Απ’ τα ψηλά στα χαμηλά κι απ’ τα πολλά στα λίγα

Αναρτούμε προκύρηξη μας για την ΕΜΔΥΔΑΣ

συσπειρωση αριστερων μηχανικων

Με αφορμή την Καταστατική Γεν. Συνέλευση της ΕΜΔΥΔΑΣ Αττικής στις 25-4, βρίσκουμε την ευκαιρία να πούμε μερικές σκέψεις για το πως αντιλαμβανόμαστε το σωματείο μας και τι αλλαγές -πιστεύουμε εμείς- πρέπει να γίνουν (καταστατικές και όχι μόνο).

απ’ τα ψηλά στα χαμηλά

κι απ’ τα πολλά στα λίγα

Καταρχήν όλοι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε μπει σε μια πρωτόγνωρη φάση όπου όλα τα “δεδομένα” της ζωής μας είναι σε πλήρη αμφισβήτηση. Η μονιμότητα μετατράπηκε σε “εφεδρεία” κι απολύσεις (μέσω αξιολόγησης βέβαια), ο μισθός και τα επιδόματα σε βοηθήματα βαλκανικού ύψους (έχει και παρακάτω), η σύνταξη σε άπιαστο όνειρο, το ρεύμα σε χαράτσι, η υγεία σε εμπόρευμα, η “δημοκρατία” σε μνημόνια και δανειακές συμβάσεις.

Όπως κι ολόκληρη η εργαζόμενη κοινωνία, έτσι κι εμείς κατρακυλάμε σε έναν -χωρίς πάτο- κατήφορο (το τέρμα μόνο εμείς μπορούμε να το επιβάλουμε). Σε αυτή την κατάσταση δύο δρόμοι υπάρχουν, ή σηκώνεις τα χέρια ψηλά λέγοντας “σφάξε με πασά μου να αγιάσω” ή αντιστέκεσαι με όλες σου τις δυνάμεις. Εμείς βλέπουμε τα σωματεία και την ΕΜΔΥΔΑΣ ως ένα εργαλείο αντίστασης. Όχι το μοναδικό αλλά ένα από τα πολλά.

χρειάζεται η ΕΜΔΥΔΑΣ?

Η γνώμη μας είναι ότι πρέπει οπωσδήποτε να συμμετέχουμε και να ενισχύουμε τα σωματεία του χώρου εργασίας μας, τα οποία ενώνουν όλους τους εργαζόμενους στο χώρο αυτό (υπουργείο, δήμο, οργανισμό κλπ).

Παράλληλα όμως είναι αναγκαία η ύπαρξη και της ΕΜΔΥΔΑΣ, τόσο για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων που έχουν σχέση με τις ιδιαιτερότητες του κλάδου μας (ξεχωριστή ασφάλιση, αυξημένες ποινικές ευθύνες, πέντε έτη σπουδών, υποχρέωση εγγραφής στο ΤΕΕ), όσο και -κυρίως- για τη διασφάλιση του αντικείμενου εργασίας μας και των θέσεων εργασίας μας, με τρόπο βέβαια που δε θα μας ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους εργαζόμενους αλλά θα μας ενώνει.

Δεν επιθυμούμε όμως (ακόμα κι αν γινότανε) να γυρίσουμε σε μια ΕΜΔΥΔΑΣ της ανάθεσης, της ενασχόλησης με τα επιδόματα και του “μπήκε το 7‰”. Θα πρέπει να πάμε σε μια ΕΜΔΥΔΑΣ των μελών, σε συνεργασία με το υπόλοιπο κίνημα των εργαζομένων, σε επαφή και όσμωση με κινήσεις πολιτών, λαϊκές συνελεύσεις και περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες, με ενεργή και εθελοντική συμμετοχή των μελών της σε ομάδες εργασίας.

ΕΜΔΥΔΑΣ χρήσιμη για τους πολίτες

και τα κινήματα

Θα πρέπει να ανοίξουμε ξανά τη συζήτηση για το τι δημόσιο θέλουμε (όχι πάντως αυτό που θα απομείνει από τη διάλυσή του), τι δημόσια έργα και ποιες δημόσιες τεχνικές υπηρεσίες. Για τον ρόλο του ΔΥ μηχανικού. Για τις τεράστιες επιπτώσεις των ιδιωτικοποιήσεων στην κοινωνία και το περιβάλλον. Για το πώς μπορούμε να ανατρέψουμε τις κυβερνήσεις των πρόθυμων, τα μνημόνια, την ΕΕ-ΔΝΤ, για το ποια μπορεί να είναι η επόμενη ημέρα, με τους εργαζόμενους και το λαό στο τιμόνι.

Η θέση μας στη κοινωνία σήμερα μας βάζει επιπρόσθετα καθήκοντα. Αν ένα προηγούμενο διάστημα (που το κύρος του κλάδου ήταν δεδομένο) ήταν “εύκολη” και θελκτική η “πρόσβαση” σε θέσεις, ΔΣ, επιτροπές κλπ., σήμερα που υπάρχει έντονη απόρριψη-απαξίωση, τίθεται επιτακτικά μια σειρά από ερωτήματα όπως ‘με τον λαό και τα κινήματα ή με την τρόϊκα και τους υπηρέτες της;’ ‘οι γνώσεις μας σε όφελος των κινημάτων, ή θα οσφυοκάμπτουμε για κάποια ψίχουλα;’ ‘με τους άλλους εργαζόμενους στο δημόσιο (κι όχι μόνο), ή μόνοι μας με το ναρκισσισμό μας;’

ποιοί χωράνε στην ΕΜΔΥΔΑΣ και ποιοί όχι

Στην ΕΜΔΥΔΑΣ θέση έχουν όλοι οι συνάδελφοι που ζουν από τη δουλειά τους, ανεξάρτητα από πολιτική τοποθέτηση. Πρέπει οπωσδήποτε να ανοιχθούμε σε όλους τους εργαζόμενους στο δημόσιο μηχανικούς, και στους συμβασιούχους -άλλωστε κανείς δεν ξέρει τι σχέση εργασίας θα έχει αύριο, δεδομένου ότι διακηρυγμένος και μόνιμος στόχος της εξουσίας είναι η κατάργηση της μονιμότητας και η διαρκής ομηρία των εργαζομένων έτσι που να μη λένε και πολλά όχι-, και στους εργαζόμενους στη δημόσια εκπαίδευση, και σε άλλες κατηγορίες που μέχρι σήμερα δεν ήταν μέλη της ΕΜΔΥΔΑΣ. Δε χωράνε κατά τη γνώμη μας όσοι αναλαμβάνουν πολιτικές θέσεις (γενικοί γραμματείς, γενικοί διευθυντές), όσοι βάζουν πάνω από όλα την προσωπική-πολιτική-οικονομική τους ανέλιξη και φυσικά όσοι στηρίζουν με οποιονδήποτε τρόπο τα μνημόνια (εξ ου και διεκδικούμε να διαγραφούν από το ΤΕΕ οι βουλευτές μηχανικοί που στήριξαν -μέσα και έξω από την Βουλή- τις εντολές της τρόϊκας).

για ένα σωματείο από τους μηχανικούς

και για τους μηχανικούς

Θέλουμε ένα σωματείο όπου η βάση έχει ενεργή συμμετοχή στα δρώμενά του και δεν αναθέτει σε συνδικαλιστές τη διαχείριση του (η εποχή αυτή πέρασε και έδειξε τα όρια της).

Θέλουμε τακτικές γενικές συνελεύσεις, όριο στις θητείες που μπορεί κάποιος να εκλέγεται, συχνές εκλογές και δημοψηφίσματα (γι αυτό και αρνούμαστε τις καταστατικές αλλαγές που αυξάνουν τη θητεία των ΔΣ σε τριετή από διετή). Όχι λευκές εξουσιοδοτήσεις σε συνδικαλιστές που τις εξαργυρώνουν για μικροκομματικά/μικροσυνδικαλιστικά (πολλές φορές και για προσωπικά) οφέλη και συσχετισμούς στα όργανα. Το κίνημα των πλατειών έδειξε πολλά για τη σχέση των εργαζομένων με τη δημοκρατία και τα σωματεία και πρέπει να διδαχθούμε από κει.

Θέλουμε τέλος ισχυρά πρωτοβάθμια (λιγότερα από σήμερα) και λειτουργία τμημάτων, (κατά υπουργείο ή περιοχή, καθώς έτσι δίνεται η δυνατότητα αμεσότερης και ουσιαστικότερης συμμετοχής όλων μας στις λειτουργίες του σωματείου).

οικονομικά

Όπως και για όλους μας, έτσι και για την ΕΜΔΥΔΑΣ, οι εποχές των “παχιών αγελάδων” πέρασαν. Η διαχείριση των οικονομικών της πρέπει να είναι πολύ αυστηρή, μιας και προέρχεται από το υστέρημα όλων μας. Τέρμα στα ακριβά συνέδρια που προκαλούν, συνδρομή η ελάχιστη δυνατή για την επιβίωση του σωματείου (3 € το μήνα ή και λιγότερο). Η σχέση του σωματείου με τα μέλη είναι σε εθελοντική βάση και όχι σε υποχρεωτική και είναι προτιμότερο -αν κάτι αλλάξει- να είναι χωρίς την παρεμβολή των υπηρεσιών.

και μια και έρχονται και εκλογές σε δέκα ημέρες

Όποιος συνάδελφος -γνωρίζοντας τι προηγήθηκε τα 2,5 προηγούμενα χρόνια και τα μνημόνια που έρχονται να υλοποιήσουν- εξακολουθεί να κλείνει τα μάτια μπροστά στο μέλλον που σχεδιάζουν και να παρέχει στήριξη σε ΠΑΣΟΚ – ΝΔ (και στους πρόθυμους συνεργάτες τους), καθίσταται αυτόματα συνυπεύθυνος για την απόλυση (τη δική του ή του διπλανού του), τη φτώχεια και την εξαθλίωση, τις αυτοκτονίες, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Δεν υπάρχουν πια δικαιολογίες, ούτε χωράνε υπεκφυγές ή (φρούδες) ελπίδες ατομικού βολέματος. Ή στον αγώνα για την ανατροπή κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ και του πολιτικού-οικονομικού συστήματος που τους στηρίζει ή “συνένοχοι στο φόνο”.

γιατί χρειάζεται η ΕΜΔΥΔΑΣ?

Γιατί όπως είπαμε και παραπάνω ή θα επικρατήσει ο νόμος της ζούγκλας (ο καθένας μόνος του εναντίον όλων των άλλων), ή συλλογικά θα αντισταθούμε για να ανατρέψουμε τη βαρβαρότητα που μας περιβάλλει.

Κυρίως όμως για να ξεκινήσουμε μια διαδικασία συμμετοχής, ευθύνης, αξιοπρέπειας και αντίστασης που αφήνει πίσω την ιδιώτευση, τον ατομισμό, το βόλεμα. Κανένας μόνος του απέναντι στην κρίση. Όλοι μαζί μπορούμε να τους ανατρέψουμε, μπορούμε να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας.

Αύριο κιόλας, συγκρότηση επιτροπών αγώνα, συνέλευση στους χώρους δουλειάς μας και σύσταση τμημάτων (εκεί που δεν υπάρχουν).