 |
| Control room at Chernobyl's Reactor No. 4 |
Αναδημοσιεύουμε από την ΕΟΣ άρθρο του Γιώργου Πρασσά
Αν για τους κυβερνώντες τα πάντα ήταν ζήτημα ισορροπιών, για τους «ορθόδοξους» κομμουνιστές το ατύχημα του Τσερνομπίλ ισοδυναμούσε με δοκιμασία της πίστης τους στην ανθρώπινη πρόοδο. Και πολύ λογικά, αφού ήδη από τη δεκαετία του '50 η γοητεία του σοβιετικού μοντέλου στηριζόταν όλο και λιγότερο στη μαρξιστική «κοινωνία των ελεύθερα συνεταιρισμένων παραγωγών» και περισσότερο στην αίγλη της «σοσιαλιστικής τεχνολογίας», όπως αυτή αποτυπώθηκε στις διαστημικές επιτυχίες του Σπούτνικ και του Γκαγκάριν.
Αυτονόητη θεωρήθηκε έτσι η υπεράσπιση της πυρηνικής ενέργειας ως συνώνυμου της προόδου. «Η επιστημονικοτεχνική επανάσταση, σε μεγάλο βαθμό βασίζεται στην ατομική επιστήμη και τεχνική», διαβάζουμε σε άρθρο της «Πράβδα» που αναδημοσίευσε ο «Ριζοσπάστης» (22.5.86). «Η 30άχρονη και πάνω πείρα αξιοποίησης της ατομικής ενέργειας κατέδειξε την αναγκαιότητα και την ασφάλειά της. Αλλά στην εφαρμογή της κάθε νέας και περισσότερο πολύπλοκης τεχνικής κανένας δεν μπορεί να μιλά για απόλυτη σιγουριά και ασφάλεια. Η ανθρωπότητα είναι υποχρεωμένη να πληρώνει ακριβά το τίμημα για την τεχνική πρόοδο».
Αυτονόητη και η προσαρμογή της γραμμής στις τοπικές συνθήκες. «Πρώτος ήταν ο Ικαρος. Γιατί οι σοφοί αρχαίοι Ελληνες είχαν καταλάβει: η πρόοδος απαιτεί και θυσίες» («Ριζοσπάστης» 11.5.86).
Από το κείμενο του ιού: Η ΥΠΑΡΚΤΗ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΤΟΥ 1986 - Το ελληνικό Τσερνομπίλ"
"...τις τρεις τελευταίες μέρες διαβάζω συνεχώς διάφορους ειδικούς που διαβεβαιώνουν πως αυτό δεν είναι ένα νέο τσερνόμπιλ διότι εμείς οι δυτικοί είμαστε πολύ γαμάουα τύποι..."
'Ενα ωραίο ξεβράκωμα της αγοραίας αντίληψης για την ασφάλεια της πυρηνικής ενέργειας και των τρεφόμενων από αυτήν επιστημόνων, εδώ: Ξερόλας εναντίον γκοτζίλα, εναντίον γιγάντιου χταποδιού
"...Η έντονη σεισμικότητα της Ελλάδος πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη σε κάθε προγραμματισμό και σχεδιασμό πυρηνικών εργοστασίων, δεν αποτελεί όμως αποτρεπτικό παράγοντα. Υπάρχουν δεκάδες πυρηνικών εργοστασίων σε σαφώς σεισμικές περιοχές (π.χ. στην Καλιφόρνια και Ιαπωνία) χωρίςκανένα σοβαρό πρόβλημα..."
Η τελευταία επιθυμία της Ακαδημίας Αθηνών : Πορίσματα της Ομάδας Εργασίας της Επιτροπής Ενέργειας της Ακαδημίας Αθηνών επί του θέματος «Πυρηνική Ενέργεια και Ενεργειακές Ανάγκες της Ελλάδος»
ΚΙΕΒΟ.-Από το "Ρ" - Παρασκευή 26 Απρίλη 1996
Επεισόδιο που σημειώθηκε στον πυρηνικό σταθμό του Τερνόμπιλ προκάλεσε μικρή διαρροή ραδιενέργειας, ανακοίνωσε ο εκπρόσωπος του σταθμού Ολέγκ Γκολοσκόκοφ. Το περιστατικό συνέβη στις 24 Απρίλη τη νύχτα, όταν το προσωπικό άλλαζε τα φίλτρα που χρησιμοποιούνται για την άντληση του αέρα από το εσωτερικό της "σαρκοφάγου" που καλύπτει τον τέταρτο αντιδραστήρα, ο οποίος εξερράγη στις 26 Απρίλη 1996. "Η ραδιενέργεια εντοπίστηκε έγκαιρα από το προσωπικό και καθαρίστηκε τη νύχτα. Το προσωπικό δε δέχτηκε ακτινοβολία μεγαλύτερη των επιτρεπόμενων ορίων, αλλά υπάρχει η πιθανότητα άνθρωποι να έχουν δεχτεί ακτινοβολία", δήλωσε ο Γκολοσκόκοφ. Το συμβάν τοποθετείται στο βαθμό 1 της επτάβαθμης κλίμακας των πυρηνικών ατυχημάτων. Η λύση που προτάθηκε είναι η κατασκευή μιας δεύτερης "σαρκοφάγου". Προς το παρόν 400 εργάτες έχουν αναλάβει τις εργασίες συντήρησης της υπάρχουσας "σαρκοφάγου", οι οποίες θα ολοκληρωθούν σε δυο χρόνια.
Αν για τους κυβερνώντες τα πάντα ήταν ζήτημα ισορροπιών, για τους «ορθόδοξους» κομμουνιστές το ατύχημα του Τσερνομπίλ ισοδυναμούσε με δοκιμασία της πίστης τους στην ανθρώπινη πρόοδο. Και πολύ λογικά, αφού ήδη από τη δεκαετία του '50 η γοητεία του σοβιετικού μοντέλου στηριζόταν όλο και λιγότερο στη μαρξιστική «κοινωνία των ελεύθερα συνεταιρισμένων παραγωγών» και περισσότερο στην αίγλη της «σοσιαλιστικής τεχνολογίας», όπως αυτή αποτυπώθηκε στις διαστημικές επιτυχίες του Σπούτνικ και του Γκαγκάριν.
Αυτονόητη θεωρήθηκε έτσι η υπεράσπιση της πυρηνικής ενέργειας ως συνώνυμου της προόδου. «Η επιστημονικοτεχνική επανάσταση, σε μεγάλο βαθμό βασίζεται στην ατομική επιστήμη και τεχνική», διαβάζουμε σε άρθρο της «Πράβδα» που αναδημοσίευσε ο «Ριζοσπάστης» (22.5.86). «Η 30άχρονη και πάνω πείρα αξιοποίησης της ατομικής ενέργειας κατέδειξε την αναγκαιότητα και την ασφάλειά της. Αλλά στην εφαρμογή της κάθε νέας και περισσότερο πολύπλοκης τεχνικής κανένας δεν μπορεί να μιλά για απόλυτη σιγουριά και ασφάλεια. Η ανθρωπότητα είναι υποχρεωμένη να πληρώνει ακριβά το τίμημα για την τεχνική πρόοδο».
Αυτονόητη και η προσαρμογή της γραμμής στις τοπικές συνθήκες. «Πρώτος ήταν ο Ικαρος. Γιατί οι σοφοί αρχαίοι Ελληνες είχαν καταλάβει: η πρόοδος απαιτεί και θυσίες» («Ριζοσπάστης» 11.5.86).
Από το κείμενο του ιού: Η ΥΠΑΡΚΤΗ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΤΟΥ 1986 - Το ελληνικό Τσερνομπίλ"
"...τις τρεις τελευταίες μέρες διαβάζω συνεχώς διάφορους ειδικούς που διαβεβαιώνουν πως αυτό δεν είναι ένα νέο τσερνόμπιλ διότι εμείς οι δυτικοί είμαστε πολύ γαμάουα τύποι..."
'Ενα ωραίο ξεβράκωμα της αγοραίας αντίληψης για την ασφάλεια της πυρηνικής ενέργειας και των τρεφόμενων από αυτήν επιστημόνων, εδώ: Ξερόλας εναντίον γκοτζίλα, εναντίον γιγάντιου χταποδιού
"...Η έντονη σεισμικότητα της Ελλάδος πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη σε κάθε προγραμματισμό και σχεδιασμό πυρηνικών εργοστασίων, δεν αποτελεί όμως αποτρεπτικό παράγοντα. Υπάρχουν δεκάδες πυρηνικών εργοστασίων σε σαφώς σεισμικές περιοχές (π.χ. στην Καλιφόρνια και Ιαπωνία) χωρίςκανένα σοβαρό πρόβλημα..."
Η τελευταία επιθυμία της Ακαδημίας Αθηνών : Πορίσματα της Ομάδας Εργασίας της Επιτροπής Ενέργειας της Ακαδημίας Αθηνών επί του θέματος «Πυρηνική Ενέργεια και Ενεργειακές Ανάγκες της Ελλάδος»
ΚΙΕΒΟ.-Από το "Ρ" - Παρασκευή 26 Απρίλη 1996
Επεισόδιο που σημειώθηκε στον πυρηνικό σταθμό του Τερνόμπιλ προκάλεσε μικρή διαρροή ραδιενέργειας, ανακοίνωσε ο εκπρόσωπος του σταθμού Ολέγκ Γκολοσκόκοφ. Το περιστατικό συνέβη στις 24 Απρίλη τη νύχτα, όταν το προσωπικό άλλαζε τα φίλτρα που χρησιμοποιούνται για την άντληση του αέρα από το εσωτερικό της "σαρκοφάγου" που καλύπτει τον τέταρτο αντιδραστήρα, ο οποίος εξερράγη στις 26 Απρίλη 1996. "Η ραδιενέργεια εντοπίστηκε έγκαιρα από το προσωπικό και καθαρίστηκε τη νύχτα. Το προσωπικό δε δέχτηκε ακτινοβολία μεγαλύτερη των επιτρεπόμενων ορίων, αλλά υπάρχει η πιθανότητα άνθρωποι να έχουν δεχτεί ακτινοβολία", δήλωσε ο Γκολοσκόκοφ. Το συμβάν τοποθετείται στο βαθμό 1 της επτάβαθμης κλίμακας των πυρηνικών ατυχημάτων. Η λύση που προτάθηκε είναι η κατασκευή μιας δεύτερης "σαρκοφάγου". Προς το παρόν 400 εργάτες έχουν αναλάβει τις εργασίες συντήρησης της υπάρχουσας "σαρκοφάγου", οι οποίες θα ολοκληρωθούν σε δυο χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου