Η στάση της αριστεράς στο δημοψήφισμα του 2011 που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε

Με αφορμή τα δημοσιεύματα των Financial Times (διαβάστε τa  1ο 2ο και 3ο) για το δημοψήφισμα του Νοέμβρη του 2011 (που ποτέ δεν έγινε, ύστερα από την ωμή παρέμβαση των κυρίαρχων κύκλων της ΕΕ) και το παρασκήνιο της πτώσης της κυβέρνησης που απίθανου ΓΑΠ, επαναφέρουμε τις πρώτες τοποθετήσεις των εγχώριων αριστερών παρατάξεων (οι οποίες ήταν σχεδόν όλες αρνητικές). Η αλήθεια είναι ότι στη συνέχεια όλοι (σκεπτόμενοι καλύτερα ή αφού είχε εξασφαλιστεί ότι δεν πρόκειται να γίνει) τις διόρθωσαν και "σήκωσαν το γάντι" τοποθετούμενες συνολικά απορριπτικά σε όποιο ερώτημα έμπαινε τότε στο δημοψήφισμα. Αν τότε είχε διεξαχθεί το δημοψήφισμα θα ήταν μια ιστορική ευκαιρία να αναγκαστούν και οι τρεις χώροι της αριστεράς από κοινού να ψηφίσουν Όχι στα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις, ανεξάρτητα από το όποιο "κόστος". Εξέλιξη που πιθανά να άλλαζε ραγδαία τα δεδομένα. Μην ξεχνάμε ότι βρισκόμασταν εν μέσω μια πρωτοφανούς λαϊκής κινητοποίησης που εκκίνησε από τις πλατείες το Μάη - Ιούνη του 2011 και συνεχίστηκε δυναμικά με τη 48ωρη απεργία 19-20 Οκτώβρη και τις μεγάλες παρεμβάσεις στις παρελάσεις. (δπ)

Τοποθέτηση Συνασπισμού: (http://www.naftemporiki.gr/printStory/316060)

"Η απαίτηση για προσφυγή σε εθνικές εκλογές δεν υποκαθίσταται και το έλλειμμα πολιτικής νομιμοποίησης δεν καλύπτεται από κανενός είδους δημοψήφισμα, υπογραμμίζει ο ΣΥΝ και διαμηνύει πως το «όχι» στη δανειακή συμφωνία και στο σύνολο της «μνημονιακής πολιτικής» που τη συνοδεύει, θα εκφραστεί με κάθε τρόπο και σε κάθε κάλπη.
Η καταλυτική παρέμβαση του λαϊκού προάγοντα οδηγεί την κυβέρνηση Παπανδρέου σε άτακτη υποχώρηση και επιταχύνει την κατάρρευσή της, προσθέτει ο Συνασπισμός στη σχετική ανακοίνωσή του."

Τοποθέτηση ΚΚΕ:  (http://www.kke.gr)

«Λέμε όχι στο δημοψήφισμα και λέμε ναι στις εκλογές, δεν λέμε μόνο ένα όχι. Το  δημοψήφισμα το βάζει ο Παπανδρέου -βάζω μια παρένθεση, μπορεί να είναι στρίβειν διά  του αρραβώνος, δεν ξέρω - αλλά εν πάση περιπτώσει το βάζει με έναν εκβιαστικό και ωμό τρόπο. Θα βάλει ερωτήματα παραπλανητικά και θέλει να υποκαταστήσει τη γενικότερη κρίση του λαού με ορισμένα παραπλανητικά ερωτήματα. Οι εκλογές έτσι και αλλιώς, αντικειμενικά θα βάλουν αυτό το ζήτημα. Οι εκλογές δεν θα έχουν κεντρικό  ζήτημα την κρίση, τη διέξοδο, τα μνημόνια και όλα αυτά, έτσι και αλλιώς;"

Τοποθέτηση ΝΑΡ: (https://aristeroblog.wordpress.com/)

"Καμία κυβέρνηση και καμία κάλπη δεν είναι λύση. Αγώνας για την ανατροπή, τώρα!

Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ κατέρρευσε κάτω από το βάρος της εργατικής – λαϊκής οργής. Τώρα, οι  μηχανισμοί του αστικού συνασπισμού εξουσίας – πανικόβλητοι- προσδοκούν να φυλακίσουν την αγανάχτηση και την αξιοπρέπεια στο κουτί μιας κάλπης, ή στην δήθεν συναίνεση μιας «κυβέρνησης εθνικής συνεννόησης» των κομμάτων του μνημονίου και της αντιλαϊκής πολιτικής. Ο λαός, οι αγωνιζόμενοι, οι εργαζόμενοι και οι νέοι, δεν έχουν καμία αυταπάτη. Να φύγουν όλοι, τώρα, μαζί με την πολιτική τους!

Ένα εργατικό και λαϊκό Αγωνιστικό Μέτωπο ρήξης και ανατροπής είναι ο δρόμος της νίκης. Μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία των αγωνιζόμενων λαϊκών μαζών, με κορμό το εργατικό κίνημα και ανατρεπτική πολιτική προοπτική, μπορεί να νικήσει την κυβέρνηση και να ανατρέψει την επίθεση, να επιβάλει κατακτήσεις και αντιστροφή της ιστορικής πορείας."

Διαβάστε και ενδιαφέρον άρθρο της εποχής από το Ποντίκι

Εκβιασμός" αλλά και "ευκαιρία" το δημοψήφισμα για την αριστερά
«Όχι», μισο- «όχι» και γιατί «όχι»;. Πάνω κάτω σε αυτά τα πλαίσια κυμάνθηκαν οι πρώτες αντιδράσεις της αριστεράς χτες στην αιφνιδιαστική απόφαση Παπανδρέου να πάει σε δημοψήφισμα για τη δανειακή σύμβαση χωρίς όμως να διατυπώνεται το ερώτημα – δίλημμα το οποίο θα θέσει στην κοινωνία.
Ουσιαστικά το δημοψήφισμα ερμηνεύεται από τις αριστερές δυνάμεις ως άλλος ένας εκβιασμός Παπανδρέου με απώτερο στόχο να ανακόψει την κυβερνητική και κυρίως προσωπική του πολιτική κατάρρευση και να παραμείνει στην εξουσία για όσο ακόμα χρειαστεί ή να διασφαλίσει ότι δεν θα πέσει με τους χειρότερους δυνατούς όρους για τον ίδιο, δηλαδή μία πρωτοφανή εκλογική ήττα ή την ενδεχόμενη ανατροπή του από το εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ.
Και βέβαια οι επιφυλάξεις για το αν ο Παπανδρέου, ακόμη και ιδοτελώς εννοεί το δημοψήφισμα ή το χρησιμοποιεί εν είδει εκβιασμού των βουλευτών του ενόψει της ψήφου εμπιστοσύνης στη Βουλή την Παρασκευή είναι ενισχυμένες όσο και βάσιμες.
Από εκεί και πέρα διαμορφώνονται δύο περίπου κυρίαρχες θέσεις μέσα στην Αριστερά. Η μία απορρίπτει το δημοψήφισμα περισσότερο ή λιγότερο απόλυτα, και ζητά εκλογές, η άλλη το απορρίπτει μεν αλλά είναι της άποψης ότι αν και εφόσον φτάσουμε εκεί δίνεται μια ευκαιρία να εκφραστεί ο λαός επί του πραγματικού διλήμματος που θα υπονοείται πίσω από το οποίο ερώτημα διατυπωθεί επισήμως, δηλαδή τον αν η χώρα θα παραμείνει στην ευρωζώνη υπό τους όρους εξαθλίωσης και αιώνιας λιτότητας της αποικιοκρατικής νέας δανειακής σύμβασης ή αν θα αποχωρήσει. Θεωρούν δηλαδή ότι ανεξάρτητα από τους λόγους που το χρησιμοποιεί ο Παπανδρέου είναι μια ευκαιρία που μπορεί να αξιοποιηθεί από τον ίδιο το λαό, «απευλευθερώνοντας» πολιτικές εξελίξεις προς όφελός του.
Ξεκάθαρα αρνητικό απέναντι στο δημοψήφισμα είναι το ΚΚΕ, ενώ με δήλωσή του το απέρριψε και ο Μίκης Θεοδωράκης. Το ΚΚΕ θεωρεί ότι «στήνεται ένας πελώριος μηχανισμός καταναγκασμού του λαού, όπου η κυβέρνηση και η ΕΕ θα χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα, τις απειλές, την προβοκάτσια για να γονατίσουν την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, για να υφαρπάξουν το ναι στη νέα σύμβαση». Επίσης το ΚΚΕ θεωρεί ότι ο διλημματικός χαρακτήρας του δημοψηφίσματος αλλοιώνει τη θέση του: «Το δημοψήφισμα πρόκειται να διεξαχθεί με έναν αντιδραστικό νόμο και βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι τη θέση του ΚΚΕ με εκείνη της ΝΔ και των άλλων κομμάτων, παρότι αυτή είναι διαμετρικά αντίθετη, ενώ η στρατηγική της κυβέρνησης ταυτίζεται με της ΝΔ, του ΛΑΟΣ και των παρατρεχάμενών τους» σημειώνει και ζητάει «εκλογές τώρα».
«Το Δημοψήφισμα είναι τρόπος δημοκρατικής έκφρασης της θέλησης του Λαού, όταν αυτός είναι ελεύθερος να αποφασίσει και όχι όταν τον έχουν φέρει προ τετελεσμένων γεγονότων και κάτω από συνθήκες εκβιασμού» σημειώνει ο Μίκης Θεοδωράκης συμπληρώνοντας ότι επιχειρούν «πονηρά να νομιμοποιήσουν αναδρομικά ό,τι αντισυνταγματικό έχουν κάνει ως τώρα και εκβιάζοντάς μας ότι αν δεν συναινέσουμε, θα χάσουμε ό,τι έχουμε, ακόμα και μισθούς και συντάξεις».  Και καταλήγει «όχι»στο δημοψήφισμα – απάτη.
Αναφανδόν υπέρ των εκλογών έχει τοποθετηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ και μήνες και σε αυτό επιμένει και τώρα, ώστε η χώρα, η οποία αυτή τη στιγμή τελεί υπό την απειλή του χάους, να οδηγηθεί σε ομαλή πολιτική διέξοδο. Ο ΣΥΡΙΖΑ τάσσεται κατά του δημοψηφίσματος υπό τις δεδομένες συνθήκες και προθέσεις δηλώνει όμως ότι αφενός αυτό οδηγεί αργά ή γρήγορα σε εκλογές, αφετέρου αν τελικά προηγηθεί των εκλογών, ο ΣΥΡΙΖΑ θα «σηκώσει το γάντι» και θα καλέσει το λαό να τοποθετηθεί «κατά της πολιτικής της λιτότητας και της κοινωνικής χρεοκοπίας» όπως δήλωσε χθες ο Τσίπρας. Τώρα, αν το δίλημμα αναγκάζει σε τοποθέτηση που παρασύρει άμεσα ή έμμεσα και τη θέση απέναντι στο ευρώ, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αναγκαστεί – αν ερμηνεύουμε σωστά τα δεδομένα - σε μια θέση που θα έρχεται σε σύγκρουση με την επίσημη θέση του υπέρ της παραμονής στην ευρωζώνη. Όπως το έθεσε ο βουλευτής του σχήματος Δημήτρης Παπαδημούλης: «Εμείς θα σηκώσουμε το γάντι της δημοκρατικής πρόκλησης και θα πούμε στον κόσμο να πάει και να ψηφίσει και να εκφραστεί. Παρ’ ότι επιθυμούμε την Ελλάδα μέσα στο ευρώ, με τα στοιχεία που ξέρουμε σήμερα για τη συμφωνία, η θέση μας θα είναι «ΟΧΙ»».
Την ίδια ώρα, το Αριστερό Ρεύμα του ΣΥΝ απαντά πιο «τολμηρά» … «ναι» στο δημοψήφισμα. Υπό ποια έννοια; Αποδίδοντας πανικό και ιδιοτέλεια στην κίνηση Παπανδρέου, η οποία όμως ταυτόχρονα τρομάζει το πολιτικό σύστημα, η τάση του Λαφαζάνη, με σχετικό άρθρο στην ιστοσελίδα της Iskra σημειώνει ότι αν και δεν θεωρεί ότι οι εκλογές από μόνες τους και πολύ περισσότερο το δημοψήφισμα αποτελούν λύση, τώρα, «όταν ο Γ. Παπανδρέου προκαλεί με δημοψήφισμα (αν δεν το πάρει ευσχήμως πίσω), η Αριστερά καταγγέλοντας τις μεθοδεύσεις και απαιτώντας βουλευτικές εκλογές, δεν μπορεί τελικά να αναδιπλωθεί και να φυγομαχήσει. Και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να φοβηθεί τα πραγματικά διακυβεύματα ενός δημοψηφίσματος για την παραμονή ή όχι στο ευρώ, τα οποία η ίδια θα έπρεπε να τα έχει απαντήσει προ πολλού»!
Ως «ευκαιρία» αντιμετωπίζει και η πλευρά του Αλαβάνου (Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγγύης) το δημοψήφισμα αλλά και τις εκλογές: Στην σχετική ανακοίνωση σημειώνεται ότι «Και το «δημοψήφισμα», που θέλει το ΠΑΣΟΚ και οι «εκλογές», που επιδιώκει η ΝΔ αντιμετωπίζονται από το σύστημα ως «κόλπα». Για την αριστερά πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ευκαιρίες συνάντησης και οργάνωσης της πάλης του λαού που θα ενισχύσει την εξεγερσιακή του πορεία μέσα στις πλατείες και τις απεργίες. Με την προϋπόθεση ότι θα δείξει εμπιστοσύνη στην κοινωνία, θα λειτουργήσει με έμπνευση, αυτοπεποίθηση, ενότητα και πνεύμα ρήξης». «Ο λαός θα σηκώσει το γάντι» καταλήγει.
Τώρα, ποια στάση θα αποδειχτεί πιο «σωστή» ή ποια θα κυριαρχήσει μένει να φανεί αν τελικά και το δημοψήφισμα δεν εγκαταλειφθεί ή δεν ξεπεραστεί από τις εξελίξεις όπως επισημαίνουν σχεδόν όλοι, θα το δούμε…