Οχι στην υφαρπαγή των 14 περιφερειακών αεροδρομίων της χώρας

Πρωτοβουλία Πολιτών

Ενάντια στην Εκποίηση του Αεροδρομίου Χανίων

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΦΑΡΠΑΓΗ

ΤΩΝ 14 ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΩΝ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΩΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Πρώτος στόχος των δανειστών στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων είναι η υφαρπαγή των 14 Περιφερειακών Αεροδρομίων της χώρας : Θεσσαλονίκης, Κέρκυρας, Χανίων, Κεφαλλονιάς, Ζακύνθου, Ακτίου, Καβάλας, Ρόδου, Κω, Σάμου, Μυτιλήνης, Μυκόνου, Σαντορίνης και Σκιάθου. 

Δεν πρόκειται για ιδιωτικοποίηση. Πρόκειται κυριολεκτικά για υφαρπαγή βασικών περιουσιακών στοιχείων του κράτους έναντι πινακίου φακής και για υποταγή της παραγωγικής διαδικασίας, που συνδέεται με τις αερομεταφορές, και της κοινωνικής ανάπτυξης της χώρας στα συμφέροντα της κοινοπραξίας FRAPORT - Κοπελούζου. 

Η κυβέρνηση πιεζόμενη από τους δανειστές έχει κατ’ αρχήν αποδεχθεί την ιδιωτικοποίηση. Δεν συμφωνούμε και θ’ αγωνιστούμε για ν’ ανατρέψουμε αυτή την απόφαση. Στις διαπραγματεύσεις που διεξάγονται ο λαός δεν μπορεί και δεν θέλει να παραμένει απλός θεατής. Έχουμε λόγο και θ’ αγωνιστούμε να τον επιβάλλουμε γιατί οι αποφάσεις που θα ληφθούν αφορούν τη δική μας ζωή. 

Αν χαθεί το αεροδρόμιο του νομού μας και την τύχη του ακολουθήσει το λιμάνι της Σούδας, που έχει περάσει επίσης στο ΤΑΙΠΕΔ, η οικονομία του νομού και ευρύτερα της Δυτικής Κρήτης θα καταστραφεί. Όλες οι παραγωγικές δραστηριότητες εξαρτώνται άμεσα από τις εναέριες και τις θαλάσσιες μεταφορές. Για παράδειγμα, στις νησιωτικές περιφέρειες ο βαθμός εξάρτησης του τουρισμού από τις αερομεταφορές ανάγεται στο 78-86%. 

Γι’ αυτό καλούμε παραγωγικούς/κοινωνικούς φορείς και πολίτες, δήμους και περιφέρειες της Κρήτης  σε έναν ανένδοτο αγώνα υπεράσπισης του δικαιώματός μας στην εργασία και τη ζωή. Δεν σκοπεύουμε να χαρίσουμε στην κοινοπραξία FRAPORT - Κοπελούζος τα δημόσια και γι’ αυτό κοινά περιουσιακά στοιχεία του τόπου μας. Τα κληρονομήσαμε από τις προηγούμενες γενιές και θα τα παραδώσουμε στις επόμενες.   

Απόσπασμα από το ψήφισμα της ΚΟΙΝΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΩΝ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΩΝ

Τονίζουμε για άλλη μια φορά, ότι οι περισσότεροι Κρατικοί Αερολιμένες, βρίσκονται στις νησιωτικές Περιφέρειες της Ελλάδας (των Ιονίων Νήσων, της Κρήτης, της Δωδεκανήσου, του Αιγαίου), γεγονός που τους καθιστά άκρως αναγκαίους για την ενδοπεριφερειακή κοινωνική συνοχή, την αναπτυξιακή προοπτική των νησιών και την εθνική ασφάλεια.

Είναι απόλυτα κερδοφόρες και βιώσιμες επιχειρήσεις υπό δημόσιο έλεγχο και διοίκηση, ενισχύουν σημαντικά τον κρατικό προϋπολογισμό, δεν επιβαρύνουν τον Έλληνα φορολογούμενο και έχουν άμεσες δυνατότητες αύξησης της αποδοτικότητας - κερδοφορίας τους.

Επιπρόσθετα, θεωρούμε επιζήμια για την οικονομική εξέλιξη της χώρας τη δημιουργία ιδιωτικού μονοπωλίου στον τομέα των αερομεταφορών. Αν σκεφτούμε ότι στις νησιωτικές περιφέρειες ο βαθμός εξάρτησης του Τουρισμού από τις αερομεταφορές ανέρχεται στο 78 – 86% τότε εύκολα διαπιστώνουμε τον έλεγχο που μπορεί να επιβάλλει στο τουριστικό κεφάλαιο το οποιοσδήποτε ιδιωτικό μονοπώλιο, εν προκειμένω της FRAPORT.

 

  

Η ΕΚΠΟΙΗΣΗ ΜΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ

Τα έσοδα του κράτους προκύπτουν κατά κύριο λόγο από τα 14 Περιφερειακά Αεροδρόμια γιατί πολλά από τα συνολικά 39 αεροδρόμια της χώρας επιδοτούνται για τη λειτουργία τους ή δεν αποφέρουν έσοδα (όπως τα αεροδρόμια της Καρπάθου, της Ικαρίας, της Νάξου, της Σύρου, της Αστυπάλαιας, των Κυθήρων, της Κάσου του Καστελόριζου της Λέρου, κ.λπ.).

·       Με τη σημερινή κίνηση - πάνω από 17 εκ. επιβάτες - το κράτος εισπράττει περίπου 200 εκ. € μόνο από το τέλος επιβάτη. Με την παραχώρηση θα εισπράττει μόλις 22,9 εκ. €

·       Η επιβάρυνση ανά επιβάτη θα τριπλασιαστεί από 12 € σήμερα σε 32 €

·      Το κράτος θα εισέπραττε στα επόμενα 40 χρόνια 8 δις, η FRAPORT- Κοπελούζος θα εισπράξει πάνω από 22 δις, από τα οποία θα δώσει στο κράτος 1,234 δις εφάπαξ και 1,4 δις για έργα σε βάθος 40 χρόνων. Σημειωτέον ότι τα έσοδα του κράτους θα μπορούσαν να ανέλθουν - με σημαντικές υπαρκτές δυνατότητες αύξησης της αποδοτικότητας/ κερδοφορίας σε 16 δις €. Παράλληλα, το κράτος όχι μόνο θα υπερκάλυπτε την επένδυση του ιδιώτη, φτάνοντας τα 6 δις, αλλά θα μπορούσε να απορροφήσει πολλαπλάσια ποσά από ευρωπαϊκά προγράμματα, όπως το ΕΣΠΑ. Μόνο για το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης, η Ελλάδα έχει λάβει 400 εκατ. €, ενώ πρόσφατα διατέθηκαν 120 εκατ. € για το αεροδρόμιο Χανίων, δηλαδή συνολικά μόνο για δύο αεροδρόμια ποσό σχεδόν ίσο με το ήμισυ των χρημάτων που θα επενδυθούν σε 40 χρόνια σε 14 αερολιμένες από τον ιδιώτη.

Η κοινοπραξία FRAPORT- Κοπελούζος θα αυξήσει επιπλέον των 22 δις € τα έσοδά της από τις παρακάτω δραστηριότητες. 

·     Αύξηση των εσόδων από μισθώματα ενοικίασης χώρων των δημόσιων αερολιμένων και χώρων της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας

·     Αύξηση εσόδων από διαφημιστικές δραστηριότητες ή εκθέσεις 

·     Αύξηση εσόδων από επιβολή τέλους ασφαλείας

·     Αύξηση εσόδων από επιβολή τέλους θέσεων εργασίας συνδεδεμένων με το σύστημα CUTE ελέγχου εισιτηρίων 

·     Αύξηση εσόδων από ενοικίαση χώρων στάθμευσης και χώρων όπως αίθουσες σεμιναρίων, συσκέψεων καθώς και αίθουσες επισήμων

·     Αύξηση εσόδων από υπηρεσίες διάθεσης οχήματος FOLLOW ME και πυροσβεστικών οχημάτων, καθώς και από χρέωση παροχής καροτσιδίων μεταφοράς αποσκευών. 

 

·     Αύξηση εσόδων από χρέωση παροχής ηλεκτρικού ρεύματος 24V και κλιματισμού σε θέσεις στάθμευσης αεροσκαφών

Όλα τα παραπάνω δεν χρεώνονται στα δημόσια αεροδρόμια χρεώνονται όμως στα ιδιωτικά. Προφανώς μια μελέτη  καλύτερης αξιοποίησης θα  έδινε τη δυνατότητα εκμετάλλευσης ορισμένων υπηρεσιών, εδώ όμως πρόκειται για έναν ιδιώτη που επιβάλλει χαράτσια εκατομμυρίων και τα εκμεταλλεύεται για ίδιο συμφέρον. 

Να επισημάνουμε ότι το τέλος χρήσης στους ελληνικούς αερολιμένες είναι πολύ χαμηλό - 53,1 € ανά μεγάλο αεροσκάφος, πλην του «Ελευθέριος Βενιζέλος», το οποίο δόθηκε σε ιδιωτική εταιρεία, με αποτέλεσμα να καταστεί ένα από τα ακριβότερα αεροδρόμια της Ευρώπης και το τέλος χρήσης να ανέρχεται σε 955,66 €. Προφανώς, το τέλος χρήσης μπορεί στα 14 Περιφερειακά Αεροδρόμια να ανέλθει ώστε να προσεγγίσει το χαμηλότερο άλλων πόλεων και χωρών, παραμένοντας πάντα ανταγωνιστικό. Σε κάθε περίπτωση όμως οι οποιεσδήποτε αλλαγές στο τίμημα κάθε υπηρεσίας πρέπει να υπόκεινται σε ένα συνολικό σχέδιο αποδοτικής λειτουργίας έναντι της τοπικής οικονομίας και κοινωνίας. 

ΠΟΛΛΑΠΛΕΣ  ΟΙ  ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ

ΑΠΟ ΤΗΝ  ΕΚΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ 14 ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΩΝ

·      Η εκποίηση των περιφερειακών αεροδρομίων δημιουργεί «τρύπα» πολλών εκατομμυρίων ευρώ κάθε χρόνο στον κρατικό προϋπολογισμό.

·      Αν εκποιηθούν  τα οικονομικά εύρωστα αεροδρόμια, που χρηματοδοτούν σήμερα τα οικονομικά αδύναμα, τότε δημιουργείται άλλη μια «τρύπα» στον κρατικό προϋπολογισμό. Αλήθεια τι θα απογίνουν τα νησιά μας, εάν στερηθούν το αεροδρόμιό τους η Κάρπαθος, η Ικαρία, η Χίος, η Νάξος, η Σητεία, η Σύρος, η Αστυπάλαια, τα Κύθηρα, η Κάσος, το Καστελλόριζο, η Λέρος, η Λήμνος, η Μήλος, η Πάρος, η Σκύρος αλλά και πόλεις όπως  η Αλεξανδρούπολη, τα Ιωάννινα, η Καλαμάτα κ.λπ. Με δεδομένο το γεγονός  των χαμηλών προσόδων πολλών μικρών αερολιμένων, ποια η βιωσιμότητά τους σε συνθήκες αγοράς και ανταγωνισμού;

·      Οι εκπρόσωποι της αγοράς απαιτούν σύγχρονα αλλά φτηνά αεροδρόμια. Όμως είναι  γνωστό ότι το μοναδικό στην Ελλάδα ιδιωτικό μοντέλο αεροδρομίου, δηλ. το  «Ελευθέριος Βενιζέλος» των Αθηνών, είναι από τα ακριβότερα της Ευρώπης, γεγονός που εξηγεί την αρνητική πορεία αφίξεων για πολλά χρόνια. Αυτό το κακό παράδειγμα δεν πρέπει να ακολουθήσουν οι υπόλοιποι αερολιμένες της χώρας.

·      Κανένα ιδιωτικό αεροδρόμιο δεν θα κρατήσει χαμηλά τα τέλη χρήσης, ώστε να αυξηθεί η τουριστική κίνηση ή να εξυπηρετηθούν οι κοινωνικές ανάγκες μιας περιοχής.

·      Η γεωπολιτική θέση της χώρας και οι καταιγιστικές εξελίξεις στα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο, καθώς και ο συνεχώς αυξανόμενος θρησκευτικός φανατισμός σε γειτονικές περιοχές, υπογραμμίζουν τον σημαντικό ρόλο των κρατικών αεροδρομίων στα θέματα εθνικής άμυνας και στρατηγικής.

Αυτά και άλλα πολλά αφορούν στις επιπτώσεις της εκποίησης των 14 Περιφερειακών Αεροδρομίων αλλά και στις δυνατότητες αναβάθμισης χώρων και υπηρεσιών ώστε η λειτουργία τους να αποφέρει περισσότερα έσοδα. Γι’ αυτό και πρέπει να επιμείνουμε αγωνιστικά ώστε τα ελληνικά αεροδρόμια να παραμείνουν δημόσια, όπως συμβαίνει στις περισσότερες χώρες του κόσμου.