Επιτροπή Πισσαρίδη: Απολύσεις χωρίς περιορισμούς, μεγάλη μείωση στα επιδόματα ανεργίας, ιδιωτικοποίηση της περίθαλψης των ηλικιωμένων
Απολύσεις χωρίς περιορισμούς
Την πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων χωρίς κανέναν απολύτως περιορισμό, διατυπώνει στη σελ. 155 της έκθεσής της η επιτροπή Πισσαρίδη. Όπως σημειώνει η ΕΝΥΠΕΚΚ, που σχολιάζει και τη σχετική έκθεση – μνημόνιο Πισσαρίδη, «αυτή ήταν και η πάγια θέση των ακραίων του ΔΝΤ απέναντι στις δυνάμεις του μνημονιακού τόξου». Προειδοποιεί, δε, πως «η πλήρης απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων θα φέρει ανεργία και φτώχεια».
Το σχετικό απόσπασμα έχει κατά λέξη ως εξής:
5. Προσαρμογή Εργατικού Δυναμικού. Περιορισμοί στη δυνατότητα μιας επιχείρησης να μεταβάλλει τον αριθμό των απασχολούμενων αποθαρρύνουν τη δημιουργία θέσεων εργασίας και εμποδίζουν την ανακατανομή του εργατικού δυναμικού προς επιτυχημένους και αναπτυσσόμενους τομείς και επιχειρήσεις.
Μεγάλη μείωση στα επιδόματα ανεργίας
Η επιτροπή Πισσαρίδη προτείνει το επίδομα-ακορντεόν να χορηγείται για έξι (6) μόνο μήνες, με δυνατότητα παράτασης για άλλους έξι (6). Προτείνει επίσης το επίδομα ανεργίας να οριστεί στο 55% του μέσου μισθού τού ανέργου τα προηγούμενα τρία (3) έτη. Το σχετικό απόσπασμα στις σελ. 150-151 της έκθεσης
6. Επανασχεδιασμός του επιδόματος ανεργίας: Με την προϋπόθεση ότι οι ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης θα ενισχυθούν και επομένως όσοι χάνουν τη δουλειά τους θα υποστηρίζονται άμεσα στην αναζήτηση εργασίας, προτείνουμε να μεταβληθεί ο τρόπος προσδιορισμού του επιδόματος ανεργίας με τέτοιο τρόπο ώστε να οδηγεί σε ουσιαστικότερη υποστήριξη των ανέργων, να μειώνει το κοινωνικό κόστος των απολύσεων, και να ενισχύει τα κίνητρα για δήλωση των πραγματικών αμοιβών όταν το άτομο απασχολείται αμβλύνοντας τη φορο- και εισφορο-διαφυγή.
Πιο συγκεκριμένα, προτείνουμε το επίδομα ανεργίας να μην είναι σταθερό και συνδεδεμένο με τον κατώτατο μισθό αλλά με τις προηγούμενες αμοιβές του ανέργου. Αυτό είναι απαραίτητο, ειδικά σε μία αγορά εργασίας με μεγαλύτερη κινητικότητα. Το επίδομα ανεργίας προτείνουμε όπως οριστεί στο 55% του μέσου μηνιαίου μισθού του ανέργου στα προηγούμενα 3 έτη με ανώτατο όριο επιδόματος τα 1200 ευρώ (το επίπεδο του μέσου μηνιαίου μισθού των πλήρως απασχολούμενων τον Ιανουάριο του 2020 σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΦΚΑ).
Η διάρκεια του αυξημένου επιδόματος να είναι στους έξι μήνες, αντί για δώδεκα μήνες που είναι τώρα, και να πληρώνεται υπό την προϋπόθεση ότι ο άνεργος αναζητά ενεργά εργασία ή συμμετέχει σε προγράμματα κατάρτισης.
Αν ο άνεργος μετά τους έξι μήνες παρά τις ενεργές προσπάθειες για εύρεση εργασίας δεν έχει βρει δουλειά, θα λαμβάνει για διάστημα έως έξι μήνες ή έως ότου βρει δουλειά, αν αυτό συμβεί νωρίτερα, το επίδομα ανεργίας στο επίπεδο που είναι σήμερα, δηλ. στο 55% του κατώτατου μισθού. Η χρηματοδότηση του επιδόματος ανεργίας θα μπορούσε να προέλθει από τα αποθεματικά του ΟΑΕΔ.
Όπως υπογραμμίζει η ΕΝΥΠΕΚΚ, «με δεδομένη την απόλυτη κυριαρχία τής μερικής απασχόλησης (6 στους 10 σύμφωνα με την «Εργάνη») και το γεγονός ότι το 72,3% των εργατοϋπαλλήλων λαμβάνει πολύ λιγότερα από 1.000 ευρώ μεικτά μηνιαίως (Έκθεση ΙΝΕ/ΓΣΕΕ για τους μισθούς), τα επιδόματα για τους περισσότερους θα πέσουν στα 200-250 ευρώ! Μόνο για το 5-7% των ανέργων το επίδομα ανεργίας θα πλησιάσει τα 1.200 ευρώ.
Ιδιωτικοποίηση της περίθαλψης των ηλικιωμένων
Η απαράδεκτη, πρωτοφανούς αναλγησίας και αναχρονιστική αυτή πρόταση, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η ΕΝΥΠΕΚΚ, είναι διατυπωμένη στη σελ. 154 της επιτροπής Πισσαρίδη και περιλαμβάνει τα εξής:
α. Να καταβάλλεται υποχρεωτική εισφορά από το σύνολο του πληθυσμού,
β. Η εισφορά να συνεισπράττεται με την ασφαλιστική εισφορά,
γ. Η εισφορά να κατατίθεται σε καταπίστευμα (trust fund),
δ. Τα χρήματα να επενδύονται υποχρεωτικά από ιδιώτες διαχειριστές κεφαλαίων,
ε. Οι εισφορές να έχουν την ίδια διαχείριση όπως της προωθούμενης ιδιωτικοποίησης των επικουρικών συντάξεων,
στ. Δικαίωμα για παροχές περίθαλψης να έχουν μόνο όσοι έχουν πληρώσει εισφορές για είκοσι (20) τουλάχιστον χρόνια.
Το πλήρες κείμενο της πρότασης
Μια λύση για τη μακροχρόνια φροντίδα προς ηλικιωμένους θα μπορούσε να είναι ένα υποχρεωτικό πρόγραμμα ασφάλισης. Το πρόγραμμα μπορεί ενδεικτικά να περιλαμβάνει μια ελάχιστη βασική παροχή, η οποία θα χρηματοδοτείται από ποσό που θα καταβάλλει το σύνολο του πληθυσμού υποχρεωτικά, και θα καλύπτει βασική αλλά αξιοπρεπή μακροχρόνια περίθαλψη σε κατάλληλο ίδρυμα κατόπιν ιατρικής πιστοποίησης αυτής της ανάγκης.
Το πρόγραμμα θα μπορεί επίσης να δίνει τη δυνατότητα να προστίθεται στη βασική κάλυψη ιδιωτική συμμετοχή για περίθαλψη σε κέντρο της επιλογής των ατόμων και της οικογένειας των. Τα άτομα που προτιμούν να διαλέξουν το δικό τους ίδρυμα θα πληρώνουν μέρος του κόστους, με υπόλοιπο να καλύπτεται από το κράτος.
Το επίπεδο της κρατικής επιδότησης θα είναι σταθερό, και θα αντιστοιχεί στο κόστος του δημοσίου ιδρύματος. Τα ασφάλιστρα θα εισπράττονται μαζί με τις εισφορές κοινωνικής ασφάλισης και θα κατατίθενται σε ένα καταπίστευμα (trust fund) το οποίο δεν θα μπορεί το κράτος να χρησιμοποιήσει για άλλους σκοπούς. Το καταπίστευμα θα έχει την υποχρέωση να επενδύει τα κεφάλαια κατανέμοντας τα μεταξύ πολλών διαχειριστών ιδιωτικών κεφαλαίων, μαζί με τα κεφάλαια του κεφαλαιοποιητικού τμήματος των συντάξεων.
Για να μην επιβαρυνθεί ο κρατικός προϋπολογισμός σε μεταβατική περίοδο, το σύστημα θα μπορούσε να ισχύει από τα άτομα που τώρα είναι κάτω των 30 ετών, με ασφάλιστρο που θα οδηγεί σε πλήρη χρηματοδότηση του προγράμματος. Επίσης, η ασφάλιση να χορηγείται σε όσους θα έχουν συμμετάσχει στο ταμείο για τουλάχιστον 20 χρόνια. Για την αποθάρρυνση της άτυπης εργασίας, το σύστημα θα προσφέρεται μόνο σε εκείνους με δηλωμένη εργασία.
Το πρόγραμμα έχει ένα αναδιανεμητικό χαρακτήρα, διότι προβλέπει σταθερή φροντίδα για όλους με συμμετοχή 20 ετών, ενώ οι εισφορές είναι ανάλογες του εισοδήματος. Επίσης, καθώς υπάρχει συσχέτιση μεταξύ υγείας και πλούτου η χρήση του συστήματος θα είναι εκτενέστερη από τους οικονομικά ασθενέστερους.
Σχετικές αναρτήσεις:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου