ΟΜΟΝΟΙΑ , ENA ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ ΡΑΒΕ-ΞΗΛΩΝΕ
του Γιάννη Σχίζα
από τον "Δρόμο της Αριστεράς"
Ευρωεκλογές, αυτοδιοικητικές εκλογές, και το ατέλειωτο και δη μακροχρόνιο ράβε-ξήλωνε της Ομόνοιας περνάει απαρατήρητο …Σε ένα μόνο σημείο μια πινακίδα ζητάει τη συγγνώμη για την ενόχληση (προσωρινή βέβαια!) που θα επιφέρει στους πολίτες, αλλά το πράγμα πάει ως εκεί : «Ανεπαισθήτως» οι πόροι κατευθύνονται σε ένα κεντρικό σύμβολο της Αθήνας και επομένως αφαιρούνται από τους πόρους που θα στηρίξουν την «αθηναϊκή περιφέρεια», δηλαδή τις κακοφορμισμένες περιοχές της πόλης που έχουν επείγουσα ανάγκη ενίσχυσης….
Η Ομόνοια του Φίλιππα Φιλίππου που έγραψε τόσα και τόσα για τους μπασκετικούς και ποδοσφαιρικούς θριάμβους που τελέσθηκαν επί του εδάφους της, η Ομόνοια του Γιώργου Ιωάννου, με τα ομοφυλόφιλα στέκια, συνεχίζει την μεγάλη ιστορία των επεμβάσεων και αλλαγών . Η περιπέτειά της ξεκινάει σαν «Πλατεία Όθωνος», προς τιμήν του πρώτου Βασιλιά της χώρας, όμως το σημερινό της όνομα το πήρε το 1863, για να εκφράσει τη συμφιλίωση δύο αντιμαχομένων παρατάξεων της εποχής εκείνης – των πεδινών και των ορεινών. Στη διάρκεια του χρόνου πήρε ποικίλες μορφές - άλλοτε έγινε ορθογώνια με βάση τα σχέδια Κλεάνθη και Σάουμπερτ και άλλοτε κυκλική με τα σχέδια του Κλέντσε, που υπήρξε πλέον συντηρητικός και φειδωλός στην διαχείριση του χώρου. Άλλοτε είχε φοίνικες (επί Σπύρου Μερκούρη) και άλλοτε είχε αγάλματα, με κορυφαίο όλων των «Δρομέα» του γλύπτη Βαρώτσου. Άλλοτε ήταν μικρότερη και άλλοτε έγινε μεγαλύτερη : Το 2002, υπουργεύοντος του Κώστα Λαλιώτη, μια νέα ανάπλασή της ανέλαβε το έργο της μεγέθυνσης – έγινε 4500 τετραγωνικά μέτρα - έναντι ενός εξωφρενικού ποσού (2,2δις δραχμές). H νέα ανάπλαση δεν είχε λάβει πρόνοια για την ιδιαιτερότητα του χώρου και την έκθεσή του στις υψηλές καλοκαιρινές θερμοκρασίες : Η ομάδα που κέρδισε στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό ήξερε πολλά, όμως δεν διέθετε τον κοινό νου για να επινοήσει λύσεις για την αντιμετώπιση της υπερθέρμανσης στους θερινούς μήνες…Ειπώθηκαν τότε ουκ ολίγα, έγινε μέγας διάλογος από τα μίντια και πολλοί «ειδικοί» το έβαλαν στα πόδια μπροστά στην εφόρμηση της κοινής λογικής. Και παρά την εντυπωσιακή βολή του αείμνηστου Καλαντίδη της Εταιρείας Ενοποίησης των Αρχαιολογικών Χώρων - ότι οι Αθηναίοι θα «συνηθίσουν» την Ομόνοια όπως οι Παρισινοί συνήθισαν το Μπομπούρ!» (Συνέντευξη, 21.4.2003) - οι Αθηναίοι απεδείχθησαν αμετανόητοι οπαδοί της σκιάς στο κατακαλόκαιρο…..
του Γιάννη Σχίζα
από τον "Δρόμο της Αριστεράς"
Ευρωεκλογές, αυτοδιοικητικές εκλογές, και το ατέλειωτο και δη μακροχρόνιο ράβε-ξήλωνε της Ομόνοιας περνάει απαρατήρητο …Σε ένα μόνο σημείο μια πινακίδα ζητάει τη συγγνώμη για την ενόχληση (προσωρινή βέβαια!) που θα επιφέρει στους πολίτες, αλλά το πράγμα πάει ως εκεί : «Ανεπαισθήτως» οι πόροι κατευθύνονται σε ένα κεντρικό σύμβολο της Αθήνας και επομένως αφαιρούνται από τους πόρους που θα στηρίξουν την «αθηναϊκή περιφέρεια», δηλαδή τις κακοφορμισμένες περιοχές της πόλης που έχουν επείγουσα ανάγκη ενίσχυσης….
Η Ομόνοια του Φίλιππα Φιλίππου που έγραψε τόσα και τόσα για τους μπασκετικούς και ποδοσφαιρικούς θριάμβους που τελέσθηκαν επί του εδάφους της, η Ομόνοια του Γιώργου Ιωάννου, με τα ομοφυλόφιλα στέκια, συνεχίζει την μεγάλη ιστορία των επεμβάσεων και αλλαγών . Η περιπέτειά της ξεκινάει σαν «Πλατεία Όθωνος», προς τιμήν του πρώτου Βασιλιά της χώρας, όμως το σημερινό της όνομα το πήρε το 1863, για να εκφράσει τη συμφιλίωση δύο αντιμαχομένων παρατάξεων της εποχής εκείνης – των πεδινών και των ορεινών. Στη διάρκεια του χρόνου πήρε ποικίλες μορφές - άλλοτε έγινε ορθογώνια με βάση τα σχέδια Κλεάνθη και Σάουμπερτ και άλλοτε κυκλική με τα σχέδια του Κλέντσε, που υπήρξε πλέον συντηρητικός και φειδωλός στην διαχείριση του χώρου. Άλλοτε είχε φοίνικες (επί Σπύρου Μερκούρη) και άλλοτε είχε αγάλματα, με κορυφαίο όλων των «Δρομέα» του γλύπτη Βαρώτσου. Άλλοτε ήταν μικρότερη και άλλοτε έγινε μεγαλύτερη : Το 2002, υπουργεύοντος του Κώστα Λαλιώτη, μια νέα ανάπλασή της ανέλαβε το έργο της μεγέθυνσης – έγινε 4500 τετραγωνικά μέτρα - έναντι ενός εξωφρενικού ποσού (2,2δις δραχμές). H νέα ανάπλαση δεν είχε λάβει πρόνοια για την ιδιαιτερότητα του χώρου και την έκθεσή του στις υψηλές καλοκαιρινές θερμοκρασίες : Η ομάδα που κέρδισε στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό ήξερε πολλά, όμως δεν διέθετε τον κοινό νου για να επινοήσει λύσεις για την αντιμετώπιση της υπερθέρμανσης στους θερινούς μήνες…Ειπώθηκαν τότε ουκ ολίγα, έγινε μέγας διάλογος από τα μίντια και πολλοί «ειδικοί» το έβαλαν στα πόδια μπροστά στην εφόρμηση της κοινής λογικής. Και παρά την εντυπωσιακή βολή του αείμνηστου Καλαντίδη της Εταιρείας Ενοποίησης των Αρχαιολογικών Χώρων - ότι οι Αθηναίοι θα «συνηθίσουν» την Ομόνοια όπως οι Παρισινοί συνήθισαν το Μπομπούρ!» (Συνέντευξη, 21.4.2003) - οι Αθηναίοι απεδείχθησαν αμετανόητοι οπαδοί της σκιάς στο κατακαλόκαιρο…..