Αναδημοσιεύουμε άρθρο του Πέτρου Παπακωνσταντίνου από το PressProject
Ο ιστορικός του μέλλοντος θα γράψει ότι ο Γιώργος Ανδρέα Παπανδρέου υπήρξε ηγέτης με πάθη. Όχι σαν εκείνα του πατέρα του, πάντως εξίσου ακατανίκητα. Οι κάτοικοι Ερυθραίας έχουν να λένε για την εμμονή του με το ποδήλατο (η οποία λίγο έλειψε να του κοστίσει μια τσακισμένη σπονδυλική στήλη) και το Λιμενικό Πόρου και ευρύτερου Αργοσαρωνικού για τις αμφιλεγόμενες επιδόσεις του στην κωπηλασία, που επιβάρυναν κατά τι το δημόσιο έλλειμμα με υπερωριακή απασχόληση σωστικού συνεργείου. Υπάρχει όμως και ένα πάθος που θα δυσκολευτούν να αμφισβητήσουν και οι πλέον κακόπιστοι: η προσήλωσή του σε μια ρηξικέλευθα νεωτερική αντίληψη περί Δημοκρατίας.
Η κατά ΓΑΠ υπέρβαση του γερασμένου κοινοβουλευτισμού εδράζεται σε δύο σκέλη: Την OpenGov.gr- Ανοιχτή Διακυβέρνηση στην τοπική διάλεκτο- και την άμεση δημοκρατία των δημοψηφισμάτων. Ως προς το πρώτο σκέλος, δεν χρειάζεται να φλυαρήσουμε. Πόσες φορές δεν ξενυχτήσαμε πάνω στο λάπτοπ παρακολουθώντας τις συναρπαστικές συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου, με την κ. Μπιρμπίλη να αγορεύει για τους ημιυπαίθριους και τον κ. Πάγκαλο να εξανίσταται για τα προβλήματα του Δήμου Καλυβίων Θορικού; Παραδόξως, αυτή η τόσο επαναστατική μορφή OpenGov εξέλιπε όταν το ίδιο υπουργικό συμβούλιο άρχισε να συζητάει επί εννέα και δέκα ώρες το Μνημόνιο ΙΙ, δηλαδή την απόλυση δεκάδων και εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων και την εκποίηση του εθνικού πλούτου- τόσο εξευτελιστική, που και οι φίλοι του ΓΑΠ να τον ξεφωνίζουν με τον πλέον προσβλητικό τρόπο: «Η Ελλάδα στον πλειστηριασμό», έγραψαν οι Financial Times, «Η Ελλάδα πουλάει φτηνά και η Γερμανία την αγοράζει», ήταν ο τίτλος της Wall Street Journal. Φαίνεται ότι η «Ανοιχτή Διακυβέρνηση» είναι σαν την τραπεζική πίστωση, για την οποία ένας σπουδαίος οικονομολόγος είχε πει ότι «μοιάζει με την ομπρέλα που σου τη δίνουν όταν ο καιρός είναι αίθριος και σου την παίρνουν πίσω όταν αρχίζει να βρέχει». Ή αλλοιώς, όπως έγραφε ένα σύνθημα των Ισπανών «Αγανακτισμένων»: Error 404- Democracy Not Found.
Ο ιστορικός του μέλλοντος θα γράψει ότι ο Γιώργος Ανδρέα Παπανδρέου υπήρξε ηγέτης με πάθη. Όχι σαν εκείνα του πατέρα του, πάντως εξίσου ακατανίκητα. Οι κάτοικοι Ερυθραίας έχουν να λένε για την εμμονή του με το ποδήλατο (η οποία λίγο έλειψε να του κοστίσει μια τσακισμένη σπονδυλική στήλη) και το Λιμενικό Πόρου και ευρύτερου Αργοσαρωνικού για τις αμφιλεγόμενες επιδόσεις του στην κωπηλασία, που επιβάρυναν κατά τι το δημόσιο έλλειμμα με υπερωριακή απασχόληση σωστικού συνεργείου. Υπάρχει όμως και ένα πάθος που θα δυσκολευτούν να αμφισβητήσουν και οι πλέον κακόπιστοι: η προσήλωσή του σε μια ρηξικέλευθα νεωτερική αντίληψη περί Δημοκρατίας.
Η κατά ΓΑΠ υπέρβαση του γερασμένου κοινοβουλευτισμού εδράζεται σε δύο σκέλη: Την OpenGov.gr- Ανοιχτή Διακυβέρνηση στην τοπική διάλεκτο- και την άμεση δημοκρατία των δημοψηφισμάτων. Ως προς το πρώτο σκέλος, δεν χρειάζεται να φλυαρήσουμε. Πόσες φορές δεν ξενυχτήσαμε πάνω στο λάπτοπ παρακολουθώντας τις συναρπαστικές συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου, με την κ. Μπιρμπίλη να αγορεύει για τους ημιυπαίθριους και τον κ. Πάγκαλο να εξανίσταται για τα προβλήματα του Δήμου Καλυβίων Θορικού; Παραδόξως, αυτή η τόσο επαναστατική μορφή OpenGov εξέλιπε όταν το ίδιο υπουργικό συμβούλιο άρχισε να συζητάει επί εννέα και δέκα ώρες το Μνημόνιο ΙΙ, δηλαδή την απόλυση δεκάδων και εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων και την εκποίηση του εθνικού πλούτου- τόσο εξευτελιστική, που και οι φίλοι του ΓΑΠ να τον ξεφωνίζουν με τον πλέον προσβλητικό τρόπο: «Η Ελλάδα στον πλειστηριασμό», έγραψαν οι Financial Times, «Η Ελλάδα πουλάει φτηνά και η Γερμανία την αγοράζει», ήταν ο τίτλος της Wall Street Journal. Φαίνεται ότι η «Ανοιχτή Διακυβέρνηση» είναι σαν την τραπεζική πίστωση, για την οποία ένας σπουδαίος οικονομολόγος είχε πει ότι «μοιάζει με την ομπρέλα που σου τη δίνουν όταν ο καιρός είναι αίθριος και σου την παίρνουν πίσω όταν αρχίζει να βρέχει». Ή αλλοιώς, όπως έγραφε ένα σύνθημα των Ισπανών «Αγανακτισμένων»: Error 404- Democracy Not Found.