Ήταν και παραμένει η πολιτική, πανηλίθιε!

Γιάννης Κιμπουρόπουλος από εδώ

Τα μνημόνια ως μετασχηματιστές του ελληνικού –και όχι μόνο– πολιτικού συστήματος

Από τότε που εκ­στο­μί­στη­κε το πε­ρί­φη­μο «it’s the economy, stupid!», κο­ρυ­φαίο προ­ϊ­όν πο­λι­τι­κής επι­κοι­νω­νί­ας και αγα­πη­μέ­νο κλισέ της νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης ομο­δο­ξί­ας (εμπνευ­στής του ο James Carville, επι­κε­φα­λής της κα­μπά­νιας του Κλί­ντον το 1992), απο­τέ­λε­σε τη βάση μιας δο­ξα­σί­ας που η επιρ­ροή της κο­ρυ­φώ­θη­κε στα χρό­νια της κρί­σης. Κατά τη δο­ξα­σία αυτή, θε­με­λιώ­δης αιτία της κρί­σης είναι η πλή­ρης επι­κρά­τη­ση της νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης φα­ντα­σί­ω­σης περί «απε­λευ­θέ­ρω­σης» της οι­κο­νο­μί­ας από τα δεσμά της πο­λι­τι­κής. 

Αυτή η δο­ξα­σία, δη­μο­φι­λής ιδιαί­τε­ρα ανά­με­σα σε κεϊν­σια­νούς αλλά και αρι­στε­ρούς, αντι­με­τώ­πι­ζε την επι­κυ­ριαρ­χία της οι­κο­νο­μί­ας επί της πο­λι­τι­κής ως στρέ­βλω­ση μιας φυ­σι­κής τάξης πραγ­μά­των που επι­βάλ­λει το αντί­θε­το. Η κρι­τι­κή αυτής της «στρέ­βλω­σης» πήρε δια­στά­σεις υστε­ρί­ας στην κο­ρύ­φω­ση της χρη­μα­το­πι­στω­τι­κής κρί­σης το 2009 στην Ευ­ρώ­πη, πριν αυτή με­τα­τρα­πεί σε κρίση δη­μο­σί­ου χρέ­ους διά χει­ρός της ίδιας της (κυ­ρί­αρ­χης νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης) πο­λι­τι­κής. Ακού­σα­με τότε τις απει­λές του Σαρ­κο­ζί κατά των κερ­δο­σκο­πι­κών κε­φα­λαί­ων ή της Μέρ­κελ κατά των οίκων αξιο­λό­γη­σης και των golden boys του χρη­μα­το­πι­στω­τι­κού κε­φα­λαί­ου. Με τον καιρό, αυτές οι δια­σκε­δα­στι­κές απει­λές ξε­χά­στη­καν. Η πο­λι­τι­κή πήρε τα ηνία στα χέρια της –αν τα είχε χάσει ποτέ– και με­τέ­τρε­ψε την ευ­ρω­ζώ­νη σε ενερ­γό ηφαί­στειο χρέ­ους και δη­μο­σιο­νο­μι­κό κο­λα­στή­ριο, σε πεί­σμα κάθε οι­κο­νο­μι­κού «ορ­θο­λο­γι­σμού».
Η αρι­στε­ρή εκ­δο­χή της δο­ξα­σί­ας για την παρά φύσιν ανα­τρο­πή της πρω­το­κα­θε­δρί­ας της πο­λι­τι­κής ένα­ντι της οι­κο­νο­μί­ας εμ­φα­νί­ζει τους πρω­τα­γω­νι­στές της δεύ­τε­ρης, τις επι­χει­ρη­μα­τι­κές ολι­γαρ­χί­ες, ως πα­ρεί­σα­κτους υπο­βο­λείς των απο­φά­σε­ων των πο­λι­τι­κών ελίτ. Εν μέρει είναι αλή­θεια αυτό, και έχει και πολύ πρα­κτι­κές εκ­φρά­σεις, όταν ολό­κλη­ρα νο­μο­σχέ­δια ή κοι­νο­τι­κές οδη­γί­ες συ­ντάσ­σο­νται από νο­μι­κά γρα­φεία και λο­μπί­στες επι­χει­ρη­μα­τι­κών καρ­τέλ, πριν υπο­βλη­θούν στις «μι­λη­μέ­νες» κοι­νο­βου­λευ­τι­κές πλειο­ψη­φί­ες. Αλλά η δο­ξα­σία αυτή, εκτός του ότι πα­ρα­κάμ­πτει την αρχή της σχε­τι­κής αυ­το­νο­μί­ας της πο­λι­τι­κής ένα­ντι του κοι­νω­νι­κού και οι­κο­νο­μι­κού αντα­γω­νι­σμού, αγνο­εί και την απτή εμπει­ρία της εξα­ε­τί­ας της ελ­λη­νι­κής κρί­σης: Τα μνη­μό­νια υπήρ­ξαν και πα­ρα­μέ­νουν ερ­γα­λεία βί­αιου με­τα­σχη­μα­τι­σμού όχι μόνο της πα­ρα­γω­γι­κής βάσης της χώρας, όχι μόνο της κοι­νω­νι­κής της δομής, αλλά και του πο­λι­τι­κού της συ­στή­μα­τος. 

Ο πο­λι­τι­κός υπο­πολ­λα­πλα­σια­στής

Κοινή Ανακοίνωση τριών κινημάτων ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και το ΤΑIΠΕΔ

Κοινή ανακοίνωση της “Πρωτοβουλίας Πολιτών για την κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ”, της “Κοινής Πρωτοβουλίας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των περιφερειακών αερολιμένων” και της “Επιτροπής Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού”

Η κυβέρνηση, πριν ακόμα ολοκληρωθούν οι ψηφοφορίες για τις νέες μνημονιακές συμφωνίες στη Βουλή, προχώρησε σε δηλώσεις  άμεσης ιδιωτικοποίησης / εκποίησης σημαντικών δημόσιων ακινήτων και οργανισμών:  14 περιφερειακά αεροδρόμια, ΟΛΠ, ΟΛΘ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, Ελληνικό, ΕΥΔΑΠ, παρά το ότι παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα νομιμότητας, διαδικαστικών εκκρεμοτήτων και το τίμημα είναι εξευτελιστικό σε σχέση με την πραγματική τους αξία.
Υπενθυμίζουμε ότι οι ιδιωτικοποιήσεις που προχώρησαν ήδη μέσω ΤΑΙΠΕΔ υπήρξαν σκανδαλώδεις. Για παράδειγμα,  η εκποίηση των 28 δημοσίων κτιρίων έφτασε μετά από παρεμβάσεις πολιτών στην εισαγγελέα διαφθοράς, ασκήθηκε δίωξη κατά στελεχών του ΤΑΙΠΕΔ για απιστία κατά του δημοσίου σε βαθμό κακουργήματος και επιδικάστηκε πρόστιμο 600 εκ ευρώ. Επίσης, η ιδιωτικοποίηση του Αστέρα Βουλιαγμένης σταμάτησε γιατί το ΣτΕ  δεν έκανε δεκτό το ΕΣΧΑΔΑ.
Η σπουδή που επιδεικνύει η κυβέρνηση στην ικανοποίηση υπερεθνικών και εθνικών μεγάλων οικονομικών συμφερόντων που εκπροσωπούν οι δανειστές, με παραχωρήσεις της δημόσιας περιουσίας, ως εάν αυτή να αποτελεί ιδιοκτησία της, οδηγεί σε κατάφορη παραβίαση των νόμων του κράτους και επιβεβαιώνει ότι η χώρα μας έχει απολέσει μέρος της κυριαρχίας της.
Σχετικά με τις ιδιωτικοποιήσεις που έχει ανακοινώσει η κυβέρνηση ότι θα προχωρήσουν άμεσα.  Η ΕΥΔΑΠ δεν μπορεί να πουληθεί   γιατί υπάρχει αρνητική απόφαση του ΣτΕ με μη ανατρέψιμη επιχειρηματολογία. Η σύμβαση ΤΑΙΠΕΔ και Lamda Development για το Ελληνικό είναι παράνομη και,  σε κάθε περίπτωση, πρέπει να περάσει ελεγκτικό συμβούλιο και να εγκριθεί από τη Βουλή.  Σχετικά με τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια, η ιδιωτικοποίησή τους είναι ένα τεράστιο οικονομικό σκάνδαλο, πλήττει σοβαρά τις κοινωνίες των νησιών και την τουριστική οικονομία, οδηγεί σε κλείσιμο τα μικρά αεροδρόμια που σήμερα συντηρούνται από  τα οικονομικά εύρωστα και εγείρει μείζονα ζητήματα εθνικής ασφάλειας. Ανάλογα σοβαρά προβλήματα αφορούν και τις άλλες ιδιωτικοποιήσεις.
Δηλώνουμε ότι ο αγώνας για την προάσπιση της δημόσιας περιουσίας, που σώθηκε τα τελευταία μνημονιακά χρόνια χάρις στα κινήματα των πολιτών και των τοπικών παραγωγικών και δημόσιων φορέων, θα συνεχιστεί.  Γνωρίζουμε ότι τώρα έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα νέο ισχυρότερο ταμείο υφαρπαγής της δημόσιας περιουσίας, η δημιουργία του οποίου παραβιάζει την εθνική και λαική κυριαρχία. Όπως όμως δηλώνει ο Μάικλ Χάντσον, καθηγητής οικονομικών και σύμβουλος πολλών κυβερνήσεων: “Σήμερα η Ελλάδα δεν έχει τα αναγκαία έσοδα να αποπληρώσει τα δάνεια της. ‘Eτσι της λένε.  Εάν δεν έχετε να πληρώσετε, να δώσετε την περιουσία σας. Όμως, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο κανένα κυρίαρχο κράτος δεν μπορεί να στερηθεί την περιουσία του. Εδώ δεν είναι μόνο το ότι γίνεται υπέρβαση της δημοκρατίας αλλά απορρίπτεται ο ίδιος ο ορισμός του κυρίαρχου κράτους σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. ‘Αρα είναι κάτι πολύ πιο σοβαρό από μια επίθεση στη δημοκρατία, είναι ένας διευρωπαικός πόλεμος”.

Έξι εβδομάδες αργότερα: 11 μελαγχολικά σημεία για την πορεία της ελληνικής πραγματικότητας

Του ALAIN BADIOU*  

Τον Ιούλιο, την επομένη του ΟΧΙ στο ελληνικό δημοψήφισμα, ο Γάλλος μαρξιστής φιλόσοφος Alain Badiou ήλπιζε, όπως έιχε γράψει στη "Liberation" (9/7/15) [κλικ ΕΔΩ], ότι θα ανοίξει μια καινούρια πορεία, ένας νέος πολιτικός δρόμος. Λίγες ώρες πριν την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα, εξέφρασε τη λύπη του, γιατί αυτή η μοναδική πολιτική ευκαιρία χάθηκε από τον Έλληνα Πρωθυπουργό και τους συμβούλους του. Σε πρόσφατο άρθρο του στη γαλλική εφημερίδα "Liberation" (20/8/15) ο Alain Badiou καταλήγει οτι «εάν καινούργιες περιπέτειες, συμπεριλαμβανομένης της διαμόρφωσης και της ανάδειξης στην εξουσίας του τμήματος του ΣΥΡΙΖΑ που εναντιώνεται στο ισχύον καθεστώς, δείχνουν ότι μία νέα πολιτική φωνή, σε επίπεδο ευρωπαϊκό ή και παγκόσμιο, είναι ζωντανή στην Ελλάδα, τότε θα ξαναχαρούμε, χωρίς δεύτερη σκέψη».

Στη συνέχεια η Iskra παραθέτει ολόκληρο το άρθρο του Αlain Badiou που δημοσιεύτηκε στη γαλλική εφημερίδα LIBERATION, το οποίο έχει ως εξής :

 

ΕΞΙ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ: 11 ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Του ALAIN BADIOU

1. Αυτό που γνωρίζαμε ήταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ο νικητής των εκλογών στην Ελλάδα , είχε σαν κυρίαρχο σύνθημα ένα μεγάλο ΟΧΙ στην λιτότητα, ότι θα αρνούνταν κατηγορηματικά όλα τα αντικοινωνικά και υφεσιακά μέτρα, που είναι επιζήμια στις πιο βασικές αρχές της ισότητας και της αξιοπρεπής διαβίωσης, τα οποία μέτρα ήταν προϋπόθεση των ευρωπαϊκών οικονομικών επιτελείων για την σύναψη των δανείων. Πολλοί χάρηκαν με την πιθανή ευκαιρία να αναδυθεί στην Ευρώπη μια διαφορετική πολιτική δύναμη , που θα απείχε από την συνηθισμένη ''συμφωνία'' την οποία διατηρούν όλα τα κράτη της Ευρώπης , είτε ηθελημένα, είτε με τη βία.

2. Φυσικά, θα μπορούσαμε να βρούμε ήδη πολλά επιχειρήματα για να μετριάσουμε αυτή την ελπίδα. Θα μπορούσαμε αυτήν την εξαιρετικά ατυχή λέξη «λιτότητα», να την αντικαταστήσουμε με την αντίθετή της (η οποία μπορεί να είναι η "ευημερία"), χωρίς να αλλάζει και τόσο πολύ. Όπως όλα φαίνεται να δείχνουν, οι αντίπαλοι, οι άνθρωποι στην εξουσία και οι χορηγοί της άγριας παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, δεν έχουν την παραμικρή πρόθεση να αλλάξουν τίποτα, και επιθυμούν να εδραιώσουν και να επιδεινώσουν την επικρατούσα κατάσταση των οποίων είναι οι υπεύθυνοι αλλά και οι κερδοσκόποι. Σημειώνουμε επίσης, τον κίνδυνο που παρουσιάζει η αποδοχή αμετάβλητων κανόνων με την παραμονή στην εξουσία: εκλογές, αβέβαιες πλειοψηφίες, χαμηλό έλεγχο στον κρατικό μηχανισμό, ακόμα μικρότερο στις οικονομικές δυνάμεις, πειρασμός για συμβιβασμό με την διαφθορά, εν συντομία, ένα πολύ στενό περιθώριο ελιγμών. Και τέλος, βλέπουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπόρεσε να κρατήσει την μάζα του κόσμου, να διατηρήσει δεσμούς και να την οργανώσει. Η επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν μια εξ ορισμού επιτυχία ευέλικτης άποψης, ιδιαίτερα ανεξέλεγκτης, χωρίς καμία εγγύηση ενάντια στην επίθεση, τόσο την εξωτερική όσο και την εσωτερική, με οπορτουνιστικές κινήσεις που τον έφεραν στην εξουσία, με μόνο απαράβατο κανόνα να παραμείνει εκεί. Για όλους αυτούς τους λόγους, παραμένω στο στρατόπεδο των σκεπτικιστών.

“Η ελπίδα έρχεται”: H διαπραγμάτευση του ΣΥΡΙΖΑ μέσα από τα 20 καρέ ενός κόμικ

Στον ιστότοπο του σκιτσογράφου Γιάννη Αντωνόπουλου (johnantono.blogspot.gr) δημοσιεύτηκε ένα ευφάνταστο κόμικ αναφορικά με την εκλογή ΣΥΡΙΖΑ και τη διαπραγμάτευση που ακολούθησε.

Μέσα από τα 20 σκετς της ιστορίας, αναδεικνύονται οι ελπίδες και οι διαψεύσεις αλλά και το παράδοξο μίας διαπραγμάτευσης που τελικώς οδήγησε την κυβέρνηση της Αριστεράς να αποδεχτεί ότι “δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική” πέρα από τα μνημόνια.

Δείτε το: 

Για ένα μέτωπο του «Όχι μέχρι τέλους» στο χώρο των μηχανικών

Για ένα μέτωπο του «Όχι μέχρι τέλους» στο χώρο των μηχανικών

       Δύο είναι τα γεγονότα που καθορίζουν τις πρόσφατες εξελίξεις κεντρικά. Η ηχηρή υποταγή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στο μνημονιακό πλαίσιο και το δημοψήφισμα της 5^ης Ιούλη με το εντυπωσιακό αποτέλεσμα υπέρ του Όχι.

        Η ίδια η εκλογή ΣΥΡΙΖΑ στης εκλογές της 25^ης Γενάρη άνοιξε ένα πεδίο ενδεχομένων αρκετά πλατύ. Η κατάληξη της κυβέρνησης του στο χειρότερο από αυτά (την αποδοχή και υλοποίηση σκληρών νεοφιλελεύθερων μνημονιακών πολιτικών δηλαδή) μπορεί να μην ήταν απόλυτα προδιαγεγραμμένη (όχι από όλους τουλάχιστον), αυτό δε σημαίνει όμως ότι δεν υπήρχαν και σαφή δείγματα για αυτή. Η συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ, η εκλογή Παυλόπουλου, η σύνθεση της κυβέρνησης (αλλά και η στελέχωση του κρατικού μηχανισμού) φωτογράφιζαν από την πρώτη στιγμή μια ορισμένη κατεύθυνση. Πολύ περισσότερο μετά τη συμφωνία της 20ης Φλεβάρη (με την αποδοχή του συνόλου του χρέους, του μνημονιακού πλαισίου και την αποδοχή αποφυγής «μονομερών» ενεργειών), η κατεύθυνση συμβιβασμού έδειχνε αναπόφευκτη. Πολύ περισσότερο η συνειδητή αποφυγή και λοιδορία οποιουδήποτε εναλλακτικού σχεδίου απέναντι στους επερχόμενους ολοφάνερους εκβιασμούς της ΕΕ και της ΕΚΤ, η πληρωμή του συνόλου των δόσεων του κρατικού χρέους (8 δις σε 5 μήνες) και η άβουλη παρακολούθηση του σχεδιασμένου bank run φωτογράφιζαν μία αναπόφευκτη (ενδεχομένως και σχεδιασμένη;) υποχώρηση. Αν δεν είχε προηγηθεί η πολύ πρόσφατη περίπτωση της Κύπρου (το 2013 μόλις) με πολλές αντιστοιχίες στο σκέλος του τραπεζικού εκβιασμού, θα μπορούσε κάποιος να επικαλεστεί ανωριμότητα. Ούτε για προδοσία μπορεί κάποιος να κατηγορήσει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ούτε ότι αποτέλεσε «εναλλακτικό αστικό σχέδιο» (εξάλλου ο πόλεμος που δέχθηκε από εγχώρια και διεθνή κέντρα μέχρι τον ατιμωτικό  συμβιβασμό της δεν ήταν αμελητέος) παρά μόνο για ολοκληρωτική αποτυχία του πολιτικού τους σχεδίου (διαπραγμάτευση με την τρόικα χωρίς μονομερείς ενέργειες, αποδοχή του πλαισίου, χρήση ορθού λόγου για πειθώ στους δανειστές, πολιτική λύση εντός ευρωζώνης, αξιοποίηση ενδοιμπεριαλιστικών αντιθέσεων, αναδιανομή εισοδημάτων χωρίς ρήξεις και εντός ευρωενωσιακού πλαισίου). Το πρώτο και βασικό συμπέρασμα συνεπώς, είναι ότι το πολιτικό σχέδιο που ανέβασε στο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική εξουσία ήταν ολότελα λανθασμένο και οδήγησε σε ολέθρια αποτελέσματα (τρίτο σκληρότερο μνημόνιο). Λογικό είναι ένα τέτοιο πολιτικό σχέδιο να συνοδεύεται και με συγκεκριμένες αντιλήψεις για τη σχέση με την κοινωνία (εφησυχασμός και ανάθεση), τις παρατάξεις των μαζικών χώρων (τα όσα έγιναν στις πρόσφατες εκλογές του ΤΕΕ, είναι ενδεικτικά) τις συμμαχίες (με το αστικό πολιτικό προσωπικό και ποικίλα συμφέροντα), το κράτος (συνέχεια του) αλλά και το ίδιο το κόμμα (αρχηγισμός, απουσία δημοκρατίας). Το κείμενο των 87 μελών του ΣΥΡΙΖΑ έχει ενδιαφέρουσες επισημάνσεις για τα ζητήματα αυτά.

        Το αν η επιλογή του δημοψηφίσματος από το κυβερνητικό κέντρο χρησιμοποιήθηκε για να νομιμοποιήσει προαποφασισμένες πολιτικές επιλογές συμβιβασμού ή αποτέλεσε μια ύστατη προσπάθεια διαπραγμάτευσης θα κριθεί μελλοντικά. Σε κάθε περίπτωση όμως –άσχετα από τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς- τροποποίησε ριζικά τα δεδομένα εισάγοντας (έστω και στρεβλά δια της κάλπης) το λαϊκό παράγοντα. Παράγοντας που -και λόγω της κυβερνητικής πολιτικής- διατηρούνταν εν υπνώσει και την 5^η Ιούλη έδειξε τα δόντια του. Παρά το πρωτοφανές κλίμα εκβιασμών και τρομοκρατίας που εξαπολύθηκε από την ΕΕ, τους μηχανισμούς του κεφαλαίου (εργοδοσία, ΜΜΕ) και πλήθος μαζικών φορέων (από τη ΓΣΕΕ μέχρι το ΤΕΕ), παρά τα capital control και τους κυβερνητικούς ενδοιασμούς, παρά τη συστημική στάση του ΚΚΕ, ένα πλατύ ταξικό-κοινωνικό ρεύμα αντιστάθηκε δείχνοντας ότι (σημαντικό μέρος του τουλάχιστον), είναι έτοιμο να πάει την άρνηση του μέχρι το τέλος. Το αποτέλεσμα του Όχι απέδειξε ότι πλατιά κοινωνικά στρώματα (άνεργοι, νεολαία, μισθωτοί εργαζόμενοι και αυτοαπασχολούμενοι) δεν έχουν πια τίποτα άλλο να χάσουν, είναι σχετικά αδιαπέραστα από την κινδυνολογία του Grexit (αυτό ήταν το ερώτημα του δημοψηφίσματος σύμφωνα με την ΕΕ, αλλά και περίπου τους μισούς ψηφοφόρους), είναι ανοικτά στο ενδεχόμενο της ρήξης. Και όλα αυτά χωρίς να υπάρχει καμία επίσημη πολιτική δύναμη που να στηρίζει μια τέτοια επιλογή. Κανείς πια δε μπορεί να παραβλέπει το γεγονός του δημοψηφίσματος. Αποτέλεσε το συμβάν που τροποποίησε όλα τα δεδομένα και κάθε κίνηση πρέπει να το λάβει σοβαρά υπόψην του.

Ανακοίνωση παράτασης προσωρινών ενεργειακών επιθεωρητών μέχρι τις 31/12

Το σύστημα ανοιξε με μία ανακοίνωση του Υπουργείου και όχι με νόμο. Το σύστημα άνοιξε μεν για όλους, αλλα επιθεωρήσεις μπορούν να στείλουν μόνο αυτοί που είναι ταμειακά ενήμεροι. Η υπηρεσία του ΥΠΕΚΑ δεν ελέγχει τα παράβολα, διότι δεν υπάρχει νόμος για να τους καλύπτει. 

Σε συνέχεια προηγούμενης ανακοίνωσης του ΥΠΑΠΕΝ, σύμφωνα με την οποία σε νομοθετική ρύθμιση που συμπεριλαμβάνεται στο νομοσχέδιο «Βοσκήσιμες Γαίες Ελλάδας και άλλες διατάξεις», παρατείνεται έως την 31η Δεκεμβρίου 2015 η προθεσμία για υποχρέωση επιτυχούς συμμετοχής σε εξετάσεις για την απόκτηση της ιδιότητας του Ενεργειακού Επιθεωρητή, κατά τις διατάξεις του π.δ. 100/2010, ανακοινώνεται ότι λόγω της μη έγκαιρης ρύθμισης του ανωτέρω και για την εύρυθμη λειτουργία της κτηματαγοράς, δίδεται άμεσα πλήρης πρόσβαση χρήσης του πληροφοριακού συστήματος του Αρχείου Επιθεώρησης Κτιρίων και του Μητρώου Ενεργειακών Επιθεωρητών (www.buildingcert.gr), ώστε να συνεχιστεί απρόσκοπτα η έκδοση των Πιστοποιητικών Ενεργειακής Απόδοσης (ΠΕΑ).

Η πρόσβαση αφορά στους Ενεργειακούς Επιθεωρητές που στις 30 Ιουνίου 2015 είχαν τη δυνατότητα πρόσβασης στο πληροφοριακό σύστημα και τη δυνατότητα έκδοσης ΠΕΑ, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία.

Πηγή

Ο εφεδρικός βιομηχανικός στρατός, η μετανάστευση και η παγκοσμιοποίηση

Του ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΣΚΛΑΒΟΥΝΟΥ από εδώ

Ο Αμερικανός καθηγητής Μάικλ Χάντσον, σε πρόσφατη (19/7/2015) συνέντευξη του στην "Εφημερίδα των Συντακτών", που αναρτήθηκε και στην Iskra, εκτίμησε πως αποτέλεσμα και τελικά στόχος του νέου προγράμματος λιτότητας στην Ελλάδα, είναι να εξαναγκασθεί σχεδόν το ένα πέμπτο του πληθυσμού της να μεταναστεύσει. Έτσι θα ασκηθεί πίεση στους μισθούς στην Γερμανία και τις άλλες χώρες να κατεβούν προς τα κάτω. "Είναι ένας ταξικός πόλεμος ενάντια στους εργαζόμενους της Ευρώπης", πρόσθεσε. "Ένας διευρωπαϊκός πόλεμος", συμπλήρωσε, "είναι η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας που επιβάλλεται στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες".  

Αυτό βέβαια δεν είναι το μόνο φαινόμενο μαζικής μετανάστευσης και ταξικών/διευρωπαϊκων πολέμων, ούτε το πρώτο, σε μια ΕΕ που διατείνεται πως ιδρύθηκε ακριβώς για να αποτρέψει τους πολέμους. Ήδη οι χώρες της Ανατ. Ευρώπης έχουν αποδεκατιστεί και έχουν περιορισμένη εθνική κυριαρχία, με άλλου τύπου μνημόνια. Η Βουλγαρία τα τελευταία 25 χρόνια έχει στερηθεί 2 εκατ. παιδιά της, η Ρουμανία 3,5 εκατ. Η Λετονία έχασε το 20% του πληθυσμού της, λέει ο Χάντσον. Και οι μισθοί διατηρούνται χαμηλότατα γιατί δεν γίνονται επενδύσεις, μιας και η εσωτερική ζήτηση είναι χαμηλή. Μ' αυτές τις χώρες θέλει να μας εξομοιώσει η τρόικα, όπως θρασύτατα διακήρυξε ο Τόμσεν, όσον αφορά τους μισθούς αρχικά. Και έπεται συνέχεια.

Οι προβλέψεις για τα επόμενα είκοσι χρόνια, είναι ότι οι χώρες των Βαλκανίων, η Ουγγαρία, η Μολδαβία, η Ουκρανία, οι Βαλτικές χώρες, θα χάσουν από 33% ως 48% του πληθυσμού τους, λόγω μετανάστευσης και υπογεννητικότητας. Η νεοαποικιοκρατία εντός Ευρώπης είναι ιδιόρρυθμη. Δεν αποικίζουν οι μητροπόλεις, αλλά αποικίζονται από τις νεοϋποτελείς χώρες που αναπληρώνουν τα κενά λόγω υπογεννητικότητας και εκεί, με έναν νέο εφεδρικό βιομηχανικό στρατό. Έτσι οι νεοϋποτελείς χώρες χάνουν κάθε ικμάδα για την παραγωγική και εθνική τους ανασυγκρότηση. Κράτη παρίες, χώρες παρίες, έθνη παρίες, αφημένα σε ένα καθοδικό σπιράλ προς την πλήρη εξουθένωση.

Επειδή, όμως, οι δεξαμενές εφεδρικού βιομηχανικού στρατού και απ´ αυτές τις χώρες στερεύουν γρήγορα λόγω υπογεννητικότητας και επειδή η ταξική κυριαρχία και η διεθνής ανταγωνιστικότητα μέσω της μείωσης των μισθών και της κοινωνικής προστασίας πρέπει να ενισχυθούν, πρέπει να ξεπεραστούν και τα εμπόδια για την εισροή εργατικού δυναμικού και από τις χώρες της Ασίας και της Αφρικής.  

Η συνταγή είναι απλή. Σας βομβαρδίζουμε, δημιουργούμε εμφύλιες συρράξεις και θρησκευτικούς πολέμους, και εκτός των άλλων γεωπολιτικών στόχων, γίνεστε απελπισμένοι πρόσφυγες πολέμου, έτσι ώστε ο ανθρωπισμός να επιβληθεί των ρατσιστικών προκαταλήψεων στις χώρες υποδοχής.  

Η ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΗ ΣΥΣΣΩΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΜΑΡΞ  

Έχουμε λοιπόν εδώ την πρωταρχική συσσώρευση του Μάρξ που επαναλαμβάνεται συνέχεια, με άλλη μορφή, στο βαθμό που ο κλασικός του νόμος του σχετικού υπερπληθυσμού μέσα στην κεφαλαιοκρατική συσσώρευση δεν λειτουργεί στην εντέλεια, λόγω υπογεννητικότητας στις καπιταλιστικές μητροπόλεις.  

ATTICA BANK - ΕΒΕΑ: Πρωτοβουλία στήριξης μικρομεσαίων επιχειρήσεων

Πρωτοβουλία στήριξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων αναλαμβάνουν από κοινού η Attica Bank και το ΕΒΕΑ. Με τι λεφτά δε μας είπανε...
Δείτε και αυτό παρεπιπτόντως

Στο πλαίσιο αυτό, ο πρόεδρος της τράπεζας κ. Γιάννης Γαμβρίλης και ο Διευθύνων Σύμβουλος της Attica Bank κ. Αλέξανδρος Αντωνόπουλος, είχαν συνάντηση με τον πρόεδρο του ΕΒΕΑ κ. Κωνσταντίνο Μίχαλο.

Μεταξύ άλλων συζητήθηκαν:
Η υφιστάμενη κατάσταση μετά την επιβολή των capital controls και ο σημαντικός ρόλος που μπορεί να διαδραματίσει η Attica Bank στην ενίσχυση της οικονομικής δραστηριότητας, καθώς και στην ομαλή χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Συγκεκριμένα, στη συνάντηση έγινε διεξοδική ανταλλαγή απόψεων για τις αρνητικές επιπτώσεις των capital controls στην οικονομία, στη δραστηριότητα των τραπεζών και στις επιχειρήσεις. Επισημάνθηκαν ιδιαίτερα τα προβλήματα χρηματοδότησης των επιχειρήσεων σε συνδυασμό με τη δυσκολία προμήθειας πρώτων υλών που έχουν δημιουργήσει ένα ασφυκτικό περιβάλλον λειτουργίας. Για το λόγο αυτό θα υπάρξει άμεσα στενή συνεργασία ειδικών ομάδων εργασίας της Atticα Bank και του EBEA για την ανάληψη πρωτοβουλιών και την εξεύρεση λύσεων. Το ΕΒΕΑ και η Attica Bank αναλαμβάνουν από κοινού στενή συνεργασία

Τονίστηκε επίσης από κοινού ότι:
1. Ακρογωνιαίος λίθος για την ανάκαμψη της οικονομίας αποτελεί η γρήγορη άρση των περιορισμών στην κίνηση των κεφαλαίων με την επανάκτηση της εμπιστοσύνης, η επιστροφή των καταθέσεων, καθώς και η εξομάλυνση των συνθηκών ρευστότητας και χρηματοδότησης της αγοράς.
2. Η εύρυθμη λειτουργία του τραπεζικού τομέα στη χώρα μας, αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη και την αποτελεσματική κατανομή των οικονομικών πόρων.
3. Η παρουσία μη συστημικών τραπεζών στην πατρίδα μας και ειδικά της Attica Bank λόγω της τεχνογνωσίας και της ευελιξίας που διαθέτει, είναι ζωτικής σημασίας για την ενίσχυση του ανταγωνισμού, καθώς και για την ομαλή χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
4. Η επικείμενη ανακεφαλαιοποίηση της Attica bank, θα είναι ιδιαίτερα σημαντική για την ενίσχυση της εγχώριας οικονομίας. Η Τράπεζα θα συνδράμει τόσο στη σταδιακή άρση των περιορισμών, όσο και στην καλύτερη εξυπηρέτηση των επιχειρήσεων στα θέματα εισαγωγών – εξαγωγών, αναλαμβάνοντας νέες πρωτοβουλίες.
Η Διοίκηση της Attica Bank, αφού ευχαρίστησε για τη μέχρι σήμερα συνεργασία το ΕΒΕΑ και προσωπικά τον κ. Κωνσταντίνο Μίχαλο, δήλωσε ότι:
«Η τράπεζα προσδοκά να διαδραματίσει έναν διακριτό ρόλο στην επόμενη μέρα της ελληνικής οικονομίας και στο πεδίο αυτό, προβαίνει σε σημαντικές ενέργειες αναβάθμισης των υπηρεσιών που προσφέρει.

Η Attica Bank είναι έτοιμη να συμμετάσχει και να συνδράμει σε όλες τις προσπάθειες που αποσκοπούν στη χρηματοδότηση της ανάπτυξης, με έμφαση στην επιχειρηματικότητα και στην εξωστρέφεια, υποστηρίζοντας τον Έλληνα μικρομεσαίο επιχειρηματία που αποτελεί και τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας».

Πηγή

Ποιοι είναι οι μεγάλοι χαμένοι του νέου Ασφαλιστικού

Χαοτικές διαφορές στα όρια ηλικίας για την απονομή σύνταξης σε ασφαλισμένους διαφορετικών Ταμείων

Χαοτικές διαφορές στα όρια ηλικίας για την απονομή σύνταξης σε ασφαλισμένους διαφορετικών Ταμείων, αλλά και κυμαινόμενες στα ποσά των συντάξεων για τους συνταξιοδοτούμενους από 01.01.2015 προβλέπουν οι νέες μνημονιακές διατάξεις που τίθενται σταδιακά σε εφαρμογή. Μητέρες εργαζόμενες σε ΔΕΚΟ επιβαρύνονται ακόμα και με 21 χρόνια ασφάλισης, ενώ καταδικασμένοι να ζουν με επιδόματα είναι όσοι βγουν στη σύνταξη μετά από 15-20 χρόνια ασφάλισης σε ηλικία μικρότερη των 67 ετών.

Η πλειονότητα των νέων "επιδοματούχων" τους οποίους γέννησε το τρίτο μνημόνιο είναι μητέρες ανηλίκων του ιδιωτικού τομέα και άνεργοι που βγαίνουν αναγκαστικά στη σύνταξη και θα ζουν στο εξής με 150-300 ευρώ.
Ούτε μετά τα 67 έτη βελτιώνεται ουσιαστικά η κατάστασή τους, αφού η νέα κατώτατη σύνταξη δεν θα υπερβαίνει τα 393 ευρώ. Και ενώ οι διατάξεις αρχίζουν σιγά-σιγά να υλοποιούνται εκμηδενίζοντας το εισόδημα και κάθε ασφαλιστική προσδοκία των πολιτών, ο υπουργός Εργασίας Γιώργος Κατρούγκαλος συστήνει ομάδα σοφών με στόχο τη νέα «εθνική» μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού, η οποία δεν επιβάλλεται από τους δανειστές αλλά από την ανάγκη βιωσιμότητας του συστήματος.
Σύμφωνα με επικαιροποιημένη μελέτη, η κυβέρνηση πρέπει να αντιμετωπίσει άμεσα την υστέρηση εσόδων του συστήματος-λόγω ανεργίας, μείωσης της κρατικής χρηματοδότησης και γήρανσης του πληθυσμού- το οποίο παράγει κάθε χρόνο έλλειμμα ύψους 4 δισ. ευρώ. Το έλλειμμα, όπως δείχνουν οι προβολές, θα τριπλασιαστεί την περίοδο 2020-2030 λόγω του αυξημένου αριθμού συνταξιοδοτήσεων (baby boom). Επομένως, η μεταρρύθμιση πρέπει να ενισχύσει αυτή τη δύσκολη δεκαετία, καθώς το επόμενο διάστημα 2030-2060 το σύστημα ξαναβρίσκει την ισορροπία του και η συνταξιοδοτική δαπάνη θα κυμαίνεται ετησίως στα 15,5 δισ. ευρώ, δηλαδή κοντά στις απαιτήσεις των δανειστών.
Πάντως, αν υλοποιηθούν άμεσα οι προτάσεις που βρίσκονται στο πρωθυπουργικό γραφείο, σύμφωνα με τον κ. Κατρούγκαλο, θα βρεθούν ισοδύναμα προκειμένου να μην εφαρμοστεί η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος και να μην αποφασιστούν νέες περικοπές σε κύριες και επικουρικές συντάξεις.
Ηδη οι εφαρμοζόμενες διατάξεις (καταβολή μόνο του οργανικού ποσού της σύνταξης έως τα 67, αλλαγή τρόπου υπολογισμού) εξοντώνουν τους ασφαλισμένους με χαμηλές αποδοχές σε σύνολο ασφάλισης 15-20 ετών, εξουδετερώνοντας το πλεονέκτημα των περισσότερων ενσήμων, αφού τελικά αυτό δεν εγγυάται ένα καλύτερο ποσό. Όπως επισημαίνει ο δικηγόρος Γιώργος Κουτσούκος, συνεργάτης της δικηγορικής εταιρείας Κρεμαλής, αναφέροντας ενδεικτικά παραδείγματα για όρια ηλικίας και ύψος σύνταξης, "η χορήγηση μόνο του οργανικού ποσού έως την ηλικία των 67 ετών θίγει αναμφισβήτητα όσους έχουν συμπληρώσει 15-20 χρόνια ασφάλισης (4.500-6.000 ένσημα) και έχουν χαμηλές αποδοχές. Κυρίως, δε, πλήττει ειδικές κατηγορίες ασφαλισμένων, όπως τις μητέρες με ανήλικα τέκνα στον ιδιωτικό τομέα (5.500 ημέρες ασφάλισης), ενώ ακόμη δεν έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο όσον αφορά στο πώς θα διαμορφωθούν οι συντάξεις στο Δημόσιο (πλην των ανδρών - γυναικών με ανήλικο, ειδική κατηγορία αποτελούν και οι τρίτεκνοι στον δημόσιο τομέα), με βάση τη διάκριση βασικής και αναλογικής σύνταξης".

ΤΣΜΕΔΕ: Νέα παράταση προθεσμίας καταβολής εισφορών; Ρύθμιση για αλλαγή της ασφαλιστικής κλίμακας

ΤΣΜΕΔΕ: Νέα παράταση προθεσμίας καταβολής εισφορών

 

Νέα παράταση προθεσμίας καταβολής εισφορών ΤΣΜΕΔΕ α΄εξαμήνου 2015 έως 30.09.2015 φαίνεται πως αποφάσισε το ταμείο.

Την είδηση αυτή μετέφερε ο εκπρόσωπος της Πανελλήνιας Ένωσης Διπλωματούχων Μηχανικών Εργοληπτών Δημοσίων Έργων (ΠΕΔΜΕΔΕ) στη Δ.Ε. του πρώην ΤΣΜΕΔΕ, κ. Ξ. Καρκαντζός.

Σύμφωνα με την ενημέρωση του κ. Καρκαντζού, κατά τη συνεδρίαση της 24ης Αυγούστου αποφασίστηκε παράταση της προθεσμίας καταβολής τρεχουσών εισφορών ΤΣΜΕΔΕ α΄εξαμήνου 2015 έως την 30.09.2015.

Η παράταση αυτή αφορά στους ασφαλισμένους προ της 01.01.1993.

Αναμένεται η επικύρωση της απόφασης κατά τη συνεδρίαση του Δ.Σ. του ΕΤΑΑ της 27.08.2015

Εντονο ενδιαφέρον μηχανικών για αλλαγή ασφαλιστικής κλίμακας

Αυξημένο ενδιαφέρον για ένταξη στη ρύθμιση για αλλαγή της ασφαλιστικής κλίμακας παρουσιάζεται στο ΤΕΕ Μαγνησίας.

Η έναρξη λειτουργίας της ηλεκτρονικής φόρμας του Ταμείου Συντάξεων Μηχανικών Εργοληπτών Δημοσίων Εργων για την αλλαγή της ασφαλιστικής κατηγορίας κινητοποιεί τους μηχανικούς που απευθύνονται στο Τεχνικό Επιμελητήριο και με τη συνδρομή υπαλλήλου υποβάλλουν τις αιτήσεις τους.

Η πρόεδρος του ΤΕΕ Μαγνησίας, Νάνσυ Καπούλα, είπε ότι «υπάρχει μεγάλη ανταπόκριση από τους μηχανικούς ώστε να υπαχθούν σε αυτό το μέτρο. Απ' ότι φαίνεται και από το ΤΕΕ Μαγνησίας η πλειοψηφία των μηχανικών θα κάνουν χρήση αυτής της διάταξης ώστε να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις ασφαλιστικές εισφορές των δύο επόμενων ετών».

Το μέλλον διαρκεί πολύ, ας του δώσουμε χώρο

Πηγή

Η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ έχει συντελεστεί. Οι αποχωρήσεις μελών και στελεχών συνεχίζονται. Η αντιδημοκρατική διολίσθηση του κόμματος και η υποκατάστασή του από ένα άτυπο προεδρικό κέντρο, η έλλειψη οργανικών δεσμών με την πληττόμενη κοινωνία και ο κυβερνητισμός, οδήγησαν στην απουσία σχεδίου σύγκρουσης με τους « θεσμούς» των κυρίαρχων τάξεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την απαλλαγή της χώρας από τη λιτότητα και τα μνημόνια και τη διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους. Οι εξελίξεις αυτές δεν ήταν αναπότρεπτες, όπως ισχυρίζεται τώρα ο πρωθυπουργός. Η εξαθλίωση/υποβάθμιση της κοινωνικής πλειοψηφίας και ο περιορισμός της κυριαρχίας της χώρας από τους δανειστές πρέπει να ανατραπούν. Ο αντιμνημονιακός αγώνας θα συνεχιστεί, αντλώντας από τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των πρώτων μνημονιακών χρόνων και το ηρωικό ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου, που έφερε εκ νέου τις λαϊκές τάξεις στο προσκήνιο.

Δεν αμφισβητούμε την ανάγκη κοινής εκλογικής παρουσίας των δυνάμεων εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ που δεν συμφιλιώνονται με τα νέα ήθη και επιθυμούν να συμμετάσχουν ενεργά στους αγώνες του μέλλοντος . Αναγνωρίζουμε τη μεγάλη πολιτική και ηθική σημασία του «όχι» των βουλευτών/τριών που εξέφρασαν από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ το λαϊκό αίσθημα και απέρριψαν έμπρακτα τη νέα αφήγηση της απουσίας εναλλακτικής λύσης. Καταλαβαίνουμε, επίσης, ότι ο χρόνος πιέζει. Διαφωνούμε, όμως, ριζικά να δρομολογηθούν τετελεσμένα στη μεγάλη υπόθεση δημιουργίας ενός κοινωνικού και πολιτικού αντιμνημονιακού κινήματος-μετώπου ή/και κόμματος με ριζοσπαστικά και προπάντων δημοκρατικά χαρακτηριστικά, που θα προκύψει έμπρακτα μέσα από τις λαϊκές τάξεις και θα δώσει τον λόγο και τη συνευθύνη των αποφάσεων σ’ αυτές.

Τα κόμματα της μετα-δημοκρατίας είναι αρχηγικά, συγκεντρωτικά, επικεντρώνονται στο κοινοβούλιο και αναπαράγουν την υλικότητα των μηχανισμών του κράτους. Αλλά, αν στόχος μας είναι μια λαϊκή «επανάσταση», δηλ. μια πραγματική σύγκρουση με τους «θεσμούς» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την Ευρωζώνη, τότε πρέπει να επινοήσουμε, βασισμένοι στις καλύτερες ιστορικές παραδόσεις της αριστεράς και στις πρόσφατες των κινημάτων παγκόσμια, τις οργανωτικές και πολιτικές μορφές που θα εκφράζουν από τώρα τη δημοκρατία του λαού και θα οδηγούν στην κοινωνική χειραφέτηση. Το μέλλον διαρκεί πολύ. Ας του δώσουμε χώρο.

Η κοινωνικοποίηση στο επίκεντρο της αριστερής ριζοσπαστικής πολιτικής

Ανέστης Ταρπάγκος από εδώ

Η απόρ­ρι­ψη και η αντι­πα­λό­τη­τα στη μνη­μο­νια­κή πο­λι­τι­κή, και στην προ­κει­μέ­νη πε­ρί­πτω­ση της κυ­βέρ­νη­σης  ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με το 3ο Μνη­μό­νιο, οδη­γεί στην υιο­θέ­τη­ση μιας εναλ­λα­κτι­κής αρι­στε­ρής πο­λι­τι­κής που, με­τα­ξύ των άλλων, από τη μια πλευ­ρά οδη­γεί στην απε­μπλο­κή από τις οι­κο­νο­μι­κές και νο­μι­σμα­τι­κές ρυθ­μί­σεις της ζώνης του ευρώ  και εθνι­κο­ποί­η­ση του τρα­πε­ζι­κού συ­στή­μα­τος που έχει ανα­κε­φα­λαιο­ποι­η­θεί με τους ώμους των λαϊ­κών τά­ξε­ων (εφό­σον η έντα­ξη σ’ αυτές συ­νε­πι­φέ­ρει την εφαρ­μο­γή μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών), και από την άλλη πλευ­ρά εγκαι­νιά­ζει ένα σύ­νο­λο ρι­ζο­σπα­στι­κών αλ­λα­γών στο οι­κο­νο­μι­κό τοπίο της χώρας, που φέρει χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά ευ­ρεί­ας κα­τα­στρο­φής. Ανα­φο­ρι­κά μ’ αυτή τη δεύ­τε­ρη διά­στα­ση της πο­λι­τι­κής που ανα­δει­κνύ­ε­ται από τις δυ­νά­μεις του «όχι» (στις μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές), θε­με­λιώ­δης είναι ο ρόλος που δια­δρα­μα­τί­ζουν οι εθνι­κο­ποι­ή­σεις – κοι­νω­νι­κο­ποι­ή­σεις επι­χει­ρή­σε­ων, η οι­κο­νο­μι­κή πο­λι­τι­κή ένα­ντι του ιδιω­τι­κού κα­πι­τα­λι­στι­κού τομέα της οι­κο­νο­μί­ας, και η ανα­συ­γκρό­τη­ση σε και­νού­ριες βά­σεις των επι­χει­ρή­σε­ων που έχουν εκ­κα­θα­ρι­στεί από την κα­πι­τα­λι­στι­κή κρίση.

Ο κοι­νω­νι­κός ανα­πτυ­ξια­κός ρόλος της ανα­δια­νο­μής ει­σο­δή­μα­τος

          Πρώτα απ’ όλα λοι­πόν πώς δια­μορ­φώ­νο­νται οι όροι άσκη­σης οι­κο­νο­μι­κής πο­λι­τι­κής απέ­να­ντι στον εται­ρι­κό τομέα της οι­κο­νο­μί­ας, δη­λα­δή τις 22.500 επι­χει­ρή­σεις, με­γά­λες και με­σαί­ες, που συ­ντάσ­σουν ισο­λο­γι­σμούς, πέρα από τις μι­κρο­με­σαί­ες επι­χει­ρή­σεις που απο­τε­λούν πεδίο δρα­στη­ριο­ποί­η­σης των μι­κρο­α­στι­κών τά­ξε­ων. Το επι­χει­ρη­μα­τι­κό αυτό κε­φά­λαιο είχε πε­ριέλ­θει σε βα­θύ­τα­τη κρίση υπερ­συσ­σώ­ρευ­σης (2008 – 13), με κα­τα­κό­ρυ­φη πτώση της κερ­δο­φο­ρί­ας του και των υπο­λοί­πων οι­κο­νο­μι­κών με­γε­θών του. Το 1ο Μνη­μό­νιο του ΠΑΣΟΚ και το 2ο Μνη­μό­νιο της ΝΔ που εφαρ­μό­στη­καν (2010 – 14), πέραν των μέ­τρων φο­ρο­λο­γι­κής επι­βά­ρυν­σης των λαϊ­κών τά­ξε­ων για την απο­πλη­ρω­μή των το­κο­χρε­ο­λυ­σί­ων του εθνι­κού χρέ­ους, πε­ριεί­χαν κυ­ρί­ως μέτρα που με­τέ­τρε­παν την ερ­γα­τι­κή δύ­να­μη σε «φθηνή – πει­θή­νια – ελα­στι­κο­ποι­η­μέ­νη», προ­κει­μέ­νου να δια­μορ­φώ­σουν τους όρους εκ νέου ση­μα­ντι­κής ανά­καμ­ψης της κα­πι­τα­λι­στι­κής κερ­δο­φο­ρί­ας από το 2013, που συ­νε­χί­στη­κε και το 2014. Ταυ­τό­χρο­να η μα­ζι­κή εκ­κα­θά­ρι­ση επι­χει­ρή­σε­ων λόγω  της αρ­νη­τι­κής απο­δο­τι­κό­τη­τας του κε­φα­λαί­ου, δη­μιουρ­γού­σε το τε­ρά­στιο ρεύμα της ανερ­γί­ας του 26%, που επι­δρά πα­ρα­λυ­τι­κά στην ενερ­γό ερ­γα­τι­κή τάξη.

          Προ­κύ­πτει άρα ότι μια πο­λι­τι­κή απο­κα­τά­στα­σης της κοι­νω­νι­κής δι­καιο­σύ­νης, μετά από μια ολό­κλη­ρη πε­ντα­ε­τία συ­νε­χούς λι­τό­τη­τας, πε­ρι­κο­πών και απορ­ρυθ­μί­σε­ων, απαι­τεί άμεσα την ανα­δια­νο­μή του ει­σο­δή­μα­τος προς όφε­λος των λαϊ­κών τά­ξε­ων και σε βάρος του επι­χει­ρη­μα­τι­κού κε­φα­λαί­ου. Αυτό μπο­ρεί να πάρει τη μορφή άμε­σης ρι­ζι­κής φο­ρο­λό­γη­σης των κα­πι­τα­λι­στι­κών κερ­δών, έτσι ώστε να δη­μιουρ­γη­θούν έσοδα επαρ­κή για την χο­ρή­γη­ση των επι­δο­μά­των ανερ­γί­ας, τα οποία στε­ρεί­ται η συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία των ανέρ­γων, καθώς και επεν­δυ­τι­κών δρά­σε­ων για την δη­μιουρ­γία προ­σω­ρι­νών του­λά­χι­στον θέ­σε­ων απα­σχό­λη­σης. Από την άλλη πλευ­ρά, με την δρα­στι­κή πα­ρέμ­βα­ση και έλεγ­χο των Επι­θε­ω­ρή­σε­ων Ερ­γα­σί­ας σ’ όλους τους χώ­ρους κοι­νω­νι­κής πα­ρα­γω­γής, είναι ανα­γκαία η απο­κα­τά­στα­ση του κα­τώ­τα­του μι­σθού, η εφαρ­μο­γή των αμοι­βών των συλ­λο­γι­κών συμ­βά­σε­ων, η επα­να­φο­ρά της 8ωρης και πεν­θή­με­ρης ερ­γα­σί­ας κλπ.

Ανακοίνωση της ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ για αποχή από τις εκτός έδρας μετακινήσεις αμέσως μετά τις εκλογές

Π.Ο.   Ε.Μ.Δ.Υ.Δ.Α.Σ. ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ  ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΝΩΣΕΩΝ  ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ  ΔΗΜΟΣΙΩΝ  ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ  ΔΙΠΛΩΜΑΤΟΥΧΩΝ  ΑΝΩΤΑΤΩΝ  ΣΧΟΛΩΝ

Μαυρομματαίων 17,  104 34  ΑΘΗΝΑ

τηλ: 210-88.16.583  fax: 210-82.59.410 e-mail: emdydas@tee.gr URL: www.emdydas.gr

                                                                                                                                                            Αθήνα, 25/8/2015

Αρ. Πρωτ. :6854                                               

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Το ΔΣ της ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ είχε δεσμευτεί ότι, θα συνεχίσει να διεκδικεί και από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ λύση στα θεσμικά, ασφαλιστικά και οικονομικά προβλήματα των δημοσίων υπαλλήλων μηχανικών, τα οποία οξύνθηκαν στον υπέρτατο βαθμό λόγω των μνημονιακών πολιτικών των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Η ριζική αλλαγή κατεύθυνσης και η ανάσχεση των προηγούμενων νεοφιλελεύθερων πολιτικών που είχε υποσχεθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όχι απλώς δεν ήλθε αλλά με την ψήφιση του (νεοαποικιακού) τρίτου μνημονίου (Ν.4336/2015) συνεχίζεται ο κύκλος των υφεσιακών και καταστροφικών πολιτικών για τα χειμαζόμενα κοινωνικά στρώματα αφού περιλαμβάνει μεταξύ άλλων: μείωση των συντάξεων, επαναφορά της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος στα ταμεία, απελευθέρωση των απολύσεων, αύξηση του ΦΠΑ, νέα μέτρα για τη δημιουργία πλεονάσματος και συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων, διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, νέες μειώσεις μισθών στο Δημόσιο κ.λπ.
Εκτός των παραπάνω τους μηχανικούς δημοσίους υπαλλήλους πλήττει και το καινούριο ασφαλιστικό, το νέο μισθολόγιο με την κατάργηση της υπερβάλλουσας μείωσης αλλά και οι περικοπές στις δαπάνες μετακινήσεων.
Ειδικά οι τελευταίες είχαν μπει το στόχαστρο του κ. Μάρδα πολύ πριν την ψήφιση του 3ου μνημονίου αφού είχε καταθέσει σχέδιο νόμου (με προσχηματική διαβούλευση το τριήμερο των αργιών του Αγίου Πνεύματος) και το οποίο είχαμε καταφέρει προσωρινά να μπλοκάρουμε μετά από κύκλο συναντήσεων με υπουργούς της κυβέρνησης.
Όμως ο κ. Μάρδας βρήκε την ευκαιρία να περάσει στο 3ο μνημόνιο σχεδόν αυτούσιο το απαράδεκτο σχέδιο νόμου το οποίο είχε ετοιμάσει και το οποίο στην ουσία καταργεί την κάλυψη των εξόδων κατά την εκτός έδρας μετακίνηση των Διπλ. Μηχανικών.

Το ΔΣ της ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ προκειμένου να περιφρουρήσει ό,τι απέμεινε από τις λεηλατημένες αποδοχές μας, (από τον συγκεκριμένο υπουργό είχαμε και προηγούμενο πλήγμα με την κατάργηση της υπερβάλλουσας του 25% μείωσης των αποδοχών, που επέβαλλε με εγκύκλιό του, σε όσους έκαναν το "λάθος" να μετακινηθούν - μεταταχθούν) και κυρίως την αξιοπρέπειά μας και τον επιστημονικό μας ρόλο καθώς και την διαχρονική συμβολή μας στις τεχνικές υποδομές της χώρας που συνδέονται αυτονόητα με την ανάπτυξη αυτού του τόπου, είχε αποφασίσει να ξεκινήσει άμεσα αγωνιστικές κινητοποιήσεις με εξώδικο – αποχή από τις εκτός έδρας μετακινήσεις.

Μετά την παραίτηση της κυβέρνησης κρίναμε ότι η συγκεκριμένη κινητοποίηση έπρεπε να ανασταλεί και να ξεκινήσει αμέσως μετά τις εκλογές και το σχηματισμό νέας κυβέρνησης.

Καλούμε όλα τα μέλη μας να είναι σε αγωνιστική ετοιμότητα.

Ο αγώνας συνεχίζεται.

Νέο μισθολόγιο: Τεχνάσματα και ασάφειες για να «κουκουλωθούν» οι νέες περικοπές

Με τη χρήση όρων, όπως «αποσυμπίεση» της μισθολογικής κατανομής, επιχειρούν κυβέρνηση και «κουαρτέτο» να αποκρύψουν τη νέα καρατόμηση των μισθών των εργαζομένων στο Δημόσιο μέσω του νέου μισθολογίου. Μάλιστα, το ύψος των μισθών στο Δημόσιο στο μνημόνιο 3 συσχετίζεται άμεσα με τη σύνταξη του νέου μακροπρόθεσμου πλαισίου σταθερότητας, με στόχο οι μισθολογικές δαπάνες στο Δημόσιο να συνάδουν με την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων και με την εξασφάλιση φθίνουσας πορείας για τις δημόσιες δαπάνες, σε σχέση με το ΑΕΠ κατά την περίοδο 2016-2019.

Αν μάλιστα όλα αυτά συνδυαστούν με τη νέα «αξιολόγηση» σφαγείο, που θα συνδυαστεί με το ύψος των αποδοχών, είναι πλέον φανερό ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα κατακρήμνιση του ύψους των αποδοχών των εργαζομένων στο Δημόσιο.

Αυτό που μάλλον δεν έχουν αντιληφθεί κυβέρνηση και «κουαρτέτο» των δανειστών - τοκογλύφων είναι ότι δεν έχουμε πει εμείς οι εργαζόμενοι την τελευταία μας λέξη.

Διαβάστε τι λένε οι σχετικές ρυθμίσεις στο μνημόνιο 3

Έως τον Οκτώβριο του 2015, οι αρχές θα προβούν σε μεταρρύθμιση του ενιαίου μισθολογίου, με ισχύ από 1ης Ιανουαρίου 2016, καθορίζοντας τις βασικές παραμέτρους με δημοσιονομικά ουδέτερο τρόπο, με βάση τους συμφωνηθέντες στόχους για τα μισθολογικά κονδύλια και με συστηματική εφαρμογή σε ολόκληρο τον δημόσιο τομέα, περιλαμβανομένης της αποσυμπίεσης της μισθολογικής κατανομής σε ολόκληρο το μισθολογικό φάσμα σε συνάρτηση με τις δεξιότητες, τις επιδόσεις και τις αρμοδιότητες και την θέση του προσωπικού (βασικό παραδοτέο) και σε ευθυγράμμιση των αδειών με τις βέλτιστες πρακτικές που επικρατούν στην ΕΕ. Έως το 2018 το τρέχον «κλαδικό» σύστημα θα υποστεί μεταρρύθμιση με σκοπό μια βελτιωμένη δομή με περιγραφές καθηκόντων η οποία και θα αντανακλάται στο μισθολόγιο. Οι αρχές θα θεσπίσουν νομοθεσία έως τον Νοέμβριο του 2015 για την έκδοση όλης της δευτερογενούς νομοθεσίας για την εφαρμογή της μεταρρύθμισης του μισθολογίου και έως τον Ιούνιο του 2016 για τον εξορθολογισμό των ειδικών μισθολογίων με ισχύ το 2017.

Το «αριστερό» μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ

Του Κ. Λαπαβίτσα

Ο θρίαμβος των δανειστών και του Σόιμπλε

Το νέο μνημόνιο είναι ένα κείμενο 56 σελίδων που θέτει το πλαίσιο της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής της Ελλάδας για τα επόμενα χρόνια. Αντιπροσωπεύει το θρίαμβο των δανειστών και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο κ. Σόιμπλε αναδείχθηκε σε σθεναρό υποστηρικτή του στη Γερμανική Βουλή. Το πρόγραμμα του Σόιμπλε εφαρμόζει πλέον η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με την αμέριστη συμπαράσταση της ΝΔ, του Ποταμιού και του ΠΑΣΟΚ.

Μετά από πέντε χρόνια αποτυχημένης πολιτικής μνημονίων, θα ήταν ίσως περιττό να ειπωθεί ότι το νέο μνημόνιο αποτελεί μια εξαιρετικά αρνητική εξέλιξη για τον ελληνικό λαό. Δυστυχώς, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, που ήρθε στα πράγματα υποσχόμενη την κατάργηση των μνημονίων, υποστηρίζει ότι μπορεί να διαχειριστεί το νέο μνημόνιο με φιλολαϊκό τρόπο. Θα βρει ισοδύναμα μέτρα για να εξισορροπήσει τα χτυπήματα στο λαϊκό εισόδημα, θα συντρίψει τη διαπλοκή, θα πετύχει την ανάπτυξη και θα βελτιώσει τη λειτουργία του κράτους. Θα περιμένει κιόλας την αλλαγή των «συσχετισμών» στην Ευρώπη, ώστε να επέλθει η πολυπόθητη επιστροφή στις παραδοσιακές «αξίες» της Ευρώπης, που τόσο βάρβαρα περιφρόνησε ο νεοφιλελευθερισμός … 

Δεν υπάρχει καμία τέτοια προοπτική. Το νέο μνημόνιο βγαίνει από την ίδια μήτρα με τα δύο προηγούμενα και πάσχει από τις ίδιες δομικές αδυναμίες. Συγκεκριμένα: 

α.Είναι υφεσιακό και άρα θα επιβαρύνει την πορεία της ελληνικής οικονομίας. 

β.Στηρίζει τις τράπεζες μέσω νέου δανεισμού του ελληνικού δημοσίου και διαχείρισης των προβληματικών δανείων, χωρίς να μεταρρυθμίζει το τραπεζικό σύστημα με χρηστή δημόσια διαχείριση.

γ.Δεν έχει αναπτυξιακή δυναμική γιατί δεν συνοδεύεται από επενδυτικό πρόγραμμα, ενώ παράλληλα επιβάλλει δραστικά νεοφιλελεύθερες αλλαγές στην αγορά εργασίας, στα επαγγέλματα, στο εμπόριο και στον παραγωγικό τομέα. 

δ.Επιταχύνει τις ιδιωτικοποιήσεις με όρους αποικιοκρατικούς.

ε.Αποδέχεται στενή εποπτεία και εξωτερικό θεσμικό έλεγχο που δεν έχουν προηγούμενο στην πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας. 

στ.Αυξάνει σημαντικά το χρέος, χωρίς να προσδιορίζει καθόλου την μελλοντική του πορεία και τις πιθανές επιπτώσεις του.

Το νέο μνημόνιο στηρίζεται σε οικονομικές θεωρίες με πολύ φτωχά αναπτυξιακά αποτελέσματα όπου εφαρμόστηκαν. Πρόκειται για απόψεις που κυριαρχούν στο ΔΝΤ και στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ, οι οποίες έχουν ένα τεχνοκρατικό μανδύα «επιστημονικότητας» και ακαδημαϊκής αξιοπιστίας. Στην πραγματικότητα είναι ότι πιο κοινότοπο έχει παραχθεί μετά από τρεις αιώνες οικονομικής σκέψης, εξυπηρετεί όμως τα συμφέροντα των μεγάλων δανειστών και ιδίως των τραπεζών. 

Σπύρος Σαγιάς: Ο Γραμματέας της επιχειρηματικής ελίτ

Παραθέτουμε δύο άρθρα του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου στο UNFOLLOW, τα οποία δημοσιεύθηκαν, το μεν πρώτο στις 25-6-2015 στον ομώνυμο ιστοχώρο, το δε δεύτερο λίγους μήνες νωρίτερα στο τεύχος Φεβρουαρίου 2015 (τεύχος 38), με αναδημοσίευση στον ομώνυμο ιστοχώρο.

ΠΗΓΗ: http://unfollow.com.gr


Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου



Σημείωση 25/6/2015: Όταν πριν από λίγες ημέρες διαφαινόταν άσπρος καπνός από τις Βρυξέλλες κατά τις συναντήσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τους εκπροσώπους των δανειστών, κάποιοι στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ είχαν βγάλει τα κουμπιουτεράκια…
Με τον Θοδωρή Μιχόπουλο να έχει προς στιγμήν αποχωρήσει διακριτικά από το προσκήνιο και να μοιράζει απλώς τα non paper του Μαξίμου, ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης Σπύρος Σαγιάς έλεγε σε δημοσιογράφους που εμπιστεύεται και γνωρίζει ότι η –όποια– συμφωνία πρέπει να περάσει από το Ελληνικό Κοινοβούλιο με τις ελάχιστες δυνατές απώλειες για τον ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα με τη λογική και τους υπολογισμούς του ίδιου αλλά και του Νίκου Παππά, που πρώτος απ’ όλους μίλησε για κομματική πειθαρχία, οι βουλευτές που δεν θα ψηφίσουν τη συμφωνία κυβέρνησης και εταίρων είναι πέντε με έξι. Και αν αυτοί που σκέφτονται να πούνε το μεγάλο όχι ποντάρουν στην αποθέωση και την αποδοχή από τη μερίδα εκείνη του κόσμου που θεωρεί ότι δεν πρέπει να υπάρξει συμφωνία με κάθε κόστος, θα πρέπει μάλλον να φορέσουν τα κράνη τους και να αρματωθούν προκειμένου να αντεπεξέλθουν στον πόλεμο που θα τους εξαπολύσει το εγχώριο σύστημα. Και μιλάμε για το γνωστό σύστημα που αποτελείται από επιχειρηματίες, μιντιάρχες και ΣΕΒ και το οποίο ουσιαστικά κυβερνά τη χώρα. Η φράση που αποδίδεται στον Σπ. Σαγιά είναι: «Πέντε-έξι δεν θα ψηφίσουν και αυτούς θα τους ξεφτιλίσουμε». Σε αυτόν αποδίδεται και το παραπολιτικό του ΒΗΜΑτοδότη που έγραψε: «Ρώτησα πάντως κορυφαίο κυβερνητικό παράγοντα αν υπάρχει θέμα με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Μου είπε ευθέως πως εκτιμά ότι η Ζωή θα ψηφίσει τη συμφωνία, δηλαδή θα πει ‘‘ναι σε όλα’’. Άλλωστε, μαθαίνω από το κυβερνητικό στρατόπεδο ότι ορισμένοι διεμήνυσαν στην κυρία Κωνσταντοπούλου ότι αν δεν ψηφίσει τη συμφωνία, ‘‘τότε καλό είναι να αλλάξει… δουλειά’’».
Έτσι, την ώρα που ξεκαθαρίζεται σιγά σιγά ο ρόλος του διακεκριμένου δικηγόρου στον ΣΥΡΙΖΑ, εγείρονται αναμφίβολα πολλά ζητήματα για την παρουσία του και τις κινήσεις του. Εδώ και 15 ημέρες ήταν έντονη η φημολογία ότι η εγχώρια ολιγαρχία δεν επρόκειτο να αφήσει τον Αλέξη Τσίπρα και τους όποιους αριστεριστές να σταθούν εμπόδιο στην επίτευξη της συμφωνίας. Άλλωστε το κίνημα «Μένουμε Ευρώπη», που αναπτύχθηκε με κινηματογραφική ταχύτητα και στηρίχθηκε εξόφθαλμα από το σύστημα που –ας μην κρυβόμαστε– έχει ως παιδί του τον Σαγιά, ικανότατο δικηγόρο που μπορεί να διαβάζει νομοσχέδια και να αποφεύγει παγίδες.
Το αν ο Αλ. Τσίπρας είναι μέρος του γενικότερου σχεδίου που θέλει την Ελλάδα πάση θυσία στο ευρώ ή θύμα του μένει να αποδειχθεί. Ωστόσο, ο ρόλος του Σαγιά και το πλάνο αποδόμησης όσων τολμήσουν να πουν το μεγάλο όχι σε μια συμφωνία που θα κρίνουν τελικά επιζήμια είναι προς συζήτηση. Ένα πάντως είναι το βέβαιο: το σύστημα παραμένει κραταιό, είτε με «πρώτη φορά αριστερά», είτε με πολλοστή φορά ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Οι μεθοδεύσεις και τα σχέδια εξευτελισμού όσων ψηφίσουν κλείνοντας τα αυτιά στις κομματικές σειρήνες είναι ένα ιδιαιτέρως ανησυχητικό στοιχείο. Ίσως χειρότερο και από την όποια επιζήμια συμφωνία έρθει από τις διαπραγματεύσεις.

Ποιος είναι ο Σπύρος Σαγιάς; Η απάντηση στο ρεπορτάζ που είχαμε δημοσιεύσει στο UNFOLLOW στο τεύχος 38 (Φεβρουάριος 2015)

«Ενοποίηση Ασφαλιστικού πρώτα σε τρία Ταμεία και μετά σε ένα»

Ο καθηγητής Παντείου και τέως επιστημονικός διευθυντής του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, Σάββας Ρομπόλης στην ΕφΣυν

Τις κατευθυντήριες γραμμές της νέας ασφαλιστικής μεταρρύθμισης, που θα παρουσιάσει η κυβέρνηση στους δανειστές στο επόμενο διάστημα, αναλύει με τη συνέντευξή του στην «Εφ.Συν.» ο ομότιμος καθηγητής του Πάντειου Πανεπιστημίου Σάββας Ρομπόλης.

Ο πρώην επικεφαλής του εγκυρότατου Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ (τουλάχιστον όσο κατείχε εκείνος τη συγκεκριμένη θέση) θεωρεί ότι η μετάβαση σε ένα Ταμείο πρέπει να περάσει πρώτα μέσα από τη συγχώνευση σε τρία Ταμεία.

Παράλληλα, θεωρεί ότι το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο για τη συνταξιοδότηση που διαμορφώνεται από τους μνημονιακούς νόμους του 2010, για να πετύχει, θα πρέπει η οικονομία να επιτυγχάνει ετήσια αύξηση 2,5%-3% για τα επόμενα... 45 έτη, κάτι που δεν είναι εφικτό. Πάντως εκφράζει την αισιοδοξία του ότι μπορεί να επιτευχθεί η ενοποίηση των Ταμείων χωρίς περαιτέρω μείωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

• Η νέα ασφαλιστική μεταρρύθμιση, που θα πρέπει να έχει κατατεθεί μέχρι τον Οκτώβριο, αποτελεί δομικό στοιχείο των προαπαιτούμενων για την ομαλή χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας. Ποιες θα είναι οι κατευθυντήριες γραμμές αυτής της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης;

Η ασφαλιστική παρέμβαση του Οκτωβρίου 2015 απαιτείται να εντάσσει τις παραμετρικές αλλαγές που έχουν ήδη ψηφιστεί σ’ ένα συστημικό πλαίσιο οργάνωσης, λειτουργίας, χρηματοδότησης, παροχών και μακροχρόνιας βιωσιμότητας του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης στη χώρα μας. Πιο συγκεκριμένα, σε επίπεδο οργάνωσης και λειτουργίας απαιτείται ο σχεδιασμός ολοκλήρωσης των ενοποιήσεων της κύριας και επικουρικής ασφάλισης.

Ταυτόχρονα, σε επίπεδο χρηματοδότησης, παροχών και μακροχρόνιας βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος, η πρόταση των δανειστών συνίσταται στην επίτευξη του στόχου μέχρι το 2060 του ύψους των συνταξιοδοτικών δαπανών στο επίπεδο του 15,5% του ΑΕΠ (16,2% του ΑΕΠ το 2015) με ποσοστό αναπλήρωσης κύριας και επικουρικής σύνταξης 56,4% (48,6% κύριας και 7,8% επικουρικής) από 64,5% το 2015. Η εξέλιξη αυτή, συνοδευόμενη από αύξηση του αριθμού των συνταξιούχων κατά την περίοδο 2015-2060 κατά 70%, σημαίνει περαιτέρω μείωση των συντάξεων πέραν των μειώσεων της τάξης του 45% που έχουν συντελεστεί κατά την περίοδο 2010-2015.

Αντίθετα όμως, η αναλογιστική έρευνα 2015-2050 αναδεικνύει ότι η εφαρμογή του Ν. 3863/2010 (βασική και αναλογική σύνταξη), χωρίς την εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος, με όρια ηλικίας συνταξιοδότησης το 67ο και το 62ο έτος και ποσοστό αναπλήρωσης 64,5%, διαμορφώνει επίπεδο συνταξιοδοτικής δαπάνης κατά το 2050 περίπου 9% επιπλέον του επιπέδου που επιδιώκει η πρόταση των δανειστών, αποφεύγοντας κατά αυτή την προοπτική την περαιτέρω μείωση των συντάξεων.

Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί ότι και στις δύο προαναφερόμενες μακροχρόνιες οικονομικές/ασφαλιστικές/δημογραφικές προοπτικές του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, ο στόχος επίτευξης του επιπέδου των συνταξιοδοτικών δαπανών και παροχών δεν μπορεί να επιτευχθεί παρά μόνο στην περίπτωση, όπου ο μέσος ετήσιος μακροχρόνιος ρυθμός μεταβολής του ΑΕΠ κυμανθεί, καθ’ όλη την περίοδο 2015-2060 στα επίπεδα του 2,5%-3%.

«Φοροτσουνάμι» ως το τέλος του έτους

Ραβασάκια για φόρο εισοδήματος, ΕΝΦΙΑ και τέλη κυκλοφορίας από το υπουργείο Οικονομικών. Μήπως και γι' αυτό η βιάση για εκλογές;

6,1 εκατομμύρια ιδιοκτήτες ακινήτων θα κληθούν και εφέτος να καταβάλουν τον φόρο ακινήτων, με την πρώτη δόση να πρέπει να πληρωθεί τον Οκτώβριο ενώ η τελευταία τον Φεβρουάριο του 2016

Φθινοπωρινό «τσουνάμι» υποχρεώσεων περιμένει τους φορολογουμένους ήδη από το τέλος Αυγούστου καθώς μέσα σε λίγους μήνες θα κληθούν να καλύψουν τα «σπασμένα» ολόκληρης της χρονιάς. Τα απανωτά χτυπήματα της Εφορίας κοστολογούνται σε 5 δισ. ευρώ και συνοψίζονται σε τέσσερα βασικά ραβασάκια: το εκκαθαριστικό της φορολογικής δήλωσης (περιλαμβάνει τέσσερις φόρους), τον ΕΝΦΙΑ, τα τέλη κυκλοφορίας και τον επιπλέον φόρο πολυτελείας για ορισμένους φορολογουμένους. Παράλληλα οι πολίτες θα πρέπει να φανούν συνεπείς σε σειρά άλλων υποχρεώσεων, όπως η καταβολή των ληξιπρόθεσμων οφειλών στο πλαίσιο της ρύθμισης των 100 δόσεων. Συνολικά 900.000 φορολογούμενοι έχουν υπαχθεί στις διάφορες ρυθμίσεις.

Ας τα πάρουμε με τη σειρά:

1. Εκκαθαριστικό δήλωσης. Η προθεσμία για την υποβολή των φορολογικών δηλώσεων έχει παραταθεί για τα φυσικά πρόσωπα ως την προσεχή Τετάρτη  26 Αυγούστου. Αμέσως μετά οι πολίτες καλούνται να πληρώσουν την πρώτη δόση του φόρου εισοδήματος ως τις 31 Αυγούστου. Η δεύτερη δόση θα πρέπει να καταβληθεί ως το τέλος Σεπτεμβρίου και η τρίτη ως το τέλος Νοεμβρίου. Τέλος Σεπτεμβρίου και τέλος Νοεμβρίου θα καταβάλουν τη δεύτερη και την τρίτη δόση αντίστοιχα και όσοι είχαν υποβάλει δηλώσεις πριν από τις 18 Ιουλίου. Τα ραβασάκια της Εφορίας θα απαιτήσουν συνολικά κοντά στα 3 δισ. ευρώ και περιλαμβάνουν τέσσερις επιβαρύνσεις: