Την Κυριακή 24 Νοέμβρη διεξάγονται οι εκλογές του ΤΕΕ, που αποκτούν
εξαιρετική σημασία. Μοιάζουν με χορό μεταμφιεσμένων. Με πιλοτική
εφαρμογή ευρύτερων «ιδεών» να νεκραναστηθεί η «Κεντροαριστερά», ο
παραταξιακός χώρος του ΠΑΣΟΚ παριστάνει ότι παρθενογεννιέται από κοινού
με τη ΔΗΜΑΡ. Ο παραταξιακός χώρος της Ν.Δ. εκπέμπει μήνυμα «ενότητας»,
συγκολλώντας πρόχειρα τα θρύψαλά του, στα οποία μόλις χθες εκτινάχτηκε
υπό το βάρος μνημονιακών ευθυνών και διαπλοκών. Η πρώην Συνεργασία ΣΥΝ
και ΔΗΜΑΡ διαλύθηκε υπό το βάρος της συνεχούς συμμετοχής της, σε
συμμαχία με τους προηγούμενους, επί δεκαετίες αλλά ακόμα και στην
τριετία του μνημόνιου, στη διοίκηση του ΤΕΕ, από κορυφαίες θέσεις (του
προέδρου ή του γενικού γραμματέα).
Μια μαζική συμμετοχή των μηχανικών στις εκλογές αποτελεί εφιάλτη για
την πλειοψηφία της απερχόμενης διοίκησης του ΤΕΕ και τη μνημονιακή
κυβέρνηση. Αυτή η πλειοψηφία, κατά τη διάρκεια της θητείας της,
συνεργάστηκε για την εφαρμογή του μνημονίου στους μηχανικούς και την
κοινωνία. Εκανε τα πάντα για να νιώσουμε αηδιασμένοι, απογοητευμένοι,
παραιτημένοι, να μη συμμετάσχουμε στις εκλογές, να συμμετάσχουν μόνο οι
μηχανισμοί, να συνεχίσουν να συνεργούν στη μνημονιακή καταστροφή.
Δεν επιτρέπεται να εμφανίζονται ως εκπρόσωποι των μηχανικών, όσοι
συνέργησαν στην καταστροφή του επαγγέλματος και του ταμείου μας. Το ΤΕΕ
πρέπει επιτέλους να στηρίξει και να στηριχτεί στην πληττόμενη πλειοψηφία
των μηχανικών. Με διαφάνεια και δημοκρατία, να σταθεί στο πλευρό της
κοινωνίας που αντιστέκεται. Ψηφίζουμε σύμφωνα με τις ανάγκες μας, με το
βλέμμα στραμμένο στους αγώνες που έρχονται, για να ανατρέψουμε τις
μνημονιακές πολιτικές, την κυβέρνηση και τους εντολοδόχους της στο ΤΕΕ.
Ημνημονιακή καταστροφή εφαρμόζεται πολύπλευρα στους μηχανικούς. Η
συντριπτική μας πλειοψηφία έχουμε δεχτεί απανωτά πλήγματα στα
επαγγελματικά μας δικαιώματα (ως μηχανικοί πολλών ταχυτήτων,
φοροεισπάχτορες της τρόικας), στα εργασιακά (χωρίς ελάχιστες αμοιβές,
συλλογικές συμβάσεις, με μειώσεις μισθών και χιλιάδες απολύσεις) όσο και
στα ασφαλιστικά (υπέρογκες εισφορές, ληστεία αποθεματικών, οφειλές στο
Ταμείο που μετατρέπονται σε απειλές κατασχέσεων, δεκάδες χιλιάδες
οφειλέτες, ανασφάλιστοι μηχανικοί).
Υπό αυτές τις συνθήκες ο χώρος των παρατάξεων της ριζοσπαστικής
Αριστεράς πρέπει να εγκαταλείψει την παθογένεια των κομματικών χρισμάτων
και της καθαρότητας, που την πάει πολλές δεκαετίες πίσω: παθογένεια που
όπως αποδεικνύεται, δεν αρκεί η καπιταλιστική κρίση, ούτε η μνημονιακή
επίθεση για να τη θεραπεύσει. Εμείς πρέπει να αναζητήσουμε την
ουσιαστική ενότητα, που θα σέβεται χωρίς να κρύβει τη διαφορετικότητά
μας, ενότητα που θα στοχεύει και θα κρίνεται από την εξυπηρέτηση της
κοινωνίας που αγωνίζεται.