Η ανεξιχνίαστη ιστορία με το ανύπαρκτο C4I, που αγοράστηκε, παραλήφθηκε με υπουργικές μάλιστα αποφάσεις και υπογραφές χωρίς να εγκατασταθεί και χωρίς να λειτουργήσει ποτέ, αποδεικνύει περίτρανα πώς στήθηκαν και πώς χρησιμοποιήθηκαν οι εσωτερικές τηλεπικοινωνιακές εταιρείες στις διαδικασίες για δήθεν παρακολουθήσεις για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004.
Η χρησιμοποίησή τους ήταν η πρόβα τζενεράλε για τη μόνιμη παρακολούθηση των Ελλήνων πολιτών, υψηλόβαθμων και μη, όπως αποδείχτηκε από το μετέπειτα Vodafone gate και τις αποκαλύψεις για παρακολουθήσεις σύσσωμης της τότε κυβέρνησης και άλλων πολιτικών και μη προσώπων.
Το θέμα αυτό όχι μόνο δεν εξιχνιάστηκε και δεν αποκαλύφθηκαν οι ένοχοι ξένοι και ντόπιοι Κορωνιάδες, αλλά κάποιοι φρόντισαν να βρεθεί νεκρός ο κύριος μάρτυρας και ο πρώτος που αποκάλυψε την ύπαρξη στο δίκτυο της Vodafone του λογισμικού παρακολούθησης, υψηλόβαθμος μηχανικός - στέλεχος της εταιρείας Τσαλικίδης.
Όπως θυμόμαστε, άλλα έλεγαν οι υπουργοί τής τότε κυβέρνησης στην παρουσίαση, για "γέλια και για κλάματα", του θέματος της παρακολούθησης του τότε πρωθυπουργού και όχι μόνο, άλλα έλεγε η Vodafone, άλλα η Ericsson, άλλα η ΑΔΑΕ, άλλα ο πρόεδρος του Δ.Σ. της εταιρείας Κορωνιάς.
Η δικαιοσύνη δεν μπόρεσε ή δεν ήθελε να εξιχνιάσει τον θάνατο Τσαλικίδη, ενός ακόμη αθώου θύματος στον βωμό των μεγάλων συμφερόντων, και τελικά επιτεύχθηκε ένα άνευ προηγουμένου κουκούλωμα που σήμερα όλοι τάχα έχουν ξεχάσει, αλλά τα ερωτηματικά εκείνης της περιόδου παραμένουν αναπάντητα.
Οι παρακολουθήσεις βέβαια συνεχίζονται, με αυξανόμενο μάλιστα ρυθμό, και μοιάζει να έχουν συμβιβαστεί όλοι με αυτό.
Άλλοι συμβιβάζονται από φόβο, άλλοι συμβιβάζονται γιατί αρέσκονται στη χρήση των προϊόντων των υποκλοπών, όταν αφορούν αντιπάλους η συμμάχους ή ανταγωνιστές σε όλα τα επίπεδα, και άλλοι είναι εξ αρχής συμβιβασμένοι, γιατί εκτελούν προδιαγεγραμμένη υπηρεσία άλλων κέντρων.

Ο ρόλος της ΑΔΑΕ

Υπάρχει βέβαια και η ανεξάρτητη αρχή, η ΑΔΑΕ, η οποία μάλλον δεν είναι ανεξάρτητη και παρουσιάζεται εντελώς ως διακοσμητικό στοιχείο στην όλη διαδικασία αφού η ύπαρξή της και μόνο επιβεβαιώνει τη μη διασφάλιση του απορρήτου των επικοινωνιών.
Η ίδια εξαντλείται στο να επιβάλλει χρηματικά πρόστιμα στις τηλεπικοινωνιακές εταιρείες, όταν διαπιστώνει παραβάσεις στην τήρηση του απορρήτου, και δεν επιλέγει αυστηρότερα μέτρα (αναστολή αδειών λειτουργίας, κλείσιμο εταιρειών κ.λπ.) και έτσι όλοι είναι ικανοποιημένοι με αυτό, το πρόβλημα όμως παραμένει χωρίς λύση και δυστυχώς γίνεται ακόμη μεγαλύτερο.
Στις εκθέσεις της η ΑΔΑΕ φέρεται να έχει επιφυλάξεις ακόμη και στη διαδικασία της νόμιμης άρσης του απορρήτου, για την οποία αναφέρει ότι έχει ανακαλύψει παρατυπίες και "μαύρες τρύπες".
Έχει μάλιστα αποστείλει και επιστολή στην εισαγγελία του Αρείου Πάγου επισημαίνοντας την ανάγκη της απαρέγκλιτης εφαρμογής της νομοθεσίας στην άρση του απορρήτου.
Φαίνεται πάντως ότι η ΑΔΑΕ λειτουργεί περισσότερο συμβολικά και συμβουλευτικά, παρά ουσιαστικά και αποφασιστικά, αναδεικνύοντας τον διακοσμητικό της ρόλο, γι' αυτό και δεν υπάρχει αποτέλεσμα στις όποιες τυπικού χαρακτήρα παρεμβάσεις της, οι οποίες μάλλον στρογγυλοποιούν και δεν λύνουν τα προβλήματα, τα οποία καθημερινά γίνονται και περισσότερα και εντονότερα.
 

Οι εταιρείες - πάροχοι διαχειριστές του απορρήτου