Αναδημοσίευση από το RedNotebook του Φλόριαν Βίλντε (ιστορικός και συνεργάτης του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ). Διαμαρτυρίες προσφύγων και αγώνες για το δικαίωμα στην πόλη στην πόλη του Αμβούργου
Ήταν περίπου 300 πρόσφυγες από τη Δυτική Αφρική που στις αρχές του 2013
έφτασαν μέσω Λιβυής στο Αμβούργο. Έπειτα από μια ριψοκίνδυνη διαδρομή
στη θάλασσα, βρέθηκαν πρώτα στη Λαμπεντούζα, από όπου και πήρε το όνομά
της η ομάδα προσφύγων του Αμβούργου.
Κατά την άφιξή τους στο Αμβούργο, οι αρχές –επικαλούμενες τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς μετανάστευσης– αρνήθηκαν να τους παραχωρήσουν άδεια παραμονής και προσπάθησαν να τους διώξουν αμέσως από την πόλη. Όμως οι πρόσφυγες αρνήθηκαν να φύγουν. Έτσι κι αλλιώς πού θα πήγαιναν; Αποφάσισαν λοιπόν να μείνουν, να δώσουν δημοσιότητα στο θέμα και να παλέψουν για τα δικαιώματά τους. Σε αυτή την προσπάθεια βρήκαν στήριγμα σε ένα αυθόρμητο κύμα συμπάθειας και αλληλεγγύης που εξέφρασαν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού.
Εκκλησίες και τζαμιά άνοιξαν τις πύλες τους, όπως επίσης και εναλλακτικά κέντρα της Αριστεράς, καθώς και καταλήψεις στέγης. 80 περίπου μετανάστες βρήκαν καταφύγιο στην εκκλησία του Σανκτ Πάουλι, που βρίσκεται δίπλα στα πρώην κατελημμένα σπίτια της Χάφενστρασε, αλλά και στο Park Fiction, ένα αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο που αντιστέκεται στα συμφέροντα των μεγαλοεπενδυτών, και που το καλοκαίρι του 2013, σε ένδειξη αλληλεγγύης στους διαδηλωτές της Κωνσταντινούπολης, μετονομάστηκε σε Gezi Park Fiction. Εκεί οι κάτοικοι οργάνωσαν διάφορα συσίτια για τους πρόσφυγες. Τρόφιμα και κούβερτες κατέφθαναν κάθε μέρα στις εκκλησίας προς υποστήριξή τους. Η ποδοσφαιρική ομάδα Σανκτ Πάουλι πρόσφερε ποτά και ρουχισμό, καθώς και δωρεάν εισιτήρια για ποδοσφαιρικούς αγώνες. Στο οίκημα των συνδικάτων, οι συντεχνίες των υπηρεσιών ver.di και των εκπαιδευτικών GEW διοργάνωσαν πάρτυ υποδοχής. Οι πρόσφυγες γράφτηκαν μαζικά στην ver.di, αποκτώντας έτσι σημαντικά συνδικαλιστικά δικαιώματα νομικά κατοχυρωμένα. Ένας γνωστός θυρωρός νυχτερινού κέντρου προθυμοποιήθηκε να προσέχει την εκκλησία όπου βρίσκονταν οι πρόσφυγες επί εβδομάδες, έπειτα από ρατσιστικά επεισόδια εναντίον τους. Στη μεγαλειώδη διαδήλωση της 28ης Οκτωβρίου ενάντια στα υψηλά ενοίκια, οι πρόσφυγες έπαιξαν καθοριστικό ρόλο.
Ενώ όμως διάφορες αριστερές οργανώσεις, συνδικάτα καθώς και πολύς απλός κόσμος αντιμετώπισε τους πρόσφυγες με αισθήματα αλληλεγγύης, η σοσιαλδημοκρατική γερουσία του Αμβούργου επέμεινε στην σκληρή της στάση: Η παρούσια των προσφύγων ήταν σε αντίθεση με τις ευρωπαϊκές οδηγίες μετανάστευσης και οι ίδιοι έπρεπε να εγκατελείψουν την πόλη. Όταν όμως η τραγωδία της Λαμπεντούζας στις αρχές του Οκτώβρη κόστισε τον πνιγμό 270 μεταναστών, η αλληλεγγύη ανάμεσα στους κατοίκους του Αμβούργου είχε δυναμώσει. Η σκληρή στάση της γερουσίας, ωστόσο, δεν είχε όμως αλλάξει. Αντίθετα, η ίδια έθεσε τελεσίγραφο στους πρόσφυγες να καταγράψουν τα στοιχεία τους και να τα παραδώσουν στις αρχές μέχρι τις 11 του Νοέμβρη.
Με τη λήξη της προθεσμίας ξεκίνησαν μαζικοί ρατσιστικοί αστυνομικοί ελέγχοι που αποσκοπούσαν στη σύλληψη των προσφύγων και την απέλασή τους. Ένα αυθόρμητο κύμα διαμαρτυρίας ξεσηκώθηκε ενάντια σε αυτό. Το ίδιο μόλις βράδυ, 1000 περίπου εξοργισμένοι διαδηλωτές βγήκαν στους δρόμους της συνοικίας Άλτονα, πράγμα που επαναλήφθηκε την επόμενη και τη μεθεπόμενη μέρα.
Στην Rote Flora, το κατειλημμένο αυτόνομο κέντρο στη συνοικία Σάντσενφιερτελ, συγκλήθηκε μια επείγουσα γενική συνέλευση για να αποφασιστούν τα επόμενα βήματα ενάντια στην κλιμάκωση της καταστολής. Μετά το τέλος της συνέλευσης, περίπου 500 άτομα ξεχύθηκαν στους δρόμους της συνοικίας για μια αυθόρμητη διαδήλωση. Η συνέλευση αποφάσισε την αποστολή δικού της τελεσιγράφου προς τη γερουσία της πόλης: Έαν δεν σταματούσε η καταστολή ενάντια στους πρόσφυγες, οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας θα κλιμακώνονταν: «Δεν θα περιοριστούμε σε νόμιμες μορφές διαμαρτυρίας εφόσον καθημερινά πνίγονται στη Μεσόγειο πρόσφυγες, γεγονός που χρησιμοποισεί η γερουσία σαν αφορμή για την κλιμάκωση της καταστολής ενάντια στους πρόσφυγες».
Κατά την άφιξή τους στο Αμβούργο, οι αρχές –επικαλούμενες τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς μετανάστευσης– αρνήθηκαν να τους παραχωρήσουν άδεια παραμονής και προσπάθησαν να τους διώξουν αμέσως από την πόλη. Όμως οι πρόσφυγες αρνήθηκαν να φύγουν. Έτσι κι αλλιώς πού θα πήγαιναν; Αποφάσισαν λοιπόν να μείνουν, να δώσουν δημοσιότητα στο θέμα και να παλέψουν για τα δικαιώματά τους. Σε αυτή την προσπάθεια βρήκαν στήριγμα σε ένα αυθόρμητο κύμα συμπάθειας και αλληλεγγύης που εξέφρασαν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού.
Εκκλησίες και τζαμιά άνοιξαν τις πύλες τους, όπως επίσης και εναλλακτικά κέντρα της Αριστεράς, καθώς και καταλήψεις στέγης. 80 περίπου μετανάστες βρήκαν καταφύγιο στην εκκλησία του Σανκτ Πάουλι, που βρίσκεται δίπλα στα πρώην κατελημμένα σπίτια της Χάφενστρασε, αλλά και στο Park Fiction, ένα αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο που αντιστέκεται στα συμφέροντα των μεγαλοεπενδυτών, και που το καλοκαίρι του 2013, σε ένδειξη αλληλεγγύης στους διαδηλωτές της Κωνσταντινούπολης, μετονομάστηκε σε Gezi Park Fiction. Εκεί οι κάτοικοι οργάνωσαν διάφορα συσίτια για τους πρόσφυγες. Τρόφιμα και κούβερτες κατέφθαναν κάθε μέρα στις εκκλησίας προς υποστήριξή τους. Η ποδοσφαιρική ομάδα Σανκτ Πάουλι πρόσφερε ποτά και ρουχισμό, καθώς και δωρεάν εισιτήρια για ποδοσφαιρικούς αγώνες. Στο οίκημα των συνδικάτων, οι συντεχνίες των υπηρεσιών ver.di και των εκπαιδευτικών GEW διοργάνωσαν πάρτυ υποδοχής. Οι πρόσφυγες γράφτηκαν μαζικά στην ver.di, αποκτώντας έτσι σημαντικά συνδικαλιστικά δικαιώματα νομικά κατοχυρωμένα. Ένας γνωστός θυρωρός νυχτερινού κέντρου προθυμοποιήθηκε να προσέχει την εκκλησία όπου βρίσκονταν οι πρόσφυγες επί εβδομάδες, έπειτα από ρατσιστικά επεισόδια εναντίον τους. Στη μεγαλειώδη διαδήλωση της 28ης Οκτωβρίου ενάντια στα υψηλά ενοίκια, οι πρόσφυγες έπαιξαν καθοριστικό ρόλο.
Ενώ όμως διάφορες αριστερές οργανώσεις, συνδικάτα καθώς και πολύς απλός κόσμος αντιμετώπισε τους πρόσφυγες με αισθήματα αλληλεγγύης, η σοσιαλδημοκρατική γερουσία του Αμβούργου επέμεινε στην σκληρή της στάση: Η παρούσια των προσφύγων ήταν σε αντίθεση με τις ευρωπαϊκές οδηγίες μετανάστευσης και οι ίδιοι έπρεπε να εγκατελείψουν την πόλη. Όταν όμως η τραγωδία της Λαμπεντούζας στις αρχές του Οκτώβρη κόστισε τον πνιγμό 270 μεταναστών, η αλληλεγγύη ανάμεσα στους κατοίκους του Αμβούργου είχε δυναμώσει. Η σκληρή στάση της γερουσίας, ωστόσο, δεν είχε όμως αλλάξει. Αντίθετα, η ίδια έθεσε τελεσίγραφο στους πρόσφυγες να καταγράψουν τα στοιχεία τους και να τα παραδώσουν στις αρχές μέχρι τις 11 του Νοέμβρη.
Με τη λήξη της προθεσμίας ξεκίνησαν μαζικοί ρατσιστικοί αστυνομικοί ελέγχοι που αποσκοπούσαν στη σύλληψη των προσφύγων και την απέλασή τους. Ένα αυθόρμητο κύμα διαμαρτυρίας ξεσηκώθηκε ενάντια σε αυτό. Το ίδιο μόλις βράδυ, 1000 περίπου εξοργισμένοι διαδηλωτές βγήκαν στους δρόμους της συνοικίας Άλτονα, πράγμα που επαναλήφθηκε την επόμενη και τη μεθεπόμενη μέρα.
Στην Rote Flora, το κατειλημμένο αυτόνομο κέντρο στη συνοικία Σάντσενφιερτελ, συγκλήθηκε μια επείγουσα γενική συνέλευση για να αποφασιστούν τα επόμενα βήματα ενάντια στην κλιμάκωση της καταστολής. Μετά το τέλος της συνέλευσης, περίπου 500 άτομα ξεχύθηκαν στους δρόμους της συνοικίας για μια αυθόρμητη διαδήλωση. Η συνέλευση αποφάσισε την αποστολή δικού της τελεσιγράφου προς τη γερουσία της πόλης: Έαν δεν σταματούσε η καταστολή ενάντια στους πρόσφυγες, οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας θα κλιμακώνονταν: «Δεν θα περιοριστούμε σε νόμιμες μορφές διαμαρτυρίας εφόσον καθημερινά πνίγονται στη Μεσόγειο πρόσφυγες, γεγονός που χρησιμοποισεί η γερουσία σαν αφορμή για την κλιμάκωση της καταστολής ενάντια στους πρόσφυγες».