Αναδημοσιεύουμε από το site του Ξεκινήματος
Χαρακτηριστικό παράδειγματης τεράστια ρύπανσης που προκαλούν οι ΧΥΤΑ αποτελεί ο παλιός ΧΥΤΑ των Άνω Λιοσίων στη Δυτική Αττική:
Ο μακρόχρονος και ηρωικός αγώνας των κατοίκων της Κερατέας ήρθε να προστεθεί στον αγώνα των κατοίκων...
...του Γραμματικού – όπου ένας ΧΥΤΑ εγκαθίσταται στην καρδιά του (καμένου πλέον) δάσους,
...της Φυλής – την «πίσω αυλή της Αθήνας» όπου για δεκαετίες καταλήγουν όλα τα σκουπίδια της πρωτεύουσας,
...της Λευκίμμης στην Κέρκυρα – όπου στον αγώνα ενάντια στην δημιουργία ΧΥΤΑ χάθηκε και μια ανθρώπινη ζωή,
...των Ταγαράδων και της Μαυροράχης στη Θεσσαλονίκη, του Αλιβερίου, της Θήβας και πολλών άλλων περιοχών.
Κυβέρνηση και ΜΜΕ συστηματικά και διαχρονικά απαξιώνουν αυτούς τους αγώνες, συκοφαντώντας του κατοίκους ότι το μόνο που θέλουν είναι «να πετάξουν τα σκουπίδια στην αυλή του γείτονα». Αποκρύπτουν τις συνέπειες των ΧΥΤΑ στο περιβάλλον και την υγεία των κατοίκων των περιοχών αυτών, όπως αποκρύπτουν και τις δραματικές συνέπειες της καύσης των απορριμμάτων, το νέο «μεγάλο παιχνίδι» που προωθείται για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των μεγαλοεργολάβων των σκουπιδιών.
Εναλλακτική λύση για τη διαχείριση των απορριμμάτων υπάρχει. Λύση πραγματικά φιλική προς το περιβάλλον, χωρίς επιπτώσεις στην υγεία μας, που δημιουργεί θέσεις εργασίας και παράγει προϊόντα χρήσιμα για το σύνολο της κοινωνίας (βλ. συνέχεια). Το μόνο της μειονέκτημα είναι ότι δεν παράγει υπερκέρδη για μια χούφτα μεγαλοεπιχειρηματιών και γι’ αυτό το λόγο δεν μπορεί να αποτελέσει επιλογή των κυβερνήσεων του κεφαλαίου... Εκτός κι αν την επιβάλλουμε μέσα από τους αγώνες μας. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά...
Ποιο είναι το πρόβλημα με τους ΧΥΤΑ;
Οι ΧΥΤΑ είναι βαθιοί «λάκκοι» στους οποίους τοποθετούνται τα σκουπίδια και στη συνέχεια σκεπάζονται με χώμα. Από τη συμπίεση των σκουπιδιών (τόνοι επί τόνων καθημερινά) προκύπτουν εξαιρετικά τοξικά στραγγίσματα (υγρά απόβλητα). Για να μην διαρρεύσουν τα στραγγίσματα, στον πάτο των ΧΥΤΑ τοποθετούνται ειδικές μεμβράνες (π.χ. από PVC), οι οποίες υποτίθεται πως στεγανοποιούν το «λάκκο». Ωστόσο οι μεμβράνες αυτές δεν επιτυγχάνουν για πολύ καιρό την πλήρη στεγανοποίηση: με το πρώτο ρίχτερ αλλά και με την πάροδο του χρόνου χάνουν τη στεγανότητά τους και έτσι τα τοξικά στραγγίσματα εισχωρούν και ρυπαίνουν ανεπανόρθωτα το έδαφος, το υπέδαφος και τον υδροφόρο ορίζοντα σε τεράστιες εκτάσεις.
Χαρακτηριστικό παράδειγματης τεράστια ρύπανσης που προκαλούν οι ΧΥΤΑ αποτελεί ο παλιός ΧΥΤΑ των Άνω Λιοσίων στη Δυτική Αττική:
«το... μαύρο υγρό των αποστραγγισμάτων των σκουπιδιών ... εξαπλώνεται με εντυπωσιακό τρόπο. Από την Ελευσίνα και τον Ασπρόπυργο ως τις παρυφές της Φυλής και των Αχαρνών όλες οι μετρήσεις σε βάθος 20, 50, 70 και 100 μέτρων ανίχνευσαν κάδμιο, αρσενικό, κυάνιο, μόλυβδο και ψευδάργυρο... Σε όλη αυτή την έκταση δεν μπορεί να γίνει καμία γεώτρηση, ενώ δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί η επιφάνεια για καλλιέργειες... Εντοπίσαμε τοξικά και βαρέα μέταλλα λίγα μέτρα κάτω από τον πυθμένα, στη θαλάσσια περιοχή του Ασπροπύργου. Αν αυτά ανέβουν προς τα πάνω... και εκβάλουν στον πυθμένα, τότε ο κόλπος ουσιαστικά θα νεκρωθεί... Η κατάσταση είναι τόσο επιβαρημένη, που ακόμα και τώρα που δεν εναποτίθενται σκουπίδια στον «παλαιό» ΧΥΤΑ των Άνω Λιοσίων, η μόλυνση στο υπέδαφος θα υπάρχει για άλλα 50 ή 60 χρόνια.»
Ε. Λέκκας, καθηγητής Γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.