όταν ζωντανεύουν οι εφιάλτες

Αναδημοσίευση από http://esp0ir.wordpress.com/2013/03/08/cauchemars/

Η πολιτική πραγματικότητα στην Ελλάδα έχει ξεπεράσει πλέον τους χειρότερους εφιάλτες που είχα στην πρώτη εφηβική ηλικία μου, τότε που πρωτοδιάβασα το 1984.

Δεν ξέρω τί να πρωτοσχολιάσω.

Πρώτα είχαμε την εισβολή 7 διμοιριών των ΜΑΤ σε ένα χωριό της Χαλκιδικής, μετά τις απαγωγές πολιτών και τον εκβιασμό τους για να δώσουν γενετικό υλικό υπό την απειλή της απείθιας, μετά τις προσαγωγές ανηλίκων και τις εισβολές σε σπίτια, μετά το ξύλο και τα δακρυγόνα που έχουν φάει αμέτρητες φορές στις ειρηνικές πορείες τους, μετά τον εκφοβισμό τους από ιδιώτες μπράβους με κουκούλες κάθε φορά που ανέβαιναν στο βουνό και πολλά ακόμα που ούτε τα βάζει ο νους μας.

Μετά μάθαμε ότι η τρόικα ζητάει, λέει, μειώσεις των γιατρών. Διότι δεν πεθαίνουμε αρκετά γρήγορα από τις ελλείψεις του ΕΣΥ, δεν φτάνει πως ο ένας στους τρεις δεν έχει καν πρόσβαση στο ΕΣΥ και αναγκάζεται να καταφεύγει στα Κοινωνικά Ιατρεία. Πρέπει να πεθαίνουμε πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά για να πιάσουν τους στόχους, ειδικά οι φτωχότεροι εξ ημών, οι πλούσιοι θα πάνε στα ιδιωτικά, κανένα πρόβλημα.

Στο πνεύμα αυτό, μάθαμε ότι πέθανε ένα παιδάκι. Θα μπορούσε να είχε σωθεί, αλλά το Μνημόνιο φρόντισε να μην υπάρχει πλέον Καρδιοχειρουργικό Κέντρο στο Νοσοκομείο “Αγία Σοφία”.

Στη συνέχεια βρέθηκε “λύση” για τους τοξικομανείς: με το σχέδιο “Θέτις” θα τους ξαποστείλουμε στα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης. Αυτά που ετοιμάστηκαν δήθεν για τους οικονομικούς μετανάστες. Αυτά που σε λίγο καιρό θα φιλοξενούν κι άλλους: αριστερούς, αναρχικούς, αντιρρησίες συνείδησης, αστέγους, ανύπαντρες μητέρες, οφειλέτες του δημοσίου και γενικά, όποιον το Σύστημα [αυτό με το κεφαλαίο Σίγμα] αποφασίσει ότι “περισσεύει” και πρέπει να εξαφανιστεί.

Διότι, αντιλαμβάνεστε, είναι επικίνδυνο να κυκλοφορούν ελεύθεροι όλοι αυτοί, χαλάνε το καλό επενδυτικό κλίμα.

Το οποίο επενδυτικό κλίμα μάλλον σκεφτόταν ο Εισαγγελέας και ο Δικαστής που την ίδια μέρα, σε αγαστή συνεργασία, αθώωσαν τον αρχιτραμπούκο νεοναζί Ηλία Κασιδιάρη από την σοβαρότατη κατηγορία για συνέργεια στο μαχαίρωμα ενός φοιτητή.

Πάντα με την βοήθεια των συστημικών φίλων του, όπως πολύ σωστά επεσήμανε το Ύποπτο Μούσι. Να την διαβάσετε αυτή την ανάρτηση, δεν είναι τυχαία.

Και βεβαίως – αυτό πρέπει να ειπωθεί! – με την “έγκυρη” μαρτυρία στο δικαστήριο της “έγκριτης” Νάντιας Αλεξίου. Της γνωστής πρώην δημοσιογράφου του Άλτερ, με τη μεγάλη πετυ-χυσιά το βράδυ της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ["χρήση μολότοφ από αντιεξουσιαστές εναντίον αστυνομικών" και λοιπές παπάντζες]. Έχουνε να το λένε στο Πούλιτζερ, κλαίγοντας, τί κρίμα που δεν γράφει άρθρα αυτό το κορίτσι, να της δώσουμε ένα.

Με τί κριτήριο αποφάσισαν οι δικαστές; Με το παρακάτω (δεν είναι δικό μου):

“Xμ…. Έχω εδώ δύο αντιφατικές μαρτυρίες, να δω ποια μάρτυς είναι η πιο αξιόπιστη. Μια καθηγήτρια Πανεπιστημίου ή μια δημοσιογράφος που σχετίζεται με ένα Σώμα του οποίου τα μισά στελέχη ψηφίζουν Χρυσή Αυγή και ο αρχηγός του κόμματος την αποκαλεί με το μικρό της όνομα, η οποία ισχυρίζεται ότι η καθηγήτρια Πανεπιστημίου καθόταν πριν 7 χρόνια και σκάλιζε το indymedia ψάχνοντας να βρει τον αριθμό πινακίδων του κατηγορούμενου, μια εποχή που δεν τον ήξερε ούτε η μάνα του αλλά ήξερε ότι κάποια στιγμή θα γινόταν μεγάλος και τρανός, οπότε είπε να το προλάβει;” Eυκολάκι…

Με τί κριτήριο είχαν φροντίσει να του δώσουν αναβολή όλοι οι προηγούμενοι; Μάλλον είχαν οικογένεια και παιδιά, εκτός από στοιχειώδη αντίληψη και αξιοπρέπεια, που δεν τους επέτρεπαν να τον αθωώσουν, όπως έκαναν οι χθεσινοί.

Διότι – κακά τα ψέματα – σε αυτή την περίπτωση, δύο τινά μένουν να κάνεις: είτε να παραιτηθείς από το Δικαστικό Σώμα, είτε να πασάρεις την καυτή πατάτα στον επόμενο “τυχερό”. Με την αίθουσα γεμάτη μπράβους, με την Αστυνομία γεμάτη χρυσαβγίτες και διεφθαρμένους αστυνομικούς, με την Κυβέρνηση να κλείνει το μάτι στα ακροδεξιά στοιχεία εντός και εκτός της, τί θα κάνει ο χι τυχαίος δικαστής;

Δυστυχώς, έχουν καταφέρει να ενσταλάξουν το φόβο στον μέσο μη-φασίστα Έλληνα.

Ναι, εάν έχεις οικογένεια, εάν έχεις όνομα και μπορούν να σε βρουν εύκολα, το σκέφτεσαι δύο και τρεις φορές πριν τα βάλεις με την εγκληματική συμμορία των νεοναζί. Για να μην καταλήξεις εσύ και τα παιδιά σου μαχαιρωμένα.

Αυτή είναι η μεγαλύτερή τους νίκη. Έχουν κερδίσει αυτή τη μάχη. Χωρίς να σημαίνει ότι θα κερδίσουν τον πόλεμο.

Αλλά ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, εμείς είμαστε μουρλοί και μερικές μάχες τις δίνουμε για την τιμή των όπλων.