Το χρονικό των γεγονότων του Μάη του '68, αποτέλεσμα μιας γενιάς που μίλησε ανοιχτά για δικαιώματα και ισότητα
Κείμενο: Αργυρώ Μποζώνη
Κείμενο: Αργυρώ Μποζώνη
Email: abozoni@elculture.gr
Πενήντα χρόνια έχουν περάσει από το Μάη του ’68, το πιο σημαντικό επαναστατικό γεγονός όχι μόνο της δεκαετία του ’60, αλλά και του μεταπολεμικού κόσμου, μιας εξέγερσης με καθολικό χαρακτήρα και πέρα από φυλετικές, πολιτιστικές, ηλικιακές και κοινωνικές διακρίσεις.
Ο Γαλλικός Μάης ξεκίνησε ως μια απλή διαμαρτυρία και κατέληξε να είναι μια καθολική εξέγερση ενάντια σε ένα σύστημα δομημένο με τον πιο απαρχαιωμένο τρόπο. Ο αυθορμητισμός, η ζωντάνια και η πίστη στο ακατόρθωτο, είναι μέχρι σήμερα η μεγάλη κληρονομιά που μας αφήνουν τα γεγονότα τα οποία συνέβησαν στη Γαλλία και επηρέασαν με τη δυναμική τους ολόκληρο τον κόσμο.
Ο Μάης του ’68 έμαθε τον κόσμο να ονειρεύεται και να σχεδιάζει ένα παρόν και ένα μέλλον ουτοπικό, ίσως ανέφικτο, συνώνυμο με την αλλαγή των κοινωνικών αξιών και την ανατροπή του κατεστημένου.
Ναντέρ, 22 Μαρτίου 1968
Τον Μάρτιο του 1968 περίπου 150 φοιτητές κατέλαβαν ένα κτήριο στο Πανεπιστήμιο Ναντέρ του Παρισιού για να διαμαρτυρηθούν κατά του γαλλικού ταξικού συστήματος και του κυβερνητικού ελέγχου στη χρηματοδότηση της παιδείας. Η διοίκηση του ιδρύματος αντέδρασε καλώντας την αστυνομία. Η διαμαρτυρία τελείωσε ειρηνικά, αλλά η διένεξη συνεχίστηκε για αρκετές εβδομάδες.
Στις 2 Μαΐου, η διοίκηση του πανεπιστημίου προχωρά στο κλείσιμό του και ανακοινώνει ότι θα αποβάλει τους πρωταίτιους των επεισοδίων. Αποφασίζεται η παραπομπή στο πειθαρχικό οκτώ φοιτητών. Ο κοσμήτορας Πιερ Γκραπένκυριολεκτικά αδυνατούσε να επαναφέρει την τάξη στο πανεπιστήμιο.
Την Παρασκευή 3 Μαΐου περίπου 300 φοιτητές συγκεντρώνονται στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης. Φτάνει η πληροφορία ότι θα τους επιτεθούν εκατό φασίστες που βαδίζουν κατά της Σορβόννης και οι φοιτητές, μέλη κυρίως Κινεζόφιλων και Τροτσκιστικών αριστερών οργανώσεων, αρχίζουν να οργανώνονται για να αντιμετωπίσουν τον «εχθρό». Ο πρύτανης της Σορβόννης, Ζαν Ρος, καλεί την αστυνομία για να εκκενώσει το προαύλιο του Πανεπιστημίου. «Παρακαλείσθε να αποκαταστήσετε την τάξη στο εσωτερικό της Σορβόννης εκβάλλοντας τους ταραξίες», ανέφερε η γραπτή αίτηση του Πρύτανη προς την αστυνομία.
Το απόγευμα η αστυνομία εισβάλλει στο κτίριο. Φτάνουν οι κλούβες της αστυνομίας, στις οποίες επιτίθενται οι φοιτητές με συνθήματα όπως “CRS-SS” (ΜΑΤ ίσον Ες-Ες). Ήταν η αρχή των οδομαχιών, με το πρώτο οδόφραγμα να στήνεται στην πλατεία του Λουξεμβούργου. Οδοφράγματα, πλάκες από τα πεζοδρόμια και κοκτέιλ μολότοφ είναι τα όπλα των φοιτητών εναντίον των δακρυγόνων και των κλομπς των ειδικών σωμάτων της αστυνομίας, των CRS. Η εκκένωση της Σορβόννης γίνεται με βίαιο τρόπο. Οι συλλήψεις φτάνουν τις 600, οι τραυματίες υπερβαίνουν τους 100. Στη λεωφόρο Σεν Μισέλ, όπου βρίσκεται το ιστορικό πανεπιστήμιο, στήνονται οδοφράγματα.Στους δρόμους του Καρτιέ Λατέν, ο Γαλλικός Μάης έχει μόλις αρχίσει.