Δελτίο Τύπου Συλλόγου Εργαζομένων Εγνατίας Οδού ΑΕ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟ Α.Ε.

Το υπουργικό συμβούλιο με το ΦΕΚ 24/16.02.2024 εξουσιοδότησε τον Υπουργό Οικονομικών και τον υπουργό Υποδομών να συνυπογράψουν εκ μέρους του δημοσίου την σύμβαση παραχώρησης της Εγνατίας Οδού και των τριών κάθετων αξόνων. Αυτό ήρθε ως επακόλουθο του «προσυμβατικού» ελέγχου από το Ελεγκτικό Συνέδριο και την αποδοχή του παρόλο που έγιναν ουσιαστικές τροποποιήσεις στην σύμβαση μετά την κατάθεση προσφορών. Αναρωτιέται κανείς αν αυτό, ακόμη και αν προβλέπεται στην διακήρυξη, αποτελεί διαδικασία εξασφάλισης των συμφερόντων του δημοσίου και ποιος είναι τελικά ο ρόλος του «ελευθέρου» ανταγωνισμού και της διαφάνειας όταν κάνεις δεν γνωρίζει επίσημα ποιοι είναι οι όροι της σύμβασης ακόμη και μετά την κατάθεση των προσφορών. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι ενώ αρχικά ανακοίνωσε το ΤΑΙΠΕΔ ότι το εφάπαξ τίμημα θα είναι €1.496.100.000 (1,496 δισ.€) λίγο πριν την κατάθεση ή και κατά την φάση κατάθεσης των τευχών στο ελεγκτικό ανακοινώθηκε από το ΤΑΙΠΕΔ μείωση του τιμήματος κατά 170εκ € κάτι που επιβεβαιώθηκε και από της εγγραφές του στον προϋπολογισμό του 2024. Επίσης η εκτίμηση με βάση τα ετήσια έσοδα που θα εισπράξει το Δημόσιο κατά τα 35 έτη ανέρχονταν αρχικά σε €850.000.000 σύμφωνα με την πρόβλεψη της σύμβασης για επιστροφή του 7,5% των ετήσιων ακαθάριστων εσόδων. Σύμφωνα δε με πληροφορίες, τα έσοδα αυτά ενδέχεται να μειωθούν αφού το επιτρέπουν οι τροποποιήσεις της σύμβασης μετά την κατάθεση προσφορών και ανακήρυξη πλειοδότη.

Όσοι πανηγύριζαν με τις ανακοινώσεις των δισεκατομμυρίων, τώρα δεν μιλούν με τέτοια ζέση αλλά συνεχίζουν να βλέπουν το δέντρο και να χάνουν το δάσος. Σημειώνουμε λοιπόν ότι:Με βάση τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν (€850.000.000 από το 7,5% των ετήσιων ακαθάριστων εσόδων σε 35 χρόνια), το ΤΑΙΠΕΔ επιλέγει να εκχωρήσει στον παραχωρησιούχο δημόσια έσοδα ύψους €11.350.000.000 (11,35δισ.€) και αντ’ αυτού να εισπράξει πλέον €2.180.000.000 (κατά την προσφορά ήταν 2,35 δισ.€) στη διάρκεια των 35 ετών. Το υπόλοιπο ανέρχεται σε 9 δισ.€ (257εκ.€ ανά έτος) όταν τα πραγματικά ετήσια κόστη συντήρησης, λειτουργίας και νέων έργων δεν υπερβαίνουν κατά μέσο όρο τα 100εκ.€. Η διαφορά των 157εκ.€ θα αποτελεί καθαρό ετήσιο κέρδος του παραχωρησιούχου και των τραπεζών χρηματοδοτών του για 35 έτη! Αυτά τα χρήματα δεν φτάνουν στα δημόσια ταμεία αλλά στα ταμεία των λίγων.

Η παραχώρηση της Εγνατίας Οδού δεν έχει ουδεμία σχέση με διεθνείς ή εγχώριες επενδύσεις. Το εφάπαξ ποσό των 1,326 δισ.€ που πρόκειται να κατατεθεί για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους αποτελεί κεφαλαιοποίηση μόνο μικρού ποσοστού εξασφαλισμένων μελλοντικών εσόδων, με επιτόκιο υπερπολλαπλάσιο από το τρέχον επιτόκιο δημόσιου δανεισμού της χώρας. Επιπλέον, θεωρείται βέβαιο ότι το εφάπαξ ποσό που καταβάλει ο «επενδυτής» παραχωρησιούχος θα αποτελεί εξολοκλήρου δανεισμό από τις Ελληνικές συστημικές τράπεζες, τις οποίες ο ελληνικός λαός χρηματοδότησε με την αύξηση του δανεισμού της χώρας.

Η τεράστια αύξηση στα προβλεπόμενα έσοδα (11,35δισ.€) από τη διαχείριση της Εγνατίας Οδού, όπως προκύπτει από το χρηματοοικονομικό μοντέλο του παραχωρησιούχου που ανακοινώθηκε από το ΤΑΙΠΕΔ, οφείλεται αποκλειστικά στην υπέρογκη αύξηση του κόστους διοδίων που θα πληρώνουν οι χρήστες της Εγνατίας Οδού. Η οικονομική επιβάρυνση θα είναι άμεση για τους χρήστες της οδού και αποτυπώνεται στον αρχικό πίνακα. Σε αντιπαραβολή με την προβλεπόμενη παραχώρηση, εάν ο δρόμος παραμείνει υπό δημόσια διαχείριση, το κόστος για τους χρήστες της οδού μπορεί να παραμείνει στα σημερινά χαμηλά επίπεδα των 0,03 ευρώ/χλμ. Ταυτόχρονα, τα εκτιμώμενα κέρδη θα φτάσουν στα 3 δις ευρώ στον ορίζοντα 35ετίας (σύμφωνα με τη μελέτη του ΣΕΤΕΟ η οποία μέχρι στιγμής έχει επαληθευτεί από το χρηματοοικονομικό μοντέλο της προσφοράς του παραχωρησιούχου), δηλαδή θα ξεπεράσουν τα προσδοκώμενα ποσά που ανακοινώθηκαν με περισσή υπερηφάνεια από το ΤΑΙΠΕΔ και τον Υπουργό Υποδομών!Λαμβάνοντας υπόψη την εξαιρετικά γενναιόδωρη σύμβαση του ΤΑΙΠΕΔ, το πραγματικό τίμημα της παραχώρησης προκύπτει, εφόσον αφαιρεθεί:Η μείωση του τιμήματος και η τροποποίηση της σύμβασης ώστε να μπορεί να μειωθεί και η ετήσια αποζημίωση (μετά την προσφορά).Το ποσό των 60 εκ.€ που πρόκειται να καταβληθεί από το Δημόσιο στον παραχωρησιούχο για εκτέλεση εργασιών, καθώς επίσης και με την αφαίρεση των αποζημιώσεων που θα καταβάλλονται σε περίπτωση γεωτεχνικών προβλημάτων (κατολισθήσεις, πλημμύρες κτλ.) που είναι βέβαιο ότι θα συμβούν σε έναν οδικό άξονα δυσχερούς και ορεινής γεωμορφολογίας.

Όπως συμβαίνει και στις άλλες παραχωρήσεις, οι περιορισμοί της κυκλοφορίας για την προστασία της δημόσιας υγείας θεωρήθηκαν γεγονότα ευθύνης του Δημοσίου καθιστώντας υποχρεωτική την αποζημίωση του παραχωρησιούχου. Παρότι η πανδημία του COVID19 ήταν σε εξέλιξη πριν την ολοκλήρωση της κατάρτισης των όρων της σύμβασης παραχώρησης της Εγνατίας Οδού και επίσης ήταν γνωστά τα ζητήματα που ανέκυπταν από τις υπέρογκες αποζημιώσεις στις λοιπές συμβάσεις παραχώρησης, δεν λήφθηκε μέριμνα στη σύμβαση για την προάσπιση των οικονομικών συμφερόντων του δημοσίου με αποτέλεσμα να παρέχονται και στον παραχωρησιούχο της Εγνατίας Οδού δικαιώματα τεράστιων αποζημιώσεων σε οποιαδήποτε αντίστοιχη κατάσταση που αφορά την προστασία της δημόσιας υγείας.

Η σύμβαση παραχώρησης της Εγνατίας Οδού προβλέπει την άμεση κατάργηση απαλλαγών διοδίων για τους τοπικούς χρήστες (Θεσπρωτία, Ιωάννινα, Ξάνθη, Ροδόπη, Έβρος) που είναι σήμερα σε ισχύ.

Επίσης, η σύμβαση παραχώρησης της Εγνατίας Οδού προβλέπει την άμεση κατάργηση απαλλαγών διοδίων για τους ανέργους όπως είναι σήμερα σε ισχύ.

Εν κατακλείδι τις επόμενες μέρες περιμένουμε από την κυβέρνηση να αυξήσει τα διόδια από 0,03€/χλμ σε 0,04€/χλμ , να βγάλει ενάριθμο για τα 60 εκ. προίκα στον παραχωρησιούχο (το τίμημα πάει στο δημόσιο χρέος).

Ως εργαζόμενοι είμαστε:Ενάντια στην προβλεπόμενη αύξηση των διοδίων.

Ενάντια στην επικείμενη παραχώρηση που δεν εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον.

Θεσσαλονίκη, 12.03.2024

6 Ομοσπονδίες λένε όχι στην ιδιωτικοποίηση εμπορευματοποίηση του νερού – Όχι στη δημιουργία ΑΕ διαχείρισης υδάτων στη Θεσσαλία

6 Ομοσπονδίες λένε όχι στην ιδιωτικοποίηση εμπορευματοποίηση του νερού – Όχι στη δημιουργία ΑΕ διαχείρισης υδάτων στη Θεσσαλία

ΟΣΥΑΠΕ – ΟΣΕΑΔΕ -ΠΟΓΕΔΥ – ΠΟΣΕΥΓ – ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ – ΠΟΜΗΤΕΔΥ

Αθήνα 9-3-2024

Όχι στην ιδιωτικοποίηση / εμπορευματοποίηση του νερού.

Όχι στην εκχώρηση σε Ανώνυμη Εταιρεία της διαχείρισης

των υδάτων της Θεσσαλίας.

Το νερό είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα.

Η κυβέρνηση με δηλώσεις υπουργών και σχέδια νόμου που κυκλοφορούν, προωθεί την παράδοση της διαχείρισης των υδάτων της Θεσσαλίας σε ανώνυμη εταιρεία (Ο.Δ.Υ.Θ. Α.Ε.). Η μεθόδευση αυτή έρχεται σε συνέχεια της εγκληματικής διαχρονικής κυβερνητικής αδιαφορίας, για την προστασία της ζωής και της περιουσίας των κατοίκων της Θεσσαλίας, αδιαφορία που οδήγησε στις καταστροφικές πλημμύρες του περασμένου φθινοπώρου.

Σύμφωνα με τον κυβερνητικό σχεδιασμό στην ανώνυμη εταιρεία θα ενσωματωθούν οι 53 υπάρχοντες ΤΟΕΒ και ο ένας ΓΟΕΒ (Οργανισμοί Εγγείων Βελτιώσεων) και θα μεταφερθούν, μαζί με το προσωπικό τους, το Τμήμα Παρακολούθησης και Προστασίας των Υδατικών Πόρων της Δ/νσης Υδάτων Θεσσαλίας της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Θεσσαλίας & Στερεάς Ελλάδας όπως και η Δ/νση Υδροοικονομίας και Εποπτείας ΤΟΕΒ της Περιφέρειας Θεσσαλίας. Είναι ξεκάθαρο ότι η μεθόδευση αυτή επιχειρείται, προκειμένου τα προσδοκώμενα κέρδη να είναι αρκετά «ελκυστικά» για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Φαίνεται πως η ορθολογική διαχείριση των υδάτων, όπως και ο σχεδιασμός και η υλοποίηση συναφών έργων, αντιπλημμυρικών κ.α. δεν αποτελούν προτεραιότητες για τις κυβερνήσεις που υπηρετούν επιχειρηματικά συμφέροντα και για αυτό έχουν στόχο την άλωση του δημοσίου και την ιδιωτικοποίηση δημοσίων αγαθών.

Η σημερινή κυβέρνηση, όπως ακριβώς και οι προηγούμενες, βαρύνεται για την τραγική υποστελέχωση των αρμόδιων υπηρεσιών και φορέων του δημοσίου όπως και για τον σκόπιμο κατακερματισμό αρμοδιοτήτων, προκειμένου να παραδώσει στα επιχειρηματικά συμφέροντα ένα, αδιαπραγμάτευτα, δημόσιο κοινωνικό αγαθό και να προωθήσει παραπέρα την “εργολαβοποίηση” των δημοσίων έργων.

Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι με το Π.Δ.77/2023 η Διεύθυνση Τεχνικών Έργων & Αγροτικών Υποδομών του ΥΠΑΑΤ μεταφέρθηκε στο ΥΠΟΜΕ αποκόπτοντας την αλυσίδα στον σχεδιασμό – μελέτη – κατασκευή των εγγειοβελτιωτικών έργων που μέχρι τότε άνηκαν ως αρμοδιότητα στον προγραμματισμό του ΥΠΑΑΤ. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι με το πρόγραμμα “Ύδωρ 2.0” έχει ήδη ξεκινήσει η κατασκευή εγγειοβελτιωτικών έργων μέσω ΣΔΙΤ, από την οποία επωφελούνται οι κατασκευαστικοί όμιλοι με τη χρήση των έργων για τουλάχιστον 20 χρόνια εξασφαλίζοντας τα κέρδη τους είτε άμεσα από τους αγρότες είτε έμμεσα από τα λαϊκά στρώματα μέσω της φορολογίας και της εκτόξευσης του κόστους παραγωγής.

Η μεταφορά της διαχείρισης του νερού σε Α.Ε. επιχειρείται σε συνέχεια της νομοθετικής ρύθμισης για μετατροπή της ΡΑΕ (Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας) σε ΡΑΑΕΥ (Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων Ενέργειας & Υδάτων), δηλαδή μιας προπαρασκευαστικής ρύθμισης για την ιδιωτικοποίηση του νερού. Οι ρυθμιστικές αρχές αποτελούν το πρώτο βήμα για την «απελευθέρωση της αγοράς» (Ενέργεια, Τηλεπικοινωνίες, Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων).

Η ίδια πολιτική με παραλλαγές, εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου να εξασφαλιστούν τεράστια κέρδη για τους επιχειρηματικούς ομίλους στους οποίους παραδίνονται οι κλάδοι που “απελευθερώνονται” σταδιακά απ’ την “κρατική προστασία”: Τηλεπικοινωνίες, Ενέργεια, Μεταφορές και Νερό. Η πολιτική αυτή αποτελεί «προαπαιτούμενο» για την εξασφάλιση νέου πακτωλού χρηματοδοτήσεων των επιχειρηματικών ομίλων μέσω του νέου υπέρ–μνημονίου δηλ. του «Ταμείου Ανάκαμψης», με το κόστος να φορτώνεται, για άλλη μια φορά, στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

Αυτή η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε στην ενέργεια, οδήγησε σταδιακά στην εκτόξευση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος και στην ενεργειακή φτώχεια λαϊκών οικογενειών και μικρών επιχειρήσεων, την ώρα που τα καρτέλ των ενεργειακών επιχειρήσεων μετρούν τεράστια κέρδη. Ο «ανταγωνισμός» και η «απελευθέρωση» θα έριχναν τις τιμές…, που όμως στην πορεία «εκτοξεύτηκαν».

Η εφαρμογή αντίστοιχων πολιτικών ιδιωτικοποίησης, ευθύνεται ακόμα και για εγκλήματα όπως αυτό των Τεμπών, όπου η ασφάλεια των επιβατών θυσιάστηκε στο βωμό των κερδών με τα τραγικά αποτελέσματα που όλοι γνωρίζουμε.

Η πολιτική ιδιωτικοποίησης του νερού που έχει ήδη ξεκινήσει με την Οδηγία 2000/60 της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αντιμετωπίζει το νερό ως εμπόρευμα, αδιαφορώντας για τις συνέπειες, τόσο για τις λαϊκές οικογένειες όσο και τους αγρότες.

Για εμάς είναι καθαρό, ότι δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την παραπέρα εμπορευματοποίηση – ιδιωτικοποίηση του νερού, ούτε την μεταφορά τακτικών δημοσίων υπαλλήλων σε ΑΕ.

Μια τέτοια εξέλιξη θα έχει δραματικές συνέπειες, τόσο για τους συναδέλφους που εργάζονται στις υπηρεσίες που θα μεταφερθούν στην Α.Ε. και αφορά στην σχέση και τις συνθήκες εργασίας, όσο και για όλους τους υπόλοιπους που θα φορτωθούμε την αύξηση της τιμής του νερού. Αντίστοιχες συνέπειες θα έχουν και οι βιοπαλαιστές αγρότες που κινητοποιούνται σήμερα για την μείωση του κόστους παραγωγής.

Είναι φανερό ότι η μεθόδευση ιδιωτικοποίησης του νερού της Θεσσαλίας μέσω της παράδοσης της διαχείρισης σε Ανώνυμη Εταιρεία, αποτελεί προπομπό για την υπόλοιπη χώρα.

Για τους λόγους αυτούς:

ΛΕΜΕ ΟΧΙ:

· Στην ιδιωτικοποίηση και την εμπορευματοποίηση του νερού.

· Στην δημιουργία Ανώνυμης Εταιρείας ή οποιουδήποτε φορέα δεν ανήκει στον δημόσιο τομέα τόσο ως προς τον έλεγχο, όσο και ως προς την μορφή για την διαχείριση των υδάτων και στη λειτουργία με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια στην Θεσσαλία και οπουδήποτε αλλού.

· Στην «μεταφορά» συναδέλφων σε Ανώνυμη Εταιρεία.

ΛΕΜΕ ΝΑΙ:

· Στην αναβάθμιση / στελέχωση των αρμόδιων υπηρεσιών, με κριτήριο τις ανάγκες και το έργο που καλούνται να υπηρετήσουν προκειμένου να επιτελούν ολοκληρωμένα το ρόλο τους. Όλες οι αρμοδιότητες που σχετίζονται με την διαχείριση του νερού και τα απαιτούμενα έργα υπάγονται και εκτελούνται αποκλειστικά από οργανικές μονάδες δημόσιου φορέα.

· Στη διασφάλιση φθηνού, ελεγμένου, ποιοτικού νερού με ταυτόχρονη προστασία στο φυσικό περιβάλλον.

· Στην άμεση υλοποίηση των αναγκαίων έργων υποδομής, για εξασφάλιση της επάρκειας του νερού για ύδρευση και άρδευση, χωρίς χαράτσια στην αγροτική παραγωγή.

Πώς ξεφύτρωσαν 2.000 τετραγωνικά δίπλα στο Τατόι

Πώς ξεφύτρωσαν 2.000 τετραγωνικά δίπλα στο Τατόι

10-03-2024 - Πηγή: kathimerini.gr

Eνα αυθαίρετο ξενοδοχείο περίπου 2.000 τετραγωνικών «ξεφύτρωσε» δίπλα στη νότια πύλη του κτήματος Τατοΐου, με άδεια… επισκευής πυρόπληκτου κτίσματος. Το πρώτο πρόστιμο που επιβλήθηκε πέρυσι από την πολεοδομία δεν στάθηκε ικανό να κάμψει τις επιχειρηματικές φιλοδοξίες των παρανομούντων, οι οποίοι σχεδόν αποπεράτωσαν το κτίριο.

Με παρέμβαση του υπουργείου Πολιτισμού πραγματοποιήθηκε νέος έλεγχος από τους επιθεωρητές Περιβάλλοντος, που επέβαλαν νέο βαρύτατο πρόστιμο, που ξεπερνά τα 2,5 εκατ. ευρώ.

Στο άκρο του κτήματος, δίπλα στη νότια πύλη του, υπήρχε ένα παλαιό κτίσμα 120 τ.μ., δίπλα στην ταβέρνα «Λεωνίδας». Οι αυθαιρετούντες αρχικά εξέδωσαν μια άδεια μικρής κλίμακας, για την κατασκευή περίφραξης γύρω από το κτίριο αυτό και, μετά τη φωτιά στο Τατόι το 2021, εξέδωσαν νέα άδεια για επισκευή πυρόπληκτης κατοικίας.

Μόνο που, όπως προκύπτει από τα έγγραφα των επιθεωρητών Περιβάλλοντος, κατεδάφισαν την καμένη κατοικία και ξεκίνησαν την ανέγερση ενός μικρού ξενοδοχείου. Το σημείο στο οποίο ανεγειρόταν το αυθαίρετο είναι σχετικά πολυσύχναστο, καθώς βρίσκεται «επάνω στον δρόμο» που οδηγεί για το Τατόι.

Πολύ σύντομα λοιπόν η κατάσταση έγινε αντιληπτή. Τον Σεπτέμβριο του 2022 υποβλήθηκε καταγγελία στην Υπηρεσία Δόμησης Αχαρνών (όπου υπάγεται η περιοχή). Λίγες ημέρες μετά πραγματοποιήθηκε έλεγχος και στις 4 Οκτωβρίου διατάχθηκε διακοπή εργασιών. Οι ιδιοκτήτες κλήθηκαν σε απολογία και τον Δεκέμβριο τους επιβλήθηκε πρόστιμο ύψους περίπου 570.000 ευρώ (οι ιδιοκτήτες υπέβαλαν ένσταση στο Συμβούλιο Πολεοδομικών Θεμάτων).

Η ανακοπή εργασιών που επέβαλε η πολεοδομία δεν στάθηκε ικανή να ανακόψει την ανέγερση του κτίσματος, που σύντομα ξεκίνησε και πάλι. Προφανώς οι εργασίες έγιναν εύκολα αντιληπτές – αυτή τη φορά η κατάσταση καταγγέλθηκε και στο υπουργείο Πολιτισμού, λόγω της γειτνίασης του κτιρίου με μία από τις δύο βασικές πύλες του κτήματος Τατοΐου.

Το ΥΠΠΟ με τη σειρά του ζήτησε την παρέμβαση των επιθεωρητών Περιβάλλοντος. Με βάση τη νομοθεσία που είχε γίνει για την υπόθεση της Μυκόνου (ν. 5037/23), συγκροτήθηκε μεικτό κλιμάκιο ελέγχου στα τέλη Φεβρουαρίου και προχώρησε άμεσα σε έλεγχο. Πριν από λίγες ημέρες ολοκληρώθηκε η έκθεση αυτοψίας, η οποία έρχεται να καταλήξει στα ίδια συμπεράσματα με την τοπική πολεοδομία: το ξενοδοχείο (διώροφη οικοδομή με σοφίτα) έχει έκταση 1.944 τετραγωνικά μέτρα και είναι εντελώς παράνομο.

Μάλιστα, λόγω του μεγέθους του, αλλά και του γεγονότος ότι η περιοχή βρίσκεται στη ζώνη προστασίας του ορεινού όγκου της Πάρνηθας, το πρόστιμο που επιβλήθηκε στην ιδιοκτήτρια εταιρεία (Belle Vue Ξενοδοχεια καί και Τουριστικαί Επιχειρήσεις) είναι ιδιαίτερα υψηλό: πρόστιμο ανέγερσης 1.751.149 ευρώ και διατήρησης 875.574 ευρώ, συνολικά περισσότερα από 2,6 εκατ. ευρώ. Μόλις ολοκληρωθεί η διοικητική διαδικασία (λ.χ. ενστάσεις), το κτίσμα θα κριθεί και οριστικά κατεδαφιστέο και θα πάρει τη θέση του στη μακρά σειρά των προς κατεδάφιση αυθαιρέτων στην Αττική.

Τα ενδιαφέροντα σημεία στην υπόθεση αυτή είναι δύο:

Πρώτον, το μεγάλο ύψος του προστίμου, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει και ότι θα εισπραχθεί. Οπως έχει αναφέρει η «Κ» με σειρά παραδειγμάτων σε ρεπορτάζ της, η διαδικασία ενστάσεων, δικαστικής προσβολής της απόφασης κ.ο.κ. είναι μακρά και μπορεί να καθυστερήσει για χρόνια την είσπραξη του προστίμου και την κατεδάφιση, με αποτέλεσμα καταστάσεις ανομίας να «παγιώνονται».

Δεύτερον, η ανέγερση ενός τόσο μεγάλου κτίσματος επάνω στον δρόμο, σε σχετικά πολυσύχναστο σημείο και δίπλα στο κτήμα Τατοΐου, όπου καθημερινά πηγαινοέρχονται δεκάδες υπάλληλοι του υπουργείου Πολιτισμού, δείχνει τη βαθιά εδραιωμένη πεποίθηση των παρανομούντων ότι θα παραμείνουν ατιμώρητοι.

Πάντως, το σημείο όπου ανεγέρθηκε το αυθαίρετο έχει ενδιαφέρουσα ιστορία. Σύμφωνα με το βιβλίο του ιστορικού Κώστα Σταματόπουλου «Το χρονικό του Τατοΐου», το 1926 διευθυντής τού τότε βασιλικού κτήματος ανέλαβε ο Βασίλειος Δρούβας, διατηρώντας τη θέση έως τον θάνατό του το 1961. Ο Δρούβας ήρθε σε συνεννόηση με τον Λεωνίδα Κεραμιδιώτη, του «έκοψε» ένα κομμάτι από το κτήμα για να φτιάξει ταβέρνα (γνωστή και σήμερα ως ταβέρνα «Λεωνίδας») και μοιράζονταν τα κέρδη. Οταν ο τότε βασιλιάς Γεώργιος επέστρεψε, το 1935, δεν δημιούργησε θέμα και η κατάσταση παγιώθηκε.

Ιδιωτικά πανεπιστήμια / Το φοιτητικό κίνημα πρωταγωνιστής της Μεταπολίτευσης - Τρεις γενιές μιλούν στην ΑΥΓΗ

Ιδιωτικά πανεπιστήμια / Το φοιτητικό κίνημα πρωταγωνιστής της Μεταπολίτευσης - Τρεις γενιές μιλούν στην ΑΥΓΗ

ΚΟΙΝΩΝΙΑ 7’

Κώστας Παπαντωνίου ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗΑπό αριστερά προς τα δεξιά: Τάσης Παπαϊωάννου, Ορέστης Τριανταφύλλου, Αναστασία Σταυροπούλου, Χριστίνα Τραπεζιώτη

Η διαχρονική στοχοποίηση του δημόσιου πανεπιστημίου δεν έχει να κάνει τόσο με την ίδρυση των ιδιωτικών σχολών όσο με την δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση

Καθίσαμε στα σκαλιά του κεντρικού κτηρίου του Πολυτεχνείου, του ιστορικού «Αβέρωφ». Από κει μπορούσαμε να κοιτάξουμε καλύτερα το παρελθόν. Να δούμε την Πατησίων να αποτυπώνεται σε ασπρόμαυρο φιλμ. Να έρθουμε σε επαφή με τα αμφιθέατρα που γέμιζαν ασφυκτικά, ακόμη και υπό την απειλή των τανκς, μέσω της διήγησης ενός ανθρώπου που έζησε τα πράγματα μέσα από την ιστορική καγκελόπορτα.

Δίπλα μου, στη μία πλευρά, είχα τον Τάση Παπαϊωάννου, φοιτητή το 1973, 20χρονο τότε, συμμέτοχο στους αγώνες της γενιάς που κατάφερε να ορίσει μια νέα αρχή. «Νομίζω ότι η εξέγερση έβαλε πολύ ισχυρά τα θεμέλια προκειμένου να συγκροτηθεί το άρθρο 16 του συντάγματος μεταπολιτευτικά» λέει ο Τάσης. Αφετηρία των φοιτητών αποτέλεσε η μάχη και τότε για το δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο, πτυχή που, όπως επισημαίνει, δεν είναι ευρύτερα γνωστή. «Ο σπινθήρας ώστε να ανάψει η φωτιά της εξέγερσης ήταν η προσπάθεια της Χούντας να ιδρύσει ένα ιδιωτικό αμερικανικό κολέγιο το 1972. Ήταν η αφορμή ώστε να ξεκινήσουν οι πρώτες συνελεύσεις».

Τα χρόνια που ακολούθησαν, το νήμα του αγώνα δεν παρέπεσε μόλις χρειάστηκε να αλλάξει χέρια. Δίπλα μου, στην άλλη πλευρά της σκάλας, είχα την Αναστασία Σταυρόπουλου, φοιτήτρια στη Νομική στα 19 της την περίοδο 2006-2007, όταν επιτεύχθηκε η υπεράσπιση του άρθρου 16. Μέσα από την περιγραφή της τη βλέπω να κρατά το χέρι ενός άγνωστου παιδιού στην ηλικία της καταμεσής μιας ομιχλώδους ατμόσφαιρας στο Σύνταγμα εξαιτίας των χημικών. «Την 8η Μαρτίου του 2007, που ψηφιζόταν ο νόμος Γιαννάκου, ο οποίος φυσικά δεν εφαρμόστηκε ποτέ -ήταν ο νεκρός νόμος-, είχαν κατέβει καταλήψεις απ’ όλη την Ελλάδα. Ήμασταν στο Σύνταγμα και είχαν περικυκλώσει το μπλοκ της Θεσσαλονίκης. Τα ΜΑΤ τους δέρνανε καθιστούς στον δρόμο όλους, μέσα σε έναν κύκλο. Εκεί θυμάμαι να φεύγει ένα παιδάκι από το μπλοκ της Θεσσαλονίκης και να τρέχει ξαφνικά προς το μέρος μου. Μολονότι δεν γνωριζόμασταν, από τον φόβο μας πιαστήκαμε χέρι-χέρι. Κι έτσι βγάλαμε όλη την πορεία».

Νομοθετική κατάργηση του άρθρου 16 του Συντάγματος

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

EUROKINISSI / ΓΕΩΡΓΙΑ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ 

Νομοθετική κατάργηση του άρθρου 16 του Συντάγματος

ΑΠΟΨΕΙΣ08.02.24 16:00Ακρίτας Καϊδατζής*

Η σύμφωνη με το ενωσιακό δίκαιο ερμηνεία του άρθρου 16, μας λέει το υπουργείο, επιβάλλει να πάμε ένα βήμα παραπέρα και να επιτρέψουμε την παροχή πανεπιστημιακής εκπαίδευσης από επιχειρήσεις άλλων κρατών. Ομως αυτό παύει να είναι «ερμηνεία», άρα δεν είναι ούτε «σύμφωνη ερμηνεία»

«Hανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση». Αυτό ορίζει η παρ. 5 του άρθρου 16 του Συντάγματος. Η διάταξη είναι απλή, σαφής, απερίφραστη. Η λέξη «αποκλειστικά» δεν αφήνει περιθώρια εξαιρέσεων, ερμηνειών και παρερμηνειών. Κανένα Πανεπιστήμιο δεν επιτρέπεται να λειτουργεί στην Ελλάδα, αν δεν είναι οργανωμένο ως ΝΠΔΔ ιδρυματικού χαρακτήρα. Εξίσου απερίφραστη είναι η ερμηνεία της διάταξης από τα δικαστήρια: «Η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται στην Ελλάδα αποκλειστικώς από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, πλήρως αυτοδιοικούμενα, απαγορεύεται δε απολύτως η σύσταση σχολών ανώτατης εκπαίδευσης από ιδιώτες, ασχέτως του προορισμού ή του χαρακτήρα των σχολών αυτών». Αυτά είπε πριν από μόλις λίγους μήνες το Συμβούλιο της Επικρατείας (απόφαση 922/2023), επαναλαμβάνοντας πάγια σχετική νομολογία του (ομοίως οι αποφάσεις ΣτΕ 1318/2009, 547/2008 κ.ά.).

Το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας θεσπίζει μια νέα οργανωτική μορφή υπό την οποία μπορούν να λειτουργούν Πανεπιστήμια: τα νομικά πρόσωπα πανεπιστημιακής εκπαίδευσης (ΝΠΠΕ). Που όμως δεν είναι ΝΠΔΔ. Ηδη και μόνο γι’ αυτόν τον λόγο το νομοσχέδιο είναι αντισυνταγματικό. Είναι ευθέως -και κατάφωρα- αντίθετο στο άρθρο 16 παρ. 5 του Συντάγματος. Οι ευφημισμοί, στρεβλώσεις και λαθροχειρίες που, σε ένα αξιοθαύμαστης επινοητικότητας newspeak, επικαλείται το υπουργείο δεν διασώζουν τη συνταγματικότητά του.

Τα ΝΠΠΕ, μας λέει το υπουργείο, είναι, δήθεν, «μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα». Ομως, όπως το ίδιο συνομολογεί, σκοπός τους είναι η «παροχή υπηρεσιών ανώτατης εκπαίδευσης». Δηλαδή η έναντι αντιτίμου (διδάκτρων) και στη βάση συμβατικών σχέσεων παροχή υπηρεσιών από επιχειρήσεις σε πελάτες-αγοραστές των υπηρεσιών. Αυτό ακριβώς που ήθελε να αποκλείσει το άρθρο 16 παρ. 5, προβλέποντας ως αποκλειστική τη μορφή του ΝΠΔΔ που θέτει την ανώτατη εκπαίδευση εκτός συναλλαγών. Κατά το Σύνταγμα, η πανεπιστημιακή εκπαίδευση δεν (επιτρέπεται να) παρέχεται στο πλαίσιο συμβατικών σχέσεων ως παροχή υπηρεσιών. Τα Πανεπιστήμια δεν είναι επιχειρήσεις. Οι φοιτητές δεν είναι πελάτες. Οι καθηγητές δεν είναι εργαζόμενοι που συνδέονται με σχέση εργασίας και υπόκεινται στο διευθυντικό δικαίωμα οποιουδήποτε εργοδότη.

Οι συνταγματικές διατάξεις, μας λέει το υπουργείο για να δικαιολογηθεί, «δεν ερμηνεύονται στατικά μέσα στον χρόνο». Σωστό. Η ερμηνεία του Συντάγματος εξελίσσεται μαζί με την εξέλιξη της κοινωνικής πραγματικότητας. Με ένα αυτονόητο όριο ωστόσο. Οτι πάντως παραμένει ερμηνεία. Δηλαδή επιλογή μεταξύ περισσότερων διαφορετικών, αλλά πάντως καταρχήν υποστηρίξιμων, ερμηνευτικών εκδοχών. Δεν συνιστά ερμηνεία η αναίρεση του κανονιστικού περιεχομένου, δηλαδή ουσιαστικά η κατάργηση της διάταξης. Αυτό ακριβώς κάνει το νομοσχέδιο. Εάν εφαρμοστεί, το άρθρο 16 παρ. 5 δεν θα σημαίνει τίποτε. Θα έχει καταργηθεί με κοινό νόμο. Κάτι που όχι μόνο πρωτοετής της Νομικής, αλλά οποιοσδήποτε πολίτης που έχει λάβει σχολική παιδεία αντιλαμβάνεται πως αποτελεί τον ορισμό του αντισυνταγματικού νόμου.

Το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μας λέει το υπουργείο, κατοχυρώνει το δικαίωμα Πανεπιστημίων άλλων κρατών να εγκατασταθούν στην Ελλάδα. Κι αυτό σωστό. Παραλείπει όμως να μας πει ότι αυτό αφορά Πανεπιστήμια που είναι ή λειτουργούν ως επιχειρήσεις, δηλαδή με σκοπό την παροχή υπηρεσιών. Και κυρίως παραλείπει να μας πει ότι το ενωσιακό δίκαιο κάνει λόγο για παροχή υπηρεσιών «τριτοβάθμιας» (προσέξτε τον όρο) εκπαίδευσης. Τριτοβάθμια δεν είναι μόνο η ανώτατη, δηλαδή πανεπιστημιακή, εκπαίδευση. Είναι επίσης η ανώτερη εκπαίδευση (όρο που χρησιμοποιεί το Σύνταγμά μας στην παρ. 7 του άρθρου 16) και είναι ιδίως η επαγγελματική εκπαίδευση, που μόνο αυτή, σε αντίθεση με την πανεπιστημιακή εκπαίδευση, αποτελεί πεδίο αρμοδιότητας του ενωσιακού δικαίου. Πανεπιστήμια άλλων κρατών πράγματι παρέχουν εδώ και χρόνια υπηρεσίες τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα μέσω των συνεργασιών τους με τα κολέγια. Ομως αυτό που παρέχουν είναι επαγγελματική και όχι πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Ακριβώς διότι το Σύνταγμά μας δεν επιτρέπει την παροχή της από επιχειρήσεις. Οι τίτλοι που τα Πανεπιστήμια αυτά παρέχουν μέσω των κολεγίων αναγνωρίζονται επαγγελματικά, αλλά όχι ακαδημαϊκά. Ηδη με αυτή τη διευθέτηση το ενωσιακό δίκαιο τηρείται πλήρως.

Η σύμφωνη με το ενωσιακό δίκαιο ερμηνεία του άρθρου 16, μας λέει το υπουργείο, επιβάλλει να πάμε ένα βήμα παραπέρα και να επιτρέψουμε την παροχή πανεπιστημιακής εκπαίδευσης από επιχειρήσεις άλλων κρατών. Ομως αυτό παύει να είναι «ερμηνεία», άρα δεν είναι ούτε «σύμφωνη ερμηνεία». Είναι αναίρεση του κανονιστικού περιεχομένου, δηλαδή κατάργηση του άρθρου 16. Και κυρίως είναι κάτι που δεν επιβάλλεται από το ενωσιακό δίκαιο. Οι υποχρεώσεις που επιβάλλονται απ’ αυτό εξαντλούνται με την αναγνώριση της δυνατότητας Πανεπιστημίων άλλων κρατών να παρέχουν τριτοβάθμια μεν, αλλά επαγγελματική εκπαίδευση στην Ελλάδα.

* Αν. καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου ΑΠΘ

Τέμπη: Δείτε το βίντεο που εξηγεί την χημική νέφωση

Τέμπη: Δείτε το βίντεο που εξηγεί την χημική νέφωση – Υψηλή ανάλυση από τον Δρ. Μάνο Παπαδάκη στο Παν. του Χιούστον
ΕΛΛΑΔΑ
Ελένη Καρανικόλα Κοντορούση

Τα νέα αποκαλυπτικά στοιχεία που προέκυψαν από την τελική τεχνική έκθεση του ορισθέντα από συγγνείς θυμάτων, Βασίλη Κοκοτσάκη, ειδικού πραγματογνώμονα σε θέματα πυρκαγιάς, σε συνεργασία με τον Δρ. Μάνο Παπαδάκη, καθηγητή του Πανεπιστημίου του Χιούστον στο Τέξας αλλάζουν τα δεδομένα στην υπόθεση των Τεμπών.

Το αποκαλυπτικό βίντεο δείχνει καρέ καρέ την έκρηξη και μετέπειτα την φωτιά, που προκάλεσε τον θάνατο τουλάχιστον 28 ανθρώπων, όπως φαίνεται από τα μέχρι τώρα δεδομένα.

Στο βίντεο, όπως έχει αναλυθεί από τον Δρ. Μάνο Παπαδάκη, καθηγητή μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Χιούστον, φαίνεται πως υπάρχει νέφωση που εντοπίζεται πίσω από τις ηλεκτρομηχανές της εμπορικής αμαξοστοιχίας, κοντά στο τρίτο με τέταρτο βαγόνι. Αμέσως μετά την εκδήλωση της νέφωσης σημειώνεται έκρηξη. Η χρονική ακολουθία νέφωσης έκρηξης οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για χημικές ενώσεις πτητικές και εύφλεκτες που η ανάφλεξή τους οδήγησε τελικά στην έκρηξη.

Όπως και παλαιότερα έχει γράψει το Documento, οι λήψεις δειγμάτων που αν και με καθυστέρηση ενός μηνός πάρθηκαν από το αλλοιωμένο πλέον σημείο του εγκλήματος από το Γενικό Χημείο του Κράτους, έδειξαν την ύπαρξη ξυλολίου, αν και αυτό επιμελώς αποκρύφτηκε από τις αρμόδιες αρχές. Μάλιστα η σύνθεση του ταυτίζεται με το εμπορικό ξυλόλιο, αυτό που δηλαδή διακινείται στην αγορά, και άρα δεν είναι παράγωγο κάποιας αντίδρασης κατά τη σύγκρουση.