Οποιος όμως δεν κατάλαβε προχθές
ότι η δολοφονία του Σαρμπ είναι ο κρίκος της αλυσίδας του μίσους που
ξεκινάει από το «Χυτήριο» και οδηγεί στο Αουσβιτς
Η επόμενη μέρα μιας τρομακτικής πράξης που
γυρνάει προς τα πίσω τις σελίδες του πολιτισμού, πέρα κι έξω από τις
ανθρώπινες απώλειες, είναι συνήθως αμήχανη, παγωμένη και γεμάτη από
αμφίθυμες σκέψεις και συναισθήματα. Είναι αυτό που λέμε μένεις άφωνος.
Στην προεκλογική Ελλάδα τα περισσότερα ΜΜΕ δεν αποτύπωσαν με την ανάλογη έκταση αυτό που συνέβη χθες στη Γαλλία. Με τη βαρύτητα που επιβάλλει αυτό το τρομακτικό χτύπημα στην καρδιά της Ευρώπης, σε ό,τι περιλαμβάνεται στην έννοια δημοκρατία και ελευθερία του Τύπου. Οι δράστες αυτής της δολοφονικής και στοχευμένης ενέργειας δεν σκότωσαν απλά τους 5 σκιτσογράφους, τους 2 αστυνομικούς και τους υπόλοιπους 5 δημοσιογράφους και πολίτες. Εγιναν η μαύρη αφορμή για ό,τι ακολούθησε και κυρίως για το ό,τι θα ακολουθήσει, αν δεν μπει άμεσα φραγμός στη μετατροπή της οργής και της θλίψης σε ρατσιστικό μίσος και τυφλή εκδικητική μανία. Ηδη τα ζοφερά πλοκάμια του μίσους άρχισαν ξανά να απλώνονται από την επόμενη μέρα με ιαχές περί θανατικών ποινών, περί αδιάκριτης τιμωρίας των μουσουλμάνων, περί περιορισμού ακόμα και των κινήσεων ομάδων ανθρώπων. Η γενίκευση και η συλλογική καταδίκη είναι το πρώτο βήμα του φασισμού και δυστυχώς ήδη το βήμα αυτό έγινε. Πίσω από τα συλλυπητήρια της διεθνούς κοινότητας ήρθαν οι ακραίες δηλώσεις αλλά ακόμα και ρατσιστικές προτροπές.
Πίσω από το κλάμα για τους δολοφονημένους άρχισαν οι φωνές της καταδίκης, όχι στο όνομα της υπεράσπισης της ελευθερίας του Τύπου και των ατομικών δικαιωμάτων, αλλά του περιορισμού τους.
Αυτή είναι η επικίνδυνη καμπή που βρίσκεται πέρα κι έξω από εκλογικούς συνδυασμούς, βρίσκεται πέρα κι έξω από το αν θα γίνουν μονομερείς ενέργειες ή από τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων. Η προχθεσινή νυχτερινή εικόνα των καναλιών που αναλώθηκαν στις προγραμματισμένες τηλεοπτικές εμφανίσεις και τις πολιτικές επιθέσεις έσκαβε ακόμα μεγαλύτερο τον λάκκο στον δημοκρατικό πολιτισμό από την τρύπα στο τζάμι της «Σαρλί Εμπντό».
Την αποφυγή ενός διαλόγου για την ελευθερία του Τύπου και για τις επικίνδυνες μισαλλόδοξες προεκτάσεις μιας τόσο ακραίας ενέργειας θα τη βρούμε μπροστά μας και θα πέφτουμε από τα σύννεφα δεξιοί, αριστεροί και κεντρώοι, όπως πέσαμε από τα σύννεφα με τα ποσοστά της ναζιστικής οργάνωσης ανάμεσα στους πολίτες της χώρας.
Δεν ήταν μόνο ο πρωθυπουργός που ταυτίστηκε με τον Μιχαλολιάκο, δεν ήταν μόνο οι διάφοροι Αδώνιδες που βρήκαν ευκαιρία να συκοφαντήσουν οπαδούς μιας θρησκείας ως ενόχους, δεν είναι μόνο όσοι σχολιαστές τα έβαλαν με τους μετανάστες ή τους κυνηγημένους πρόσφυγες.
Είναι μια συνολική αδιαφορία και μια απάθεια σε κάτι που δεν μας... αγγίζει εδώ στην Ελλάδα. Οπως δεν μας άγγιζε τότε η πτώση των Δίδυμων Πύργων, όπως δεν μας αγγίζουν οι βομβαρδισμοί ολόκληρων λαών, όπως δεν μας αγγίζουν οι θάνατοι από Εμπολα στην Αφρική λόγω της εγκληματικής αδιαφορίας.
Οποιος όμως δεν κατάλαβε προχθές ότι η δολοφονία του Σαρμπ είναι ο κρίκος της αλυσίδας του μίσους που ξεκινάει από το «Χυτήριο» και οδηγεί στο Αουσβιτς, δεν έχει επίγνωση της πραγματικότητας κι αυτό είναι το πλέον μαύρο μέλλον για όλους.
Στην προεκλογική Ελλάδα τα περισσότερα ΜΜΕ δεν αποτύπωσαν με την ανάλογη έκταση αυτό που συνέβη χθες στη Γαλλία. Με τη βαρύτητα που επιβάλλει αυτό το τρομακτικό χτύπημα στην καρδιά της Ευρώπης, σε ό,τι περιλαμβάνεται στην έννοια δημοκρατία και ελευθερία του Τύπου. Οι δράστες αυτής της δολοφονικής και στοχευμένης ενέργειας δεν σκότωσαν απλά τους 5 σκιτσογράφους, τους 2 αστυνομικούς και τους υπόλοιπους 5 δημοσιογράφους και πολίτες. Εγιναν η μαύρη αφορμή για ό,τι ακολούθησε και κυρίως για το ό,τι θα ακολουθήσει, αν δεν μπει άμεσα φραγμός στη μετατροπή της οργής και της θλίψης σε ρατσιστικό μίσος και τυφλή εκδικητική μανία. Ηδη τα ζοφερά πλοκάμια του μίσους άρχισαν ξανά να απλώνονται από την επόμενη μέρα με ιαχές περί θανατικών ποινών, περί αδιάκριτης τιμωρίας των μουσουλμάνων, περί περιορισμού ακόμα και των κινήσεων ομάδων ανθρώπων. Η γενίκευση και η συλλογική καταδίκη είναι το πρώτο βήμα του φασισμού και δυστυχώς ήδη το βήμα αυτό έγινε. Πίσω από τα συλλυπητήρια της διεθνούς κοινότητας ήρθαν οι ακραίες δηλώσεις αλλά ακόμα και ρατσιστικές προτροπές.
Πίσω από το κλάμα για τους δολοφονημένους άρχισαν οι φωνές της καταδίκης, όχι στο όνομα της υπεράσπισης της ελευθερίας του Τύπου και των ατομικών δικαιωμάτων, αλλά του περιορισμού τους.
Αυτή είναι η επικίνδυνη καμπή που βρίσκεται πέρα κι έξω από εκλογικούς συνδυασμούς, βρίσκεται πέρα κι έξω από το αν θα γίνουν μονομερείς ενέργειες ή από τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων. Η προχθεσινή νυχτερινή εικόνα των καναλιών που αναλώθηκαν στις προγραμματισμένες τηλεοπτικές εμφανίσεις και τις πολιτικές επιθέσεις έσκαβε ακόμα μεγαλύτερο τον λάκκο στον δημοκρατικό πολιτισμό από την τρύπα στο τζάμι της «Σαρλί Εμπντό».
Την αποφυγή ενός διαλόγου για την ελευθερία του Τύπου και για τις επικίνδυνες μισαλλόδοξες προεκτάσεις μιας τόσο ακραίας ενέργειας θα τη βρούμε μπροστά μας και θα πέφτουμε από τα σύννεφα δεξιοί, αριστεροί και κεντρώοι, όπως πέσαμε από τα σύννεφα με τα ποσοστά της ναζιστικής οργάνωσης ανάμεσα στους πολίτες της χώρας.
Δεν ήταν μόνο ο πρωθυπουργός που ταυτίστηκε με τον Μιχαλολιάκο, δεν ήταν μόνο οι διάφοροι Αδώνιδες που βρήκαν ευκαιρία να συκοφαντήσουν οπαδούς μιας θρησκείας ως ενόχους, δεν είναι μόνο όσοι σχολιαστές τα έβαλαν με τους μετανάστες ή τους κυνηγημένους πρόσφυγες.
Είναι μια συνολική αδιαφορία και μια απάθεια σε κάτι που δεν μας... αγγίζει εδώ στην Ελλάδα. Οπως δεν μας άγγιζε τότε η πτώση των Δίδυμων Πύργων, όπως δεν μας αγγίζουν οι βομβαρδισμοί ολόκληρων λαών, όπως δεν μας αγγίζουν οι θάνατοι από Εμπολα στην Αφρική λόγω της εγκληματικής αδιαφορίας.
Οποιος όμως δεν κατάλαβε προχθές ότι η δολοφονία του Σαρμπ είναι ο κρίκος της αλυσίδας του μίσους που ξεκινάει από το «Χυτήριο» και οδηγεί στο Αουσβιτς, δεν έχει επίγνωση της πραγματικότητας κι αυτό είναι το πλέον μαύρο μέλλον για όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου