Η ίσκρα κάνει μια δημοσίευση κάποιων αποσπασμάτων του βιβλίου, που αναφέρονται στις κύριες αντιθέσεις που διαμορφώνονται στην Ελλάδα, εξ αιτίας της ένταξής της στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση-και μάλιστα στον σκληρό της πυρήνα-, ιδιαίτερα όμως στην θεωρητική διαύγεια, των προγόνων της σύγχρονης ελληνικής αριστεράς, πριν αρκετές δεκαετίες, πέραν μάλιστα του μισού αιώνα, να κατανοήσουν, τα δομικά προβλήματα της χώρας και να προβλέψουν με ακρίβεια στο ζήτημα της Ε.Ο.Κ., την καταστροφή που θα φέρει η ένταξη, στην πατρίδα μας και στον κόσμο της εργασίας Σαφώς είναι ενδεικτικά και δεν μπορούν να δώσουν ολοκληρωμένη εικόνα του βιβλίου. Δημοσιεύονται επίσης τα περιεχόμενα του βιβλίου.
Το βιβλίο -όπως υποστηρίζουν οι συγγραφείς- χαράζει ένα επιστημονικά τεκμηριωμένο και συγκεκριμένο πρόγραμμα οικονομικών και πολιτικών αλλαγών, το οποίο έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι και η χώρα.Πρόγραμμα Δι-Εξόδου από τον ευρωζωνικό-ευρωενωσιακό κλωβό πόλωσης, παραγωγικής ανασυγκρότησης, και δημιουργίας μιας νέας, αυθεντικής δημοκρατίας του λαού. Το βιβλίο θα παρουσιαστεί (όπως φαίνεται και στην στήλη των εκδηλώσεων), τη Δευτέρα, 26 Ιουνίου 2017, 7:30 μ.μ. στον κινηματογράφο Αλκυονίς, Ιουλιανού 42-46 (στάση ΗΣΑΠ Βικτώρια, τηλ.: 2108220008, 2108220023)
Από το κεφάλαιο 2, η παράγραφος 6:
6. Επιμύθιο: Το «Μακρινό» έτος 1962
Δείχθηκε ότι η ευρωπαϊκή «ολοκλήρωση» δεν αποτελεί, στην πραγματικότητα, διαδικασία ολοκλήρωσης αλλά κλιμακούμενης πόλωσης, η οποία (i) διέπεται από συνεκτική, πλην επαρκώς κεκαλυμμένη, οικονομική-κοινωνική-πολιτική λογική, και (ii) συνεπάγεται, αφενός, ραγδαία μεταβολή του συσχετισμού ταξικών δυνάμεων σε βάρος των μισθωτών εργαζομένων όλων των χωρών-μελών και, αφετέρου, παραγωγική αποσάθρωση για τους εθνικούς κοινωνικούς σχηματισμούς του «Νότου». Για τους τελευταίους, η κύρια (και ανταγωνιστική) αντίθεση συνίσταται, επομένως, στο εξής: Ενώ είναι κεφαλαιοκρατικοί, δεν δύνανται να αναπτυχθούν περαιτέρω εντός του Ευρωενωσιακού, ή, γενικότερα, «παγκοσμιοποιητικού», κεφαλαιοκρατικού πλαισίου. Και κύριος πόλος αυτής της αντίθεσης είναι ο κατά σειρά δεύτερος, δηλαδή το «εντός». Κατά συνέπεια, στο ορατό μέλλον της ΕΕ-ΕΖ ενέχονται δύο, κατάβάση, εναλλακτικές, αλλά ασυμβίβαστες μεταξύ τους, προοπτικές: