Χωρο(α)ταξία υπέρ συμφερόντων

Από την Αυγή.

Πλήρη ανατροπή των κανόνων χωροθέτησης και πολεοδομίας που ισχύουν από το 1983 επιφέρει νομοσχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος
Στο όνομα της ανάπτυξης επιχειρηματικών δραστηριοτήτων

Στον βωμό του επιχειρηματικού κέρδους και των μεγάλων συμφερόντων θυσιάζει η κυβέρνηση το περιβάλλον και τη δημόσια περιουσία με νομοσχέδιο του ΥΠΕΚΑ που δόθηκε προς διαβούλευση δέκα ημερών. 

Με το νέο νομοσχέδιο δίνεται η χαριστική βολή στο περιβάλλον, καθώς έχει προηγηθεί η καταστροφή - παραμόρφωση του αιγιαλού και, πλέον, επιβάλλεται καθεστώς ασυδοσίας ανά την επικράτεια.  Συγκεκριμένα, στο όνομα της "ανάπτυξης παραγωγικών ή επιχειρηματικών δραστηριοτήτων ή την πραγματοποίηση προγραμμάτων και παρεμβάσεων μεγάλης κλίμακας", θεσμοθετούνται τα Ειδικά Χωρικά Σχέδια, τα οποία υπερισχύουν κάθε κανόνα χωροθεσίας και όρων δόμησης που ισχύουν από το 1983. 

Ήτοι: του Εθνικού Χωροταξικού Σχεδίου, των ρυθμιστικών σχεδίων, των πολεοδομικών σχεδίων, των ρυμοτομικών κ.λπ. Όλα αυτά, μάλιστα,  με παράκαμψη της Βουλής, καθώς αρμόδιος για την κατάρτιση του Ειδικού Χωρικού Σχεδίου καθίσταται ο υπουργός. 

Με λίγα λόγια, κάθε πόλη και κάθε "χωρικό", κάθε χωριό και σχέδιο... 

Ακρίδα κερδοσκόπων και λαϊκιστών 

Μέσα στον ορυμαγδό αρνητικών οικονομικών ειδήσεων και επώδυνων κοινωνικών μέτρων, με πρόσχημα μάλιστα την οικονομική κρίση και την εξυπηρέτηση του αφηγήματος του "success story", υποτιμώνται σοβαρές ειδήσεις που αφορούν την καταστροφή του περιβάλλοντος.

Αυτές τις μέρες ανακοινώθηκαν νέες ρυθμίσεις με τις οποίες παραδίδονται σε μεγάλα οικονομικά συμφέροντα οι παραλίες και οι όχθες λιμνών και ποταμών, περιοχές μεγάλου φυσικού κάλλους, που είχαν γλιτώσει από την "ανάπτυξη της ισχυρής Ελλάδας".  Με το νομοσχέδιο για τη χωροταξία και την πολεοδομία απορρυθμίζεται πλήρως η εκμετάλλευση της γης, με πρώτο και φανερό στόχο να εκχωρηθούν τα φιλέτα του ΤΑΙΠΕΔ χωρίς τις "ενοχλητικές επιβαρύνσεις" των γενικών ή των ειδικών περιβαλλοντικών προβλέψεων.  Δούρειος ίππος για την καταστροφή του περιβάλλοντος είναι τα θεσπιζόμενα Ειδικά Χωρικά Σχέδια, που υπερτερούν κάθε άλλης περιβαλλοντικής ή οικιστικής ρύθμισης που έχει νομιμοποιηθεί από το 1973 και εντεύθεν.

Ολόκληρη η χώρα αποκτά "κουμπότρυπες" που αντιστοιχούν σε μεγάλα και προνομιακά δημόσια ακίνητα που έχουν βγει στο σφυρί.  Η κυβέρνηση μαζί με τα ακίνητα πουλάει και τη... νομοθεσία, ώστε να καταστούν ακόμη ελκτικότερα και αμέσως επικερδέστερα.  Αυτή η απορρύθμιση του χώρου συναγωνίζεται τις άλλες απορρυθμίσεις που έχει επιβάλει το Μνημόνιο (στα εργασιακά, το ασφαλιστικό, τα μισθολογικά κ.λπ.) και αποδεικνύει την ένταση της επιχειρούμενης εσωτερικής υποτίμησης ή, καλύτερα, τον ευτελισμό αξιών προς όφελος μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων.

Πρόκειται για άλλη μια περίπτωση καταστροφής του "κοινού καλού".  Οι δράστες "δικαιολογούνται" με επαγγελίες περί νέων θέσεων εργασίας.  Ακόμη κι αν ισχύουν τα ανεδαφικά και μεγαλομανή που εξαγγέλλουν, αποκρύπτονται οι επιπτώσεις από τις οποίες θα εξανεμιστούν οι όποιες νέες θέσεις εργασίας.  Τι είδους τουρισμός μπορεί να αναπτυχθεί με τσιμεντοποίηση περιοχών ιδιαίτερου φυσικού κάλλους ή με νομιμοποίηση τουριστικών αυθαιρέτων μέσω του περιορισμού της ζώνης ελεύθερης πρόσβασης στις παραλίες;

Η ανάπτυξη δεν μπορεί να εκκινήσει πάνω στα πρότυπα που οδήγησαν στη σημερινή κρίση.  Η λεηλασία του περιβάλλοντος θα επιχειρηθεί να διευρυνθεί, ικανοποιώντας εγωιστικά μικρομεσαία συμφέροντα, ώστε να αποκτήσει "λαϊκή νομιμοποίηση".  Αυτοί που καταριούνται το (δικό τους) πελατειακό κράτος είναι έτοιμοι τώρα να μοιράσουν γη αντί για διορισμούς.  Προσπαθούν να ανασυγκροτήσουν μια νέα τάξη ευνοουμένων, τα περίφημα "νέα τζάκια", ως υποστυλώματα της μνημονιακής εξουσίας.  Θέλουν να τα πουλήσουν όλα, αφενός για να ξεπληρώσουν την πολιτική στήριξη που τους προσφέρουν οι ισχυροί οικονομικοί παράγοντες και αφετέρου να ψηφοθηρήσουν με νέες υποσχέσεις σε είδος.

Αυτή η επέλαση της ακρίδας της κερδοσκοπίας και του λαϊκισμού υπολογίζει χωρίς τον ξενοδόχο: τον λαό, που με την ψήφο του θα ανατρέψει τους ετοιμόρροπους κυβερνώντες και θα καταργήσει τη νομοθεσία του περιβαλλοντικού αίσχους, προϋποθέσεις για την ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη, δημοκρατία και περιβαλλοντική ισορροπία.