Φυσικό Κρήτης : Σώπασε ή Μίλα *μάθημα επιλογής ή υποχρεωτικό;

Πάνε 2 χρόνια από τότε που ξεκίνησε αυτή η ιστορία. Μέσα σ αυτό το διάστημα είδα και έμαθα πολλά, αλλά το πιο σημαντικό απ όλα ήταν πως είδα ότι παρά τις δύσκολες συνθήκες στις οποίες ζούμε όλοι μας, και ο καθένας σηκώνει τα δικά του βάρη, οι νέοι αλλά και οι μεγαλύτεροι δεν έχουμε χάσει την ανθρωπιά μας και την αλληλεγγύη μας. Γιατί το λέω αυτό? Γιατί είναι πάνω από 2000 οι υπογραφές αλληλεγγύης, εκατοντάδες τα ψηφίσματα που μας έρχονται απ όλη τη χώρα, αρκετές οι εφημερίδες που θέλησαν να δημοσιεύσουν άρθρα μας και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί που μας έβγαλαν στον αέρα να μιλήσουμε για όλα όσα έχουν γίνει. Είναι πολλοί οι πανεπιστημιακοί καθηγητές που έχουν υπογράψει κείμενο υπέρ μας και τοποθετούνται δημόσια, πολλοί οι βουλευτές που δηλώνουν τη στήριξή τους με πολλούς τρόπους. Τα παραπάνω βοήθησαν πολύ στο να πάρει αρκετή δημοσιότητα το θέμα και στο να μαζευτεί όλος αυτός ο κόσμος και να μπλοκάρει τις επανειλημμένες προσπάθειες τους να συνεδριάσει το πειθαρχικό όργανο την προηγούμενη χρονιά.

Ήταν όμως τόσο μεγάλη η θέληση τους να ξεμπερδεύουν με όλους μας μια για πάντα, που έστησαν μια παράνομη διαδικασία στη 1 Απρίλη και πήραν την καταδικαστική απόφαση της αναστολής 6μηνου. Και όταν λέω να ξεμπερδεύουν με όλους μας δεν εννοώ τους 9, αλλά εννοώ όλους εμάς που σκεφτόμαστε, προβληματιζόμαστε και αντιστεκόμαστε με διάφορους τρόπους, στο μαύρο μέλλον που μας ετοιμάζουν. Μας κατηγόρησαν για βία, για προσβολή του ήθους και της αξιοπρέπειας τους, για αντιακαδημαϊκή συμπεριφορά. Κατηγόρησαν τους 12, στη συνέχεια μείναμε 9,9 από τους 300-400 φοιτητές που βρεθήκαμε στην παράσταση διαμαρτυρίας στις 10/10/2011 για την ακόμα μια φορά χαμένη εξεταστική μας.

Μα ποιοι είναι αυτοί που μας κατηγόρησαν για όλα αυτά?

* Είναι αυτοί που μας στέλνουν e-mail να τιμήσουμε τη μνήμη των ΄΄άξιων δασκάλων΄΄ Βασίλη Ξανθόπουλου και Στέφανου Πνευματικού που δολοφονήθηκαν το 1990 από το φοιτητή του τμήματος, τον οποίο τρέλαναν κλέβοντας και δημοσιεύοντας την εργασία του σαν δικιά τους.

* Είναι αυτοί που πήγαν στο δικαστήριο να υπερασπιστούν και να μιλήσουν για το ήθος και την αξιοπρέπεια του "εξαίρετου επιστήμονα" και πρώην πρύτανη. Ενός πρύτανη που διωκόταν από τη δίωξη οικονομικού εγκλήματος για υπεξαίρεση χιλιάδων ευρώ από το Πανεπιστήμιο Κρήτης, που θεωρούνταν ηθικός αυτουργός για το θάνατο του κ. Αλεξανδρόπουλου στην υπόθεση με τα στημένα πειθαρχικά, που έστησε ιδιωτική κλινική μέσα στο πανεπιστήμιο, που κυκλοφορούσε μέσα στο πανεπιστήμιο και στις συγκλήτους με μπράβο που οπλοφορούσε και πολλά άλλα μπορούμε να πούμε.

* Είναι αυτοί που πριν 3 χρόνια έκοψαν απ το μεταπτυχιακό 2 άριστους προπτυχιακούς του τμήματος μας, ενώ πληρούσαν όλες τις προϋποθέσεις. Δε δόθηκαν ποτέ σοβαρές απαντήσεις και όλοι ξέρουμε ότι ήταν λόγω της πολιτικής τους δράσης και της συμμετοχής τους σε κινητοποιήσεις.

* Είναι αυτοί που κάθε φορά που κινητοποιούνταν ο σύλλογος μας, είτε για την υπεράσπιση των παν/μίων και ενάντια στους νόμους διάλυσής του, είτε γιατί γινόταν κομμάτι των αγώνων της κοινωνίας, αντί να είναι στο πλευρό μας, μας στερούσαν με τεράστια ευκολία εξεταστικές και 6μηνα. Υπήρξαν φορές που ήμασταν το μοναδικό τμήμα που έχανε την εξεταστική του.

* Είναι αυτοί που στοχοποίησαν πολλές φορές και με τους χειρότερους τρόπους φοιτητές που αγωνίζονταν κ είχαν διαφορετική αντίληψη για τα πράγματα, σπέρνοντας το φόβο και την τρομοκρατία μέσα στο τμήμα.

* Είναι αυτοί που υπογράφουν κείμενα με τίτλους «Γιατί δεν απεργώ» λέγοντας πως οι εργαζόμενοι καταστρέφουν τη χώρα κ την προσπάθεια της κυβέρνησης να μας σώσει. Υπογράφουν κείμενα στα οποία αποκαλούν τους συναδέλφους τους κ τους φοιτητές τους που αντιστέκονται «το τέρας που θα καταβροχθίσει τα παν/μια κ την κοινωνία ολόκληρη». Τολμούν να ξεστομιστούν μέσα σε όργανα πως κανονικά στην δημοκρατία δε θα έπρεπε να τους επιτρέπεται να μιλούν, διότι ανήκουν στην ακροδεξιά.

* Είναι αυτοί που δεν τους καίγεται καρφί για την οικονομική αδυναμία των φοιτητών τους να συνεχίσουν τις σπουδές τους(στο Ηράκλειο δεν υπάρχουν εστίες). Δεν είπαν λέξη για το κούρεμα των αποθεματικών των ταμείων και την αναστολή λειτουργίας του παν/μιου Κρήτης. Έκλεισαν τα μάτια και τα αυτιά τους στις απολύσεις των διοικητικών και στην αδυναμία λειτουργίας του ιδρύματος στην καλύτερη περίπτωση, γιατί υπήρξαν και αυτοί που έτρεξαν να πουν στα αμφιθέατρα «μπορούμε και χωρίς αυτούς».

* Είναι λοιπόν αυτοί οι τελευταίοι υπερασπιστές ενός συστήματος που διέλυσε μια ολόκληρη χώρα, οδήγησε το λαό της στην εξαθλίωση και τη νεολαία της στο περιθώριο κ τη μετανάστευση.

Στις 10/10/2011 δεν βρεθήκαμε εκεί μόνο για να διεκδικήσουμε την εξεταστική μας. Βρεθήκαμε εκεί για όλους αυτούς τους λόγους, αλλά και πολλούς άλλους, βρεθήκαμε εκεί αποφασισμένοι να σταματήσουμε επιτέλους τη βία κ την τρομοκρατία που μας ασκείται εδώ και τόσα χρόνια από τους ίδιους μας τους καθηγητές. Να τους κάνουμε να καταλάβουν τα αδιέξοδα στα οποία βρισκόμαστε, τους λόγους για τους οποίους παλεύουμε, το δικαίωμα μας στον αγώνα, την κρισιμότητα της μάχης για την υπεράσπιση του παν/μιου και της αναγκαιότητας να είναι στο πλευρό μας.

Αντί αυτών βέβαια εκείνοι στάθηκαν υπέρμαχοι του νόμου Διαμαντοπούλου, αρνήθηκαν να συζητήσουν το θέμα της εξεταστικής και να αφήσουν το όργανο να ψηφίσει, μας είπαν «δεν είναι ότι δε μπορούμε να σας τη δώσουμε, αλλά δε γουστάρουμε κ δε θα την πάρετε ποτέ» με αποτέλεσμα το πλήθος των φοιτητών να μείνουμε εκεί πολλές ώρες προσπαθώντας να συζητήσουμε μαζί τους και να βρούμε μία λύση(ζητούσαμε 4 υποχρεωτικά μαθήματα σε ένα σαβ/κο). Από την πλευρά τους υπήρχε κατηγορηματική άρνηση συνεννόησης, εμπαιγμός, προσωπικές επιθέσεις σε φοιτητές και μία οξυμένη κατάσταση γενικά.

Αυτό όμως που ακολούθησε δεν το περίμενε κανείς. Τις επόμενες μέρες κάποιοι καθηγητές δεν έμπαιναν στα μαθήματα τους, δεν δέχονταν αναφορές σε εργαστήρια από φοιτητές, όταν μπαίναμε σε μαθήματα κάποιοι σταματούσαν το μάθημα κ αποχωρούσαν, μας απειλούσαν στους διαδρόμους, μίλαγαν στα μαθήματά τους για μας αναφέροντας τα ονοματεπώνυμα μας, πηγαίναμε να δώσουμε προόδους και είχαμε την αντιμετώπιση «ή δίνεις στην έδρα η φεύγεις, αλλιώς μηδενίζονται όλοι». Μετά από λίγες μέρες φτάνει στα χέρια μας ένα κείμενο υπογεγραμμένο από 17 καθηγητές(το οποίο διαβάζετε κ σε μάθημα) και μας οδηγεί σε πειθαρχικό. Παράλληλα με αυτό υπάρχει κ η ποινική δίωξη καθώς καθηγητής κάνει μήνυση εις βάρος των 12.

Στις 5 Δεκέμβρη εκδικάζεται η έφεση στο εφετείο Χανίων για την απόδειξη του πειθαρχικού ως παράνομου οργάνου. Καλούμε όλους τους συλλόγους, φορείς, σωματεία, βουλευτές, πολίτες που μας στήριξαν μέχρι τώρα, αλλά και ακόμα περισσότερους να είναι εκείνη τη μέρα εκεί. Καλούμε όλους τους φοιτητές της πόλης να έρθουν στα Χανιά, αλλά ακόμα και αυτοί που δε θα έρθουν να μη μπουν εκείνη τη μέρα για μάθημα. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε, όταν υπάρχει κόσμος, που δεν ζει από μέσα αυτή την κατάσταση, αλλά κάνει ότι μπορεί όσο μακριά και αν βρίσκεται για να μας βοηθήσει.

ΌΧΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ 9.

Για μία γενιά που της στερούν τα πάντα, που την κυριεύει ο φόβος και η ανασφάλεια για το αύριο, που τη φιμώνουν, την οδηγούν στο περιθώριο, η διώχνουν. Μια γενιά όμως που αν δε χάσει την ελπίδα της, την πίστη της και καταφέρει να οραματιστεί μπορεί να αλλάξει τα πάντα.

Έχουμε δικαίωμα να ονειρευόμαστε και να παλεύουμε για ένα άλλο παν/μιο. Ένα παν/μιο που θα μπορεί να υπάρχει και να λειτουργεί σωστά. Με καθηγητές με πραγματικό ήθος και αξιοπρέπεια. Που θα μεταφέρουν την γνώση και την επιστήμη στους φοιτητές τους, θα παράγουν έρευνα βάζοντας τους νέους επιστήμονες σ αυτή τη διαδικασία και θα τη θέτουν στην υπηρεσία των πολλών. Ένα παν/μιο που θα θέτει τον εαυτό του(τα εργαλεία του, τον εξοπλισμό του, τα μυαλά του) στην υπόθεση της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.

Οι νέοι επιστήμονες θα μπορούν να παίξουν ρόλο, θα αποκτήσουν περιεχόμενο, δε θα βλέπουν τη μετανάστευση σαν μονόδρομο. Ένα παν/μιο ζωντανό, όχι ξεκομμένο απ την κοινωνία, που θα προβάλει άλλα αξιακά πρότυπα και που θα παίξει το ρόλο που του αναλογεί ως φορέας γνώσης, δημοκρατίας, μετάβασης σε μια μετατροικανή Ελλάδα.

Για τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις στο Φυσικό Κρήτης. Η πολιτική δίωξη μιας μάχης που δόθηκε στα πρόσωπα των 9 φοιτητών, μας γυρνάει πολλά χρόνια πίσω. Στα παν/μια δεν συναντάμε πολύ συχνά τέτοιες εικόνες, κοιτάζοντας όμως λίγο πιο έξω τα παραδείγματα είναι αναρίθμητα. Κερατέα, Σκουριές, διόδια, παρελάσεις, καθηγητές στη δευτεροβάθμια, διοικητικοί παν/μιων, ΕΡΤ. Παντού καταστολή, βία, διώξεις, επιστρατεύσεις, απειλές χωρίς προσχήματα και προσωπεία. Κάνουν τα πάντα για να σβήσουν οποιαδήποτε εστία αντίστασης, χωρίς να υπολογίζουν κανένα απολύτως κόστος. Διαμορφώνουν συνθήκες αυταρχισμού, χουντοποίησης γιατί μόνο έτσι πιστεύουν ότι θα γλιτώσουν.

Για να ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ. Είμαστε ένας λαός που η εξαθλίωση και η ταπείνωση του δεν έχει τελειωμό. Είμαστε μια νεολαία χωρίς μέλλον και τώρα πια χωρίς τόπο. Δεν έχουμε τίποτα άλλο να φοβηθούμε, τίποτα άλλο να χάσουμε. Δε μας μένει τίποτα παρά να νικήσουμε. Πρέπει να προσπαθήσουμε όλες αυτές οι κοινωνικές αντιστάσεις να συνδεθούν, να συντονιστούν, να συμπαρασύρουν ολόκληρη την κοινωνία. Να πείσουν τους πάντες ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Μπορούμε να τους διώξουμε και με τη γνώση μας, τη διάθεσή μας, τον καινούργιο κ καθαρό αέρα που φέρνουμε μαζί μας, να θέσουμε νέες βάσεις πολιτικές οικονομικές κοινωνικές. Για μια χώρα με πραγματική δημοκρατία, ανεξάρτητη, που θα παράγει, που δε θα διώχνει τα παιδιά της και δε θα περισσεύει κανείς. οι μόνοι που θα περισσεύουν είναι αυτοί που μας έφτασαν ως εδώ και οι απόλυτα ευθυγραμμισμένοι υπερασπιστές τους.

Ένας εκ των 9 διωκόμενων του Φυσικού