«Σώστε την Ίο»: «Στην περιβαλλοντική καταστροφή προστέθηκε και το “απόρρητο” της περιβαλλοντικής πληροφορίας!»

«Σώστε την Ίο»: «Στην περιβαλλοντική καταστροφή προστέθηκε και το “απόρρητο” της περιβαλλοντικής πληροφορίας!»

Πάρα τα συνεχή εμπόδια και τις δυσκολίες, συνεχίζεται ο αγώνας για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος της Ίου από το Σωματείο «Σώστε την Ίο», το οποίο τονίζει ότι το μονοπωλιακό, αναχρονιστικό μοντέλο ανάπτυξης που προωθείται στο νησί είναι δραματικά επιζήμιο για το τουριστικό προϊόν της και, εν τέλει, για το μέλλον της τοπικής κοινωνίας.

Το Σωματείο, με τεκμηριωμένο τρόπο, έχει ήδη αναλύσει στην Διυπουργική Επιτροπή Στρατηγικών Επενδύσεων τους λόγους για τους οποίους δεν θα έπρεπε να δοθεί αδειοδότηση σε τρία νέα επενδυτικά σχέδια, ζητώντας παράλληλα από τους αρμόδιους φορείς να πάρει πληροφορίες γι’ αυτά. Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν κατέστη δυνατή αφού η Πολιτεία επικαλέστηκε το απόρρητο των επενδυτικών σχεδίων.

«Δίπλα στην αδιαφορία για την αδιάλειπτη περιβαλλοντική καταστροφή βάζουν τώρα και το “απόρρητο” της περιβαλλοντικής πληροφορίας (sic !!!), εμφανώς εκτός κοινοτικών οδηγιών και, πιθανότατα, και νόμου» αναφέρει σχετική ανακοίνωση του Σωματείου, το πλήρες περιεχόμενο της οποίας έχει ως εξής:

– Στις 4 Νοεμβρίου δημοσιεύεται, με άρθρο στην Εφημερίδα των Συντακτών, η διαχρονική περιπέτεια των περιβαλλοντικών καταστροφών της Ίου, των απανωτών αδειοδοτήσεων προβληματικών επενδυτικών σχεδίων και, το κυριότερο, το γενικότερο καθεστώς ασυδοσίας που επικρατεί εκεί. Ακούει κανείς;

– Στις 6 Νοεμβρίου δημοσιεύεται ανάλυση, με πλήθος αεροφωτογραφιών, της πλήρους καταστροφής του υγρότοπου στο Αυλάκι Παπά, κατά τ ’άλλα προστατευόμενου με Προεδρικό Διάταγμα. Καμία αντίδραση;

– Στις 13 Νοεμβρίου γίνεται επερώτηση στη Βουλή από τον βουλευτή Κρίτωνα Αρσένη προς τον Υπουργό Ανάπτυξης και Επενδύσεων Άδωνι Γεωργιάδη με τίτλο «Κυβερνητική Επιβράβευση του Οργίου Παρανομιών στην Ίο». Βγήκε νόημα;

Τα τεκταινόμενα στην Ίο ξεπερνούν πια και κατά πολύ το μικρό της μέγεθος και την υπομονή της Κοινωνίας, όχι όμως και της Πολιτείας.

Η ευκολία και οι τρόποι με τα οποία τα επονομαζόμενα και «επιχειρηματικά συμφέροντα» έχουν προκαλέσει και προκαλούν συνεχείς καταστροφές και αλλοιώσεις, σε ένα τοπίο χαρακτηρισμένου επίσημα ως Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους, αναδεικνύει την πλήρη αδιαφορία της Πολιτείας στο πεδίο της προστασίας του φυσικού και πολιτιστικού κεφαλαίου της χώρας.

Το μονοπωλιακό, αναχρονιστικό, μοντέλο ανάπτυξης που προωθείται στην Ίο είναι, κατά κοινή ομολογία, δραματικά επιζήμιο για το τουριστικό της προϊόν και, εν τέλει, για την τοπική κοινωνία και το μέλλον της.

Παρά τις συνεχείς περιβαλλοντικές καταστροφές, τις καταγγελίες, τις προσφυγές, τις καταδίκες και τις συνεχείς δημοσιεύσεις, η Πολιτεία συνεχίζει να το επιβραβεύει όπως στην περίπτωση της υπαγωγής τριών νέων επενδυτικών σχεδίων στην Ίο στο καθεστώς των Στρατηγικών Επενδύσεων της χώρας.

Άλλες περιοχές της χώρας μπορούν εύκολα να έχουν την ίδια τύχη.

Το σωματείο μας «Σώστε την Ίο (Save Ios)» απεύθυνε επιστολή στις 22 Ιουνίου προς την Διυπουργική Επιτροπή Στρατηγικών Επενδύσεων αναλύοντας τεκμηριωμένα τους λόγους για τους οποίους τα τρία νέα επενδυτικά σχέδια δεν θα έπρεπε να αδειοδοτηθούν, πόσω μάλλον να ενταχθούν στο καθεστώς των στρατηγικών επενδύσεων. Δυστυχώς δεν εισακουστήκαμε.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, μόλις πριν λίγες βδομάδες ζητήσαμε να λάβουμε γνώση των επενδυτικών σχεδίων τόσο από την Enterprise Greece – αρμόδιο εθνικό φορέα, υπό την εποπτεία του Υπουργείου Eξωτερικών για την προσέλκυση επενδύσεων στην Ελλάδα – όσο και από το Υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων, επικαλούμενοι το νόμιμο δικαίωμά μας στην περιβαλλοντική πληροφόρηση.

Και στις δύο περιπτώσεις η απάντηση ήταν αρνητική με την αιτιολογία του απόρρητου των επενδυτικών σχεδίων. Δίπλα στην αδιαφορία για την αδιάλειπτη περιβαλλοντική καταστροφή βάζουν τώρα και το «απόρρητο» της περιβαλλοντικής πληροφορίας (sic !!!), εμφανώς εκτός κοινοτικών οδηγιών και, πιθανότατα, και νόμου.

Δεν μένει άλλο παρά να αναμένουμε χαιρετίζοντας την συνεχή προβολή της περιπέτειας της Ίου ολοένα και από περισσότερα ΜΜΕ και ελπίζοντας ότι η περιβαλλοντική πληροφορία που αναμένουμε θα γίνει κάποια στιγμή δημόσια. Αναμένουμε