Άλλη μια τροπολογία για τις Υπηρεσίες Δόμησης – Η υποβάθμιση συνεχίζεται

Άλλη μια τροπολογία για τις Υπηρεσίες Δόμησης – Η υποβάθμιση συνεχίζεται

Συνάδελφοι, -σσες,

Ενημερώνουμε ότι τη Δευτέρα 13/2 κατατέθηκε ακόμα μία τροπολογία – προσθήκη για τις Υπηρεσίες Δόμησης στο Νομοσχέδιο για τη μετατροπή των Μουσείων σε ΝΠΔΔ. Η Τροπολογία υπερψηφίστηκε τελικά το βράδυ της Δευτέρας. Υπενθυμίζουμε ότι

· Κάποτε ψηφίστηκε ο Ν. 3852/10 (Καλλικράτης), στο άρθρο 97 του οποίου καταγράφηκαν οι υπηρεσιακές μονάδες δήμων.

· Στη συνέχεια ψηφίστηκε ο Ν. 4555/18, όπου στο άρθρο 181 εισήχθη το άρ. 97α που τροποποιούσε τον Καλλικράτη για τις Υπηρεσίες Δόμησης.

· Μετά ο Ν. 4674/20, στο άρθρο 10, παρ. 7, ανέστειλε την ισχύ των διατάξεων του άρθρου 97Α του ν. 3852/2010, έως 31.12.2023.

· Ακολούθως ο Ν. 4700/20, στο άρθρο 376, παρ. 1, ανέφερε ότι από την 1η.11.2020, εκτός από τις υπηρεσιακές μονάδες που προβλέπονται στο άρθρο 97, σε κάθε δήμο λειτουργεί υποχρεωτικά Υπηρεσία Δόμησης (ΥΔΟΜ), τουλάχιστον σε επίπεδο Τμήματος.

· Στη συνέχεια ο Ν. 4735/20, στο άρθρο 43, ξαναδιατύπωσε το άρθρο 97Α.

· Όμως, ο Ν. 4745/20, στο άρθρο 73 άλλαξε την ημερομηνία «1η.11.2020» του Ν.4700/20 και την αντικατέστησε με την ημερομηνία «1η.10.2021».

· Και μετά, στο Ν. 4842/21, στο άρθρο 96, παρ. 1, διατυπώθηκε ότι η ημερομηνία «1η.10.2021» του Ν. 4745/20, αντικαθίσταται από την ημερομηνία «1η.1.2022».

· Και επίσης, ο Ν. 4876/21, στο άρθρο 103 όρισε ότι η ημερομηνία «1η.1.2022» αντικαθίσταται από την ημερομηνία «1η.3.2022»».

· Ενώ ο Ν. 4915/22 στο άρθρο 20, ανέφερε ότι η ημερομηνία «1η.3.2022» αντικαθίσταται από την ημερομηνία «1η.6.2022».

Που μετά ο Ν. 4954/22 στο άρθρο 73, παρ. 1 ξαναδιατύπωσε το άρθρο 97Α ως εξής: Έως την 31η.12.2022, εκτός από τις υπηρεσιακές μονάδες που προβλέπονται στο άρθρο 97, σε κάθε δήμο δύναται να συστήνεται και να λειτουργεί Υπηρεσία Δόμησης (Υ.ΔΟΜ.), υπό τις προϋποθέσεις της παρ. 4. Από την 1η.1.2023 παύει η δυνατότητα σύστασης νέων Υ.ΔΟΜ.

Τουρκία: oι πολυκατοικίες της μιας νύχτας

Τουρκία: oι πολυκατοικίες της μιας νύχτας

13/02/2023

Άρης Χατζηστεφάνου | Η Εφημερίδα των Συντακτών 11/02/2023

Οι πολυκατοικίες που κατέρρευσαν σαν πύργοι από τραπουλόχαρτα στην Τουρκία, δεν αποτελούν απλώς κακοτεχνίες μεγαλοεργολάβων. Η οικοδόμηση και η κατάρρευσή τους συνοψίζουν την πολιτική, οικονομική και κοινωνική ιστορία της σύγχρονης Τουρκίας

Όταν εργαζόμουν ως ανταποκριτής στην Κωνσταντινούπολη, είχα την τύχη και την ατυχία να ζω στον λόφο του Ντικιλιτάς, μία από τις πιο φτωχές συνοικίες του κέντρου της πόλης. Παρ’ όλα αυτά, θεωρούσα τον εαυτό μου προνομιούχο που είχα βρει ένα φτηνό διαμέρισμα, με πανοραμική θέα σε όλο τον Βόσπορο. Μόνο όταν με επισκέφθηκε ένας φίλος μηχανικός και είδα το πρόσωπό του να χάνει το χρώμα του, κατάλαβα τι είχε συμβεί. Ένα από τα δωμάτια δεν ήταν χτισμένο, αλλά απλώς κολλημένο με λίγο τσιμέντο στην κεντρική δομή του κτιρίου. Ο ένοικος του ισογείου είχε φτιάξει ένα πρόχειρο δωμάτιο, επάνω στο οποίο έχτισε ακόμη ένα δωμάτιο ο ένοικος του δευτέρου ορόφου. Τον ακολούθησε ο ένοικος του τρίτου, μέχρι που έφτασαν στον έκτο. «Αν σπρώξουμε με δύναμη, μπορούμε να ρίξουμε όλη την κατασκευή με τα χέρια μας», μου είπε ο μηχανικός – ο οποίος παρεμπιπτόντως δεν ήρθε ποτέ ξανά να με δει στο σπίτι.

Ο ίδιος κρατικός μηχανισμός που είχε στείλει έναν ασφαλίτη για να τσεκάρει τις κινήσεις μου, από την πρώτη ημέρα της άφιξής μου (τυπικό «καλωσόρισμα» για αρκετούς ξένους ανταποκριτές), δεν είχε στείλει για δεκαετίες έναν επιθεωρητή να βεβαιώσει τη στατική επάρκεια του κτιρίου.

Οι πολυκατοικίες στο Ντικιλιτάς ήταν η μετεξέλιξη των περίφημων γκετζέκοντου (gecekondu), των «σπιτιών της μιας νύχτας». Στο βιβλίο της «Τα παραμύθια των σκουπιδιών της μπερτζή Κριστίν», η συγγραφέας Λατιφέ Τεκίν περιγράφει ως εξής τη δημιουργία αυτών των παράνομων χτισμάτων: «Μια χειμωνιάτικη νύχτα σε έναν λόφο, όπου τεράστια απορριμματοφόρα ξεφόρτωναν τα σκουπίδια της πόλης, κάποιοι σήκωσαν οχτώ καταλύματα, δουλεύοντας μόνο με το φως μερικών φακών… Την επόμενη μέρα, μέσα από τους σωρούς των σκουπιδιών –δίπλα στα εργοστάσια που παρασκεύαζαν χημικά και λάμπες– είχε δημιουργηθεί μια νέα γειτονιά. Σπίτια φτιαγμένα από λάσπη και χημικά απόβλητα. Με πλαστικές οροφές, με πόρτες από παλιά χαλιά, παράθυρα από μουσαμάδες και τοίχους από υγρούς τσιμεντόλιθους».

Στις αρχές του 21ου αιώνα, επτά στους 10 κατοίκους της Κωνσταντινούπολης –αυτούς που δε βλέπει ποτέ ένας επισκέπτης– ζούσαν στη μετεξέλιξη κάποιας γειτονιάς που είχε οικοδομηθεί σχεδόν εξ ολοκλήρου χωρίς καμία άδεια.

Η ιστορία των γκετζέκοντου ξεκινά την εποχή του Σχεδίου Μάρσαλ, όταν η Τουρκία καλεί τους αγρότες στα αστικά κέντρα, μεθυσμένη από το όνειρό της του εκβιομηχανισμού. Το ποτάμι της εσωτερικής μετανάστευσης, όμως, είναι τόσο ισχυρό, που πλημμυρίζει τις όχθες των αστικών κέντρων. Κατά διαστήματα, μάλιστα, αυτή η ροή ενισχύεται από νέους εσωτερικούς μετανάστες, όπως τους εκατοντάδες χιλιάδες Κούρδους που ζητούν καταφύγιο από τις επιδρομές του τουρκικού στρατού στα νοτιοανατολικά της χώρας. Καθώς η τουρκική βιομηχανία αδυνατεί πλέον να απορροφήσει τους εσωτερικούς μετανάστες και να τους μετατρέψει σε προλεταριάτο, οι κάτοικοι των γκετζέκοντου μετατρέπονται σε μικροπωλητές και αχθοφόρους που επιβιώνουν μόνο χάρη στην εσωτερική αλληλεγγύη της τουρκικής οικογένειας και σε ισλαμικά δίκτυα αλληλοβοήθειας.

Το πανίσχυρο τουρκικό κράτος ανέχεται την παράνομη δόμηση, μέσω της οποίας ελέγχει έναν πληθυσμό που ζει σε καθεστώς διαρκούς ημιπαρανομίας. Παράλληλα, τα μεγάλα πολιτικά κόμματα προσφέρουν νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση, εξασφαλίζοντας την ψήφο ολόκληρων οικογενειών ή ακόμη και γειτονιών.

Αυτό που δεν είχε υπολογίσει όμως το κοσμικό κατεστημένο ήταν ότι οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να εγκατέλειψαν τα χωριά τους στα βάθη της Ανατολίας, αλλά δεν έφτασαν ποτέ στην πόλη. Μετέφεραν την επαρχία στις αποσκευές τους, μαζί με τη θρησκεία, τις αντιλήψεις και τις προκαταλήψεις τους. Η νέα ανθρωπογεωγραφία ήταν αδιάφορη για το κεμαλικό κατεστημένο, για όσο διάστημα είχε τον απόλυτο έλεγχο της χώρας. Όταν όμως θα εμφανιστούν οι λεγόμενες Τίγρεις της Ανατολίας, δηλαδή η νέα ισλαμική, αστική τάξη, που αντλεί τη δύναμή της από τις βιοτεχνίες και τις μικρές βιομηχανίες της ανατολικής Τουρκίας, θα βρουν στα μεγάλα αστικά κέντρα έτοιμες δεξαμενές πιστών ψηφοφόρων.

Οι αλλαγές που συντελούνται και οι οποίες θα οδηγήσουν στην αναρρίχηση του Ερντογάν στην εξουσία, είναι σαρωτικές σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, όχι όμως και σε οικοδομικό. Η ασυδοσία στην ανέγερση οικοδομών, που ξεκίνησε για να στεγάσει τα κύματα εσωτερικών μεταναστών, έχει επικρατήσει πλέον σε ολόκληρη τη χώρα. Οι νέες ισλαμικές κυβερνήσεις, μάλιστα, ακολουθούν τα βήματα του κεμαλικού κατεστημένου, ουσιαστικά δηλαδή δεν κάνουν τίποτα που θα μπορούσε να ενοχλήσει τους ιδιοκτήτες κατοικιών, αλλά και τη βιομηχανία των οικοδομών, που πλέον ελέγχει το 30% του τουρκικού ΑΕΠ.

Παρά το γεγονός ότι η σχετική νομοθεσία για την ασφάλεια των κτιρίων άλλαξε το 1999 και το 2018, στην πραγματικότητα δεν εφαρμόστηκε ποτέ, καθώς όλες οι κυβερνήσεις προσέφεραν τη λεγόμενη «οικοδομική αμνηστία», έσβηναν δηλαδή τα πρόστιμα σε παρατυπίες που καταγράφονταν σε νεόδμητες οικοδομές. Όπως εξηγούσε προ ημερών στο BBC η Πελίν Πινάρ Γκιριτλίογλου, επικεφαλής της τουρκικής ένωσης μηχανικών και αρχιτεκτόνων, στη ζώνη που επλήγη από τους πρόσφατους σεισμούς υπήρχαν 75.000 κτίρια που είχαν λάβει οικοδομική αμνηστία.

Στην ανέγερση οικοδομών το τουρκικό κράτος απέδειξε ότι διαθέτει συνέχεια, καθώς περνούσε από την παντοκρατορία των στρατηγών και των κεμαλιστών, στην «ισλαμοδημοκρατία» των πρώτων χρόνων του Ερντογάν και στη συνέχεια στο αυταρχικό καθεστώς που ο ίδιος δημιούργησε.

«Εμείς που σας ακούμε»

ART - ΝΕΑ

EUROKINISSI/ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ 14.02.2023, 12:00

«Εμείς που σας ακούμε»

Τάσης Παπαϊωάννου*

Αυτό πέτυχαν και τα παιδιά με τις κινητοποιήσεις τους: στόχευσαν ως ώριμοι καλλιτέχνες στον πυρήνα της τέχνης τους, δείχνοντας σε όλους εμάς πως πάντοτε υπάρχει ένας άλλος δρόμος που είναι εφικτός, αρκεί να μην το βάζουμε κάτω. Και, για να το πετύχουμε, χρειάζεται η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη και τα όνειρα που, αν το θελήσουμε, μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. Και γι’ αυτόν ακόμη τον λόγο, τους ευχαριστούμε!

Οι αντιδράσεις και ο αγώνας των σπουδαστών και σπουδαστριών των Δραματικών Σχολών μεταλαμπάδευσαν μια φλόγα που απλώθηκε κι έγινε φωτιά, απειλώντας πλέον να κατακάψει ολοσχερώς τα ψεύτικα σκηνικά που έστησαν οι κυβερνώντες, στην προσπάθειά τους να κρύψουν τις άδικες, βίαιες και καταστροφικές επεμβάσεις τους στον χώρο της παιδείας και του πολιτισμού.

Νέοι και νέες πρωτοστατούν, μέρες τώρα -όπως πάντοτε κάνει η ριζοσπαστική νεότητα-, στην ανάδειξη των αδιεξόδων που δημιουργούν οι απαράδεκτες μεθοδεύσεις της κυβέρνησης με το προεδρικό διάταγμα, προδιαγράφοντας για τη νέα γενιά ηθοποιών ένα μέλλον ζοφερό. Απευθύνονται καθημερινά με κάθε μέσον «σ’ εμάς που τους ακούμε».

Μοναδικό όπλο τους (αλλά τόσο ισχυρό), το δίκιο των αιτημάτων τους που το επικοινωνούν ακριβώς με τον τρόπο που ξέρουν: την τέχνη τους! Εμφανίζονται κατά ομάδες, αγόρια και κορίτσια, στο τέλος θεατρικών παραστάσεων, με ανακοινώσεις που ενημερώνουν τους θεατές για τα αιτήματά τους, με εικαστικές παρεμβάσεις, με ευφάνταστα δρώμενα, με τα σώματά τους να γίνονται φορείς μηνυμάτων και, τελευταία, με μουσικές εκδηλώσεις έξω από τις καταλήψεις των θεάτρων, δηλαδή των «σπιτιών τους».

Με εξαιρετική σεμνότητα, σοβαρότητα και πάθος, διατρανώνουν προς κάθε κατεύθυνση την απόφασή τους να συνεχίσουν τον αγώνα τους, μέχρι την τελική δικαίωσή τους, που είναι και δικαίωση μιας ολόκληρης γενιάς. Αρωγοί στην προσπάθειά τους, οι άξιοι καθηγητές τους, που στάθηκαν σύσσωμοι κοντά τους, δίπλα τους, παραιτούμενοι από τα καθήκοντά τους, με μια παραδειγματική κίνηση υψηλού συμβολισμού και αξιοπρέπειας, τιμώντας το λειτούργημά τους ως «δασκάλων». Σιγά σιγά, όλος ο καλλιτεχνικός κόσμος (και όχι μόνον) συντάχθηκε μαζί τους, συναισθανόμενος –ίσως για πρώτη φορά τόσο έντονα– τον τεράστιο κίνδυνο που ελλοχεύει και είναι πια ορατός: τη συνειδητή υπονόμευση του πολιτισμού στη χώρα μας.

Είχε προηγηθεί, βέβαια, η κατάργηση των εικαστικών μαθημάτων από τα σχολεία, όταν αυτό που χρειαζόταν επειγόντως η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση ήταν, αντίθετα, η ενδυνάμωση και ο εμπλουτισμός τους και με άλλα καλλιτεχνικά μαθήματα. Αναρωτιέται κανείς τι είναι αυτό που κάνει την ηγεσία του ΥΠΠΟΑ και την κυβέρνηση να επιμένουν τόσο απρόκλητα -και παρά το βέβαιο πολιτικό κόστος- στις εμμονικές θέσεις τους. Πέρα από τις ιδεολογικές αγκυλώσεις τους και τη μεθοδευμένη διάλυση κάθε δημόσιας σχολής, προς όφελος των πάσης φύσεως ιδιωτικών κολεγίων που καιροφυλακτούν ως κοράκια στη γωνία, υπάρχει κάτι άλλο, πιο βαθύ, πιο σημαντικό που τους κατευθύνει σ’ αυτήν την ακατανόητη πολιτική επιλογή;

Ισως να ’ναι η απέχθεια κι ο ενδόμυχος φόβος τους –ποιος ξέρει;– γι΄ αυτό που συγκροτεί τη βαθιά ουσία της τέχνης: τον ανατρεπτικό της χαρακτήρα. Στο γεγονός ότι η πλειονότητα των καλλιτεχνών (ανεξάρτητα από την έκφανση της τέχνης τους) δεν χειραγωγείται, δεν κάθεται ήσυχα, δεν μπαίνει στην προκρούστεια κλίνη της κανονικότητας. Ανατρέπουν στερεότυπα, αναδεικνύουν το περιφρονημένο έλασσον σε μείζον, φωτίζουν τη σκοτεινή και αθέατη πλευρά της ζωής, φέρνοντας, κοντολογίς, τα πάνω κάτω. Γιατί αυτό κάνει η τέχνη. Μας υποδεικνύει άλλους δρόμους, ιχνηλατεί απάτητα μονοπάτια που οδηγούν σε άγνωστους ελπιδοφόρους κόσμους﮲ έναν άλλο τρόπο να αντιλαμβανόμαστε τη ζωή.

Αυτό πέτυχαν και τα παιδιά με τις κινητοποιήσεις τους: στόχευσαν ως ώριμοι καλλιτέχνες στον πυρήνα της τέχνης τους, δείχνοντας σε όλους εμάς πως πάντοτε υπάρχει ένας άλλος δρόμος που είναι εφικτός, αρκεί να μην το βάζουμε κάτω. Και, για να το πετύχουμε, χρειάζεται η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη και τα όνειρα που, αν το θελήσουμε, μπορούν να γίνουν πραγματικότητα.

Και γι’ αυτόν ακόμη τον λόγο, τους ευχαριστούμε!

*Αρχιτέκτων-ομότιμος καθηγητής Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ

Να δοθεί άμεσα λύση για την αποζημίωση των μετακινήσεων των Υπαλλήλων για εξωτερική εργασία

ΚΟΙΝΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ 7 ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΩΝ-ΣΤΑΜΑΤΑΜΕ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΑ ΙΧ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ

Ο.Σ.Υ.Α.Π.Ε. Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α Π.Ο.Σ.Ε.Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. Ο.Σ.Ε.Α.Δ.Ε. Π.Ο. ΕΜΔΥΔΑΣ Π.Ο.ΜΗ.Τ.Ε.Δ.Υ. Π.Ο.ΓΕ.Δ.Υ.

ΝΑ ΔΟΘΕΙ ΑΜΕΣΑ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΩΝ ΤΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΓΙΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

ΣΤΙΣ 20 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΣΤΑΜΑΤΑΜΕ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ

ΤΑ ΙΧ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ

ΣΤΑΜΑΤΑΜΕ ΝΑ «ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΜΕ» ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΜΑΣ

ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑΣ

ΚΑΤΑΘΕΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΗΜΜΕΝΗ ΔΗΛΩΣΗ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕΙ

Η ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Παρά τις παρεμβάσεις των συνδικαλιστικών μας οργάνων, Ομοσπονδιών και πρωτοβάθμιων Συλλόγων δεν έχει δοθεί ακόμα λύση στο ζήτημα της εξασφάλισης των μετακινήσεων των υπαλλήλων, που εκτελούν εξωτερική υπηρεσία με υπηρεσιακά αυτοκίνητα, ούτε της αποζημίωσης όσων χρησιμοποιούν το ΙΧ αυτοκίνητό τους.

Η κατάσταση έχει φτάσει στο μη περαιτέρω, καθώς επί της ουσίας χρηματοδοτούμε από την τσέπη μας την μετακίνησή μας για την εκτέλεση των αρμοδιοτήτων των υπηρεσιών, που υπηρετούμε, αφού η συντριπτική πλειοψηφία των μετακινήσεων σε όλες τις υπηρεσίες γίνεται με ΙΧ αυτοκίνητα, δεδομένου πως:οι υπηρεσίες δεν διαθέτουν καθόλου υπηρεσιακά οχήματα και οδηγούς ή διαθέτουν ελάχιστα,

οι ποσότητες των καυσίμων, που διατίθενται στα υπηρεσιακά αυτοκίνητα των υπηρεσιών δεν επαρκούν για το σύνολο των κινήσεων,

Τα ηθελημένα νεφελώδη funds και servicers

Τα ηθελημένα νεφελώδη funds και servicers

ΑΠΟ ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΗΣ (ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ) ΣΑΒΒΑΤΟ 11 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2023

Η πρόσβαση στις νόμιμες ευκαιρίες για την επίτευξη κοινωνικών και οικονομικών στόχων δεν είναι ιδία για όλους. Οι νομικές διακρίσεις..

Ηπρόσβαση στις νόμιμες ευκαιρίες για την επίτευξη κοινωνικών και οικονομικών στόχων δεν είναι ιδία για όλους. Οι νομικές διακρίσεις παράγονται με πολιτικούς όρους και με κυβερνητικές νομοθετικές πρωτοβουλίες. Άλλωστε η «νομιμότητα», ως βασική λειτουργεία σε τούτο το πολιτικό και οικονομικό σύστημα, έχει μια λειτουργία: να κρύβει τον μεροληπτικά ταξικό της ρόλο ώστε η πραξικοπηματική αυθαιρεσία της κυρίαρχής τάξης να λογίζεται ως νομιμότητα. Γι αυτό υπάρχει η προθυμία της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ως αποκλειστικός κάτοχος των μηχανισμών καταναγκασμού, να διευκολύνει τους κατεστημένους και ισχύοντες οικονομικούς θεσμούς.

Για πρώτη φορά, σε χρόνο ρεκόρ, μέσα σε εννιά μέρες, με συντριπτική πλειοψηφία 59 ψήφων υπέρ έναντι 9 κατά η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, δεχόμενη την εισήγηση της αρεοπαγίτου Κανέλλας Τζαβέλα, αποφάνθηκε, ότι οι servicers, δηλαδή οι εταιρείες Διαχείρισης Απαιτήσεων από Δάνεια και Πιστώσεις που εδρεύουν στην Ελλάδα, μπορούν να προβαίνουν σε πλειστηριασμούς με τη δική τους επωνυμία και όχι ως πληρεξούσιοι των funds τα οποία εδρεύουν σε post restant κάποιου χωριού της Ιρλανδίας. Πρόκειται δηλαδή για διεθνείς αμφιλεγόμενες οικονομικές επιχειρήσεις της αδιαφάνειας, την ανωνυμίας και της ανομίας.