Η ιστορία μιας ασήμαντης συναλλαγής στην οποία δεν υπέκυψε ο Manager Πέτρος Δ.

Ο πιτσιρίκος πιάνει το συνάφι μας και το ξετινάζει...

Σε μία από τις καλύτερες περιοχές της Αττικής ο Πέτρος και η Ζέττυ Δ είχαν αποφασίσει να κτίσουν την μονοκατοικία τους. Η μονοκατοικία αυτή ήταν το όνειρό ζωής για δύο ανθρώπους που είχαν φτάσει τα σαράντα τους, είχαν δουλέψει σκληρά για να φτάσουν εκεί που είχαν φτάσει, είχαν πουλήσει ένα μεγάλο οικόπεδο του πεθερού του στο νησί και ένα διαμέρισμα στην πόλη για να συμπληρώσουν το budget που χρειάζεται να αγοράσεις ένα οικόπεδο και να χτίσεις ένα σπίτι, και, βέβαια, είχαν πάρει και ένα μεγάλο στεγαστικό δάνειο η δόση του οποίου ήταν περίπου ίση με τα ετήσια εισοδήματα που εμφάνιζε το αντρόγυνο στις φορολογικές τους δηλώσεις. Ήταν το όνειρο ζωής τους αυτή η μονοκατοικία αφού εκεί σχεδίαζαν να καλούν τους φίλους τους για να δουν πως τα κατάφεραν στη ζωή τους αυτοί που δούλεψαν σκληρά και βέβαια να καλύπτουν και τις αυξημένες επαγγελματικές τους υποχρεώσεις.

Την μελέτη της κατοικίας τους την είχαν αναθέσει σε έναν από τους πιο γνωστούς Αρχιτέκτονες της Αθήνας, τον Ζήκο, από αυτούς που τα πρωινά βάζουν άλλους νεαρούς του γραφείου να κάνουν την μελέτη των projects που αναλαμβάνουν και τα βράδια εμφανίζονται σε εγκαίνια galleries με casual ντύσιμο και φορώντας ένα κόκκινο κασκόλ γύρω από το λαιμό τους, για να δείχνουν ότι είναι άνθρωποι της τέχνης και να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους που συνήθως πάνε κουστουμαρισμένοι για να πιούν το ποτό τους στο τζάμπα η να κάνουν καμάκι σε καμιά ψωνισμένη που και αυτή πηγαίνει μήπως βρει κανένα μαλάκα και τον τυλίξει.

Την κατασκευή του έργου την είχαν αναθέσει στον μηχανικό ,τον Λεωνίδα Π ,στον οποίο είχαν και απεριόριστη εμπιστοσύνη αφού τον γνώριζαν από την εποχή που ο Πέτρος με τον Λεωνίδα ήταν συμμαθητές στο Γυμνάσιο.

Ο Λεωνίδας βέβαια τιμούσε την εμπιστοσύνη που του είχαν οι πελάτες του και για αυτό σε κάθε εργοτάξιο του είχε ένα εργοδηγό που έκανε την δουλειά του μηχανικού ενώ αυτός πεταγόταν για κανένα μισάωρο από το γραφείο του όταν ήθελε συνήθως να κάνει κανένα διάλειμμα και έλεγε ότι πάει για επίβλεψη.

Η οικοδομή είχε ξεκινήσει με τις καλύτερες προϋποθέσεις, είχε αποπερατωθεί ο σκελετός και είχαν πιάσει δουλειά οι τουβλάδες.

Η τοιχοποιία, κατά τον Αρχιτέκτονα της τον Ζήκο, είναι το στάδιο της μορφοποίησης ενός κτηρίου και, κατά τον Λεωνίδα τον μηχανικό τους, που δεν είχε την κομψή γλώσσα του Ζήκου, αφού αυτός είχε να κάνει συνήθως με εργάτες και, εάν τους έλεγε τις μαλακίες που λένε οι Αρχιτέκτονες, θα τον έπαιρναν στο ψιλό, ήταν στο στάδιο που θα έπρεπε να του πουν τι θέλουν να κλείσει από βεράντες, μπαλκόνια, ημιυπαίθριους και λοιπούς χώρους που κατά την Πολεοδομική ορολογία θεωρούνται ανοικτοί χώροι.

Ήταν και η εποχή που όσοι έκτιζαν σε αυτό το Καλό Προάστιο είχαν αυξημένες ανάγκες στέγασης, και, συγκριτικά, περισσότερες από αυτούς που έκλειναν κανένα μπαλκόνι στα Πετράλωνα, οπότε τα τετραγωνικά των σπιτιών μπορούσαν να αυξηθούν αρκετό χάρη στους ημιυπαίθριους χώρους που έκλειναν.

Έτσι, ο Πέτρος ζήτησε από τον Λεωνίδα να κλείσουν ένα ημιυπαίθριο χώρο για να μπορέσουν στο καθιστικό των 100 μ2 να προσθέσουν και ένα καθιστικό ημερήσιας χρήσης 24 μ2, για να βλέπουν εκεί τηλεόραση τα βράδια που θα επιστρέφουν κουρασμένοι από τις δουλείες τους και να μην χαλάνε τους ιταλικούς λευκούς καναπέδες που θα αγόραζαν για το κυρίως καθιστικό.

Μια μικροπαρανομία συνηθισμένη για τα δεδομένα του Πολεοδομικού πολιτισμού μας, που είχε και την σύμφωνη γνώμη του Αρχιτέκτονα και ο οποίος σε ένα άρθρο του στα «Αρχιτεκτονική Επιθεώρηση» έλεγε ότι οι ημιυπαίθριοι χώροι είναι τα ντεκολτέ του σπιτιού.

«Όπως ένα όμορφο ντεκολτέ αναδεικνύει το σώμα μιας γυναίκας έτσι και οι ημιυπαίθριοι αναδεικνύουν το σχέδιο του Αρχιτέκτονα» είπε στο περιοδικό και διευκρίνισε ότι ο ίδιος, σε αντίθεση με άλλους συναδέλφους του, ,δεν αφήνει τους πελάτες του να κλείνουν αυτούς τους χώρους.

Ο Κυρ Σπύρος, συνταξιούχος μπετατζής, ήταν ο εργοδηγός που παρακολουθούσε την οικοδομή για λογαριασμό του Λεωνίδα και πήρε την σχετική εντολή από τον Λεωνίδα τον μηχανικό για να κλείσουν οι τουβλάδες τους ημιυπαίθριους.

Οι τουβλάδες είναι το συνεργείο του Μάκη, ενός πενηντάχρονου οικοδόμου, οργανωμένου στο σωματείο μέσα από το οποίο έβρισκε άλλους εργάτες, στους οποίους έδινε από 40€ στον καθένα και αυτός χρέωνε τον Λεωνίδα τον μηχανικό 50 €.

Ο Λεωνίδας, βέβαια, επειδή είναι φίλος με τον Πέτρο τον ιδιοκτήτη που τον έχει εμπιστευτεί,στην εβδομαδιαία κατάσταση εξόδων χρεώνει τον Πέτρο για 60 € τον εργάτη.

Απαράβατος βέβαια κανόνας στην αλυσίδα αυτή είναι να μην γνωρίζει ο ένας τι χρεώνει ο άλλος και έτσι οπότε ο Πέτρος ήθελε να τσεκάρει κανένα συνεργείο τι πληρώνονταν και ρώταγε κανένα εργάτη στην τύχη αυτός έλεγε να ρωτήσουν τον Μάκη. ο Μάκης ,που είναι οργανωμένος στο σωματείο και γνωρίζει από καθοδήγηση, έλεγε ότι τους πληρώνει ο Κυρ Σπύρος , ο Κυρ Σπύρος έλεγε ότι ο ο μηχανικός είναι αυτός που ξέρει τα μεροκάματα και φυσικά στον μηχανικό σταματούσε ο ιδιοκτήτης, αφού από εκεί είχε έρθει.

Όπως στα χωράφια οι αγρότες βάζουν σε κάθε εποχή αυτά που πιάνουν, έτσι και οι μηχανικοί ρίχνουν μπετά το φθινόπωρο και βάζουν τούβλα πάντα τον χειμώνα για να πιάσουν την άνοιξη με τον καλό καιρό τα σοβαντίσματα και τα καλοκαίρια τα χρώματα .Ήταν βαρύς ο χειμώνας της χρονιάς εκείνης και τα χιόνια ,ένα τριήμερο του Ιανουαρίου , δεν επέτρεψαν στους εργάτες να δουλεύουν.

Ο Κύρ Σπύρος, όμως, ότι καιρό και να έκανε στην οικοδομή πήγαινε και πρόσεχε το παραμικρό. Μην του κλέψουν κυρίως κανένα υλικό. Οι γύφτοι άλλωστε γύριζαν και μάζευαν παλιοσίδερα αλλά δεν το είχανε σε τίποτα να σου ξηλώσουν και όλα τα ηλεκτρικά χωρίς να το καταλάβεις.

Άφηναν δυο τρία μικρά παιδιά, από αυτά που κουβαλάνε συνήθως μαζί τους στην καρότσα ,τάχα να πλακώνονται και να τραβούν την προσοχή και μέχρι να αποκατασταθεί η τάξη είχε εξαφανιστεί ότι χαλκός υπήρχε σε καλώδιο.

Ο Κυρ Σπύρος μάλιστα στην ταμπέλα που έγραφε ότι απαγορεύεται η είσοδος στο εργοτάξιο σε αυτούς που δεν έχουν εργασία είχε προνοήσει να προσθέσει χειρόγραφα και τους γύφτους .Ήταν όμως τόσο έντιμος ο Κύρ Σπύρος ,που ο Λεωνίδας ο μηχανικός τον εμπιστεύονταν και ,κάθε Παρασκευή ,για να μην πατάει καθόλου στο εργοτάξιο ,του έδινε από την προηγούμενη ότι χρήματα του ζητούσε για να πληρώσει τους εργάτες.

Την κρύα εκείνη ημέρα ,που κανένας δεν δούλευε ,ένα άσπρο γέρικο λυκόσκυλο μπήκε κουτσαίνοντας στο ανοιχτό γιαπί και πήγε και ξάπλωσε στον ημιυπαίθριο που είχαν κλείσει παράνομα πριν λίγες μέρες οι τουβλάδες.

Ο Κύρ Σπύρος που είδε το σκυλί, αφού του είπε για καλωσόρισμα ένα «ουστ από δω ρε κοπρίτη, μετά το άφησε να καθίσει και του έδωσε και κάτι από το κολατσιό του αλλά το μεγάλης ηλικίας σκυλί δεν έφαγε τίποτα. Την Παρασκευή το μεσημέρι κλείδωσε το εργοστάσιο και άφησε το σκυλί μέσα αφού το λυπήθηκε να το βγάλει έξω στο κρύο.

Την Δευτέρα το πρωί, που ο καιρός είχε φτιάξει ,οι εργάτες μαζεύτηκαν για να ξεκινήσουν την δουλειά. Μετά τον πρωινό καφέ με τις απαραίτητες ποδοσφαιροκουβέντες αλλά και την υπενθύμιση από τον Μάκη για την επικείμενη απεργία του σωματείου μπήκαν μέσα στο γιαπί και εκεί στον ημιυπαίθριο, που είχαν κλείσει παράνομα, αντίκρισαν ένα ψόφιο λυκόσκυλο.

Ειδοποίησαν τον Κυρ Σπύρο, αυτός τους είπε να το μαζέψουν και να το πετάξουν στα σκουπίδια, αλλά ο Μάκης, που είναι οργανωμένος στο σωματείο, του είπε ότι δεν ήταν δουλειά τους να μαζέψουν τον σκύλο και επιπλέον η μυρωδιά του ψόφιου ζώου τους ενοχλούσε και δεν θα μπορούσαν να δουλέψουν.

Καβγαδίζουν κανένα εικοσάλεπτο οπού ανταλλάσσουν επιχειρήματα ιδεολογικού περιεχομένου με τον Μάκη να λέει ότι οι καπιταλιστές είναι ικανοί να βάλουν τους εργάτες να τους καθαρίζουν και τα σκατά τους για ένα μεροκάματο πείνας και ο Κυρ Σπύρος να αντιλέγει ότι, εάν βρίσκανε σκύλο σε κανένα γκούλαγκ της Σιβηρίας, θα τον κάνανε λουκάνικο και θα τους τον δίνανε για μεσημβρινό.

Ο Μάκης, όμως, δεν αστειεύεται,τον αγριοκοίταξε όταν του έθιξε τις συνθήκες διαβίωσης στη Σιβηρία, και ο Κυρ Σπύρος, που δεν του αρέσουν τα μπλεξίματα, αφού είναι συνταξιούχος και εργάζεται και σου λέει «άσε μην μας καρφώσει ο Μάκης στο σωματείο», πανικοβάλλεται και παίρνει τον Λεωνίδα στο τηλέφωνο για να λύσουν το θέμα.

Ο Λεωνίδας ο μηχανικός, παλιά καραβάνα τη περιοχής, αφού είχε σηκώσει εκεί πάνω από 20 οικοδομές, ειδοποιεί τηλεφωνικά τον δημοτικό υπάλληλο Θανάση, αυτόν που έκανε τους ελέγχους για καμία παρανομία, να κανονίσει το σκουπιδιάρικο να πάει και να μαζέψει τον σκύλο.

Ο Θανάσης, ο δημοτικός υπάλληλος, που πάντα εξυπηρετεί τον Λεωνίδα και ο Λεωνίδας που ποτέ φυσικά δεν ξεχνάει τον Θανάση, αναλαμβάνει την υπόθεση και κανονίζει με τους υπάλληλους της καθαριότητας να μαζέψουν τον σκύλο και να τον ρίξουν στο σκουπιδιάρικο.

Οι υπάλληλοι, βέβαια, του είπαν πρώτα ότι αυτό απαγορεύονταν αλλά τελικά συμφωνούν να το μαζέψουν αρκεί να έπαιρναν 20 € για τον κόπο τους.

Ο Θανάσης, ο δημοτικός υπάλληλος, βάζει και 10 € για πάρτη του και το deal με τον Λεωνίδα τον μηχανικό κλείνει στα 30 €.

Ο Λεωνίδας, τον οποίο εμπιστεύεται ο Πέτρος ο ιδιοκτήτης αφού είναι παιδικοί φίλοι, λέει στον Ιδιοκτήτη το συμβάν και τον ενημερώνει ότι θα δώσει 50 € στους λιγούρηδες του Δήμου γιατί σε αυτή την χώρα τίποτα δεν γίνεται χωρίς να πληρώσεις.

Ο Πέτρος, που είναι Manager σε ξένη εταιρεία και διευθύνει επιχείρηση με πάνω από 120 άτομα και εκείνη την ώρα είχε ένα pricing committee με ομόλογους τους από άλλες εταιρείες και στην οποία θα έπρεπε να καταλήξουν σε συμφωνία τιμών χρέωσης των προϊόντων τους και να τον παραδώσουν στον Υπουργό για έγκριση ,έδωσε το ΟΚ στον Λεωνίδα και συμφώνησε και μαζί του στην διαπίστωση ότι σε αυτήν την χώρα η διαφθορά έχει αγγίξει και τις χαμηλότερες βαθμίδες της δημόσιας διοίκησης.

Ο Λεωνίδας, ο μηχανικός, αφού σιχτίρισε ότι για είκοσι κωλοευρώ έφαγε πέντε λεπτά στα τηλέφωνα, δίνει εντολή στον Κύρ Σπύρο να δώσει 30 € στον σκουπιδιάρη που θα μετέφερε τον σκύλο και είπε να μην τον ενοχλούν για τέτοιες μαλακίες.

Μετά από μία ώρα το σκουπιδιάρικο είναι έξω από το γιαπί και ένας υπάλληλος σωματώδης, που τα απογεύματα πηγαίνει σε γυμναστήριο στο ΙΊλιον και έχει φτιάξει μεγάλα μπράτσα γιατί εκτός από τα βάρη ρουφάει και κάτι βιταμίνες που του σερβίρουν σαν συμπληρώματα διατροφής, φοράει τα γάντια του ανεβαίνει στο γιαπί και μαζεύει τον σκύλο. Τον κουβαλάει σαν αρνί παγωμένο, όπως ήταν και λευκό το σκυλί, και τον αδειάζει στο κάδο μέσα.

Τινάζει τα χέρια του και επιστρέφει να πάρει τα 30 € προκειμένου να δώσει τα 10 στον Θανάση, τον υπεύθυνο δημοτικό υπάλληλο και από τα υπόλοιπα 20 να δώσει 10 € στον οδηγό που άλλαξε το δρομολόγιο και να μοιραστεί και με τον άλλο συνάδελφο από 5 ευρώ ο καθένας.

Ο Κυρ Σπύρος, άνθρωπος που πάντα προσπαθούσε να κάνει οικονομία στα αφεντικά του, δεν μπορεί να χωνέψει ότι για μια δουλειά δύο λεπτών που θα μπορούσε να την έκανε και ένας εργάτης χωρίς να πληρώσει τίποτα, θα έδινε σε ένα υπάλληλο 30 €. Όσο ήταν δηλαδή το μεροκάματο του.

-«Πάρε 5€» λέει στον υπάλληλο ο Κυρ Σπύρος, «και πολλά είναι»
-»Όχι» λέει ο υπάλληλος, «30 € μου είπανε»
-»Ρε πάρτα και φύγε» του λέει ο Κύρ Σπύρος.

Ο υπάλληλος ζοχαδιάζεται, επιστρέφει στο σκουπιδιάρικο, βρίζοντας πότε τον πούστη τον Θανάση και πότε το γαμημένο το σκυλί που το κουβάλησε, βγάζει τον ψόφιο σκύλο από μέσα από τον κάδο, και ευτυχώς γι’ αυτόν που ο οδηγός δεν είχε βάλει μπρος την μηχανή να τον αλέσει, και τον ξαναπάει και τον αφήνει στον ίδιο χώρο από όπου τον μάζεψε, δηλαδή στον ημιυπαίθριο που είχε κλείσει παράνομα.

Το σκουπιδιάρικο φεύγει με τον οδηγό να μαρσάρει, προφανώς και αυτός ζοχαδιασμένος γιατί έχασε τα δέκα Ευρώ ,και τους δύο εργάτες του Δήμου σκαρφαλωμένους στην κουπαστή του σκουπιδιάρικου να γαμοσταυρίζουν πότε τους μαλάκες του εργοταξίου που γέλαγαν και πότε τον Δήμαρχο το λαμόγιο που έχει κολλητό τον Θανάση και δεν μπορεί να κάνει μια δουλειά της προκοπής.

Ο μόνος από το εργοτάξιο που δεν γελάει είναι ο Κυρ Σπύρος που τρέχει από πίσω από τους σκουπιδιαραίους και τους παρακαλεί να γυρίσουν και να μαζέψουν το σκυλί. Ο υπάλληλος είναι πια ανένδοτος, δεν δέχεται κουβέντα και του λέει και ένα «άντε γαμήσου και συ ρε κωλόγερε». Οι εργάτες στο μεταξύ κάνουν χαβαλέ, τσιγαράκι και ορισμένοι έχουν μπει και στα αυτοκίνητα τους μέσα για να μην κρυώνουν.

Ο Κυρ Σπύρος γυρίζει πίσω στο εργοτάξιο, βλέπει τους εργάτες να το έχουν διαλύσει και τα βάζει μαζί τους.

Ο Μάκης, όμως, που ήταν οργανωμένος στο σωματείο, αναλαμβάνει να καθαρίσει για αυτούς , και λέει του Κυρ Σπύρου ότι δεν μπαίνουν στο γιαπί, εάν δεν πεταχτεί έξω το ψόφιο σκυλί, και ότι αυτοί δουλέψουν δεν δουλέψουν το μεροκάματο θα πρέπει να το πάρουν αφού ήρθαν κανονικά στην δουλειά.

Ο Κύρ Σπύρος κοντεύει να πάθει έμφραγμα. Τηλεφωνεί στον Λεωνίδα για να βρεθεί λύση αλλά το τηλέφωνο του δεν απαντά, αφού ορισμένα πρωινά ο Λεωνίδας τυχαίνει να συναντά σε ένα ξενοδοχείο με αστέρια στην Εθνική οδό μια παντρεμένη πωλήτρια μονωτικών υλικών που την έστελνε το αφεντικό της σε μηχανικούς για ενημέρωση πάνω στις νέες τεχνολογικές εξελίξεις.

Ο Κυρ Σπύρος στην απελπισία του πάνω παρακάμπτει τον μηχανικό και τηλεφωνεί στον Πέτρο το μεγάλο αφεντικό και ιδιοκτήτη της οικοδομής. Ο Πέτρος βέβαια, που είναι Manager σε ξένη εταιρεία και έχει περάσει σεμινάρια για risk assessment και hierarchy responsibility, αφού πρώτα αναζητεί το Λεωνίδα και δεν τον βρίσκει και αυτός στο κινητό ,γιατί όταν ο Λεωνίδας συναντά την Πωλήτρια δεν θέλει να τον διακόπτει η σύζυγός του που συνήθως τον ζαλίζει με μαλακίες η κανένας πελάτης που τον ψάχνει, αποφασίζει να πάει ό ίδιος στο εργοτάξιο και, σαν Μάνατζερ που είναι, να επιλύσει το θέμα.

Όταν καταφθάνει στο γιαπί ο Πέτρος, ο ιδιοκτήτης της οικοδομής, οι εργάτες κάθονται απέξω και κωλοβαράνε.

Βλέποντας ο Πέτρος, ο Manager των 120 ατόμων, τους εργάτες να μην δουλεύουν και τον μηχανικό να απουσιάζει από το εργοτάξιο, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στο γραφείο του, όπου οι υπάλληλοι του κωλοβαράνε όταν ο Πέτρος είναι κλεισμένος στο γραφείο του και σκύβουν πάνω στα computers τους όταν τον βλέπουν να βγαίνει απέξω, ρωτάει να μάθει τι συμβαίνει και ζητάει εξηγήσεις για το συμβάν. Θέλει να μάθει όλες τις λεπτομέρειες για να προχωρήσει στο σωστό problem analysis.

Εκνευρίζεται με αυτά που ακούει, του τη δίνει και η φάτσα του Μάκη με το μουστάκι που μιλάει συνέχεια για ανθυγιεινές συνθήκες σε ένα Manager που η Εταιρεία του έχει βραβευτεί «as the best company in Health and Safety conditions to work in», και αναλαμβάνει προσωπικά ο ίδιος να καθαρίσει αυτό το πνεύμα της διαφθοράς που έχει εισχωρήσει στο δημόσιο τομέα αυτή της χώρας και καθυστερούν την πρόοδο των εργασιών της οικοδομής του.

Πηγαίνει κατευθείαν στον αντιδήμαρχο της περιοχής και διαμαρτύρεται για την συμπεριφορά των υπαλλήλων της καθαριότητας και πάνω από όλα για την συναλλαγή που επιχειρήθηκε σε βάρος ενός πολίτη που εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα και με τους φόρους που πληρώνει αυτός και η Εταιρεία του τους συντηρεί.

Ο αντιδήμαρχος και προϊστάμενος του Θανάση ,του δημοτικού υπάλληλου που έκλεισε το deal, εκφράζει την λύπη του και υπόσχεται ο ίδιος να επιλύσει το θέμα . Τον διαβεβαίωσε ότι εάν χρειαζόταν θα έκανε μέχρι και ΕΔΕ ,αυτές τις επιτροπές που συστήνουν μεταξύ τους οι υπάλληλοι για να διερευνήσουν εάν κάποιοι συνάδελφοι τους έχουν παραβεί τον δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα, πράγμα βέβαια που είναι αχρείαστο γιατί σε ποσοστό, που υπερβαίνει δημοψήφισμα για δικτάτορα, οι ΕΔΕ αυτές διαπιστώνουν ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι αδιάφθοροι και έχουν κάνει σωστά την δουλεία τους. Θα μετέβαινε μάλιστα προσωπικά ο ίδιος ο αντιδήμαρχος με τον αρμόδιο δημοτικό υπάλληλο τον Θανάση για να σχηματίσουν γνώμη για το συμβάν.

Τα γεγονότα όμως που επακολούθησαν είχαν κόστος δυσανάλογο με τα εικοσιπέντε Ευρώ που ο έντιμος Κυρ Σπύρος προσπάθησε να εξοικονομήσει για τα αφεντικά του.

Ο αντιδήμαρχος επισκέπτεται μαζί με τον Θανάση για αυτοψία την οικοδομή, βλέπει τον ψόφιο σκύλο στον ημιυπαίθριο και ο Θανάσης, που τα είχε πάρει επειδή έχασε τα 10 €, λέει στον αντιδήμαρχο ότι ο χώρος αυτός δεν είναι νόμιμος και ότι πρέπει σαν υπεύθυνος του Δήμου για αυθαίρετες κατασκευές να κάνει καταγγελία της οικοδομικής άδειας στην Πολεοδομία. Αλλά επειδή οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους ενημερώνει και τον Λεωνίδα για να μην βρεθεί ο τελευταίος εκτεθειμένος.

Ο αντιδήμαρχος, για να μην του πουν ότι κάνει τα στραβά μάτια, λέει στον Θανάση να κάνει αυτό που νομίζει και ό ίδιος έδωσε εντολή την επόμενη ημέρα να γίνει περισυλλογή του ψόφιου ζώου για να μην ξαναπάει ο Πέτρος,ο ιδιοκτήτης, και του σπάει τα αρχίδια.

Οι υπάλληλοι της καθαριότητας που έχουν και αυτοί σωματείο και που ζοχαδιάστηκαν και αυτοί που πήγε ένας μαλάκας και τους κάρφωσε για είκοσι Ευρώ που θα έπαιρναν, μετά από γνωμοδότηση του συνδικαλιστικού τους οργάνου, αρνούνται να παραλάβουν τον ψόφιο σκύλο και επικαλούνται ότι η συγκομιδή νεκρών ζώων από ιδιωτικούς χώρους δεν είναι αρμοδιότητας τους.

Ο αντιδήμαρχος τηλεφωνεί στον Πέτρο τον ιδιοκτήτη και του λέει ότι, παρά τις προσπάθειες του, δεν μπορεί να άρει τις αντιρρήσεις του σωματείου και λυπάται που δεν μπορεί να τον εξυπηρετήσει γιατί αυτός και ο συνδυασμός που εκλέχτηκε είναι ταγμένοι στην υπηρεσία των δημοτών.

Όταν ο Πέτρος κατάλαβε ότι η ιστορία τραβούσε και ότι αυτός, που σαν Manager χειραγωγούσε τις τιμές των προϊόντων του στα Υπουργεία δεν μπορούσε να λύσει ένα θέμα με δύο σκουπιδιαραίους, είπε σε φιλικό τόνο στον αντιδήμαρχο ότι θα έδινε ό ίδιος στα παιδιά μια αμοιβή και να έκλεινε το θέμα αλλά ο αντιδήμαρχος ,που του την φύλαγε ,του είπε ότι αυτά τα πράγματα δεν επιτρέπονται στην Υπηρεσία του.

Ο Πέτρος, που είναι Manager και βρίσκει πάντα λύσεις, ειδοποίησε ιδιωτικό συνεργείο για την απομάκρυνση του σκύλου και το οποίο του ζήτησε για την αποκομιδή και ταφή 150 €.

Όταν ο Πέτρος ρώτησε γιατί τόσα πολλά χρήματα, όσο είναι το μεροκάματο ενός computer scientist της Εταιρείας με ΜΒΑ, για να πετάξουν ένα σκύλο, ο υπεύθυνος του συνεργείου, που συνήθως σε σκουπιδιάρικα πετάει ψόφια ζώα, κλινοσκεπάσματα πεθαμένων, ή απόβλητα νοσοκομείων, του μίλησε για ειδικούς χώρους και διάφορα έξοδα απολύμανσης που επιβάλλει το Υπουργείο Υγείας.

Ο σκύλος πάντως μαζεύτηκε και το εργοτάξιο ήταν έτοιμο να ξεκινήσει μετά από δυο μέρες καθυστέρηση.

Αλλά οι καθυστερήσεις δεν είχαν τελειωμό για τον Πέτρο γιατί, τρεις μέρες μετά την καταγγελία της άδειας από τον Δήμο, το αστυνομικό Τμήμα της περιοχής κοινοποιεί την διακοπή των εργασιών από την αρμόδια Πολεοδομία μέχρι της κατεδαφίσεως της αυθαίρετης κατασκευής , καταβολής του σχετικού προστίμου και επιτόπιας αυτοψίας της Πολεοδομίας.

Η οικοδομή σταματάει γιατί ο Λεωνίδας που χτίζει στην περιοχή δεν θέλει να έχει μπλεξίματα με την Πολεοδομία και ο Πέτρος απευθύνεται σε άλλο μηχανικό για την συνέχιση του έργου.

Ο νέος μηχανικός λέει στον Πέτρο ότι είναι αντισυναδελφικό εκ μέρους του να συνεχίσει την δουλειά ενός άλλου συναδέλφου και ο Πέτρος επιστρέφει ξανά στον Λεωνίδα, επικαλείται και την φιλία τους για την αντιμετώπιση του θέματος.

Ο Λεωνίδας του λέει βέβαια ότι σύμφωνα με τις διατάξεις του ΓΟΚ, που αυτός τηρεί στις οικοδομές που σηκώνει ,πρέπει να πληρώσουν το πρόστιμο και να κατεδαφίσουν το αυθαίρετο για να ζητήσουν συνέχιση των εργασιών.

Ένα μήνα αργότερα η Πολεοδομία καταθέτει αυτεπάγγελτη μήνυση σε βάρος του Πέτρου για αυθαίρετη κατασκευή και ο Πέτρος καλείται σε απολογία. Ο ανακριτής παραπέμπει την υπόθεση σε τακτική δικάσιμο.

Ο Πέτρος, ο Manager της εταιρείας των 120 ατόμων, καταβάλλει το πρόστιμο και κατεδαφίζει με άλλο συνεργείο τον ημιυπαίθριο.

Η Πολεοδομία, μετά από δύο μήνες που όρισε ημερομηνία αυτοψίας, δίνει άδεια για συνέχιση των εργασιών και το έργο ξεκινάει ξανά.

Αλλά η ταλαιπωρία του Πέτρου δεν σταματάει εδώ. Γιατί ο Πέτρος, που είναι Manager και δεν ανέχεται τις καθυστερήσεις από το project planning, θεωρεί τον Λεωνίδα υπεύθυνο για την καθυστέρηση των δύο μηνών και αναθέτει το έργο σε άλλο μηχανικό αμέσως μετά την έκδοση της άδειας συνέχισης των εργασιών.

Ο νέος μηχανικός βάζει τα νέα δικά του συνεργεία, διώχνει το συνεργείο του Μάκη, που είναι οργανωμένος στο σωματείο, και η οικοδομή ξεκινάει ξανά.

Σε μία εβδομάδα περίπου έρχεται το ΙΚΑ να κάνει έλεγχο στην οικοδομή μετά από καταγγελία του Μάκη, που φυσικά τα πήρε γιατί σταμάτησε η δουλειά και μπήκε άλλο συνεργείο μέσα, για έλεγχο των ασφαλιστικών εισφορών.

Τα χαρτιά που έχει ο Μάκης από το ανεπίσημο ημερολόγιο εργασιών, που ζητούσε ο Πέτρος ο Manager να κρατούν για να ελέγχει το actual cost του project, δείχνουν ότι ο Πέτρος είχε κολλήσει λιγότερα ένσημα στους εργάτες και την διαφορά την μοιράζονταν ο Πέτρος από την μία πλευρά και από την άλλη ο Λεωνίδας ο μηχανικός.

Ο Λεωνίδας βέβαια το μερίδιο του το μοίραζε με τον Μάκη και ο Μάκης το μερίδιο του, που είναι οργανωμένος στο σωματείο ,με τους εργάτες. Ο υπάλληλος του IKA ,που γνωρίζει ότι ο Μάκης και το σωματείο δεν αστειεύονται σε θέματα παρακράτησης εργοδοτικών εισφορών, όταν ακούει τον Πέτρο, τον Manager των 120 ατόμων ,να του προτείνει να κλείσει η υπόθεση γιατί έχει ταλαιπωρηθεί αφάνταστα και ότι εκείνος δεν θα τον ξεχνούσε , του απαντάει ότι το ΙΚΑ δεν είναι σαν τις άλλες Δημόσιες Υπηρεσίες που είναι διεφθαρμένες και ότι πρέπει να καταβάλλει το σχετικό πρόστιμο για να μην έχει ποινικές εμπλοκές.

Ο Πέτρος καταβάλλει και αυτό το πρόστιμο και η μονοκατοικία του αποπερατώνεται τελικά με καθυστέρηση έξη μηνών.

Όταν με το καλό ο Πέτρος και η Ζέττυ μπήκαν στο καινούργιο τους σπίτι,τακτοποίησαν τα καινούργια τους έπιπλα , φώναξαν τον παπά για αγιασμό, ο οποίος ξίνισε τα μούτρα του με τα είκοσι Ευρώ που του έδωσε ο Πέτρος, λέγοντας ότι ήταν λίγα για τα τετραγωνικά του σπιτιού, και αποφάσισαν να το ανοίξουν και να καλέσουν τους φίλους τους και να το δουν.

Οι φίλοι θαύμαζαν το σπίτι, οι γυναίκες έβλεπαν τις μεγάλες ντουλάπες και την κουζίνα και οι άντρες έκαναν πρακτικές ερωτήσεις για το από πού πήραν τα πατώματα, τι μάρκα ήταν τα αλουμίνια, πόσο κόστισε η ενδοδαπέδια θέρμανση και άλλα πολλά στα οποία ο Πέτρος τους απαντούσε και μάλιστα τους έδινε και τις κατάλληλες συμβουλές για να αποφύγουν τις κακοτοπιές που αυτός είχε περάσει.

Όταν ένας από τους υφιστάμενους του ,από αυτούς που συνήθως γλείφουν τους ανώτερους τους στις μεγάλες εταιρείες, είπε για αστείο ότι όταν κι αυτός θα έχτιζε σπίτι θα έπαιρνε τον Πέτρο για επιβλέποντα που ήξερε πια πολλά από το κύκλωμα της οικοδομής, ο Πέτρος ,ο Manager των 120 ατόμων, του είπε ένα από τα τσιτάτα του Paolo Coelho, από ένα τελευταίο βιβλίο που διάβαζε το καλοκαίρι στην ξαπλώστρα της παραλίας και που μιλούσε για τα αδιόρατα ίχνη του φιδιού στο χώμα, του αετού στον ουρανό και του ψαριού στην θάλασσα, συμπληρώνοντας ο ίδιος βαθυστόχαστα ότι και τα ίχνη της Μαφίας στην οικοδομή είναι και αυτά αδιόρατα.

Οι συνδαιτυμόνες σοβαρεύτηκαν, αφού στον διάλογο γίνονταν πλέον και αναφορές στις ρήσεις του Paolo Coelho,και ας λένε οι κουλτουριάρηδες ότι ο Coelho λέει παπαριές, και η συζήτηση έφυγε από τις προδιαγραφές των υλικών της οικοδομής και επικεντρώθηκε στους άγραφους νόμους της οικοδομής και την διαφθορά της δημόσιας διοίκησης.

Μάλιστα ο Πέτρος τους είπε ότι, όταν συναντήσει τον Υπουργό αυτόν που εγκρίνει τον τιμοκατάλογο των προϊόντων της εταιρείας που διευθύνει και τον οποίο συντάσσει ο Πέτρος με τους ομόλογους τους ανταγωνιστές, που αυτοί δεν έχουν κουμπάρους στην Επιτροπή Ανταγωνισμού για να τους δείξουν τα κανάλια με χειροπέδες και ο κόσμος να πείθεται ότι χάρη σε αυτή την Επιτροπή λειτουργεί η αγορά και οι τιμές δεν μπορούν να χειραγωγηθούν, σκέφτεται να του προτείνει να δημιουργηθεί ένα think tank για την καταπολέμηση της διαφθοράς στο Δημόσιο και να ξεκινήσει η καταπολέμηση της από την βάση της πυραμίδας της Δημόσιας Διοίκησης.

«Δεν μπορεί δυο σκουπιδιαραίοι και ένας δημοτικός υπάλληλος που συνεργάζεται με ένα λαμόγιο μηχανικό να στέκονται εμπόδια στην ανάπτυξη του τόπου» είπε.

Οι καλεσμένοι έφυγαν και ο Πέτρος για να ξεκουραστεί πήγε να δει τις τελευταίες ειδήσεις ενός καναλιού που ταυτιζόταν με τις απόψεις του, γιατί εκείνη την ημέρα είχε μιλήσει και ο Πρωθυπουργός και είχε πει στους ξένους ομόλογους του ότι διοικεί μια χώρα διεφθαρμένων ,και το κανάλι είχε και αφιέρωμα από διάφορα περιστατικά δημόσιας διαφθοράς.

Έδειχνε πολίτες να μιλούν με την πλάτη στον φακό και να αναφέρουν πότε για γιατρούς που τους ζητούσαν πεντακόσια Ευρώ για μια εγχείρηση, πότε για ένα Διευθυντή Πολεοδομίας που γύριζε στα νησιά για ελέγχους στα μαγαζιά και είχε ταρίφα ανάλογη με τον τζίρο του Καταστήματος και πότε για ένα Δασάρχη που ζήτησε πενήντα Ευρώ όταν έπιασε ένα λαθροϋλοτόμο.

Ο σοβαρός παρουσιαστής, αφού σε μια ώρα εκπομπής ανέφερε όλες αυτές τις σημαντικές περιπτώσεις διαφθοράς του Δημόσιου Τομέα που μας κατατάσσουν στην βαθμίδα Κολομβίας, έκλεισε την εκπομπή συμπεραίνοντας ότι οι πολίτες δεν πρέπει να υποκύπτουν σε μικροεκβιασμούς δημοσίων υπαλλήλων και ότι θα΄έπρεπε να ξεριζώσουν την διαφθορά από τα χαμηλά πρώτα στρώματα.

Ο Πέτρος αισθάνθηκε δικαιωμένος που ήταν ένας από αυτούς που δεν είχε υποκύψει να δώσει χαρτζιλίκι σε δύο σκουπιδιαραίους για να του κουβαλήσουν ένα ψόφιο σκυλί.

Τις ειδήσεις και το ρεπορτάζ του καναλιού που μάχεται την διαφθορά, ο Πέτρος, ο Manager των 120 ατόμων και της εταιρείας που στέλνει έτοιμους τιμοκαταλόγους στα Υπουργεία για έγκριση, τις είχε παρακολουθήσει στο πρόσθετο καθιστικό που είχε δημιουργηθεί στον ημιυπαίθριο χώρο των 24 μ2, που ξαναχτίστηκε αυθαίρετα με εντολή του από τον νέο μηχανικό αλλά αυτή την φορά νομιμοποιήθηκε με τον Νόμο μιας Υπουργού Περιβάλλοντος, που κυκλοφορούσε με ταγάρι στο Υπουργικό Συμβούλιο γιατί ήταν αντιεξουσιάστρια, περιβαλλοντολόγος και είχε και το προσωνύμιο η «Πράσινη Υπουργός», και η οποία είπε ότι θα διέθετε τα χρήματα των νομιμοποιήσεων για την αύξηση του πρασίνου στην Αττική.

Τα ονόματα είναι φανταστικά με εξαίρεση αυτό του Κυρ Σπύρου που σταμάτησε να δουλεύει σαν εργοδηγός στα εργοτάξια του Λεωνίδα και καλλιεργεί το αμπέλι του φτιάχνοντας θαυμάσιο κόκκινο κρασί, και που δεν είχε την παραμικρή συμμετοχή στην ιστορία μιας ασήμαντης συναλλαγής ενός μηχανικού και του Θανάση ενός δημοτικού υπαλλήλου που σήμερα είναι Προϊστάμενος Καλλικρατικού Δήμου.