Φασισμός και γήπεδο

Από εδώ. Το κείμενο αποτελεί επεξεργασμένη μορφή της εισήγηση που έκανε ο Σωτήρης Λαπιέρης εκ μέρους της Αντιφασιστικής πρωτοβουλίας νέων Χαλανδρίου «Σβήστε τους», σε ομότιτλη εκδήλωση, στα πλαίσια του 2μερου Αντιφασιστικού Φεστιβάλ στο Χαλάνδρι. Το Φεστιβάλ συνδιοργάνωσε η Αντιφασιστική πρωτοβουλία νέων Χαλανδρίου «Σβήστε τους» και η Κατάληψη Πραπόπουλου, στις 28 και 29 Ιουνίου. Πολλές από τις σκέψεις του κειμένου (ειδικά για την παρέμβαση στο γήπεδο), δεν θα μπορούσαν να είχαν διαμορφωθεί, χωρίς τη συμβολή μέσα από κουβέντες (αλλά και την πράξη), αντιφασιστών οπαδών του Παναθηναϊκού.

Γιατί έχει νόημα να μιλάμε για το φασισμό στο γήπεδο

Σίγουρα μια κουβέντα με θέμα «φασισμός και γήπεδο» θα δημιουργεί ερωτήματα, τόσο για τους λόγους τους οποίου γίνεται, όσο και για τους στόχους τους οποίους θέτει. Ο στόχος μας είναι να αναλυθεί μια σχέση η οποία δεν έχει απασχολήσει και ιδιαίτερα παρά την έκταση που έχει πάρει, και στη συνέχεια να δοθούν τα πρώτα ερεθίσματα για μια κουβέντα, γύρω από την αντιφασιστική πάλη στην κερκίδα. Εξάλλου, και δυστυχώς για τις αντιφασιστικές δυνάμεις αλλά και τους μεμονωμένους αντιφασίστες/αντιφασίστριες, η αντιφασιστική πάλη δεν διεξάγεται μόνο εκεί που θέλεις, αλλά εκεί που είναι ο φασισμός. Και σίγουρα, η υπέρβαση του ελιτισμού, της απόρριψης και της αποστροφής προς το γήπεδο πρέπει να αποτελέσουν ένα πρώτο βήμα για την δυνατότητα των αντιφασιστικών δυνάμεων (αριστερά, αναρχία κλπ), να συμβάλουν και σε αυτό τον μαζικό κοινωνικό χώρο, με αντίληψη των χαρακτηριστικών και των ορίων του.

Η ελληνική αριστερά και το γήπεδο ως πεδίο ανάλυσης και δράσης

Εξαιρουμένων μερικών αξιόλογων εγχειρημάτων, οι προσεγγίσεις του γηπέδου από πλευράς δυνάμεων του κινήματος, είναι μηδαμινές [1]. Και όταν αυτές εμφανίζονται γίνονται κυρίως υπό το πρίσμα της απαξίωσης («το όπιο του λαού»), της δαιμονοποίησης (της χουλιγκάνικης βίας), ή της στείρας καταδίκης της εμπορευματοποίησης του αθλητισμού.

Μια σχετική άνθηση των αναλύσεων γύρω από τον αθλητισμό και το γήπεδο, παρουσιάστηκε στην Ελλάδα, την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων. Ακόμα και τότε, τα γραπτά περισσότερα καταπιάνονταν με ιδεολογικές λειτουργίες του «Ολυμπιακού Ιδανικού», της βιομηχανίας των αποτελεσμάτων (ντόπα) και της αξιοποίησης των Ολυμπιακών Αγώνων ως ένα νέο πεδίο συσσώρευσης και κερδοφορίας για το κατασκευαστικό κεφάλαιο ή/και αντίστροφης αναδιανομής εισοδήματος μέσα από τα Ολυμπιακά έργα. Ακόμα και αυτή η άνθιση λοιπόν, παρέμεινε σε μια «εξωτερική κριτική»» των «στρεβλώσεων του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού» κι σχεδόν ποτέ δεν καταπιάστηκε με κομμάτια του αθλητισμού όπως αυτό της κερκίδας και των οπαδών.

Αυτό σε μεγάλο βαθμό συνδέεται και με την απουσία οποιασδήποτε οργανικής σύνδεσης της αριστεράς με τα κοινωνικά κομμάτια που κατεξοχήν έχουν παρουσία στο γήπεδο: η άνεργη νεολαία, οι ελαστικά/μαύρα εργαζόμενοι μικρότερης ηλικίας (μέχρι 35 περίπου χρονών), η νεολαία της δευτεροβάθμιας-μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Η σύνδεση με την μικροαστική διανόηση, καθόρισε και τον τρόπο που προσέγγιζε τον αθλητισμό και την κερκίδα, καθώς οι όποιες προσεγγίσεις προέρχονταν από αυτές τις ταξικές «οπτικές»: δημοσιογράφους, πανεπιστημιακούς και συλλογικές επεξεργασίες κομμάτων/οργανώσεων (με τον ιδιαίτερο ρόλο που κατείχαν, ως αριστερή κριτική του μεταπολιτευτικού κοινωνικού συμβιβασμού). Ακόμα και για το ΚΚΕ, που κατ’ εξοχήν διαθέτει μεγαλύτερη σύνδεση με κομμάτια της εργατικής τάξης (προφανώς όχι στο βαθμό που το ίδιο, μυθοποιημένα προβάλει, ή η υπόλοιπη αριστερά αντιλαμβάνεται), η προσέγγισή του προσδιοριζόταν είτε από την στρεβλωμένη οικονομίστικη αντίληψη του για το μαρξισμό (όπου ο αθλητισμός αποτελεί αποκλειστικά πεδίο κερδοφορίας), είτε από κοινωνικά συντηρητικές θέσεις που διαπερνούν τη λογική του (άθληση=αποκλειστικά και μόνο αντίδοτο στα ναρκωτικά, χουλιγκανισμός=διατάραξη της κοινωνικής ομαλότητας, κλπ.).

Εκδήλωση στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Θεσ/κης

ΕΚΔΗΛΩΣΗ στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ «Μετά τις εκλογές τι; Συζήτηση για την επιστροφή του λαού στο προσκήνιο με πρόγραμμα φιλολαϊκής διεξόδου από την κρίση ενάντια σε μνημόνια-κυβερνήσεις- τρόικα»

Διοργ. : ΑΡ.ΑΝ., ΑΡΑ.Σ., Κομμουνιστική Ανανέωση, Παρέμβαση

Κυριακή 06 Ιούλη, 7:30μμ, Χώρος 11

4 χρόνια μνημονίων και 1 μήνα μετά τις ευρωεκλογές, η εικόνα της ελληνικής κοινωνίας μυρίζει καταστροφή. Ύφεση, ανεργία, διάλυση εργασιακών δικαιωμάτων, υγείας, πρόνοιας, παιδείας, ασφαλιστικού.

4 χρόνια μνημονίων και 1 μήνα μετά τις ευρωεκλογές, ο ελληνικός λαός μοιάζει παγωμένος, σε αναμονή και σύγχυση. Επιχειρήθηκαν αντιστάσεις : Πλατείες, Γενικές απεργείες, κλαδικές και θεματικές κινητοποιήσεις, εναπόθεση ελπίδων προς αριστερά, αλλά και άνοδος του φασισμού.

Υπάρχει άλλος δρόμος; Με ποιο πρόγραμμα, πολιτικό και οικονομικό και πώς; Με ρήξη ή με σύμπλευση με το διεθνές πλαίσιο της χώρας; Με οικοδόμηση κινημάτων ή αποσπασματικές αντιστάσεις; Με Μέτωπο των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που συμφωνούν σε μια πορεία φιλολαϊκής διεξόδου από την κρίση ή τεμαχισμένες αυτές τις δυνάμεις;

Σας καλούμε να συζητήσουμε αυτά και άλλα ερωτήματα στην εκδήλωση που συνδιοργανώνουν οι οργανώσεις : ΑΡ.ΑΝ., ΑΡΑ.Σ., Κομμουνιστική Ανανέωση, Παρέμβαση στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, την Κυριακή 06 Ιούλη, στις 7:30μμ, στο Χώρο 11.

ΟΜΙΛΗΤΕΣ :
- Γιάννης Τσαμασλίδης, ΑΡ.ΑΝ.
- Κώστας Σαμδάνης, ΑΡΑ.Σ.
- Νίκος Κυριακίδης, Παρέμβαση

Για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ

Του συναδέλφου και μέλους της συσπείρωσης Β. Ν.

Για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ

Με νομοσχέδιο που κατατίθεται στο θερινό τμήμα της Βουλής «Για τη δημιουργία νέας καθετοποιημένης επιχείρησης ηλεκτρισμού», η συγκυβέρνηση προχωρά στην πώληση του 30% της ΔΕΗ, της μεγαλύτερης και πλέον στρατηγικής σημασίας επιχείρησης της χώρας. Η πώληση της ΔΕΗ και η δημιουργία μιας «πλήρους ανταγωνιστικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας» είναι «προαπαιτούμενο» της τρόικας, για τη συνέχιση του σταθεροποιητικού προγράμματος.

Σύμφωνα με το σχέδιο νόμου, βγαίνουν στο σφυρί μονάδες ηλεκτροπαραγωγής (κυρίως λιγνιτικές και υδροηλεκτρικές) που αντιστοιχούν στο 30% της εγκατεστημένης ισχύος της ΔΕΗ. Μαζί με τους σταθμούς, εκχωρούνται μια σειρά από εν λειτουργία ορυχεία λιγνίτη στην Δυτική και Κεντρική Μακεδονία, δίνεται η δυνατότητα πρόσβασης του αγοραστή σε νέα αναξιοποίητα κοιτάσματα ενώ παραχωρούνται και τρία από τα σημαντικότερα υδροδυναμικά πεδία της χώρας (ποταμοί Νέστος, Άραχθος και Εδεσσαίος).

Για την ομαλή εκκίνηση της νέας ιδιωτικής εταιρίας, το 30% του πελατολογίου της ΔΕΗ θα περάσει υποχρεωτικά στα χέρια του ιδιώτη αγοραστή ενώ απαγορεύεται στην εναπομένουσα «μεγάλη» ΔΕΗ να ασκήσει επιθετική τιμολογιακή πολιτική για τουλάχιστον 6 μήνες. 3.000 εργαζόμενοι σε σταθμούς και ορυχεία της ΔΕΗ εκχωρούνται υποχρεωτικά στη νέα εταιρία.

Το σχέδιο νόμου για τη «Μικρή ΔΕΗ» έρχεται σε συνέχεια της ιδιωτικοποίησης των ηλεκτρικών δικτύων μεταφοράς (ΑΔΜΗΕ, θυγατρική της ΔΕΗ) αλλά και της υπαγωγής του 17% της απομένουσας ΔΕΗ στο ΤΑΙΠΕΔ, προς άμεση εκποίηση. Η ιδιωτικοποίηση αφορά το σύνολο της ΔΕΗ και όχι ενός μέρους της όπως σκόπιμα ισχυρίζεται η συγκυβέρνηση. Έτσι, ολοκληρώνεται η πλήρης ιδιωτικοποίηση του τομέα ΗΕ στην Ελλάδα, που είχε ξεκινήσει το 1999 σε εφαρμογή των Ευρωπαϊκών Οδηγιών 1996/92 και 2001/77 για τη δημιουργία ανταγωνιστικών αγορών ενέργειας.

Πέρα από αυτό, η ΡΑΕ προωθεί μια σειρά αλλαγές στη λειτουργία της αγοράς ΗΕ που προοιωνίζουν περαιτέρω απαξίωση της «μεγάλης ΔΕΗ» και σοβαρή επιβάρυνση των λαϊκών νοικοκυριών και των χαμηλών καταναλώσεων. Ήδη, από τον Ιούλιο του 2012 καταργήθηκε κάθε είδους κρατικός έλεγχος στα τιμολόγια ΗΕ (που διαμορφώνονται πλέον ελεύθερα) ενώ σταμάτησε κάθε είδους επιδότηση ειδικών κατηγοριών καταναλωτών (αγρότες κλπ).

Από την 1^η Οκτωβρίου του 2014, υιοθετούνται οι λεγόμενες «δημοπρατήσεις ΝΟΜΕ», δηλαδή δίνεται η δυνατότητα σε ιδιωτικές εταιρείες παραγωγής και προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας (λιανική) να αγοράζουν απευθείας από τη χονδρική αγορά ποσότητες ΗΕ χαμηλού κόστους παραγωγής (από τις λιγνιτικές και υδροηλεκτρικές μονάδες της ΔΕΗ) και να τις μεταπωλούν στους οικιακούς καταναλωτές, εμπορικά καταστήματα και μικρές βιομηχανίες. Η ΔΕΗ υποχρεώνεται να διαθέσει προς δημοπράτηση το 30% της παραγωγής των λεγόμενων «φθηνών» μονάδων, επιτρέποντας στις ιδιωτικές εταιρείες προμήθειας ΗΕ να λεηλατήσουν το πελατολόγιό της. Αυτός ο καταφανής παραλογισμός – να πουλάς την ΗΕ που παράγει κάποιος τρίτος – βαφτίζεται «ανταγωνισμός στη λιανική». Μόνο που δεν έχει κανένα ρίσκο, δεν απαιτεί καμία επένδυση, δε δημιουργεί θέσεις εργασίας ενώ ο τζίρος της είναι τεράστιος (σημ. ότι μέσα στην ύφεση, ο κύκλος εργασιών της ΔΕΗ το 2013 έφτασε τα €5,97 δις).

Με τις παραπάνω αλλαγές, η μακρά πορεία της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ φαίνεται να φτάνει στο τέλος της. Αυτή η 15-ετης πορεία, χαρακτηρίστηκε από την απουσία ενεργειακού σχεδιασμού (ο οποίος αφέθηκε στα χέρια των αγορών και των Ευρωπαϊκών Οδηγιών), και μεγάλα οικονομικά σκάνδαλα που οδήγησαν στην κατακόρυφη (άνω του 110% σε σχέση με το 2002) αύξηση των τιμολογίων ΗΕ στα νοικοκυριά και στη βιομηχανία.

Αριστερά και Εξουσία - Ο "δημοκρατικός δρόμος" προς τον σοσιαλισμό

Από την Ίσκρα, με αφορμή το βιβλίο του Δ. Μπελαντή 

Τα ζητήματα στρατηγικής της Αριστεράς, τα ζητήματα του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού, μετά τον σεισμό του 1989 αλλά και μετά από το ξέσπασμα της μεγάλης οικονομικής κρίσης του 2008 θεωρούνται πάνω κάτω μια περιττή πολυτέλεια. Οι περισσότεροι/ες από τα στελέχη της Αριστεράς όλων των αποχρώσεων μιλούν για τις άμεσες ανάγκες της κοινωνίας, για την ανακούφιση από την ανθρωπιστική κρίση, για τα άμεσα οικονομικά μέτρα κλπ με την συνήθη προσθήκη ότι δεν πάμε αύριο να οικοδομήσουμε τον σοσιαλισμό και ότι αυτό θα γίνει το νωρίτερο μεθαύριο, αφού η διακυβέρνηση της Αριστεράς αλλάξει τα κοινωνικά δεδομένα. Μόνο το ΚΚΕ μιλά άμεσα για την σοσιαλιστική προοπτική, το κάνει, όμως, με έναν τρόπο αποκαλυπτικό και αυτιστικό, χωρίς την συνδρομή ενός μεταβατικού προγράμματος. Και πριν από την όξυνση της κρίσης, όμως, και τα μνημόνια η Αριστερά , τόσο η κομμουνιστογενής όσο και η σοσιαλιστογενής, μιλούσε βασικά για αμυντικούς αγώνες κατά του νεοφιλελευθερισμού και για το μίνιμουμ πρόγραμμα προστασίας των κοινωνικών κατακτήσεων. Ο σοσιαλισμός στριμώχνονταν στα βάθη του μέλλοντος αν όχι στα αζήτητα της ιστορίας.

Το βιβλίο που έχετε στα χέρια σας επιχειρεί να ξαναπιάσει το νήμα της σοσιαλιστικής στρατηγικής με έναν τρόπο πιο επιθετικό και δομικό, επαναφέροντας όχι μόνο τις ιστορικές καμπές αλλά και τα θεωρητικά προβλήματα και αδιέξοδα της  μαρξιστικής συζήτησης και πρακτικής στον 20^ο αιώνα. Συνεχίζει μια σταματημένη συζήτηση στην Ελλάδα αλλά και γενικότερα στην Δύση. Το κορυφαίο εγχείρημα της Οκτωβριανής επανάστασης – με την εξαίρεση της μεγάλης ισπανικής επανάστασης και των κινημάτων στα Βαλκάνια κατά την δεκαετία του 1940– δεν επαναλήφθηκε στην ευρωπαϊκή Δύση αλλά βρήκε αναλογίες στην Ανατολή και στον Νότο, δηλαδή στην περιφέρεια του καπιταλιστικού συστήματος. Υπήρξε η γνωστή αιτιολόγηση από τον Γκράμσι της συνθετότητας των δυτικών κοινωνιών και της ισχύος της αστικής ηγεμονίας σε αυτές, αιτιολόγηση που την επεξεργάσθηκαν περαιτέρω διανοητές του δυτικού Μαρξισμού όπως ο Αλτουσέρ, ο Πουλαντζάς, ο Μαντέλ, ο Νέγκρι κ.α. αλλά και μεταμαρξιστές διανοούμενοι όπως λ.χ. ο Καστοριάδης. Όμως, εδώ τίθεται ένα μεγάλο ερώτημα : ο «δημοκρατικός δρόμος» είναι το υποκατάστατο και η διαπίστωση της αποτυχίας της λενινιστικής επανάστασης , είναι η επιβεβαίωση της παντοδυναμίας του εξελικτικισμού και του ειρηνικού/ κοινοβουλευτικού δρόμου ; Η ανάγνωση του Τολιάτι πάνω στον Γκράμσι, του ΙΚΚ , του κυρίαρχου ευρωκομμουνισμού οδηγεί σε αυτήν την ρεφορμιστική κατεύθυνση, παρά το γεγονός ότι οι μεταρρυθμίσεις στον Τολιάτι έχουν μια ρηκτικότερη κατεύθυνση από ό,τι στην κλασσική σοσιαλδημοκρατία. Το γεγονός ότι ο «δημοκρατικός δρόμος» εδραιώνεται βασικά ως ειρηνικός δρόμος δεν αποτελεί , όπως υποστηρίζει η ευρωκομμουνιστική αφήγηση, μια τομή σε σχέση με τον σταλινισμό, αφού η αργή και σταδιακή μετάβαση στον σοσιαλισμό έχει δυο ειδών ρίζες, μια πρώτη αναγόμενη στην μαρξιστική σοσιαλδημοκρατία πριν από το 1914, στον Κάουτσκυ και μια δεύτερη αναγόμενη στον κομμουνιστικό μεταρρυθμισμό μετά το 1935 και περαιτέρω μετά το 1956 , στα στάδια, στην αποθέωση της αστικής δημοκρατίας, στον οικονομισμό και στην αποδοχή της ειρηνικής συνύπαρξης. Και οι δυο αυτές ρίζες, ο σοσιαλδημοκρατικός και ο κομμουνιστικός μεταρρυθμισμός, διακρίνονται από έναν θαυμασμό προς την τάση κοινωνικοποίησης και τεχνολογικής υπεροχής του ύστερου καπιταλισμού, που δήθεν προετοιμάζει τον σοσιαλισμό και από την πάγια έκφραση θαυμασμού στην άνοδο των παραγωγικών δυνάμεων. Αυτό δεν αποτελεί μόνο μια νίκη του καπιταλισμού επί των «προδοτικών ηγεσιών», όπως θα ήθελε ένας αφελής αριστερισμός. Εκφράζει την αντιφατικότητα του κοινωνικού υποκειμένου : την μισθωτή εργασία ως στοιχείο της κεφαλαιακής σχέσης και ως υποστηρικτική δύναμη προς αυτήν , την μισθωτή εργασία ως δύναμη ανατροπής της κεφαλαιακής σχέσης και κατάργησης του ίδιου του εαυτού της. Η αποτυχία της επανάστασης στην Δύση ως τα τώρα συνδέεται με αυτήν την αντιφατικότητα, αυτόν τον δυισμό που προμετράται εν μέρει στην δυναμική του καπιταλισμού. Η αντικαπιταλιστική επανάσταση σηματοδοτεί την ανατροπή μιας κατάστασης «ήρεμης απόλαυσης των κατακτήσεων» αλλά και την ενεργοποίηση μιας βαθειάς αυτοαμφισβήτησης εκ μέρους της μισθωτής εργασίας αλλά και των συμμάχων της. Τέλος, μπορεί δυνητικά να σηματοδοτήσει και μια εμφύλια διένεξη, μια κατάσταση δηλαδή λίαν επίφοβη και κοστοβόρα. Ο «φόβος μπροστά στην ελευθερία», για τον οποίο μίλαγε ο Έριχ Φρομμ το 1940, είναι ένα υπολογίσιμο και αγνοημένο από την Αριστερά μέγεθος.

Τι είναι το φυλακο-βιομηχανικό σύμπλεγμα;

Τι είναι το φυλακο-βιομηχανικό σύμπλεγμα; Για ποιο λόγο έχει σημασία; Μας εξηγεί η Angela Y. Davis σε μετάφραση του Τ. Θεοφίλου, από εδώ

Η φυλάκιση έχει γίνει μια απάντηση που δίνεται με το παραμικρό, σε υπερβολικά πολλά από τα κοινωνικά προβλήματα που επιβαρύνουν τους βυθισμένους στη φτώχεια ανθρώπους. Προβλήματα που συχνά καμουφλάρονται με τη βολική ομαδοποίηση τους στην κατηγορία “έγκλημα” και με την αυτόματη απόδοση της εγκληματικής συμπεριφοράς στους έγχρωμους. Η έλλειψη στέγης, η ανεργία, η εξάρτηση από τα ναρκωτικά, οι μεταδοτικές ασθένειες και ο αναλφαβητισμός είναι μόνο λίγα από τα προβλήματα που εξαφανίζονται από τη δημόσια θέα όταν οι άνθρωποι που τα αντιμετωπίζουν καταχωνιάζονται σε κάποιο κελί. Οι φυλακές λοιπόν, παρουσιάζονται σα μαγικό κόλπο. Ή καλύτερα, οι άνθρωποι που ψηφίζουν υπέρ νέων ποινών και φυλακών και σιωπηρά συναινούν στην εξάπλωση ενός δικτύου φυλακών και καταστημάτων κράτησης, έχουν εξαπατηθεί να πιστεύουν στα μαγικά αποτελέσματα της φυλάκισης. Όμως οι φυλακές δεν εξαφανίζουν τα προβλήματα αλλά τους ανθρώπους. Και η πρακτική εφαρμογή της εξαφάνισης τεραστίων αριθμών ανθρώπων από φτωχιές, μεταναστευτικές και φυλετικά περιθωριοποιημένες κοινότητες, έχει γίνει κυριολεκτικά μια μεγάλη επιχείρηση.

Πίσω από τη φαινομενική ευκολία των μαγικών υπάρχει πάντα έντονη παρασκηνιακή δραστηριότητα. Όταν οι φυλακές εξαφανίζουν ανθρώπους προκειμένου να δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση ότι λύνουν τα κοινωνικά προβλήματα, ποινικές υποδομές πρέπει να δημιουργηθούν για να στεγάσουν έναν ραγδαία αυξανόμενο πληθυσμό φυλακισμένων. Αγαθά και υπηρεσίες πρέπει να παρασχεθούν για να διατηρηθούν οι έγκλειστοι πληθυσμοί ζωντανοί. Κάποιες φορές αυτοί οι πληθυσμοί πρέπει να διατηρούνται απασχολημένοι και άλλες, ιδιαίτερα στις καταπιεστικές φυλακές υπερ-υψίστης ασφαλείας και στα κέντρα κράτησης μεταναστών, πρέπει να στερηθούν οποιαδήποτε δραστηριότητα έχει κάποιο νόημα. Πλήθος σιδηροδέσμιων και αλυσοδεμένων ανθρώπων, διασχίζουν τα σύνορα καθώς μεταφέρονται από τη μια ομοσπονδιακή φυλακή στην άλλη. Όλη αυτή η διαδικασία που συνηθίζονταν να είναι κυρίως αρμοδιότητα του κράτους, τώρα διεξάγεται και από ιδιωτικές επιχειρήσεις, η σύνδεση των οποίων με το κράτος, στον τομέα που κατ’ ευφημισμών αποκαλείται “σωφρονισμός”, συντονίζεται επικίνδυνα με το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα. Τα κέρδη που προκύπτουν από τις επενδύσεις στη βιομηχανία της τιμωρίας, σαν κι αυτά που προκύπτουν στην παραγωγή όπλων, ισοδυναμούν με κοινωνική καταστροφή. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις βασικές ομοιότητες και τη δυνατότητα κέρδους των επιχειρηματικό-κρατικών κυκλωμάτων στους τομείς της στρατιωτικής παραγωγής και της απονομής ποινών, το εξαπλωνόμενο ποινικό σύστημα μπορεί πια να χαρακτηριστεί ως “φυλακο-βιομηχανικό σύμπλεγμα”.

Το χρώμα της φυλάκισης

Σχεδόν δύο εκατομμύρια άνθρωποι είναι σήμερα (1998) φυλακισμένοι στο τεράστιο δίκτυο των αμερικάνικων φυλακών και καταστημάτων κράτησης. Περισσότερο από το 70% του φυλακισμένου πληθυσμού είναι έγχρωμοι. Είναι ευρέως γνωστό ότι η γρηγορότερα αυξανόμενη ομάδα φυλακισμένων είναι οι μαύρες γυναίκες όπως και ότι οι αυτόχθονες αμερικάνοι είναι η μεγαλύτερη, αναλογικά με το μέγεθός της. Περίπου πέντε εκατομμύρια άνθρωποι- συμπεριλαμβανομένων αυτών που έχουν περιοριστικούς όρους ή αναστολή- είναι υπό το καθεστώς άμεσης επίβλεψης από το σύστημα ποινικής καταστολής.

Μαζική συγκέντρωση στη Ν. Φιλαδέλφεια για την υπεράσπιση της πόλης και του άλσους

Από εδώ
 

Χιλιάδες πολίτες, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του Συντονιστικού Κατοίκων Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας Χαλκηδόνας, έδωσαν δυναμικό παρών στην πλατεία Πατριάρχου, υπερασπιζόμενοι την πόλη και το άλσος.
Άνθρωποι κάθε ηλικίας, ακόμα και πολίτες με τα διακριτικά της ΑΕΚ, ένωσαν τις φωνές τους λέγοντας «όχι» στις καταστροφικές επιδιώξεις επιχειρηματικών συμφερόντων που βάζουν άμεσα σε κίνδυνο το άλσος και θέτουν υπό απειλή συνολικά τη γειτονιά και το χαρακτήρα της, ως περιοχή κατοικίας.
Μετά τη μαζική συγκέντρωση στην πλατεία Πατριάρχου, ξεκίνησε δυναμική πορεία προς τα Άνω Πατήσια.«Γήπεδο και άλσος για όλο το λαό, κάτω το νέο ρυθμιστικό», «από τη Φιλαδέλφεια μέχρι τις Σκουριές, αντίσταση σε κράτος και καπιταλιστές» και «Μπέο Μαρινάκη και Μελισσανίδη, η πόλη είναι η ζωή μας, Παλέρμο δε θα γίνει», ήταν μερικά από τα συνθήματα που ακούστηκαν.

Στη συγκέντρωση και πορεία κάλεσαν επίσης συλλογικότητες από όλο το φάσμα του αριστερού, αντιεξουσιαστικού και αναρχικού χώρου.

Δυναμική συγκέντρωση στη Νέα Φιλαδέλφεια

Κάτοικοι, τοπικά σωματεία, αριστερές οργανώσεις και φορείς και πραγματοποίησαν μαζική, ειρηνική, με παλμό και καλή περιφρούρηση, πορεία στη Νέα Φιλαδέλφεια – «Πέρασε» το Ρυθμιστικό στη Βουλή. Δυναμική η πορεία στο κέντρο της Νέας Φιλαδέλφειας, που διοργανώθηκε χθες (Πέμπτη) από το συντονιστικό κατοίκων Ν. Φιλαδέλφειας – Ν. Χαλκηδόνας και από συλλογικότητες του αναρχικού και αντιφασιστικού χώρου για το θέμα του νέου γηπέδου της ΑΕΚ.

Την καταδίκη τεσσάρων μεγαλοβιομηχάνων πρότεινε ο εισαγγελέας για τη ρύπανση του Ασωπού

Του Θοδωρή Παναγιωτίδη από εδώ

Οργή, τρόμο και έντονα ερωτηματικά προκαλεί η πολυετής ρύπανση του Ασωπού με τοξικά και βιομηχανικά απόβλητα. Σε προηγούμενα δημοσιεύματα, το HOT DOC προχώρησε σε αποκαλύψεις σχετικά με τα πορίσματα των ειδικών επιστημόνων και των επιθεωρητών περιβάλλοντος που αφορούσαν την ανεξέλεγκτη ρύπανση του Ασωπού από τις βιομηχανίες της περιοχής που επί σειρά ετών επιβαρύνουν την ατμόσφαιρα, την γη και τον υδροφόρο ορίζοντα με τοξικά, βιομηχανικά απόβλητα που περιέχουν βαρέα μέταλλα και τιμές παγκοσμίου ρεκόρ (με δεύτερη στο παρελθόν την Ινδία) στο άκρως καρκινογόνο εξασθενές χρώμιο και το οποίο αποδεδειγμένα σκορπά τον θάνατο στους κατοίκους της περιοχής.

Η έρευνα του τεύχους 54 της δημοσιογραφικής ομάδας του HOT DOC  παρουσιάστηκε μάλιστα και στη δίκη που έγινε στην Θήβα με κατηγορούμενους 15 βιομηχανίες και μηνυτές τους κατοίκους των Οινοφύτων και του Ωρωπού. Όπως πληροφορηθήκαμε, η μόνη …ένσταση επί όσων αναφέρονταν στο δημοσίευμα, από πλευράς των συνηγόρων υπεράσπισης ήταν ότι αναφερόμασταν σε αναβολές που είχαν γίνει σε δικασίμους ενώ έπρεπε να τις αποκαλούμε συνεδριάσεις…

Επί των στοιχείων βέβαια ουδεμία αντίρρηση ειπώθηκε, ενώ κλήθηκε η έδρα από τους συνηγόρους υπεράσπισης να μην επηρεάζεται από δημοσιεύματα… Βεβαίως, τα δημοσιεύματα αυτά δεν ήταν κάτι λιγότερο από παράθεση αποδείξεων, ντοκουμέντων και γεγονότων, όπως αυτά έχουν στοιχειοθετηθεί από τις αρμόδιες Αρχές και τους ειδικούς επιθεωρητές περιβάλλοντος, αλλά και από την Ιατρική Αθηνών για τους τραγικούς αριθμούς θνησιμότητας, εξαιτίας άμεσα συνυφασμένων με το εξασθενές χρώμιο καρκίνων και παιδικής νοσηρότητας, που εμφανίζει η περιοχή.

Για την ιστορία, βιομήχανος της περιοχής που αντιμετωπίζει όπως και οι υπόλοιποι συγκατηγορούμενοί του βαρύτατες κατηγορίες για υποβάθμιση περιβάλλοντος και πρόκληση βαρέων σωματικών βλαβών ακόμα και θανάτων, είχε πρόσφατα προχωρήσει στη δωρεά ενός πανάκριβου πιάνου στο δημοτικό σχολείο των Οινοφύτων. Η απάντηση που έλαβε τότε από τον σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων ήταν πως αν συνεχιστεί η δραστηριότητα των βιομηχάνων με τον τρόπο που γίνεται τα τελευταία 40 χρόνια, στο τέλος δεν θα μείνουν παιδιά στο χωριό …για να παίζουν πιάνο…

Όχι στην αξιολόγηση

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η Ε.Ε. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. αποφάσισε να καλέσει τις πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες οργανώσεις να εντείνουν τις προσπάθειές τους ενάντια στην εφαρμογή του νόμου για την «αξιολόγηση».

Με αφορμή την έναρξη της διανομής των φύλλων αξιολόγησης:

Καλούμε τους συναδέλφους να ΜΗΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ στη διαδικασία της αξιολόγησης. Να ΜΗΝ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΟΥΝ και να ΜΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΟΥΝ τα ατομικά φύλλα αξιολόγησης.

Καλούμε τα πρωτοβάθμια ΣΩΜΑΤΕΙΑ και τις ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ να μεριμνήσουν για την επιτυχία των κινητοποιήσεων και ΝΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΟΥΝ τα φύλλα αξιολόγησης.

Υπενθυμίζουμε τέλος την από 28.4.14 απόφαση της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. (η οποία έχει κοινοποιηθεί με εξώδικο σε όλα τα υπουργεία και τις υπηρεσίες) με την οποία έχει προκηρυχθεί απεργία – αποχή από όλες τις φάσεις τις αξιολόγησης και ισχύει για το σύνολο των εργαζομένων στον Δημόσιο Τομέα.

ΜΕ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΘΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ

Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

Δελτίο Τύπου – Όχι στην «αξιολόγηση»

Si le bâtiment va bien, tout va bien (αν η οικοδομή πάει καλά, όλα παν καλά)

Από τον 395/68 των συνταγματαρχών ως τον ΝΟΚ της νέας εντολής του ΔΝΤ. (Μέρος Β)
Του Γεωργίου Μ.Σαρηγιάννη

Δείτε το Α μέρος >>>

1968 : Αύξηση ΣΔ με τον ΑΝ 395/1968
Το 1967 έγινε το πραξικόπημα των συνταγματαρχών και αν και πολλοί θα ήθελαν την οικονομική δραστηριοποίησή τους μέσα στο καθεστώς της Χούντας, πράγμα που έγινε στα επόμενα 2-3 χρόνια, στην αρχή η κατάσταση ήταν δύσκολη, τόσο διότι μεγάλος αριθμός πολιτών ήταν υπό διωγμό, πολλοί εξορίστηκαν, άλλοι φυλακίστηκαν και άλλοι διέφυγαν στο εξωτερικό όσο και διότι ακόμη και οι έτοιμοι να συμμετάσχουν στην εξουσία κρατούσαν προσεκτικά επιφυλακτική στάση διότι κανείς ακόμη δεν ήξερε την βιωσιμότητα της Χούντας και προφανώς δεν ήθελαν να εκτεθούν. Αργότερα βέβαια πολλοί θησαύρισαν και πολλοί άλλοι μετείχαν στην Εξουσία όταν ένιωσαν ασφαλείς από ανεπιθύμητους χαρακτηρισμούς, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Το γεγονός είναι ότι πρέπει να επισημανθούν δύο σημεία:

Το ένα, ότι κάθε ανώμαλη περίοδος αποτελεί ευκαιρία επίτευξης στόχων που σε άλλη -ομαλή- περίοδο δεν θα τολμούσαν να τους σκεφθούν οι εμπνευστές τους, αυτό έγινε για παράδειγμα και την εποχή της Ολυμπιάδας του 2004 όπου πραγματοποιήθηκαν σημεία και τέρατα τόσο στον νομοθετικό τομέα όσο και στον οικιστικό, εν ονόματι της Μεγάλης Ιδέας των Ολυμπιακών και με προκάλυμμα την κυβερνητική στήριξη με περιτύλιγμα το Εθνικό θέμα της Ολυμπιάδας. Και στον τομέα αυτόν θεσμοθετήθηκαν αυξημένες εκμεταλλεύσεις της αστικής γής, αίτημα που εκκρεμούσε από καιρό και που δεν τολμούσε να το ικανοποιήσει καμμία ως τότε Κυβέρνηση. Υπενθυμίζουμε ότι το πρώτο Διάταγμα αύξησης των υψών για την Αθήνα, δόθηκε την ημέρα που καιγόταν η Σμύρνη, το 1922, το οποίο ανακλήθηκε, αλλά γρήγορα αντικαταστάθηκε από τον ΓΟΚ του 1929. Καθεστώτα και Κυβερνήσεις, Δικτατορίες, Βασιλείες και Δημοκρατίες (;) έρχονται και παρέρχονται, όμως κανείς ποτέ δεν ζημιώθηκε αγοράζοντας γή...

Το άλλο είναι ότι το τότε καθεστώς, ήθελε πάσει θυσία να επανεκκινήσει την κρατική και οικονομική μηχανή και να αντιδράσει στην οικονομική ύφεση, που για τους λόγους που αναφέρθηκαν ακολούθησε τους πρώτους μήνες της Χούντας.

Ο συνδυασμός των δύο αυτών σημείων, υπήρξε καταστροφικός. Χρησιμοποιώντας το Καθεστώς την παληά δοκιμασμένη συνταγή της οικοδομικής δραστηριότητας αλλά και ικανοποιώντας τους μύχιους πόθους εκατομμυρίων νεοελλήνων που έβλεπαν την κερδοσκοπία στην οικοδομή ως μοναδικό τρόπο οικονομικής τους επιβίωσης ή και ανέλιξης, με έναν Αναγκαστικό Νόμο μιάμισυ σελίδας και 4 άρθρων, αύξησε τους συντελεστές δόμησης ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ κατά 20-40% : με απλά λόγια, η Χούντα αύξησε την περιουσία τους κατά 40% χωρίς να κουνήσει το δαχτυλάκι της. Αυτός ήταν ο περίφημος ΑΝ 395/68 «περί του ύψους των οικοδομών και του συστήματος της ελευθέρας δομήσεως» που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 95Α της 4ης Μαϊου 1968, ένα χρόνο περίπου μετά το πραξικόπημα.

Πρέπει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με το τότε ισχύον Σύνταγμα του 1952 κάθε Αναγκαστικός Νόμος ή Νομοθετικό Διάταγμα που εκδίδεται (και αυτό συμβαίνει σε ανώμαλες περιόδους όπου νομίμως ή πραξικοπηματικά έχει ανασταλεί η Νομοθετική λειτουργία του Κοινοβουλίου), οφείλει στην πρώτη ή στις πρώτες συνεδριάσεις του Κοινοβουλίου μετά την λήξη της ανωμαλίας, να εγκρίνει ή να απορρίψει κάθε ΑΝ. Φαίνεται ότι η Μεταπολίτευση σε κάποια συνεδρίαση της Βουλής ενέκρινε συλλήβδην όλους τους χουντικούς νόμους πλήν εκείνων που είχαν ιδιαίτερη πολιτική σημασία (διώξεις πολιτών κ.α.). Παραφράζοντας το γνωστό «τον πλούτον πολλοί εμίσησαν, την δόξαν ουδείς» (που στην εποχή μας μάλλον ισχύει αντίθετα), έχουμε πεί πολλές φορές ότι «την Χούντα πολλοί εμίσησαν, αλλά τους νόμους της που μας βόλεψαν, ουδείς»....

Πολυκατοικίες στο Μαρούσι με τον ΑΝ 395/68. Το πράσινο του ακαλύπτου και το «ξάνοιγμα» της pilotis συνήθως μετατρέπεται σε πάρκινγκ, ό,τι πράσινο φαίνεται τις περισσότερες φορές είναι του πεζοδρομίου ή στην καλύτερη περίπτωση μια ζώνη 1,0 έως 1,5 μέτρου στο όριο της μεσοτοιχίας.

Με τον Αναγκαστικό Νόμο αυτόν η Χούντα προσπάθησε να πιάσει δύο στόχους : αφ' ενός να δώσει αύξηση του ΣΔ στους μικρομεσαίους ιδιοκτήτες, στα διόροφα 40% (προάστεια και χωριά), στα πενταόροφα και άνω (κέντρα μεγάλων πόλεων) 20% ειδικά όμως στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις όπου το ύψος ήταν 11 μέτρα επίσης 40% και αφ' ετέρου να διευκολύνει τα μεγαλύτερα κεφάλαια ή στην καλύτερη περίπτωση να προσελκύσει μεγάλα κεφάλαια δίνοντάς τους ακόμη και άλλη προσαύξηση επι πλέον 20-30% εφ' όσον κτίζαν μεγάλα συγκροτήματα σε οικόπεδα άνω των 1500 τετρ.μέτρων . Ούτως ή άλλως, Si le bâtiment va bien, tout va bien !

18ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Αθήνας

Με σύνθημα «να σβήσουμε τα σύνορα, να νικήσουμε το φόβο, να μην γίνει ο κόσμος φυλακή» το συντονιστικό Μεταναστευτικών και Αντιρατσιστικών Οργανώσεων διοργανώνει και φέτος ένα πλούσιο φεστιβάλ ενημέρωσης και κοινωνικής εγρήγορσης για τα φαινόμενα του ρατσισμού που πληθαίνουν όλο και περισσότερο στην καθημερινότητα των Αθηναίων και της ελληνικής κοινωνίας.

Το φετινό Φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί στην Πανεπιστημιούπολη, στις 4, 5 και 6 Ιουλίου 2014.

Ακολουθεί αναλυτικά το πρόγραμμα:

Παρασκευή 4 Ιουλίου, 8 μ.μ.

Άνοδος του φασισμού και του ρατσισμού στην Ευρώπη.

Συντονισμός: Αγγελική Βαλσαμάκη

• -Ντιμίτρι Κολέσνικ (εκπρόσωπος της ουκρανικής οργάνωσης Borotba)

• -Πέτρος Κωνσταντίνου (δημοτικός σύμβουλος Αθήνας, ΚΕΕΡΦΑ)

• -Θοδωρής Λάδης (Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ)

• -Θανάσης Κούρκουλας (Κίνηση Απελάστε τον Ρατσισμό)

Η απόκλιση και η διαφορετικότητα στην αγχόνη: ψυχικά ασθενείς, ΑΜΕΑ, τοξικοεξαρτημένοι, φυλακισμένοι...

Συντονισμός: Όλγα Αναγνώστου

• -Θόδωρος Μεγαλοοικονόμου (ψυχίατρος)

• -Νίκος Βλάχος (Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων)

• -Ακτιβίστρια από το χώρο των ΑΜΕΑ

Παρέμβαση: Βικτώρια Τζουμέρκα (Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Φυλακών Κορυδαλλού)

Αγώνας για τα κοινά αγαθά και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια

Συντονισμός: Μυρτώ Μπολώτα

• -Γαβριήλ Σακελλαρίδης (Ανοιχτή Πόλη)

• -Γιώργος Βήχας (Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού)

• -Γιώργος Αρχοντόπουλος (SOSτε το Νερό)

• -Εκπρόσωπος από το κίνημα ενάντια στα ορυχεία της Χαλκιδικής

Αριστερά, κινήματα, αντιστάσεις και πολιτική ανυπακοή στους καιρούς των μνημονίων.

Συντονισμός: Νίκος Γιαννόπουλος

• -Ηλίας Παντελεάκος (Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ)

• -Αντώνης Νταβανέλος (ΣΥΡΙΖΑ)

• -Νίκος Στεργίου (Κόσμος Χωρίς Πολέμους και Βία)

Παρεμβάσεις: Φωτεινή Νικηταρά (καθαρίστρια υπουργείου Οικονομικών) και Ειρήνη Φωτέλη (εργαζόμενη ΕΡΤ, ertopen.com)

Παρέμβαση: Ελευθεριακό Σχολείο

Σάββατο 5 Ιουλίου, 8 μ.μ.

Από τη Λαμπεντούζα ως το Φαρμακονήσι: Κέντρα κράτησης,αστυνομικά τμήματα, «αποτρεπτικές» πολιτικές στην Ευρώπη-Φρούριο.

Κάλεσμα Ομοσπονδιών ενάντια στη διάλυση και το ξεπούλημα της ΔΕΗ

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΒΑΖΟΥΝ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΩΝ

Δεν θα παραμείνουμε απαθείς στο εθνικό έγκλημα που συντελείται
Τα συνδικάτα και οι εργαζόμενοι της χώρας συμπαραστέκονται στον μεγάλο αγώνα κατά της διάλυσης και το ξεπούλημα της ΔΕΗ.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να δώσουν δυναμικό παρόν στη συγκέντρωση που οργανώνεται την ΠΕΜΠΤΗ 3 ΙΟΥΛΗ στις 7 μ.μ. στα γραφεία της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ (Χαλκοκονδύλη).
Το ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΡΕΥΜΑ είναι κοινωνικό αγαθό, δεν μπορεί να παραδοθεί στα χέρια των ιδιωτιών για να μετατραπεί σε εμπορεύσιμο είδος.
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ είναι Η ΔΕΗ και η διάλυσή της - η παράδοσή της σε ιδιώτες, την μετατρέπει ολοταχώς σε κερδοσκοπική μηχανή.
Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ είναι βασικός πυλώνας εθνικής και κοινωνικής ανάπτυξης, είναι Δημόσια υπόθεση και κανείς δεν νομιμοποιείται να την παραχωρήσει στην ιδιωτική κερδοσκοπία.
Η ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ για κάθε χώρα, είναι υπόθεση μέγιστης εθνικής στρατηγικής σημασίας, που δεν μπορεί να παραχωρηθεί στα χέρια μιας χούφτας μεγαλοσυμφερόντων.
Να σταματήσουν τα παραμύθια για δήθεν οφέλη από αυτή την πολιτική.
Δεν είναι ανάπτυξη η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, είναι απελευθέρωση των κερδών των ιδιωτών.
Η αγορά έχει ανοίξει εδώ και καιρό στους ιδιώτες και κλείνει για τη δημόσια επιχείρηση, για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα μερικών, όταν είναι γνωστό ότι όπου «απελευθερώθηκε» το ρεύμα «σκλαβώθηκαν οι καταναλωτές», γιατί αυξήθηκαν τα τιμολόγια.
Ας σταματήσουν να βαφτίζουν επένδυση τη διάλυση και την μεταβίβαση, γιατί είναι καραμπινάτη εκχώρηση- παραχώρηση- ξεπούλημα δημόσιας και κερδοφόρας περιουσίας.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να αντισταθούμε στο έγκλημα κατά του δημοσίου συμφέροντος, η ΔΕΗ, είναι επιχείρηση – κλειδί εθνικής στρατηγικής κοινωνικής και αναπτυξιακής σημασίας και τα κλειδιά της χώρας κανένας λαός δεν θα επιτρέψει να παραδοθούν.
Να δημιουργήσουμε ένα ισχυρό μπλοκ δυνάμεων για να αντισταθούμε στο διαχρονικό έγκλημα που εκτελείται σταδιακά εδώ και χρόνια σε βάρος της δημόσιας επιχείρησης της ΔΕΗ, σε βάρος όλων των εργαζομένων, αφού τα κοινωνικά αγαθά όπως το ρεύμα δικές μας ανάγκες εξυπηρετούν, δικές μας κατακτήσεις είναι.

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ:
1. ΟΜ. ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ (ΟΙΥΕ)
2. ΠΑΝ. ΟΜ. ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ (ΠΟΕ)
3. ΠΑΝ. ΟΜ. ΕΝΩΣΕΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ (ΠΟΕΣΥ)
4. ΠΑ. ΟΜ. ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΑΣ-ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ (ΠΟΣΠΕΡΤ)
5. ΠΑΝ. ΟΜ. ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ Μ.Μ.Ε. (ΠΟΕΠΤΥΜ)
6. ΟΜ. ΗΛΕΚΤΡΟΤΕΧΝΙΤΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ (ΟΗΕ)
7. ΠΑΝ. ΟΜ. ΘΕΑΜΑΤΟΣ ΑΚΡΟΑΜΑΤΟΣ (ΠΟΘΑ)
8. ΟΜ. ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΠΝΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ (ΟΕΚΕ)
9. ΟΜ. ΘΥΡΩΡΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ (ΟΘΕ)
10. ΠΑΝ. ΟΜ. ΙΑΤΡΙΚΩΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ, ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΑΦΩΝ ΙΑΤΡΙΚΩΝ ΚΛΑΔΩΝ (ΠΟΙΕ-ΦΣΕΚ)
11. ΟΜ. ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ (ΟΙΕΛΕ)
12. ΠΑΝ. ΟΜ. ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ (ΠΟΕ-ΟΤΑ)
13. ΠΑΝ. ΟΜ. ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΥ (ΠΟ ΕΜΥΔΑΣ)
14. ΟΜ. ΕΝΩΣΕΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ (ΟΕΝΓΕ)
15. ΟΜ. ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ (ΟΔΠΤΕ)

Αυτοκινητόδρομοι: Το τρελό πάρτι των εργολάβων συνεχίζεται!

Από εδώ

Τη στιγμή που η κυβέρνηση αρνείται επίμονα να επαναπροσλάβει τις καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών για να γλιτώσει μερικά ψίχουλα από τον κρατικό προϋπολογισμό, εξακολουθεί να μπουκώνει με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ τους ημεδαπούς και ξένους μεγαλοεργολάβους στους οποίους έχει παραδώσει τους εθνικούς οδικούς άξονες της χώρας. Να τους μπουκώνει με «ζεστό» χρήμα που μας αναγκάζει να πληρώνουμε όλοι μας πολλαπλές φορές: Και για την κατασκευή, από τον κρατικό προϋπολογισμό, τα ευρωπαϊκά κονδύλια και τα δάνεια και για τη χρήση κάθε φορά που καταθέτουμε τον οβολό μας για τα πανάκριβα χαράτσια των διοδίων.

Εργο μηδέν, κέρδη πολλά 

Μόλις πριν λίγες μέρες, η εταιρεία παραχώρησης Ολυμπία Οδός Α.Ε. (η εταιρεία που κατασκευάζει το τμήμα Αθήνα – Κόρινθος – Πάτρα) ανακοίνωσε ότι εμφάνισε κατά τη διάρκεια του 2013 έσοδα της τάξης των 58,4 εκ. ευρώ, έναντι 58,6 εκ. ευρώ για το 2012 και κέρδη προ φόρων ύψους 28,8 εκ. ευρώ. Κέρδη που δεν οφείλονται σε κατασκευές, αφού κατά τη διάρκεια του έτους αυτού δεν έπεσε στο έργο ούτε …τσαπιά, αλλά στις αποζημιώσεις και άλλες επιδοτήσεις που κατέβαλε το Ελληνικό Δημόσιο για την επανεκκίνηση του οδικού άξονα!

Και πραγματικά η κυβέρνηση του πτωχευμένου κράτους και των χειμαζόμενων Ελλήνων, με νόμο που ψηφίστηκε τον περασμένο Δεκέμβρη, προκειμένου να επανεκκινήσουν τα έργα στους τέσσερις αυτοκινητοδρόμους, αποφάσισε προκλητικότατα να καταβάλει συνολικά 1,8 δισ. ευρώ στους μεγαλοεργολάβους για αποζημιώσεις και πρόσθετες επιδοτήσεις, πέρα από τα 2,1 δισ. ευρώ χρηματοδοτική συμβολή του Δημοσίου που προέβλεπαν οι αρχικές συμβάσεις.

Απαράδεκτες μεθοδεύσεις

Και το χειρότερο; Η κυβέρνηση ανέλαβε αυτήν τη υποχρέωση για τα επιπλέον 1,8 δισ. ευρώ, για μικρότερο έργο, αφού από τις αρχικές εργολαβίες περικόπηκε το 30% των οδικών τμημάτων προς κατασκευή, τα οποία προέβλεπαν οι αρχικές συμβάσεις. Και βέβαια τώρα η κυβέρνηση διά του αρμόδιου υπουργού Υποδομών Μ. Χρυσοχοϊδη εξαγγέλλει ότι τα τμήματα αυτά θα αρχίσουν να δημοπρατούνται ως ανεξάρτητα έργα τα οποία θα πληρωθούν από τον ελληνικό λαό και στη συνέχεια θα παραδοθούν στους ιδιωτικούς ομίλους για να επιβάλλουν κι εκεί πανάκριβα διόδια.

Μόνο το τμήμα Πάτρα – Πύργος θα στοιχίσει περί τα 350 εκατ. Ευρώ που αναμένεται να δημοπρατηθεί το επόμενο μήνα και άλλα 100 εκατ. Ευρώ το τμήμα  Καλό Νερό – Τσακώνα, που αναμένεται να δημοπρατηθεί προς το τέλος του χρόνου. Όσον αφορά τα τμήματα που περικόπηκαν από τον αυτοκινητόδρομο Κεντρική Οδός Ε65 (Λαμία – Ξυνιάδα και Τρίκαλα – Εγνατία), αυτά σχεδιάζεται να τα κατασκευάσει με ανάθεση και με το διαβλητότατο σύστημα μελέτη – κατασκευή, ο ίδιος ο ιδιωτικός όμιλος…

Δικαιολογημένες οι αντιδράσεις

Είναι, λοιπόν, απόλυτα δικαιολογημένες οι αντιδράσεις  για το άνευ προηγουμένου χαράτσωμα που υφίσταται ο πολίτης  κάθε φορά που διασχίζει κάποιο τμήμα του εθνικού οδικού δικτύου. Από το 2008 που ιδιωτικοποιήθηκαν οι αυτοκινητόδρομοι αναγκάστηκε να πληρώνει πανάκριβα χαράτσια διοδίων, καθώς αυξήθηκαν ακόμη και κατά 500%, ανάλογα με την κατηγορία του οχήματός του, ενώ με την αναθεώρηση των συμβάσεων, που ψήφισε η κυβέρνηση τον Δεκέμβριο,  τα διόδια αυτά  τα χρυσοπληρώνει προσαυξημένα ακόμη και πάνω από 60% επιπλέον!

Μια διαδρομή με ΙΧ Αθήνα – Θεσσαλονίκη μόνο σε διόδια στοιχίζει πλέον 26,45 ευρώ και 52,90 ευρώ μετ’ επιστροφής, ενώ αν περάσεις και από την Αττική Οδό στοιχίζει 58,50 ευρώ! Περισσότερο και από τη βενζίνη…

Αυτό είναι το τίμημα της αντιλαϊκής νεοφιλελεύθερης πολιτικής που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και συνεχίζει και σήμερα η συγκυβέρνηση, παραχωρώντας με συμβάσεις παραχώρησης σε επιχειρηματικούς ομίλους το εθνικό οδικό δίκτυο, με αποκλειστικό στόχο να ενισχυθεί η κερδοφορία τους και όχι να ικανοποιηθεί η ανάγκη και το δικαίωμα του λαού για γρήγορες, ασφαλείς και φτηνές μετακινήσεις.

Οι ληστρικές αρχικές συμβάσεις

Ενεργειακοί Επιθεωρητές & ΤΕΕ: Τα σύκα, σύκα...

Από εδώ

Διαβάζοντας στις 26/06/2014 το άρθρο με τίτλο "Ποιός φοβάται τις εξετάσεις των Ενεργειακών Επιθεωρητών;" στην ιστοσελίδα B2Green, μου δημιουργήθηκαν κάποιες σκέψεις και προβληματισμοί τους οποίους, αισθάνθηκα την ανάγκη να εκφράσω δημόσια, με όλη την ευθύνη που συνεπάγεται μια τέτοια ενέργεια.

Αναρωτιέμαι λοιπόν, μέχρι ποίου σημείου οι συντάκτες του άρθρου, μπορούν να υποτιμούν τη δική τους νοημοσύνη, και όχι των Μηχανικών, με το να δημοσιεύουν άρθρα στα οποία "κουνούν" το δάχτυλο στις χιλιάδες των Μηχανικών, τους οποίους εκπροσωπεί ο φορέας στον οποίο εργάζονται. Και εξηγούμαι.

Ισχυρίζονται λοιπόν, αυτοί οι κύριοι και πολύ σωστά, στο πρώτο τμήμα του άρθρου, ότι οι επιστήμονες με τη σωστή σημασία του όρου, και όχι οι κάτοχοι απλώς του "χαρτιού" πρέπει στη διάρκεια του επιστημονικού-επαγγελματικού τους βίου «να επιμορφώνονται, να ανανεώνουν και εμπλουτίζουν το γνωστικό τους αντικείμενο».

Έως εδώ, πολύ σωστά. Έχουμε λοιπόν, κάποιες χιλιάδες συναδέλφων Μηχανικών οι οποίοι είτε στη πιο πάνω λογική είτε στη λογική της επιβίωσης μέσα σε ένα επάγγελμα το οποίο τείνει να σβηστεί από το χάρτη, προσέρχονται και ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΑΔΡΑ για να παρακολουθήσουν τα επιμορφωτικά σεμινάρια για τους Ενεργειακούς Επιθεωρητές τα οποία οργανώνει το ίδιο το ΤΕΕ.

Το παράδοξο έως ύποπτο είναι ότι στη συνέχεια το ΤΕΕ καλεί τόσο τους εκπαιδευτές (τους οποίους επέλεξε με κάποιο τρόπο το ίδιο) όσο και τους εκπαιδευθέντες να περάσουν από εξετάσεις "τον παλιό και δοκιμασμένο τρόπο", όπως λέει, προκειμένου να αποδείξουν ότι έχουν "κατανοήσει και έχουν κάνει κτήμα τους τις νέες γνώσεις", όπως επίσης ξαναλέει.

Καλέσματα για την πορεία στη Ν. Φιλαδέλφεια

Ναι στο γήπεδο της ΑΕΚ-Άλσος - Όχι στο γήπεδο του Μελισσανίδη

Ναι στο γήπεδο της ΑΕΚ-Άλσος

Όχι στο γήπεδο του Μελισσανίδη

Τα όσα συμβαίνουν στη Ν.Φιλαδέλφεια δεν μπορούν παρά να σημάνουν συναγερμό στο αντιφασιστικό κίνημα.

Χρησιμοποιώντας ως άλλοθι την κατασκευή του γηπέδου  γίνεται μια  προσπάθεια  να περιέλθει μια ολόκληρη πόλη στον έλεγχο του επιχειρηματία Μελισσανίδη στο πρότυπο του Πειραιά και του Βόλου.

Η οποιαδήποτε  απόπειρα συγκέντρωσης, εκδήλωσης, συζήτησης εναντία στο νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας-Πειραιά «τιμωρείται» με απειλή κατά της ζωής, στοχοποίηση προσώπων, προπηλακισμούς, επιθέσεις που είχαν ως αποτέλεσμα να τραυματιστούν πολλοί άνθρωποι και παραλίγο να αποβούν και μοιραίες.

Ένας  «στρατός» υποκόσμου και τραμπούκων  παριστάνοντας τους οπαδούς της ΑΕΚ  λειτουργεί ως φασιστικό τάγμα εφόδου και προσπαθεί να επιβάλλει καθεστώς τρόμου στην πόλη.

Λειτουργώντας ως πρωτοπαλίκαρα αυτού του στρατού, ακροδεξιοί και φασίστες επιθυμούν να καταλάβουν σταδιακά την περιοχή και να την μετατρέψουν σε Αγ. Παντελεήμονα.

Είναι εξαιρετικά σημαντικό να μην αφήσουμε να επικρατήσουν αυτές οι δυνάμεις στην περιοχή  και στην κοινωνία.

Να δημιουργήσουμε ένα μέτωπο πολιτικών και κοινωνικών φορέων, εργατικών σωματείων, αντιφασιστικών και περιβαλλοντικών κινήσεων, αυτοδιαχειριζόμενων  χώρων, ενάντια στην καταπάτηση των δημόσιων αγαθών, την τρομοκρατία και το φασισμό.

Συγκέντρωση-Πορεία

Πέμπτη 3 Ιούλη, στις 19.00μμ

Πλατεία Πατριάρχου, Νέα Φιλαδέλφεια

Αντιφασιστικός Συντονισμός επιτροπών-πρωτοβουλιών-συλλογικοτήτων Αθήνας-Πειραιά

Το ψήφισμα της Γ΄ ΕΛΜΕ είναι το ακόλουθο: 

Εδώ και ένα μήνα, η Ν. Φιλαδέλφεια ζει υπό ένα ιδιότυπο καθεστώς «απαγορεύσεων» και τρομοκρατίας. Κάθε προσπάθεια συζήτησης και κινητοποίησης κατοίκων για το Ρυθμιστικό σχέδιο Αθήνας-Θεσσαλονίκης 2021, εμποδίστηκε με επιθέσεις από μια μειοψηφία οργανωμένων τραμπούκων, με αποκορύφωμα την δολοφονική επίθεση στο συντονιστικό κατοίκων και τους βανδαλισμούς στον αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό χώρο «Στρούγκα». Καταγγέλλουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, τις επιθέσεις αυτές και την προσπάθεια επιβολής κλίματος τρομοκρατίας και φόβου στην περιοχή.

Η βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου, της ΕΕ και της τρόικα με το νέο ρυθμιστικό ξεπουλά και τους τελευταίους δημόσιους χώρους στο κεφάλαιο, διαλύει τον οικιστικό ιστό της πόλης, καταστρέφει το άλσος και διαμορφώνει τους όρους για τη δημιουργία εργασιακών σκλαβοπάζαρων. Την ίδια στιγμή, δείχνει πλήρη ανοχή σε όσους, υπηρετώντας ιδιωτικά επιχειρηματικά συμφέροντα, «καταστέλλουν» και προσπαθούν να φιμώσουν όσους αντιστέκονται.

Η τρομοκρατία, ο φόβος και η καταστολή όμως δεν πρόκειται να περάσουν. Παλεύουμε και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε ώστε τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι λαϊκές ελευθερίες , το δικαίωμα στο να μπορείς να λες αυτό που πιστεύεις χωρίς φόβο και να κυκλοφορείς χωρίς περιορισμούς, να διευρύνονται και να εδραιώνονται κάθε φορά περισσότερο.

Στηρίζουμε και καλούμε όλους τους συναδέλφους στη συγκέντρωση που διοργανώνει το Συντονιστικό Κατοίκων Νέας Φιλαδέλφειας-Νέας Χαλκηδόνας και γύρω περιοχών την Πέμπτη 03 Ιουλίου στις 19:00, στην Πλατεία Πατριάρχου".

ΑΔΕΙΑφορούν για τον νόμο

Η Ελληνικός Χρυσός προχωρά με εντατικούς ρυθμούς στην κατασκευή του εργοστασίου εμπλουτισμού στις Σκουριές, χωρίς να διαθέτει οικοδομική άδεια (!), καταγγέλλουν με ντοκουμέντα οι κάτοικοι  Κοινή ακρόαση σήμερα ενώπιον της εισαγγελέως Πρωτοδικών Χαλκιδικής για το... αυθαίρετο.

      

Της Ντίνας Δασκαλοπούλου από την ΕφΣυν

 
«Αν ήταν αυθαίρετο με δυο δωμάτια, μια κουζίνα και μια αυλή -δικό μου και δικό σου δηλαδή- θα το είχαν ήδη γκρεμίσει. Αλλά είναι της “Ελντοράντο”. Οι χρυσοθήρες μπορούν να κάνουν ό,τι γουστάρουν». Οι Χαλκιδικιώτες βλέπουν καθημερινά να προχωρούν με εντατικούς ρυθμούς οι εργασίες της εταιρείας για το χτίσιμο του εργοστασίου εμπλουτισμού στις Σκουριές. Κι ενώ 29 συντοπίτες τους ετοιμάζονται να περάσουν απολογούμενοι το κατώφλι του ανακριτή, «το μεγαλύτερο και καταστροφικότερο αυθαίρετο της Ευρώπης προχωρά», όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά.

Σύμφωνα με όσα καταγγέλλουν και με βάση τα έγγραφα που παρουσιάζουν, για πρώτη φορά σήμερα μέσω της «Εφ.Συν.», η εταιρεία προχωρά στην κατασκευή, χωρίς να έχει καν οικοδομική άδεια! Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, οι κάτοικοι ζήτησαν από τον προϊστάμενο Εισαγγελίας Εφετών Θεσσαλονίκης να συγκαλέσει τις αρμόδιες υπηρεσίες. Ετσι, η εισαγγελέας πρωτοδικών Χαλκιδικής, στην οποία παραπέμφθηκε το αίτημα, καλεί σήμερα τους καταγγέλλοντες, την Επιθεώρηση Μεταλλείων Βόρειας Ελλάδας, τους επιθεωρητές περιβάλλοντος, το τμήμα Πολεοδομίας Δήμου Αριστοτέλη και την Ελληνικός Χρυσός σε κοινή ακρόαση.

Ολα ανάποδα

«Εδώ στη Χαλκιδική οι δείκτες του ρολογιού γυρίζουν αντίστροφα», τονίζει ο Γιάννης Βεργίνης από το Συντονιστικό. «Πρώτα γίνεται η εγκατάσταση του καυστήρα, των καλοριφέρ, της κουζίνας, των ηλεκτρολογικών. Μετά χτίζεται η οικοδομή. Ακολούθως χορηγείται η οικοδομική άδεια. Στο τέλος αποκτάται η πλήρης κυριότητα του οικοπέδου».

Πού στηρίζει το σκεπτικό του ο κύριος Βεργίνης; Επικαλείται έγγραφο του τμήματος Πολεοδομικού Σχεδιασμού της Διεύθυνσης Περιβαλλοντικού και Χωροταξικού Σχεδιασμού της περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας που αναφέρει σαφώς ότι ο χώρος που διαθέτει η εταιρεία δεν πληροί τις προϋποθέσεις του οικοδομικού νόμου. Ετσι, η αρμόδια υπηρεσία στις 9 Ιουλίου 2013 απορρίπτει κι επιστρέφει τον φάκελο στην Ελληνικός Χρυσός. Οι δύο προϋποθέσεις που δεν πληρούνται είναι: δεν υπάρχει «γήπεδο άρτιο και οικοδομήσιμο» (δηλαδή συνεχόμενη έκταση που αποτελεί αυτοτελές κι ενιαίο ακίνητο) και «πρόσωπο» 25 μέτρων σε κοινόχρηστο δρόμο.

Ακριβώς το ίδιο παράδειγμα θα χρησιμοποιήσει κι ο δικηγόρος Αλέξανδρος Αδαμίδης: «Χτίζουν το σπίτι κι αργότερα… θα ενεργήσουν για την έκδοση οικοδομικής άδειας! Πού αλλού γίνονται αυτά;» Και -κυρίως- πώς ακριβώς γίνονται; Ο κύριος Αδαμίδης εξηγεί: «Οι οικοδομικές εργασίες είχαν διακοπεί με σήμα της πολεοδομίας του Δήμου Αριστοτέλη. Ακολούθως, το ΣτΕ πέρσι επέτρεψε τη συνέχιση των οικοδομικών εργασιών αποκλειστικά και μόνο κατά το τμήμα που αφορά την εγκατάσταση ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού».

Κι όμως, «η εταιρεία χτίζει ένα ολόκληρο εργοστάσιο, για το οποίο απαιτείται ξεχωριστή οικοδομική άδεια», όπως εξηγεί ο κ. Αδαμίδης. «Οι εργασίες οικοδόμησης γίνονται ακριβώς στο σημείο που η τεχνική μελέτη προβλέπει το κυρίως εργοστάσιο εμπλουτισμού». «Η εταιρεία εξαπατά τη Δικαιοσύνη και περιφρονεί την Αστυνομία», μας λέει η βουλευτής Χαλκιδικής, Κατερίνα Ιγγλέζη. «Εμπαίζει τους δικαστές, με παραπλανητικά στοιχεία. Και περιγελά την Αστυνομία, όταν αρνείται να επιδείξει την οικοδομική άδεια -όπως οφείλουν όλοι σε έλεγχο. Φυσικά και δεν δείχνουν άδεια, αφού δεν έχουν!»…

Στον αέρα

Παραλίες, βουνά και δάση στους επιχειρηματίες του Τουρισμού

Oμιλία της Θ. Φωτίου στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου (30.6.2014) κατά τη συζήτηση του σ/ν "Απλούστευση διαδικασιών λειτουργίας τουριστικών επιχειρήσεων και τουριστικών υποδομών, ειδικές μορφές τουρισμού". Δημιουργείται νέα τυπολογία που θα επεκτείνεται είτε σε ευαίσθητους οικισμούς, είτε στα όρη και στα βουνά, είτε στις μικρές πόλεις.

ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΙΕ΄ - ΤΜΗΜΑ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

ΑΔΙΟΡΘΩΤΑ

Π Ρ Α Κ Τ Ι Κ Ο

(Άρθρο 40 παρ.1 Κ.τ.Β.)

Στην Αθήνα, σήμερα, 30 Ιουνίου 2014, ημέρα Δευτέρα και ώρα 16.20΄, συνήλθε σε συνεδρίαση, στην Αίθουσα «Προέδρου Αθανασίου Κων. Τσαλδάρη» (223) του Μεγάρου της Βουλής, η Διαρκής Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου υπό την προεδρία του Προέδρου αυτής, κ. Γεώργιου Βλάχου, με θέμα ημερήσιας διάταξης την επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Τουρισμού «Απλούστευση διαδικασιών λειτουργίας τουριστικών επιχειρήσεων και τουριστικών υποδομών, ειδικές μορφές τουρισμού και άλλες διατάξεις».

Στη συνεδρίαση παρέστησαν η Υπουργός Τουρισμού, κ. Όλγα Κεφαλογιάννη, καθώς και αρμόδιοι υπηρεσιακοί παράγοντες.

Ο Πρόεδρος της Επιτροπής, αφού διαπίστωσε την ύπαρξη απαρτίας, κήρυξε την έναρξη της συνεδρίασης και έκανε την α΄ ανάγνωση του καταλόγου των μελών της Επιτροπής. Παρόντες ήταν οι Βουλευτές κ.κ.:

[…]

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΛΑΧΟΣ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Ευχαριστώ πολύ, κύριε Σιφουνάκη. Θα συνεχίσουμε με τη συνάδελφό, την κυρία Φωτίου. Κυρία Φωτίου, έχετε το λόγο.

ΘΕΑΝΩ ΦΩΤΙΟΥ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε. Θα συνεχίσω λιγάκι, παρότι φαίνεται περίεργο, στην ίδια λογική του κ. Σιφουνάκη. Για ποιο λόγο; Είμαι κι εγώ απ' αυτούς που πιστεύουν ότι το ελληνικό τοπίο δομημένο και αδόμητο είναι ο μεγάλος πλουτοπαραγωγικός πόρος της χώρας όχι για την τουριστική υπερεκμετάλλευση απλά. Αυτός είναι ένα κομμάτι, αλλά είναι μεγάλος πλουτοπαραγωγικός πόρος της χώρας για την παραγωγική της ανασυγκρότηση, για κοινωνική συνοχή και γι’ ανάπτυξη. Είναι ένας πόρος που πρέπει να διαφυλαχθεί και να παραδοθεί στις επόμενες γενιές. Έτσι δημιουργείται η παράδοση, παραδίδεται. Άμα δεν υπάρχει παράδοση, να παραδίδεται, τότε καταστρέφεται, δημιουργείται αυτό το μεγάλο σχίσμα, που έχουν πάθει πάρα πολλές χώρες πάνω σ’ αυτόν τον πλουτοπαραγωγικό πόρο που είχαν. Δεν είναι μόνο η Ισπανία, είναι και ορισμένα παράλια της Τουρκίας κ.λπ..

Πρόκειται γι’ αυτήν την αλόγιστη υπερεκμετάλλευση, ενόψει του ότι «θα βγάλεις εύκολο χρήμα» και σε περιόδους κρίσης αυτό μοιάζει σα να πιανόμαστε από τα μαλλιά μας. Όμως, διαφύλαξη αυτού του πόρου σημαίνει μεγάλους αρχιτεκτονικούς, πολεοδομικούς και περιβαλλοντολογικούς ελέγχους. Δεν σημαίνει «απλούστευση αυτών των ελέγχων». Δεν σημαίνει «εμείς κάνουμε τώρα, μπορείς να πάρεις μια οικοδομική άδεια ή να μη την πάρεις, να την υποβάλεις, αλλά ο έλεγχός της και τελικά το τι θα πραγματοποιηθεί, θα συμβεί στο τέλος».