Τι συμβαίνει άραγε γύρω μας?

Του CENSOR*

Οι εξελίξεις από τις αρχές Φλεβάρη μέχρι και σήμερα είναι σαρωτικές. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια και οξύνοια για να γίνουν κατανοητές οι εξελίξεις, και κυρίως συναισθηματική απόσταση. Συναισθηματική αποστασιοποίηση, ώστε να μη χαθεί το αναγκαίο κριτικό πνεύμα και στάση. Η ύπαρξη μιας κυβέρνησης με κορμό την κομμουνιστογενή Αριστερά δημιουργεί εύλογη και απολύτως κατανοητή ευφορία στην παλαιότερη στελέχωση της Αριστεράς: «Οι αγώνες τώρα δικαιώνονται». Από την άλλη πλευρά, η ύπαρξη πια ενός ευρέος κοινωνικού φάσματος που υπάρχει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και το οποίο είτε δεν ψηφίζει καν είτε ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ με πολύ χαμηλές προσδοκίες, ωθεί στην αποδοχή και του πιο ελάχιστου συμβιβασμού, που θα αφήνει, όμως, περιθώρια για μια πολιτική «διχτυού ασφαλείας».

Η ύπαρξη αυτής της μεγάλης πίεσης από το πιο κάτω και ιδίως το πιο «αποκλεισμένο» τμήμα των λαϊκών στρωμάτων μπορεί να έχει μια διπλή διαλεκτική: από την μια πλευρά, μπορεί να δημιουργήσει μια εκρηκτική κατάσταση, αν δεν ικανοποιηθεί ούτε καν το δίχτυ κοινωνικής ασφαλείας - και αυτό είναι μια «σκληρή» ώθηση προς την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ για να πάρει έστω και μικρές παραχωρήσεις από την Μέρκελ και την ηγεσία της Ευρωζώνης. Από την άλλη πλευρά, η λογική αυτών των στρωμάτων μπορεί να δημιουργήσει και ένα δίχτυ πολιτικής ασφαλείας και στέρεης κοινωνικής αντιπροσώπευσης γύρω από την κυβέρνηση για ένα πρώτο διάστημα - με τη διαφορά ότι αυτή η ταξική στρωμάτωση, φοβούμενη ότι μια ρήξη μπορεί να διακυβεύσει τις μικρές παραχωρήσεις προς αυτήν και να οδηγήσει στην «τρομακτική χρεοκοπία», μπορεί να λειτουργήσει και πολύ αντιδραστικά κατά της τάσης κλιμάκωσης της σύγκρουσης με την έννοια ότι το μείζον θα καταστρέψει το έλασσον, ιδίως στην περίπτωση της εξόδου από το ευρώ. Μια τέτοιου τύπου στήριξη θα μπορούσε να αντιστοιχηθεί σε λατινοαμερικάνικα δεδομένα και κυρίως όχι υπό την εκδοχή της Βενεζουέλας αλλά υπό την εκδοχή της Βραζιλίας του Λούλα και της Ρούσεφ. Ένα τέτοιο μοντέλο συνδέει το κράτος και τμήματα του κεφαλαίου -και μάλιστα ίσως τα πιο δυναμικά- με τα πιο πληβειοποιημένα λαϊκά-εργατικά στρώματα και με τα ισχυρά τμήματα των μεσαίων στρωμάτων. Θεωρητικά, αλλά πολύ θεωρητικά, υπάρχει ακόμη και το ενδεχόμενο μιας συνολικότερης σύγκρουσης με την Ε.Ε. με απρόβλεπτες διαστάσεις, με την εφαρμογή ενός φιλεργατικού μεταρρυθμιστικού προγράμματος, μη εξαντλούμενου στην ανθρωπιστική κρίση. Αυτή η εκδοχή θα οδηγούσε, όντως, σε αλλαγή κοινωνικού και πολιτικού παραδείγματος. Ας γίνουμε, όμως, πιο ειδικοί στις διαπιστώσεις μας.

Η ΔΙΑΠΑΛΗ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΜΙΣΘΩΤΟΥ ΚΑΙ ΑΝΕΡΓΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ

Η μεγάλη στροφή προς τον ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 και ιδίως κατά τις τελευταίες εκλογές και κυρίως στα λαϊκά στρώματα και στις λαϊκές-εργατικές-μικροαστικές περιοχές της Αθήνας και των μεγάλων πόλεων συμβαίνει παράλληλα προς μια περίοδο μεγάλης κινηματικής κάμψης και υποχώρησης και ύφεσης του κοινωνικού ριζοσπαστισμού. Από το 2012 ως το 2015 οι μηχανισμοί του «κράτους έκτακτης ανάγκης» και των καπιταλιστών κατέστησαν σαφές ότι καμία διεκδίκηση δεν μπορεί να νικήσει και ότι το κράτος θα είναι όλο και πιο στεγανό και πιο κατασταλτικό απέναντι στους κοινωνικούς αγώνες (Σκουριές, καθαρίστριες , απολυμένοι του Δημοσίου, νεολαία κλπ). Ήταν λοιπόν λογικό οι εκλογές να θεωρηθούν από τον λαϊκό και τον εργατικό κόσμο ως η μόνη πολιτική διέξοδος, πράγμα που πολιτικοποίησε και πόλωσε έντονα τα δύο διαφορετικά στρατόπεδα. Όμως, η λαϊκή- εργατική στάση, όπως εκφράσθηκε κοινοβουλευτικά και όπως είναι πρακτικά, δεν είναι μια και μοναδική. Αυτή η διχοστασία εκφράζεται και στην αυθόρμητη κατάσταση της τάξης και στην πολιτική της έκφραση μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ.

Κατά τη γνώμη μας, υπάρχουν τρεις διαφορετικές ταξικές τάσεις και στάσεις, οι οποίες άλλοτε συμμαχούν και άλλοτε αποκλίνουν μεταξύ τους:

Κατερρέει το σκάνδαλο ξεπουλήματος του Ελληνικού

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ

Δελτίο Τύπου 13.2.2015

ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑΤΟΣ TOY ΕΛΛΗΝΙΚΟY!

« H εξαγορά του Ελληνικού υπήρξε σκανδαλώδης, ενώ τα σχέδια για την αξιοποίηση του Ελληνικού είναι ακραία αντιπεριβαλλοντικά. Εμείς θα επανεξετάσουμε αυτή τη σκανδαλώδη εξαγορά με στόχο την ακύρωσή της».

Η «Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο στο Ελληνικό», χαιρετίζει την προαναφερόμενη τοποθέτηση του αρμόδιου Υπουργού κ. Παν. Λαφαζάνη, στα πλαίσια των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης, επισημαίνοντας ότι εκκρεμεί από την Βουλή η επικύρωση της σύμβασης εξαγοράς του Ελληνικού, ενώ δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί η διαδικασία ελέγχου της σχετικής Σύμβασης από το Ελεγκτικό Συνέδριο.

Η «Επιτροπή Αγώνα» θεωρεί απαράδεκτους τους ισχυρισμούς της εταιρείας «Lamda Development» (L.D) του Ομίλου Λάτση, όπως διατυπώνονται σε ανακοίνωσή της στις 11.2.2015 σχετικά με τις δηλώσεις Π. Λαφαζάνη.

Η επικαλούμενη από την L.D «καθ’ όλα νόμιμη διαδικασία», βρίθει μεθοδεύσεων, παρανομιών και παραβιάσεων Συνταγματικών επιταγών, διατάξεων εθνικών νόμων και κοινοτικής νομοθεσίας.

Σχετικά με την δήλωση της L.D ότι «…παραμένει προσηλωμένη στην ανάγκη διαλόγου και γόνιμης συνεννόησης με το Ελληνικό Δημόσιο αναφορικά με το έργο του Ελληνικού», πιστεύουμε ότι, πράγματι, πρέπει επιτέλους να ανοίξει ένας δημόσιος διάλογος τόσο για τα πραγματικά σχέδια της εταιρείας του Ομίλου Λάτση για το Ελληνικό, όσο και για τις μεθοδεύσεις ενός ανεκδιήγητου «διαγωνισμού» που κατέληξε στην επιλογή του μοναδικού υποψηφίου, της «Lamda Development», με ένα εξευτελιστικό αντίτιμο, το οποίο προβλέπεται να εισπραχθεί σε βάθος …δεκαετίας.

O Όμιλος Λάτσης θα ήταν προτιμότερο να σιωπά και όχι να εμφανίζεται ως δήθεν…«εθνικός ευεργέτης».

Καλούμε την Κυβέρνηση να προχωρήσει άμεσα στην κατάργηση του ισχύοντος μνημονιακού νόμου 4062/2012 και στην διαμόρφωση ενός νέου νόμου που θα καθορίσει διαφορετικές χρήσεις γης και όρους δόμησης στο Ελληνικό και στην παραλιακή ζώνη του Αγίου Κοσμά, σύμφωνα με τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες και όχι με τα κερδοσκοπικά συμφέρονται του Ομίλου Λάτση.

Η «Επιτροπή Αγώνα» θεωρεί ότι, πέρα από τη νομιμότητα της διαδικασίας και το ύψος του τιμήματος, η σημερινή Κυβέρνηση, οφείλει να συνυπολογίσει το κοινωνικό και περιβαλλοντικό κόστος της ιδιωτικοποίησης και της δόμησης του χώρου του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού και της παραλίας του Αγίου Κοσμά θέτοντας διαφορετικούς στόχους από τις προηγούμενες Κυβερνήσεις.

Το Ελληνικό πρέπει να παραμείνει δημόσιος και ελεύθερος χώρος και να μετατραπεί σε Μητροπολιτικό Πάρκο υψηλού πράσινου με πολιτιστικές, αθλητικές και άλλες κοινωφελείς δραστηριότητες.

Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο στο Ελληνικό

parkoellinikou@gmail.com

Χρ. Βερναρδάκης: Το κόμμα, η κυβέρνηση και το κράτος

 

Του Χριστόφορου Βερναρδάκη*

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές και σχημάτισε κυβέρνηση. Και από σήμερα καλείται, μεταξύ πολλών άλλων βεβαίως, να αντιμετωπίσει ένα καινούργιο και ίσως πολυπλοκότερο πρόβλημα. Αυτό των σχέσεων του κόμματος με την κυβέρνηση και το κράτος. 

Υπάρχουν σε γενικές γραμμές δύο τρόποι να απαντηθεί αυτό το πρόβλημα: Ο πρώτος είναι να αποδεχτεί κανείς ότι διαχειρίζεται την υφιστάμενη δομή, με τον ίδιο λίγο έως πολύ (παλαιό) τρόπο και την ίδια (παλαιά) μεθοδολογία. Ο δεύτερος, να αποδεχτεί ότι έχει μια πρόκληση μπροστά του, τη διεύθυνση του κράτους (και της κυβέρνησης ειδικότερα) προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων, επομένως μια μακρά διαδικασία ριζικών μετασχηματισμών, τόσο του κράτους καθαυτού όσο και των δομών πολιτικής αντιπροσώπευσης. Ενας ευρύτερα διατυπωμένος φόβος προεκλογικά ήταν το κατά πόσον ο «ΣΥΡΙΖΑ θα γινόταν ΠΑΣΟΚ». Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε ΠΑΣΟΚ -ούτε θα μπορούσε να γίνει- λόγω της συμμετοχής στα ψηφοδέλτια ορισμένων ανθρώπων προερχόμενων από το ΠΑΣΟΚ, ούτε πρόκειται να γίνει ΠΑΣΟΚ εξαιτίας του γεγονότος ότι στην κυβέρνηση συμμετέχουν ορισμένοι με ΠΑΣΟΚικό παρελθόν. Η συζήτηση αυτή -όσο κι αν απηχεί υπαρκτούς και βάσιμους φόβους- είχε και έχει λάθος παραδοχές. Ο κίνδυνος ο «ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ΠΑΣΟΚ» θα γίνει ορατός τώρα.

Αλλά τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Σημαίνει: α) Να «απορροφηθεί» το κόμμα από το κράτος. Να «αδειάσει» δηλαδή το κόμμα και να γίνει «κράτος» και «κυβερνητικές θέσεις». β) Να πάψει να αναζητεί τους πόρους του στην κοινωνία (όλων των ειδών τους πόρους: προγραμματικούς, ιδεολογικούς, οικονομικούς, ανθρώπινους, κ.λπ.) και να μεταβληθεί σε ένα είδος «κρατικού κόμματος» όπου όλοι οι πόροι του εξαρτώνται και προέρχονται από το κράτος. γ) Να θεωρηθεί ότι ο χώρος συγκρότησης και αναπαραγωγής της κοινωνικής συμμαχίας που εκπροσωπείται είναι η «κυβέρνηση» (και το κράτος κατ’ επέκτασιν) και όχι το κόμμα. Το τρίτο αυτό στοιχείο θα επισφράγιζε την «κρατικοποίηση» του κόμματος και το μετασχηματισμό του σε ένα εκλογικίστικό και προσωποκεντρικό πελατειακό οργανισμό. Τότε και μόνον τότε «θα γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ νέο ΠΑΣΟΚ», αν δηλαδή ενσωματώσει λειτουργίες και δομές πολιτικής αντιπροσώπευσης που τον μεταβάλλουν από κόμμα της κοινωνίας σε κόμμα του κράτους. Αυτό, δηλαδή, που κατέληξε να είναι και να εκπροσωπεί το ΠΑΣΟΚ.

Πυρήνας παραγωγής πολιτικής

Στην εφαρμοσμένη άσκηση της πολιτικής (και κυρίως της αστικής πολιτικής) θεωρείται ορθόν το «κόμμα» να υποβαθμιστεί και όλο το κέντρο βάρους να μετατοπιστεί στην «κυβέρνηση». Τεράστιο στρατηγικό και ιστορικό λάθος. Το κόμμα είναι «μόνιμος» σχηματισμός («θεσμός»), η κυβέρνηση «προσωρινή». Το κόμμα είναι η συνέχεια της συλλογικής συνείδησης, η κυβέρνηση είναι μία στιγμή και μία πλευρά της πολιτικής του. Επομένως, το κόμμα είναι το επίκεντρο οργάνωσης και αναπαραγωγής κοινωνικών συμμαχιών, το κόμμα είναι ο συμπυκνωτής του πολιτικού προγράμματος που εφαρμόζεται, το κόμμα εντέλει είναι ο πυρήνας παραγωγής πολιτικής. Η λειτουργία αυτή δεν αφορά μόνον στα αριστερά κόμματα. Αφορά σε όλων των ειδών τα κόμματα αντιπροσώπευσης (ακόμα και τα αστικά ή συντηρητικά που δεν εξαρτώνται μονομερώς από το κράτος), αφού στη ρίζα αυτής της θέσης ενυπάρχει η αποδοχή του «κόμματος» ως του βασικού θεσμού πολιτικής αντιπροσώπευσης. Αλλά βεβαίως, αφορά πολύ περισσότερο ένα αριστερό κόμμα, ένα «κόμμα των μαζών» όπως θα λέγαμε κάποτε.
Με βάση τα παραπάνω επιβάλλεται στη σημερινή συγκυρία να ανοίξει μια σε βάθος συζήτηση για το «κόμμα ΣΥΡΙΖΑ», συζήτηση όμως που πρέπει να είναι μεθοδολογικά οριοθετημένη, τεκμηριωμένη και δυναμική σε νέες ιδέες. Με άλλα λόγια, δεν μπορεί να είναι μια συζήτηση «κωφών», ούτε μια συζήτηση ανθρώπων με προϋπάρχουσες ιδεοληψίες.

Το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ

Εν όψει αυτής της συζήτησης είναι πιστεύω κρίσιμες οι παρακάτω συντεταγμένες:
* Το «κόμμα ΣΥΡΙΖΑ» ισορροπεί σήμερα σε τεντωμένο σχοινί. Κάνει θαυμάσια πράγματα, αλλά και αδικαιολόγητα λάθη. Είναι και σεκταριστικό και ανοικτό. Είναι και γραφειοκρατικό και φιλελεύθερο. Για την ακρίβεια, αδυνατεί να οριοθετήσει μεθοδολογικά τη λειτουργία του. Απέχει πολύ από το να θεωρηθεί «κόμμα των μελών», με μεγάλη ευθύνη των ηγετικών του οργάνων, αλλά και οι Οργανώσεις των Μελών πολλές φορές αδυνατούν να λειτουργήσουν ως «κόμμα μαζών» και όχι ως «κόμμα στελεχών». Με δύο λόγια, το κόμμα μας απέχει πολύ από το να θεωρηθεί συλλογικός διανοούμενος των «από κάτω».
* Χωρίς κόμμα, ωστόσο, δεν μπορεί να υπάρξει ούτε κυβέρνηση, ούτε αριστερό πρόγραμμα, γιατί το κόμμα είναι ο οργανωτής και ο εκφραστής της «κοινωνικής συμμαχίας». Είναι το πεδίο αποκρυστάλλωσής της. Το κόμμα δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να ξεπεραστεί ή να αγνοηθεί. Επιβάλλεται να διορθωθεί, έτσι ώστε να διαδραματίσει ιστορικό ρόλο μακράς πνοής.
* Η συζήτηση περί σχέσεων κόμματος – κυβέρνησης δεν πρέπει να γίνει με παλαιές και ξεπερασμένες θεωρητικές προσεγγίσεις. Συνήθως η συζήτηση αυτή εξαντλείται σε διαπιστώσεις δεοντολογίας: «το κόμμα (πρέπει να) σπρώχνει την κυβέρνηση», «(να) κριτικάρει την κυβέρνηση», «(να) ελέγχει την κυβέρνηση», κ.λπ. Είναι κατά τη γνώμη μου λάθος μέθοδος συζήτησης, λάθος σημείο αφετηρίας. Το κόμμα για να τα κάνει όλα αυτά και πολύ περισσότερα πρέπει να αλλάξει το πεδίο της δραστηριότητάς του. Το κόμμα δεν πρέπει να «βλέπει» προς την κυβέρνηση, αλλά προς την κοινωνία και το κοινωνικό σώμα. Να οργανώσει και να κάνει συνεκτική την κοινωνική συμμαχία που σήμερα κτίζεται. Εχει το δικό του πεδίο βολής, το δικό του ορίζοντα. Θα ήταν δομικό λάθος να εξαρτήσει τη δουλειά του και το χώρο του από την κυβέρνηση. Ούτε μπρος ούτε πίσω από την κυβέρνηση. Κανένας ετεροκαθορισμός από την κυβέρνηση. Στροφή προς το κοινωνικό σώμα, με μαζικό προσανατολισμό, στρατηγική συγκρότησης κοινωνικών μετώπων και ανάδειξη μαζικών κοινωνικών στελεχών. Αφού τα κάνει όλα αυτά, τότε η επίδραση προς την «κυβέρνηση» θα είναι αυτονόητη και πολύ σημαντική. Γιατί, απλούστατα, δεν θα είναι παρακολούθημα του κράτους αλλά «κόμμα της κοινωνίας».
* Το κόμμα επιβάλλεται να αποκτήσει μαζικό προσανατολισμό και συγκροτημένη δουλειά πεδίου. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Το κόμμα πρέπει να ρίξει το βάρος του στη διεύρυνση και σταθεροποίηση της κοινωνικής εκλογικής βάσης, να αντιστοιχηθεί με αυτήν με ένα πολιτικό πρόγραμμα και μια πολιτική ανάδειξης νέας γενιάς μαζικών κοινωνικών στελεχών, με μετρήσιμους στόχους μέσα στην επόμενη πενταετία. Στην πρώτη γραμμή των στόχων του πρέπει να είναι: η δημιουργία / ισχυροποίηση συνδικάτων και δομών κοινωνικής αντιπροσώπευσης, με έμφαση στην ένταξη όλων των «αποκλεισμένων» σε αυτήν, ο πλήρης εκδημοκρατισμός της ΓΣΕΕ και η οριστική συντριβή του συνδικαλιστικού καρτέλ που λυμαίνεται τα συνδικάτα, η ανάπτυξη ενός ισχυρού και δομημένου νεολαιίστικού και πολιτισμικού κινήματος στη χώρα, με έμφαση στην κατοχύρωση κοινωνικών και επικοινωνιακών δικαιωμάτων, και βεβαίως, η ενίσχυση των τοπικών δομών αλληλεγγύης με στόχο την καθοριστική ενίσχυση της Αριστεράς στο τοπικό κράτος (γειτονιές, Δήμοι, Περιφέρειες), εκεί δηλαδή που συγκροτούνται και ανασυγκροτούνται οι κοινωνικές συμμαχίες μακροχρόνια.
* Προφανώς, όλη αυτή η στρατηγική για το κόμμα περνάει μέσα από την ενίσχυση των δομών του και της ενδοκομματικής του δημοκρατίας. Επιβάλλεται μια διευρυμένη συζήτηση για ένα κόμμα μαζικό, ανοικτό στα κοινωνικά κινήματα και τις συλλογικότητες, με καταστατικές αλλαγές που θα εμβαθύνουν τη δημοκρατία και την εσωκομματική απογραφειοκρατικοποίηση, με αναβαθμισμένα όργανα πολιτικής συγκρότησης και παραγωγής πολιτικής και στρατηγικής.

* Ο Χρ. Βερναρδάκης είναι επίκουρος καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης ΑΠΘ.

Πανευρωπαϊκή δράση αξιοπρέπειας & αλληλεγγύης την Κυριακή 15/2

Mετά την επιτυχημένη συγκέντρωση της Τετάρτης 11/2 στο Σύνταγμα και σε όλες τις μεγάλες πόλεις στην Ελλάδα και την Ευρώπη, ανακοινώθηκε προ ολίγου μέσω των social media το νέο ραντεβού για την Ημέρα Πανευρωπαϊκής Δράσης Αξιοπρέπειας και Αλληλεγγύης, Κυριακή 15 Φεβρουαρίου, στις 16.00

• ΕΔΩ ο χάρτης με τις κινητοποιήσεις στήριξης του ελληνικού λαού σε όλο τον κόσμο

Με κεντρικό σύνθημα "Δεν μασάμε στους εκβιασμούς- Δεν κάνουμε πίσω - Θα νικήσουμε", το κάλεσμα της 15ης Φεβρουαρίου: 
Ήδη οι μεγάλες κινητοποιήσεις του ελληνικού λαού, αλλά και οι συγκεντρώσεις συμπαράστασης σε πόλεις του εξωτερικού αποτελούν το ισχυρότερο διαπραγματευτικό χαρτί στην προσπάθεια της κυβέρνησης.

Η Κυριακή 15 Φλεβάρη αποτελεί τον επόμενο μεγάλο σταθμό, ως Ημέρα Πανευρωπαϊκής Δράσης Αξιοπρέπειας και Αλληλεγγύης.

Προσπαθούν να μας εκβιάσουν και να μας φοβίζουν. Να μην τους κάνουμε τη χάρη!
Να πάρουμε την σκυτάλη και να σηκώσουμε το γάντι! Ήρθε η ώρα να πάρει και ο λαός την υπόθεση της ανατροπής στις πλάτες του.

Να υψώσουμε το ανάστημά μας και να στείλουμε ένα παλλαϊκό μήνυμα ενάντια στη λιτότητα και τα μνημόνια, υπέρ της δημοκρατίας και της προκοπής.

Να μη μασήσουμε στους εκβιασμούς της ΤΡΟΙΚΑ και των υποστηρικτών τους στην Ελλάδα, ολιγαρχία, καναλάρχες.

Ήρθε η ώρα να φοβηθούν αυτοί και να ακούσουν δυνατά τη φωνή μας. Επιλέγουμε την αξιοπρέπεια και ζητάμε για εμάς και τους λαούς όλης της Ευρώπης μια μεγάλη ανάσα αλλαγής.

Καλούμε όλους τους λαούς της Ευρώπης να δείξουν έμπρακτα την υποστήριξή τους στον αγώνα του ελληνικού λαού και της ελληνικής κυβέρνησης για μια Ευρώπη της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης.

Συνεχίζουμε με πείσμα και αυτοπεποίθηση.

Θα νικήσουμε!

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ & ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 15/2! ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ! ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ-ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ-ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ!
ΕΕ και ΕΚΤ προσπαθούν να στριμώξουν την ελληνική κυβέρνηση με μαφιόζικους εκβιασμούς για διακοπή ρευστότητας! Θέλουν να πετύχουν ένα νέο μνημόνιο με άλλο όνομα, να συνεχίσουν τη λιτότητα που έχει φέρει στην εξαθλίωση τον ελληνικό λαό, να μας αναγκάσουν να πληρώσουμε ένα χρέος που δεν δημιουργήσαμε!

Τους απαντάμε:

- ΔΕΝ τα φάγαμε μαζί! Να τα πάρετε από τους τραπεζίτες που δημιούργησαν το χρέος!

- ΔΕΝ εκβιαζόμαστε! Η επιβίωσή μας και η αξιοπρέπειά μας είναι πάνω από τα κέρδη σας!

- ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ! Δεν χρειαζόμαστε τρόικες και μνημόνια! Κανένας συμβιβασμός με όσους πέρασαν τη θηλειά στο λαιμό του ελληνικού λαού!

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ, ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΠΥΡΓΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 15/2 ΣΤΙΣ 5ΜΜ. ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!


Και μια απαραίτητη διευκρίνιση από όσους πήραμε την πρωτοβουλία για το συγκεκριμένο κάλεσμα:

Συνειδητά δεν αποτελεί κάλεσμα «στήριξης της κυβέρνησης». Θεωρούμε ότι πρέπει να είμαστε όλοι και όλες εκεί, ανεξάρτητα από το αν συμφωνούμε ή όχι με τους χειρισμούς της κυβέρνησης. Γι'αυτό και προτάξαμε το σύνθημα ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ, ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ! Καλούμε και την ελληνική κυβέρνηση να μην κάνει πίσω στους εκβιασμούς, να μη δεχτεί ούτε ένα μέτρο λιτότητας στο όνομα ενός ληστρικού, άδικου χρέους για το οποίο δεν ευθύνεται ο λαός. Προτάσσουμε τις ανάγκες των εργαζόμενων και των ανέργων, το δικαίωμα του λαού στη ζωή και την αξιοπρέπεια, την ανάγκη για άμεση ανακούφιση ενός κόσμου που εδώ και πέντε χρόνια συνεχώς εξαθλιώνεται. Σε αυτόν τον αγώνα πρέπει να χωράμε όλες και όλοι, όποια κι αν είναι η γνώμη μας για την κυβέρνηση! Η κυβέρνηση οφείλει να ταχθεί με την πλευρά του λαού και όχι το αντίθετο!

Ανακοίνωση της συσπείρωσης για τη νέα κυβέρνηση και τις πολιτικές εξελίξεις

συσπειρωση αριστερων μηχανικων 

ΠΡΩΤΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Ιστορική Εξέλιξη

Η Συσπείρωση Αριστερών Μηχανικών χαιρετίζει την απομάκρυνση της μισητής συγκυβέρνησης της καταστροφής, που τόσα δεινά επέφερε πάνω στην κοινωνία, αλλά και στους μηχανικούς, εφαρμόζοντας τις μνημονιακές πολιτικές. Μας ικανοποιεί η νίκη της αριστεράς, για πρώτη φορά σε βουλευτικές εκλογές στη χώρα μας. Μοιραζόμαστε τη χαρά μας με εκατομμύρια συμπολίτες μας, ακόμα και όσοι από εμάς είχαμε ή διατηρούμε σοβαρές διαφορές ή επιφυλάξεις για τον ΣΥΡΙΖΑ και την πολιτική του πρόταση.

Η νίκη αυτή, συνέχεια της μεγάλης αλλαγής του πολιτικού σκηνικού τα τελευταία 5 χρόνια μνημονιακής πολιτικής, είναι ιστορική. Είναι καταρχήν το αποτέλεσμα των αγώνων σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, στους χώρους εργασίας, στις πλατείες των αγανακτισμένων, στις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, στα τοπικά και περιβαλλοντικά κινήματα. Αγώνων που αργά αλλά σταθερά γκρέμισαν βεβαιότητες, έσπασαν το φόβο και την τρομοκρατία, δυνάμωσαν συνειδήσεις. Όμως, ως ένα βαθμό, είναι και αποτέλεσμα ανάγκης, απλής εκλογικής στροφής, χωρίς άλλη συμμετοχή στους κοινωνικούς αγώνες, σημαντικού ποσοστού ψηφοφόρων, ακόμα και μέχρι πρόσφατα ευημερούντων, που έχουν βάναυσα πληγεί από τις μνημονιακές πολιτικές. Η μετάβαση τέτοιου κόσμου, από την απλή εκλογική μεταστροφή στον βαθύτερο κοινωνικό προβληματισμό και την αγωνιστική δράση, παραμένει μεγάλο ζητούμενο.

Η εξέλιξη αυτή ανοίγει νέους δρόμους, νέες ελπίδες αλλά και απαιτήσεις. Κρίσιμο ζητούμενο, για να ανατρέψουμε τις κατευθύνσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων, του ΔΝΤ και της ΕΕ, να συγκρουστούμε με τα συμφέροντα των λίγων που εξυπηρέτησαν, είναι να πειστούν οι κοινωνικές δυνάμεις που έχουν πληγεί, ότι οι λύσεις στα προβλήματά τους μπορούν να δοθούν μόνο με τη δική τους συμμετοχή. Το τέλος των μνημονίων, με τα οποία εκδηλώθηκαν, με επιθετικό παροξυσμό, τα νεοφιλελεύθερα σχέδια ολόκληρων δεκαετιών που προηγήθηκαν, είναι άρρηκτα δεμένο με το τέλος της πολιτικής λογικής της ανάθεσης, νοσηρό κληροδότημα των δεκαετιών που προηγήθηκαν. Η θεραπεία του, θέτει τις δυνάμεις της ανατροπής μπροστά σε πολυεπίπεδα στρατηγικά ζητήματα. Για την αριστερά στον τόπο μας, κάποια θα είναι και πρωτόγνωρα. Πιο χαρακτηριστικό, ο σεβασμός στη σχετική αυτονομία:

1. των κομμάτων και των παρατάξεων (ιδίως όσων συντέλεσαν στην κυβερνητική ανατροπή, που κύριος ρόλος τους θα παραμείνει να ενεργοποιούν την κοινωνία) και

2. των κοινωνικών κινημάτων ανατροπής από

3. την κυβέρνηση, που μόνον πατώντας στη ζωντάνια και την αλήθεια των προηγουμένων, μπορεί να αποδειχθεί κυβέρνηση ανατροπής.

Η Ευθύνη της Κυβέρνησης

Με δεδομένο το εκλογικό αποτέλεσμα, σχηματίστηκε κυβέρνηση με διακηρυγμένο στόχο την ακύρωση των μνημονίων και την αποτροπή της κοινωνικής καταστροφής, με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και συμμετοχή των ΑΝΕΛ, των Οικολόγων και πολιτικού προσωπικού που εγκατέλειψε την πρόσφατη ή παλιότερη συμμετοχή ή συνεργασία του με κόμματα των μνημονικών κυβερνήσεων. Στις τελευταίες περιπτώσεις ανήκει η ανάληψη του ΥΠΟΜΕΔΙ από τον αναπληρωτή υπουργό Χρήστο Σπίρτζη, πρόεδρο του ΤΕΕ από το 2010, που μας προκάλεσε έκπληξη και σκεπτικισμό. Θα σχολιάσουμε στη συνέχεια τη ανάληψη αυτή.

Θα σταθούμε ειδικά στο υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΑΠΕ) και το ΥΠΟΜΕΔΙ γιατί, στα πλαίσια του ευρύτατου κοινωνικού τους ρόλου, ρυθμίζουν άμεσα τους όρους ύπαρξης του κλάδου των μηχανικών. Όσον αφορά την υπαγωγή της πολιτικής για το Περιβάλλον στο ΥΠΑΠΕ, η μεταπολιτευτική πείρα έχει δείξει ότι ένα αυτόνομο υπουργείο Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού αποτελεί κλειδί για τον υπερκείμενο έλεγχο των δραστηριοτήτων όλων των υπουργείων, απαραίτητο φορέα για την κατάργηση του καταστροφικού μνημονιακού θεσμικού οικοδομήματος και τη δημιουργία της αναγκαίας σημερινής νομοθεσίας.

Για τον αναπληρωτή υπουργό ΠΟΜΕΔΙ σημειώνουμε ότι κατά τη διάρκεια της προεδρικής θητείας του στο ΤΕΕ, η Συσπείρωση (όπως και το μεγαλύτερο μέρος της αριστεράς και των κινητοποιημένων μηχανικών) βρέθηκε σε ρήξη με διαχειριστικές του πολιτικές:

(υπενθυμίζουμε θέσεις μας στις εκλογές ΤΕΕ 2013)

Υπό παραίτηση o πρόεδρος του ΤΕΕ ο Χρ. Σπίρτζης

Ο Σπίρτζης θα υποβάλλει την παραίτησή του επίσημα μόλις ορκιστεί υπουργός. (δεν έχει ορκιστεί ακόμα). Συνεπώς διατηρεί ακόμη σήμερα τη θέση του προέδρου.

Μεταβατικός πρόεδρος του ΤΕΕ ο Θ. Σεραφίδης

Ανοίγει και επίσημα η διαδικασία διαδοχής για τη θέση του προέδρου του Τεχνικού Επιμελητηρίου της Ελλάδας με την παραίτηση του Χρήστου Σπίρτζη που υποβάλλεται στη σημερινή (χθεσινή) συνεδρίαση της Διοικούσας Επιτροπής.

Ο νέος αναπληρωτής υπουργός Υποδομών και Δικτύων, αποχωρεί από το ΤΕΕ για να αναλάβει τα νέα του καθήκοντα, ενώ χρέη προέδρου μέχρις ότου η Διοικούσα κινήσει τη διαδικασία εκλογής νέου προέδρου, θα ασκεί ο πρώτος αντιπρόεδρος του ΤΕΕ και επικεφαλής της ΕΛΕΜ κ. Θόδωρος Σεραφίδης.

http://www.ered.gr/m...ge.php?id=46583

Τόσο ο Χρ. Σπίρτζης, όσο και ο Θ. Σεραφίδης δραστηριοποιήθηκαν για πρώτη φορά στο χώρο του Επιμελητηρίου στις εκλογές του 1997.

Πηγή: http://www.ered.gr/c...s/#.VN2d5fl_tB0

ΤΕΕ: χρονοβόρα η εκλογή προέδρου με πλειάδα υποψηφίων

Οκτώ από τα 14 μέλη της Διοικούσας Επιτροπής του ΤΕΕ αναμένεται να διεκδικήσουν, σύμφωνα με πληροφορίες του ered.gr, την προεδρία του Επιμελητηρίου, σε μια κούρσα που θα βγάλει νικητή μετά το καλοκαίρι. Και αυτό γιατί η παραίτηση Σπίρτζη θα πρέπει να διαβιβαστεί στην Αντιπροσωπεία και τότε θα ξεκινήσει ο χρόνος των 20 ημερών για την εκλογή του νέου προέδρου.

Ο απερχόμενος πρόεδρος με την υποβολή της παραίτησης του στην Διοικούσα, ουσιαστικά δίνει χρόνο οργάνωσης στη διάδοχη κατάσταση, ένα χρόνο που χρειάζεται ώστε να διαμορφωθούν οι συμμαχίες και οι ισορροπίες που θα προτάξουν το νέο ρόλο που θα διεκδικήσει το ΤΕΕ στα νέα δεδομένα.

Ο ίδιος ο απερχόμενος πρόεδρος διαχειριζόμενος το χαρτοφυλάκιο των αποκρατικοποιήσεων (δίκτυα και υποδομές) θα προτάξει τις συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα στην υλοποίηση αναπτυξιακών έργων που άπτονται τόσο της Χώρας όσο και την Πόλης.

Ετσι ο Χρ. Σπίρτζης, καλείται από τη θέση του Yπουργού να παίξει το ρόλο του αείμνηστου Κουλουμπή-επί Αν. Παπανδρέου-με τον καθ’ ύλην αρμόδιο στη διαχείριση τεχνικών ζητημάτων και το Επιμελητήριο σε ρόλο Συμβούλου της Κυβέρνησης, μια ισορροπία που την τελευταία διετία είχε διαρραγή.

Σε ότι αφορά τα εσωτερικά του ΤΕΕ, τίθεται ζήτημα αναπλήρωσης της θέσης, η οποία ενδέχεται να παραμείνει κενή καθώς -σύμφωνα με τον κανονισμό- αντικατάσταση υφίσταται όταν υπάρχει πρόεδρος και όχι όταν αυτός έχει παραιτηθεί.

Σε ότι αφορά τους "μονομάχους", η ΔΚΜ διαθέτει τουλάχιστον δύο υποψηφίους, η ΔΗΣΥΜ τρείς, ενώ τη θέση αναμένεται να διεκδικήσουν και η κυρία Τόνια Μοροπούλου, ο κ. Αντιβαλίδης και φυσικά ο επικεφαλής της ΕΛΕΜ και νυν αντιπρόεδρος του ΤΕΕ κ. Θ. Σεραφίδης.

Πηγή

Φρένο από το ΣτΕ στην κατασκευή εμπορικού κέντρου στην Ακαδημία Πλάτωνος

Από την Καθημερινή

 

«Μπλόκο» στη δρομολογούμενη επένδυση ανάπτυξης εμπορικού κέντρου στην περιοχή της Ακαδημίας Πλάτωνος, ύψους 300 εκατ. ευρώ, έβαλε χθες το Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο έκρινε παράνομο το προεδρικό διάταγμα για την κατασκευή του κέντρου Academy Gardens, που προωθούσε η εταιρεία Artume. Με βάση την απόφαση του ΣτΕ, το προβλεπόμενο ύψος της κατασκευής δεν είναι το προβλεπόμενο για την περιοχή. Στην εν λόγω γνωμάτευση προχώρησε το Ε΄ Τμήμα του ΣτΕ, στο οποίο είχε κατατεθεί για επεξεργασία το σχετικό σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος, με το οποίο τροποποιούνταν οι όροι δόμησης στα οικοδομικά τετράγωνα συμφερόντων της εταιρείας. Ειδικότερα, το προεδρικό διάταγμα κρίθηκε παράνομο σε ό,τι αφορά το προβλεπόμενο μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος των κτιρίων (24 μέτρα), ενώ νόμιμο κρίθηκε το σκέλος που αφορά τον προβλεπόμενο συντελεστή δόμησης (2,1) και τους λοιπούς όρους δόμησης.
Η επένδυση αφορά έκταση που προσεγγίζει τα 20 στρέμματα στη συμβολή των οδών Κηφισού και Λένορμαν, την οποία απέκτησε η εταιρεία Artume το 2007. Πρόκειται για τμήμα της έκτασης στην οποία, στο παρελθόν, στεγάζονταν εγκαταστάσεις της κλωστοϋφαντουργίας Μουζάκη. Το τίμημα είχε ανέλθει σε 37 εκατ. ευρώ. Αντικείμενο της προωθούμενης επένδυσης είναι η ανάπτυξη ενός εμπορικού και ψυχαγωγικού κέντρου συνολικής εκμισθώσιμης επιφάνειας 55.000 τ.μ., που θα φέρει την επωνυμία Academy Gardens και θα φέρει πιστοποίηση κατά το πρότυπο LEED, αναφορικά με την εξοικονόμηση ενέργειας και την εν γένει χαμηλή περιβαλλοντική του επιβάρυνση. Η Artume είναι η εταιρεία ειδικού σκοπού που συστήθηκε από τον ιδιοκτήτη της έκτασης, το επενδυτικό fund MGPA της Macquarie Group, η οποία έχει εξαγοραστεί από την αμερικανική Blackrock.
Σημειωτέον ότι στην επένδυση αντιδρούν και κάτοικοι της περιοχής, με βασικό τους επιχείρημα ότι αυτή γειτνιάζει με τον αρχαιολογικό χώρο της Ακαδημίας Πλάτωνος, κάτι το οποίο απορρίπτει η διοίκηση της Artume, αναφέροντας ότι το προς ανάπτυξη οικόπεδο απέχει τουλάχιστον 1,5 χιλιόμετρο από τον αρχαιολογικό χώρο.
Σημειωτέον ότι η εταιρεία επιχειρεί την εξασφάλιση της οικοδομικής άδειας κατά τη διάρκεια των τελευταίων 2,5 ετών. Πριν από λίγους μήνες είχε υπογραφεί σχετική υπουργική απόφαση, η οποία καθόριζε την αλλαγή χρήσεων γης στην περιοχή. Ειδικότερα, η εν λόγω απόφαση τροποποιούσε το γενικό πολεοδομικό σχέδιο Αθηνών, μετατρέποντας την περιοχή από Βιοτεχνικό Πάρκο (ΒΙΟΠΑ) σε ζώνη ΒΙΟΠΑ προς εξυγίανση, μια διαδικασία στην οποία συμμετείχε ο Οργανισμός Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθηνών, όπως επίσης και ο Δήμος Αθηναίων.
Κατά το παρελθόν, η διοίκηση της εταιρείας ανέφερε ότι μέχρι σήμερα έχει καταβάλει φόρους άνω των 12 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων περί τα 4 εκατ. ευρώ αφορούν φόρους κατοχής του ακινήτου και 4 εκατ. ευρώ αφορούν στον φόρο μεταβίβασης, ενώ το υπόλοιπο ποσό αφορά σε ΦΠΑ. Επίσης, σημείωνε ότι η οικονομική κρίση δεν αποτελεί πηγή προβληματισμού για την εταιρεία, δεδομένης της αντοχής που έχουν επιδείξει τα εμπορικά κέντρα στην πτώση της κατανάλωσης, σε αντίθεση με τα μεμονωμένα εμπορικά καταστήματα.

BIOME: Αγωνιστικό πανελλαδικό τριήμερο 13-15 Φεβρουαρίου στη Θεσσαλονίκη

13-14-15 Φεβρουαρίου στη Θεσσαλονίκη

Αναλυτικά το πρόγραμμα 

Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου, 

19.00 στην ΕΤ3 στην λεωφόρο Στρατού

Βιβλιοπαρουσίαση του βιβλίου του Αντρές Ρουτζέρι 

"Οι Ανακτημένες επιχειρήσεις της Αργεντινής"

συνέκδοση των εκδόσεων των Συναδέλφων και των Ακυβέρνητων Πολιτειών.

Συζήτηση με τον μεταφραστή του βιβλίου, τα εκδοτικά εγχειρήματα και τους εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ, για τις ομοιότητες, τις διαφορές, τις δυσκολίες αλλά και τις ελπίδες που γεννά το κίνημα των κατειλημμένων εργοστασίων και επιχειρήσεων στην Αργεντινή αλλά και το "πείραμα" της ΒΙΟ.ΜΕ.

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου, 

17.30 ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ από την Καμάρα

Κάτω τα χέρια από τον αγώνα της ΒΙΟΜΕ.

Τα εργοστάσια στους εργάτες, η παραγωγή στους παραγωγούς!

Δυναμώνουμε τη φωνή μας ενάντια σε κάθε σχέδιο

 που αποσκοπεί στην διάλυση του αγώνα και την εκκένωση του εργοστασίου.

Αυτό το εργοστάσιο θα μείνει σε χέρια εργατικά!

19.00  Πανελλαδική συνέλευση εργαζομένων και αλληλέγγυων 

στο Κινηματοθέατρο "Αλέξανδρος", Εθν. Αμύνης 1

Να διευρύνουμε το δίκτυο διανομής και αλληλεγγύης

Να ενώσουμε τις εμπειρίες ενός αγώνα που έχει βρει υποστηρικτές εντός και εκτός συνόρων.

Να σπείρουμε την ιδέα της εργατικής αυτοδιαχείρισης παντού

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου, 

στο ελεύθερο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ

10.00 Ανοιχτή διάθεση προϊόντων χωρίς μεσάζοντες

Δεκάδες παραγωγοί, ποικίλων ειδών, μαζί με τους εργάτες της ΒΙΟΜΕ, 

διαθέτουν τα προϊόντα τους χωρίς μεσάζοντες.

15.00 Λαϊκό γλέντι

Γενέθλιο γλέντι στο εργοστάσιο που θα ξεκινήσει από τις 15.00 με τις συμμετοχές μουσικών όπως ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου και ο Δημήτρης Ζερβουδάκης.

 

Η Συμφωνία της Βάρκιζας: μια καταστροφική διπλωματική ήττα της Αριστεράς

του Μ. Λυμπεράτου από εδώ

Η συμφωνία που υπεγράφη στο αττικό θέρετρο της Βάρκιζας, στις 12 Φεβρουαρίου 1945, ήρθε σε επίπεδο διακηρύξεων να επιστεγάσει μια εκατέρωθεν πρόθεση των βασικών συνιστωσών που ενεπλάκησαν στη Δεκεμβριανή σύγκρουση ώστε να επικυρωθεί θεσμικά, για τους δικούς του ο καθένας λόγους, το τέλος των συγκρούσεων και να διαμορφωθεί ένα νέο πλαίσιο πολιτικής λειτουργίας συνταγματικής φύσης, που θα εγγυόταν την ομαλοποίηση της πολιτικής ζωής. Οι μόνοι που απέρριπταν πλήρως αυτή την αναγκαιότητα ήταν η άκρα Δεξιά, οι δοσίλογοι και μερίδες της νέας αστικής τάξης που γεννήθηκαν μέσα από το μαυραγοριτισμό, και που οχυρωμένοι πίσω από τους Βρετανούς, επιζητούσαν διακαώς τη διαιώνιση της πολιτικής ανωμαλίας.

Η στάση των Βρετανών

Πράγματι, σε πείσμα των ενίοτε λεονταρισμών για λόγους εντυπωσιασμού, ήταν κυρίως οι Βρετανοί εκείνοι που θεωρούσαν μια συμφωνία με το ΕΑΜ ως εκ των ων ουκ άνευ. Και αυτό όχι από μετριοπάθεια αλλά γιατί αντιλαμβάνονταν τα όρια των δικών τους δυνατοτήτων.1 Κυρίως γιατί ο ΕΛΑΣ, όχι μόνο αποδείχθηκε σφοδρός και ακατάβλητος αντίπαλος, αλλά παρά την υποχώρησή του από την Αθήνα, πολύ απείχε από το να θεωρηθεί ως πλήρως ηττημένος, κατά τρόπο που θα προεξοφλούσε την αποτροπή του ενδεχόμενου επανάληψης και επέκτασης της σύγκρουσης, και μάλιστα εκεί που ο ΕΛΑΣ πλεονεκτούσε, δηλαδή στην ελληνική ύπαιθρο.2 Γιατί σε αυτήν, λόγω του αντάρτικου κατά των Γερμανών που προηγήθηκε, είχε το τακτικό πλεονέκτημα της εμπειρίας να δίνει μάχες στη δύσβατη ορεινή χώρα, διέθετε σαφή γνώση του χώρου αλλά μπορούσε να αξιοποιήσει και τα βαρέα όπλα που διέθετε από την απόσπαση του ιταλικού οπλισμού, τον Σεπτέμβριο του 1943, κάτι που δεν μπορούσε να γίνει σε μια πυκνοκατοικημένη πόλη, όπως η Αθήνα στα Δεκεμβριανά.3 Το Βρετανικό Επιτελείο, αλλά και ο ίδιος ο Τσώρτσιλ στην Αθήνα, τον Δεκέμβριο του 1944,4 είχαν προδήλως εκτιμήσει και καταστήσει σαφές στους αξιωματικούς τους ότι ένας πόλεμος με σκοπό την οριστική διάλυση του ΕΛΑΣ εκτός των ορίων της Αττικής, ήταν εντελώς ανέφικτος.5

Για τους λόγους αυτούς οι Βρετανοί στις μεταξύ τους στιχομυθίες δεν έκρυβαν την ανακούφισή τους για το γεγονός ότι το ΕΑΜ ζήτησε ανακωχή, στις 3 Ιανουαρίου 1945. Ακόμη περισσότερο επειδή το ΕΑΜ φαινόταν να στερείται ηθικού, γεγονός που προδιέγραφε ότι δεν θα υπαναχωρούσε από την πρόθεσή του να επεκταθεί η ανακωχή σε μια μόνιμη συμφωνία ειρήνης, ακόμα και με όρους αρνητικούς για αυτό.6 Ο ίδιος ο αρχιστράτηγος των Βρετανών R. Scobie είχε καταστήσει τον Γ. Παπανδρέου και τον μετέπειτα πρωθυπουργό Ν. Πλαστήρα υπεύθυνους για το ναυάγιο μιας πιθανής συμφωνίας με το ΕΑΜ, εξαιτίας υπερβολών στη διαπραγματευτική γραμμή των Βρετανών και της ελληνικής κυβέρνησης.7

Για αυτόν ακριβώς το λόγο το Foreign Office συνέστησε στον Βρετανό πρέσβη του στην Αθήνα R. Leeper να εξετάσει ως κίνηση καλής θέλησης το να προσφέρει γενική αμνηστία στο ΕΑΜ.8 Μάλιστα, οι Βρετανοί πίεζαν ασφυκτικά τον απρόθυμο τότε πρωθυπουργό Πλαστήρα να προβεί σε σαφή προγραμματική διακοίνωση με ρητή αναφορά στο ενδεχόμενο παροχής αμνηστίας.9 Ακόμα και για το θέμα της οριοθέτησης της γραμμής ανάπτυξης των στρατευμάτων των δύο πλευρών, ο Macmillan ενημέρωνε τον Τσώρτσιλ ότι δεν έπρεπε να εκδηλωθεί η αταλάντευτη επιμονή των Βρετανών, αλλά να εξασφαλιστεί απλώς ότι τα στρατεύματα του ΕΛΑΣ θα αποχωρούσαν από την Αττική.10 Ακόμα πιο φανερό στοιχείο της βρετανικής αναγκαστικής μετριοπάθειας ήταν το γεγονός ότι δεν επιδίωξαν ούτε καν να επιλύσουν, με τη συμφωνία ανακωχής, το πρόβλημα των ομήρων που είχε συλλάβει ο ΕΛΑΣ, παρά τις έντονες αντιδράσεις της κυβέρνησης και του αστικού πολιτικού κόσμου.11

Εκθεση – κόλαφος για το ελληνικό χρέος: Το 92% των δανείων από το 2010 έχει επιστραφεί στους πιστωτές!

 Λεωνίδας Βατικιώτης «Τα προγράμματα λιτότητας έγιναν για να σωθούν οι ευρωπαϊκές και ελληνικές τράπεζες και για να προστατευτούν τα κέρδη των κερδοσκόπων».
Πλήρη απομυθοποίηση της περιλάλητης «γενναιοδωρίας» των πιστωτών μας, οι οποίοι τη στιγμή που η Ελλάδα κινδύνευε έβαλαν βαθιά το χέρι στην τσέπη και την έσωσαν, όπως ισχυρίζεται η επίσημη αφήγηση, αποτελεί έκθεση βρετανικής Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης. Με βάση την ίδια αφήγηση, που κυριαρχεί στις στήλες όχι μόνο του λαϊκίστικου γερμανικού Τύπου (βλ. Bild), αλλά και σε σημαντικό μέρος του ελληνικού, το κίνητρο των δανειστών μας δεν ήταν άλλο από την ανιδιοτελή αλληλεγγύη. Κι έτσι κι εμείς οφείλουμε τώρα, αφού εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας, να φανούμε τυπικοί με τις υποχρεώσεις μας και να επιστρέφουμε τα χρήματα που όλοι μαζί υποτίθεται πως δανειστήκαμε…
Τίποτε απ” όλα αυτά δεν αντιστοιχεί στην αλήθεια, αναφέρεται σε μια καλά τεκμηριωμένη έκθεση που κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες, με τίτλο «Έξι κρίσιμα σημεία για το ελληνικό χρέος και τις επερχόμενες εκλογές», η βρετανική οργάνωση Jubilee Debt Campaign. Να τονίσουμε ότι από το 2010 ακόμη η συγκεκριμένη οργάνωση είχε προειδοποιήσει για τη μεροληψία και την κρυφή ατζέντα των προγραμμάτων δανειοδότησης στην Ελλάδα. «Επαναλαμβάνονταν λάθη που είχαν γίνει στις αναπτυσσόμενες χώρες τις δεκαετίες του 1980 και του 1990», σημειώνεται χαρακτηριστικά. Με βάση την παρούσα έκθεση, εν συντομία, το 92% των χρημάτων που δανειστήκαμε από την τρόικα από το 2010 μέχρι σήμερα έχει επιστρέφει στους πιστωτές!
Το συνολικό ποσό που έχει εισρεύσει τυπικά στην Ελλάδα από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα από τον Μάιο του 2010 -όταν ο Γιώργος Παπανδρέου με την παρέα του υπέγραφαν το πρώτο Μνημόνιο του ξεπουλήματος- μέχρι το τέλος του 2014 ήταν 252 δις ευρώ, σε ένα σύνολο χρέους που στα τέλη του 2014 έφτανε τα 317 δις ευρώ. Από αυτά τα 252 δις ευρώ που χρεώθηκαν στα βιβλία του ελληνικού Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ), 149,2 δις ευρώ -δηλαδή η μερίδα του λέοντος- κατευθύνθηκαν στην αποπληρωμή παλιότερων χρεών.
Επίσης, 48,2 δις ευρώ διατέθηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, στο πλαίσιο του προγράμματος ανταλλαγής ομολόγων τον Φεβρουάριο του 2012, και 34,5 δις ευρώ ήταν τα διάφορα «γλυκαντικά» που δόθηκαν στους ιδιώτες κατόχους ομολόγων για να συμμετάσχουν στην αναδιάρθρωση. Άθροισμα όλων αυτών, 231,9 δις ευρώ ή το 92% των χρημάτων που δανείστηκε η Ελλάδα για να σωθεί, υποτίθεται. Αυτό που στην πραγματικότητα συνέβη, ωστόσο, είναι ο υπερδανεισμός της Ελλάδας και η βαθύτερη υποδούλωσή της στους δανειστές, μέσω της κρατικοποίησης του δημόσιου χρέους!

Νίκη της εργαζόμενης στη MIGATO

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ

(ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ, ΓΕΩΛΟΓΩΝ, ΤΕΧΝΟΛΟΓΩΝ, ΤΕΧΝΙΚΩΝ, ΣΧΕΔΙΑΣΤΩΝ)

Ερμού και Φωκίωνος 11, 4^ος όροφος, ΑΘΗΝΑ, http://www.somt.gr, τηλ. επικοινωνίας 6936760879 , 6977806266.

Η ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗΣ ΤΕΧΝΙΚΟΥ ΣΤΗ MIGATO

ΕΙΝΑΙ ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Την Τετάρτη 11/02, η εργοδοσία της MIGATO, υπό την πίεση του συλλογικού αγώνα που έδωσε η εργαζόμενη τεχνικός μέσω του Σωματείου και από το κίνημα αλληλεγγύης των τελευταίων εβδομάδων, αποδέχτηκε τα αιτήματα της. Η εξέλιξη αυτή επιβεβαιώνει ότι οι συλλογικοί αγώνες, η συμπαράσταση και η αλληλεγγύη των εργαζομένων είναι ο μόνος δρόμος για τη διασφάλιση των συμφερόντων τους.

Η συνάδελφος είχε απολυθεί από την εταιρία αμέσως μόλις ανακοίνωσε την εγκυμοσύνη της, ενώ εργαζόταν υπό το άθλιο καθεστώς του δελτίου παροχής υπηρεσιών. Η εργοδοσία παρέμενε αδιάλλακτη παρά τις συνεχείς και επίμονες κινητοποιήσεις του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών και δεκάδων σωματείων, συνελεύσεων και εργατικών λεσχών που συμπαραστάθηκαν στον αγώνα για δικαίωση της εργαζόμενης.

Μετά και από την ανακοίνωση παρέμβασης στα καταστήματα της MIGATO με τη στήριξη και την οργάνωση συλλογικοτήτων σε όλη την Ελλάδα, οι υπεύθυνοι της εταιρίας αναγκάστηκαν να αποδεχθούν τα αιτήματα της εργαζόμενης, να αναγνωρίσουν την εξαρτημένη σχέση εργασίας και να καταβάλλουν ως αποζημείωση όλους τους μισθούς υπερημερίας για το διάστημα προστασίας λόγω εγκυμοσύνης και λοχείας (18 μήνες).

Η δικαίωση της εγκύου συναδέλφου είναι νίκη κάθε εργαζόμενου που αγωνίζεται, που στέκεται με αξιοπρέπεια απέναντι στις απειλές και τον εκφοβισμό των αφεντικών, που διεκδικεί καλύτερους όρους εργασίας, που δε σκύβει το κεφάλι! Δίνει ακόμα το μήνυμα ότι η κοροιδία των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και κάθε λογής μεθόδευση κράτους και εργοδοσίας ώστε να μας πείσουν ότι είμαστε «συνεργάτες», δεν έχουν κανένα αντίκρισμα όταν αντιπαλεύονται με συλλογικούς εργατικούς αγώνες!!!

Με όπλο την αλληλεγγύη και την οργάνωση, εργαζόμενοι και άνεργοι απαντάμε στο χτύπημα των δικαιωμάτων μας, στην εργοδοτική αυθαιρεσία, στις απολύσεις και τη χειροτέρευση της ζωής μας.

Ένα εντυπωσιακό δίκτυο αλληλεγγύης δημιουργήθηκε με αφορμή την υπόθεση της εγκύου συναδέλφου. Πάνω από εικοσιπέντε (25) συγκεντρώσεις και παρεμβάσεις είχαν οργανωθεί μέχρι σήμερα για την Παρασκευή 13/02, σε καταστήματα της MIGATO, στην Αττική και σε όλη την Ελλάδα.

Η αλληλεγγύη και ο οριζόντιος συντονισμός που αναπτύχθηκε ας αποτελέσει οδηγό, για τις επόμενες σκληρές ταξικές αναμετρήσεις που έχουμε μπροστά μας.

Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών χαιρετίζει και ευχαριστεί όλες τις συλλογικότητες, τα σωματεία, τις εργατικές λέσχες, τις συνελεύσεις κατοίκων και τους εργαζόμενους που στήριξαν τον αγώνα της εργαζόμενης, εξέφρασαν τη συμπαράστασή τους με καλέσματα στις κινητοποιήσεις της Παρασκευής 13/02 και εξέδωσαν ψηφίσματα:

Πώς σκάρωσαν ένα σκληρά καταδυναστευτικό κριτήριο (3% του δημοσίου ελλείμματος επί του συνόλου του ΑΕΠ)

Από εδώ

Ζύο και ζύο τέττελα!

Είναι γνωστό, ότι το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης ορίζει σαν κριτήριο «υγείας» μιας κρατικής οικονομίας το όριο «3% του δημοσίου ελλείμματος επί του συνόλου του ΑΕΠ (ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος)». Κι είναι γνωστό πως με αυτό το νούμερο στο χέρι αποφασίζεται η μοίρα των κρατών-μελών, δηλαδή των πολιτών τους. Πώς όμως ορίστηκε σαν κριτήριο ο λόγος «δημόσιο έλλειμμα προς ΑΕΠ»; Και πώς προσδιόρισαν τον αριθμό 3%; Με βάση άραγε ποιους διεξοδικά μελετημένους, στέρεα θεμελιωμένους σε πολυετείς έρευνες και υποστηριγμένους από έγκριτες οικονομικές θεωρίες επιστημονικούς υπολογισμούς;

Το εντόπισα ξαφνικά σήμερα σκαλίζοντας, αν και το είχε αποκαλύψει αναλυτικότατα από πρόπερσι τον Οκτώβριο ο γάλλος οικονομολόγος Γκι Αμπέιγ,  υψηλόβαθμο στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών επί Ζισκάρ ντ’ Εστέν και στις αρχές της περιόδου Φρανσουά Μιτεράν, επιφορτισμένος μεταξύ 1977-1982 με το έργο της εκτέλεσης του κρατικού προϋπολογισμού. 
Καταγράφοντας την ιστορική διαδρομή από το «πετρελαϊκό σοκ» του 1973, που σήμανε το τέλος της μεταπολεμικής «χρυσής τριακονταετίας», το πέρασμα στο νεοφιλελευθερισμό και στους απανωτούς πανικούς με το δημόσιο έλλειμμα, αφηγείται αναλυτικά τι συνέβη ένα βράδυ του 1981 στο γαλλικό υπουργείο Οικονομικών σε μια στιγμή που φαινόταν ότι, στον υπό κατάρτιση προϋπολογισμό για το 1982, το δημόσιο έλλειμμα θα ξεπερνούσε το σοκαριστικό για τα δεδομένα της εποχής αριθμών των 100 δις γαλλικών φράγκων.

Οι τεχνοκράτες μας δεν παίζουν με τους αλγόριθμους. Παίζουν ζάρια. Αξίζει να το διαβάσετε! Ορίστε:

«Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, ένα βράδυ, αργά, ο Πιέρ Μπιλζέρ (που αργότερα πήγε και διέπρεψε στην Alcatel), ο υπ’ αριθμόν 2 στο υπουργείο Οικονομικών, μας καλεί − εμένα και τον Ρολάν ντε Βιλπέν (απόφοιτοι κι οι δυο της ENSAE, από τους λίγους που ήξεραν πρόσθεση σε αυτό το υπουργείο, όπως μας έλεγαν χαριτολογώντας) − κι αφού μας ενημερώνει με δυο λόγια για την τρικυμία στον προϋπολογισμό, μάς γνωστοποιεί ότι ο Πρόεδρος [Μιτεράν] ζήτησε προσωπικά ο ίδιος και κατεπειγόντως να σκαρώσουμε ένα κανόνα, ένα γνώμονα απλό, εύχρηστο αλλά που να δίνει και την αίσθηση επιστημοσύνης, για να τον κοπανάει στους πιο σκληρούς από όσους τον επισκέπτονταν για να ροκανίσουν από τον κρατικό προϋπολογισμό. 

Έπρεπε να  βιαστούμε. Ούτε ο Βιλπέν, ούτε εγώ είχαμε καμιά ιδέα τι να κάνουμε αφού δεν υπήρχε καμιά οικονομική θεωρία για να μας βοηθήσει να σκαρώσουμε τον κανόνα αυτό, ούτε καν για να προσανατολίσει κάπως τη σκέψη μας. Αλλά η παραγγελία είχε έρθει από πολύ ψηλά. Στήσαμε λοιπόν το κτήνος του προϋπολογισμού πάνω στο ανατομικό τραπέζι κι αρχίσαμε να το ψάχνουμε. 

Σκαλίσαμε τα δημόσια έξοδα, τον όγκο τους, τη δομή τους, με χρέη, χωρίς χρέη, τέτοιου είδους, του άλλου είδος, το ποσοστό αύξησής τους σε σχέση με αυτό της οικονομία. Φανταζόμαστε ότι θα βγάζαμε έτσι κάποια ποσοστά, αλλά τίποτα. Έβγαιναν κάτι γνώμονες πλαδαροί, καθόλου εντυπωσιακοί, ακατάλληλοι για να τους κραδαίνει κανείς σαν δόρυ για να απειλεί το θεριό των δημόσιων εξόδων. Γυρίσαμε το κτήνος από την άλλη μεριά: να σκαρώσουμε το γνώμονα με βάση το ποσοστό των φόρων επί του εθνικού εισοδήματος; Αλλά οι φόροι δεν είναι κάτι το σταθερό, για να πατούσαμε σε αυτούς […] κι η κουβέντα μας για το φορολογικό σύστημα κατέληξε σύντομα στα γνωστά τεχνικά μπλα-μπλά. […] Οπότε κατέρρευσε κι η ιδέα μήπως σκαρώσουμε το ζητούμενο γνώμονα με βάση τα δημόσια έσοδα. Δεν μας έμενε λοιπόν παρά ένας δρόμος: το δημόσιο έλλειμμα.

Σχετικά με τις ασφαλισμένες στο ΤΣΜΕΔΕ μητέρες ανηλίκων τέκνων

 Πεδίο δόξης λαμπρό για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ να αποκαταστήσει την άνιση μεταχείριση των ασφαλισμένων μητέρων μηχανικών με ανήλικο τέκνο.

Ερώτηση βουλευτών ΣΥΡΙΖΑ: Σχετικά με τις ασφαλισμένες στο ΤΣΜΕΔΕ μητέρες ανηλίκων τέκνων

Ερώτηση

Προς τον Υπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας

Θέμα: Σχετικά με τις ασφαλισμένες στο ΤΣΜΕΔΕ μητέρες ανηλίκων τέκνων

Ο Νόμος 3655/08 άρθρο 144 παρ. 4 καθόριζε όρια ηλικίας συνταξιοδότησης μητέρων ανηλίκων παιδιών ασφαλισμένων σε κλάδους κύριας ασφάλισης σύνταξης αυτοαπασχολούμενων, ο δε Ν.3863/10 παρ. 17 περίπτωση δ΄, κάνει αναφορά στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης μητέρων ανηλίκων τέκνων ασφαλισμένων σε κλάδους κυρίας ασφάλισης – σύνταξης αυτοαπασχολουμένων για τη λήψη πλήρους ή/και μειωμένης σύνταξης, προβλέποντας την σταδιακή αύξηση των ηλικιακών ορίων. Παρότι η διατύπωση του νόμου είναι σαφής, και δεν εξαιρεί κάποια κατηγορία αυτοαπασχολουμένων, ο νομοθέτης επέλεξε να τροποποιήσει την συγκεκριμένη ρύθμιση προσθέτοντας με το αρ. 61 («Ειδικές ρυθμίσεις Ε.Τ.Α.Α.») του Νόμου 3996/2010 την πρόβλεψη ότι «Τα ανωτέρω έχουν εφαρμογή στους φορείς αυτοαπασχολούμενων, για τους οποίους προβλέπεται από καταστατικές ή γενικές διατάξεις, η συνταξιοδότηση των γυναικών ασφαλισμένων τους ως μητέρων ανήλικων τέκνων. Η ισχύς της ανωτέρω ρύθμισης αρχίζει από τη δημοσίευση του ν. 3863/2010».

Σύμφωνα με τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης γήρατος ασφαλισμένων στο ΕΤΑΑ «Δεν προβλέπεται από τις καταστατικές διατάξεις του Ταμείου συνταξιοδότηση ασφαλισμένων που έχουν υπαχθεί στην ασφάλιση έως 31/12/1992, ως μητέρες με ανήλικα τέκνα σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 61 του Ν. 3996/2010».

Διατηρείται έτσι μια χρόνια αδικία για τις ασφαλισμένες στο ΤΣΜΕΔΕ (αποτελώντας την μόνη κατηγορία εργαζομένων μαζί με αυτή των γιατρών (ΤΣΑΥ), για τις οποίες το Ταμείο τους δεν έχει συμπεριλάβει σχετικές ρυθμίσεις στις καταστατικές του διατάξεις) όσον αφορά τις εργαζόμενες που έχουν ενταχθεί στο Ταμείο έως 31/12/1992 και εισάγεται ένα καθεστώς διακρίσεων πρωτοφανές μεταξύ των ασφαλισμένων μητέρων ανηλίκων εντός του ίδιου Ταμείου. Με τον τρόπο αυτό εξαιρείται από τις ευνοϊκότερες διατάξεις περί ορίου ηλικίας η μεγάλη πλειονότητα των ασφαλισμένων μητέρων ανηλίκων παιδιών που έχει συμπληρώσει ως σήμερα τον απαιτούμενο συντάξιμο χρόνο, δηλαδή όσες έχουν ασφαλιστεί προ του 1993.

 

Ερωτάται ο κ. Υπουργός:

1.    Θα καταθέσει νομοθετική ρύθμιση ώστε να καταργηθεί η άνιση μεταχείριση των ασφαλισμένων μητέρων με ανήλικο τέκνο και να εξισωθούν τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης των παλαιών με αυτά των νέων ασφαλισμένων;  

 Οι ερωτώντες βουλευτές
Χαραλαμπίδου Δέσποινα
Μπάρκας Κώστας
Μπόλαρη Μαρία
Ουζουνίδου Ευγενία
Στρατούλης Δημήτρης