Για τις εκλογές οργάνων στο ΤΕΕ

Αναδημοσίευση από την Εποχή

Άλλη μια ευκαιρία χαμένη για την Αριστερά
Οι πρόσφατες εξελίξεις του χώρου της ριζοσπαστικής αριστεράς στον κλάδο των μηχανικών είναι λίγο πολύ γνωστές. Η συγκρότηση της οργάνωσης μηχανικών Αττικής του ΣΥΡΙΖΑ, με τη μαζική εισροή ανθρώπων οι οποίοι οργανώνονταν στην Αριστερά είτε για πρώτη φορά, είτε μετά από χρόνια αποστράτευσης, και η μεγάλη μάχη που έδωσε αυτή η οργάνωση για το ασφαλιστικό, έφερε στο προσκήνιο την αναγκαιότητα δημιουργίας και μιας αντίστοιχης παράταξης που να παρεμβαίνει στο ΤΕΕ, να άρει την προηγούμενη πολυδιάσπαση του χώρου, αλλά και να πάρει διαζύγιο με τις πρακτικές που τοποθετούσαν την αριστερά στο ίδιο κάδρο με τις κυβερνητικές - μνημονιακές πλέον - δυνάμεις στη συνείδηση των μηχανικών. Μιας παράταξης που θα λειτουργούσε συλλογικά και θα συγκρουόταν με το κατεστημένο του ΤΕΕ και τους μηχανισμούς του, προσπαθώντας να ανοίξει το Επιμελητήριο ξανά στη σφοδρά πληττόμενη μάζα των μηχανικών, και να του δώσει νέα κατεύθυνση, και ενόψει κυβέρνησης της αριστεράς.
Η «βουλή» των μηχανικών
Η νεοϊδρυθείσα Ριζοσπαστική Πρωτοβουλία Μηχανικών κατέγραψε ένα 11% στις εκλογές του ΤΕΕ, με ιδιαίτερα αυξημένη αποχή, και παρά τα διασταυρούμενα συντροφικά πυρά, αφού δεν κατόρθωσε να άρει πλήρως την πολυδιάσπαση του χώρου. Με αυτή την παρακαταθήκη, έβαλε στόχους σε όλα τα επίπεδα: στο κινηματικό, για την οργάνωση του κόσμου των μηχανικών ενάντια στην πλήρη διάλυση των επαγγελματικών, εργασιακών και ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων, στο προγραμματικό, τη συνεισφορά προτάσεων σε θέματα που αφορούν την παραγωγική ανασυγκρότηση αλλά και στο θεσμικό. Όσον αφορά το τελευταίο, η ΡΠΜ ήταν η πρώτη παράταξη που άρχισε να διερευνά, με ανοιχτές διαδικασίες και στη βάση των αποφάσεων των ολομελειών της, τη δημιουργία ενός πόλου αντιμνημονιακών δυνάμεων στην Αντιπροσωπεία του ΤΕΕ -τη «βουλή», ας πούμε, των μηχανικών- με πυρήνα τις δυνάμεις της Αριστεράς, που συγκέντρωναν 30%. Τόσο για να διεκδικήσει με αριστερό πλαίσιο, πρόγραμμα και συμμαχίες, θέσεις στη διοίκηση του ΤΕΕ, με κύριες τις δύο κορυφαίες, του προέδρου της «βουλής» και του προέδρου του ΤΕΕ, όσο και για να καταγραφεί στην πιο δημόσια διαδικασία του ΤΕΕ, ότι «δεν είμαστε όλοι ίδιοι«. Στις διαδικασίες του μετώπου αυτού συμμετείχε, πλην των άλλων δύο παρατάξεων της ριζοσπαστικής αριστεράς, και η παράταξη της Τόνιας Μοροπούλου, νυν αντιπρυτάνεως του ΕΜΠ. Την ίδια στιγμή, ενώ η παράταξη των ελεύθερων επαγγελματιών, η ΕλΕΜ, είχε ήδη συμπήξει συμμαχία με την παράταξη του νυν, προσκείμενου στο ΠΑΣΟΚ, προέδρου του ΤΕΕ, έναντι ανταλλαγμάτων, μεταξύ των οποίων και η θέση του προέδρου της «βουλής».
Η διαδικασία προχωρούσε αργά αλλά ικανοποιητικά, και οι δυνάμεις της υπόλοιπης αριστεράς -πλην ΚΚΕ-, οι οποίες παραδοσιακά απείχαν από τη διαδικασία εκλογών για τα όργανα του ΤΕΕ, μετατοπίστηκαν προς τις θέσεις μας, και έφτασαν να προτείνουν για τη θέση του προέδρου της «βουλής», υποψήφιο από μια ανεξάρτητη αριστερή παράταξη της Κρήτης, στην οποία συμμετέχει και όλος ο ΣΥΡΙΖΑ.
Με οποιαδήποτε συμμαχία;
Την ίδια ώρα όμως, ορισμένα μέλη της ηγεσίας της ΡΠΜ, με προεξάρχοντα τα 2 μέλη της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ που συμμετέχουν στην παράταξη της Αθήνας, είχαν αρχίσει να υλοποιούν ένα άλλο σχέδιο. Συνδυάζοντας έναν τυχοδιωκτισμό στο κυνήγι θέσεων με οποιαδήποτε συμμαχία, ερασιτεχνικούς χειρισμούς και εκτιμήσεις, αλλά και αδιαφορία για τον αντίκτυπο των κινήσεών τους στη δημόσια εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ, πρότειναν να στηρίξουμε την Τόνια Μοροπούλου για πρόεδρο της «βουλής». Να σημειωθεί εδώ ότι οι άλλες δύο παρατάξεις της αριστεράς, που διαθέτουν τριπλάσιες δυνάμεις στη «βουλή» από την παράταξη Μοροπούλου, δε θα στήριζαν αυτή την υποψηφιότητα, ενώ μια τέτοια κίνηση θα καθιστούσε σχεδόν απίθανη τη μετέπειτα στήριξή τους σε δική μας υποψηφιότητα για πρόεδρο του ΤΕΕ. Ταυτόχρονα, εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι η Μοροπούλου, παρότι αυτοαποκαλούνταν μέρος του δικού μας πόλου, ήταν σε απευθείας συνεννοήσεις και με τη ΝΔ, η οποία διέδιδε ότι δεν ενδιαφέρεται για τη θέση του προέδρου της «βουλής», αλλά μόνο για την καταστροφή των συμμαχιών της ΠΑΣΚ. Βασικό επιχείρημα για τη στήριξη της υποψηφιότητας Μοροπούλου -η οποία θα ήταν υποψήφια μόνο με δεδομένη τη δική μας στήριξη- έναντι της προερχόμενης από την αριστερά υποψηφιότητας, ήταν η - το λιγότερο παρακινδυνευμένη - εκτίμηση ότι η ΝΔ θα στήριζε την πρώτη υποψηφιότητα, ενώ τη δεύτερη όχι.
Όταν δε, φάνηκε ότι αυτό το σχέδιο δε γινόταν αποδεκτό στον κόσμο που είχε πάρει την παράταξη στις πλάτες του, και από την ολομέλεια της Αθήνας, η ευθύνη της απόφασης μεταφέρθηκε εν μία νυκτί στους πανελλαδικά εκλεγμένους της παράταξης στη «βουλή«, οι οποίοι, έχοντας και μονομερή πληροφόρηση, κατέληξαν στο «σχέδιο Μοροπούλου». Ενώ λοιπόν προέκυψε η δυνατότητα ισχυρής εκλογικής καταγραφής των δυνάμεων της Αριστεράς, με αξιώσεις ενάντια στην υποψηφιότητα που στήριζε το ΠΑΣΟΚ, διαδικασία που θα άνοιγε το δρόμο για τη στήριξη της υποψηφιότητας της δικής μας παράταξης για πρόεδρο του ΤΕΕ από μια συμμαχία σχεδόν ισοδύναμη στη «βουλή» με αυτές των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ο χώρος μας βρέθηκε να καταθέτει, όχι απλώς να στηρίζει, την υποψηφιότητα Μοροπούλου κόντρα στην αριστερή υποψηφιότητα - που είχε εν πολλοίς προκύψει από τις δικές μας πρωτοβουλίες - σε μια επιλογή που διέσπασε τις δυνάμεις της αριστεράς στο θεσμικό επίπεδο του χώρου των μηχανικών, τραυμάτισε βαθιά την παράταξη, και έδωσε την ευκαιρία σε διάφορα ΜΜΕ να μιλούν για «σύμπραξη ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ στο ΤΕΕ».
Σύγκρουση με τον κόσμο της παράταξης
Ως επιστέγασμα, αντί αυτοκριτικής, επιλέχθηκε η σύγκρουση με το διαμαρτυρόμενο κόσμο της παράταξης που αισθάνθηκε βαθιά απογοήτευση, και ο καταλογισμός προσωπικών επιδιώξεων σε ανθρώπους που ζουν από τη δουλειά τους, και αφιέρωναν την καθημερινότητά τους για την παράταξη σε όλα τα επίπεδα παρότι δεν είχαν εκλεγεί, επιδεικνύοντας υποδειγματικό αριστερό ήθος. Οι επιλογές των συντρόφων, με βασική ευθύνη των μελών της ΚΕ, μετατρέπουν τη ΡΠΜ σε μια παράταξη - σφραγίδα, χωρίς τον κόσμο της και την ενέργειά του, σε μια παράταξη που υιοθετεί τις ίδιες παλιές φθαρμένες πρακτικές, χωρίς να έχει καν τη διαπραγματευτική δεινότητα και οξυδέρκεια όσων από την αριστερά τις χρησιμοποιούσαν στο παρελθόν. Μια παράταξη που αντί να πείθει για το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ίδιος με τους άλλους, θα μπορεί να χρησιμοποιείται ως παράδειγμα για το αντίθετο.
Το σίγουρο είναι ότι ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ στον κλάδο των μηχανικών, δεν πρόκειται να μείνει άπραγος, αλλά θα συνεχίσει να συγκρούεται με τις κατεστημένες καταστάσεις και πρακτικές, που δυστυχώς βρίσκουν έδαφος και στο χώρο μας, οργανώνοντας ταυτόχρονα την αντίσταση ενάντια στα μέτρα διάλυσης των δικαιωμάτων και του επαγγέλματος των μηχανικών.
Γιώργος Βελεγράκης,
Γιάννος Γιαννόπουλος, Εύα Παπατζανή
μηχανικοί, μέλη του ΚΣ της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ