντολές» των…. «δάνειων δυνάμεων», η Ελλάδα δεν θα λάβει τη νέα δόση-μαμούθ των 89 δισ. ευρώ, θα εκδιωχθεί από την ευρωζώνη και θα υποχρεωθεί να επιστρέψει στη δραχμή με επαχθέστατους όρους.

Ο «ΤτΚ» παρουσιάζει όλο το «πακέτο» των νέων επαχθών δημοσιονομικών μέτρων συνολικού ύψους άνω των 5,5 δισ. ευρώ που θα επιδιώξουν με κάθε μέσο να επιβάλουν στους Ελληνες πολίτες η «πράσινη» πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών και η Τρόικα. Πρόκειται για ένα «πακέτο», το οποίο ο υπουργός Οικονομικών Ε. Βενιζέλος έχει ήδη προετοιμάσει εδώ και πολλούς μήνες, βάσει συμφωνίας με την Τρόικα για τις γενικές κατευθύνσεις των νέων παρεμβάσεων, η οποία συνήφθη από το περασμένο καλοκαίρι όταν οριστικοποιήθηκε το 5ο αναθεωρημένο Μνημόνιο!

Αναλυτικά, το «πακέτο» των νέων μέτρων περιλαμβάνει ρυθμίσεις που προβλέπουν:

Σημαντική μείωση του αριθμού των απασχολουμένων στο Δημόσιο

 1) Ευρύ πρόγραμμα απολύσεων για 100.000 υπαλλήλους του δημοσίου τομέα εντός του 2012. Μετά το «φιάσκο» με το μέτρο της «εργασιακής εφεδρείας», το οποίο οδήγησε σε μαζική φυγή χιλιάδων υπαλλήλων μέσω συνταξιοδοτήσεων, θα επανέλθει στο προσκήνιο η προσπάθεια να εμφανιστεί ως «αναγκαίο κακό» η εφαρμογή ενός πιο… «αποτελεσματικού» μέτρου μείωσης της απασχόλησης στο Δημόσιο: οι μαζικές απολύσεις! Για υποβοήθηση της εφαρμογής του μέτρου θα επιδιωχθεί να επιταχυνθούν οι ήδη συμφωνηθείσες καταργήσεις και συγχωνεύσεις υπηρεσιών και φορέων του Δημοσίου αλλά και να επιλεγούν κι άλλοι φορείς κι άλλες υπηρεσίες για συγχώνευση και κατάργηση.

2) «Πάγωμα» των προσλήψεων σε όλο το δημόσιο τομέα, με σκοπό να επιταχυνθεί ο ρυθμός μείωσης των απασχολουμένων και να μειωθεί ακόμη περισσότερο η μισθολογική δαπάνη.

 Νέες αυξήσεις φόρων στα εισοδήματα, στην κατανάλωση και την ακίνητη περιουσία, μέσω της εφαρμογής του νέου «απλοποιημένου» εθνικού φορολογικού συστήματος!

Άντε και του χρόνου σπίτια τους...

Μια χρονιά γεμάτη αγώνες που τελειώνει με τη μαύρη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ.

Άντε και του χρόνου σπίτια τους...

Η χρονιά που πέρασε όπως την είδε το μπλογκ μας

Φωτογραφίες από το Σύνταγμα 28 Ιούνη

Φωτογραφίες από τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα, 20 Οκτώβρη

Φωτογραφίες από τη σημερινή (11/5) απεργιακή πορεία - Τραυματίας χαροπαλεύει

Φωτογραφίες από την απεργιακή πορεία της 19ης Οκτώβρη

Φωτογραφίες και video από το Σύνταγμα και την πορεία της 15ης Ιούνη
 
Φωτογραφίες από την Πανεκπαιδευτική Πορεία
 
Ένα βράδυ & ένα μεσημέρι...στην πλατεία
 
Βίντεο & Φωτογραφίες από τη χθεσινή αστυνομική θηριωδία (29/6/2011)
 
Φωτογραφίες από το Σύνταγμα 28 Ιούνη
 
Φωτογραφίες από το απόγευμα στο Σύνταγμα (5/6)
 
Φωτογραφίες από τη συγκέντρωση (23 Φλεβάρη)
 
Κερατέα - Κερατάδες 1-0